χορεύοντας με τους δράκους : το νεο μέλος του πληρώματος και το απρόσμενο φινάλε.[ΤΕΛΟΣ]

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Μπάρμαν

Είχα μείνει άναυδος! Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Πραγματικά, είχα μείνει να κοιτάζω την πόρτα του μπαρ.
-Είναι τρελή....δεν εξηγείται αλλιως. Γιατί αρπάχτηκε τώρα μου λες;
-Ελα ντε.
-Τι να πεις;;; Άβυσσος η καρδιά της γυναίκας.
-Εμένα μου λες....Ξέρεις τι έχω τραβήξει τόσα χρόνια;
-Σε νιώθω φίλε μου. Σε νιώθω. Αλλα δυστυχώς πρέπει να φύγω. Αρκετα κουράστηκα για σήμερα.
-Μπορείς να κοιμηθείς εδω. Υπάρχουν δωμάτια.
-Ισως αργότερα. Τώρα θέλω να κάνω μια βόλτα να με χτυπήσει λίγο ο αέρας.
-Οπως θες.
Του άφησα μερικά beli και τον καληνύχτησα. Καθώς βγήκα απο το μπαρ και ενώ προχωρούσα άκουσα ένα θόρυβο απο το διπλανό στενό. Πιο πολύ σαν κλάμα ακουγόταν.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Sakura

Όταν πήγα να δω τι συμβαίνει, είδα τη Sakura να κλαίει.
-Βρε, βρε, βρε....Ώστε και η μεγάλη Sakura κλαίει; Ποιος θα το περίμενε αυτό;;
Γύρισε και με κοίταξε. Αμέσως αφηνίασε και όρμηξε πάνω μου. Με κόλλησε στο τοίχο και έβγαλε το κατάνα της και μου το έβαλε στο λαιμό.
-Εσυ φταίς καθίκι!!!!
-Αντε πάλι. Δεν μου λες κοπέλα μου;;; Εσύ όποιον συναντάς προσπαθείς να τον σκοτώσεις;
-Σκάσε!!! Εσύ φταίς!!! Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα έφευγε η Μάγια!!!
-Είσαι σίγουρη;;; Γιατί σημερα με γνώρισε. Μήπως έφυγε εξαιτίας σου; Μηπως εσύ της έκανες κάτι;
-Βούλωσε το!!!! Δεν ξέρεις με ακούς;;;!!! Δεν ξέρεις τίποτα για να μπορείς να μιλάς!!! Δεν ξέρεις τίποτα για να μπορείς να με κρίνεις!!!
Όλη αυτή την ώρα δεν είχε σταματήσει να κλαίει. Κατάλαβα οτι κατι σοβαρό συνέβη και μαλώσανε.
-Ξέρω ένα πράγμα....Οτι δεν μπορεί να συνεχιστεί αλλο αυτό!!!
Της γυρνάω το χέρι και της παίρνω το κατάνα. Τραβιέται πίσω και της το βάζω στο λαιμό.
Την κοιτάζω. Το βλέμμα της μου έδειχνε οτι ήταν έτοιμη να μου ορμήξει. Αλλα δεν ήταν όπως τις αλλες φορές. Φαινόταν ταραγμένη. Ηταν λες και κάποιος την ταρακούνησε τόσο πολυ και την έφτασε στα όρια της. Η αναπνοή της πλέον είχε γίνει πιο γρήγορη.
Παίρνω το κατάνα απο το λαιμό της και το καρφώνω στο έδαφος.
-Επιτέλους ήρθε η ώρα να χαλαρώσεις!!!!!

Με κοίταξε στα μάτια. Ήταν σαν χαμένη. Περπάτησα μερικα μέτρα μακρυα της. Σήκωσα το κεφάλι μου στον ουρανό και είδα το φεγγάρι.
-Είσαι πολύ ανόητη. Αντι να κοιτάς αυτούς που είναι γύρω σου, το μόνο που βλέπεις είναι φαντάσματα και εχθροί. Είσαι πολύ τυχερη το ξέρεις; Εχεις μια σύντροφο που σε αγαπάει. Και αντί να πιαστείς πάνω της, προτιμάς να χάνεσαι σε ψευδαισθήσεις. Είσαι προσκολλημένη σε ένα χαμένο παρελθον και σε ένα αιματοβαμμένο μέλλον. Δεν είναι όμως έτσι η ζωή. Δεν μπορείς να σκοτώνεις όποιον βλέπεις, αλλα ουτε και να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα πάντα. Θα πρέπει να μάθεις επιτέλους να κοιτάς μπροστά. Οτι έγινε έγινε και δεν αλλάζει.
-Ναι αλλα εγώ φταίω! Δικό μου λάθος ήταν!
Γύρισα και την κοίταξα. Είχε πέσει πάλι στα γόνατα και έκλαιγε.
-Εγώ φταίω και κανείς αλλος! Συνέχεια λάθη...το ένα μετά το αλλο! Δεν έχω κάνει τίποτα καλό στη ζωή μου! Είμαι μια δολοφόνος και τίποτα άλλο! Είχε δίκιο! Είχε δίκιο! Είμαι μια αποτυχημένη...μια αποτυχημένη που τους απογοήτευσε όλους!!!!!
-Μπορεί να θεωρείς οτι είσαι αποτυχημένη, αλλα θα σου πω κάτι. Όντως είσαι μια αποτυχημένη!!!
Γύρισε και με κοίταξε.
-Και ξέρεις γιατί; Σε όλη μου τη ζωή το μόνο που έχω κάνει είναι λάθη. Συνέχεια λάθος επιλογές. Οι οποιες πλήγωσαν πολλές φορές τους δικούς μου. Αλλα ξέρεις κάτι;; Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα απο ολα αυτά!! Ουτε μια φορά!! Γιατί αν δεν τα είχα κάνει, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι. Και μόνο ένας αποτυχημένος μετανιώνει για αυτά που έκανε στη ζωή του. Θα πρέπει να καταλάβεις ένα πράγμα. Λάθη ή οχι...είναι δικά σου!!! Οι δικές σου επιλογές!!! Και να είσαι ευχαριστημένη, που είσαι σε θέση να κάνεις τις δικές σου επιλογές. Να είσαι ευχαριστημένη που ζεις μια ελεύθερη ζωή!!!!!

Με κοίταζε για πολύ ώρα χωρίς να λέει κουβέντα. Μπορούσα να καταλάβω οτι είχε αρχίσει να ηρεμεί.
-Μπα;;; Ηρέμησες;;; Καιρός ήταν. Αντε γιατί πρέπει να σώσεις και τη σύντροφο σου.
Τινάχτηκε όρθια σαν ελατήριο.
-Τι είπες ρε;;;!!!
-Είσαι....ελπίζω δηλαδή....έξυπνη κοπέλα. Η σύντροφός σου σηκώθηκε και έφυγε. Σωστά;;
-Ναι....
-Δεν νομίζω να είναι δυνατή σαν και εσένα....Και φαντάζομαι οτι σε ενα αγνωστο όπως αυτό νησί, θα υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι.
Με κοίταξε εκπληκτη.
-Έχεις δίκιο! Πρέπει να τη βρώ αμέσως!
Πήγε να φύγει αλλα τη τράβηξα απο το χέρι.
-Τι συμβαίνει ρε; Θες να πλακωθούμε;;;!!!
-Ειπα και εγώ!!! Δεν θα βρει τον παλιό κακό εαυτό της;;;; Και πολύ το άργησες.
-Τι θέλεις;
-Λοιπον.Έχω να σου κάνω μια προταση.
-Τι πρόταση;
-Ανακωχή..
-Δηλαδή;
-Δηλαδή, εγώ θα σε βοηθήσω να βρεις τη φίλη σου. και εσύ θα σταματήσεις να προσπαθείς να με σκοτώσεις.
-Εμμμ.....Δύσκολο. Γιατί μου σπάς τα νεύρα.
-Χαχαχαχα!!! Αμοιβαία τα αισθήματα.
-Ωραία λοιπόν. Σύμφωνοι.,μου είπε και δώσαμε τα χέρια.
-Λοιπόν....που έχει πάει;
Με κοίταξε αγριεμένη.
-Λες αν ήξερα να σε έπαιρνα μαζί μου;
-Καλά, καλά. Μια κουβέντα είπα. Δεν χρειαζεται να νευριάζεις.
Και έτσι αρχίσαμε το ψάξιμο.

το οτι κάθισε να μου μιλήσει με εξέπληξε και ιδικά μετά απο την στάση που είχα κρατήσει απέναντί του και εν τέλει με έπεισε πως ίσως άξιζε μια ευκαιρία. φυσικά δεν του το είπα αυτό άμεσα αλλά έμμεσα μέσω της ανακωχής του έδειξα κάτι, άλλωστε δεν ήξερα τι επρόκειτο να συναντήσω και αν θα κατάφερνα να τα βγάλω πέρα μόνη μου. έτσι λοιπόν αρχίσαμε να ψάχνουμε για την μάγια.
<πάντως δεν μπορώ να σε καταλάβω...ποιος είναι ο απώτερος σκοπός σου..?> τον ρώτησα καχύποπτα...δεν ήταν δυνατόν έτσι απλά στο ξεκάρφωτο να του την βάρεσε και να αποφάσισε να με βοηθήσει!
<γιατι? και σου είπα θέλω να σώσω το τομάρι μου.>απάντησε εκείνος χωρίς να με κοιτάξει.
<τι γιατί?απλά δεν γίνεται έτσι στα καλά καθούμενα να αποφάσισες να βοηθήσεις μια αποτυχημένη. ξέρω οτι έχεις κάποιο σκοπό αλλά δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι, κάνε ότι γουστάρεις. το μόνο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να σώσω την μάγια. μα σε προειδοποιώ πως έτσι και κάνεις καμία κουτσουκέλα θα σε σκοτώσω εν ψυχρό. τι είναι ένας νεκρός ακόμα? ίσως λίγο ακόμη μπάουντι στο κεφάλι μου. σιγα τα λάχανα.>του απάντησα ψυχρά και πραγματικά εννοούσα την κάθε μου λέξη!δεν θα άφηνα τίποτα και κανένα να μου αλλάξει τα σχεδια....τίποτα και κανένα!!!
<μα γιατί είσαι τόσο καχύποπτη πια?!σου είπα ποιος είναι ο σκοπός μου. θέλω να σε βοηθήσω να βρεις αυτήν την κοπέλα. άλλωστε δεν είναι τόσο αντιπαθητική όσο εσύ!!> μου απάντησε αυτός. πραγματικά δεν ήθελα να συνεχίσω αυτή τη κουβέντα. δεν έβγαζε πουθενά.

είχα αρχίσει να ανισυχώ για την μάγια...την ψάχναμε εδώ και μία ώρα και δεν είχε φανεί πουθενά. να ήταν καλά άραγε? πραγματικά δε θα συγχωρούσα ποτέ μα ποτέ τον εαυτό μου αν της συνέβαινε κάτι, όχι μόνο επειδή ο κρις άφησε την προστασία της στα χέρια μου αλλά επειδή και εγώ αυτή την κοπέλα την είχα λατρέψει...ακόμα και μετά απ όλα αυτά που είχε πει για μένα νωρίτερα..δεν ήθελα να την χάσω ούτε να αποδειχτεί για μια ακόμη φορα πως είμαι ανίκανη να προστατεύσω τα άτομα που έχω δίπλα μου.
τώρα ψάχναμε σε μία άσχημη γειτονιά της πόλης ήταν έρημη και επικίνδυνη. πραγματικά ευχόμουν να μη είχε έρθει εδώ...καθώς λοιπόν προχωρούσαμε σε ένα στενάκι κάτι ανδρικές βαριές φωνές ακούστηκαν.
<σςςςςς....σταμάτα εδώ...κάποιος είναι εκεί.>είπα χαμηλόφωνα στον αλεξάντερ και οι δύο μας κολλήσαμε τις πλάτες μας στον τοίχο...απο δίπλα ακούστηκε ένας άνδρας να μιλάει σε έναν άλλον.
<σίγουρα ήταν σωστό που την πιάσαμε?και σίγουρα ταξιδεύει μαζί της?>είπε ο ένας.
< ναι σου είπα...να δεις που αργά ή γρήγορα θα έρθει να σώσει την φίλη της και τότε θα την πιάσουμε!!είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει τον αρχηγό στο να βρει του δράκους ώστε να πάρει το αίμα τους και να δημιουργήσει το ελιξήριο της αθανασίας!>απάντησε ο άλλος.
<και γιατί να κάνει κάτι τέτοιο? άκουσα πως η κοπέλα είναι η γκόμενα του κρις, του έλους του πληρώματός της....ακούγεται πως είναι άσπλαχνη και δεν δείχνει έλεος.>ξαναείπε ο πρώτος. εγώ απο την άλλη μόλις άκουσα το όνομα του κρις σιγουρεύτηκα πως η κοπέλα στην οποία αναφέρονταν ήταν η μάγια...ω θεέ μου!! την είχαν αιχμαλωτίσει!!!

<δεν θα επιτρέψει να πάθει κακό η ξανθούλα....θα κάνει ότι της ζητήσουμε!>ξαναπάντησε ο δεύτερος.
ώστε αυτό ήταν το σχέδιό τους! χρησιμοποίησαν την μάγια για δόλωμα.στράφηκα προς τον αλεξάντερ.
<λοιπόν άκου τι θα κάνουμε: εγώ θα βγω μπροστά τους και θα τους μιλήσω, όταν χτυπήσω τον ένα με το φλέιλ στα πόδια και πέσει κάτω θέλω να σημαδέψεις τον ένα και εγώ θα απειλήσω με το κατάνα τον άλλο. έτσι θα τους πιέσουμε να μας δώσουν πληροφορίες....πρόσεξε όμως...εν τέλει και οι 2 θα πρέπει να πεθάνουν..κανείς δεν θα πρέπει να μάθει πως ξέρουμε...μόνο έτσι θα τους αιφνιδιάσουμε!> του είπα χαμηλόφωνα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
έτσι λοιπόν τράβηξα το flail και κατευθύνθηκα προς αυτούς.
<μήπως για εμένα ψάχνετε?>τους είπα καθώς άρχισα να στριφογυρίζω το φλέιλ..
<βρε βρε βρε...τι έχουμε εδώ...?χαχα> είπε ο ένας απο τους δύο ειρωνικά...δεν φάνηκε να φοβήθηκε στο ελάχιστο σε αντίθεση με τον άλλο που ήταν τρομερά ανήσυχος.
< εεε...να....είπα να κάνω λίγο ζέσταμα πριν σκοτώσω τον αρχηγό σου και τα τσιράκια του...θα πληρώσετε για αυτό που κάνατε!>είπα και με το φλέιλ χτύπησα τα πόδια αυτού που πουλούσε τσαμπουκά με αποτέλεσμα να του σπάσω το ένα και να τον ρίξω κάτω. τότε αμέσως ο αλεξάντερ ήρθε και το σημάδεψε με το όπλο του στο κεφάλι.. εγώ απο την άλλη τράβηξα το κατάνα και σημάδεψα τον άλλο στον λαιμό....και οι δύο είχαν παγώσει.

Πραγματικά δεν μπορούσα να την καταλάβω. Πρώτη φορά στη ζωή μου συναντούσα άνθρωπο που να μιλάει για τον φόνο κάποιου αλλου με τόση ευκολία. Στη δεδομένη όμως στιγμή, είχε δίκιο. Δεν μπορούσαμε να τους αφήσουμε να ξεφύγουν.
Και οι δύο είχαν παγώσει. Λογικό ήταν άλλωστε. Δεν περίμεναν οτι θα τους τη "πέσουμε".
-Ωστε έχεις και αλλον μαζί σου εεε;;; Δεν έχει καμία σημασία. Το αφεντικό θα σας σκοτώσει και τους τρεις.
-Ωραία. Τώρα που επιβεβαιώσαμε οτι εσεις έχετε την Μαγια, ήρθε η ώρα να παίξουμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι.
-Τι παιχνίδι ρε καραγκιόζη;;!!!
-Το παιχνίδι των ερωτήσεων. Εγώ θα σου κάνω μια ερώτηση, και εσύ σαν καλό παιδί που είσαι θα την απαντήσεις. Λοιπόν. Που είναι η Μάγια;;;

Με κοίταξε για λίγο και μετά άρχισε να γελάει.
-Χαχαχαχαχα!!!! Είσαι τόσο ηλίθιος;;; Πραγματικά πιστεύεις οτι θα σου πώ;
-Νομίζω οτι δεν καταλαβες σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Αν δεν μου απαντήσεις, θα σε σκοτώσω.
Μόλις το είπα αυτό, ο φίλος του γούρλωσε τα μάτια και άρχισε να βαριανασαίνει. Είχε αγχωθεί. Αντίθετα, αυτός δεν έδειξε καθόλου φόβο.
Αυτός είναι ο αδύναμος κρίκος.σκέφτηκα κοιτόντας τον σύντροφο του.
-Λοιπόν;;; Σε ακούω.
-Πιστευεις οτι μπορείς να με σκοτώσεις;
-Όχι....για πλάκα σε σημαδεύω.
-Αμα θέλεις σκότωσε μας! Δεν πρόκειται να σου πούμε τίποτα. Εμπρός λοιπόν. Κάντο!
-Εεε;;;!!!!!!! Ναι...αλλα....
-Βούλωσε το!!!! Δεν προκειται ποτέ να προδωσουμε τον αρχηγό ακόμα και αν χρειαστεί να δώσουμε τις ζωές μας!! Το κατάλαβες;;;!!!!! Ετσι και αλλιώς δεν θα μας κάνουν τίποτα. Γιατί μας χρειάζονται. Αν μας σκοτώσουν δεν θα μάθουν που την έχουμε. Χαχαχα. Ποτέ δεν θα μάθετε που είναι η φίλη σας!!! Μόνο εγώ ξερω που είναι κρυμμένη και ποτέ......
-Λάθος απάντηση, του είπα και τον πυροβόλησα.

Η Sakura γύρισε και με κοίταξε έκπληκτη. Φαινόταν νευριασμένη.
-Μα γιατί το έκανες αυτό;;;!!! Δε λεω, καλα του έκανες, αλλα ας περίμενες λίγο. Ήξερε που την έχουν!!! Και αν τον πιέζαμε λίγο ακόμα τότε σίγουρα....
Δεν της έδωσα σημασία και έστρεψα το όπλο μου στον άλλο.
-Λοιπόν. Τελευταία ευκαιρία. Αν μας πεις που είναι η Μάγια, θα σε αφήσω να ζήσεις. Αν όμως κάνεις και εσύ τον μάγκα, όπως ο άλλος, τότε θα τον συναντήσεις πολύ σύντομα. Κατάλαβες;;; Λοιπόν. Θα μιλήσεις;
Κατάλαβε οτι δεν παίζαμε και πανικοβλήθηκε. Κοίταζε μια εμενα, μια τη Sakura. Tον είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Ξεροκατάπιε.
-Σε παρακαλώ....μη....μη με σκοτώσεις.
-Αυτό στο χέρι σου είναι. Μιλάς, πας σπίτι σου. Δεν μιλάς.....πας στον αλλο κόσμο. Εσυ αποφασίζεις.
Ετρεμε σαν το ψάρι.
-Ωραία. Θα...θα μιλήσω. Αλλα πάρτε τα όπλα σας απο πάνω μου.
Σταμάτησα να τον σημαδεύω και έπιασα το χέρι της Sakura, και κατέβασα το κατάνα της.
-Σε ακούμε.

Μέσα σε λίγη ώρα, τα ξέρασε όλα. Όχι μόνο που βρίσκονται, αλλα και πως θα πάμε εκεί μας είπε. Μέχρι και το μέρος μας περιέγραψε. Τον ρώτησα και για τον αρχηγό του. Ήθελα να ξέρω ποιον έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Μας είπε οτι τον λενε Erik, και οτι έψαχνε για τους δράκους.
Όταν το άκουσα αυτο, κοίταξα έκπληκτος τη Sakura. Δεν με αντιλήφθηκε, γιατί ήταν προσηλωμένη σε αυτά που της έλεγε ο αλλος.
Ωστε για αυτό την απήγαγαν......Τι στο διάολο μπορεί να ανακάλυψαν για τους δράκους;;;;
-Τώρα θα με αφήσετε να φύγω;;; Μου είπατε οτι αν σας τα πω όλα, θα με αφήνατε.
Αυτό με έβγαλε απο τις σκέψεις μου.
-Εεε;;; Ναι...ναι. Θα σε αφήσουμε.
Η Sakura με κοίταξε έκπληκτη.
-Λοιπόν. Θα μετρήσω μέχρι το 20. Αν δεν έχεις εξαφανιστεί μέχρι τότε.....θα σε σκοτώσω.
-Εεεε;;;!!!! Ναι...ναι. Πες πως εξαφανίστηκα ήδη!!!
Αμέσως άρχισε να τρέχει.
-Τι νομίζεις οτι κάνεις;
Την κοίταξα χαμογελόντας, και άρχισα το μέτρημα
-Ενα.....δύο.....τρία.....20!!!!
Αμέσως γύρισα και τον πυροβόλησα.
Η Sakura είχε μείνει κάγκελο.
-Για μια στιγμή νόμιζα οτι θα τον άφηνες.
-Μπορεί να είμαι πολλά...αλλα βλάκας δεν είμαι. Είτε μου το έλεγες είτε όχι....δεν υπήρχε περίπτωση να τους αφήσω να ξεφύγουν.
Χαμογέλασε.
-Τέλεια. Και τώρα....πάμε να σώσουμε τη Μάγια.

πραγματικά ο αλεξάντερ με είχε αφήσει έκπληκτη! είχε εκτελέσει το σχέδιό μου, το οποίο είχε στεφθεί επιτυχώς, τέλεια!! ακόμα είχε δείξει μια περίεργη δύναμη...μια δυνατή πλευρά του εαυτού του που δεν την είχα ξαναδεί έως τώρα! σκληρός και ανελέητος!! επιπλέον είχαμε πάρει τις πληροφορίες που θέλαμε για την μάγια!! έτσι ακολουθήσαμε την διαδρομή που μας είχε υποδείξει για να την βρούμε...
μέσα μου ένιωθα μια τεράστια ανακατοσούρα..δεν ήξερα τι επρόκειτο να γίνει αλλά για ένα πράγμα ήμουν 1000% σίγουρη....ΘΑ ΕΣΩΖΑ ΤΗΝ ΜΑΓΙΑ με κάθε κόστος! δεν με ενδιέφερε αν θα έφευγα μισή απλά ήθελα να την σώσω.
<και τώρα τι κάνουμε>με ρώτησε με ενθουσιασμό ο αλεξάντερ
<τους δίνουμε αυτό που θέλουν.>είπα εγώ και χαμογέλασα
εκείνος απο την άλλη με κοίταζε έκπληκτος!
<τι εννοείς?!!!>με ρώτησε με μάτια γουρλωμένα και κοκαλωμένος.
<θα πάω εκεί και θα τους προσφέρω αρχικά την βοήθειά μου, μόνο που στην πραγματικότητα θα είμαι εκεί για να τους σκοτώσω...θα ζητήσω να μείνω μόνη με τον ερικ...και οτα έρθει η κατάλληλη στιγμή...> είπα και άρχισα να γελάω δυνατά...σαν να έβγαζα πάλι έξω τον κακό μου εαυτό...τότε που είχε βγει με τον μόργκαν.με τον μπάγκι,....και με εκείνον τον τύπο που χλέβαζε τον αδελφό μου.
<μα λογικά θα σου πάρουν τα όπλα...>μου είπε στην προσπάθειά του να με συνετίσει...
<ναι...το ξέρω...αλλά δεν ξέρουν πως το κατέχω...>είπα και τα μάτια μου σκοτείνιασαν....
<έχεις ποιο?!!>με ρώτησε εναγωνίως εκείνος.
<το θρόουινγκ νάιφ του μπάγκι....θα το κρύψω μέσα στη μπότα μου.εκτώς αυτού έχω τις δυνάμεις του φρούτου μου!!>του απάντησα εγώ και εκείνος για ακόμα μία φορά φαινόταν έκπληκτος

ήμουν σίγουρη πως με είχε περάσει για τρελή...και ουσιαστικά αυτό που πήγαινα να κάνω ήταν σκέτη τρέλα μα δεν με ενδιέφερε! ήθελα να το κάνω...έπρεπε να το κάνω! να σώσω την μάγια με κάθε κόστος...
έτσι λοιπόν προχωρήσαμε μέχρι που φτάσαμε σε ένα παραδοσιακό σπίτι...ο αλεξάντερ με κοίταξε.
<πάμε να πάρουμε πίσω την μάγια !!λοιπόν πάρε τα όπλα μου...όταν αρχίσεις να ακούς φασαρία απλα μπούκαρε μέσα...ξέρεις τι πρέπει να κάνεις>του είπα και του έκλεισα το μάτι.ακόμη του άφησα το κατάνα και το φλέιλ μου και έβαλα το μαχαίρι μέσα στην μπότα μου.
<καλή τύχη..>γύρισε και μου είπε εκείνος και εγώ του χαμογέλασα.
άρχισα να περπατάω προς την είσοδο...ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα και δυνατά, δεν ήταν απο φόβο όμως...ήταν απο αγωνία...θα τα κατάφερνα άραγε?μα...μα έπρεπε να τα καταφέρω έπρεπε να την σώσω!
άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. το μέρος ήταν γεμάτο με φουσκωτούς άνδρες που έμοιαζαν με πληρωμένους δολοφόνους. όλοι γύρισαν και με κοίταξαν .
<θέλω να δώ τον έρικ. είμαι άοπλη απ ότι βλέπετε.>είπα ψυχρά και εκείνοι έσκασαν στα γέλια...
<είσαι τόσο ανόητη!!παραδόθηκες στα χέρια μας τόσο απλά!!!χαχαχαχα>είπε ένας...τι ανόητοι...ένας άλλος με πλησίασε και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω..αναρωτιόμουν μέσα μου τι στο καλό μπορεί να σχεδίαζαν...μου φαινόταν υπερβολικά πολύ εύκολο...

ο τύπος με οδήγησε σε ένα δωμάτιο. χτύπησε την πόρτα και μετά μπήκε μέσα...ένας άλλος τύπος καθότανε σε μια τραπεζαρία και έπινε το κρασί του. είχε ένα περίεργο μπλέ τσουλούφι στο κεφάλι και φορούσε κάτι κακόγουστα γυαλιά.
<dark assassin sakura...σε περίμενα... κάθισε.>μου είπε μόλις μπήκα μέσα...προσωπικά ήθελα να του σπάσω τα μούτρα αλλά έπρεπε να το παίξω συνεργάσιμη..έτσι πήγα και έκατσα απέναντι του.
<που είναι η μάγια?!> τον ρώτησα ψυχρά και κοφτά.
<χαχααχ!!ηρέμησε...είναι καλά...και θα παραμείνει αν κάνεις αυτό που θέλω...> μου είπε με ειρωνικό τόνο....ο μπά&^%$*@! με απειλούσε!!!!!!
<τι θες?>του απάντησα με το ίδιο ακριβώς ύφος.
<να μου παραδώσεις το μυστικό των δράκων....και θα έχεις την φίλη σου...>μου είπε εκείνος..εγώ χαμογέλασα και διαμέλισα το ένα μου χέρι απο τον καρπό στέλνοντάς το κατευθείαν στον λαιμό του.
<χα! εχω μια καλύτερη ιδέα...μου δίνεις την μάγια και σου χαρίζω την ζωή.> εκείνος γέλασε όσο μπορούσε καθώς τον 'έσφιγγα πολύ και με μια απότομη κίνηση του χεριού του πάτησε ένα κουμπί πάνω στο τραπέζι. τότε ένα σημειο του τοίχου ανασηκώθηκε και εμφανίστηκε η μάγια αλυσοδεμένη με δεμένα τα μάτια και ένα τεράστιο σπαθί απο μπροστά της που η λεπίδα ήταν δεμένη με ένα σχοινάκι στο ταβάνι..έτοιμη να κοπεί και να καρφωθεί στο πρόσωπο της μάγια. με το που το είδα αναστατώθηκα άρχισα να τρέμω...

<μην την βλάψεις!!>πετάχτηκα απο την καρέκλα και προσπάθησα να σταματήσω τον έρικ
<χαχ καταχράστηκες την εμπιστοσύνη μου...και προσπάθησες να με σκοτώσεις!τώρα θα το πληρώσεις!! με τον θάνατο της φίλης σου και μετά τον δικό σου!είπε και έκανε να πατήσει ένα δεύτερο κουμπί.
<ΌΧΙΙΙΙΙ>ούρλιαξα και εκείνος γελώντας φρικιαστικά το πάτησε. τότε μια φλογίτσα άναψε και άρχισε να καίει το σχοινί που κρατούσε την λεπίδα.
άπειρες σκέψεις πέρασαν απο το μυαλό μου μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. η μάγια θα πέθενε!!εξ αιτίας μου...θα έχανα και πάλι κάποιος σύντροφό μου..και πάλι εξ αιτίας μου...εξαιτίας των απερίσκεπτων αντιδράσεων και σκέψεών μου!! η καρδιά μου χτυπούσε σε τρελούς ρυθμούς και ένιωθα τις φλέβες μου να διαστέλλονται. ήταν και πάλι αυτο το συναίσθημα που δεν με άφηνε να σκεφτώ απλα δρούσε...με βάση αυτό που ήθελε η καρδιά μου!!η αναπνοή μου όλο και αυξάνονταν και το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει! ήταν θυμός, φόβος, στεναχώρια? δεν ήξερα δεν μπορούσα να τα ξεχωρίσω...απλά για ένα ήμουν σίγουρη ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΆΦΙΝΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!!!!ΟΧΙ ΕΤΣΙ!! στιγμιαία τράβηξα το στιλέτο απο την μπότα μου και το πέταξα στον έρικ καρφώνοντάς το στον ώμο του. μετά ούτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα το έκανα βρέθηκα μπροστά στην μάγια με τους δύο μου πήχεις σταυρωμένους μπροστά στο πρόσωπο μου...και τότε...τότε ο σπάγκος κόπηκε..και το ξίφος χτύπησε τον καινούριο του στόχο. έναν πρωτόγνωρος πόνος με διαπέρασε...αίματα άρχισαν να στάζουν...το ξίφος είχε καρφωθεί στο σημείο που είχα σταυρώσει τα δύο μου χέρια...μόνο που αυτή την φορά δεν χρησιμοποίησα το φρούτο μου...για να μπορέσω να σώσω την μάγια...και τα είχα καταφέρει...

τότε...δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλά μου... το ξίφος είχε χτυπήσει τόσο βαθιά που είχε φτάσει στα κόκαλά μου ...μα δεν με ένοιαζε...δεν με ένοιαζε....διαμέλισα τον ένα μου καρπό και με το χέρι μου τράβηξα το ξίφος ώστε να απελευθερωθώ καθώς ήταν πολύ βαθιά....τότε ο πόνος ήταν μεγαλύτερος,....το αίμα άρχισε να τρέχει ποτάμι και ένιωθα πως αποδυναμωνόμουν...αλλά δεν με ένοιαζε...σήκωσα το ξίφος απο κάτω και πλησίασα τον έρικ....εκείνος γελούσε σαν τρελός...εγω απο την άλλη ένιωθα μια περίεργη ηρεμία...μια ζαλάδα...αλλά μάζεψα τις δυνάμεις μου και προσπάθησα να παραμερίσω τον πόνο και τα δάκρυα και τον πλησίασα....
<πήγες να σκοτώσεις την ΦΙΛΗ μου!!!!!θα πεθάνεις για αυτό δεν θα σε συγχωρήσω!!!!!!> του φώναξα και ήξερα πως η επίθεση που ετοιμαζόμουν να κάνω θα μου κόστιζε πολύ ενέργεια και αίμα...αλλά...δεν με ένοιαζε πια.
<αυτό είναι για την μάγια!!!!!bara bara no...touch of death!!!!>φώναξα και άρπαξα το ξίφος που υπήρχε στον τοίχομε τα δύο μου χέρια καθώς το δικό μου το είχα αφήσει στον αλεξαντερ...συγκέντρωσα όλη μου την ενέργεια και πήρα φόρα τρέχοντας κατά επάνω του...με μία κίνηση τα χέρια μου αποκολλήθηκαν και άρχισαν να στριφογυρίζουν με μεγάλη ταχύτητα μέχρι που καρφώθηκαν με το ξίφος στο στέρνο του έρικ. το ξίφος διαπέρασε και την πλάτη του.μετά με μία κίνηση τα χέρια που κίνησαν το ξίφος προς τα κάτω με αποτέλεσμα να του κάνουν χαρακίρι...ο έρικ κείτονταν εκεί νεκρός....είχε πληρώσει...τον πλησίασα και έβγαλα το στιλέτο μου που ήταν ακόμα καρφωμένο στον ώμο του και το πήρα..μετά άρπαξα τα κλειδιά απο την τσέπη του και πήγα να ελευθερώσω την μάγια.

Απο τη στιγμή που μπήκε στο σπίτι δεν σταμάτησα να την σκέφτομαι. Ήταν πολύ επικίνδυνο αυτό που έκανε. Όσο δυνατή και αν ήταν ποιος ξέρει τι θα συναντούσε εκει μέσα. Και το όλο πρόβλημα είναι η Mάγια. Δεν υπάρχει περίπτωση να την έχουν να κυκλοφορεί έτσι ελεύθερη. Κάπου θα τη κρατάνε. Και ας ελπίσουμε οτι έχουμε να κάνουμε με βλάκες. Γιατί αν έχουν έστω και λίγο μυαλό, θα την απειλούν με κάποιο όπλο, ωστε να περιορίσουν τις κινήσεις της Sakura.
-Δεν γίνεται αυτό....δεν μπορώ να περιμένω αλλο. Μπουκάρω μέσα....και οτι γίνει.
Πήγα προς το σπίτι. Χτύπησα τη πόρτα και έσφιξα δυνατά το φλέιλ στο χέρι μου. Όταν άνοιξε η πόρτα και αμέσως μόλις είδα έναν απο αυτούς τον χτύπησα με το φλέιλ στην "οικογένεια". Όταν έπεσε στα γόνατα, τον χτύπησα ξανά με το φλέιλ στο κεφάλι και τον σκότωσα. Μπήκα μέσα στο σπίτι. Ήταν αρκετοί άνδρες.
Οι μπράβοι του Ερικ....
-Χαχαχα....Ετοιμαστείτε για μεγάλες φάπες!!!

Άρχισαν να έρχονται απειλητικά προς το μέρος μου. Συνολικά ήταν εφτά. Έπιασα τη λαβή το κατάνα, ετσι ακριβώς όπως θα κρατούσα ένα δόρυ. Αμέσως το πέταξα σε έναν απο αυτούς και καρφώθηκε στο στήθος του. Μου όρμηξαν όλοι μαζί.
-Mane!!!!
Oι δυο απο αυτούς έπεσαν πίσω αναίσθητοι. Οι άλλοι "πάγωσαν".
-Τι ήταν αυτό;;;;!!!
-Πρέπει να έχει φάει κάποιο φρούτο.
-Και τώρα τι κάνουμε;;;
Χαχαχα....Μαλλον φοβούνται τη δύναμη μου.
-Τι τι κάνουμε ρε;;!!!! Θα του αλλάξουμε τα φώτα!!!!
Ή μάλλον όχι....
Μόλις πήγαν να μου επιτεθούν, χρησιμοποίησα το heishi, και οι τρεις απο αυτούς έπεσαν νεκροί.
Πήγα και έβγαλα απο το στήθος του άλλου το κατάνα της Sakura.
Πλέον είχε μείνει μόνο ένας. Αρχίσαμε να ξιφομαχούμε. Μπορεί να μην ήμουν καλός με το κατάνα, αλλα αυτός ήταν πολύ χειρότερος. Καθώς πολεμούσαμε, βρεθήκαμε σε ένα διάδρομο. Όσο πιο πολύ οπισθοχωρούσε, τόσο πιο μέσα στο σπίτι πηγαίναμε.
-Με κούρασες!!!
Χτύπησα δυνατά το ξίφος του και του έφυγε απο τα χέρια. Αμέσως του κάρφωσα το κατάνα και μετά τον κλώτσησα δυνατά. Έπεσε πάνω σε μια πόρτα και την έσπασε. Μπήκα μέσα σε εκείνο το δωμάτιο και πήγα απο πάνω του και έβγαλα το κατάνα. Όταν σήκωσα τα μάτια μου, είδα τη Μάγια μαζί με τη Sakura. Για μια στιγμή τα 'χασα. H Sakura ήταν γεμάτη αίματα!!! Φοβήθηκα μήπως είχε χτυπήσει σοβαρά. Οταν είδα όμως τον Erik να βρίσκεται μέσα σε μια λίμνη αίματος, ηρέμησα.
-Χαχαχαχαχα!!!!!! Τελικά...κάνουμε καλή ομάδα εμείς οι δύο....

πήγα στην μάγια και με το στιλέτο έκοψα τα μαντήλια που της έδεναν το στόμα και τα μάτια. είδα πως εκείνη έκλαιγε.
<σάκουρα...σε ευχαριστώ σε ευχαριστώ! μου έσωσες την ζωή!λυπάμαι για αυτά που σου είπα νωρίτερα δεν τα εννοούσα..>απολογήθηκε η μάγια αλλά εγώ την σταμάτησα.
<σσσ...δεν έγινε τίποτα..δεν υπάρχει λόγος να απολογείσαι>της απάντησα εγώ καθώς έψαχνα να βρω ποιο κλειδί ταίριαζε στην κλειδαριά των αλυσίδων της.
<σάκουρα...τα χέρια σου...μα πώς...> με ρώτησε και πάλι έκπληκτη...βέβαια αφού είχε δεμένα μάτια δεν μπορούσε να δει τι γινόταν
<απλά κάπου έπρεπε να καρφωθεί το ξίφος για να μην σκοτώσει εσένα..τέλος πάντων θα τα πούμε αυτά...>της είπα εγώ.
είχα δοκιμάσει σχεδόν όλα τα κλειδιά και τελικά βρήκα αυτό που ταίριαζε..άνοιξα το λουκετάκι και ξετύλιξα τις αλυσίδες γύρο απο την μάγια. τότε εμφανίστηκε ο αλεξαντερ. μου είπε πως κάναμε καλή ομάδα...και όντως είχε έρθει την κατάλληλη στιγμή.

H Sakura κοίταξε το πτώμα αυτού που είχα ρίξει στο δωμάτιο.
-Όλα είναι...
-Μια χαρά.
-Σίγουρα; Είναι ελεύθερο...
-Όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί.
-Μπορείτε να μου εξηγήσετε τι λετε;
-Θα τα πούμε αργότερα.
-Αμαν πια!!! Θα τα πούμε αργότερα και θα τα πούμε αργότερα.... Πείτε και κάτι τώρα....
Εγώ και η Sakura κοιταχτήκαμε και χαμογελάσαμε. Πήγα και τις βοήθησα να σηκωθούν.
-Θα τα πούμε μετά. Τώρα καλύτερα να φεύγουμε απο εδώ γιατί δεν ξέρεις ποιος θα ξανάρθει., είπα στη Μάγια.
Αφού σηκώθηκαν, βγήκαμε απο το γραφείο του Erik.
-Τώρα κάτι αλλο έχει προτεραιότητα.
-Τι;
-Να πάμε σε έναν γιατρό;
-Γιατί χτύπησες;
-Να σε ρωτήσω κάτι; Έχεις καθόλου επαφή με τη πραγματικόητα;;!!! Το οτι είσαι μέσα στα αίματα, δε σου λεει κάτι;
-Δεν έχω κανένα πρόβλημα.
-Αμα δεν έχεις πρόβλημα να πολεμάς χωρίς χέρια, ούτε εγώ έχω.

Η Sakura με κοίταξε έκπληκτη. Είχε παγώσει.
-Γιατί.....γιατί να πολεμάω χωρίς χέρια;;;;
-Είναι απλό. Εστω λαι λίγη σκουριά να είχε το σπαθί, απο τη στιγμή που σου μπήκε στα χέρια, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μολυνθεί η πληγή. Και αν δεν προλάβουμε να το κοιτάξουμε γρήγορα, τότε, πολύ φοβάμαι, οτι θα πρέπει να πεις αντίο στα ωραία σου χεράκια.
-Έχει δίκιο! Πρέπει να σε πάμε αμέσως να σε δει κάποιος γιατρός!!!
-Μη τον ακούς ρε συ.... Απλώς είναι υπερβολικός και μεγαλοποεί τα πράγματα.
-Δικά σου χέρια είναι....αμα θές κάψτα κιόλας...εμένα δεν με ενδιαφέρει.
-Δεν ακούω κουβέντα...θα πάμε σε γιατρό!!
-Μπορείτε να καταλάβαιτε οτι δεν έχω τίποτα;;;!!!!
-Λοιπόν. Επειδή πολύ το κουράσαμε το θέμα, είτε σου αρέσει είτε όχι...θα πάμε σε γιατρό. Και για σένα και για τη Μάγια.
-Γιατί εγώ τι έχω;;;
-Κοπέλα μου δε σε έφεραν εδώ για καφέ...ποιος ξέρει τι μπορεί να έκαναν. Μπορεί να έχεις χτυπήσει κάπου και λόγω της.....εγρήγορσης που βρισκόσουν, δεν το κατάλαβες.
-Έχει δίκιο ο Αλεξάντερ...πρέπει να σε δει γιατρός.
-Και εσένα!!!!
-Πωωω ρεεε!!!! Μου σπάσατε τα νεύρα. Εντάξει! Θα με δει και εμένα. Αν είναι έτσι να σταματήσετε να με πρήζεται...οκ.
-Επιτέλους!!! Ωραία λοιπόν.Τώρα που αποφασίστηκε....πάμε.

η αλήθεια ήταν πως πονούσα αλλά απο την στιγμή που είχα εκπληρώσει τον σκοπό μου δεν με ένοιαζε καθόλου...ούτως ή άλλως ήταν ένα τραύμα μονάχα..απο την άλλη ο αλεξάντερ πραγματικά είχε δράσει την κατάλληλη στιγμή.είχε καθαρίσει το πεδίο με αποτέλεσμα να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε χωρίς να μας καθυστερήσει κανένας άλλος....πραγματικά το ότι βοήθησε το εκτίμησα πάρα πολύ...έτσι λοιπόν αφου μας βοήθησε να σηκωθούμε κινηθήκαμε προς το κέντρο της πόλης ώστε να βρούμε κάποιο γιατρό. στην πραγματικότητα επειδή τα τραύματα ήταν πάρα πολύ βαθιά σίγουρα θα έπρεπε να μου κάνουν ράμματα οπότε καό θα ήταν να πήγαινα...παρόλο που το έπαιζα πολύ χαλαρή μπροστά στους άλλους.
καθώς περπατούσαμε ψιλοχάθηκα απο την συζήτηση των άλλων δύο...άρχισα να σκέφτομαι πως ίσως τελικά αυτό που είπε η μάγια πάνω στα νεύρα της να μην ίσχυε....τις προηγούμενες φορές...όπως τότε με τον Gost και τον J δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να τους βοηθήσω...ο μπάκι ήταν πολύ γρήγορος και δεν με άφηνε να κινηθώ απλα...ευχόμουν και ευχόμουν να το είχα καταφέρει....να τους είχα σώσει τότε...τωρα, όσον αφορά τον αδελφό μου...δεν ήξερα καν οτι κινδύνευε....για το μόνο όμως που δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου είναι το οτι δεν έπρεπε να είχε περάσει το δικό του...έπρεπε να με είχε πάρει μαζί του!!τότε ίσως θα ήξερα πως τουλάχιστο τον είχα βοηθήσει....τα δάκρυα που ακολούθησαν δεν μπόρεσα να τα κρατήσω...μόνο πόνταρα πως εξαιτίας της κουκούλας που κάλυπτε και ένα μέρος του προσώπου μου και τοφως το φεγγαριού θα με κάλυπταν κάτω απο το πέπλο τους ώστε να μην με δουν ο αλεξάντερ και η μάγια...

Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που έγιναν. Μπούκαρα μέσα σε ένα σπίτι και σκότωσα όλα εκείνα τα μαντρόσκυλα χωρίς να πάθω τίποτα! Και επιπλέον είχαμε καταφέρει να πάρουμε τη Μάγια χωρίς να πάθει ούτε μια γρατσουνιά. Απο οτι μπορούσα να αντιληφθώ δηλαδή. Το κακό βέβαια είναι οτι η Sakura είχε τραυματιστεί. Το μόνο που ήλπιζα ήταν να μην εξελισσόταν σε κάτι σοβαρό. Απο την αλλη η Μάγια δεν είχε σταματήσει να μου κάνει ερωτήσεις απο τη στιγμή που φύγαμε απο το λημέρι τους. Πως τα βρήκαμε με τη Sakura, απο εκεί που πλακωνόμασταν, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να τη βρούμε, πως τους βρήκαμε και πολλά αλλα. Σε κάποια φάση, κοίταξα στιγμιαία τη Sakura. Είχε βάλει τη κουκούλα της και δεν μπορούσα να δω καθαρά το πρόσωπο της. Για μια στιγμή νόμισα οτι κατι περίεργο συνέβαινε.
Μπα...η ιδέα μου θα είναι. Λογικά θέλει να κρύψει πως πονάει απο το τραύμα.
Για πολλή ώρα προσπαθούσαμε να βρούμε κάποιον να μας πει αν ήξερε που έχει γιατρό. Βέβαια ήταν νύχτα οπότε δεν είχαμε και σπουδαία τύχη. 2-3 βρήκαμε και αυτοί δεν ήξεραν.
Τελικά τα καταφέραμε. Μας είχε πει κάποιος οτι ο θείος του είναι γιατρός και οτι σίγουρα θα τον βρίσκαμε γιατί το γιατρείο ήταν στο σπίτι του.

Όταν το βρήκαμε, άρχισα να χτυπάω τη πόρτα με όλη μου τη δύναμη.
-Άνοίξτε!!! Ανοίξτε!!! Έχουμε μια ετοιμοθάνατη εδώ!!!
-Τι λες ρε καραγκιόζη;;;!!!
-Σσσσ....Αυτός δεν το ξέρει. Αν του πω οτι είσαι ετοιμοθάνατη θα τρέξει κατευθειαν να μας ανοίξει.
-Και γιατί δεν του λες οτι εσύ πεθαίνεις;
-Χαχαχα...κοριτάκι μου. Εγώ δεν γίνεται να πεθάνω.
-Μπα;;; Γιατί;;
-Γιατί είμαι πολύ σκληρός για να πεθάνω!
-Σιγά ρε μάγκα....ένα φου να σου κάνω θα πέσεις κάτω.
-Μου φαίνεται οτι εσείς οι δύο ταιριάζεται.
-Είσαι σοβαρή;;!!! Πως είναι δυνατόν να ταιριάζω με αυτόν;;!!!
-Γιατί είστε και οι δύο βλαμμένοι!!!
Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα.
-Τι συμβαίνει;;!!! Ποιος πεθαίνει;
-Γιατρέ θα σε απογοητεύσω. Δεν πεθαίνει κανείς. Για κάτι ράμματα ήρθαμε.
-Και γιατί φωνάζατε έτσι;;!!!
-Εεε....να μωρε, Απλως η κοπελιά απο 'δω εχει πεθάνει απο το φόβο της και ούρλιαζε.
Η Sakura με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα.
-Τελοσπάντων. Περάστε.

Μπήκαμε στο γιατρείο. Δεν ήταν πολύ μεγάλο. Για την ακρίβεια ήταν πολύ μικρό. Αν εξαιρέσει κανείς το χώρο υποδοχής, το γιατρείο ήταν μόνο ένα μικρό δωμάτιο.
-Θα δείτε τη Μάγια πρώτα.
-Εσένα θα δει πρώτα.
-Είπα τη Μάγια!!!
-Γιατρέ, απλώς σας φοβάται. Αλλα αυτή έχει πρόβλημα. Έχει κόψει τα χέρια και της τρέχει συνέχεια αίμα.
-Άρα εσένα θα δω πρώτα.
-Μόλις τελειώσουμε.....πέθανες, μου είπε ψιθυρστά.
-Αυτά μας τα είπαν και αλλοι. Πάνε τώρα να σε ράψει.
-Καλα....
-Εσείς μπορείτε να περιμένετε εδώ, μας είπε και πήγαν μέσα.
Όση ώρα ήταν μέσα στο γιατρείο η Μάγια ανησυχούσε παρα πολύ.
-Τι λες να της κάνει;
-Αγριο sex. Τι να της κάνει κοπέλα μου; Ράμματα της κάνει.
-Θα πονέσει;
-Δεν νομίζω. Ο μόνος πόνος που θα νιώσει θα είναι λίγο στην αρχή με το οινόπνευμα και μετά όταν θα τη τσιμπάει με τη βελόνα.
-Θα τη τσιμπάει με βελόνα;
-Θα τη τσιμπάει....όταν θα περνάει τη βελόνα για τα ράμματα. Μην ανησυχείς. Δεν έχει κανένα πρόβλημα. Δεν πρόκειται να νιώσει κάποιο πόνο.
-Το ελπίζω.....