[ΤΕΛΟΣ]The song remains the same....

Ήταν ένα ήσυχο πρωινό του καλοκαιριού και όλα έμοιαζαν να είναι χάρμα μιας και ο καιρός μετά από μέρες είχε στρώσει για τα καλά. Οι τελευταίες βροχές στο νησί μπορεί να ήταν θετικές για την χλωρίδα και την πανίδα του νησιού, εμένα όμως με είχαν περιορίσει από τις δραστηριότητες μου και τις συνήθειες μου. Όλες αυτές τις μέρες που δεν είχα με τίποτα να ασχοληθώ, σκεφτόμουν σχεδόν συνέχεια το ανήσυχο παρελθόν μου και η ψυχολογία μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο…
-Δεν πρέπει να μείνω άλλο εδώ…είπα ψιθυριστά ενώ συλλογιζόμουν ότι όλα είχαν ξεκινήσει σε αυτό το νησί. Δεν μου έκανε καλό το ότι εμένα όλο αυτό το διάστημα στο μέρος που είχα λάβει χώρα , όλες οι άσχημες αναμνήσεις μου. Τότε με μια αποφασιστικότητα σηκώθηκα και πήγα στην πηγή να κάνω ένα μπάνιο και να ξεκινήσω την μέρα μου. Η μόνη διάφορα ήταν ότι σήμερα θα έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση, αν θα άφηνα το παρελθόν να με κυνηγάει ή θα έπαιρνα την ζωή στα χέρια μου και δεν θα ήμουν το τρομαγμένο κοριτσάκι που όλοι ήξεραν τόσο καιρό….

Είχα ακόμα εκείνο το περίεργο φρούτο που μου είχε δώσει ο Gaimon. Όλο αυτό το διάστημα με έτρωγε η περίεργα να μάθω περισσότερα για αυτό. Σκέφτηκα αρκετά μέρη που θα μπορούσα να ψάξω. Όλα αυτά τα ταξίδια με τους πειρατές με βοήθησαν να μάθω πολλά πράγματα. Προς το παρόν όμως έπρεπε να βρω έναν τρόπο να φύγω και ο μόνος τρόπος ήταν να φτιάξω εγώ το μεταφορικό μου μέσο, αφού δεν υπήρχε στο νησί κάποια βάρκα. Ο Gaimon δεν είχε φύγει όλα αυτά τα χρόνια από το νησί. Βέβαια στην κατάσταση που ήταν δεν νομίζω να του ήταν εύκολο και να ταξιδέψει αλλά και να προσαρμοστεί σε κάποιο μέρος, μιας και ήταν κλειστός χαρακτήρας, αλλά και λόγο της εμφάνισης του. Η αλήθεια ήταν ότι ο Gaimon όταν τον γνώρισα με απέφευγε γιατί νόμιζε ότι με τρόμαζε. Με τον καιρό όμως άλλαξαν πολλά και κατάφερα να τον γνωρίσω. Όπως και εγώ, έτσι και αυτός είχε χάσει τα πάντα και είχαμε βρει γαλήνη στο νησί αυτό, άσχετα αν ο Gaimon βρήκε την αιώνια γαλήνη. Εγώ όμως έπρεπε να συνεχίσω να ζω και να κοιτάξω το μέλλον μου…..

Δεν ήμουν ποτέ τόσο αποφασιστική στο παρελθόν και η αίσθηση ήταν υπέροχη. Σκέφτηκα όμως ότι δεν έπρεπε να με πιάνει ιδιαίτερος ενθουσιασμός μιας και η δουλεία που είχα να ρίξω, ξεπερνούσε όλα όσα είχα κάνει μέχρι στιγμής. Αυτό που έκανε την διαφορά, ήταν ότι έκανα για πρώτη φορά κάτι σημαντικό για τον εαυτό μου, μόνη μου....
Αρχικά θα χρειαζόμουν αρκετά ξύλα και να αρχίσω να τους δίνω σχήμα, έτσι ώστε να τα χρησιμοποιήσω για την βάρκα που θα έφτιαχνα. Πήρα λοιπόν το σπαθί μου και προχώρησα μέσα στο δασός. Ήξερα ότι θα δυσκολευόμουν και θα κουραζόμουν στο μέγιστο, αλλά ήταν μια πρόκληση και αυτό μου άρεσε αρκετά. Ύστερα από αρκετό περπάτημα όταν είχα μπει για τα καλά μέσα στο δάσος και έλεγξα αν υπήρχαν φωλιές ζώων εδώ γύρο. Αφού βεβαιώθηκα ότι η περιοχή ήταν σχεδόν ερημική, άρχισα να κόβω κόντρα κλαδιά από τα δέντρα. Δεν είχα την δύναμη να κόψω τα γέρικα και χοντρά δέντρα για αυτό και επικεντρώθηκα στα κλαδιά. Οι ώρες περνούσαν σαν νερό και έχασα για άλλη μια φορά την αίσθηση του χρόνου. Είχα καταφέρει όμως να επικεντρώσω αρκετά μεγάλη ποσότητα κλαδιών, τα οποία πίστευα ότι ήταν υπέρ αρκετά. Όταν τέλειωσα με το κόψιμο ήταν σχεδόν απόγευμα και σκέφτηκα ότι ήταν ώρα να γυρίσω πίσω......

Δεν είχα την δύναμη να κουβαλήσω όλα τα ξύλα που είχα μαζέψει μέχρι τον καταυλισμό μιας και είχα κουραστεί παρά πολύ. Σκέφτηκα τότε ότι θα μπορούσα να συνεχίσω αύριο το έργο, αφού μετέφερα τα ξύλα στην παραλία για να μου είναι πιο εύκολο να μεταφέρω μετά την βάρκα στην θάλασσα. Πήρα λοιπόν τον δρόμο της επιστροφής , με αργό ρυθμό. Πριν φτάσω στον καταυλισμό σκέφτηκα να κάνω ένα μπάνιο και να πέσω για ύπνο, αφού είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Οπότε όταν μπήκα στον καταυλισμό πήρα καθαρά ρούχα και την πετσέτα μου και πήγα αμέσως προς την πηγή. Λόγο της ζέστης και του ηλίου στην διάρκεια της ημέρας, το νερό είχε ζεσταθεί αρκετά και ήταν αρκετά ωραία η αίσθηση. Ένας αναστεναγμός απόλαυσης και χαλάρωσης ακούστηκε στην γύρο περιοχή καθώς έμπαινα μέσα στο νερό. Έμεινα αρκετή ώρα για να χαλαρώσω το κορμί μου και να μπορώ να κοιμηθώ πιο εύκολα. Αφού μούλιασα αρκετά βγήκα και ντύθηκα και επέστρεψα πίσω στον καταυλισμό. Σκέφτηκα ότι ήταν ευκαιρία να φάω κάτι, αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν είχα την δύναμη ούτε να φάω….

Έπεσα σχεδόν αμέσως για ύπνο και άφησα το μυαλό μου να ηρεμήσει. Ο ύπνος μου ευτυχώς δεν ήταν ανήσυχος όπως άλλες φορές και όταν ξύπνησα ήμουν γεμάτη ενέργεια. Δεν είχαν περάσει ούτε 2-3 ώρες που είχε ξημερώσει και είχε πολύ ωραία δροσιά. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσω την δουλειά από νωρίς, μήπως το πρόγραμμα σήμερα μου βγει πιο εύκολα. Πήγα αμέσως λοιπόν στο σημείο που είχα αφήσει τα ξύλα και προσπάθησα σιγά σιγά να αρχίσω να τα κατεβάζω προς την παράλια. Ξαφνικά ένοιωσα μια ανάσα πίσω μου και γύρισα το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του ενστικτωδώς. Είχα έρθει προς το μέρος μου αρκετά ζώα που ήταν παρόν στην κηδεία του Gaimon. Ήταν εύκολο να το καταλάβει κάνεις, αφού το κάθε ζώο ξεχώριζε, έστω και σε κάποιες λεπτομέρειες, από το άλλο. Χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο πήγα προς τα ξύλα και άρχισαν να τα σπρώχνουν. Δεν το συνειδητοποίησα στην αρχή , αλλά μόλις κατάλαβα ποιες ήταν οι προθέσεις τους , απλά βούρκωσα. Με βοηθούσαν να φύγω από το νησί....

Ήταν πολλή σημαντική για μένα, η βοήθεια που μου παρείχαν και με γλίτωναν από πολύ κόπο και χρόνο. Η μεταφορά των ξύλων στην παράλια ήξερα ότι μπορούσε να μου πάρει έως και 2-3 μέρες, μιας και τα ξύλα ήταν αρκετά. Η δύναμη τους ήταν απερίγραπτη, αφού έσπρωχναν τα ξύλα με σχετική ευκολία. Φυσικά μας πήρε αρκετή ώρα να φτάσουμε, άλλα χαλάλι σκέφτηκα...
-Σας ευχαριστώ πολύ....και συγνώμη που φεύγω...άλλα νοιώθω ότι πρέπει να προχωρήσω...
Εκείνα απλά κατέβασαν τα κεφάλια και γύρισαν την πλάτη τους. Δεν είχα πότε τις καλύτερες σχέσεις με τα ζώα, αλλά αναγκαζόμουν να συνεργάζομαι μαζί τους λόγο του Gaimon. Ότι και να ήταν όμως, είχα δεθεί με αυτό το μέρος αρκετά και το ότι έφευγα δεν μου ήταν εύκολο. Έβγαλα το σπαθί μου από την θήκη του και άρχισα αμέσως δουλειά για να μην χάσω τον χρόνο που κέρδισα. Κάθισα κάτω στην άμμο και ξεκίνησα να καθαρίζω τα κλαδιά....

Προσπαθούσα να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερη δουλειά μπορούσα. Ήξερα ότι θα μπορούσε να ήταν καταστροφικό αν δεν έκανα κάτι σωστά και να μου στοιχίσει ακόμα και την ίδια μου την ζωή. O καθαρισμός των ξύλων αποδείχτηκε εύκολη υπόθεση, μιας και το σπαθί μου ήταν πολύ πιο κοφτερό από τι νόμιζα. Βέβαια ο χρόνος κυλούσε σχετικά γρήγορα, άλλα και η δουλειά που έκανα ήταν εξίσου καλή. Μέχρι να μεσημεριάσει είχα ήδη καθαρίσει όλα τα ξύλα και τώρα έπρεπε να τοποθετήσω σωστά έτσι ώστε να φτιάξω την σχέδια. Δεν είχα την πολυτέλεια να φτιάξω κάτι καλύτερο μιας και δεν είχα εξοπλισμό. Όταν θα έφτανα σε κάποιο άλλο νησί, θα έβλεπα τι μπορούσα να κάνω για να εξασφαλίσω λεφτά για αγορές που θα χρειαζόμουν να κάνω. Ήμουν ακόμα πειρατής όμως?Το παρελθόν ήξερα ότι θα με κυνηγούσε, αλλά ήταν τώρα η ευκαιρία να κάνω μια νέα αρχή και να κυνηγήσω τα όνειρα μου. Είχα αλλάξει και αυτό μου έδινε ελπίδες για το μέλλον. Δεν κυνηγούσα πλέον τα πλούτη και δεν είχα πλέον φιλοδοξίες. Δυστυχώς είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι τα λεφτά εξουσίαζαν το κόσμο. Είχα όμως κάτι στην κατοχή μου κάτι που είχε μεγαλύτερη από λεφτά και χρυσό....

Ύστερα από πολύ ώρα σκληρής δουλειά αποφάσισα ότι ήταν η ώρα να κάνω ένα διάλειμμα και να ξεκουραστώ. Πήγα λοιπόν προς τον καταυλισμό, που οι συνθήκες ήταν και πολύ καλύτερες. Η ζέστη και ο καυτός αέρας με είχαν αποδυναμώσει αρκετά και η ξεκούραση που χρειαζόμουν , μου ήταν άκρως απαραίτητη για να συνεχίσω. Έπρεπε να σκεφτώ πως θα έδενα τα ξύλα μεταξύ τους έτσι ώστε να είναι γερή η σχεδία. Είχα σχοινί αρκετό για να δέσω την σχεδία , αλλά δεν ήξερα αν ήταν αρκετό.Όποτε θα έπρεπε να έχω ένα εναλλακτικό σχέδιο για ώρα ανάγκης...
Αφού πλύθηκα,ετοίμασα το μεσημεριανό μου και κάθισα κάτω από την σκιά ενός δέντρου για να φάω. Είχε ωραία δροσιά στο σημείο που καθομουν και δεν ήθελα να σηκωθώ, αλλά σκέφτηκα ότι η σχεδία δεν θα φτιαχνόταν από μονή της. Η ζέστη όμως είχε γίνει ακόμα πιο ανυπόφορη, και έτσι αποφάσισα να μείνω λίγο ακόμα στο σημείο που καθομουν μέχρι να γίνει καλύτερη η κατάσταση και πιο ιδανική για εργασία....

Το μυαλό μου ταξίδευε σε πελάγη ευτυχίας και πρέπει να παραδεχτώ ότι είχα χαζέψει για ένα διάστημα. Σκεφτόμουν συνέχεια τις πρώτες μου κινήσεις όταν θα έφευγα από το νησί και μέσα στο πρόγραμμα μου ήταν να γυρίσω και κάποια στιγμή στο πατρικό μου και να δω την μητέρα μου. Μου είχε λείψει πάρα πολύ και κατηγορούσα τον εαυτό μου που έκανα το λάθος και την άφησα μόνη. Σίγουρα θα είχε ανησυχήσει, αλλά σίγουρα θα είχε τσαντιστεί και μαζί μου. Ήταν περίεργος χαρακτήρας και σχεδόν ποτέ δεν είχα καταφέρει να καταλάβω τον τρόπο σκέψεις της. Μου αρκούσε πάντα το ότι με αγαπούσε πάρα πολύ....
Ύστερα από αρκετή σκέψη κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου ότι σε όλους αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία και ότι το παρελθόν απλά μας δείχνει τι πρέπει να αποφεύγουμε και ότι δεν θα ήταν κακό να παραδεχτώ το λάθος μου ενώπιον της. Δυστυχώς ήμουν άτομο το οποίο είχε αρκετές τύψεις για όλα όσα είχε κάνει και το χειρότερο ήταν ότι τις άφηνα να μου χαλάνε συνεχεία την ψυχολογία. Μήπως θα έπρεπε να προσπαθήσω να συγχωρήσω και τον εαυτό μου? Ήταν ένα ερώτημα που με προβλημάτισε αρκετά βράδια....

Αφού έπεσε λίγο ο ήλιος , σηκώθηκα και κατέβηκα για άλλη μια φορά στην παράλια, μαζί με όλα τα αποθέματα σχοινιού που είχα στον καταυλισμό. Είχα σκοπό να φτιάξω τρεις στοίβες από ξύλα κάθετα μεταξύ τους για να επιπλέει η σχεδία πιο εύκολα. Δεν θα είχε τις τρελές διαστάσεις, αλλά θα ήταν αρκετά αναπαυτική , έτσι όπως την είχα φανταστεί στο μυαλό μου. Στοίβαξα την πρώτη σειρά με ξύλα και άρχισα να τα δένω μεταξύ τους. Αποδέχτηκε πιο δύσκολο γιατί έπρεπε να είναι και ευθυγραμμισμένα κάθε φορά. Δεν ήθελα να έχει την παραμικρή ατέλεια και ήθελα να είμαι συγουρη ότι μπορώ να ταξιδέψω πάνω σε αυτήν...
Βεβαιώθηκα ότι ήταν σταθερά τα ξύλα και στην συνεχεία τοποθέτησα κάθετα την δεύτερη σειρά ξύλων και τις ένωσα. Αυτήν την φορά ήξερα το πως να το κάνω, οπότε έγινε πολύ πιο εύκολα και γρήγορα και αφού τις ένωσα έβαλα ακόμα μια σειρά από ξύλα για να την τελειοποιήσω. Ευχαριστημένη από την δουλειά μου άρχισα να προσέχω τις λεπτομέρειες και τις ατέλειες που είχε...

Η ώρα όμως ήταν περασμένη και σύντομα έπρεπε να γυρίσω στον καταυλισμό, γιατί θα με έπιανε η νύχτα για τα καλά. Επιπλέον ήθελα να κάνω ένα μπάνιο πριν κοιμηθώ και να φάω κάτι για βράδυ. Συνήθως δεν έτρωγα το βράδυ, αλλά η δουλειά μου είχε ανοίξει την όρεξη και είχα ανάγκη να φάω. Το νερό της πηγής όταν μπήκα, ήταν κλασικά πολύ κάλο και αναζωογονητικό....
Αφού πλύθηκα και χαλάρωσα επέστρεψα πίσω στο καταυλισμό και άναψα φωτιά για να ζεστάνω το μεσημεριανό φαγητό που είχε μείνει στην χύτρα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν η τελευταία ίσως βραδιά που θα έτρωγα σε αυτό το νησί. Όταν τελείωσα έπλυνα το πιάτο που έτρωγα και αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στο νησί. Παρ όλη την κούραση που είχα δεν είχα όρεξη ακόμα να κοιμηθώ. Τότε πέρασε από το μυαλό μου ότι ήταν ευκαιρία πριν φύγω να πάω μια τελευταία φορά στον τάφο του Gaimon και να τον "αποχαιρετίσω". Ένοιωθα ανάγκη για να πάω μια τελευταία φορά στο μέρος που τον είχα θάψει....

Πήρα μαζί μου την άσπρη ζακέτα μου γιατί έκανε ψυχρά και άρχισα να κατηφορίζω την πλαγιά, η οποία οδηγούσε στον τάφο Gaimon. Το μέρος το είχε θαφτεί ήταν αρκετά προσεγμένο και επιπλέον εκεί του άρεσε να περνάει την περισσότερη ώρα της ημέρας. Εκεί μαζεύονταν όλα τα ζώα σχεδόν όλους τους μήνες του χρόνου και πήγαινε τακτικά για να τα φροντίζει. Πίστευα απλά ότι θα του άρεσε να βρίσκεται εκεί, όπως και στα ζώα μιας και θα ένοιωθαν την παρουσία του....
Στο μεταξύ σκεφτόμουν και τι θα έπαιρνα μαζί μου στο ταξίδι. Δεν είχα ιδιαίτερα πολλά πράγματα και είχα καταλήξει στο να πάρω το σπαθί μου , όσα ρούχα είχα, μερικές κουβέρτες και προμήθειες για να αντέξω μέχρι να φτάσω σε κάποιο νησί της East Blue. Ευτυχώς υπήρχαν μερικοί χάρτες στην κατοχή του Gaimon πριν έρθω στο νησί και μου τους έδωσε σε περίπτωση που ήθελα κάποια στιγμή να φύγω. Ήξερε λογικά ότι τίποτα δεν θα με κρατούσε για πάντα εδώ, ασχέτως αν το θεωρούσα με τον καιρό, σπίτι μου...

Το βράδυ επικρατούσε απολυτή ησυχία , αφού όλα τα ζώα μαζεύονταν στις φωλιές τους. Το μόνο που ακουγόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ήταν το σφύριγμα του βορινού αέρα. Ύστερα από αρκετή ώρα έφτασα επιτελούς στην πεδιάδα , οπού αναπαυόταν ο Gaimon εδώ και μερικούς μήνες. Είχα πάρει μαζί μου και μια δάδα με φωτιά για να βλέπω καλύτερα και βρήκα την ευκαιρία να ανάψω και το καντηλάκι που είχα ακριβώς δίπλα από τον τάφο. Δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο ο τάφος. Ήταν μια επίπεδη πέτρα , όπου έγραφε το όνομα του ατόμου που αναπαυόταν στο μέρος αυτό....
-Κάποια στιγμή έλεγες ότι θα φύγω από το νησί , αλλά συνεχεία απέρριπτα την ιδέα αυτή και ότι θα έμενα για μεγάλο διάστημα ακόμα στο νησί. Ίσως δεν ήμουν έτοιμη, ίσως απλά φοβόμουν...
Ξεροκατάπια τότε και σκούπισα το πρόσωπο μου μιας και τα δάκρυα είχαν κοκκινίσει τα μάγουλα μου....
-Απλά νοιώθω ότι πρέπει να φύγω για να λυτρωθώ από τις τύψεις του παρελθόντος. Θα ήθελα να είσαι δίπλα μου....

Ήθελα απλά μέσα να νοιώθω , ότι αυτό το άτομο θα είναι δίπλα μου σε κάθε απόφαση που θα έπαιρνα από εδώ και μπρος στην ζωή μου. Ποτέ δεν είχε τύχει να του εκφράσω τα συναισθήματα μου για αυτόν και ένοιωθα πολλές τύψεις για αυτό. Έμεινα εκεί για αρκετή ώρα μέχρι που αποκοιμήθηκα εκεί. Για κάποιο λόγο ένοιωθα ασφάλεια στο μέρος αυτό , αν και δεν το παρεξηγούσα. Ένοιωθα όμορφα όποτε ερχόμουν εδώ...
Το επόμενο πρωί ξύπνησα περίπου την ίδια ώρα που ξυπνούσα καθημερινά και παρ όλο που ήμουν ακόμα κουρασμένη, πίεσα τον εαυτό μου να σηκωθεί. Έπρεπε να αρχίσω να μαζεύω τα πράγματά μου και να δω πως θα τα τοποθετήσω πάνω στην σχεδία ,έτσι ώστε να ισορροπήσω το βάρος της. Τύλιξα στην κουβέρτα που είχα όλα όσα είχα να πάρω μαζί μου και έφτιαξα ένα μεγάλο σάκο και τα μετέφερα προς την παραλία. Πριν φύγω από το ξέφωτο έριξα μια τελευταία ματιά πίσω. Ήταν η τελευταία φορά που θα έβλεπα αυτό το μέρος, και όμως είχα τόσες γλυκές αναμνήσεις....

Η τοποθέτηση ήταν αρκετά εύκολη αφού έστρωσα την κουβέρτα στην μια πλευρά της σχεδίας και την χρησιμοποίησα ως χαλί για να μην με γρατζουνάνε τα ξύλα. Τοποθέτησα ένα παλούκι στην μέση της βάρκα, το οποίο θα το χρησιμοποιούσα ως κατάρτι. Για πανί είχα βρει ένα κομμάτι από δέρμα ζώου , που συνήθιζα να το χρησιμοποιώ ως χαλί μέσα στην σκηνή του καταυλισμού. Όλα είχαν την αξία τους τελικά σκέφτηκα....
Στην συνέχεια τοποθέτησα τα πράγματα μου στο κέντρο της σχεδίας. Έριξα μια τελευταία ματιά σε όλα όσα είχα πάρει και βεβαιώθηκα ότι είχα πάρει το φρούτο μαζί μου. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που είχα σκοπό να ελέγξω μιας και η αξία του ήταν αρκετή μεγάλη. Αφού τα έλεγξα όλα και ότι όσα ήθελα να έχω μαζί μου στο ταξίδι ήταν κατοχή μου έσπρωξα την σχεδία με όλη μου την δύναμη προς την θάλασσα. Επιτέλους ένα νέο ταξίδι ξεκινούσε χωρίς να υπάρχει βέβαιο μέλλον για τίποτα. Ευχόμουν μόνο να μου χαμογελάσει η τύχη για μια ακόμη φορά...

Όνομα: Anna Valerious
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 22.000
Bounty/Fame Points:-