Το μυστηριώδες νησί της East Blue[Τέλος]

Από την στιγμή που άφησα ελεύθερο τον Kaname για να απασχολήσει τους Marines επικεντρώθηκα στην μάχη μου με τον αρχηγό του ενός καραβιού. Την πρώτη του επίθεση την απέφυγα πολύ εύκολα. Δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατός αλλά θα μου πεις τι περιμένεις από κάποιον αρχηγό ομάδας marine σε μια τόσο αδύναμη θάλασσα. Ο μόνος δυνατός marine με βαθμό που είχα συναντήσει σε αυτή την θάλασσα ήταν ο Smoker. Δεν άφησα όμως τις σκέψεις μου να μου αποσπάσουν την προσοχή και η μάχη συνεχίστηκε κανονικά. Δεν χρησιμοποίησα την δύναμη του φρούτου μου καθώς ήθελα να δω αν μπορούσα να υπερτερήσω χωρίς την δύναμή του. Αν και χρονοβόρα η μάχη, καθώς δεν χρησιμοποιούσα την δύναμή μου, κατάφερνα και απέφευγα το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Η κούρασή του ήταν εμφανής πλέον από τις κινήσεις του, είχαν γίνει δραματικά πιο αργές και πιο αδύναμες, ενώ εγώ δεν είχα κουραστεί σχεδόν καθόλου καθώς το μόνο που έκανα ήταν να αποφεύγω τα χτυπήματά του. Όταν όμως είχε πια φτάσει στα όριά του και δεν άντεχε άλλο είχα ήδη βαρεθεί. Έτσι, αμέσως μετά από μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια να με χτυπήσει, τον αφόπλισα και αφού τον έπιασα από τον λαιμό και τον σήκωσα στον αέρα, τον πυροβόλησα αρκετές φορές στην περιφέρεια του στομάχου. Μόλις τον άφησα και έπεσε στο έδαφος σπαρταρούσε από τον πόνο και αργοπέθαινε. Ήταν ευχαρίστηση της στιγμής για εκδίκηση και ταυτόχρονα απόδειξη του ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας τώρα που τόλμησαν να τα βάλουν μαζί μου και με το πλήρωμά μου! Όπως πέθαναν όλοι αυτοί οι marines στο νησί αυτό έτσι θα πεθάνει και όποιος άλλος σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μας! Μετά τον θάνατο του αρχηγού των marine γύρισα προς το πεδίο της μάχης αλλά δεν περίμενα να έχει λήξει η μάχη. -Τελικά έπρεπε να αποτελειώσω στα γρήγορα τον αρχηγό για να μπορούσα να συνεχίσω την σφαγή με τους μικρούς ναύτες... σκέφτηκα ενοχλημένος που το πανηγύρι είχε τελειώσει κιόλας. Η μάχη μου ήταν τόσο χρονοβόρα που μέχρι και ο Kaname τέλειωσε πιο γρήγορα από εμένα με τον αρχηγό του 2ου πλοίου. Μιας και δεν είχε απομείνει τίποτα περιποιήθηκα τις πληγές μου και πήγα στον Sorin και στον Kain να μου πούνε τι έχασα όσο καθυστερούσα με τον αρχηγό. Απ' ότι μου είπαν έχασα μερικά ωραία σκηνικά σκοτωμού αλλά όχι τόσο αξιοσημείωτα, όλοι τους ήταν πολλοί αδύναμοι για να μπορέσουν να μας αντιμετωπίσουν και να καταφέρουν να μας προκαλέσουν κάποια ζημιά, μόνο κάτι μικροπληγές είχαμε. Έπειτα από αυτό άραξα σε έναν βράχο λίγο δίπλα και παρατηρούσα το τοπίο και την κατάσταση στην οποία το φέραμε μετά από 2 μέρες μάχης με marines. Το μέρος είχε γεμίσει με αίμα και πτώματα των marine μαζί με πολλά συντρίμμια των πραγμάτων των οποίων υπήρχαν νωρίτερα στο μέρος αυτό.

Η μάχη είχε τελειώσει. Μετά από δύο μέρες είχε επιτέλους τελειώσει. Το μόνο που είχε απομείνει από την μάχη ήμασταν εμείς ως νικητές ζωντανοί, τα πτώματα των Marine και τα λογής συντρίμμια που ήταν διάσπαρτα στο χώρο. Αίματα κι διαμελισμένα σώματα καθώς κι όπλα κι ότι παρόμοια υλικά θέλετε συνέθεταν την εικόνα του τοπίου. Καθίσαμε αρκετή ώρα για να πάρουμε τις απαραίτητες ανάσες, να καθαρίσουμε το κεφάλι μας από τις σκέψεις και να συλλάβουμε τι είχε γίνει. Ειδικά για 'μένα αυτό άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Πριν απ' αυτό δεν ήμουν στον κατάλογο καταζητούμενων της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Τώρα πια αμφέβαλα αν γι' άλλη μια φορά γλίτωνα την προσοχή τους. Τόσο καιρό έκανα διάφορα πράγματα τα οποία άξιζαν την είσοδο μου σε αυτό τον κατάλογο και πάντα κατάφερνα να ξεφύγω με μια σειρά από γεγονότα τα οποία μπέρδευαν τους διώκτες μου και τους παραπλανούσαν ώστε να πιστεύουν πως ήμουν αθώος. Αλλά τώρα αυτό παραήταν μεγάλο για να το καλύψω ακόμα κι εγώ. Γέλασα μέσα μου καθώς συνειδητοποίησα πως είχα πια άρρηκτα συνδέσει τη μοίρα μου με τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα μου. Πλέον δεν γινόταν να συνεχίσω τη ζωή μου έτσι όπως παλιά. Είχε αλλάξει ριζικά. Πλέον θα ήμουν ένας γνωστός καταζητούμενος με πολλούς εχθρούς. Οπότε η μόνη μου λύση πια ήταν να συνεχίσω να είμαι στους Insanity pirates. Μαζί με τον Raziel. Σε μια στιγμή αποφάσισα να τον ακολουθήσω και τώρα πλήρωνα το τίμημα. Κοίταξα τον ουρανό. Ήταν ακόμα γαλανός, ο ήλιος ακόμα στεκόταν ψηλά στον ουρανό. Έτσι έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Ότι και να γινόταν θα έμενα μαζί του. Θα έβλεπα και θα ζούσα αυτή την περιπέτεια μέχρι το τέλος, Ήταν πια η μόνη μου επιλογή.
Αλλά η ώρα περνούσε κι έπρεπε να κάνουμε άλλη μια δουλειά εδώ (αν και κάτι μου έλεγε πως ήταν αχρείαστη). Σηκώθηκα και καθάρισα τα απομεινάρια της παρουσίας μας εδώ. Ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν αποδεικτικό στοιχείο εξαφανίστηκε. Μετά πήγα στα πλοία των Marines και τα άδειασα απ' όλα τα χρήσιμα πράγματα που μπορούσαν να έχουν. Όπλα, πυρομαχικά, τρόφιμα, ρούχα, πανιά κι άλλα εξαρτήματα του πλοίου, εργαλεία για τις επισκευές, ναυτικά σύνεργα και χάρτες, ότι μπορούσε να παρθεί πάρθηκε. Το σημαντικότερο ήταν στολές των Marines για πάσα χρήση και τα πολύτιμα μέσα επικοινωνίας Den den mushi. Πήρα μια πολύ ωραία συλλογή από αυτά. Το μεγάλο που είχα βρει στη βάση το εγκατέστησα στην καμπίνα μου, αλλά κάποια μικρότερα και φορητά τα βάλαμε σε ειδικό ντουλάπι τα κλειδιά του οποίου τα είχε μόνο ο Raziel. Κανένας δεν με ρώτησε γιατί τα πήρα ή τι τα ήθελα. Λίγο πολύ είχαν καταλάβει. Μαζί με το δικό μας αμπάρι το οποίο ανανεώθηκε, βοηθήσαμε και τον επαναστάτη ν' ανανεώσει το δικό του. Κάποια γεγονότα σε αναγκάζουν ν' αλλάζεις γνώμη για κάποιους ανθρώπους, κι η μάχη είναι ένα από αυτά. Μετά από όσα συνέβησαν απλά οι εχθροπραξίες μαζί μας είχαν πάψει. Είχαμε συνάψει μια ανακωχή και στα πλαίσια αυτής βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον. Βέβαια ο Raziel κι αυτός δεν γινόταν να ξεχάσουν πως είχαν αφήσει ένα μικρό λογαριασμό στη μέση, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Αφού ξεκουραστήκαμε λοιπόν την επόμενη μέρα παρακολούθησα όλο ενδιαφέρον τη λύση του δράματος. Ποιος από τους δύο πολεμοχαρείς ηλίθιους που είχαμε στο νησί ήταν ο δυνατότερος.

Λίαν συντόμως μετά το τέλος της μάχης μου με τον αρχηγό των Marines, τελείωσε κι ο Raziel, ο οποίος για κάποιον περίεργο λόγο δε θέλησε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του Φρούτου του μετατρέποντας τη μονομαχία του σε ένα μακρόχρονο αγώνα αντοχής. Όπως και να χε η μάχη με τους Marines είχε λήξει και όλοι είχαν πάρει αυτό που επιθυμούσαν. Αφού ξεκουραστήκαμε και περιποιηθήκαμε όσο γινόταν τις πληγές μας, μπήκαμε στα πλοία των νεκρών πλέον αντιπάλων μας και οι πειρατές κατάσχεσαν οτιδήποτε πολύτιμο. Μου παραχώρησαν μερικές ενδυμασίες του ναυτικού για παν ενδεχόμενο και χρήσιμα υλικά για το καράβι μου, όπως σχοινί, πανιά, den den mushi κ.ά. και με τη βοήθεια του καθενός τα μεταφέραμε στα πλοία μας. Φρόντισα να μετακινήσω το πλοίο μου δίπλα στο δικό τους και μετά τις μεταφορές κοιμηθήκαμε ήρεμα, μέχρι που ήρθε η επόμενη μέρα. Αν και δεν μπορούσα να θεωρήσω αντιπάλους μου τον Sorin και τον Kain, ο Raziel αποτελούσε άλλη ιστορία.
Ξύπνησα λογικά προς το μεσημέρι και αφού πλύθηκα ετοιμάστηκα να βγω έξω για να χαιρετήσω τους "γείτονές" μου. Βγαίνοντας απ'την καμπίνα μου είδα τον Sorin και τον Kain να κάθονται σε ένα ριγμένο κούτσουρο και να συζητούν. Άρχισα λοιπόν να κατεβαίνω την ανεμόσκαλα για να πάω κοντά τους. Παρατήρησα όμως ότι ταυτόχρονα κατέβαινε την ανεμόσκαλα του πειρατικού πλοίου ο Raziel. Έτσι, συνέχισα να κατεβαίνω με μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλά μάλλον έκανε το ίδιο αφού πατήσαμε στο χώμα την ίδια στιγμή. Βάδισα προς τους δυο πειρατές και βλέποντάς τον να επιταχύνει προχώρησα πιο γρήγορα. Εν τέλει, καταλήξαμε να τρέχουμε για να δούμε ποιος θα φτάσει πρώτος. Φτάσαμε ταυτόχρονα και λαχανιασμένοι φωνάξαμε μαζί: Έφτασα πρώτος!
-Το πιστεύεις ε? Είναι φανερό ότι έφτασα πριν από σένα!
-Χαχαχαχα! Ούτε καν κοντά! Δες! Ήμουν πιο μπροστά, σωστά Sorin?
-Έλα τώρα Sorin, μη διστάσεις να του πεις την αλήθεια! Όλοι γνωρίζουμε ότι έφτασα πρώτος!
-...
-Sorin, εξήγησε του ότι ήρθε δεύτερος.
-.....
-Μπορείς να του πεις ότι θες, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι σε πέρασα!
- Θα το κλείσετε ή θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω άλλα μέσα?
Παραλείψαμε το τελευταίο του σχόλιο και συνεχίσαμε τον καυγά, μέχρι που πήρε άλλες διαστάσεις.
-Πολύ καλά, θα το λύσουμε με τον παραδοσιακό τρόπο!
-Καλή ιδέα! Ο νικητής έφτασε και πρώτος!
Αμέσως, έβγαλα το δίχτυ από Kairoseki που αυτή τη φορά δεν είχα ξεχάσει στο πλοίο και το τύλιξα γύρω απ'το δεξί μου γάντι, ώστε να μην έχει επίδραση πάνω μου.
-Έτοιμος για τον επόμενο γύρο, "Raz"? του αποκρίθηκα ειρωνικά ξέροντας ότι θα τον εκνευρίσω.
-Θα σε σπάσω στο ξύλο! φώναξε και μου όρμησε με τις γροθιές του.
Πρώτα με χτύπησε στο πρόσωπο, αλλά τον ακολούθησα με μια γονατιά στο στομάχι. Εκείνος με κλότσησε στη συνέχεια στα πλευρά κι εγώ ως απάντηση του έριξα γροθιά στο αριστερό μάτι και ούτω καθεξής. Η αναμέτρησή μας συνεχίστηκε με τον ίδιο τρόπο για κάμποση ώρα, ενώ ο Sorin κι ο Kain παρακολουθούσαν αμήχανα το σκηνικό.
-Δεν μπορεί να ακολούθησα αυτόν τον άνθρωπο...
-Αρχίζω να αμφιβάλω ότι είναι συγγενής μου...
-

Αφού εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μάχης από το τοπίο και αφού πήραμε για εμάς ότι μας φάνηκε χρήσιμο πέσαμε στα κρεβάτια μας, στα καράβια μας, να κοιμηθούμε μιας και είχε ήδη βραδιάσει. Δεν κοιμήθηκα αμέσως καθώς σκεφτόμουν διάφορα. Το τι είχαμε σκοπό να κάνουμε με την Evriale το είχαμε ήδη λύσει, θα την σώναμε από μέσα από την φυλακή! Για να το κάνουμε όμως αυτό πρέπει πρώτα να δυναμώσουμε για να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε μάχες με δυνατούς αντιπάλους. Αν κατάφερνα και νικούσα τον Smoker θα ήμουν ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό καθώς θα έχω νικήσει τον πιο δυνατό αντίπαλο που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στην East Blue. Ένα άλλο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να είμαι πολύ πιο προσεκτικός στο εξής για να μην ξανασυμβεί παρόμοιο γεγονός. Το είχα πάρει απόφαση ότι ως καπετάνιος έπρεπε να προστατεύσω τα μέλη του πληρώματός μου και αυτό είχα σκοπό να κάνω. Η ώρα περνούσε όσο σκεφτόμουν αυτά αλλά κάποια στιγμή, όταν πια ήμουν ράκος από την κούραση, με πήρε ο ύπνος. Το πρωί της επομένης καθώς βγήκα στο κατάστρωμα του πλοίου είδα τον Sorin και τον Kain να κάθονται στην παραλία σε ένα κούτσουρο και να μιλάνε ενώ από την άλλη ο επαναστάτης, που είχε φέρει το πλοίο του δίπλα στο δικό μας, μόλις είχε βγει και αυτός έξω. Χωρίς να χάσουμε καιρό και οι δύο κατεβήκαμε πολύ γρήγορα από τα καράβια μας. Το ίδιο έγινε και με την πορεία μας προς τον Sorin και τον Kain. Διαφωνούσαμε για το ποιος έφτασε πρώτος και ρωτήσαμε τον Sorin ο οποίος όμως με την απάντηση και το βλέμμα του ήθελε να μας αρχίσει στις γρήγορες. Δεν δώσαμε σημασία και συνεχίσαμε την κόντρα μας ώσπου αποφασίσαμε να το λύσουμε με τον πιο απλό τρόπο, μάχη! Ο νικητής θα είχε και δίκιο. Χτυπούσαμε ο ένας τον άλλο με κάθε πιθανό τρόπο και χωρίς σταματημό. Αυτή την φορά ο Kuran είχε μαζί του ένα δίχτυ από Kairoseki το οποίο χρησιμοποιούσε για να χτυπάει οπότε η μάχη μας δεν ήταν ανούσια. Εδώ θα διακρινόταν αυτός που είχε δύναμη και αντοχή. Η μονομαχία μας κρατούσε πολύ ώρα και κανένας από τους δυο μας δεν έκανε πίσω, ορμούσαμε συνεχώς ο ένας στον άλλο με σκοπό την νίκη. Ο Sorin και ο Kain από ένα σημείο και μετά δεν μας έδιναν σημασία και μιλούσαν μεταξύ τους, γιατί προφανώς μας είχαν βαρεθεί. Μετά από λίγο ήταν εμφανές ότι και οι δυο μας είχαμε κουραστεί αλλά κανείς δεν το έβαζε κάτω καθώς κανένας μας δεν ήθελε να βγει από πάνω ο άλλος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ύστερα από λίγη ώρα, να πέσουμε στο έδαφος και οι δυο εξουθενωμένοι και με την μάχη μας να έχει έρθει ισοπαλία, το ενδεχόμενο με το οποίο κανείς δεν ήταν απόλυτα δυσαρεστημένος.
-Οφείλω να παραδεχτώ ότι είσαι καλός. Τελικά υπάρχουν και επαναστάτες που δεν είναι μόνο λόγια.
-Λίγα τα λόγια σου για τους επαναστάτες... Αλλά και εσύ δεν είσαι κακός.
-Θες να πάμε σε δεύτερο γύρο?
-Μπα... Δεν έχει νόημα, πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε.
-... Έχεις δίκιο...
Έπειτα από τον διάλογό μας καθίσαμε και οι δυο, όπως ήμασταν ξαπλωμένοι στην παραλία, να ξεκουραστούμε.

Δε χρησιμοποιήσαμε αρκετά τις δυνάμεις των Φρούτων μας, αλλά είχαμε αφοσιωθεί κυρίως σε φυσικούς τρόπους πάλης. Εν τέλει η μάχη έληξε με ισοπαλία και με εμάς ξαπλωμένους στο έδαφος. Είχε επαληθεύσει τις απόψεις μου γι αυτόν και μου απέδειξε ότι ήταν άξιος αντίπαλος.
-Λοιπόν? Τι θα κάνετε τώρα? ρώτησα, ενώ κοιτούσα τον ουρανό.
-Τι εννοείς?
-Σχετικά με την Evriale ρε ηλίθιε...
-Να είσαι πιο συγκεκριμένος στόκε! Θα πάμε να τη σώσουμε φυσικά.
-Είσαι σίγουρος ότι μπορείτε?
-Θα τη σώσουμε! Πρέπει όμως να γίνουμε πιο δυνατοί. Στο επίπεδό μας δεν έχουμε ελπίδα.
Έγνεψα καταφατικά. Το Impel Down δεν ήταν κάτι που έπρεπε να το πάρει κανείς ως αστείο.
-Αν θέλετε μπορώ να βοηθήσω. Είχα δραπετεύσει στο παρελθόν. Ίσως φανώ χρήσιμος.
-Τι να κάνουμε έναν άχρηστο επαναστάτη μαζί μας? Θα είσαι στη μέση..
-Τι!? Μου φαίνεται ότι σου χρειάζεται ένας δεύτερος γύρος! αποκρίθηκα και προσπάθησε να σταθώ στα πόδια μου, αλλά την επόμενη στιγμή σωριάστηκα στο έδαφος και ο Raziel ξέσπασε σε δυνατά γέλια.
-Τι γελάς ρε βλάκα? Εσύ μπορείς να σηκωθείς νομίζεις?
-Φυσικά! απάντησε, αλλά έπαθε ακριβώς το ίδιο πράγμα με μένα.
Σήκωσα το πάνω μέρος του σώματός μου και έκατσα σταυροπόδι, σκεπτόμενος την κατάσταση. Δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό που είχαν σκοπό να κάνουν και χρειαζόταν πολύ καλή εκπαίδευση.
-Εσύ? Τι θα κάνεις με τους δικούς σου? Δεν τους έστειλαν κι αυτούς στο Impel Down? με ρώτησε ο Raziel, ενώ κάθισε κι αυτός σταυροπόδι.
-Θα τους σώσω! Θα πάμε μαζί και θα σώσουμε και την Evriale και τους συντρόφους μου! του απάντησα, ενώ η επιθυμία αυτή με κατέκλυσε.
-Ενδιαφέρον. Ίσως σε χρησιμοποιήσω για δόλωμα. απάντησε σκεπτόμενος.
- Αυτό ήταν! φώναξα και στάθηκα στα πόδια μου. Αυτή τη φορά θα σε σπάσω στο ξύλο!
-Αλήθεια!? Για έλα! απάντησε και πήρε θέση μάχης.
Έτσι, μια άλλη ανούσια μάχη ξεκίνησε ανάμεσά μας, ενώ ταυτόχρονα ο Sorin κι ο Kain κατέβαιναν απ'το πλοίο τους όπου προφανώς είχαν πάει για να φάνε. Στη θέα του ανούσιου καυγά μας, κίνησαν προς το μέρος μας με φονικές διαθέσεις.

Σπόιλερ:

Γιατί δε με εξέπλητε που μετά από τόση ώρα οι δύο τους δεν είχαν σταματήσει να παλεύουν. Είχαμε πάει στο πλοίο, ο Kain είχε ετοιμάσει ένα εξαιρετικό φαγητό κι ένα νοστιμότατο επιδόρπιο. Είχαν χάσει ένα πάρα πολύ ωραίο γεύμα. Κατεβαίνοντας από τη σκάλα τους είδα να παλεύουν ακόμα σαν τα σκυλιά σε αρένα. Δεν άντεξα άλλο, ο θυμός που με κατέκλυσε δεν είχε προηγούμενο.
-"Αυτή η φαρσοκωμωδία τελειώνει εδώ. Δεν υποφέρεστε πια."
Κινήθηκα προς το μέρος τους με απειλητικές διαθέσεις. Τους χτύπησα με όση δύναμη είχα. Δεν περίμεναν την επίθεση μου και δεν έλαβαν μέτρα να προφυλαχθούν. Ο Raziel πετάχτηκε μερικά μέτρα πίσω και έσκασε στο έδαφος. Το ίδιο κι ο Kaname. Ούρλιαξα όταν τους απευθύνθηκα καθώς είχα χάσει πια κάθε έλεγχο.
-"Αυτή η βλακεία σταματάει εδώ. Ο πρώτος από εσάς τους ηλίθιους που θα σηκωθεί με διάθεση να μονομαχήσει θα τον αναλάβω προσωπικά και θα του δώσω μια μάχη αρκετά πιο δύσκολη από αυτή που μπορεί να χειριστεί. Οπότε το καλό που σας θέλω μείνετε κάτω."
Προφανώς κανένας δεν με άκουσε. Πεισματάρηδες όπως ήταν κι οι δύο προσπάθησαν αν σηκωθούν. Αλλά ήταν τόσο εξαντλημένοι και τόσο πληγωμένοι που κανένας δεν μπορούσε. Αν και κανονικά ο Raziel θα έπρεπε να μπορούσε. Αναρωτιόμουν γιατί δεν το έπραττε. Άγνωσται αι βουλαί του Raziel.
-"Νομίζω πως τώρα που ηρεμήσατε κι οι δύο θα ήταν καλό να σκεφτείτε πως η ώρα για μάχη τελείωσε. Ήρθε η ώρα να φύγουμε καπετάνιε. έχουμε και μια διάσωση να κάνουμε μην το ξεχνάς. Εξάλλου αγαπητοί μου ηλίθιοι λέτε οι Marines να μην ειδοποίησαν κάποια βάση πως έρχονται εδώ; Δεν έχει υπάρξει καμία απάντηση από αυτούς, καμία αναφορά. Τι λέτε δεν θα αναρωτηθούν γιατί; Νομίζω μετά πως η συνέχεια είναι εύκολη για να την μαντέψετε. Ομάδες έρευνας το οποίο σημαίνει κι άλλοι Marines στο νησί. Άρα κι άλλοι μπελάδες. Λες και δεν έχουμε αρκετούς στο κεφάλι μας πρέπει να προσθέσουμε κι άλλους. Οπότε σαν καλά παιδιά αφήστε κάτω τα όπλα σας και ας ετοιμαστούμε να φύγουμε από εδώ όσο είναι νωρίς."
Δεν μπορούσα να γίνω πιο λογικός κι ήλπιζα να με καταλάβαιναν κι οι δύο. Φρούδες ελπίδες. Το μόνο που σκεφτόταν κι οι δύο ήταν να παλέψουν. Πάλι καλά που δεν είχαν άλλη αντοχή για να το κάνουν. Τους άφησα κάτω από το βάρος της άμμου να είναι ξαπλωμένοι. Δεν κουνιόταν κανένας τους για ώρα. Απελευθέρωσα το βάρος και τους άφησα ελεύθερους. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Γύρισα στο πλοίο και το ετοίμασα για απόπλου όση ώρα αυτοί ξεκουράζονταν. Δεν μ' ενδιέφερε τι θα γινόταν από 'δω και πέρα. Ήμουν σ' ένα πλήρωμα κι ήταν ευθύνη του καπετάνιου μας να μας φροντίζει. Ήταν ένα σημαντικό μάθημα που έπρεπε να πάρει ο Raziel. Της αρχηγίας και της ανάληψης ευθυνών. Αν το μάθαινε σωστά δεν θα συνέβαινε τίποτα. Αλλιώς κινδυνεύαμε να επαναληφθεί η τραγωδία της Evriale. Κάθισα στο δωμάτιό μου και περίμενα. Αλλά η αναμονή ήταν βαρετή. Πήγα στο αντίστοιχο της Evriale και κοίταξα τη βιβλιοθήκη της. Διάφορα βιβλία υπήρχαν εκεί, με διάφορα θέματα. Πήρα ένα και κάθισα σε μια καρέκλα κι άρχισα να διαβάζω. Το μόνο που μπορούσα να κάνω πια ήταν να περιμένω στωικά τις αποφάσεις του αρχηγού μου. Όποιες κι αν ήταν αυτές. Είχα υποσχεθεί πως θα τον ακολουθούσα. Αυτό υπαγόρευε πως θα υπάκουα σε όποια απόφαση κι αν έπαιρνε όσο καταστροφική κι αν ήταν. Περίμενα ώρες ώσπου άκουσα βήματα στη ράμπα της γέφυρας. Κάποιος ανέβαινε στο πλοίο. Βγήκα πάνω κι είδα τον καπετάνιο μου γεμάτο πληγές και ξεραμένα αίματα, και πολλούς μώλωπες. Είχε ένα ευτυχισμένο ύφος λες κι είχε συμβεί κάτι καλό. Δεν ρώτησα τίποτα. Ήξερα πως θα μάθαινα αργότερα. Κοίταξε άλλη μια φορά προς τη βάρκα του επαναστάτη κι έδωσε την ευλογημένη διαταγή που περίμενα να δώσει.
-"Σήκωσε την άγκυρα Sorin, φεύγουμε από αυτό το καταραμένο μέρος."
Ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη μου καθώς πήγαινα να εκτελέσω τη διαταγή του. Τελικά είχε μάθει καλά το μάθημα του.

(Λίγο πριν ανέβω στο καράβι, όσο ακόμα ήμουν στην παραλία)
Είχα εξουθενωθεί αρκετά μετά από όλο το νταβαντούρι και έτσι ξάπλωνα στην αμμουδιά κοιτώντας τον ουρανό. Έπειτα από λίγη ώρα σηκώθηκα και κάθισα σταυροπόδι. Γύρισα προς το μέρος του Kaname και του είπα:
-Η πρότασή σου από πριν είναι πολύ δελεαστική μπορώ να πω!
-Τι λες? Ποια πρόταση?
-Να πάμε μαζί στο Impel Down ρε...
-Α ναι...
-Τι θα έλεγες να ερχόσουν στο πλήρωμά μου?!
-Δεν αφήνω τους επαναστάτες για να γίνω πειρατής.
-Έχεις κόλλημα με αυτούς ε?... Καλά λοιπόν, τι θα έλεγες να κάνουμε μια συμμαχία μεταξύ μας? Έχουμε δύο κοινούς στόχους: 1) Να σώσουμε τους δικούς μας από την φυλακή και 2) Να καταστρέψουμε τους Marines και την Παγκόσμια Κυβέρνηση!
-Μ' αρέσει αυτή η ιδέα!
-Θα γίνουμε ο φόβος και ο τρόμος όλων των θαλασσών! Θα τρέχουν να σωθούν στο άκουσμα των ονομάτων μας!
Τότε δώσαμε τα χέρια αλλά για μια ακόμη φορά θέλαμε να δούμε ποιος θα επικρατήσει καθώς και οι δύο σφίγκαμε ο ένας το χέρι του άλλου, χωρίς αποτέλεσμα ακόμη μία φορά.
Αφού αποφασίσαμε για μερικές μικρές λεπτομέρειες η συμμαχία Grimoire Heart ήταν έτοιμη! Αφού λύσαμε το θέμα αυτό αποχαιρέτησα τον Kaname με την εξής έκφραση:
-Εις το επανειδείν! Όταν ξαναβρεθούμε κοίτα να έχεις δυναμώσει για να πάμε να τους δείξουμε τι εστί Grimoire Heart!
-Φυσικά!
Μετά πήγα και χαιρέτησα τον ξάδελφό μου Kain:
-Kain, ελπίζω να σε ξαναπετύχω σύντομα και τότε να έρθεις να ταξιδέψεις μαζί μας!
Με χαιρέτησε και αυτός και πήγε άραξε σε έναν βράχο κοιτώντας με να φεύγω. Πήγα στο καράβι και είπα στον Sorin:
-Sorin, σήκωσε την άγκυρα. Φεύγουμε από αυτό το καταραμένο νησί!
Φεύγοντας αποχαιρέτησα για μια ακόμη φορά τον Kain και τον Kaname.
Σιγά-σιγά απομακρυνόμασταν από το νησί και όταν χάθηκε τελείως από τον ορίζοντα αποκρίθηκα στον Sorin:
-Ετοιμάσου για τον επόμενο προορισμό μας και την επόμενη αναμέτρησή μας με οποιονδήποτε σταθεί στον δρόμο μας!

Όνομα: Raziel/Soriv Marcov
Haki Points: 0-0
Player of the Month Points: 8-8
Beli: 26.000/27.000
Bounty/Fame Points: 5.000.000/5.000.000