(Αποστολη-Tελος)Catch the Jack!

-Μην τον αφήσετε να σας ξεφύγει!
-Όπα!? Πάλι εσείς? Δεν το βάζετε ποτέ κάτω? Ώρα να την κάνω τότε!! είπε ο μυστήριος τύπος και έριξε μια βόμβα καπνού και εξαφανίστηκε μέσα στον χαμό.
-Ποιος ήταν αυτός? Ρώτησα έναν περαστικό...
-Αυτός ήταν ο Captain Jack o μεγαλύτερος ψεύτης, κλέφτης και αυτονομαζόμενος πειρατής της North Blue. Συνήθως ταξιδεύει από νησί σε νησί κάνοντας διάφορα πράγματα αλλά για κάποιο λόγο έχει εγκατασταθεί στο βασίλειο μας και δεν λέει να φύγει. Οι φρουροί έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να τον πιάσουν αλλά μάταια.
-Oi oi oi oi... Πάμε από την αρχή... Captain Jack?!
-Ναι αυτό είπα...
-Καλέ αυτός είναι ο στόχος μου!

Μετά από 2 μέρες ταξιδιού είχα φτάσει στο βασίλειο της Hesclusia. Από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νησί οι κάτοικοί του δεν με άφησαν να μείνω παραπονεμένος. Όλοι ήταν ευχάριστοι, με ένα χαμόγελο στο στόμα και πρόθυμοι να μου προσφέρουν τις όποιες υπηρεσίες τους. Το νησί ήταν σχετικά μεγάλο με την πόλη να βρίσκεται στην άκρη μιας απέραντης πεδιάδας η οποία ήταν γεμάτη με καλλιέργειες διαφόρων ειδών.
Από το λιμάνι ακόμα υπήρχαν πωλητές με κάρα και πάγκους που πουλούσαν τα τοπικά προϊόντα τα οποία αποτελούνταν από λουλούδια μέχρι σιτάρι. Καθώς προχωρούσες στον κεντρικό δρόμο οι μυρωδιές από τα μαγαζιά σε προσκαλούσαν να πας να κάτσεις και να απολαύσεις τα καλούδια και την παρέα των νεαρών κορασίδων που σέρβιραν τους πελάτες.

Σε μια τέτοια καφετέρια καθόμουν και έπινα χαλαρά το τσάι που μου είχε φέρει η Miria, μια νεαρή κοπελίτσα με ξανθά μαλλιά, καφέ μάτια και πρόσωπο πριγκίπισσας που δούλευε στο Fairy Cafe, όταν έπεσε από τον ουρανό ο περίεργος άνδρας τον οποίο κυνηγούσαν οι φρουροί της πόλης. Στην αρχή δεν πολυκατάλαβα τι συνέβη και νόμιζα ότι ήταν κάποιος τρελός της πόλης άλλα λίγα λεπτά μετά την “μαγική” εξαφάνισή του έμαθα ότι ήταν ο πειρατής που έπρεπε να συλλάβω σύμφωνα με την αποστολή που μου είχαν αναθέσει, έτσι ξεκίνησα να ρωτάω τους περαστικούς για πληροφορίες και έμαθα αρκετά αληθινά και μερικά εξωφρενικά πράγματα για αυτόν.

Στις “αλήθειες” συμπεριλαμβάνονταν το όνομα, η “απασχόληση” και ο τόπος διαμονής του πειρατή. Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι τον είχαν δει να χάνεται στα χωράφια με τα καλαμπόκια και να κατευθύνεται προς τις αποθήκες του νησιού ωστόσο όταν οι φρουροί έψαξαν δεν βρήκαν τίποτα. Άλλοι λέγανε ότι μένει στο δάσος και άλλοι ότι έβρισκε καταφύγιο στα υπόγεια μπαρ της πόλης. Όλες οι έρευνες όμως δεν έβγαλαν κανένα αποτέλεσμα. Από την άλλη βέβαια είχαμε και τις υπερβολές όπως για παράδειγμα ότι μια μάγισσα του είχε δώσει μια κατάρα και τον είχε κάνει αθάνατο, ότι είχε κατάφερε να εξημερώσει ένα θαλάσσιο τέρας και ταξίδεψε στην πλάτη του σε όλες τις θάλασσες ή ακόμα και ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Όλα αυτά μου φαίνονταν μπούρδες εκτός του τελευταίου το οποίο εξηγούταν μόνο εάν ο Jack είχε φάει κάποιο φρούτο του διαβόλου.

Είχα καταλήξει να φέρνω βόλτες στα στενά της πόλης και ο ήλιος είχε σχεδόν δύσει. Είχα μπερδευτεί πάρα πολύ με την όλη υπόθεση και έπρεπε να βγάλω άκρη πριν ο πειρατής αποφασίσει να εγκαταλείψει το νησί. Χαμένος στις σκέψεις όπως ήμουν βγήκα σε μια πλατεία με ένα συντριβάνι και η καμπάνα της εκκλησίας που βρισκόταν εκεί κοντά με ξύπνησε και κοίταξα τριγύρω. Το πορτοκαλί χρώμα κυριαρχούσε πάνω στα λευκά κτίρια και το φως αντανακλούσε πάνω στα νερά και στα παράθυρα δημιουργώντας μου μια περίεργη αίσθηση. Για κάποιο λόγο ένιωσα ότι δεν θα έπρεπε να είμαι ένα κομμάτι μιας τέτοιας γαλήνιας εικόνας.

Εκείνη την στιγμή με έπιασε ένας δυνατός πονοκέφαλος και κάποιες εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου. Μια γυναίκα με μια έκφραση τρόμου, ένα μαχαίρι και ένα παράθυρο έξω από το οποίο μια καταιγίδα λυσσομανούσε. Όταν σταμάτησε ο πόνος η σύγχυση μου έγινε πιο έντονη και έτσι αποφάσισα να βρω ένα ξενοδοχείο για να μείνω. Στην διαδρομή όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να θυμηθώ ποια ήταν η γυναίκα ή τι σήμαιναν όλα αυτά. Το σίγουρο όμως ήταν ότι θα έπρεπε να τα αφήσω στην άκρη προς το παρόν και να συγκεντρωθώ στην αποστολή μου. Εάν οι φήμες ήταν αληθινές και ο Jack είχε φάει φρούτο του διαβόλου τότε τα πράγματα ήταν σοβαρά και επικίνδυνα.

Έφτασα στο ξενοδοχείο που μου είχαν προτείνει στην καφετέρια και μπήκα μέσα. Στην ρεσεψιόν βρισκόταν μια κυρία γύρω στα 40 η οποία με το που με είδε μόνο που δεν με αγκάλιασε. Μου έκλεισε ένα από τα καλά δωμάτια του ξενοδοχείου και σε πολύ καλή τιμή όταν έμαθε ότι με έστελναν από το Fairy Cafe. Φαίνεται πως συνεργάζονταν με κάποιο τρόπο γιατί το ξενοδοχείο ήταν λίγο απόμερα σε σχέση με τα άλλα οπότε θα είχαν σπάνια πελάτες. Το δωμάτιό μου βρισκόταν στον 2ο όροφο και είχε θέα προς το λιμάνι. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις μπήκα μέσα ήταν να μπω για ένα ζεστό μπανάκι για να χαλαρώσω λίγο πριν πέσω για ύπνο. Μόλις τελείωσα απόλαυσα λίγο τον βραδινό ουρανό και το δροσερό αεράκι από το μπαλκόνι του δωματίου μου και έπειτα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ δίχως να σκέφτομαι την δουλειά που είχα για την επόμενη μέρα.

Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να απολαύσω αρκετές ώρες ύπνου καθώς ένας ήχος από το βάθος του δωματίου μου με ξύπνησε. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα μια αντρική φιγούρα να ψάχνει τα ρούχα μου. Έβγαλα κάτω από το μαξιλάρι μου το kodachi μου και πετάχτηκα όρθιος.
-Ποιος είσαι και γιατί ψάχνεις τα ρούχα μου!? Ανώμαλε!!
Ο άντρας δίχως να χάσει χρόνο το έβαλε στα πόδια με κατεύθυνση την πόρτα. Εκείνη την στιγμή πέταξα το σπαθί μου προσπαθώντας να τον πετύχω αλλά έσκυψε τελευταία στιγμή βγαίνοντας στον διάδρομο και το σπαθί μου καρφώθηκε στον τοίχο.
-Tsk... Μου την δίνει όταν τρέχουν. Είπα και βάζοντας το παντελόνι μου και το πουκάμισό μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα άρπαξα τα σπαθιά μου και έτρεξα από πίσω του. Μόλις όμως πάτησα έξω από το δωμάτιο μια βροχή από σφαίρες με έβαλε στόχο και δίχως να σταματήσω μπήκα στο απέναντι δωμάτιο για να τις αποφύγω. Μερικές περάσαν ξυστά από διάφορα σημεία του σώματός μου αλλά ευτυχώς δεν βρήκαν στόχο.

Δεν ήξερα με τι είχα να κάνω και έτσι αποφάσισα να το πάω ειρηνικά.
-Οκ! Φώναξα. Θα το πάμε αργά και σταθερά. Πρώτα από όλα θα πετάξω έξω τα όπλα μου και μετά θα βγω έξω αργά αργά οπότε σας παρακαλώ μην γεμίσετε τα ρούχα μου τρύπες εντάξει? Είπα και πέταξα τα kodachi μου. Ακολούθησαν κάτι ψίθυροι και μετά άκουσα ένα εντάξει από μια αντρική φωνή. Με τις δυνάμεις μου σε επιφυλακή έβγαλα πρώτα το πόδι μου και μετά βγήκα ολόκληρος στον διάδρομο. Μπροστά μου στέκονταν 3 άτομα. Ο πειρατής Jack, η 40αρα ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου και η Miria από το Cafe. Τότε κατάλαβα τι παιζόταν και πως ο πειρατής μπορούσε να σουλατσάρει σε όλη την πόλη άφοβα.
-Ώστε δεν δουλεύεις μόνος σου εε? Τον ρώτησα.
-Οι καλές δουλειές θέλουν και παρέα και εγώ όπως βλέπεις έχω την καλύτερη. Λοιπόν πόσα σου δίνουν για την σύλληψή μου κύριε... είπε και έβγαλε ένα χαρτάκι. ...Marine Hannah Jinto.
-Όχι όσα ελπίζεις αυτό είναι σίγουρο... Δεν είσαι δα και κάνα μεγάλο ψάρι. Χοχοχο~
Ο πειρατής έδειξε αρκετά δυσαρεστημένος όταν ο εγωισμός του πληγώθηκε αλλά το ξεπέρασε σχετικά γρήγορα. Όση ώρα μιλούσαμε οι 2 γυναίκες από πίσω του δεν πήραν ούτε λεπτό τα όπλα τους από πάνω μου έτσι είπα να μπλοφάρω μπας και τις κάνω να σταματήσουν.

-Εεεεμ... δεν λες σε αυτές τις όμορφες δεσποινίδες πίσω σου να κατεβάσουν τα όπλα? Έτσι και αλλιώς δεν μπορώ να κάνω και πολλά χωρίς τα σπαθιά μου.
-Κορίτσια κατεβάστε τα αλλά όχι πολύ... Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Είπε και τα κατέβασαν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Έπρεπε να βρω κάποια τρύπα στην άμυνα τους ώστε να καταφέρω να τους συλλάβω χωρίς να τους τραυματίσω. Έπρεπε να δημιουργήσω κάποιον αντιπερισπασμό ώστε να καταφέρω να τους παγιδεύσω. Κοίταξα τον διάδρομο και είδα ότι φωτιζόταν από 5 λάμπες σε κάθε τοίχο και μου ήρθε ένα σχέδιο. Έβαλα τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου και δημιούργησα μια μικρή μπάλα από πέταλα.
-Τι κάνεις εκεί? Για βγάλε τα χεράκια σου μπροστά πάλι να τα βλέπω... είπε και έκανε σήμα στην Miria να σηκώσει το όπλο της. Ακολούθησα τις οδηγίες του και τα έφερα πάλι μπροστά αφήνοντας την μπάλα να αιωρείται από πίσω μου.

-Miss Plum πάτε να τον ψάξετε παρακαλώ? Είπε και η 40αρα κυρία άρχισε να με πλησιάζει. Έπρεπε να δράσω εκείνη την στιγμή. Μόλις με έφτασε σε απόσταση αναπνοής ανέβασα την μπάλα από πέταλα στο ύψος των φωτιστικών και άρχισε να στριφογυρίζει εκτοξεύοντας πέταλα και σπάζοντας όλες τις λάμπες.
-Τι στο καλό?! Κορίτσια απάνω του μην τον αφήσετε να ξεφύγει. Αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Η Miss Plum ήταν ήδη τυλιγμένη μέσα σε ένα παχύ στρώμα από πέταλα και οι σφαίρες από τα όπλα του Jack και της Miria δεν μπορούσαν να διαπεράσουν τον τοίχο από πέταλα που είχα φτιάξει. Κάποια στιγμή οι σφαίρες τελείωσαν και τα μάτια μου είχαν αρχίσει να συνηθίζουν στο σκοτάδι. Δίχως να χάσω χρόνο εκτόξευσα έναν πίδακα προς το μέρος του ζευγαριού και ακολούθησα από πίσω του. Άκουσα την νεαρή να τσιρίζει και υπέθεσα ότι την είχαν φτάσει τα πέταλα και την τύλιξα μέσα τους. Κοίταξα τριγύρω αλλά δεν μπορούσα να βρω τον πειρατή μέχρι που άκουσα βήματα στην σκάλα όποτε άρχισα να τρέχω.

-Έλα πίσω δειλέ! Φώναξα ενώ κατέβαινα τις σκάλες.
-Δειλός είμαι δεν είμαι τρελός!! Τι στον κόρακα είσαι εσύ μου λες?! Ακούστηκε η φωνή του από το βάθος του πρώτου ορόφου που σήμαινε ότι κρυβόταν σε κάποιο από τα δωμάτια. Άρχισα να περπατάω αργά στον διάδρομο προσπαθώντας να τον κάνω να βγει από την κρυψώνα του. Μόλις έφτασα στις 2 πρώτες πόρτες εκτόξευσα και στις 2 από έναν χείμαρρο πέταλα τα οποία τις έσπασαν.
-Βγες έξω πριν να είναι πολύ αργά... συνέχισα να κάνω το ίδιο πράγμα με τα επόμενα 3 ζευγάρια πόρτες μέχρι που έφτασα στα τελευταία δωμάτια.
-Τώρα δεν έχεις πουθενά να πας... είπα και έσπασα τις τελευταίες πόρτες και ξαφνικά άκουσα τζάμια να σπάνε. Μπήκα στο δωμάτιο από όπου ακούστηκαν και είδα την κουρτίνα από ένα σπασμένο παράθυρο να ανεμίζει. Πλησίασα και κοίταξα απ'έξω όπου είδα τον πειρατή να τρέχει στα στενά. Αμέσως τον ακολούθησα πηδώντας από το παράθυρο και προσγειώθηκα στον μικρο κήπο του ξενοδοχείου.

Ακολούθησα την διαδρομή που πήρε και μέσα σε λίγα λεπτά τον είχα και πάλι στο οπτικό μου πεδίο. Ήθελα να βάλω τέλος σε αυτό το ανούσιο ανθρωποκυνηγητό οπότε άρχισα να του πετάω πίδακες από πέταλα για να τον παγιδεύσω αλλά παραήταν πονηρός και τα απέφευγε με διάφορους τρόπους. Έτσι αποφάσισα να του κλείσω όλους τους δρόμους μπλοκάροντας τους με τοίχους από πέταλα. Με αυτή την στρατηγική δεν άργησε να έρθει η στιγμή που τον στρίμωξα σε ένα αδιέξοδο.
-Ουφ... ξεφώνισα λαχανιασμένος, επιτέλους σε έφτασα...
-Ωραία και τώρα που με έπιασες τι? Θα με βάλεις μέσα? Επειδή έπαιρνα δηλαδή ένα μικρο μέρος από τις περιουσίες κάποιων αρχοντάδων οι οποίοι ούτε καν καταλάβαιναν ότι τους έλειπε? Αλλά βέβαια εσείς οι Marines μόνο την πάρτη σας κοιτάτε και δεν δίνετε δεκάρα για εμάς τους φτωχούς που... Δεν τον άφησα να ολοκληρώσει την πρότασή του ακουμπώντας του στον λαιμό μια λεπίδα από πέταλα.
-Εάν είσαι φτωχός βρες δουλειά... Δεν λέω ότι είναι δίκαιο να υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι πεινάνε και άλλοι που πετάνε ολόκληρες μερίδες φαγητών αλλά δεν είναι λύση ο τρόπος ζωής σου. Και μην μου πεις βλακείες για δύσκολες παιδικές ηλικίες γιατί πίστεψέ με έχω ζήσει χειρότερα.

Τελειώνοντας την πρότασή μου με ξαναέπιασε πονοκέφαλος και η λεπίδα έχασε την μορφή της. Εκείνη την στιγμή ο Jack προσπάθησε να αρπάξει την ευκαιρία και να τρέξει αλλά τον εμπόδισα βάζοντάς του τρικλοποδιά και τυλίγοντας τον με ένα στρώμα πετάλων σαν μούμια.
-Ελπίζω τώρα να σταματήσεις να τρέχεις... Μόλις σταμάτησε ο πονοκέφαλος σήκωσα στον αέρα την “σαρκοφάγο” που ήταν μέσα ο Jack και επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Έβγαλα από τις παγίδες τους τις 2 γυναίκες και τον Jack και πέρασα και στους 3 χειροπέδες και τους κλείδωσα σε ένα αμπαρωμένο δωμάτιο. Επέστρεψα στο δωμάτιό μου, μάζεψα όλα μου τα πράγματα και εγκαταστάθηκα έξω από το προσωρινό κελί για να τους προσέχω.

Την επόμενη μέρα ήρθαν στο ξενοδοχείο κάποιοι Marines από την τοπική βάση, μετά από κλήση μου. και τους παρέδωσα την μικρή αυτή συμμορία. Ο υπεύθυνος της ομάδας μου έδωσε ένα πουγκί με την πληρωμή μου και πήρα τον δρόμο για το λιμάνι. Το πρωινό αεράκι κουβαλούσε μαζί του τις μυρωδιές από τα χωράφια και τους φούρνους που έψηναν φρέσκο ψωμί. Έκανα μια στάση σε ένα μαγαζί για να πάρω προμήθειες καθώς τα αποθέματα μου είχαν λιγοστέψει αρκετά και τα φόρτωσα στο καράβι μου. Όταν τα τακτοποίησα σήκωσα την άγκυρα και με τον άνεμο να μου φουσκώνει τα πανιά ξεκίνησα για νέες περιπέτειες.

Όνομα: Hannah Jinto
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 17.000
Bounty/Fame Points: 6.000.000