χορεύοντας με τους δράκους : το νεο μέλος του πληρώματος και το απρόσμενο φινάλε.[ΤΕΛΟΣ]

Καθώς γύρναγα είδα την ίδια κοπέλα που με κοίταζε προηγουμένως να με κοιτάει και τώρα.
Μαλλον την ενόχλησε η φασαρία που έκανα όταν έτρεχα.
Δεν έδωσα σημασία και καθησα στη καρέκλα. Είχα πιο σημαντικά πράγματα να κάνω απο το να ασχολούμαι με τον οποιοδήποτε περίεργο. Αρχισα να ξεφυλλίζω τα βιβλία. Ελεγε μέσα για διάφορα γεγονότα που εγιναν στο νησί, οπως πόλεμοι, πειρατες κλπ, και αναφερόταν και στα φαινόμενα που συμβαίνουν στο νησί. Τα πιο χαρακτηριστικά ήταν η μεγάλη παλίρροια που συνέβαινε κάθε 1000 χρόνια αλλα και το φαινόμενο της σελήνης. Το ενδιαφέρον μου όμως κέντρισαν δύο χάρτες του νησιού. Ο ένας ήταν περίπου 50 ετών, ενώ ο αλλος πρεπει να ήταν ο παλαιότερος του νησιού. Ήταν τουλάχιστον 1200 ετων. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως στον παλιο το χάρτη το νησί ήταν μεγαλύτερο, ενώ στον νέο, έλειπαν κάποια κομμάτια.
Αυτό είναι. Λογικά με τα χρόνια, θα πρέπει να συνέβη κάποια καθίζηση τους εδάφους, με αποτέλεσμα, το συγκεκριμένο μέρος, να καλυφθεί απο τη θάλασσα. Κάθε 1000 χρόνια λοιπόν, που συμβαίνει αυτή η παλίρροια, η θάλασσα μαζεύεται αρκετά μέτρα πιο μέσα, αποκαλύπτοντας έτσι τη βυθισμένη γή.
Αρα αυτό είναι το μέρος. Δεν γίνεται διαφορετικά, αφού εκει είναι το πιο ασφαλές μέρος. Σίγουρα εκει πηγαίνουν οι δράκοι κάθε 1000 χρόνια. Αλλα αυτό είναι το πρόβλημα. Πότε είναι αυτά τα 1000 χρόνια;;;;

είχε νυχτώσει έξω και εμείς ακόμα ψάχναμε αναφορές σε ημερομηνίες που είχε γίνει αυτό, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκαμε τίποτα. ήμασταν κουρασμένες και θέλαμε να χαλαρώσουμε όμως δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε το ψάξιμο. ήταν σαν κάποιος να μας είχε κουρδίσει και το μυαλό μας να παρέμενε εκεί στάσιμο.
λίγο αργότερα η βιβλιοθηκάριος ήρθε και μας ειδοποίησε πως η βιβλιοθήκη κλείνει. έτσι εμείς απογοητευμένες βάλαμε τα βιβλία στην θέση τους, πήραμε τις σημειώσεις και βγήκαμε απο το κτήριο.καθώς κατεβαίναμε τα σκαλιά του κτηρίου το μάτι έπεσε και πάλι σε αυτό το περίεργο πέτρινο άγαλμα δράκου, πως τώρα φάνταζε πραγματικό μέσα στην μαυρίλα της νύχτας....το πλησιάσαμε ε την μάγια και αρχίσαμε να το κοιτάμε περίεργα...είχε τόση λεπτομέρεια και ήταν τόσο λείο....άρχισα να το χαϊδεύω με τα ακροδάχτυλα μου καθώς περπατούσα γύρο του...κάποια στιγμή έφτασα στην ουρά. άρχισα και αυτή να την ακουμπάω μέχρι το τέλος της...όσο προχωρούσα προς το τέλος της ουράς τόσο πιο περίεργα ένιωθα....σαν να έκρυβε κάποιο μυστικό. και τότε....

...και τότε έσφιξα την παλάμη μου γύρο της. το ποιο γελοίο ήταν πως μετακινήθηκε ελαφρώς και τότε το άγαλμα άρχισε να τρέμει!!!άφησα απότομα την ουρά καθώς αιφνιδιάστηκα και περπάτησα προς τα πίσω. το άγαλμα άρχισε να κουνιέται προς τα αριστερά και τελικά εμφανίστηκε μία καταπακτή απο κάτω του!!! εγώ και η μάγια κοιτούσαμε έκπληκτες αυτό το θέαμα!!!τι στο καλό συνέβαινε εδώ??!!!
κοιτάξαμε η μία την άλλη και αρχίσαμε να περπατάμε προς την καταπακτή. περάσαμε μέσα και εγώ έβγαλα κάτι σπίρτα απο την τσάντα μου και άναψα έα φαναράκι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο.
κατεβήκαμε αργά αργά τις πέτρινες σκάλες και βρεθήκαμε σε ένα δωμάτιο. προς έκπληξή μου δεν υπήρχε ίχνος υγρασίας!!!!! αρχίσαμε να κοιτάζουμε τριγύρω και τότε αντικρίσαμε το πιο αναπάντεχο θέαμα!!οι τοίχοι ήταν παντού γεμάτοι ζωγραφιές δράκων και ανθρώπων. απεικόνιζαν ειρηνικές στιγμές ανάμεσα στα δύο είδη!!!αν ήταν δυνατόν!!!!ακόμα υπήρχαν παντού μικρά πέτρινα αγαλματάκια δράκων.
το πιο περίεργο απ όλα όμως -και αυτό που μας τράβηξε κυρίως την προσοχή- ήταν μία τρύπα στον ένα τοίχο η οποία ήταν γεμάτη χειρόγραφους παπύρους. κοιτάξαμε η μία την άλλη και προχωρήσαμε αμίλητες προς αυτούς.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Βιβλιοθηκάριος

Ενώ προσπαθούσα να βρω περισσότερες πληροφορίες για το νησί ήρθε η βιβλιοθηκάριος.
-Σε πέντε λεπτά η βιβλιοθήκη κλείνει.
-Σε λίγο τελειώνω.
Προσπάθησα να βρω γρήγορα, περισσότερες πληροφορίες. Δυστυχως όμως οι προσπάθειες μου απέβησαν άκαρπες. Μαζεψα τα βιβλία και τα πήγα στη βιβλιοθηκαριο.
-Ελπίζω να βρήκατε οτι ψαχνατε.
-Και εγω αυτό ελπίζω.
Με κοιταξε παραξενεμένη. Αφου την καληνύχτησα έφυγα απο τη βιβλιοθήκη. Όταν βγήκα έξω είχε σκοτεινιάσει.
Δεν υπήρχε ψυχή πουθενά.
-Μαλλον θα κοιμούνται όλοι. Η αλήθεια είναι οτι και εγώ νύσταξα. Αντε τωρα να βρούμε καποιο μέρος να κοιμηθούμε.

Κοίταξα δεξια-αριστερα. Δεν ήξερα που να πάω. Καποια στιγμή παρατηρώ το άγαλμα του δράκου που ήταν έξω απο τη βιβλιοθήκη.
-Αυτό δεν ήταν πιο κοντά;;;; Μπα.....το σκοτάδι θα φταίει.
Αποφάσισα να πάρω το δρόμο που ήταν μετά το άγαλμα. Καθώς περπατούσα, ένιωσα το πόδι μου να μπαίνει πιο βαθιά στο έδαφος. Για την ακρίβεια το ένιωσα να είναι στον αέρα!!!! Δεν κατάλαβα τι συνέβη. Εκεί που ήμουν όρθιος και περπατούσα κανονικά, τώρα έπαιρνα σβάρνα κάτι σκαλιά.
-Που στο διάολο βρέθηκαν αυτα τα σκαλιά;;;;
Μετά απο λίγο ευτυχώς σταματησα.
-Ωχ...ωχ η μέση μου. Δεν θα τον βρω.....δεν θα τον βρω τον καραγκιόζη που έβαλε εδω τα σκαλιά... θα του αλλάξω τα φώτα!!!
Σηκώθηκα με δυσκολία.
-Που βρίσκομαι;
Κοίταξα τριγύρω. Ήμουν σε ένα δωμάτιο. Οι τοίχοι απεικόνιζαν δράκους και ανθρώπους, υπήρχαν κάτι αγάλματα δράκων και...Για μια στιγμή έμεινα κάγκελο. Στο ίδιο δωμάτιο ήταν και οι δύο κοπέλες που είχα συναντήσει στη βιβλιοθήκη. Ήταν έκπληκτες.
Μαλλον δε με περίμεναν.
Τότε η μια απο αυτές ήρθε απειλητικά προς το μέρος μου.
-Ποιος στο διάολο είσαι εσύ;;;

καθώς ψάχναμε τους παπύρους με την μάγια, πίσω μας ακούστηκε ένας γδούπος και μια υπόηχη κραυγή. εμείς γυρίσαμε απότομα και τότε αντικρίσαμε τον απρόσκλητο επισκέπτη μας. ήταν και πάλι αυτός ο τύπος που καθόταν απέναντί μας στην βιβλιοθήκη. τι στο καλό ήθελε?!!γιατί πλεκόταν και πάλι μες στα πόδια μας?!
<ποιος στο διάολο είσαι εσύ!!??> τον ρώτησα με επιβλητικό ύφος καθώς τον πλησίασα. εκείνος σκάλωσε. μας κοιτούσε σαν τον χάνο χωρίς να μας απαντάει. τότε η μάγια τράβηξε το πιστόλι της και τον σημάδεψε.
<
λέγε ρε!!> του είπε και εκείνος σύρθηκε λίγο προς τα πίσω στο πάτωμα. μετά έξυσε το κεφάλι του και μας απάντησε...
<εεε σόρρυ...έπεσα κατα λάθος εδώ μέσα...ονομάζομαι alexander D. drake... > είπε και σηκώθηκε όρθιος δίνοντάς μου το χέρι του, εγώ όμως δεν ανταποκρίθηκα. τον κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο καχυποψία και εκείνος το τράβηξε και πάλι πίσω.

από την άλλη η μάγια φρόντισε να του υπενθυμίσει πως τον σημάδευε με όπλο και έτσι το τέντωσε και πάλι μπροστά στο πρόσωπό του.
<εεε....κοπελιά ηρέμησε με αυτό το όπλο μπορεί να χτυπήσει κανείς!!!> είπε και έσπρωξε προς το πλάι την κάννη με το δάχτυλό του. τότε εγώ αμέσως τράβηξα το κατάνα μου και του το κόλλησα στον λαιμό.
<κάτω τα ξερά σου.>του είπα καθώς τον κοίταξα με ένα πολύ επιβλητικό βλέμμα.
<εεε...>έκανε εκείνος αμήχανα και ξεροκατάπιε.
<δίνε του απο εδώ....τώρα!!!!> του είπα και εκείνος έφυγε αμέσως.
κοιταχτήκαμε με την μάγια και αρχίσαμε και πάλι να ψάχνουμε στους παπύρους μήπως βρούμε κάποια ημερομηνία....
λίγη ώρα αργότερα είχαμε αρχίσει να αποθαρρυνόμαστε, καθώς δε είχαμε βρει ούτε έναν πάπυρο με την πληροφορία που θέλαμε και μας έμεναν άλλοι 3....
<σακουρα!!!!!την βρηκα!!!!>αναφώνησε η μάγια και μου έδειξε τον πάπυρο...εγώ τον κοίταξα εναγωνίως.
<7 ιουνίου....μα...αυτό είναι αύριο!!!!>αναφώνησα και κοιτάξαμε για ακόμα μία φορά η μία την άλλη έκπληκτες!

Άρχισα να ανεβαίνω σιγα-σιγα τα σκαλιά. Είχα έναν τρομερό πονοκέφαλο. Έβαλα το χέρι μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Είχα ένα τεράστιο καρούμπαλο.
-Μωρε...έχε χάρη που ήταν γυναίκες. Αλλιώς...
Ξανάνιωσα ένα τρομερό πόνο στο κεφάλι.
-Ωωωωχχχχ.....θα τις σκοτώσω! Δεν υπάρχει περίπτωση! Μιλάμε οι γκόμενες δεν παλεύονται. Δεν φτάνει που πήγαν και άνοιξαν αυτή τη κωλότρυπα και έπεσα μέσα, αλλα μου ζήτησαν και τα ρέστα. Είναι δυνατόν;;; Και μη χάσουν ευκαιρία...αμέσως η μια έβγαλε όπλο και η αλλη κατάνα....Τι στο διάολο; Απο στρατόπεδο το σκάσανε;;;;
Μετά απο λίγο βγήκα έξω απο τη κρύπτη.
-Επιτέλους! Καθαρός αέρας!
Εκείνο το καρούμπαλο με είχε πεθάνει.
-Μόνο δύο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσω απο αυτό. Ο ένας....είναι να βάλω πάγο. Ο αλλος...είναι μπόλικο ρούμι. Τι είναι προτιμώτερο;;;;; Χαχαχαχα!!! Η τρίτη επιλογή. Θα τα κάνω και τα δύο!!!

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Περαστικός

Άρχισα να κατηφορίζω το δρόμο ελπίζοντας να βρω καποιο μπαρ ανοιχτό. Βέβαια θα ήταν λίγο δύσκολο γιατί ήδη είχε βραδιάσει για τα καλά. Σε κάποια στιγμή είδα κάποιον να μπαίνει στο σπίτι του.
-Μια στιγμή! του φώναξα και κατευθύνθηκα προς το μέρος του.
Εκείνος προσπαθούσε να διακρίνει ποιος του φώναξε.
-Με συγχωρείς για την ενόχληση. Επειδή είναι η πρώτη μου φορά στο νησί μήπως ξέρεις....
-Όχι ρε φίλε!!!! Δεν ξέρω τίποτα για τους δράκους!!! Δεν μας παρατάτε λέω εγώ;;;!!
-Ποιους δράκους ρε;;;; Σιγά μη ψάχνω και γοργόνες. Εγω θέλω να σε ρωτήσω αν υπάρχει κανα μπαρ εδώ κοντά.
-Πωωω.... με συγχωρείς ρε φίλε. Δηλαδη...χίλια συγνωμη. Αλλα ξερεις τι είναι ο καθε τουριστας που ερχεται να σε πρήζει για τους δράκους;
-Το φαντάζομαι. Εγώ πάντως σε διαβεβαιώνω πως δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι δράκοι.
-Και καλά κάνεις φίλε μου. Μόνο τον καιρό σου θα χάσεις με αυτές τις βλακείες. Για να καταλάβεις...
-Εεεε...με συγχωρείς κιόλας αλλα.... με το μπαρ τι θα γίνει; Θα μου πεις αν υπάρχει κανένα και κατα που βόσκει;
-Ε;;; Ναι...ναι. Φυσικά.
Αφού μου έδωσε οδηγίες για το πως θα βρω το μπαρ, τον καληνύχτισα και συνέχισα τον δρόμο μου.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Μπάρμαν

Το βρήκα σχετικά γρήγορα το μπαρ. Βασικά αυτό που έβλεπα μόνο με μπαρ δεν έμοιαζε. Και αυτό, γιατί ήταν πολύ μεγάλο.
-Μάλλον θα είναι και ξενοδοχείο. Για αυτό είναι τόσο μεγάλο.
Όταν μπήκα μέσα, είδα πολλά τραπέζια γεμάτα με άνδρες που έπιναν και είτε έπαιζαν χαρτιά είτε θα ευχαριστιόντουσαν τη συντροφιά κάποιας απο τις κοπέλες του μαγαζιού.
Εγώ πήγα κατευθείαν στο μπαρ.
-Συγνώμη...
-Παρακαλώ.
-Ένα μπουκάλι ρούμι και πάγο.
-Εννοείς με πάγο.
-Όχι....εννοω σκετο ρούμι και σκέτο πάγο.
Ο μπάρμαν με κοίταξε παραξενεμένος, αλλα μου τα έφερε και τα δύο. Με το ένα χέρι πήρα το ρούμι και άρχισα να πίνω ενώ με το αλλο πήρα τον πάγο και τον έβαλα στο καρούμπαλο.
-Πωωω....τέλειο είναι.
-Το ρούμι;
-Όχι... ο πάγος. Μιλάμε σκέτη απόλαυση.
-Ο πάγος.
-Όχι...το ρούμι.
-Τι στο διάλο;;;Δεν θα πετύχω ένα;
-Δεν μπορεί να φανταστείς πόσο καλά με κάνει να νιώθω.
-Το ρούμι.
-Όχι. Ο πάγος. Μιλάμε...έχει τέλεια γεύση.
-Το ρούμι.
-Όχι. Ο πάγος.
-Εεεε;;;;
-Χαχαχαχα!!!! Πλάκα σου κάνω. Το ρούμι.
-Είπα και εγώ. Δεν θα βρώ κανένα;;
-Ωωωχχχ......
-Και δε μου λές ρε φίλε. Που το άνοιξες το κεφάλι;
-Βλαμμένη γυναίκα έχεις συναντήσει;;;
-Οχι μόνο τη συνάντησα.... Την παντρεύτηκα κιόλας.
-Ε....εγώ σήμερα συνάντησα δύο.
-Αυτές σε καναν έτσι;;
-Περιπου.
Εκείνη τη στιγμή τον φώναξε κάποιος πελάτης.
-Λοιπόν φίλε... έχω λίγη δουλίτσα τώρα. Μόλις τελειώσω...τα ξαναλέμε....Εντάξει;;;
-Οκ.
-Και αν θες και αλλο πάγο...μη διστάσεις να ζητήσεις, μου είπε φεύγοντας.
Δεν του είπα τίποτα...απλώς του χαμογέλασα και συνέχισα να πίνω για να ξεχάσω τον πόνο μου.

είχαμε παγώσει και οι δύο! όχι μόνο βρήκαμε την ημερομηνία αλλά τύχαινε να μπορούμε να απολαύσουμε και το θέαμα!!!μέσα ένιωσα πλήρη ικανοποίηση, το πρώτο μέρος του σχεδίου είχε στεφτεί με επιτυχία, τώρα έμενε να μπορέσουμε να δούμε απο κοντά τον 'χορό' των δράκων.
εκτός της ημερομηνίας είχαμε βρει ακόμα παπύρους που αποδείκνυαν πως κάποτε παλιά οι δράκοι με τους ανθρώπους συνυπήρχαν ειρηνικά.
αφού συμμαζέψαμε τους παπύρους, τους τοποθετήσαμε στην θέση που βρίσκονταν και κοιτάξαμε για τελευταία φορά αυτή την κρύπτη που μας έδωσε τόσες πληροφορίες.
<ήμασταν τυχερές έτσι?>μου είπε η μάγια με ένα χαμόγελο στα χείλη που αποδείκνυε την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση που ένιωθε.
<αυτό ξαναπές το!!!!!>της είπα και κολλήσαμε τα χέρια.
στιγμιαία όμως η μάγια μου φάνηκε σκεπτική,....σαν κάτι να την απασχολούσε. έτσι αποφάσισα να την ρωτήσω τι συνέβαινε.
<μάγια....είσαι καλά καλή μου?> της είπα και ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο της.
<ναι καλά είμαι..απλά σκεφτόμουν...>είπε χωρίς να τελειώσει την φράση της και ξύνοντας το πιγούνι της

την κοίταξα και της ξαναμίλησα:
σκεφτόσουν τι?πες μου..> είπα και χαμογέλασα.
<να απλά αυτός ο τύπος...>συνέχισε εκείνη σκεπτική
<ποιος?> ρώτησα εγώ απορημένη και προσπαθώντας να καταλάβω πού το πήγαινε.
<αυτός μωρέ που ήταν στην βιβλιοθήκη...>είπε εκείνη και εγώ κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε.
<ναι κοίτα το σκέφτηκα και εγώ ότι κάτι τρέχει με αυτόν. αρχικά έψαχνε στην βιβλιοθήκη στο ίδιο τμήμα με εμάς και όλος τυχαίως έπεσε μέσα στην κρύπτη....λες να ψάχνει και αυτός?>της είπα εγώ και εκείνη με κοίταζε με πολύ μεγάλη προσοχή,
<κοίταξε τι να σου πω...είναι πολύ πιθανό ρε συ, απλά αν είναι να έχουμε τον νου μας αύριο.> μου είπε και μου έκλεισε το μάτι
<φυσικά!!! βασικά....λες να ξέρει πως η μέρα είναι αύριο?> την ρώτησα και πραγματικά για κάποιο ανεξήγητο λόγο ένιωθα κάπως ανήσυχη περί αυτού. η αλήθεια ήταν πως βαθιά μέσα μου ήθελα εγώ και οι μάγια να είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι που θα απολαύσουν αυτό το θέαμα.
παρατήρησα πως η μάγια ήταν και πάλι σκεπτική, λίγα δεύτερα αργότερα μου απάντησε:
<κοίτα....αυτός του παπύρους της κρύπτης δεν τους είδε...οπότε λογικά δεν θα ξέρει. ο μόνος τρόπος να μάθει ήταν να το υπολογίσει...πράγμα δύσκολο.>
<τέλος πάντων. απλά ας ελπίσουμε πως δεν ξέρει τίποτα.> τς απάντησα εγώ και εκείνη κούνησε το κεφαλι της καταφατικά.

αφού λοιπόν τελειώσαμε την προαναφέρουσα συζήτηση αποφασίσαμε πως ήταν η ώρα να αποχωρίσουμε και να αφήσουμε τους δράκους για λίγες ώρες..
<λοιπόν αγαπητή μου, που λες να πάμε?!>την ρώτησα και της έκλεισα το μάτι. απ ότι φάνηκε εκείνη κατάλαβε τι υπονοούσα.
<ξέρω πως έχεις όρεξη να τα κοπανήσουμε...οπότε πάμε. αλλά δεν σε μαζεύω!> μου είπε και με χτύπησε φιλικά στον ώμο
<χαχα!! δεν θα χρειαστει!!!φύγαμε!>της απάντησα και βγήκαμε απο την καταπακτή με πολύ προσοχή ώστε να μην μας πάρει κανένας πρέφα. αφού κοίταξα τριγύρω κούνησα πάλι την ουρά του δράκου και το άγαλμα επέστρεψε στην αρχική του θέση.
εμείς αρχίσαμε να προχωράμε άσκοπα προς μία άγνωστη κατεύθυνση ελπίζοντας πως θα πετυχαίναμε κανένα μπαρ στον δρόμο μας.
για καλή μας τύχη ένας τυπάς βρέθηκε στον δρόμο μας έτσι πήρα το θάρρος να του μιλήσω.
<με συγχωρείτε....μήπως ξέρετε κανένα πανδοχείο με μπαρ εδω κοντά?> τον ρώτησα εγώ.
εκείνος κοντοστάθηκε λίγο, μας κοίταξε και τελικά αφού πήρε μπρος αποφάσισε να απαντήσει:
<τυχερές είστε..υπάρχει ένα στα 500 μέτρα ευθεία απο εδώ/.>απάντησε και μετά έφυγε αδιάφορος.
έτσι λοιπόν εμείς αρχίσαμε να περπατάμε προς τα εκει ελπίζοντας πως δεν μας είπε μπαρούφες ο άλλος.

τελικά με τούτα και με εκείνα φτάσαμε στο και μπήκαμε μέσα. κλασικά ήμασταν οι μόνες κοπέλες και το μαγαζί ήταν γεματο μπεκρήδες και χαρτόμουτρα. εμείς προχωρήσαμε προς την μπάρα και αράξαμε εκεί. σχεδόν αμέσως μας πλησίασε ο μπάρμαν.
<τι θα πάρουν οι κούκλες ?>μας ρώτησε αυτός και εγώ πραγματικά ξενέρωσα με το σχόλιό του.
<δύο μπουκάλια ρούμι και γρήγορα παρακαλώ.!> του απάντησα ξερά εγώ ακι εκείνος ξίνισε την μούρη του και μας έφερε δύο μπουκάλια.
<καπμάι!!!>είπαμε ταυτόχρονα με την μάγια και τσουγκρίσαμε τα μπουκάλια μας...εκείνη ήπιε κλασικά μια γουλίτσα ενώ εγώ κατέβασα μονορούφι το πρώτο μπουκάλι. πραγματικά μου είχε λείψει η γεύση του στο στόμα μου. αυτόματα στο μυαλό μου ήρθε ο κρις και τα μεθύσια που κάναμε μαζί, αλλά δεν θέλησα να τον αναφέρω επειδή δεν ήθελα να χαλάσω την διάθεση της μάγιας που παραδόξως είχε φτιάξει.
<άλλο ένα παρακαλώ!!!> φώναξα στον μπάρμαν και εκείνος μου έφερε ένα ακόμα χωρίς φυσικά να το αφήσει ασχολίαστο, τρομάρα να του 'ρθει.
<το κατέβασες κι όλας?! είσαι καλή εσύ...>μου είπε και εμένα πραγματικά μου ήρθε να τον κοπανήσω αλλά συγκρατήθηκα.
<μμμ ναι...> του απάντησα και γύρισα το κεφάλι μου προς τα αριστερά. αμέσως σκάλωσα.
<πάλι αυτός μπροστά μας!?> είπα στην μάγια σαστισμένη
<ποιος?> με ρώτησε εκείνη και κοίταξε προς την κατεύθυνση που της υπέδειξα.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura
Μπαρμαν
Μάγια

Eνω απολάμβανα το ρούμι μου, και είχα ξεχάσει κάπως τον πόνο, ακουσα κάποια να φωνάζει. Γυρισα το κεφάλι μου και έμεινα κάγκελο.
-Χαχαχα....δεν γίνεται αυτό που ζω. Καποιος μου κάνει πλάκα. Δεν γίνεται αλλιώς.
Αυτή που φώναξε, ηταν η τρελή που με απειλούσε με το κατανα σε εκείνη τη κρύπτη. Ηταν και η φίλη της μαζί. Ήρθε αγριεμένη προς το μέρος μου.
-Τι θα γίνει ρε φίλε;;; Οπου πάμε θα σε βρίσκουμε;;; Γιατί μας ακολουθείς συνέχεια;;
-Ααα...Εσύ δεν πας καλά... Αφου σε χαλάει...τι το πίνεις;; Εγώ τόση ώρα είμαι εδώ κοπέλα μου...εσείς τώρα ήρθατε. Ποιος ακολούθησε ποιον;;;
-Ρε αστα αυτα που ξέρεις. Ακου αυτό που θα σου πω....
-Εσύ να με ακούσεις. Δεν ξέρω το πρόβλημα σας, αν και...μπορώ να φανταστώ.
-Τι πράγμα;;!!!
-Αλλα επειδή δεν με ενδιαφερει θα σου πω το εξής: πάνε και καθησε μαζί με τη φίλη σου και ασε μας ήσυχους. Κρίμα είναι να φας τσάμπα ξύλο.
-Σωπα ρε μάγκα...θα μας δείρεις κιόλας;;;!!!!
-Αν χρειαστεί....
Σηκώθηκα απο τη θέση μου και ήμουν έτοιμος να την αρχίσω. Τότε ήρθε ο μπαρμαν.
-Παιδια, δεν θέλω τέτοια εδω μέσα. Αν θελετε να πλακωθείτε....εξω.
Τότε ήρθε η φίλη της.
-Sakura, αστον...δεν αξίζει να χαλάσουμε τη μέρα μας για αυτόν.
-Χαχαχα...Εχεις δίκιο Μάγια....Αλλώστε τι να μου κάνει αυτός;;; της είπε και πήγαν στις θέσεις τους.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura
Μεθυσμένος 1
Μεθυσμένος 2

Προσπαθούσα να ηρεμείσω, αλλα δεν μπορούσα. Ήμουν πολύ θυμωμένος. Όχι με τις κοπέλες, αλλα με τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως έφτασα σε αυτό το σημείο.
Οτι και να έκανε δεν έπρεπε να το κανω αυτό. Είναι δυνατόν να ήμουν έτοιμος να βαρέσω μια γυναίκα;;;
Συνέχισα για πολλή ώρα να σκέφτομαι αυτό το πράγμα, όταν αντιλήφθηκα κίνηση πίσω μου. Γυρισα και είδα κάποιους μεθύστακες οι οποίοι πήγαιναν προς το μέρος των κοριτσιών.
Δεν μου φαίνεται καλό αυτό.
-Βρε, βρε, βρε....Τι έχουμε εδώ παιδιά; Δυο όμορφα κορίτσια;;, είπε ο ένας βάζοντας το χέρι του στη μέση της Μαγια.
-Οχι John...έχουμε δυο μόνα όμορφα κορίτσια...,είπε ενας αλλος γελόντας
-Παρε τα χέρια σου γιατί θα σου τα κόψω!!!!
-Όπα!!!! Τι έχουμε εδώ;;;
Άφησε τη Μαγια και πήγε στη Sakura.
-Ετσι μου αρέσεις μωρό μου...Αγρια!!!! της είπε αγκαλιάζοντας την.
Τι ζητάω ο κερατάς...μια μερα ήσυχη....Πωωω...Παλι ήρθε η ώρα να δείρω κόσμο.
Ενώ σηκωνόμουν για να πάω να τις βοηθήσω βλέπω τη Sakura να παίρνει το μπουκάλι με το ρούμι.
-Συγνώμη.
Είπε συγνώμη στο μπουκάλι;
Και ετσι όπως το κρατούσε το σκαει στο κεφάλι αυτου που την αγκάλιαζε!!!!
-Τώρα θα δεις πόσο άγρια μπορώ να γίνω!!!!!
Aμέσως όρμηξε πάνω του και άρχισε να τον χτυπάει.
-Ειναι λίγο....ή μάλλον οχι...είναι πολύ τρελή....αλλα αυτό δεν σημαίνει οτι δεν μπορώ να τους δώσω ένα χέρι βοήθειας.....

πραγματικα το χειρότερό μου είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν τι να κάνουν ή τους έχει φάει η α*&^%$ και την πέφτουν σε όποια βρουν. αν και αυτό μου δίνει μια πολύ καλή αφορμή να ρίξω λίγο ξύλο, να ξεσπάσω. έτσι σήκωσα το μπουκάλι με το ρούμι και αποφάσισα να διαρπάξω αυτή την ιεροσυλία....το σήκωσα και το έσπασα στο κεφάλι ενός απο τους δύο τυπάδες.
<σου είπα να μην την αγγίξεις!!!> σηκώθηκα όρθια και του είπα.
<μαρέσει που είσαι ζόρικο μωρό αλλά το παράκανε;!!>μου απάντησε εκείνος και πήγε να μου δώσει μια μπουνιά εγώ όμως διαμέλισα το κεφάλι μου το οποίο αιωρήθηκε προς τα πάνω με αποτέλεσμα εκείνος να χτυπήσει τον αέρα.
<bara bara no killing hands!!!>είπα και τα δύο μου χέρια διαμελίστηκαν απο τους καρπούς μου και έπιασαν το ένα του χέρι γυρίζοντας το στην πλάτη του προς τα πάω με αποτέλεσμα να του το σπάσουν, μετά ξαναεπέστρεψαν στην θέση τους. αμέσως τράβηξα το κατάνα μου και σημάδεψα το τύπο στον λαιμό. η μάγια παράλληλα κατάφερε να ακινητοποιήσει τον άλλο ενώ τον σημάδευε με το όπλο της στο κρόταφο.
<αυτά παθαίνει όποιος δεν ακούει τι του λέω..> είπα και έριξα ένα στραβό χαμόγελο
<ααα!!τι σκατα είσαι εσύ??είσαι χρηστής φρούτου!!! ποια είσαι?!>είπε έντρομος και μέσα στον πόνο του ο τύπος που μόλις είχα δείρει. με την μάγια γελάσαμε δυνατά.
<το όνομα μου είναι σάκουρα...> απάντησα εγώ ενώ η μάγια με συμπλήρωσε.
<the dark assassin>είπε υπερήφανα.

οι δύο τύποι πάγωσαν και σιγή απλώθηκε σε όλο το μαγαζί. παρατήρησα τον μπάρμαν να βγάζει ένα μπάουντι πόστερ.
<εσύ καταζητήσαι για 99.000.000 μπέλι!!!>είπε σκαλωμένος ο μπάρμαν.
<ναι και λοιπόν?>απάντησα εγώ αδιάφορα.
<είσαι στο ίδιο πλήρωμα με τον chris label!!!και αδερφη του μπαουντι χαντερ kint d one που σκοτώθηκε πριν λίγο καιρό!>είπε πάλι ο μπαρμαν αλλά αυτή τη φορά με θαυμασμό. μόλις ανέφερε το όνομα του αδελφού μου ένα ρίγος με διαπέρασε. που το ήξερε αυτός!? αυτόματα μου ήρθε να κλάψω γιατί θυμήθηκα πόσο πολύ μου είχε λείψει...θυμήθηκα τα σχέδια που είχαμε κάνει για ένα κοινό μέλλον...δεν έκλαψα όμως...κρατήθηκα. είχε χυθεί πολύ αίμα για να φτιάξω την εικόνα της άκαρδης που είχα...δεν ήθελα κανείς να ξέρει τα αδύνατα σημεία μου...για να μην μπορεί να τα εκμεταλλευτεί. έτσι εγώ απάντησα ξερα.
<που το ξέρεις εσύ αυτό?!> του απάντησε και εκείνος χαμογέλασε.
<γιατί απλά ήξερα τον αδελφό σου. μου είχε μιλήσει για σένα...> μου απάντησε και εγώ ξαναέβαλα το κατάνα στην θήκη του και πλησίασα τον μπάρμαν. αυτό που είπε έκανε την καρδιά μου να σπαρταρίσει δυνατά! ο αδελφός μου , ο αγαπημένος μου αδελφός είχε μιλήσει σε κάποιον για μένα!!! μου έμοιαζε τόσο απίστευτο!!

στην πραγματικότητα όμως κρατούσα τις επιφυλάξεις μου. δεν ήξερα αν ήταν κάποιος άσχετος που έλεγε τα δικά του ή αν ήταν πραγματικά γνωστός του αδελφού μου. εγώ πάντως δεν ήθελα να το ρισκάρω έτσι τον πλησίασα και του έκανα νόημα να έρθει πιο κοντα ώστε να μπορέσω να του ψιθυρίσω στο αυτί. εκείνος πλησίασε.
<δεν ξέρω αν όντως ήξερες τον αδελφό μου ή αν μου λες μπαρούφες απλά σε προειδοποιώ να μην ξαναμιλήσεις ποτέ και σε κανένα για αυτό το θέμα. έτσι και μάθω πως έγινε κάτι τέτοιο θα σε βρω και θα σε σκοτώσω.>του είπα και πραγματικά ένιωσα την ταχύτητα της αναπνοής του να αυξάνεται.το πιο περίεργο όμως ήρθε μετά...άρχισε να γελάει!! ξεκίνησε χαμηλόφωνα και στο τέλος ακουγόταν σε όλο το τετράγωνο!
<τώρα σιγουρεύτηκα πως είστε όντως αδέλφια!!! μοιάζετε!!>απάντησε και η φωνή του φανέρωνε μια ανεξήγητη υπέρτατη ικανοποίηση.
<μην με προκαλείς!!! >έιπα και τον σημάδεψα με το κατάνα ενώ στο άλλο χέρι τράβηξα το φλέιλ.
<ουοου κοπελιά χαλάρωσε. να ορίστε ένα ακόμι μπουκάλι με ρούμι>μου είπε εκείνος με ένα αμήχανο χαμόγελο. εγώ κοίταξα γύρο μου και παρατήρησα πως όλοι είχαν το βλέμμα τους στραμμένο επάνω μου.
<τι κοιτάτε ρε?!>είπα και η φωνή μου αντήχησε σε όλο το μαγαζί. όλοι γύρισαν και πάλι στον κόσμο τους ενώ εγώ με τη μάγια καθίσαμε να απολαύσουμε το ρούμι μας. που να ξέραμε τι μας επιφύλασσε αυτή η νύχτα.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura

Εγώ είχα μείνει κάγκελο. Η αλήθεια είναι οτι κατι μου θύμιζε, αλλα δεν περίμενα ποτέ να είναι αυτή μια τόσο γνωστή πειρατής. Βέβαια απογοητεύτηκα. Μπορουσε να αφήσει κανέναν και για μένα. Δεν χρειαζόταν να τους δείρει όλους. Το καλύτερο βέβαια είναι αλλο. Δεν την ενδιαφερει το οτι πλέον έχει γίνει στόχος-γιατί όλο και κάποιος θα θελήσει να πάρει αυτό το bounty- αλλα οτι κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα και μιλαει ήρεμα και χαλαρα με τον μπάρμαν. Πλησίασα στο μπαρ.
-Ήταν πολύ εντυπωσιακό αυτό που έκανες.
-Ναι...και μπορώ να το ξανακάνω!!!
Ήταν έτοιμη για καβγά.
Κοίταξα τον μπάρμαν.
-Φίλε...φερε ενα μπουκαλι ρουμι.
Mόλις το έφερε του έκανα νόημα να φύγει και εκείνος υπάκουσε.
-Ξερεις....δεν χρειάζεται να το παίζεις τόσο σκληρή...της είπα και ήπια λίγο ρούμι.
-Τι είπες;;;!!!
-Αυτό που άκουσες. Μπορεί να το παίζεις σκληρή, αλλα πριν απο λίγο μόνο που δεν έβαλες τα κλάμματα...

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura
Μάγια

Με κοίταζε έκπληκτη.
-Μην εκπλήσεσσαι. Δεν είσαι η μόνη που έχασες κάποιον.....
Είχε μείνει άγαλμα. Δεν έλεγε ούτε λέξη.
-Λοιπόν....αν και η γνωριμία μας και γενικότερα όλες οι συναντήσεις μας, έγιναν κάτω απο περίεργες συνθήκες, οπως το οτι πήγατε να με σκοτώσετε,....αλλα....παρόλα αυτά νομίζω πως θα ήταν καλό να κάνουμε μια καινούρια αρχή. Τι λέτε;
-Ε;! Εεεε....Ναί....γιατί όχι;;;
-Λοιπον. Εγώ είμαι ο Αlexander, είπα δίνοντας το χέρι μου.
-Εγώ είμαι η Μάγια.
-Χάρηκα.
Κοίταξα τη Sakura. Με κοίταζε κάπως παράξενα.
-Μην ανησυχείς....δεν δαγκώνω...
-Αν και δεν είμαι πολύ σίγουρή για αυτό....Εγώ είμαι η Sakura.....Χάρηκα, μου είπε και μου έδωσε το χέρι της.
-Το ελπίζω....της είπα χαμογελόντας.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura

Αν και μόλις είχαμε γνωριστεί, για λίγη ώρα δεν λέγαμε τίποτα. Είχα προσπαθήσει βέβαια να έρθουμε λίγο πιο κοντά αλλα ένιωθα πως υπήρχε ενα κενό ανάμεσα μας....
-Απο οτι βλέπω....είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρά....
-Εεε;;;;
Κοίταξα τη Sakura και ήταν λες και βγήκε απο λήθαργο. Ακόμα αυτό σκεφτόταν.
-Δεν μου αρέσει να κάνω τέτοιες συζητήσεις αλλα θα κάνω μια εξαίρεση. Θα πρεπει να μάθεις οτι η ζωη ειναι πολύ μικρη. Για αυτό...φερε και μια φιλη σου μαζί.
-Τι λες ρε;;;!!!!!
-Χαχαχαχαχα!!!! Ηρέμησε, ηρέμησε. Αυτό που εννοω είναι πως ο,τι εγινε έγινε. Και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, όσο και αν το θέλουμε. Για αυτό δεν πρέπει να αναλωνόμαστε στα ψεγάδια του παρελθόντος. Η ζωή είναι πολύ ωραία. Απολαμβανουμε το ρούμι μας, τους φίλους μας...το θέαμα εξαφανισμένων πλασμάτων.....
Μόλις το είπα αυτό, πάγωσαν και οι δυο....
-Χαχαχαχα!!! Ωωω ναι. Για αυτό είμαι εδω. Και απο την αντίδραση σας....καταλαβαίνω οτι και εσείς αυτό ψάχνετε

στην αρχή ήμουν έτοιμη να τον διώξω κλοτσηδόν απο δίπλα μας αλλά τελικά απ ότι φάνηκε αυτό το άτομο δεν ήταν τόσο ηλίθιο και ενοχλητικό όσο φαινόταν. εν τω μεταξύ όλα τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί με είχαν ρίξει σε βαθιές σκέψεις...για κάποιο λόγο ένιωθα περίεργα και σαν να μετάνιωνα που είχα γίνει δολοφόνος..που είχα επιλέξει την πειρατεία. σκεφτόμουν πως τώρα θα μπορούσα να βρίσκομαι ακόμα σελ τάουν μαζί με τον γιάχικο....τι να έκανε άραγε? θα μπορούσε να με είχε ξεχάσει?να είχε βρει κάποια άλλη και να σκόπευαν να κάνουν οικογένεια?ή με περίμενε...?όπως μου είχε υποσχεθεί τότε...πως θα περίμενε μέχρι να τελειώσω το ταξίδι μου σε όλες τις θάλασσες? το ευχόμουν πραγματικά γιατί η αλήθεια ήταν πως μου έλειπε...απο την άλλη ήταν άραγε καλό το ότι με είχαν επικηρύξει?φυσικά και όχι.με κυνηγούσαν σίγουρα και στην μεγάλη γραμμή θα έχω προβλήματα..αλλά δεν με ένοιαζε την παρούσα στιγμή. και ήταν και αυτός ο περίεργος μπάρμαν που ισχυριζόταν πως γνώριζε το αγαπημένο μου αδελφό....και όλοι αυτοί οι θάνατοι που είχα βιώσει τριγύριζαν στο μυαλό μου...πώς στο καλό είχα γλυτώσει? σίγουρα ήμουν τυχερή..αλλά για πόσο ακόμα θα συνεχίσω να είμαι?ξαφνικά τον λήθαργο μου διέκοψε ο αλεξάντερ...είχα ξεχάσει πως ήταν ακόμη εδώ. μας είπε πως ερχόταν για να εξιχνιάσει το μυστήριο των δράκων όπως και εμείς...και το υπέρτατο ήταν πως απο την αιφνίδια αντίδρασή μας κατάλαβε πως και εμείς βρισκόμασταν για τον ίδιο λόγο εδώ...ήταν έξυπνος τελικά. στιγμιαία σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να είχαμε άλλο ένα άτομο στο πλήρωμά μας.ένα έξυπνο άτομο.χωρίς βέβαια να εννοώ πως θα έπαιρνα αυτόν τον τύπο. δεν μας ταίριαζε άλλωστε. απλά αυτός ο τύπος μου έδωσε την αφορμή να σκεφτώ πως θα χρειαζόμασταν έναν ακόμα.

γύρισα προς το μέρος του<είσαι έξυπνος τελικά.ναι για αυτό είμαστε εδώ. και πραγματικά θα καταφέρουμε να λύσουμε το μυστήριο.....ΜΟΝΕΣ ΜΑΣ!>του είπα και σηκώθηκα όρθια χτυπόντας το χέρι μου στην μπάρα. εκείνος με κοίταζε έκπληκτος το ίδιο και η μάγια.
<μα...>προσπάθησε να μιλήσει αλλά εγώ τον διέκοψα βάζοντας τον δείκτη μου μπροστά απο τα χείλη μου κάνοντας νόημα να σκάσει.
<μάγια!πάμε!> είπα στην μάγια και εκείνη με κοίταζε όλο και πιο έκπληκτη.
<μα σάκουρα...>προσπάθησε να μου μιλήσει αλλά εγώ την διέκοψα
<πάμε είπα!>είπα και άφησα μερικά μπέλι στην μπάρα. μετά πήρα την μάγια και την τραβολόγησα έξω απο το μπαρ.
όταν βγήκαμε έξω η μάγια τράβηξε απότομα το χέρι της.
<τι στο καλό κάνεις ρε σάκουρα!!!!???τρελάθηκες!!!??>άρχισε να μου φωνάζει. πρώτη φορά την είδα έτσι, τόσο εκνευρισμένη.
<σσσ σσσ άσε με να σου εξηγήσω.>προσπάθησα να την ηρεμήσω και να της πω τι σκεφτόμουν
<τι να ηρεμήσω!!ποια νομίζεις οτι είσαι????μακάρι να μην ήμουν εδώ μαζί σου! μακάρι ο κρις να μην με είχε παρατήσει εδώ!!!!!>μου φώναζε η μάγια έξαλλη.

μάγια άσε με να σου εξηγήσω....> της μίλησα ήρεμα αλλά εκείνη δεν σταμάτησε.
<σκάσε!!δεν θέλω καμία σχέση μαζί σου!!είσαι μία αποτυχημένη!!όλα όσα έχεις κάνει στην ζωή σου είναι ασήμαντα!!!όλοι οι αγαπημένοι σου πέθαναν!!και μάντεψε ποιανού ήταν το φταίξιμο!!!ναι σάκουρα δικό σου!!!! το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να σκοτώνεις και τίποτε άλλο!!!!είσαι μια δολοφόνος!!!ακους???! μια δολοφόνος και τίποτε άλλο!!!! δεν θέλω καμία σχέση μαζί σου!!!φεύγω αυτή την στιγμή!!! το ταξίδι μας τελείωσε εδώ!!!> είπε εκείνη και άρχισε να τρέχει μακριά
<μάγια!!!! περίμενε!!!!>της φώναξα μα δεν με άκουσε...ή μάλλον με άκουσε αλλά δεν μου έδωσε σημασία..
τα λόγια της μάγιας με πλήγωσαν...το μόνο που προσπαθούσα να της πω ήταν πως δεν είναι καλό να μιλάμε με αυτόν τον τύπο γιατί ήταν πανέξυπνος και σίγουρα θα προσπαθούσε να μας αποσπάσει πληροφορίες. ίσως να την σήκωσα με τον λάθος τρόπο αλλά αυτά που μου είπε με έκαναν να νιώθω πολύ άσχημα. με έκανε να νιώσω πως απέτυχα....απογοήτευσα τον κρις...έπεσα κάτω με τα γόνατα και άρχισα να κλαίω.. αυτό που είπε...εγώ φταίω που πέθαναν όλοι...οχι οχι οχι!!!! δεν μπορώ να πιστέψω κατι τέτοιο!!!δεν ισχύει κάτι τέτοιο...!!!!! το ξέρω!! το ξέρω....