[ΤΕΛΟΣ]My Dark Side....

Μετα απο αρκετη ωρα βγηκαμε και πηγαμε προς το σπιτι του γερακου που μας φυλοξενουσε για φαγητο.Θα ηταν το τελευταιο βραδυ που περνουσαμε εκει. Η αληθεια ηταν οτι δεν ειχα και πολλα να τους προσφερω για την φιλοξενεια τους, αλλα ολο και κατι θα εβρισκα.Ετσι λοιπον χωριστηκαμε στον γυρισμο και πηγα στο πλοιο μηπως βρω τιποτα.Οταν εφτασα το ελενξα ολοκληρο, μηπως καποιος ειχε επιχειρησει να πατησει το ποδι του.Ευτυχως τιποτα δεν ελειπε και ολα στην θεση τους.Σκεφτηκα τοτε οτι μιας και ηταν απο την East Blue θα ηθελαν κατι απο αυτην για να θυμουνται.Πηγα τοτε στο γραφειο μου και αρχησα να ψαχνω για την πρωτη μου πηξιδα που ειχε χαραγμενα με χρυσα γραμματα τις λεξεις "East Blue".Στην αρχη εμοιαζε να ειναι αφαντη μιας και ειχα ψαξει σε ολο το γραφειο.Τελικα ομως την βρηκα μεσα σε ενα ντουλαπι.Ηταν σκονισμενη οποτε επρεπε να την καθαρησω λιγο και οταν τελειωσα με το καθαρισμα την εβαλα μεσα σε ενα μικρο κουτακι που ειχα πανω στο γραφειο μου....

Ευχαριστημενος που ειχα καταφερει να βρω κατι καλο, αποφασησα να γυρησω πισω στο σπιτι του γερακου. Ειχε ηδη βραδυασει για τα καλα και το χωριο που ηταν διπλα στους βραχους με τον φωταγωγισμο που υπηρχε στους δρομους, εμοιαζε να ειναι παραδεισος. Γενικα ηταν ομορφο μερος, απλα τωρα ξεπερνουσε καθε φαντασια. Αν ποτε αποφασιζα να σταματησω απο ολα αυτα, το μονο συγουρο ηταν θα ερχομουν εδω για να ζησω, μιας και εδω θα ζουσα στην απολυτη ηρεμια.Μετα απο αρκετα λεπτα επιτελους εφτασα στο σπιτι, οπου για καποιο λογο υπηρχε ενα πολυ ευχαριστο κλημα σε σχεση με το πρωι.Επιπλεον ειχαν μαγειρεψει και ολο το σπιτι ειχε μυρησει...
-Εεειιι...ελα και εσυ στην παρεα μας....ειπε ο γερακος με το που μπηκα στο σπιτι και διχως να το πολυ σκεφτω πηγα και εγω στην παρεα.Δεν ηταν μονο ο γερακος και η γυναικα του αυτη την φορα.Ειχαν ερθει και αλλοι κατοικοι του νησιου...
-Νομιζαμε οτι δεν θα ερθεις....εισαι καλα?
-Ναι πολυ καλυτερα θα ελεγα....ειχα παει να φερω κατι απο το πλοιο... σκεφτηκα οτι θα σας αρεσε μιας και ειναι συμβολικο...ειπα ηρεμα ενω εδινα το πακετο στον γερο....

Μαλλον δεν περιμεναν να τους δωσω κατι απο την εκφραση των προσωπων τους, αλλα στην συνεχεια εδειξαν οτι χαρικαν με την κινηση αυτη.Ο γερακος αρχησε να ανοιγει το πακετο σιγα σιγα και εβγαλε την πηξιδα. Κοιταξε τοτε τα χρυσα γραμματα και τοτε εμφανιστηκε ενα μεγαλο χαμογελο στο χειλη του....
-Ηταν η πρωτη μου πηξηδα...την εχω απο τοτε που ξεκινησα ως πειρατης. Βεβαια οταν μπηκα Grand Line...μου ηταν σχεδον αχρηστη...αλλα ηταν κατι για να θυμαμε το παρελθον και απο που ξεκινησα...
-Ειναι πανεμορφο....και σε ευχαριστουμε!Ειναι οτι καλυτερο μπορουσες να μας δωσεις, γιατι ειναι κατι που θυμιζει πατρδια....
-Το φανταστηκα οτι θα το ελεγες αυτο....παντως χαιρομαι που σας αρεσε!..ειπα με ενα χαμογελο, ενω τοτε μου εφεραν και εμενα ενα μεγαλο ποτηρι μπυρας...
-KANPAIIIIII....ειπαμε ολοι με μια φωνη ενω τσουκριζαμε τα ποτηρια.Η υπολοιπη βραδυα εξελειχθηκε με αυτους τους ρυθμους.Λεγαμε αστεια, ιστοριες απο τα παλια και οτι αλλο μπορουσα...ετσι ωστε να θυμιζει πατριδα...ετσι ωστε να θυμιζει σπιτι....

Μειναμε ξυπνοι μεχρι τα ξημερωματα, αλλα με την τοση υπερνταση που ειχα δεν μπορουσα να κοιμηθω.Η αληθεια ηταν οτι ειχα κοιμηθει τοσες πολλες ωρες, που αμφεβαλα θα κοιμομουν για το υπολοιπο της ημερας. Παρ ολα αυτα η Βιολεττα πηγε και ξαπλωσε, οποτε εγω βγηκα εξω και εκανα βολτες στο νησι.Μιας και θα ηταν ισως και η τελευταια φορα που θα πατουσα το ποδι μου εδω, θεωρησα οτι θα ηταν μια καλη ευκαιρια να το εξερευνησω....
-Θες παρεα?..ακουστηκε μια φωνη απ πισω μου και εστριψα αμεσως το κεφαλι μου...
-Νομιζα οτι ολοι κοιμοσασταν...ειπα στον γερακο, ο οποιος ερχοταν προς το μερος μου...
-Μπααα...δεν ειχα υπνο...απ οτι εχω καταλαβει σου αρεσει το μερος αυτο εεε?
-Ειναι αρκετα ευχαριστο...μπορω να πω...θα ηθελα να ζησω εδω....ειπα ενω ταυτοχρονα εστρεφα το βλεμμα μου προς τον οριζοντα.Συνεχησαμε την βολτα μας μεχρι που ξημερωσε για τα καλα και πηγαμε πισω στο σπιτι για να φαμε πρωινο και να ξυπνησουμε και τους υπολοιπους....

Ετοιμασαμε το πρωινο και πηγα να ξυπνησω την Βιολεττα.Την κοιταξα με χαρουμενο βλεμμα μιας και αυτο που αντικριζαν τα ματια μου ηταν πολυ ομορφο. Ειχε κουλουριαστει μεσα στα σεντονια και τις κουβερτες.Πηγα λοιπον και αρχησα να την φιλαω στο μαγουλο σιγα σιγα, ενω ταυτοχρονα περνουσα τα χερια μου γυρο της και την αγκαλιασα.Ανοιξε τα ματια της, ενω ταυτοχρονα χαμογελουσε και με αγκαλισε και αυτη....
-Και μετα λες εμενα υπναρα....ειπα ενω εκανα μια γκριματσα
-Ναι αλλα ποιος σε κοιτουσε τοσες μερες κυριε το ξεχνας?..ειπε ενω χαμογελουσε και παλι...
-Φυσικα και δεν το ξεχναω...και οχι μονο αυτο....αλλα οσα εχεις να κανει για μενα....
-Τα κανω επειδη το θελω χαζεεεεε....
-Ας τα τωρα αυτα και ελα να φαμε...γιατι ακομα πεθαινω της πεινας....ειπα ενω την φιλουσα και παλι.Βεβαια δεν σηκωθηκε αμεσως, αλλα βρηκα την λυση. Γαργαλιοτανε ευκολα και αυτο δεν ηταν υπερ της....

Αφου ετοιμαστηκαμε πηγαμε στην κουζινα για να παρουμε πρωινο.Το κλημα ηταν το ιδιο ευχαριστο με εκεινο που υπηρχε και το προηγουμενο βραδυ.Με αλλα λογια ενοιωθα το ιδιο ωραια.Κατα την διαρκεια του ανακοινωσαμε οτι πρεπει να φυγουμε απο το νησι και τους ευχαριστουσαμε για ολα οσα ειχαν κανει για μας...
-Μακαρι να μορουσατε να μεινετε λιγο ακομα μαζι μας....
-Ειλικρινα θα το ηθελα...αλλα το καθηκον με καλει βλεπετε....
-Οποτε σου δοθει η ευκαιρια περνα ξανα...εισαι καλοδεχουμενος....και εδωσα το χειρ μου στον γερακο.Στην συνεχεια πηγαμε προς το πλοιο.Δεν ηταν μεγαλη η αποσταση και φτασαμε σχετικα γρηγορα.Οταν φτασαμε αρχησα να κανω τις ετοιμασιες για να την αναχωρηση μας.Λιγα λεπτα αργοτερα το πλοιο ειχε ξεκινησει και εγω κατεβηκα στην καμπινα μου για να αφησω τα πραγματα μου. Δεν ειχε ερθει κανενα γραμμα απο τον Kakumeika, οποτε θα ηταν καλο να ειμαι σε επιφυλακη μεχρι να μου στειλει καποια αποστιλη ή μηνυμα.Το μονο συγουρο ηταν οτι κατι καινουργιο ειχε συμβει σε αυτη μου την περιπετεια.Θα μπορουσε να ειναι η αρχη για κατι καινουργιο?

Όνομα: Black_Luster
Haki Points:-
Player of the Week Points:10
Beli:45.000
Bounty/Fame Points:-

Υ.Γ Γίνομαι πιο κακός πλέον στις ιστορίες