[Αρχή] Η επανάσταση και ο θάνατος του καλύτερού μου Φίλου

<< Τι έγινε;Που βρίσκομαι;Που είναι η καλή μου πλευρά;>>
<< Καλή πλευρά;;;;!!!!!!Τι μου τσαμπουνάς μωρέ για καλές πλευρές;Κοιμόσουν Βλάκα.>>
<< Α!! Κοιμόμουν ε!!!!Ώστε ήταν όνειρο εεε >>>
<< Ευτυχώς που το κατάλαβες.Άντε στην πόλη να φέρεις σίδερο για τα σπαθιά και πρόσεχε μην αργήσεις όπως την άλλη φορά γιατί δεν θα φάς φαγητό για πέντε μέρες>>
<< Γιατί και όταν δεν αργώ μου δίνεις να φάω;>>{χαμηλόφωνα}
<< Τι είπες;;;>>
<< Τίποτα αφεντικό,τίποτα.>>
<< Ωραία.Άντε προχώρα τώρα και όπως είπαμε.>>
Καθώς περπατούσα για την πόλη σκεφτόμουν το ονειρό μου και τα λόγια που μου είχε πεί η καλή μου πλευρά μέσα σε αυτό.Για αυτό αποφάσισα μετά τα ψώνια να πάω να επισκεφτώ την Cassiopeia για να με βοηθήσει να ερμηνεύσω το όνειρο που είδα.Φτάνοντας έξω από την πόλη είδα μερικούς ανθρώπους να συζητούν αλλά μόλις με είδαν σταμάτησαν την κουβέντα τους απότομα και με κοίταζαν στην αρχή με ένα άγριο ύφος αλλά όσο προχωρούσα το ύφος τους όλο και γαλήνευε μέχρι την στιγμή που μπήκα στην πόλη και μετά ξανάρχισαν την κουβέντα τους.Μπαίνωντας στην πόλη βλέπω πολλούς ταξιδιώτες που έχουν έρθει για να μάθουν την μοίρα τους.Προχωρώντας λίγο πιο πέρα βλέπω τον Kalay με τριγύρώ του κόσμο πολύ και να τους λέει ιστορίες για πολέμους παλιούς που είχε υπηρετήσει.Θα ήθελα να κάτσω να ακούσω τις ιστορίες του αλλά η φωνή του αφεντικού μου στο κεφάλι μου τριγύριζε όσο και η κοιλιά μου γουργούριζε επειδή έχω να φάω καιρό.Για αυτό θα έπρεπε να βιαστώ επειδή αν δεν έτρωγα πάλι θα πέθαινα από την πείνα.Φτάνοντας στο μαγαζί με το σίδερο είδα τον φίλο μου,τον Zhou.

<< Γειά σου Zhou.Τι κάνεις;Που ήσουν τόσο καιρό που σε ψάχναμε;>>
<< Hey! Cervantes τι κάνεις;Εγώ έλειπα σε μία αποστολή που έχει σχέση με την επανάσταση.Και εδώ τώρα για αποστολή έχω έρθει.>>
<< Α!Αλήθεια;Και ποιά είναι αυτή η αποστολή;>>
<< Είναι μυστική αποστολή και δεν μπορώ να σου πω μέχρι να έρθει η ώρα.>>
<<ΕΕΕΕ;Εμένα με ξεχάσατε;Αμα είναι να μιλήσετε να πάτε αλλού γιατί εδώ είναι μαγαζί>>
<<Συγνώμη.Θα ήθελα 20 κιλά σίδερο για σπαθιά.>>
<<Ορίστε.30000 beli>>
<< TIIIIIIIIIIII;Μα την περασμένη εβδομάδα ξαναπήρα την ίδια ποσότητα σιδήρου με 5000 beli πότε ακρίβινε τόσο πολύ.>>
<<Δεν πειράζει.Cervantes ασε με να πληρώσω στο όνομα της φιλίας μας.Ορίστε κύριε τα λεφτά σας.>>
Καθώς φεύγαμε είδα τον μαγαζάτορα να πουλάει την ίδια ποσότητα σιδήρου 5000 beli.Τότε άκουσα μια φωνή στο κεφάλι μου να μου λέει:<<Σκοτωσέ τον!Αφου το θέλεις τοσο πολύ κάντο και εγώ θα σε βοηθήσω.>>Αλλά δεν εδωσα σημασία.Βγαίνωντας απο το χωριό κοίταξα προς την μεριά που πρίν λίγο μιλούσαν οι ξένοι αλλά δεν υπήρχε κανένας.Εκείνη την στιγμή ο Zhou άρχισε να μου μιλάει:
<<ΕΕΕ,Cervantes μήπως θα μπορούσες να μου πείς πως είναι η Don;>>
<<Έχει πέσει σε κατάθλιψη απο τότε που έχεις φύγει.Δεν έπρεπε να φύγεις χωρίς να πείς τίποτα.>>
<<Το ξέρω για αυτό θα παω να την δω.Εσυ τι λες;>>
<<Το καλύτερο θα ήταν αυτό.>>
Μετά από λίγο περπάτημα φτάσαμε σε ένα σταυροδρόμι και εκεί χώριζαν οι δρόμοι μας.
<<Γειά σου,Cervantes!>>
<<Γειά σου και σένα,Zhou!Θα σε δω το βράδυ ή Θα φύγεις;>>
<<Θα φύγω αλλά θα έρθω πάλι μετά απο μια εβδομάδα.Αντίο>>

Η συνάντηση μου με τον Zhou και τα νέα ότι είναι καλά μου έδωσε μια αίσθηση ανακούφισης και χαράς.Τώρα έπρεπε να πάω στο αφεντικό μου να του αφήσω το σίδερο και μετά να πάω στη Cassiopeia για να μου εξηγήσει το όνειρό μου.Έπρεπε όμως να φτάσω γρήγορα αλλά πως θα το έκανα αυτό αφού το σιδεράδικο ήταν πάνω στο βουνό δηλαδή μισή μέρα δρόμος.Θα έφτανα εκεί την νύχτα και το βράδυ φοβάμαι να ανέβω στο μεγάλο βουνό για να δώ την Cassiopeia εξαιτίας του φόβου μου με το σκοτάδι αλλά και το φόβο των τσακαλιών.Φτάνοντας στην πόρτα του σιδεράδικου είχε πια σκοτεινιάσει.Μπαίνοντας μέσα στο σιδεράδικο είδα το αφεντικό μου να κοιμάται στην άνετη και ζεστή γωνιά του κοντά στην φωτιά.Την ώρα που πάω να πέσω για ύπνο χτύπησε η πόρτα τόσο δυνατά που σχεδόν έσπασε.Τότε εγώ μαζί με το αφεντικό μου σηκωθήκαμε και πιάσαμε τα σπαθιά μας και αρχίσαμε να προχωρούμε προς την πόρτα με αργά αλλά αποφασιστικά βήματα.Όταν ανοίξαμε την πόρτα είδαμε τον Zhou βαριά τραυματισμένο,δηλαδή ίσα-ίσα που μπορούσε να σταθεί όρθιος.Την στιγμή που με είδε γέλασε και έπεσε στην αγκαλιά μου και λιποθύμησε. Τότε εγώ τον έβαλα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκε.Το αφεντικό μου ήταν έξαλλο μαζί μου επειδή βοηθούσα έναν εγκληματία, αλλά εγώ δεν τον άκουγα επειδή κοίταζα τον Ζhou να μην πάθει τίποτα.Μετά από λίγο το αφεντικό μου κοιμήθηκε αλλά ίσα-ίσα που τον πήρα είδηση επειδή κοίταζα τον Ζhou.Μέχρι που με πήρε και εμένα ο ύπνος από την κούραση.Την ώρα που ξύπνησα είδα ότι έλειπαν όλοι πράγμα παράξενο για τον Zhou επειδή ήταν τραυματίας αλλά και για το αφεντικό μου επειδή σχεδόν δεν φεύγει σχεδόν ποτέ αλλά ξαφνικά τα ξέχασα όλα αυτά και άρχισα να τρέχω προς το μεγάλο βουνό για να δω την Cassiopeia για να μιλήσουμε για το περιβόητο αυτό όνειρο.

Η ανάβαση στο μεγάλο βουνό ήταν δύσκολη και απότομη,αφού σε μερικές φορές πήγα να πέσω κάτω,όμως στο τέλος τα κατάφερα και ανέβηκα.Μπαίνωντας μέσα στο σπίτι της Cassiopeia την είδα να κάθεται στην αναπαυτική καρέκλα της και να μου λέει:
<< Καλωσηρθες,Cervantes στο σπίτι μου,καιρό έχω να σε δώ.Απο όταν ήσουν μικρό παιδί και μου σκάρφιζες σκανταλιές.>>
Την στιγμή που μου είπε για τις σκανταλιές θυμήθηκα τα αστεία{για εμάς τα παιδιά}που κάναμε σε αυτή εδώ την γριούλα.Αλλά δεν έπρεπε να φελάσω και έτσι άρχισα να μιλάω:
<< Γειά σου και σε σένα,Cassiopeia,πολύ καιρό έχω να σε δώ και εγώ.Ήρθα εδωπάνω για να μου μιλήσεις.....>>
<< Για το ονειρό σου,εεεε.>>
Απίστευτο,ήξερε ακριβώς για πιο πράγμα ήθελε να της μιλήσω.Μάλλον για αυτό την λένε όλοι μάντισσα.
<< Ναί για αυτό ήρθα να σου μιλήσω.>>
<< Έλα κάτσε κοντά μου και πές μου τι βλέπεις μέσα στο ονειρό σου.>>
<< Στην αρχή βλέπω το χωριό μας να καίγεται.>>
<< Ωραία,συνέχισε.>>
<< Μετά βλέπω την κακή μου πλευρά να μου λέει οτι όλα αυτά τα έκανα εγώ αλλά δεν την πιστεύω.>>
<< Ωραία,συνέχισε.>>
<< Και στο τέλος ερχεται η κάλή μου πλευρά διωχνει την κακή μου πλευρά και μου λέει κάτι.>>
<< Τι σου λέει;>>
<,Μου λέει οτι το πεπρομένο μου είναι να φέρω ισσοροπία στον κόσμο αλλά η αλόγιστη επιθυμία μου για εκδίκηση και δύναμη μπορέι να καταστρέψει ότι αγαπάω.Και μετά φευγει.Για πες μου Cassiopeia,τι σημαινει το όνειρο αυτό που είδα;>>
<<Λοιπόν,θα έχεις ακούσει φαντάζομαι για τον Gol D. Roger και για τον αμύθητο θυσαυρό του,το one piece?>>
<<Ναί, κάτι έχω ακούσει αλλά πίστευα οτι είναι μύθος.>>
<< Όποιος βρεί αυτό το θυσαυρό θα γίνει ο βασιλιάς των πειρατών και θα φέρει σε ισσοροπία τον κόσμο,αυτό πρέπει να είναι το πεπρομένο σου,αλλά η μεγάλη δύναμη φέρνει και μεγάλη ευθύνη,και αυτό θα σου λέει η καλή σου πλευρά,δηλαδη οτι αμα γίνεις βα σιλιας των πειρατων και θές και άλλα περισσότερα τότε θα καταστρέψεις όποιους αγαπάς τυφλωμένος απο την δύναμη και χωρίς να το θές.>>
<<Αααα...κατάλαβα μα αυτό που μου λέει για την εκδίκηση τι εννοεί;>>
<<Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω και δεν μπορώ να σε βοηθήσω.>>
<<Καλά δεν πειράζει.Αυτά που μου είπες ήταν ευχάριστα νέα,τώρα όμως πρέπει να φύγω γιατί αμα δει το αφεντικό μου οτι λοίπω τότε δεν θα φάω για κανα χρόνο πάλι.Άντε,γειά σου τωρα Cassiopeia.>>
<< Γειά σου και σε σένα,Cervantes και αμα θες κάτι άλλο έλα να μου το πείς,>>
Καθώς κατέβαινα το μεγάλο βουνό σκεφτόμουν αυτά που μου είχε πει πριν λίγο η Cassiopeia,και γέμιζα αισιοδοξία και περηφάνεια που εγώ ένας απλός σιδεράς θα γινόμουν βασιλιάς των πειρατών.

Την ώρα που έμπαινα μέσα στο σιδεράδικο για να πω τα νέα που άκουσα από την Cassiopeia συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν κανένας εκεί.Τότε σκέφτηκα:
<< Αφού δεν είναι κανένας εδώ,τότε θα πάω στην πόλη για πιω καμία μπύρα και να ακούσω ιστορίες για πειρατές.>>
Και τότε άρχισα να περπατώ προς το χωριό,πάντα όμως με το μυαλό μου στα λόγια της Cassiopeia.Λίγο πριν φτάσω στο χωριό συνάντησα τον Malfeit,τον πλανόδιο μικροπωλητή που πουλάει φυλαχτά που σε προστατεύουν από τους δαίμονες.
<< Γειά σου,Malfeit.Τι κάνεις;Πως είσαι;>>
<< Γειά σου και σένα,Cervantes,καλά είμαι.Εσύ;>>
<< Και εγώ καλά είμαι.Πού πηγαίνεις;>>
<< Πάω στο χωριό για να αγοράσω κάποια υλικά που θέλω για τα φυλαχτά μου.Όμως μιάς και το έφερε η κουβέντα θα ήθελες ένα φυλαχτό;>>
Αν και τα φυλαχτά του δεν κάνουν τίποτα για τους δαίμονες δεν θα μπορούσα να πώ όχι απο την χαρά μου και έτσι είπα:
<< Ναι,θα ήθελα ένα φυλαχτό μιας και έχω μια τόσο μεγάλη αποστολή να βγάλω εις πέρας.>>
<< Αποστολή;Τι αποστολή έχεις Cervantes;>>
Όσο και να ήθελα να το κρύψω δεν μπορούσα επειδή η χαρά μου περνούσε την μυστικότητα μου και έτσι του το είπα:
<< Το πεπρωμένο μου είναι να γίνω βασιλιάς των πειρατών.>>
Τότε εκείνος με ένα απαλό χτύπημα στην πλάτη μου γέλασε και μου είπε:
<< ΧΑΧΑΧΑΧΑ,έχεις το ίδιο όνειρο με τον πατέρα σου όταν έφυγε και πήγε στην θάλασσα για να γίνει πειρατής.>>
<< Δηλαδή ποιο ήταν το όνειρό του;>>
<< Να γίνει βασιλιάς των πειρατών και να γίνει σπουδαίος στα μάτια του υιού του.>>
<< Αλήθεια;Ποτέ δεν πίστευα ότι ο πατέρας μου ήθελε να γίνει βασιλιάς των πειρατών.>>
<< Και όμως ήθελε.>>
Την ώρα που μπήκαμε στην πόλη χώρισαν οι δρόμοι μας.
<< Γεια σου,Malfeit.>>
<< Γεια σου,Cervantes.Και όπως είπαμε να φθάσεις τον πατέρα σου και ακόμα πιο πάνω από αυτόν.Αντίο.>>
Στον δρόμο προς το μπαρ σκεφτόμουν τον πατέρα μου και τα ίδια όνειρα που είχαμε.

Φτάνωντας λίγο πιο πέρα απο το μπάρ είδα πάλι τους άνδρες που έιχα δεί την προηγούμενη μέρα να μπαίνουν σε ένα σπίτι.Πήγα να κοιτάξω απο το παράθυρο να δώ τι συμβαίνει αλλά ήταν σκοτεινά και έτσι έφυγα.Μπαίνοντας στο μπάρ είδα κάποιους πειρατές να κάθονται και να λένε τα κατορθοματά τους{τα περισσότερα ήταν ψέμματα φυσικά}.Σε μιά άκρη είδανα κάθετε ο Zhou και να μιλά με δυο μανδυοφόρους.Την στιγμή που τον πλησίασα οι δυο μανδυοφόροι έφυγαν.
<< Γειά σου,Zhou.Τι κάνεις;Σε βλέπω καλύτερα απο χθές.>>
<< Γειά σου,Cervantes.Είμαι πολύ καλύτερα απο χθές.Ευχαριστώ που με φρόντισες.>>
<< Όμως μιας και το έφερε η κουβέντα τι έγινε το βράδυ και τραυματίστηκες;>>
<< Τίποτα το σοβαρό για να ανυσηχίσεις.>>
<< Μην μου λές εμένα τίποτα το σοβαρό γιατί εγώ σε ξέρω.Και ποιά είναι αυτή η σοβαρή αποστολή που έχεις;>>
<< Ενάξει μωρέ θα σου πώ.Μου επιτέθηκαν ληστές αλλά κατάφερα να τους απωθήσω αλλά ήμουν τόσο τραυματισμένος και κουρασμένος που σχεδόν μεταβίας μπορούσα να περπατήσω,γιαυτό ήρθα στο σιδεράδικο.>>
Ήξερα οτι μου έλεγε ψέμματα αλλά δεν ήθελα να τον πιέσω πάρα πολύγια αυτό αποφάσισα να φύγω.Βγαίνωντας έξω απο το μπάρ συνάντησα τον Kalay.

<< Γεια σου,Kalay.Τι κάνεις;Πού ήσουν;>>
<< Γεια σου,Cervantes.Είμαι καλά.Ήρθα από το μεγάλο βουνό που πήγα για να μάθω το μέλλον μου.>>
<< Και τι σου είπε η Cassiopeia;>>
<< Μου είπε ότι θα πάω ένα μεγάλο ταξίδι και δεν θα επιστρέψω ποτέ πάλι σε αυτό το νησί παρά μόνο για το θάνατό μου.>>
Ήξερα ότι ήταν άρρωστος πολύ βαριά και πίστευα ότι η Cassiopeia ενοούσαι το θάνατό του αλλά δεν μπορούσα να του καταστρέψω την διάθεση του και έτσι του είπα για το δικό μου πεπρωμένο.
<< Και εγώ πήγα στην Cassiopeia και μου είπε το πεπρωμένο μου.>>
<< Και τι σου είπε;>>
<< Μου είπε ότι θα γίνω βασιλιάς των πειρατών και θα βρω το one piece όπως ο Gol D.Roger.>>
<< Αλήθεια;>>
<< Ναι.>>
<< Ξέρεις ότι έχω γνωρίσει το Gol D. Roger ή όπως τον αποκαλούσαν βασιλιά των πειρατών.>>
<< Αλήθεια;>>
<< Ναι,ήταν μια μέρα που είχε έρθει στο νησί για να μάθει την μοίρα του από την Cassiopeia και είχε έρθει στο μπαρ για να πιει μια μπύρα.Όταν τον είδα και με είδε γέλασε και ήρθε κοντά μου για να ρωτήσει το όνομά μου επειδή με ήθελε για να μπω στο πλήρωμά του γιατί εκείνη την εποχή ήμουν ένας μεγάλος ξιφομάχος.>>
Όσο μιλάγαμε για την συνάντηση του Kalay και του Gol D> Roger τόσο ποιο πολύ ήθελα να γίνω βασιλιάς των πειρατών.

Η ώρα περνούσε και όλο και σκοτείνιαζε αλλά εγώ δεν το είχα πάρει είδηση επειδή μιλούσα με τον Kalay σχετικά με τον Gol. D Rojer. Σε μια στιγμή ακούω ένα βουητό τόσο δυνατό που φοβήθηκα,και μετά από λίγο άκουσα το σφύριγμα ενός πλοίου από την αποβάθρα αλλά επειδή είχε σκοτεινιάσει πολύ φοβόμουνα να πάω γιαυτό θα περίμενα μέχρι αύριο.Στον δρόμο για το σπίτι προσπαθούσα να καταλάβω τι πλοίο θα μπορούσε να είναι αυτό.Δεν είχα καταλάβει ότι είχα μπει στο σιδεράδικο επειδή ήμουν μέσα στις σκέψεις μου και στις εικασίες για το θα μπορούσε να είναι αυτό το πλοίο.Το επόμενο πρωί σηκώθηκα γρήγορα-γρήγορα και κατευθήνθηκα στην αποβάθρα για να δω τι πλοίο ήταν αυτό που ήρθε εχτές το βράδυ.Στον δρόμο για την αποβάθρα έβλεπα ανθρώπους να με χαιρετάνε αλλά εγώ να μην μπορώ να τους χαιρετώ γιατί βιαζόμουν για να πάω στην αποβάθρα. Φτάνοντας στην αποβάθρα είδα ένα πλοίο που προκαλεί φόβο και τρόμο σε πολλούς ανθρώπους εξαιτίας του μεγάλου κύρους του,ήταν ένα πλοίο των Μarineαλλά όχι ένα οποιοδήποτε πλοίο αλλά ένα πλοίο ενός Vice Admiral.Την στιγμή που φτάνω στην αποβάθρα και βλέπω το πλοίο είδα έναν αντρα να κατεβαίνει από το πλοίο με μια συνοδεία 20 marine γύρω του.

Ήταν ο Momonga ένας απο τους πιό δυνατους άνθρώπους και τους πιο αξιοθαύμαστους αλλά και απο τους πιο επιβλητικούς ανθρώπους στους marines. Καταιβαινωντας απο το πλοίο με είδε και ήρθε προς το μέρος μου για να με ρωτήσει κάτι για το οποίο στην υπόλοιπη ζωη μου θα με στοίχειωνε για πάντα στα ονειρά μου.
<<Γειά σου,μικρέ.Μήπωσ θα μπορούσες να με βοηθήσεις σε κάτι που θα σε ρωτήσω;>>
<<Ασφαλώς αν παιρνάει από το χέρι μου.>>
<<Ψαχνω να βρω έναν επαναστάτη ονόματι Zhou μήπωσ τον ξέρεις;>>
Κανοντας αυτη την ερώτηση με έπιασε κρύος ιδρώτας και ενας κόμπος με επιασε στο στομαχι μου.Πιστεψα οτι αν του ελεγα ψεμματα θα το καταλαβαινε γιατί ποτέ δεν ήμουν καλός στα ψέμματα και πολλοί μου είχανε πει ότι μπορεί κάποια μέρα αυτό να μην μου βγει σε κακό.Προσπάθησα να βρω κάτι για να μπορέσω να φύγω αφήνοντάς τον με την απορία αλλά δεν μου ερχόταν καμία δικαιολογία ούτως ώστε να μπορέσω να φύγω για αυτό του απάντησα
<<Ναι τον ξέρω. Μήπωσ θα μπορούσατε να μου πείτε τι τον θέλετε;>>
<<Οχι δεν θα μπορούσα γιατί είναι καθαρά απορρητο αυτό που τον θέλουμε.>>
Τον κοίταζα να δίνει διαταγές στους άντρες του και τον θαύμαζα επειδή όλοι τον σέβονταν.Και είπα μέσα μου
<<Μια μέρα θα ήθελα να γίνω και εγώ σαν και αυτόν.>>
Είχε ήδη αρχίσει να δύει ο ήλιος και αποφάσησα να πάω στο σιδεράδικο για να τελειώσω τα σπαθιά που μου είπαν οι marines να τους φτιάξω.Στο δρόμο για το σιδεράδικο σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να θέλει ένας vice admiral ένα παιδί όπως ο Zhou.Όμως όσο και να ήθελα να σκεφτώ κάτι καλό ξαφνικά σκεφτόμουν το χειρότερο δηλαδη την εκτέλεση του Zhou.Φτάνωντας έξω απο το σιδεράδικο άκουσα κάποιες φωνές και μάλιστα μια απο αυτές νομιζα οτι ήταν του Zhou.Αλλά οι φωνές δεν ήταν τίποτα σε αυτό που αντίκρισα με το που μπήκα μέσα.