[Αρχή]"Φόνος στη σκιά μιας γέφυρας"

Είχα πια καιρό φύγει από την πόλη Shell. Είχα τελειώσει με μια δουλειά εκεί και συνέχιζα την περιπλάνησή μου στην East Blue. Σε προσωπικό του γράμμα ο αρχηγός μου Lenos Aran μου είχε "εκφράσει" πολύ ευγενικά την άποψή του για τον φόνο του Morgan. Ομολογώ πως δεν του άρεσε η προοπτική που δημιουργήθηκε από το κενό στην εξουσία και δεν ξεγελάστηκε από τα ευρήματα της έρευνας. Είχε καταλάβει πως όλα ήταν δικιά μου δουλειά. Οι λέξεις που χρησιμοποίησε για να με νουθετήσει δεν μπορούν ν' αναφερθούν, ας πούμε απλά πως δεν ήταν καθόλου κόσμιες. Βέβαια είχε πλέον ανοίξει μια νέα προοπτική στην ζωή μου καθώς και στον επαγγελματικό μου προορισμό. Πλέον είχα επισήμως ανατεθεί στο παράρτημα δολοφόνων της Οργάνωσης. Που σημαίνει πως οι αποστολές μου ήταν ακόμα πιο μακάβριες, υπόπτου ηθικής και νομιμότητας και φυσικά αναμφίβολης αποτελεσματικότητας κι άκρως επικίνδυνες. Ομολογώ πως δεν με συνάρπαζε το ενδεχόμενο να βρεθώ καμιά μέρα νεκρός σ' ένα χαντάκι και κανείς να μην μάθει την αιτία και τον τρόπο θανάτου μου. Αλλά έτσι γινόταν. Ήταν αυτονόητο πως αν με έπιαναν ποτέ δρούσα αυτοβούλως και χωρίς εντολές απ' την Οργάνωση. Κάτι το οποίο δεν σκόπευα να συμβεί ποτέ. Έτσι λοιπόν η νέα αποστολή μ' έστελνε στο Tequila Wolf για να εξαλείψω μια απειλή για την Κυβέρνηση.

Στο νησί αυτό υπήρχαν κάποιοι φυλακισμένοι που έχτιζαν ένα τεράστιο έργο για την Κυβέρνηση. Φήμες υπήρχαν πως οι φυλακισμένοι είχαν ετοιμάσει μια επαναστατική οργάνωση κι είχαν σχεδιάσει μια εξέγερση. Το σχέδιο προέβλεπε να πάω στο νησί και να εισχωρήσω στις τάξεις των φυλακισμένων στο νησί. Έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους και να καταφέρω να μάθω το σχέδιο που είχαν καταστρώσει. Μετά είχα τη διακριτική ευχέρεια ν' αποφασίσω τον καλύτερο τρόπο ματαίωσης του σχεδίου αυτού. Εάν κοίταζα πίσω από τις λέξεις αυτό σήμαινε να δολοφονήσω τους υποκινητές χωρίς να γίνω αντιληπτός. Το οποίο με τις δυνάμεις μου δεν ήταν και πολύ δύσκολο να γίνει. Απ' ότι έγραφε στο γράμμα ανάθεσης της αποστολής είχαν συνεννοηθεί με τον διοικητή της βάσης του νησιού και θα μου παρέχονταν όλα τα μέσα για να ολοκληρώσω τη δουλειά μου. Πάλι καλά που υπάρχει μια τέτοια συνεννόηση. Διευκολύνει το έργο μου κατά πολύ. Είχα ήδη βάλει πλώρη για το νησί και περίμενα να φτάσω το πρωί. Αμέσως μετά έπρεπε να παρουσιαστώ στο διοικητή και ν' αναλάβω δράση. Έπεσα για ύπνο κι άφησα τη βάρκα να πηγαίνει στον προορισμό της. Έβαζα τη ζωή μου σε κίνδυνο και το ήξερα. Αλλά μου άρεσε. Η αίσθηση ήταν φανταστική. Αποκοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα την αποστολή μου. Κατά βάθος το ήξερα πως όλα θα πήγαιναν καλά.

Άγκυροβόλησα στο λιμάνι του νησιού. Έδεσα τη βάρκα μου στην έρημη προβλήτα και αποβιβάστηκα στο νησί. Είδα από μακρυά έναν στρατιώτη να κάθετε στο φυλάκιο και να πίνει ζεστό καφέ. Κατευθύνθηκα προς το μέρος του και ρώτησα οδηγίες για το νησί. Με κατατόπισε και μ' έστειλε στο κτίριο διοίκησης. Παρουσιάστηκα στον φρουρό και του είπα πως θέλω να δω τον διοικητή του. Με οδήγησαν στο γραφείο του αφού με πέρασαν από αυστηρό έλεγχο. Παρέδωσα τα όπλα μου και μετά μου επιτράπηκε η είσοδος. Στάθηκα μπροστά στο γραφείο του αντικρίζοντας έναν μεσήλικα άντρα με γκρίζα μαλλιά και κοιλίτσα. Είχε το ύφος καλοζωησμένου ανθρώπου αλλά με αρκετή εμπειρία στη στρατιωτική ζωή. Σηκώθηκε και με μέτρησε με το βλέμμα.
-"Τι θέλεις εδώ; Οι στρατιώτες μου μου είπαν πως ζήτησες να με δεις σε ακούω."
Του εξέθεσα την αποστολή μου και την κατάσταση και περίμενα μετά τα σχόλιά του.
-"Μάλιστα. Ώστε σε έστειλαν για να τακτοποιήσεις τη δουλειά ε. Καλώς. Πρέπει να σε βάλουμε στο κελί όμως. Με πια δικαιολογία;" Δεν του έδωσα χρόνο να σκεφτεί πολύ. Άρπαξα το σπαθί του από το ράφι και τον χτύπησα με όση δύναμη είχα. Έπεσε προς στα πίσω με θόρυβο. Με κοίταξε με βλέμμα γεμάτο με θυμό και φόβο. Του όρμησα ξανά και τον χτύπησα με τη λαβή. Τον γέμισα γρήγορα μελανιές και πληγές. Ούρλιαξε στη φρουρά του, οι οποίοι μπήκαν μέσα με φούρια και με ακινητοποίησαν στο πάτωμα. Τον κοίταξα και του είπα σιγανά:
-"Ορίστε η αφορμή σου"

Με οδήγησαν κατευθείαν σ' ένα κελί. Με πέταξαν μέσα κι άρχισαν να με ανακρίνουν. Χρησιμοποίησαν κάθε είδους μέθοδο βασανιστηρίων για να μιλήσω. Έπειτα από 3 ημέρες στις οποίες δεν είχα ομολογήσει τίποτα ήρθε να με δει ο διοικητής. Σε μερικά σημεία οι πληγές κι οι μώλωπες ήταν ακόμα εμφανείς. Με πλησίασε και μου άρπαξε το κεφάλι. Ψυθίρισε στ' αυτί μου:
-"Τώρα μπήκες μέσα. Αλλά μπήκες με το λάθος τρόπο. Αν με άφηνες θα σε είχα αφήσει να μπεις με λιγότερο κόπο και πόνο αλλά ήθελες να γίνουν όλα με το σκληρό τρόπο. Μην ανησυχείς θα σου δώσω τα κλειδιά σου για τις χειροπέδες μόλις τα παιδιά τελειώσουν για σήμερα. Καλή διασκέδαση."
Γέλασε με απέραντη ευχαρίστηση. Δεν έδωσα σημασία. Αρκεί να έκανα την αποστολή μου. Με παρέλαβαν πάλι οι φύλακες και ξανάρχισαν τα μαρτύρια. Δεν έβγαλα άχνα. Ήθελα να ουρλιάξω από τον πόνο. Αλλά το άντεξα, υπέμεινα. Το βράδυ τελείωσαν, με πήραν με έδεσαν και μου έδωσαν όπως είχε υποσχεθεί ο διοικητής το κλειδί. Με πέταξαν σ' ένα από τα σπίτια αφού με έντυσαν σαν κρατούμενο. Οι άλλοι με κοιτούσαν με οίκτο και περιέργεια. Δεν ήμουν σε καθόλου καλή κατάσταση. Δαρμένος και τσακισμένος από τον πόνο έπεσα κατευθείαν στο στρώμα μου και με πήρε ο ύπνος. Κανένας δεν μ' ενόχλησε.