Robots and bubbles[Τέλος]

Από την προηγούμενη επίθεση των Pacifistas κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να με ξαναχτυπήσουν με τις ακτίνες τους με τίποτα. Ακόμα και το ατσάλινο σώμα μου τραυματιζόταν από τις επιθέσεις τους οπότε έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεκτικός στις κινήσεις μου απέναντι σε αυτά και στις επιθέσεις τους. Καθώς έτρεχα για άλλη μία φορά προς το μέρος τους προσπαθούσα να βρω κάποιο άνοιγμα που θα μου έδινε το πλεονέκτημα σε αυτή την μάχη. Σήκωσαν και τα 2, τα χέρια τους και ετοιμάστηκαν να μου ρίξουν 4 ακτίνες κατά πάνω μου. Εγώ συνέχισα να τρέχω προς το μέρος τους και μόλις έριξαν τις ακτίνες πετάχτηκα στον αέρα. Όταν πέταξαν τις ακτίνες δεν απείχα και πολύ από αυτά κι έτσι το άλμα μου ήταν αρκετό για να τα χτυπήσω από ψηλά.
- Sendan... Surashu! φώναξα πέφτοντας με δύναμη πάνω στον ώμο του Pacifista που βαρούσα από πιο πριν. Μερικά καλώδια κόπηκαν και μερικές σπίθες πετάχτηκαν από το σημείο που έκοψα, δείχνοντας ότι το χέρι του είχε αρχίσει να χαλάει.

Αμέσως μετά προσγειώθηκα στο έδαφος και έκανα και πάλι μερικά βήματα προς τα πίσω αποφεύγοντας παράλληλα και τις ακτίνες που μου πετούσε το άλλο Pacifista. Κοιτώντας την κατάσταση ήξερα ότι έπρεπε να τελειώνω γρήγορα τουλάχιστον με το ένα από αυτά για να έχω το νου μου σε λιγότερες ακτίνες. Όπως ήταν τώρα τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολο να προσέχω να μην με πετύχουν 6 ακτίνες που εκτόξευαν προς κάθε κατεύθυνση τα Pacifistas για να με πετύχουν (ασχέτως που μέχρι τώρα κατά τύχη τις είχα γλυτώσει όλες εκτός από μία). Ξαφνικά μου ήρθε μια ιδέα.
- Πως δεν το είχα σκεφτεί τόση ώρα... είπα στον εαυτό μου και ετοιμάστηκα για την επόμενη επίθεσή μου. Για άλλη μία φορά κατευθύνθηκα προς το Pacifista που είχα βάλει τόση ώρα στο μάτι. Μόλις έφτασα αρκετά κοντά, πήδηξα και πάλι στον αέρα για να μπορώ να φτάσω το κεφάλι του και έκανα τα χέρια μου σε σχήμα Χ. Μετά από λίγο ήμουν σε απόσταση αναπνοής από αυτό και τότε τα έκλεισα σαν να έκλεινα ένα ψαλίδι.
- Gazami Dori!! φώναξα και έπειτα είδα το κεφάλι του Pacifista να πετάγεται στον αέρα και να πέφτει λίγα δευτερόλεπτα μετά δίπλα στο υπόλοιπο σώμα στο έδαφος.

Το ένα από τα 2 Pacifistas ήταν εκτός μάχης. Το σώμα του έκανε μερικές σπασμωδικές κινήσεις και έριξε μερικές ακτίνες στα τυφλά (οι οποίες δεν πέτυχαν τίποτα κοντά σε εμένα και μάλιστα παραλίγο να πετύχουν και μερικούς από τους marines πιο πέρα) και έπειτα έπεσε και έμεινε ακίνητο στο έδαφος. Έτσι η μάχη έγινε πιο απλή με ένα αντίπαλο να έχει απομείνει. Πολλοί από τους marines έμειναν έκπληκτοι με αυτό που είδαν και άρχισαν να μουρμουρίζουν μεταξύ τους για το ενδεχόμενο να χάσουν μιας και 2 pacifistas δεν ήταν ικανά να σταματήσουν ένα πειρατή μόνο του.
- Τι λέτε ρε? Δεν πρόκειται να χάσουμε! Έχουμε τον Admiral με το μέρος μας!! φώναξε ένας άλλος και μετά άρχισαν όλοι να φωνάζουν με αναπτερωμένο το ηθικό τους για την επικράτηση των marines.

Η κερηξη ηταν δυνατη και δεν περιμενα να με τιναξει τοσο μακρυα...ευτυχως ηξερα τι θα εκανε οποτε δεν ελαβα ζημια...το οστικο κυμμα ομως δεν μπορεσα να το αποφυγω...
Ο καπνος αρχισε να διαλυεται...Το μονο που ακουσα ηταν μια κραυγη του Teomessi...Σηκωθηκα ορθιος και περιμενα με αγωνια να δω τι ειχε συμβει...
Ο καπνος αρχισε να ξεδυαλυνεται και μπροστα μου...στο κεντρο ακριβως του πεδιου ηταν ο Destro ο οποιος κρατουσε αγκλια τον κατα πολυ κοντοτερο σε υψος Luster με τα ποδια του δευτερου να μην πατανε στο εδαφος...
Επικρατησε για μια στιγμη νεκρικη σιγη...Ο Kakumeika βρισκοταν απο την ακριβως απεναντι μερια και κοιτουσε και αυτος με αγωνια...
Ξαφνικα το ενοιωσα.........Χαθηκε....η φωνη του Luster χαθηκε απο το μυαλο μου...
Ο Destro ανοιξε τα χερια του και το αδειο απο ζωη σωμα του Luster επεσε στο εδαφος και σωριαστηκε....
Δεν μπορουσα να το πιστεψω οτι ηταν νεκρος...οτι ο Destro τον σκοτωσε...
O Teomessi ξαφνικα αρχισε να ουρλιαζει...τα χει χασει εντελως...αρχισε να τρεχει γρηγορα καταπανω στον Destro...Ημουν ετοιμος να του επιτεθω με ενα ρηγμα ανακοπτωντας την πορεια του αλλα αυτο που ειδα με εκανε να σταματησω...
Ο Dragon πεταχτηκε γρηγορα μπροστα του και τον σταματησε ριχνωντας τον στο εδαφος αναισθητο με ενα μονο χτυπημα...
-Δεν θα αφησω να χαθουνε κι αλλες ζωες... ειπε πανω απο το αναισθητο σωμα του Teomessi και υστερα στραφηκε στον Destro κοιτωντας τον με ενα αυστηρο βλεμμα...Ηταν αποφασισμενος...
-Παει ενας...αλλος ενας σε λιγο... ειπε ο destro χαμογελωντας

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχα δει... Δεύτερο συνεχόμενο νησί και κάποιος φίλος μου πεθαίνει... Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Γιατί να είμαι τόσο αδύναμος?? Σκεφτόμουν καθώς έτρεχα για να χτυπήσω τον Destro. Όμως ένα χτύπημα από τον Kakumeika με έριξε αναίσθητο αμέσως. ήταν τόσο γρήγορο που σχεδόν δεν το κατάλαβα το πότε με χτύπησε. Έπεσα αναίσθητος στο πάτωμα και ο Kakumeika στάθηκε μπροστά μου λέγοντας:
- Δεν θα αφήσω να χαθούνε κι άλλες ζωές... Και πήρε θέση μάχης για να πολεμήσει τον Destro.
- Θα πολεμήσω κι εγώ. είπε ο Rikkido και στάθηκε δίπλα στον Destro.
- Αυτός ο αντίπαλος δεν είναι για εσένα... Κάνε στην άκρη και απλά παρακολούθα. του απάντησε ο Destro.
- Μα...
- Δεν έχει "μα".. Κάνε πίσω του είπε για άλλη μια φορά, διακόπτοντας τον. Ο Rikkido εμφανώς δυσαρεστημένος από την απάντηση του Destro έκανε μερικά βήματα πίσω. Ο Kakumeika άκουγε προσεκτικά τι έλεγαν οι αντίπαλοί του και μόλις τελείωσαν είπε:
- Μαζέψτε τον και καθαρίστε τις πληγές του. στους επαναστάτες του για εμένα, χωρίς όμως να γυρίσει αν τους κοιτάξει.

Το βλέμμα του ήταν ακόμα καρφωμένο στον διαφαινόμενο αντίπαλό του. Και οι 2 κάθονταν ακίνητοι και κοιτούσαν ο ένας τον άλλο, πιθανότατα περιμένοντας ο κάθε ένας από τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. Την ένταση που επικρατούσε στο μέρος μπορούσε να την καταλάβει κάποιος απλά κοιτώντας το σκηνικό.
- Ας το τελειώσουμε γρήγορα... είπε ο Kakumeika και ξαφνικά αρχίζει να τρέχει προς τον Destro.
- Sigil... Strike! φώναξε αλλά η επίθεσή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ! Ο Destro Σήκωσε έναν τοίχο από φλόγες μπροστά του και έκανε τον Kakumeika να υποχωρήσει για λίγο.
- Αυτές οι φλόγες δεν θα σε σώσουν! φώναξε ο kakumeika και ο Destro απάντησε με χαμόγελο:
- Αυτό θα το δούμε!! Τώρα είναι η σειρά μου... Yari-bi είπε ρίχνοντας μία ακτίνα προς τον Κakumeika που έμοιαζε με κοντάρι. Εκείνος με ένα σάλτο προς τα αριστερά απέφυγε την επίθεση.
- Με τέτοιες επιθέσεις δεν μπορείς να με νικήσεις... είπε ο kakumeika και ο Destro απάντησε:
- Μην ανησυχείς... Είμαστε ακόμα στην προθέρμανση... Μετά από αυτό, ο Kakumeika ετοίμασε την επόμενη επίθεσή του και έτρεξε προς τον Destro. Όμως η επίθεση δεν έφτασε ποτέ σε αυτόν αφού ο Rikkido πετάχτηκε μπροστά για να την αποκρούσει.
- Δεν σου είπα να μην μπλεχτείς εσύ? φώναξε αμέσως ο Destro μόλις τον είδε να πετάγεται αλλά μετά το χτύπημα ο rikkido δεν ήταν σε θέση να μιλήσει. Εκτοξεύτηκε πολλά μέτρα μακριά και Αμέσως γονάτισε φτύνοντας αίμα.

Ο ωμος μου πονουσε παρα πολυ...ενοιωθα μεγαλη εξαντληση...σχεδον δεν μπορουσα να παρακολουθησω αλλο την μαχη.Ισως τωρα καταλαβαινω οτι αυτος ο αντιπαλος δεν ειναι για τα μουτρα μου...ειχα πολυ δρομο ακομα...Αυτη η μαχη με εκανε να βαλω μυαλο...κι αυτο μαλλον ηταν το μονο θετκο το οποιο κερδιζα απο εδω...η μηπως οχι...
Εβλεπα τον Destro να αντιστεκεται σθεναρα στην αποφασιστικοτητα του Dragon...
Ηθελα πολυ να τον βοηθησω αλλα ετσι ημουν μονο ενα εμποδιο...
Και τοτε μου ηρθε μια ιδεα...O Destro ηταν Logia, ο Dragon ομως δεν ηταν...
Συγκεντρωσα οσο περισσοτερη δυναμη μπορουσα και πανω που ο Dragon πηγε να κανει κινηση προς τον αντιπαλο του εξαπελυσα τον μεγαλυτερο σεισμο που ειχα δημιουργισει ποτε...
Ηταν πραγματικα απεριγραπρτα δυνατος.Η γη δεν σταματουσε να σειετε και το εδαφος δημιουργουσε τοσες ριγμες και μεγαλες που ανοιγε σε πολλα σημεια τεραστιας σχισμες και καταπινε τα παντα...
Διαφοροι επαναστατες αρχισαν να πεφτουν στο κενο ενω ο Dragon επρεπενα πηδηξει ψηλα στον αερα για να ειναι ασφαλης...Τα συντρημια συνεχισαν να καταπλακονουν τους επαναστατες ενω εγω δεν σταματησουσα με τον σεισμο...
Ειδα τον Dragon απο ψηλα να κανει κινηση προς τα εμενα για να με σταματησει...
Εκοψα το σεισμο και αστραπιαιεα τραβηξα τα σπαθια μου.
Ο Dragon ομως με το δικο του κατανα εσπασε την αμυνα μου και με εριξε στο εδαφος...
Ηταν πολυ δυνατος...και εκεινη την στιγμη κινδυνευε η ζωη μου...το "ειδα" να συμβαινει...
Ομως οπως εβλεπα την σκια του απο πανω μου ενα δορυ απο φως διαπερασε τον ωμο του και τον καρφωσε στο εδαφος...
-Κινηγε..δεν σου ειπα να μην μπλεχτεις...θα με ακουσεις ποτε σου....???
Δεν ειχα αλλες αντοχες...

Ξαναβρήκα τις αισθήσεις μου και βρισκόμουν ανάμεσα σε πολλά άτομα τα οποία δεν μου έδιναν καθόλου σημασία. Κοιτούσαν όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που ήμουν ξαπλωμένος εγώ. Όλα τα τραύματά μου ήταν περιποιημένα και δεμένα με επιδέσμους. Γύρω μου υπήρχαν και άλλα άτομα τραυματισμένα και δεν άργησα να καταλάβω το γιατί. Καθώς κοίταξα εκεί που κοιτούσαν και οι υπόλοιποι είδα ένα διαλυμένο τοπίο. Παντού ρωγμές στο έδαφος, τόσο μεγάλες που χωρούσε ακόμα και πλοίο να περάσει από μερικές. Μερικές ρίζες συνέδεαν τα κομμάτια που είχαν χωριστεί, και αυτές ήταν έτοιμες να σπάσουν καθώς είχαν τεντωθεί πολύ περισσότερο από όσο ήταν σχεδιασμένες να τεντωθούν. Σε ένα από τα κομμάτια του εδάφους λίγο πιο πέρα είδα τον Kakumeika μαζί με τον Destro να πολεμάνε. Μόλις είδα τον Destro αυθόρμητα πετάχτηκα πάνω πονούσαν τα χέρια και τα πόδια μου αλλά έπρεπε να πάρω την εκδίκησή μου. Μόλις σηκώθηκα όλοι οι επαναστάτες από γύρω μου γύρισαν προς το μέρος μου και προσπάθησαν να με κάνουν να κάτσω πάλι κάτω χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Η οργή μου και το μίσος που έτρεφα για τον δολοφόνο του Luster δεν μου επέτρεψε να σκεφτώ λογικά. Ήξερα ότι ο Destro ήταν logia χρήστης φρούτου και δεν μπορούσα να τον ακουμπήσω απλά με την δύναμη του φρούτου μου. Δεν είχα μαζί μου κάποιο ζευγάρι από τις kairoseki χειροπέδες που είχα άλλες φορές μαζί μου, οπότε ήταν και πρακτικά αδύνατο για εμένα να τον ακουμπήσω. Παρόλα αυτά άρχισα να τρέχω προς το μέρος του πηδώντας από το ένα κομμάτι γης στο άλλο και αφού έφτασα δίπλα του φώναξα με όση δύναμη μου είχε απομείνει:
- Σκότωσες τον καλύτερο μου φίλο.....Destro!θα σε σκοτώσω! και αφού έγινα ολόκληρος ατσάλι τον βάρεσα. Το μόνο που θυμάμαι από εκεί και μετά είναι ο Destro να βάζει το χέρι του στην μέση ενστικτωδώς και μετά τίποτα. Έπεσα κάτω όντας εγκαταλελημένος και από τις δυνάμεις μου ολοκληρωτικά. Όλοι ξαφνισμένοι κοιτούσαν το αποτέλεσμα της επίθεσης μου και απορούσαν πως το έκανα αυτό. Μόνο ο Destro και ο Dragon κατάλαβαν τι ήταν αυτό. Ο Rikkido ήταν έτοιμος να χάσει κι αυτός τις αισθήσεις του οπότε δύσκολα θα παρακολουθούσε το τι γινόταν. Στη συνέχεια ο Kakumeika αποτελείωσε τον Destro και όλοι όσοι παρακολουθούσαν για λίγα δευτερόλεπτα πάγωσαν. Αμέσως μετά οι αντιδράσεις άρχισαν να διαφέρουν ανάμεσα στα άτομα των 2 παρατάξεων. Οι marines άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι για να σωθούν. Μερικοί από αυτούς πήγαν και βοήθησαν τον Rikkido για να φύγει μαζί τους, μερικοί μάζεψαν το σώμα του Destro και άλλοι έδιναν αναφορά στα κεντρικά για το τι έγινε. Έπειτα όλοι μαζί συνέχισαν το τρέξιμο για να σώσουν τις ζωές τους. Από την άλλη οι επαναστάτες πανηγύριζαν για την επικράτηση του Kakumeika και φώναζαν ρυθμικά το όνομά του. Μερικοί από αυτούς προσπάθησαν να κυνηγήσουν τους marines αλλά ο Kakumeika τους σταμάτησε. Κι εκείνος δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση αλλά ακόμα είχε λίγες δυνάμεις για να μιλήσει και να δώσει οδηγίες στους επαναστάτες του.
- Πάρτε τον Messi D. Teo και το πτώμα του Luster και μεταφέρετε τους στο πλοίο... Κάντε ότι καλύτερο μπορείτε για τις πληγές του Teo και καθαρίστε το πτώμα του Luster... Θα του κάνουμε μια κανονική κηδεία πίσω στο Baltigo. Έπειτα από αυτά που είπε, έπεσε κάτω εξαντλημένος και αυτός από την μάχη.

Ο θανατος τπου Destro εκει μπροστα στα ματια μου με διπερασε σαν ρευμα στην σπονδυλικη μου στηλη...Δεν το πιστευα...Ηταν αδιανοητο...Ο Dragon τον ειχε νικησει....
Για αρκετη ωρα επικρατουσε πανικος απο τους Μαρινς αλλα για μενα ολα ηταν θολα...δεν καταλαβαινα τιποτα...Καποιοι ηρθαν να με μαζεψουν αλλα τους εσπρωξα και σηκωθηκα μονος μου ορθιος...Η δυναμη μου ειχε φτασει στον πατο...με το ζορι περπατουσα...
Ειδα τον Dragon να δινει κατι εντολες στους επαναστατες και υστερα επεσε καθιστος στο εδαφος...ειχε εξαντληθει κι αυτος...
Μαζεψα οτι δυναμεις ειχα και πηγα σιγα σιγα προς το μερος του..
Εφτασα πανω απο το κεφαλι του αλλα εκεινος δεν φανηκε να ανυσηχει...
-Ξερεις...για μενα η δικαιοσυνη δεν ειναι ο θανατος...Δεν πιστευα οτι θα φυαναμε μεχρι εδω...
Εκεινος δεν με κοιταξε αλλα κοιταξε διστακτικα τους ακολουθους του οι οποιοι μαζευαν τους τραυματισμενους.
-Και γω αυτο πιστευω...σημερα εδωσα το κακο παραδειγμα εδω περα...αντιμετοπισα τον θανατο ενος φιλου εκδικητικα και ανταπεδωσα με θανατο...δεν ειμαι περιφανος για αυτο...αλλα...ενας απλος ανθρωπος ειμαι και εγω...
Σηκωθηκε ορθιος και με κοιταξε...
-Το σωστο που πρεπει να γινει αυτη τη στιγμη ειναι να λαβει ενα τελος η υποθεση...πρεπει να θαψουμε τους φιλους μας...νομιζω πως και εσυ ετσι σκεφτεσαι...
Απο πισω ακουγα τους Μαρινς που με εβλεπαν προσωπο με προσωπο με τον Dragon και φωναζαν διαφορες ανοησιες...τοσο μυαλο ειχαν κι αυτοι...ο Admiral τους μολις ειχε πεθανει...
Υστερα ο Dragon κοιταξε γυρο του και μου ειπε καποια λογια...κατι που με ταρακουνησε αρκετα...με εκανε να αφαιρεθω εκεινη την στιγμη για καποια δευτερολεπτα...
Υστερα μου ειπε οτι πρεπει να φυγουμε και να αναλαβει ο καθενας την ταφη των φιλων μας που επεσαν και γυρισε απο την αλλη και απομακρυνθηκε...Το ιδιο εκανα και εγω...
Χωρις αλλες δυναμεις...με τον Admiral Destro νεκρο να κοιτεται μπροστα μου και σκεπτομενος τα λογια του Dragon...πηρα μια βαθια ανασα και γυρισα και γω προς τους δικους μου..

Ήταν λάθος αυτό που έκανα....ο θάνατος ενός δικού μου ανθρώπου με έκανε να χάσω τον έλεγχο..ο Kakumeika σκεπτόμενος αυτό που είχε γίνει προσπάθησε να δικαιολογήσει τον θάνατο του Destro ως μια απώλεια στον πόλεμο όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι που πολέμησαν σε αυτή την μάχη.Ο Rikkido έδινε εντολές στους Marines οι οποίοι με κοιτούσαν γεμάτο οργή να μαζέψουν ότι είχε απομείνει από τον Destro.Την σωρό του Black Luster την είχαν μαζέψει επαναστάτες ώστε να την πάνε στο πλοίο των επαναστατών.
-Γρήγορα επαναστάτες!πάρτε το πτώμα και πηγαίντε γρήγορα προς το πλοίο μας!Θα πρέπει να γυρίσουμε στην βάση μας να θάψουμε τιμητικά το πτώμα του Πρώην Commander σας!
-Kakumeika Dragon....θα ήθελα σε παρακαλώ να έρθω μαζί σας...ο Luster ήταν η οικογένεια μου...ο φίλος που δώσαμε μαζί πολλές μάχες....σε παρακα..
-Καταλαβαίνω...τον έκοψε απότομα ο Dragon καθώς ήθελε και ο ίδιος να πάρει τον Teo ώστε να θάψουν μαζί τον Luster.
Ο Rikkido έφυγε λοιπόν με τους Marines οι οποίοι τον κρατάγανε ώστε να μην πέσει λόγω το ότι έχει χάσει πολύ ενέργεια αλλά και αίμα σε αυτή την μεγάλη μάχη που έδωσε.
-Admiral Destro..θα σε τιμήσω για την προσφορά σου για την προστασία του κόσμου....
Ο Kakumeika Dragon έφυγε μαζί με τον Messi D. Teo τους επαναστάτες που απέμειναν και την σωρό του Black Luster.
Η μεγάλη μάχη τελείωσε....μια μάχη που γράφτηκε στην ιστορία για την συνάντηση 4 μεγάλων δυνάμεων της θάλασσας και 4 ανθρώπων που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο...

Αφού συνήλθα και ζήτησα από το Kakumeika να με πάρει μαζί του εκεί που θα θάψουν τον Luster, εκείνος συμφώνησε και έπειτα ακολούθησα τους υπόλοιπους επαναστάτες στο πλοίο τους. Φτάσαμε σε αυτό και μόλις το είδα έμεινα έκπληκτος. Ήταν ένα τεράστιο πλοίο, το οποίο από την μία άκρη του μέχρι την άλλη κάλυπτε ένας τεράστιος δράκος. Ανεβήκαμε πάνω σε αυτό και όσοι από τους επαναστάτες είχαν μείνει πίσω άρχισαν να ρωτάνε για το τι συνέβη, πως απέκτησε ο kakumeika αυτά τα τραύματα, το πως πέθανε ο Luster και το ποιος ήμουν εγώ. Όσο και να ασχολούνταν μαζί μου, δεν τους απαντούσα. Δεν είχα σκοπό ούτως η άλλως να ασχοληθώ μαζί τους. Μερικοί από αυτούς έμαθαν για τις εντολές του Kakumeika για εμένα και φρόντισαν τις πληγές και τα τραύματά μου από την μάχη. Άλλοι φρόντισαν τα τραύματα του Kakumeika και των υπόλοιπων επαναστατών και μερικοί άλλοι φρόντισαν την σωρό του Luster.

Μετά που περιποιήθηκαν τις πληγές μου, έπεσα για ύπνο. Ξύπνησα 2 μέρες μετά και το πλοίο είχε ανοίξει πανιά και είχε απομακρυνθεί από το νησί για ασφάλεια σε περίπτωση που έφερναν οι marines ενισχύσεις στο νησί. Στην κατάσταση που βρίσκονταν οι επαναστάτες, δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν και άλλους δυνατούς αντιπάλους. Μόλις πήγα να σηκωθώ, ένας από τους γιατρούς των επαναστατών με εξέτασε και έπειτα βγήκα στο κατάστρωμα. Εκεί βρήκα τον Dragon, μέσα σε επιδέσμους για να καλύπτουν τους τραυματισμούς του, να αγναντεύει στην θάλασσα κοντά στην πλώρη του πλοίου. Τον πλησίασα και μόλις με είδε μου είπε:
- Βλέπω επιτέλους ξύπνησες...
Εγώ διστακτικά του είπα:
- Ναι... Έχω άλλη μία χάρη να ζητήσω αν δεν είναι μεγάλος κόπος... Μήπως γίνεται να γυρίσω για λίγο στο νησί? Πρέπει να πάω να πάρω το πλοίο μου και να φτιάξω και αυτό το κολιέ που είναι οικογενειακό κειμήλιο. Εκείνος χαμογέλασε και έπειτα απάντησε:
- Εντάξει... Ούτως η άλλως δεν μπορείς να αφήσεις το πλοίο σου έτσι πίσω. Απέχουμε περίπου 4 ώρες από το Sabaody οπότε δεν θα είναι μεγάλος κόπος αυτό που ζητάς.
- Ευχαριστώ πολύ είπα κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση και άρχισα να απομακρύνομαι από αυτόν.

Δεν ξερω γιατι αλλα οι υπολοιποι μαρινς στραφηκαν πλεον σε μενα για εντολες...δεν ειχαν καμια υποχρεωσει να κανουν κατι τετοιο αλλα αυτο που εκαναν μου εδειχνε οτι με σεβωντουσαν και με αναγνωριζαν...ειχε μεγαλη σημασια αυτο για μενα.Τους εξηγησα την κατσταση και το πως επρεπε να γινει αυτη η ανακωχη για να τιμηθουν οι νεκροι...δεν ειχε νοημα να συνεχισουμε αλλο αυτο το θεταρο του παραλογου...μονο σε περισσοτερο θανατο θα οδηγουσε...
Βοηθησα να μαζεψουμε τους τραυματιες και την σωρο του Destro και αφου με βασταξαν και μενα καποιοι μεταφερθηκαμε στην βαση των Μαριν που βρισκοταν στο νησι...
Εκει οταν φτασαμε το κλιμα εγινε πολυ βαρυ και αβασταχτο...Κανεις δεν περιμενει να γυρισουν οι Μαρινς ετσι πισω...αποδεκατισμενη και να εχουν χασει τον Admiral τους...
Γιατροι εσπευσαν να φροντισουν τους τραυματιες...και μενα μαζι...
Αφου δεχτηκα μια προχειρη περιποιηση των τραυματων μου, ισια ισια ωστε να δεθουν οι πληγες μου...ζητησα απο τους Μαριν να συνοδευσω την σωρο του Destro στο Marinefored οπου θα γινοταν η ταφη του...
Ηταν περιπου 2 μερες δρομος απο κει και η πομπη θα ξεκινουσε αμεσως...Εξαλου περαν απο το οτι ηθελα να τον τιμησω για τον ανθρωπο που ηταν...ηθελα να βρω και τον Admiral Aokiji...ο οποιος με περιμενε εκει...
Μεχρι το απογευμα ολα ειχαν ετοιμαστει και ειμασταν ετοιμοι να ξεκινησουμε...
Καποιοι μαρινς πηγαν και εφεραν την βαρκα μου απο το grove που την ειχα αφησει και ετσι ξεκινησαμε...
Το κλιμα ηταν βαρυ....πολυ βαρυ...

Την επόμενη μέρα ξαναφτάσαμε στο Sabaody. Το πλοίο το δέσαμε κοντά στο δικό μου πλοίο. Έτσι ξεκίνησα την πορεία μου μέχρι τα Groves 40-49 που ήταν η τουριστική περιοχή και το μέρος που θα μπορούσα να φτιάξω το οικογενειακό κολιέ μου.
- Μέχρι το βράδυ θα είμαι πίσω. είπα στους επαναστάτες καθώς κατέβηκα από το πλοίο. Ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά και εγώ συνέχισα να προχωράω προς εκείνη την περιοχή. Πέρασα από το Sabaody Park και σκέφτηκα ότι από εδώ ξεκίνησαν όλα και έφτασα μέχρι εκείνη την μεγάλη μάχη. Η περιπολίες παντού ήταν πιο έντονες ακόμα και σε μερικά groves που δεν κυκλοφορούσαν παλαιότερα marines. Αυτό έκανε τις κινήσεις μου πιο αργές. Πέρασαν μερικές ώρες και τελικά έφτασα στην τουριστική περιοχή. Αφού έψαξα λίγο βρήκα ένα μαγαζί και μετά από περίπου ένα μισάωρο το είχε έτοιμο. Ήταν πολύ πιο γερό από πριν και φαινόταν ότι δεν θα ξαναέσπαγε τόσο εύκολα. Αφού ευχαρίστησα τον άνθρωπο που το επισκεύασε τον πλήρωσα και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Μετά από μερικές ώρες κατάφερα και γύρισα πίσω. Έπειτα ανέβηκα στο πλοίο μου και ξεκινήσαμε την πορεία μας για το νησί όπου θα γινόταν η κηδεία του Luster....

Όνομα: Messi D. Teo / Rikkido Metaru / Kakumeika Dragon
Haki Points: - / - / -
Player of the Month Points: 8 / - / -
Beli: 40.000 / 7.000 / 12.000
Bounty/Fame Points: 10.000.000 / 10.000.000 / Πολλά μηδενικά...