[ΤΕΛΟΣ]The song remains the same....

Στην προηγουμενη ιστορια:
Η επισκεψη μου στο St Poplar αποδειχτηκε καθοριστικη για εμενα αλλα και για εκεινους που αγαπουσα. Η καταμετωπη μαχη μου με την πειρατινα απο το New Wolrd αποδειχτηκε το κλειδι για την μαχη που ακολουθησε.Η αποβλεπτη μαχη μου με τον Rikkido, εναν απο τους πιο δυνατους κυνηγους επικυρηγμενων, μου εδωσε το εισιτηριο για το Impel Down. Παρ ολα αυτα η τυχη μου χαμογελασε και δραπετευσα. Αυτο που με βασανιζε, ηταν τι θα γινοταν στην συνεχεια...


Ενω περιπλανιομουν στην θαλασσα περιπου 1,5 μερα, σταθηκα τυχερος , αφου με εντοπισε μια ψαροβαρκα. Βεβαια στην αρχη ετσι οπως ειχα τα χαλια μου δεν αντιληφθηκαν την ταυτοτητα μου. Δεν αργησαν ομως να με καταλαβουν και η απροβλεπτη αντιδραση τους με ξαφνιασε. Εγκατελειψαν το πλοιο και εφυγαν με ενα μικροτερο πλεουμενο.Δεν με χαλουσε το συγκεκριμενο, μιας και ειχα αρχησει να εχω και παλι ελπιδες. Δυστυχως δεν μπορουσα να επικοινωνησω ακομα με καποιον και επρεπε να βρω αμεσα καποιο νησι, να αγορασω προμυθιες και δωσω πληροφοριες στον Kakumeika για την θεση μου και ολα οσα ειχαν συμβει. Περιεργως σχεδον παντα ηξερε την θεση μου και ηταν λες και με παρακολουθουσε. Στο μεταξυ σκεφτηκα οτι μια ψαροβαρκα σαν αυτη δεν ειχε την πολυτελεια να κανει ταξιδια πολλων ημερων, οποτε δεν θα επρεπε να υπηρχε καποιο νησι εδω κοντα.Ευτυχως το πλεουμενο ειχε χαρτες και Log Pose, οποτε δεν θα δυσκολευουν και πολυ....

Μετα απο αρκετες ωρες ταξιδιου ειχε πλεον βραδιασει και πλεον δεν μπορουσα να δω και πολλα. Σκεφτηκα ομως οτι θα ηταν καλο να συνεχησω το ταξιδι μου μιας και ο καιρος ηταν ακρετα καλος και ιδανικος. Για αυτο το λογο αναψα ολα τα κερια και τα καντιλια του πλεουμενου για να μπορεσω να εχω την μεγαλυτερη ορατοτητα κατα την διαρκεια των βραδυνων ωρων. Ηταν κατι που δεν ειχα ξανακανει ποτε, μιας και παντα εκανα μια σταση το βραδυ για να ειμαι πιο συγουρος οτι θα χτυπησει καπου το πλοιο ή θα εβγαινα εκτος πορειας. Ηλπιζα βεβαια να μην συνεβαινε το πρωτο την δεδομενη στιγμη, μιας και το πλεουμενο δεν ηταν τιποτα τα ιδιαιτερο και θα βυθιζοταν ευκολα με την παραμικρη ζημια ή θα εμπαζε νερο απο καμια τρυπα. Με τετοια μεταφορικα μεσα θα ηταν καλο παντα να τα ελεγχει καποιος γιατι θα μπορουσε να αποδειχτει μοιραιο για αυτον.Στο μεταξυ ειχα συνεχεια τον νου και κοιτουσα μποστα.Δεν ηθελα να βρεθω προεκπληξεως σε καμια περιπτωση και αφου δεν κοιμομουν δεν εχανα και τιποτα....

Υστερα απο αρκετη ωρα, επιτελους ειδα κατι στο βαθος.Βεβαια σκεφτηκα οτι θα μπορουσε να ηταν ενα ακομα πλοιο. Το τελευταιο διαστημα εβλεπα πολλα πειρατικα πλοια να πηγαινοερχονται στην θαλασσα αυτη και ευτυχως ειχα μαθει να τους αποφευγω. Η αληθεια ηταν οτι ειχα κατι καλυτερο να κανω απο το να πολεμαω με πειρατες. Δεν εβρισκα καποιο ενδιαφερον, εκτος αν οντως ηταν σε καλο επιπεδο. Την δεδομενη ομως στιγμη, ηξερα οτι αν μου εκανα επιθεση θα αναγκαζομουν να πολεμησω. Ακολουθησα λοιπον το φως και το παρατηρουσα για αρκετη ωρα. Δεν εδειχνε να αλλαζει πορεια, οποτε υπεθεσα οτι ηταν νησι. Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να περιμενω και να φτιαξω τα πραγματα μου για να αποβιβαστω. Καλυψα αρκετη μεγαλη αποσταση σε λιγα λεπτα, αφου το ανεμος ηταν ευνοικος για μενα. Απο την θεση που ειχα μπορουσα να δω την χωρα του νησιου και τους φωτισμενους δρομους της...

Φυσικα μεσα στα επομενα 5 λεπτα μπηκα στο λιμανι και εδεσα το πλοιο μου. Ευτυχως καταφερα να βρω μια θεση αναμεσα στα εμπορικα πλοια που ειχαν αραξει στο λιμανι. Δεν θα εμενα εκεινο το βραδυ σε πανδοχειο, αφου δεν ειχα πολλα χρηματα μαζι μου.Για καλη μου τυχη ειχαν αφησει μερικα χρηματα μεσα στο πλοιο οι ψαρεδες και πρωην ιδιοκτητες του πλεουμενου.Αρχησα να πεπαρταω στους δρομους του λιμανιου, για να βρω κατι προχειρο για να φαω, μιας και δεν θα ειχα καταφερει και πολυ με το ψαρεμα. Επειδη η ωρα ηταν περασμενη δεν κυκλοφορουσε σχεδον κανεις στους δρομους, με αποτελεσμα να υπαρχει η απολυτη ηρεμια.Το βραδυνο αερακι ηταν οτι ακριβως χρειαζομουν την δεδομενη στιγμη. Λιγο πιο κατω βρηκα μια μικρη καντινα που εφτιαχνε σαντουιτς και θεωρησα οτι ηταν η καταλληλη στιγμη για να γευματησω....
-Ζητω συγνωμη αν σας ενοχλω...αλλα μηπως θα μπορουσατε να μου πειτε τι ακριβως...
-Μικρε δεν εχω ορεξη στην παρουσα φαση να μιλησω...πηρες αυτο που ηθελες ασε με στην ησυχια μου....ειπε με αποτομο τονο ενω μου ζητουσε τα λεφτα και μου εδινε το σαντουιτς.Του τα εδωσα διχως να το πολυ σκεφτω και εφυγα....

Το τελευταιο πραγμα που ηθελα τη δεδομενη αυτη στιγμη, ηταν οι καυγαδες και οι φασαριες.Αποφασησα λοιπον οτι η κινηση που εκανα ηταν η πιο συνετη και σωστη. Πηρα τα πραγματα μου και πηγα να καθησω στα παγκακια του λιμανιου.Ειχα καταφερει να επιβιωσω και ενω αυτο ηταν κατι πολυ σημαντικο, ψυχολογικα ημουν διαλυμενος μιας και ημουν μακρυα απο το ατομο που αγαπουσα. Επρεπε να κανω υπομονη και να αφησω τον χρονο να παιξει τον ρολο του σε αυτη την ιστορια. Καθως γευματιζα αμετρητες σκεψεις περνουσαν απο το μυαλο μου, σε σημειο που ανοιξαν διαπλατα τα ματια μου απο την συγχηση. Δεν ειχα και πολυ ορεξη για υπνο αλλα παρ ολα αυτα ξαπλωσα στο παγκακι για να ισιωσει η πλατη μου.Οι πολλες ωρες ορθοστασιας με ειχα εξοντωσει, σε σημειο που μου ηταν πλεον αναγκαιο να ξεκουραστω.Μεχρι να ξημερωσει κοιτουσα τον ουρανο.Η αληθεια ηταν οτι δεν ειχα και τιποτα καλυτερο να κανω μιας κανεις δεν ηταν ξυπνιος...

Με την ανατολη του ηλιου, βγηκαν και οι πρωτοι κατοικοι του νησιου για να πανε στις δουλειες τους. Μερικοι απο αυτους πηγαιναν στο λιμανι, ενω αρκετοι ηταν αυτοι που πηγαιναν προς τα χωραφια του νησιου. Μπορουσα πλεον να δω σχεδον ολο το νησι μιας και ηταν επιπεδο.Μου εκανε εντυπωση βεβαια, γιατι συνηθως ολα τα νησια ειχαν εστω μια βουνοκορφη ή εναν μεγαλο σχετικα λοφο. Σκεφτηκα οτι ηταν η καταλληλη στιγμη για να παω να κανω τις πρωτες μου αγορες εστω και με τα λιγα χρηματα που ειχα πανω μου.Φυσικα δεν ειχα την πολυτελεια να αγορασω και πολλα πραγματα, για αυτο αρκεστικα σε 2 μεγαλα κομματια ψωμιου και σε 1 κομματι κασερι.Οι αγορες μοου τελειωσαν σχετικα γρηγορα, αλλα θεωρησα οτι ηταν μια ευκαιρια να κοιταξω το νησι μιας και το επισκεφτηκα.Ρωτησα μερικους περαστικους σχετικα με το νησι, αλλα για κακη μου τυχη , δεχτηκα την ιδια ασχημη συμπεριφορα που ειχα δεχτει και το περασμενο βραδυ...

Οι κατοικοι του νισιου, εμοιαζαν να ειναι αρκετα περιεργοι, αλλα αφου δεν θα καθομουν και για πολυ, οποτε δεν με ενοιαζε.Ενω περιπλανιομουν για αρκετες ωρες στους δρομους ετυχε να περασω απο μια μπυραρια.Με την ανυποφορη ζεστη που ειχε, σκεφτηκα οτι ηταν οτι το καλυτερο να πιω κατι δροσιστικο, οποτε μπηκα μεσα διχως δευτερη σκεψη.Μεσα στο μαγαζι υπαρχαν ακρετοι ηλικιωμενοι και μερικοι επαιζαν χαρτια.Εγω παλι πηγα και καθησα στο μπαρ μιας και ειχε αρκετες αδιες θεσεις. Παρατηρησα τοτε οτι δεν ημουν ο μονος που ηθελα την ησυχια μου. Ενας κουκουλοφορος καθοταν 2 θεσεις πιο διπλα απο εμενα, και διαβαζε την εφημεριδα του με αρκετη προσοχη απ οτι ειχα καταλαβει...
-Τι θα παρετε?
-Θα ηθελα μια μπυρα...χωρις πολυ αφρο...ειπα με ηρεμο υφος ενω ταυτοχρονα γυρνουσα και παλι το βλεμμα μου προς τον μπαρμαν του μαγαζιου...

Καθησα στην καρεκλα και αφησα κατω τα πραγματα μου.Παρατηρησα τοτε με την ακρη του ματιου μου οτι ο κουκουλοφορος ειχε γυρησει για αλλη μια φορα το βλεμμα του προς εμενα.Προσπαθησα να μην δειξω οτι με ενοχλουσε, μιας και το εκανε αρκετα εντονα.Παρ ολα αυτα δεν κρατηθηκα να μην ρωτησω ποιος ηταν ο λογος που με κοιτουσε...
-Ματιαζομαι ευκολα....
-Αααα κριμα...ειπε με ενα απλο υφος ο κουκουλορος, ενω γυρνουσε προς την εφημεριδα.Η φωνη του ομως ηταν αρκετα γνωστη σε εμενα, σε σημειο που με εβαλε σε σκεψεις...
-Χαιρομαι που καταφερες να φυγεις απο την φυλακη....εκει μεσα ησουν συγουρα αχριστος...
-Συγνωμη....ποιος εισαι?..ειπα με ενα εντονο υφος ενω γυρνουσα και παλι το βλεμμα μου προς τον κουκουλοφορο....

Εκεινος τοτε χαμογελασε κατω απο την κουκουλα του.Στην αριστερη πλευρα των χειλων του υπηρχε ενα σημαδι το οποιο χανοταν μεσα στην κουκουλα.Τοτε ηρθε η μπυρα μου και ο κουκουλοφορος εκανε νοημα σοτν μπαρμαν να φυγει...
-Πως εισαι μικρε?..ρωτησε ενω εκεινη την στιγμη εβγαζε την κουκουλα του...
-Dragon?Tι κανεις εσυ εδω περα?
-Ας πουμε οτι σε παρακολουθω απο τοτε που βγηκες απο το impel.Χαιρομαι που καταφερες...αυτη την φορα εμοιαζε οτι δεν θα τα καταφερνες...
-Ξερεις ποσο πεισματαρης ειμαι...αλλα πως και ηρθες?
-Χρειαζομαι την βοηθεια σου..μου ειναι αναγκαια...εχει να κανει με την αποστολη που σου ειχα αναθεση πριν απο ενα περιπου μηνα...
-Ααα αναφερεσαι στα στοιχεια που καταφερα να κλεψω απο το Karakuri...σωστα?ρωτησα με απορημενο υφος...
-Ακριβως...και τωρα πλεον η κυβερνηση μοιαζει να τα εχει τελειοποιησει...
-Ευχαριστως να βοηθησω...αλλα οπως βλεπεις δεν εχω ουτε καλο μεταφορικο μεσο ουτε τιποτα....
-Το πλοιο μου μας περιμενει...αλλα εχουμε μια μικρη δουλιτσα μιας και ηρθαμε... ειπε με ενα ηρεμο υφος, ενω ταυτοχρονα ενα χαμογελο εκσιζε το μαγουλο του..

-Δουλίτσα?περιμένω διαταγές Kakumeika-sama....!φώναξε ο Luster δείχνοντας την πίστη του προς τον Kakumeika Dragon.
-Θα ήθελα να πας στην κεντρική πλατεία του νησιού και να περιμένεις εκεί...Μην κάνεις κάποια κίνηση αν δεν δώσω εγώ το σήμα!Το κατάλαβες επαναστάτη?!Ο Dragon φαινόταν πιο σοβαρός από ποτέ...σίγουρα δεν θα είναι κάτι απλό για να βρίσκεται και ο ίδιος εδώ.
-Μάλιστα Kakumeika-sama!φώναξε ο Luster αποφασισμένος να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του αρχηγού χωρίς να κάνει κάποια ερώτηση...παράτησε τα πάντα και έτρεξε να πάει γρήγορα στην κεντρική πλατεία να δεί τι συμβαίνει.
-......ήρθε η ώρα....είπε από μέσα του ο Dragon χαμογελώντας καθώς φαινόταν έτοιμος για κάτι πολύ καλό.
-Κυρίες και κυρίοι καλωσήρθατε.....Ακούστηκε από την κεντρική πλατεία μια δυνατή φωνή καθώς ο επαναστάτης Black Luster έστριβε στο δεξί δρομάκι που θα τον οδηγούσε κατευθείαν στην κεντρική πλατεία....
-Καλά,σε πανηγύρι με έστειλε?ρώτησε γεμάτος απορία και αναστενάζοντας από την κούραση του τρεξίματος που έριξε για να φτάσει στη πλατεία..

-......στην επίσημη εκτέλεση αυτών των άθλιων ανθρώπων που εναντιώθηκαν στην παγκόσμια κυβέρνηση!
-Τι?!!!!!!!θα εκτελέσουν ανθρώπους?!το αίμα του Luster είχε παγώσει,βλέποντας γυναίκες και μικρά παιδιά να βρίσκονται δεμένοι και με δάκρυα στα μάτια μια ανάσα πριν το θάνατο επειδή καταλάβανε ποια είναι η αληθινή δικαιοσύνη στον κόσμο αυτόν.
-Δεν γίνεται να το επιτρέψω αυτό...όμως...οι διαταγές είναι διαταγές...πρέπει να περιμένω το σήμα του Kakumeika Dragon....
-Εγώ ο Commander Grogget θα δείξω ποιά είναι η αληθινή δικαιοσύνη..!Φώναζε γεμάτος υπερηφάνια....ένιωθε πως το να σκοτώνει αθώους ανθρώπους ήταν η πραγματική δικαιοσύνη....
-τσ....δεν μπορώ να αντέξω άλλο....ο ιδρώτας έτρεχε σαν ποτάμι στο πρόσωπο του Luster καθώς δεν ήταν σίγουρος για το ποιά έπρεπε να είναι η κίνηση του και για το αν κατάλαβε τις εντολές του Kakumeika.
-Άντρες ετοιμαστείτε!!!δέκα Marines σηκώσανε ψηλά τα σπαθιά τους έτοιμοι να κόψουν το κεφάλι των αθώων ανθρώπων..
-1...
-Γύρω στους 50 Marines βρίσκοντουσαν γύρω από το μέρος που γίνεται η εκτέλεση,αλλά δεν δίνω σημασία..θα δώσω και την ζωή μου για να υπάρξει αληθινή δικαιοσύνη.....!!
-2...
-Ή τώρα ή ποτέ!!!και ο Luster ακούμπησε με τα δύο του χέρια τις άκρες της κουκούλας που φόραγε με σκοπό να μην τον αναγνωρίσουν καθώς ετοιμαζόταν να δώσει μια μεγάλη μάχη....μέχρι που ένα χέρι τον ακούμπησε στον ώμο του...
-Ε?κοίταξε με την άκρη του ματιού του στον δεξί του ώμο και πρόσεξε το σήμα των επαναστατών στο χέρι του ανθρώπου που τον άγκιξε....
-Ήρθε η ώρα για την αληθινή δικαιοσύνη αδερφέ!δέκα άνθρωποι με καλυμμένοι σε όλο το πρόσωπο τους και το σώμα τους εμφανίστηκαν από το πουθενά γύρω από τον Black Luster...
-3...!!!Όλοι οι άνθρωποι που είχαν μαζευτεί γύρω από το μέρος της εκτέλεσης μείνανε με κομμένη την ανάσα τους βλέπωντας τα σπαθιά των Marine να πέφτουν με πολύ γρήγορη ταχύτητα προς τα κεφάλια των αθώων ανθρώπων μέχρι που ένας ήχος ''έσκισε''τον αέρα...
-Sigil Strike...!κάτι πολύ γρήγορο πέρασε από τα σώματα των δέκα Marine που ήταν έτοιμοι να ολοκληρώσουν την εκτέλεση κάνοντας τους να χάσουν την ζωή τους πέφτοντας κάτω ένας ένας.
-Επαναστάτες!Δείξτε ποια είναι η αληθινή δικαιοσύνη..!Ακούστηκε δυνατά μια φωνή από τα πτώματα των Marines...
-Μάλιστα Kakumeika-sama!φωνάξανε οι επαναστάτες που βρισκόντουσαν γύρω από τον Luster κατεβάζοντας τις κουκούλες τους και βγάζοντας τα όπλα τους δείχνοντας ότι είναι έτοιμοι για μάχη...
-Marines!ετοιμαστείτε για μάχη!φώναξε δυνατά ο Commander Grogget.
-το περίμενα...είπε από μέσα του χαμογελώντας ο Black Luster κατεβάζοντας την κουκούλα και κοιτώντας περίεργα απέναντι του τον Kakumeika Dragon σε μια εντελώς διαφορετική εμφάνιση από ότι τον έχει δει συνήθως....

Εβγαλα την κουκουλα μου και χαθηκα απο τα ματια ολων, αφου εγινα καπνος. Ηταν λιγο παρατολμο αυτο που ειχε κανει ο Dragon, αλλα τουλαχιστον ειχαμε καταφερει να αποτρεψουμε την εκτελεση.Δεν ηξερα τον λογο που θα τους εκτελουσαν, αλλα ακομα και αν ειχα πραξει κατι ασχημο, καμια απο τις αμαρτιες τους δεν θα ξεπληρωνοταν με αυτον τον τροπο...
-Cyclone.....TTTRRRAAAPPPP.....φωναξα δυνατα ενω σχηματιστηκα στον αερα και ταυτοχρονα ενας ανεμοστροβυλος καπνου τυληξε το πεδιο της μαχης.Μερικοι εβγαλαν μερικα επιφωνηματα δεους, αλλα για μενα ηταν μια ευκαιρια να δειξω την πραγματικη μου δυναμη....
-Jix....παρε τους αθωους απο εδω...φωναξε ο Dragon στον ανδρα που βρισκοταν διπλα του και εκεινος αμεσως ετρεξε προς την εξεδρα της εκτελεσης....
-Μην τον αφησετε....φωναξε τοτε ενας Marine που εδειχνε τον Jix και τοτε ταυτοχρονα οι ανδρες αρχησαν αν τρεχουν προς την κατευθυνση του...
-Final.....SEEN...ειπα ηρεμα ενω εμφανιστηκα μπροστα τους απο το πουθενα ενω οι 3 απο τους 7 marines επεσαν κατω...

Εκεινοι τοτε γυρησαν τα βλεμματα τους προς εμενα και εβγαλαν τα σπαθια τους. Νομιζαν οτι θα μπορουσαν να μου κανουν καποια ζημια με αυτα τα παιχνιδια. Αυτο συμφωνα με τον τροπο σκεψης μου λεγοταν αγνοια κινδυνου...
-Moku Moku No.....SMOKE TORRENT....φωναξα ενω ο χειμαρος καπνου καταπινε οτι εβρισκε μπροστα του.Ανοιξα δρομο για να περασει ο Jix και ετρεξα να βοηθησω τους συντροφους μου...
-Vice-Revolutionary Black Luster....τιμη μας που σε βλεπουμε επιτελους....
-Αφηστε τα λογια για μενα....οπα για μισο....γιατι με αποκαλεσατε ετσι?
-Ο Kakumeika σου εδωσε προαγωγη....μαλλον δεν θα παρελαβες το γραμμα...
-Οοουυ....μαλιστα...ευχαριστω για την πληροφορια....τωρα ας βοηθησουμε τους πολιτες να βγουν απο την πλατεια...αυτη η μαχη ειναι μεταξυ εμας και της κυβερνησης...
-Μαλιστα...και αρχησαμε να τρεχουμε ολοι προς την μαζα.Ειχα καιρο να συνεργαστω με αλλους ανθρωπους, αλλα δεν εδειχνα να δυσκολευομαι...

Στο μεταξυ σκεφτομουν αυτο που μου ειχαν πει. Θεωρουσα οτι ηταν λιγο αδυνατο να παρω προαγωγη αφου με νικησε και ο Admiral Destro και το κυνηγος Rikkido. Θεωρητικα ειχε παρει με θετικο ματι, την προσπαθεια μου ολους αυτους τους μηνες και οσα ειχα προσφερει στους επαναστατες.
Ξαφνικα το ματι μου πηρε μια λεπιδα η οποια ερχοταν ακριβως κατα πανω μου. Τελευταια στιγμη σηκωσα το Shusui και μπλοκαρα το χτυπημα του. Ηταν ο Commander Grogget...
-Παραδωσου επαναστατη...δεν εχεις καμια ελπιδα εναντιον μου....ειπε με ενα αγριο υφος ενω εδιωχνε τους παντες απο κοντα του...
-Ωστε ετσι....εεε λοιπον ευκαιρια να το ανακλυψουμε...εχω μεγαλη απορια να δω αν αξιζεις....
-Θα ειναι οτι τελευταιο εχεις δει στον κοσμο αυτο....ειπε αγριεμενα ενω εκανε ενα σαλτο προς το μερος μου και μαλιστα με αρκετη ταχυτητα....

Ηταν αρκετα αργος ομως για να καταφερει το παραμικρο χτυπημα πανω μου. Βεβαια θα μπροουσα να γινω και καπνος, αλλα αυτη την φορα ηθελα να καταφερω κατι χαρη τις ικανοτητες μου...
-Δεν το νομιζω....και χαθηκα απο τα ματια του.Εκεινος σαστησε μιας και δεν με εβλεπε πουθενα.Πλεον ημουν αρκετα γρηγορος και μπορουσα να αποφευγω τετοια χτυπηματα...
-Νομιζω οτι χανω τον χρονο μου μαζι σου....αλλα δυστυχως εισαι απο τα υψηλοβαθμα μελη αυτου του νησιου...συνεπως πρεπει να σε αντιμετωπησω...
-Δεν θα τα καταφερεις ποτε...και τοτε επιχειρησε μια δευτερη επιθεση, η οποια ποτε δεν βρηκε τον στοχο της...
-Καλημερα...ειπα με ενα χαμογελο στα χειλη ενω του εδινα μια γερη μπουνια στο στομαχι.Ειχα προλαβει και ειχα αντιδρασει πολυ πιο γρηγορα απο αυτον.Εκεινος τοτε επεσε κατω στο εδαφος και κρατουσε απελπισμενα το σημειο που τον ειχα χτυπησει λιγο πιο πριν...

Η αληθεια ηταν οτι καταβαθος τον λυπομουν.Ειχε εντολες να κανει αυτη την εκτελεση απο ανωτερους του, αλλα φυσικα δεν ειχε καμια βοηθεια απο αυτους. Εκεινος ομως επρεπε να μεινει στο πεδιο της μαχης και να πολεμησει, κατι που δεν του ηταν εφικτο.Δεν ηταν στο στυλ μου ομως να πολεμαω κατι κατωτερο απο εμενα...
-Αποτελειωσε τον...μου φωναξε ενας απο τους επαναστατες που ηταν πισω μου. Τελικα σε αυτον τον κοσμο η ηλιθιοτητα ειχε κανει θραυση, σκεφτηκα απο μεσα μου, ενω ταυτοχρονα λυπομουν για τον συντροφο μου...
-Ποιος εισαι εσυ που θα αποφασησει για την μοιρα του?
-Μα τι λ....
-Νομιζω οτι ειχαμε απλα διαταγες να σταματησουμε αυτη την εκτελεση...και οχι να γινει μακελειο....ειπα ενω εστρεφα το βλεμμα προς τους δικους μου...λυπαμε εσενα και οσους σκεφτονται σαν εσενα...ειπα ενω εστρεφα το βλεμμα μου και την πλατη μου σε ολους, ακομα και στον Dragon....

Τότε μάζεψε το μαύρο σπαθί του και άφησε τον Marine κάτω χωρίς να τον αποτελειώσει..
-Τι κάνεις εκεί?!φώναξε αγριεμένος ο επαναστάτης.
-Σαν άνθρωπος και εγώ τον αφήνω να ζήσει μαζί με την οικογένεια του....
-Οι Marine είναι δολοφόνοι....τον κοίταξε με ένα ''σατανικό'' βλέμα ο επαναστάτης...
-Τότε δεν θα γίνουμε και εμείς δολοφόνοι..! αφήνοντας άφωνους όλους τους επαναστάτες που ήταν γύρω του..
-Έχει απόλυτο δίκιο ο Luster επαναστάτες!ακούστηκε η βαριά φωνή του Kakumeika.

Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός με τον Luster να πέφτει κάτω από τον πόνο καθώς δέχτηκε στο δεξί του ώμο μια σφαίρα από τον ίδιο τον επαναστάτη.
-Τότε θα σκοτώσω εσένα...δεν αξίζεις να είσαι επαναστάτης..!φώναξε νευριασμένος ο επαναστάτης που ήθελε να σκοτώσει τον Marine.
-Τι κάνεις εκεί?!φωνάζανε οι άλλοι επαναστάτες καθώς βλέπανε έναν δικό τους άνθρωπο να πυροβολεί έναν άλλον δικό τους επαναστάτη..
-γκρρρ.....Cyclone Slash...!και ο Kakumeika έκοψε το κεφάλι του επαναστάτη στα δύο...

Η σφαιρα ειχε διαπερασει το σωμα μου και δυστυχως δεν ειχα προλαβει να γινω καπνος, καθως δεν περιμενα κατι τετοιο απο τον συντροφο μου.Εριξα ενα δολοφονικο υφος πανω στο αψυχο σωμα του. Τουλαχιστον οι υπολοιποι επαναστατες ηταν με το μερος μου.Προσπαθησα να σηκωθω τοτε και μαζεψα για αλλη μια φορα το οποιο μου ειχε πεσει απο το χερι.Ευτυχως με ειχε χτυπησει στο αριστερο χειρ και οχι στο δεξι με το οποιο συνηθως πολεμουσα....
-Επαστατες νομιζω οτι η δουλεια μας τελειωσε εδω.....ωρα να φυγουμε....οσο για το ατυχο ζευγαρι που ηταν να δολλοφονηθει υπαρχουν τα στοιχεια πανω στο γραφειο του κυβερνητη οτι ειναι αθωοι...ακουστηκε η βαρυα φωνη του Kakumeika..
Περασα τοτε μπροστα απο τον Commander των Marine και τον κοιταξα στα ματια. Δεν εδειχνε να φοβαται.Ισα ισα με κοιτουσε με σεβασμο και ημουν χαρουμενος που ειχα καταφερει να κερδησω τον σεβασμο του αντιπαλου μου...
-Να προσεχεις αυτη την πολη....οι κατοικοι της ειναι τρελοι...ειπα γελωντας καθως εφευγα...

Ο Kakumeika με την δυναμη του, εκλεισε την πληγη μου και επανεφερε τον ωμο μου στην αρχικη του κατασταση.Δεν ειχα καμια ενοχληση στην κινηση του και τον ευχαριστησα...
-Θα σου μεινει δυστυχως το σημαδι...αυτο δεν μπορω να το φτιαξω...
-Ευχαριστω για ολα...και για την υποστηριξη κυριως...
-Μιλησες σοφα και συνετα....επιπλεον οι δυναμεις σου συνεχως βελτιωνονται....
-Σου υποσχεθηκα ενα πραγμα...
-Ξερω...ειπε με ενα χαμογελο ενω επιβιβαζομασταν στο πλοιο.Λιγα λεπτα αργοτερα το πλοιο ειχε ηδη ξεκινησει και εγω αποσυρθηκα για να ξεκουραστω. Ειχα αναγκη να κοιμηθω.Ο Kakumeika ειχε ζητησει την βοηθεια μου σε μια αποστολη και δεν μου το ειχε αξανπροτεινει.Ημουν αρκετα χαρουμενος που με επελεξε και μου εδωσε την ευκαιρια να ανεβω ακομα πιο ψηλα αναμεσα στους επαναστατες.Συνηθως η τελευταια του φραση σε καθε γραμμα που μου εστελνε ηταν οτι "το μελλον ειναι δικο μας", αλλα για πρωτη φορα ενοιωθα οτι απλα φτιαχναμε ενα καλυτερο μελλον...

Όνομα: Black Luster
Haki Points: -
Player of the Week Points: 8
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: 30.000.000