[ΑΡΧΗ]Φτάνοντας στη χώρα των ψωμοφάγων...

...Επιτέλους άρχισα να βλέπω σχεδόν ολόκληρο το Pingtan..Η ώρα περνούσε πραγματικά πολύ αργά πάνω στη σχεδία...Προσπαθούσα να φανταστώ τι ακριβώς θα συναντούσα εκεί..Ανυπομονούσα να μιλήσω με τον πειρατή Edward για να μου πει τι ξέρει για το τατουάζ στη πλάτη μου!

Φτάνοντας στο Pingtan έδεσα τη σχεδία μου κάπου όπου θα μπορούσα εύκολα να φύγω αν χρειαζόταν!Κατέβηκα και περπάτησα λίγο στο νησί...Ήταν ένα πραγματικά όμορφο μέρος..Παντού υπήρχαν άνθρωποι που πηγαινοέρχονταν χαμογελαστοί κρατώντας καλάθια,οι δρόμοι ήταν στολισμένοι με λουλούδια και ανθισμένα δέντρα.
Τα κτίρια ήταν τοποθετημένα σε σειρά..ήταν όλα φτιαγμένα από κάτι σαν μάρμαρο.Πρέπει να βρισκόμουν σε κάποιο πολύ κεντρικό δρόμο αφού ήταν γεμάτο μαγαζιά και μεγάλα κτίρια από τα οποία μπαινόβγαιναν συνεχώς άνθρωποι.

Έπρεπε να βρω τον Edward...Αλλά πως..
Ίσως έκανα πρώτα μια μικρή βόλτα στη πόλη...

Ξεκίνησα να κατεβαίνω τον κεντρικό δρόμο...περπατούσα και χάζευα γύρω γύρω σαν να έκανα και εγώ διακοπές.Δεν ξέρω πόση ώρα περπατούσα όταν άρχισε να χαλάει λίγο το περιβάλλον και να γίνεται πιο γκρίζο.Είχα φτάσει σε κάποια περιοχή που πιθανόν επισκεύαζαν πλοία!
Έκανα μεταβολή και πήγα προς τα πίσω σιγά σιγά...

Ξαναέφτασα εκεί που ήμουν στον κεντρικό δρόμο. Όλα συνέχιζαν να μοιάζουν να λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Οι άνθρωποι προχωρούσαν σε σειρές αριστερά και δεξιά του δρόμου, καλημέριζαν ο ένας τον άλλον και από ότι φαινόταν πήγαιναν προς τις δουλείες τους. Επίσης είχε πολλούς "τουρίστες" οι οποίοι έκανα βόλτα και χάζευαν ανέμελα...
Η αλήθεια είναι πως όλο αυτό είχε αρχίσει να μου την δίνει στα νεύρα!
Έστριψα γρήγορα στο πρώτο δρομάκι που βρήκα και προχώρησα όσο πιο μέσα στη πόλη μπορούσα.
Ευτυχώς ο κόσμος λιγόστευε προς τα μέσα.
Πηγαίνοντας να στρίψω μέσα σε ένα ακόμα πιο μικρό στενό ακούω κάτι φωνές...
-Έλα Ρόμι!Κάνε γρήγορα!Άκουσα ότι θα είναι στον "Μαύρο Γλάρο" σήμερα!
-Πάλι τα ίδια Τζάκι?Δεν βαρέθηκες?Αφού πάντα πάμε και πότε δεν έρχεται...Τελικά γελοιοποιούμαστε...
-Αυτή τη φορά πιστεύω θα είναι εκεί το ξέρω!

Έσκυψα λίγο το κεφάλι μου για να δω καλύτερα..

όπως το φαντάστηκα...Ήταν δύο Marines!
O ένας ήταν σχετικά κοντός και κάπως εύσωμος με μαύρα μαλλιά και είχε και ένα αρκετά αστείο μουστάκι.Ήταν λεπτό και γύριζε παράξενα προς τα πάνω.Ο άλλος ήταν ψηλός και πολύ αδύνατος με καστανό-κόκκινα μαλλιά και φορούσε μαύρα γυαλιά!
Ο ένας(κοντός) φαινόταν σχετικά νευρικός, ιδρώτας έτρεχε στο μέτωπο του και φαινόταν γενικά πολύ ανήσυχος.Ο άλλος κοιτούσε κάπου απροσδιόριστα και φαινόταν νυσταγμένος.
Τζάκι εγώ δεν ξαναγελοιοποιούμαι στους άλλους Marines..Όπως την προηγούμενη φορά που ντυθήκαμε πειρατές με σκοπό να πιάσουμε τον Edward και τελικά συλλάβαν εμάς με αποτέλεσμα να γελάνε μαζί μας!! είπε ο ψηλός.
-Μα Ρόμι είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε τον σεβασμό τους!Πιάνοντας έναν τόσο γνωστό πειρατή!
Καλά..τελευταία φορά όμως..Αν αποτύχουμε πάλι εγώ τα παρατάω..

Με το που είπε το όνομα αυτού που έψαχνα έκανα αμέσως στροφή και έφυγα απο εκεί.Έπρεπε με καποιο τρόπο να βρω τον "Μαύρο Γλάρο" ο οποίος απο ότι κατάλαβα ήταν κάποιο μαγαζί.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα που ήταν ο Μαύρος Γλάρος.Αν το καλοσκεφτεί κανείς σε ένα τέτοιο νησί μόνο σε ένα μέρος θα μπορούσε να είναι.Στην περιοχή εκείνη όπου επισκεύαζαν τα πλοία.Τη μόνη περιοχή που ήταν πιο απομονωμένη,γκρίζα σχεδόν χωρίς κανέναν τουρίστα.

Τάχυνα το βήμα μου ώστε να βρω τον Edward πριν από αυτούς τους δύο!
Βγήκα για άλλη μια φορά στον κεντρικό δρόμο.Όλα έδειχνα ακριβώς όπως τα είχα αφήσει.Πήγα ακόμα πιο γρήγορα,ένιωθα ένα φόβο να με καταλαμβάνει ότι κάτι κακό θα συμβεί αν δεν πήγαινα γρήγορα...ύστερα απο περίπου 30λεπτά ο κόσμος άρχισε να ελαττώνει και η περιοχή να αδειάζει. Βρέθηκα ξανά στην περιοχή κατασκευής/επιδιόρθωσης πλοίων!Υπήρχαν παρατημένα φορτία παντού,έμοιαζε με λαβύρινθος..ήθελα να βρω κάποιον με σκοπό να ρωτήσω που είναι αυτός ο καταραμένος μαύρος γλάρος.. Στρίβοντας είδα ότι πάνω σε κάτι μεγάλα ξύλινα κιβώτια κάθονταν δύο ναύτες οι οποίοι κάπνιζαν.
Ήταν και οι δύο ψηλοί και πολύ αδύνατοι...φορούσαν κάτι γκρι φόρμες και φαινόντουσαν πραγματικά πολύ κουρασμένοι..Δε πρέπει να ήταν πάνω από 30 και οι δύο.Συζητούσαν αδιάφορα για κάτι..