[ΤΕΛΟΣ-Παρελθον]On Stranger Tides...

Ένοιωσα τότε την ιστορία να επαναλαμβάνετε. Τα δευτερόλεπτα για τα οποία αφαιρέθηκα όμως ,ήταν αρκετά για να με κάνει να χάσω τον Gaimon από τα μάτια μου. Εκείνος άρχισε να τρέχει προς το ζωάκι που αιμορραγούσε και βρισκόταν ακριβώς μπροστά στα πόδια του Jericov. Ο δεύτερος πυροβολισμός δεν άργησε να έρθει και βρέθηκε ο Gaimon πεσμένος στο έδαφος, ενώ ταυτόχρονα ο ρινόκερος που εμφανίστηκε από το πουθενά χτυπούσε τους 2 πειρατές. Όλα αυτά έγιναν σε λιγότερο από πέντε δευτερόλεπτα και δυσκολευόμουν να πιστέψω αυτό που μόλις είχε συμβεί. Θεωρητικά ο Jericov πυροβόλησε τον Gaimon επειδή νόμιζε ότι ήταν κάποιο ζώο, άσχετα με το αποτέλεσμα. Πήγα προς το μέρος του Gaimon και τον γύρισα ανάσκελα για να παίρνει οξυγόνο.Ευτυχώς τον είχε πετύχει ακριβώς πάνω στο κουτί, αλλά υπέθεσα ότι το είχε διαπεράσει, μιας και κηλίδες αίματος δεν άργησαν να τρέχουν στο έδαφος. Δάκρυα άρχισαν να φεύγουν από τα μάτια μου ενώ έβλεπα άλλο ένα άτομο για το οποίο είχα αισθήματα να φεύγει από κοντά μου. Γιατί θα έπρεπε να πεθαίνει ότι αγαπούσα....?

Εκείνος άνοιξε τα μάτια του και προσπάθησε να σηκωθεί αλλά δεν τον άφησα να το κάνει , παρ όλο που επέμενε...
-Μπορείς να μείνεις κάτω?..Είπα νευριασμένα, ενώ τα δάκρυα μου είχα κάνει μούσκεμα τα μάγουλα μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσο πείσμα κατείχε αυτό το άτομο, για να σώσει την ζωή των άλλων, ενώ δεν ενδιαφερόταν για την ίδια του την ζωή....
-Μικρή?Αυτοί δεν είναι οι πειρατές....?
-Ναι...είπα ενώ τον διέκοπτα...και πιθανότατα θέλουν αυτό που δεν κατάφερε να βρει ο πρώην καπετάνιος μου...και όσες φορές σε είχα ρωτήσει απλά είχε αρνηθεί να μου απαντήσεις...τι είναι αυτό?
-Φοβάμαι απλά μην μπλέξεις....είναι κάτι με μεγάλη δύναμη...και δεν πρέπει να πέσει σε λάθος χέρια. Δεν ξέρω ακριβώς τι δύναμη έχει...άλλα ο διάβολος είναι ισχυρός....
-Τι ασυναρτησίες είναι αυτές που λες?Τι εννοε.....αλλά πριν προλάβω να τελειώσω την φράση μου, μου έδωσε ένα χαρτί....
-Υποσχέσου ότι θα προσέχεις.....και μην χαλάσεις...είπε ενώ χαμογελούσε....
-Gaimon....GAIMOOONNNNNNNNNNNNN.....φώναξα ενώ έκλεινε τα μάτια του.....

Έμεινα λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στο πτώμα του, δίχως να μπορώ να κουνηθώ και δίχως να μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα μου. Προσπαθούσα απλά να αρνηθώ τον θάνατο του, ενώ καταβάθος ήξερα ότι αυτό ήταν αδύνατο. Σηκώθηκα τότε και πήγα κοντά στους 2 πειρατές. Δεν ήξερα τον άλλον πειρατή για αυτό πήγα αμέσως στον Jericov ,ο οποίος προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια του....
-Γύρισες πίσω και το μόνο που πρόσφερες για άλλη μια φορά ήταν θάνατος και πόνο ....είναι καιρός λοιπόν να σου το ανταποδώσω και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο....δεν θα σου αρέσει....είπα με μίσος ενώ έβγαζα το σπαθί από την θήκη μου. Ήταν του καπετάνιου μου και ήταν ότι τελευταίο μου είχε μείνει από αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο θεώρησα ότι έπαιρνα εκδίκηση και για τους δυο μας....
-Ποια είσαι...?Τι θες από έμενα...?..Είπε με λυγμούς ενώ προσπαθούσε να γυρίσει το κεφάλι του προς τα μένα....
-Το όνομα μου είναι....Anna Valerious....είπα ενώ έστρεφα την λεπίδα μου προς τον δεξί ώμο του και εκείνος ούρλιαζε...Καπετάνιος μου ήταν ο Merval Sonkesi....είπα ενώ έβγαζα το σπαθί μου και τον κάρφωνα στον αριστερό ώμο αυτή την φορά. Ένα ακόμα ουρλιαχτό του χάθηκε μέσα στο δάσος...

Το μόνο που έμενα τώρα ήταν να πεθάνει από υπερβολική αιμορραγία, ενώ του είχα διαλύσει και τις αρθρώσεις των ώμων. Έλεγξα τότε αν ζούσε ο άλλος ο πειρατής, άλλα ήταν ήδη νεκρός όποτε δεν ασχολήθηκα. Τα ουρλιαχτά των πειρατών και οι πυροβολισμοί είχαν πλέον σταματήσει και από την θέση που ήμουν μπορούσα να δω την άταχτη υποχώρηση τους προς την παράλια. Μάλλον όσοι είχαν εχθρικές διαθέσεις προς το νησί και τα όντα που ζούσαν σε αυτό δεν είχαν πολλές πιθανότητες να φύγουν με αυτό που ήθελαν. Γύρισα προς τον Gaimon και πρόσεξα ότι αρκετά ζώα είχα μαζευτεί γύρο του. Πολλά από αυτά έκλαιγαν με λυγμούς λες και ήταν άνθρωποι. Μπορεί να ήταν ζώα , αλλά είχαν και αυτά τα αισθήματα τους και ειδικά προς τον Gaimon που τόσο πολύ τα φρόντιζε. Με την βοήθεια των ζώων κατάφερα να τον πάω μέχρι τον καταυλισμό που είχαμε στήσει. Ήταν το μέρος, όπου ήθελα να τον θάψω, έτσι ώστε να μην είναι εύκολο σε κάποιον ανεπιθύμητο να καταφέρει να τον βρει. Όταν τελείωσα χάραξα πάνω στην πέτρα..."Εδώ κηδεύετε ο Gaimon...ένας άξιος φίλος...". Ενώ το χάραζα για άλλη μια φορά δάκρυα άρχιζαν να τρέχουν από τα μάτια μου και τα μάγουλα μου έγιναν ακόμα πιο κόκκινα....

Όλο και περισσότερα ζώα μαζεύονταν στο ξέφωτο. Ήταν λες και όλο το νησί θρηνούσε την απώλεια ενός πολύ καλού φίλου. Τα λεπτά κυλούσαν εξίσου γρήγορα και έχασα την αίσθηση του χρόνου. Ήταν σχεδόν απόγευμα όταν αποφάσισα να σηκωθώ και η αλήθεια ήταν ότι πεινούσα, αλλά δεν είχα μετά από όλα όσα είχαν συμβεί να φάω. Κρατούσα ακόμα το χαρτί που μου είχε δώσει ο Gaimon και παρατήρησα ότι ήταν γραμμένο κάτι πάνω του και από τις 2 πλευρές....

Αγαπητή μου Άννα....

...για να διαβάζεις αυτό το γράμμα λογικά είμαι νεκρός. Σου ζητώ συγνώμη που σου έκρυψα κάποια πράγματα, αλλά ήταν ανάγκη να προστατέψω και εσένα αλλά και το νησί. Όλο αυτό το διάστημα που ήσουν εδώ, η ζωή μου άλλαξε ριζικά και μου έμαθες τι θα πει να προσπαθείς να γίνεις κάτι καλύτερο, όσο χαμηλά και αν έχεις πέσει. Είσαι πολύ γενναία , αλλά και πολύ παρορμητική. Μάθε να έχεις υπομονή για να πετύχεις τον στόχο σου και κάποια στιγμή θα είσαι δυνατότερη απ όλους. Σε ευχαριστώ για όλα. Όσο για τον καπετάνιο σου, είχε δίκιο για όλα. Υπάρχει κάτι σε αυτό το νησί που έχει μεγάλη δύναμη. Δεν πρέπει να πέσει σε λάθος χέρια, μην το ξεχνάς αυτό. Ο χάρτης που είναι ζωγραφισμένος θα σου δείξει το που βρίσκεται. Να με θυμάσαι μικρή....

Με αγάπη...Gaimon...

ΥΓ: Μην το φας αν δεν είσαι σίγουρη.....


Όλα έγιναν κομμάτια εκείνη την στιγμή μέσα στο μυαλό μου , καθώς είχα μάθει πράγματα τα οποία δεν είχε μοιραστεί πότε μαζί μου και δεν αναφερόμουν σχετικά με την αναζήτηση του πολυτίμου αυτού πράγματος. Ο Gaimon δεν ανοιγόταν εύκολα σε κάποιον και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Παρατήρησα τότε τον χάρτη που ήταν ζωγραφισμένος και κατάλαβα στο περίπου που βρισκόταν το σημείο που μου έδειχνε....

Είχα όμως την απορία να μάθω τι ήταν αυτό που όλοι ήθελαν τόσο πολύ. Επειδή δεν ήξερα τι ήταν αυτό που θα συναντούσα πήρα καλού κακού και το σπαθί μου. Αφού ετοιμάστηκα ξεκίνησα να περπατάω με γρήγορους ρυθμούς, για να προλάβω και μην με πιάσει η νύχτα. Όχι πως κινδύνευα από κάτι απλά δεν ήθελα να περιφέρομαι μόνη μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Κάλυψα μεγάλη απόσταση σε μικρο χρονικό διάστημα και όταν έφτασα στο σημείο που έδειχνε ο χάρτης ,άρχισα να ψάχνω τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι πολύτιμο. Τότε ξαφνικά σκέφτηκα ότι ίσως το είχε θάψει για να είναι πιο ασφαλές. Επειδή δεν είχα πάρει όμως μαζί μου φτυάρι, πήρα ένα πλατύ κλαδί και άρχισα να σκάβω όσο μπορούσα. Ο χρόνος δυστυχώς δεν ήταν με το μέρος μου καθώς μου πήρε πολύ ώρα μέχρι να σκάψω το λογικά απαιτούμενο βάθος που θα χρειαζόταν κάποιος για να θάψει κάτι και είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος. Ξαφνικά ενώ προσπαθούσα να βγάλω κάτι κοτρόνες που με δυσκόλευαν, ακούστηκε ένας μεταλλικός ήχος. Μέσα στην κούραση μου, παρ' όλη την κούραση μου, δεν μου έμοιαζε να είναι για πέτρα. Έβγαλα τις κοτρόνες βιάστηκα ελπίζοντας να έχω δίκιο...

Τελικά οι ενδοιασμοί μου αποδείχτηκαν σωστοί μιας και πράγματι υπήρχε κάτω από το χώμα και τις πέτρες. Με το χέρι μου προσπάθησα να το καθαρίσω όσο μπορούσα και να καταφέρω με το πλατύ κλαδί να το βγάλω έξω. Με λίγη προσπάθεια το σεντούκι βγήκε στην επιφάνεια. Ένα λουκέτο με εμπόδιζε βεβαία να το ανοίξω, αλλά με ένα γερο χτύπημα με το κλαδί, το λουκέτο έγινε κομμάτια , καθώς ήταν αρκετά σκουριασμένο. Όταν το άνοιξα βρήκα διάφορα πράγματα μέσα. Υπήρχαν φωτογραφίες του Gaimon πριν παγιδευτεί μέσα στο κουτί, υπήρχαν διάφορα γράμματα τα οποία είχε λάβει από διάφορα άτομα, και υπήρχε και ένα περίεργο φρούτο το οποίο ήταν τυλιγμένο με μια πετσέτα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι από όλα αυτά θα μπορούσε να είναι πολύτιμο και θανατηφόρο. Είχα μπερδευτεί και ίσως δεν είχα βρει την απάντηση που έψαχνα ή αυτό που πραγματικά ήθελα. Πάνω στην πετσέτα ήταν ζωγραφισμένη η φράση..."Ο διάβολος έρχεται με διάφορες μορφές στην ζωή σου..". Όχι πως αυτό μου έδωσε να καταλάβω περισσότερα, αλλά είχα καταφέρει να βρω τι ήταν αυτό που προστάτευε ο Gaimon όλο αυτό το διάστημα....

Τα ξαναέβαλα όλα μέσα στο σεντούκι και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Ήμουν απογοητευμένη και αυτό ήταν επειδή πολύ απλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να βρω και επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο που είχαν γίνει όλα αυτά. Μου φαινοταν αστείο εν μέρη , αλλά ταυτόχρονα και τραγικό το πόσες απώλειες είχα λόγο ενός φρούτου, για το οποίο δεν γνώριζα καλά καλά τι ήταν και γιατί το ήθελαν όλοι τόσο πολύ. Όταν γύρισα στον καταυλισμό, τα ζώα είχαν γυρίσει πίσω στις φωλιές τους και ήμουν μονή. Ήμουν μόνη για άλλη μια φορά και ένοιωσα αρκετά αδεία μέσα μου. Το μόνο που μου είχε απομείνει ήταν ένα σπαθί , ένα φρούτο και οι αναμνήσεις μου....
-Όλα έγιναν για αυτό λοιπόν....είπα ενώ είχα το φρούτο στα χέρια μου και το περιεργαζόμουν. Σκέφτηκα τότε αυτό που μου είχε γράψει ο Gaimon, να μην το φάω αν δεν είμαι σίγουρη. Η αλήθεια ήταν ότι με έτρωγε η περιέργεια, αλλά ήθελα να μάθω πρώτα περισσότερα για αυτό. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι ήμουν και πάλι μόνη στην ζωή αυτή.....

Όνομα: Anna Valerious
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 40.600 +2.000(Παρελθόν)
Bounty/Fame Points: -