Dinosaurs and Candles (part 2) [Τέλος]

Έπειτα είπε:
- Σκασμός! Με μπερδέψατε! Γι αυτό θα σας σκοτώσω και τους 2 για να σιγουρευτώ ότι ο δολοφόνος του φίλου μου θα πεθάνει!!!
- Όχιιιιιιιι!! φώναζε ο Mr. 3 καθώς άρχισε να τρέχει. Εγώ άρχισα να τρέχω από πίσω του αφού αν τον έχανα θα έπρεπε να ξαναψάξω σε αυτό το τεράστιο νησί για να τον βρω.
- Δεν μπορείτε να κρυφτείτε από εμένα σε αυτό το νησί! Όπου κι αν πάτε θα σας βρω και θα σας σκοτώσω!! έλεγε ο γίγαντας καθώς μας κυνηγούσε.
- Εσύ φταις που μπλέχτηκα έτσι! με κατηγόρησε ο Mr. 3 καθώς τρέχαμε πλάι πλάι και συνέχισε: Κάνε κάτι για να ξεφύγω!! ενώ σχεδόν στρίγκλιζε.
- Εσύ είσαι ο "δυνατός", εσύ να μας ξεμπλέξεις με τις δυνάμεις σου! του απάντησα ενώ απολάμβανα αυτό που περνούσε.
- Αν μπορούσα, λες να μην το έκανα μέχρι τώρα?
- Ε δεν με νοιάζει... Αν δεν με έπιανες χτες και δεν περνούσα ότι πέρασα εξαιτίας σου ίσως και να σε έσωζα. Τώρα ο καθένας είναι για τον εαυτό του! του είπα και άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα και αν τον προσπερνάω. Ο γίγαντας μας ακολουθούσε από πίσω με απλά έναν γρήγορο βηματισμό χωρίς να τρέχει. Δεν ξέρω αν το είχε βρει σαν παιχνίδι αλλά αν άρχιζε να τρέχει κι αυτός θα μας είχε πιάσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα του κυνηγητού!

Είχα ανοίξει τον βηματισμό μου και άφηνα σιγά σιγά πίσω τον Mr. 3. Μόλις το αντιλήφθηκε αυτό άρχισε να μου φωνάζει:
- Περίμενε με!!!
- Δεν έχεις ελπίδα να περιμένω, για την πάρτη σου. Και συνέχισα να ανοίγω την διαφορά μου με εκείνον.
- Άδικα τρέχετε και όσο περνάει η ώρα με κάνετε όλο και πιο ανυπόμονο για να σας σκοτώσω... Μην με αναγκάσετε να τρέξω! μας είπε ο γίγαντας αλλά προφανώς και συνεχίσαμε το τρέξιμο, ξέροντας ότι αργά η γρήγορα θα άρχιζε να τρέχει ο γίγαντας και θα μας έπιανε. Καθώς τρέχαμε μέσα στο πυκνό δάσος η τσάντα που είχα στην πλάτη μου πιάστηκε σε ένα κλαδί και με την φόρα που έτρεχα σκίστηκε. Έτσι όλα τα πράγματα που είχα μέσα, άρχισαν να πέφτουν κάτω! Αμέσως, σταμάτησα να τρέχω και με πρόλαβαν και οι 2 τους.
- Τι έγινε supernova? Έχεις προβλήματα? Χαχαχα! μου είπε κοροϊδεύτηκα ο Mr. 3 και αφού με προσπέρασε, συνέχισε να τρέχει.
- Θα τα πούμε αργότερα εμείς, Mr. 3... του απάντησα κοιτώντας τον γίγαντα. Εκείνος, σταμάτησε μπροστά μου και σήκωσε το τσεκούρι του στον αέρα. Σχεδόν αμέσως το κατέβασε για να με χτυπήσει κι εγώ με ένα σάλτο στο πλάι κατάφερα να αποφύγω την επίθεσή του. Αμέσως μετά πήδηξα στον αέρα για να του επιτεθώ. Εκείνος μου έριξε ένα δυνατό χτύπημα με την ασπίδα του και με πέταξε πολλά μέτρα μακρυά. Με πέταξε τόσο μακρυά ώστε αναγκάστηκε να κάνει μερικά βήματα για να με ξαναφτάσει.

Χωρίς να χάσει χρόνο μου ξαναεπιτέθηκε, ενώ έβλεπα το μάτι του να γυαλίζει από την επιθυμία για εκδίκηση.
- Αυτό που κάνατε στον Dorry θα το πληρώσετε πάση θυσία! Το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι το πώς έχασα από κάτι αποβράσματα σαν εσάς! μου φώναξε και κατέβασε το τσεκούρι του προς το μέρος μου. Εγώ εδώ και λίγη ώρα είχα κάνει το σώμα μου ατσάλι και έβαλα τα χέρια μου μπροστά στο σώμα μου σε σχήμα "χ" για να σταματήσω την επίθεσή του. Μόλις το τσεκούρι του συγκρούστηκε με τα χέρια μου του απάντησα.
- Με αυτή την δύναμη! και αφού τα άνοιξα έκανα μία ρωγμή στο τσεκούρι. Εκείνος έμοιαζε έκπληκτος από αυτό που μόλις έγινε και αφού σήκωσε το τσεκούρι του το ακούμπησε στο σημείο που έκανα την ρωγμή για να διαπιστώσει αν είναι αλήθεια...
- Ότι δύναμη και να έχεις, δεν υπάρχει περίπτωση να νίκησες ένα γίγαντα άνθρωπε! είπε με την φωνή του τρεμάμενη.
- Ο Dorry δεν υπάρχει περίπτωση να έχασε από έναν άνθρωπο με τίμιο τρόπο... συνέχισε ενώ η φωνή του είχε χαμηλώσει αρκετά... Όχι μετά από τόσες μάχες... Όχι μετά από τόσα χρόνια μονομαχιών... Θα εκδικηθώ για τον θάνατο του όποιον και αν θεωρώ ύποπτο γι αυτόν! Γι αυτό θα πεθάνεις!!!! είπε και κατα την διαρκεια των τελευταίων λέξεων του η φωνή του ξαναδυνάμωσε.

Μετά τα τελευταία λόγια του, ξαναβρήκε την αποφασιστικότητα που είχε πριν του κάνω την ρωγμή στο τσεκούρι και αυτό του έδωσε δύναμη να μου ξαναεπιτεθεί. Έτσι άρχισε τα αλλεπάλληλα χτυπήματα με το όπλο του και την ασπίδα του με στόχο εμένα. Εγώ με διάφορους τρόπους προσπαθούσα να αποφύγω τις επιθέσεις του και για κάποιο περίεργο λόγο τα κατάφερα ως ένα σημείο. Μετά τα πρώτα 10 χτυπήματα, στα οποία δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα άλλο από το να τα αποφεύγω, είχα την πρώτη μου ευκαιρία για επίθεση. Αφού δεν τον έφτανα για να του επιτεθώ στο σώμα του και να του κάνω μεγάλη ζημιά, αποφάσισα να κάνω ότι και στον άλλο που νίκησα χτες. Έτσι μόλις μου έκανε την επίθεση πήδηξα στον αέρα και ανέβηκα στο χέρι του. Αμέσως μετά, άρχισα να σκαρφαλώνω πάνω και ετοιμάστηκα να του κάνω επίθεση. "Sendan Sur..." Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την επίθεση και κατάφερε να με πετάξει από το χέρι του με ένα χτύπημα με την ασπίδα του.
- Αυτή η ασπίδα είναι μεγάλο πρόβλημα.. Πρέπει να του την σπάσω γιατί αλλιώς θα με δυσκολέψει κι άλλο. σκέφτηκα και άρχισα να ψάχνω τρόπους να του την σπάσω. Μετά από αυτό έκανα άμυνα σε πολλές συνεχόμενες επιθέσεις του μέχρι να βρω τρόπο να σπάσω την ασπίδα, αφού ακόμα και αν του έκανα επίθεση τώρα θα ήταν άδικος κόπος.

Κάποια στιγμή μου ήρθε μια ιδέα και χωρίς να χάσω χρόνο προσπάθησα να την θέσω σε εφαρμογή. Την στιγμή που πήγε να με χτυπήσει με το τσεκούρι, πέρα κάτω από το χέρι του και με ένα μικρό σάλτο βρέθηκα από πίσω του. Αμέσως μετά, σταμάτησα να κινούμαι και άλλαξα κατεύθυνση. Έπειτα, έκανα μια περιστροφική κίνηση και με τα χέρια μου σε μορφή λεπίδων έκανα βαθιά κοψίματα και στα δύο του πόδια. "Bousheki Sendo" φώναξα την στιγμή που τον έκοβα. Εκείνος άρχισε να παραπατάει και στηρίχτηκε πάνω σε ένα δέντρο για να μην πέσει στα γόνατα, καθώς τα κομμένα πόδια το δεν ήταν σε θέση να αντέξουν τόσο μεγάλο βάρος. Όταν τον είδα να στηρίζεται στο δέντρο έτρεξα προς αυτό και το έκοψα. για να χάσει το στήριγμά του και να πέσει κάτω. Έτσι κι έγινε, αφού το επόμενο κοντινό σε αυτόν δέντρο δεν το έφτανε για λίγο. Μόλις έπεσε γονατιστός στο έδαφος άρχισε να μου φωνάζει:
- Πώς τολμάς άνθρωπε! Θα το πληρώσεις αυτό που έκανες!
- Το ίδιο μου είπε και ο φίλος σου και εκείνος έπεσε με παρόμοιο τρόπο με εσ... και πριν προλάβω να τελειώσω την έκφρασή μου αναγκάστηκα να κάνω ένα άλμα προς τα πίσω για να μην με πετύχει μία επίθεσή με τσεκούρι που εξαπέλυσε προς το μέρος μου.

- Δεν είναι ωραίο να διακόπτεις τους άλλους όταν μιλάνε του είπα κοροϊδευτικά.
- Μην μιλάς... Οι Θεοί του Elbaf θα σε τιμωρήσουν. είπε βαριανασαίνοντας.
- Δεν ξέρω για ποιους Θεούς λες αλλά αν τα περιμένεις όλα από κάποιους Θεούς και δεν στηριχτείς στον εαυτό σου δεν πρόκειται να καταφέρεις ποτέ τίποτα, όχι ότι έχεις πολύ χρόνο ζωής για να αλλάξεις κάτι. Δεν υπάρχει Θεός. Όλα είναι δημιουργήματα των ανθρώπων και πολλοί πιστεύουν σε αυτούς ελπίζοντας ότι υπάρχει κάποιος που θα κάνει τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους στην θέση τους. Νίκησα έναν αυτοαποκαλούμενο Θεό πριν λίγους μήνες... του είπα, αναφερόμενος στον Enel, ολοκληρώνοντας τον μικρό μου μονόλογο.
- Ότι και να λες Θεοί υπάρχουν και θα σε τιμωρήσουν... απάντησε και έκανε μία προσπάθεια να σηκωθεί και πάλι στα πόδια του για να συνεχίσει να πολεμάει.
- Μετά από αυτά που έχω ζήσει λυπάμαι αλλά δεν θα μου αλλάξεις την γνώμη σε αυτό το θέμα! του ανταπάντησα και έπειτα του επιτέθηκα. "Sendan Surashu" φώναξα και του έκοψα το χέρι που κρατούσε την ασπίδα. Ένα ποτάμι αίματος άρχισε να τρέχει από το κομμένο σημείο του σώματος του που είχε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από ολόκληρο το σώμα μου.
- Λυπάμαι αλλά η μάχης μας τελείωσε του είπα μόλις το χέρι του έπεσε στο έδαφος και είχε 3 στα 4 άκρα του σώματός του κομμένα.

- Ήσουν πολύ πιο δυνατός από ότι νόμιζα άνθρωπε. Αλλά ένας πολεμιστής του Elbaf δεν τα παρατάει ποτέ μέχρι να φύγει νικητής ή νεκρός από το πεδίο της μάχης! είπε κοιτώντας με και σηκώθηκε στα γόνατά του. Μπορεί να ήταν γονατιστός αλλά δεν έπαυε να φαίνεται τεράστιος μπροστά μου. Όμως όσο μεγάλος και να ήταν δεν μπορούσε αντέξει πολύ να συνεχίσει να κουνιέται ακόμα και αν δεν τον ακουμπούσα εγώ λόγω των τραυμάτων του και της μεγάλης απώλειας αίματος που είχε από αυτά.
- Πρέπει να σε απαλλάξω από τον πόνο. διαπίστωσα και του όρμισα κάνοντας του ένα τεράστιο κόψιμο στο στήθος. Εκείνος, έπεσε ανάσκελα στο έδαφος και έτρεχε από πάνω του όσο αίμα δεν είχα δει ποτέ να τρέχει από ένα άτομο. Ακόμα και για κάποιον τέτοιου μεγέθους μου φάνηκε υπερβολικά πολύ. Όμως ακόμα και αυτή την στιγμή Δεν σταμάτησε να προσπαθεί να πολεμήσει. Σήκωσε μερικά εκατοστά από το έδαφος το χέρι που κρατούσε το τσεκούρι αλλά σχεδόν αμέσως του ξανάπεσε κάτω. Έτσι, έτρεξα προς το κεφάλι του πριν το κόψω είπα:
- Σε χαιρετώ γενναίε πολεμιστή του Elbaf... Εκείνος γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο περηφάνια χωρίς να δείχνει σημάδια φόβου για τον επικείμενο θάνατό του. Αυτό το βλέμμα ίσως και να μην μπορέσω να το ξεχάσω ποτέ... Αμέσως μετά του το έκοψα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει.

Μόλις σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του, απομακρύνθηκα από το διαμελισμένο πτώμα και έκατσα πάνω σε έναν βράχο για να ξεκουραστώ από την μάχη. Μπορεί να μην ήταν πολύ δύσκολη αλλά τέτοια μυική δύναμη σε αντίπαλο δύσκολα συναντάς και πολλά και τόσο δυνατά χτυπήματα σε κουράζουν από ένα σημείο και μετά. Μετά από περίπου ένα μισάωρο σηκώθηκα από τον βράχο και πήγα για να μαζέψω τα πράγματά που είχαν πέσει πιο πριν από την τρύπια τσάντα μου λίγο πριν την μάχη μου με τον γίγαντα. Καθώς τα μάζευα, άκουσα μερικά φύλλα και κλαδιά από κάτι θάμνους, όχι αρκετά μακρυά από το σημείο που βρισκόμουν να κουνιούνται. Έτσι έστρεψα την προσοχή μου σε αυτά και δεν άργησα να καταλάβω τι τα προκαλούσε να κουνιούνται έτσι αφού ο Mr. 3 ξεπρόβαλε ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά.
- Ώστε βλέπω τον νίκησες ε? Ενδιαφέρον... Βέβαια θα προτιμούσα να μην του έκοβες και αυτού το κεφάλι και να είχα ένα κέρινο ομοίωμα ενός γίγαντα με ολόκληρο το σώμα αλλά μου κάνει κι αυτό. είπε σαν να μην με είχε πιάσει αιχμάλωτο μία μέρα νωρίτερα και ήμασταν φιλαράκια από παλιά.
- Δεν καταλαβαίνεις την θέση που βρίσκεσαι αυτή την στιγμή ε? Καλύτερα να είχες ήδη φύγει από αυτό το νησί για να μην μπορούσα να σε βρω... του απάντησα ενώ κρατιόμουν με το ζόρι να μην του επιτεθώ.

- Όπα όπα... Ηρέμησε σκληρέ. Μετά από τόσες μάχες δεν νομίζω να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις εμένα και το ιδιοφυές μυαλό μου σε συνδυασμό με το φρούτο μου. είπε φουσκώνοντας από περηφάνια για κάτι το οποίο δεν είχε δείξει ούτε στο ελάχιστο όσο τον ήξερα περίπου 2 μέρες τώρα.
- Δεν θες να με δοκιμάσεις... του είπα και έκανα τα χέρια μου λεπίδες αφού όποια και αν ήταν η απάντησή του θα του έκανα επίθεση.
- Μα φυσικά και δεν θέλω. Ή μάλλον τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν ωραία να προσθέσω και εσένα στην συλλογή μου έχοντας σε νικήσει σε μία κανονική μάχη.
- Αφού το έφτασες ως εκεί το θέμα δεν φταίω για ότι σου συμβεί από εδώ και πέρα στα επόμενα λεπτά ή... όσο κρατήσει η μάχη. Εγώ σε προειδοποίησα... του ανακοίνωσα και αποφάσισα να τον αντιμετωπίσω με όλες μου τις δυνάμεις. Έτσι, σχεδόν εξαφανίστηκα από τα μάτια του για λίγο. Αυτός νομίζοντας ότι θα του επιτεθώ κατά μέτωπο φώναξε "Candle Wall" φτιάχνοντας έναν τοίχο από κερί μπροστά του. Όμως μέχρι να φτιάξει τον τοίχο εγώ είχα περάσει πίσω του, του έπιασα και τα 2 χέρια, λίγο πιο πάνω από τον καρπό, και αφού έκανα τα δάχτυλά μου μικρές λεπίδες του έκανα χαρακιές πάνω σε αυτά.
- Σε λάθος μέρος έφτιαξες τον τοίχο. του είπα με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης ενώ εκείνος γύρισε το κεφάλι του και με κοιτούσε έκπληκτος και ταυτόχρονα τρομοκρατημένος. Είχα αποφασίσει ότι θα τον αποδυνάμωνα αργά και βασανιστικά μέχρι να τον σκοτώσω.

Μετά από αυτή την επίθεση απομακρύνθηκα από κοντά του με την ίδια ταχύτητα που έφτασα πίσω του.
- Δεν θα σου κάνω την χάρη να πεθάνεις γρήγορα!
- Δεν θα σου κάνω την χάρη να με σκοτώσεις! απάντησε αυτός και έπιανε τα χέρια του στα σημεία που είχα κάνει τις χαρακιές. Αμέσως μετά άρχισε να παράγει κερί από τα χέρια του και κάλυψε όλη την περιοχή γύρω από τις πληγές. Έπειτα φώναξε "Candle Lock" και μία μάζα από κερί ήρθε προς το μέρος μου. Στην αρχή την απέφυγα και είδα να σχηματίζει έναν κύλινδρο ο οποίος έπεσε στο έδαφος χωρίς να κάνει κάτι αλλά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να παράγει τόσο γρήγορα κερί και η επόμενη μάζα που πέταξε με έπιασε στα πόδια. Αμέσως στερεοποιήθηκε και δεν μπορούσα να προχωρήσω ούτε βήμα. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσω κάτω, μόλις προσπάθησα να κάνω ένα βήμα προς τα μπροστά.
- Πιστεύεις ότι με αυτό μπορείς να με σταματήσεις? τον ρώτησα κοροϊδευτικά νομίζοντας ότι είναι απλό κερί. Έτσι με τα χέρια μου λεπίδες προσπάθησα να το σπάσω. Όμως αμέσως κατάλαβα ότι δεν ήταν συνηθισμένο κερί, αφού δεν κατάφερα τίποτα πέρα από μία μικρή γρατζουνιά.
- Οι δυνάμεις μου δεν είναι τόσο απλές "κύριε" Supernova... Μπορώ να παράγω κερί του οποίου η σκληρότητα μπορεί να φτάσει μέχρι και αυτή του ατσαλιού!
- Πάλι άρχισες να καυχιέσαι για τις δυνάμεις σου? Τσε... Δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό του απάντησα και σηκώθηκα ανάποδα στερεωμένος στα χέρια μου. Έπειτα με ένα σάλτο στάθηκα στα πόδια μου και ας μην μπορούσα να περπατήσω.

- Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα από τις δυνάμεις μου είπε έχοντας ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του μετά την αιχμαλώτιση των ποδιών μου. "Doru Doru Arts: Mori" φώναξε και αφού δημιούργησε ένα καμάκι από κερί μου το πέταξε.Εγώ κάνοντας το σώμα μου ατσάλι το άφησα να έρθει κατά πάνω μου και αφού με χτύπησε, άλλαξε πορεία και έπεσε κάτω χωρίς να μου κάνει ούτε γρατζουνιά. Έπειτα για λίγο έμεινε ακίνητος χωρίς να ξέρει τι να κάνει αφού είδε ότι τέτοιες επιθέσεις δεν είχαν αποτέλεσμα πάνω μου. Έτσι εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και επικεντρώθηκα στο πώς θα σπάσω το κερί που μου έριξε στα πόδια μου, ο Mr. 3. Αφού συγκεντρώθηκα είπα: "Gazami Dori" και βάρεσα το κερί ανάμεσα από τα πόδια μου, με τις παλάμες μου σε σχήμα μυτερής λεπίδας. Η επίθεσή μου ήταν αρκετά δυνατή για να κάνω μία ρωγμή στο κερί.
- Άδικος κόπος... είπε καθώς χασκογελούσε. Αυτό το κερί είναι στην μέγιστη σκληρότητα που θα μπορούσα να κάνω μία μάζα κεριού και δεν έχεις ελπίδα να το σπάσεις. Δεν του έδωσα σημασία και το ξαναβάρεσα. Με κάθε χτύπημα έκανε και παραπάνω ρωγμές, ώσπου κάποια στιγμή είχε τόσες που απλά το έπιασα και την παλάμη μου και το έσφιξα. Αμέσως ολόκληρο θρυμματίστηκε και απαλλάχτηκα από αυτό.

- Εκπλήσσομαι που κατάφερες να ξεφύγεις από αυτό. είπε και από την φωνή του έμοιαζε ότι είχε αρχίσει πάλι να φοβάται.
- Μόλις έχασες την ευκαιρία σου να με γρατζουνίσεις. του είπα προσπαθώντας να τον κάνω να τρομάξει περισσότερο. Και μάλλον το κατάφερα αφού τον είδα και έκανε ένα σχεδόν ανεπαίσθητο βήμα προς τα πίσω. Έκανα παρόμοια κίνηση με αυτή που έκανα στην αρχή για να πεταχτώ μπροστά του. Εκείνος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποκρούσει έστω κάποια επίθεσή μου φώναξε "Doru Doru Arts: Ken" και έφτιαξε ένα σπαθί από κερί. Με το χέρι μου του επιτέθηκα και προς έκπληξη μου κατάφερε να αποκρούσει με το σπαθί την επίθεση.
- Αυτό είναι ΣΑΝ ατσάλι. του είπα δείχνοντας με το άλλο χέρι μου το σπαθί του που το είχε κάνει σε σκληρότητα ατσαλιού για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην επίθεσή μου. Και αυτό, συνέχισα δείχνοντας το χέρι μου που είχε συγκρουστεί με το σπαθί του, ΕΙΝΑΙ ατσάλι. Μάντεψε ποιο νικάει.ολοκλήρωσα και με το άλλο μου χέρι χτύπησα σχεδόν κάθετα το σπαθί του και το έσπασα. Μόλις του το έσπασα, έσκασε ένα χαμόγελο και φώναξε: "Doru Doru Ball" και αφού παρήγαγε αρκετά μεγάλη ποσότητα κερί με έκλεισε μέσα σε αυτό.

Ο Mr. 3 είχε φτιάξει μία μπάλα από κερί γύρω μου και με είχε παγιδεύσει μέσα σε αυτή.
- Ήσουν απρόσεκτος και έπεσες στην παγίδα μου. Τώρα δεν θα καταφέρεις να βγεις από εκεί. Χαχαχα!
- Είσαι αφελής και νομίζεις ότι είσαι ασφαλής. Αλλά δεν ξέρεις με ποιον τα έχεις βάλει του είπα και βάρεσα το τοίχωμα της μπάλας με την ατσάλινη γροθιά μου, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Βάρεσα άλλες 2 φορές αλλά και πάλι δεν κατάφερα τίποτα. Ο Mr. 3 απέξω χασκογελούσε και άρχισε να βάζει όλο και περισσότερο κερί γύρω από αυτήν.
- Δεν θα καταφέρεις να ξεφύγεις ποτέ... Είδα ότι οι απλές επιθέσεις μου δεν μπορούσαν να επηρεάσουν τα τοιχώματα της μπάλας και όσο περνούσε η ώρα ήταν όλο και πιο δύσκολο. Ο αέρας μέσα στην μπάλα σε λίγο θα τελείωνε και δεν θα μπορούσα να αναπνεύσω αν συνέχιζα να βρίσκομαι εδώ μέσα για πολύ ώρα ακόμη.
- Επειδή αν συνεχίσω τα παιχνίδια βλέπω να την πατάω στο τέλος, λέω να σοβαρευτώ. είπα και με τα χέρια μου παράλληλα με το έδαφος φώναξα: "Bousheki Sendo". Αμέσως άρχισα να περιστρέφομαι όσο πιο γρήγορα μπορούσα και βαρούσα ότι έβρισκα γύρω μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αρχίσουν να δημιουργούνται γρατζουνιές στους τοίχους τα οποία χτύπημα μετά το χτύπημα, είχαν αρχίσει να ραγίζουν.

Ο αντίπαλός μου προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κλείσει τις τρύπες που άνοιξα στην μπάλα αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού πριν προλάβει να καλύψει τα κενά, την έκοψα στα 2.
- Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό! φώναξε πανικόβλητος.
- Η ώρα του παιχνιδιού έχει τελειώσει για εσένα, γατάκι... Του είπα και του όρμισα με μεγάλη ταχύτητα. Άρχισα να τον βαράω με μπουνιές χωρίς να προλαβαίνει να αντιδράσει σε κανένα από τα χτυπήματά μου.
- Πώς σου φαίνεται αυτό? τον ρώτησα και χωρίς να περιμένω απάντηση, συνέχισα να τον βαράω.
- Σταμάτα σε παρακαλώ!!! φώναζε και για μια στιγμή σταμάτησα λαχανιασμένος.
- Τουλάχιστον τώρα που θα πεθάνω δεν ξέρεις πως να φύγεις από αυτό το νησί... είπε και έπιανε το κεφάλι του, προσπαθώντας να συνέλθει από τις μπουνιές.
- Τι εννοείς? τον ρώτησα και τον έπιασα από τον γιακά. Λέγε!! φώναξα μπας και φοβηθεί περισσότερο και μου πει.
- Αφού θα με σκοτώσεις ότι και να σου πω... Κάτσε και εσύ σε αυτό το νησί να πεθάνεις!
- Μίλα και δεν θα σε πειράξω άλλο.
- Δεν σε πιστεύω... Το μάτι σου γυαλίζει.
- Μίλα μην σου σπάσω το κεφάλι!
- Καλά ε..εντάξει... Σε αυτό το νησί η Log Pose κάνει ένα χρόνο για να είναι έτοιμη για το επόμενο νησί. Γι αυτό το λόγο όποιος έρχεται εδώ είναι εφοδιασμένος με μία Eternal Pose για να πάει σε κάποιο άλλο νησί. απάντησε πεπεισμένος ότι θα σωθεί και εγώ τον άκουγα απορημένος αφού πρώτη φορά άκουγα για τις Eternal Pose.

- Έχεις κι εσύ μία τέτοια? ρώτησα θέλοντας να του την πάρω και να φύγω από το νησί όταν ήθελα. Αφού το σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα απάντησε:
- Σαφώς και έχω.
- Και που είναι?
- Αυτό θα στο πω, μόνο αν με αφήσεις να ζήσω. απάντησε θέλοντας να εξασφαλίσει την σωματική του ακεραιότητα.
- Όπως σου είπα και πριν, θα φύγεις από τα χέρια μου ζωντανός αν μου πεις ό,τι ξέρεις για το πώς να φύγω από το νησί. Γι αυτό, σταμάτα τα περιττά λόγια και πέρνα στο ψητό. Μια μικρή παύση ακολούθησε τα λόγια μου και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ήχοι του δάσους.
- Έχω 3 Eternal Pose. Θα πάρω εγώ την μία για να φύγω και σου χαρίζω τις άλλες 2. είπε και εγώ συμφώνησα. Όμως για να πάμε εκεί που τις έχω πρέπει να με κουβαλήσεις γιατί μετά από τόσο ξύλο δεν μπορώ να περπατήσω.
- Δεν έχεις ελπίδα... Ο μόνος τρόπος να σε κουβαλάω είναι αυτός. απάντησα και άρχισα να τον τραβάω από την μπλούζα σέρνοντάς τον στο έδαφος.
- Τι κάνεις? με ρώτησε και αφού σηκώθηκε όρθιος έπιασε το μάγουλό του.
- Τώρα περπατάς κανονικά? παρατήρησα ειρωνικά και εκείνος με σκυμμένο το κεφάλι άρχισε να περπατάει μπροστά, κάνοντας μου νόημα να τον ακολουθήσω. Αφού σήκωσα την τσάντα με τα πράγματά μου από τον βράχο που την είχα αφήσει τον ακολούθησα προσέχοντας μην πέσει πάλι τίποτα από την τρύπα που είχε.

Αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στο δάσος αλλά πολύ αργά αφού περπατούσε λες και ήταν 80 χρονών από το ξύλο. Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος και αρκετών στάσεων, για να ξεκουράσει το "κουρασμένο" του κορμί ο Mr. 3, φτάσαμε στο δωματιάκι που είχε φτιάξει από κερί. Άνοιξε την πόρτα και το κοριτσάκι ήταν μέσα. Μόλις είδε την κατάσταση του Mr. 3 και εμένα πίσω του άρχισε να ουρλιάζει.
- Μην ανησυχείς! Δεν ήρθα για να σε πειράξω. Αλλά δεν φάνηκε να με πιστεύει και καθόταν κολλημένη στον τοίχο όσο πιο μακρυά από εμένα μπορούσε.
- Ο Mr. 3 σωριάστηκε σε μία καρέκλα μπροστά από ένα γραφείο και μετά από λίγα δευτερόλεπτα που έμεινε ακίνητος και φαινόταν να απολαμβάνει την στιγμή τον σκούντηξα:
- Τελείωνε και δώσε μου τις Eternal Pose. Αμέσως φάνηκε να επανέρχεται στην πραγματικότητα και άνοιξε ένα συρτάρι στο γραφείο. Από μέσα έβγαλε 3 αντικείμενα σχεδόν πανομοιότυπα μεταξύ τους. Ήταν μικρές μπάλες με μία βελόνα μέσα, που η κάθε μία έδειχνε και διαφορετική κατεύθυνση, και στηρίζονταν από 2 παράλληλες, ξύλινες επιφάνειες συνδεδεμένες με 3 ξύλα κάθετα προς αυτές.

Το κάθε ένα είχε γραμμένο πάνω του και ένα διαφορετικό όνομα νησιού. Αυτά ήταν: Arabasta, Cactus Island και Kansorn Island. Από τους 3 προορισμούς εγώ είχα πάει στους 2 οπότε θα του άφηνα μία από αυτές τις 2 Eternal Pose για να φύγει. Σίγουρα θα έπαιρνα μαζί μου την Eternal για το Kansorn Island μιας και δεν το είχα ξαναεπισκευτεί. Τελικά αποφάσισα να τον στείλω στην Arabasta για να πεθάνει από την ζέστη αν κατάφερνε να ζήσει από αυτά που είχα σκοπό να του κάνω πριν τον ξεπροβοδίσω.
- Ο επόμενος προορισμός σου είναι η Arabasta και φεύγεις για εκεί τώρα αμέσως του ανακοίνωσα αφού δεν ήθελα να τον βλέπω μπροστά μου. Αμέσως μετά τον έπιασα από τον γιακά και πάλι και τον σήκωσα όρθιο.
- Κοριτσάκι μάζεψε τα πράγματά σας όσο πιο γρήγορα μπορείς. Εκείνη ήταν κατατρομαγμένη και με υπάκουσε χωρίς να χάσει χρόνο. Μέσα σε δέκα λεπτά τα είχε μαζέψει όλα και ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση από το δωματιάκι για το πλοίο τους.
- Χαιρέτησε αυτό το "αριστούργημα" που έφτιαξες γιατί δεν θα το ξαναδείς του είπα και με κοίταξε με μίσο μάτι.
- Μπορώ να φτιάξω και άλλ...
- Καλά μην παίρνεις και όρκο. του είπα διακόπτοντας τον αφού ήξερα τι πήγε να πει.

Αμέσως σταμάτησε να περπατάει και με ρώτησε πανικόβλητος:
- Τι εννοείς με αυτό?
- Ε..Εννοώ ότι δεν μπορείς να φτιάξεις ένα τόσο τέλειο έργο τέχνης ξανά. Προχώρα και άσε τα λόγια. του απάντησα προσπαθώντας να καλύψω αυτό που είπα πριν αλλά δεν φάνηκε να πείστηκε. Παρόλα αυτά συνέχισε να προχωράει. Μετά από πολύ ώρα περπατήματος μέσα στην ζούγκλα φτάσαμε επιτέλους στην παραλία. Δεν είχαμε βγει ακριβώς εκεί που ήταν το πλοίο αλλά το βλέπαμε στα περίπου 200 μέτρα πιο πέρα. Μόλις φτάσαμε απέξω, έδωσα την Eternal Pose στην μικρή και άφησα τα πράγματά μου πάνω στην άμμο. Αμέσως μετά έπιασα το κεφάλι του Mr. 3 και το χτύπησα με δύναμη στο γόνατό μου το οποίο είχα μετατρέψει σε ατσάλι. Έπειτα τον έπιασα κεφαλοκλείδωμα και τον έσφιγγα.
- Υποσχέθηκες... μου είπε ενώ προσπαθούσε να ελευθερώσει το κεφάλι του και να αναπνεύσει καλύτερα. Το κοριτσάκι είχε αρχίσει να ουρλιάζει από τον φόβο της.
- Υποσχέθηκα να σε αφήσω να φύγεις ζωντανός... Όχι όμως και με όλα τα μέλη του σώματός σου. και έπειτα μετέτρεψα το χέρι μου σε λεπίδα και του έκοψα το ένα χέρι. Εκείνος άρχισε να σφαδάζει από τον πόνο κι εγώ το διασκέδαζα.

- Τομάρι... είπε και άρχισε να παράγει κερί από το άλλο του χέρι για να το βάλει στην πληγή και να σταματήσει την αιμορραγία. Όμως εκείνη την στιγμή το ατσάλινο χέρι μου απέκτησε ένα άλλο πιο γκριζωπό χρώμα και ανεπαίσθητα έκοψα την ροή του κεριού προς την πληγή, πριν φτάσει σε αυτή και την κλείσει. Έπειτα, χωρίς να καταλάβω το γιατί, η ροή σταμάτησε και δεν μπορούσε να παράγει άλλο κερί από το χέρι του για μερικές ελάχιστες στιγμές.
- Έχεις και άλλους άσσους στο μανίκι σου? μου είπε καθώς είδε αυτό που έγινε.
- Δ..Δεν ξέρω τι έγινε μόλις τώρα... του απάντησα ενώ τα είχα και ο ίδιος χαμένα. Το τι έγινε μου θύμισε υπερβολικά πολύ την δύναμη που μου περιέγραφε ο Kakumeika Dragon στο νησί που έγινε η κηδεία του Luster, αλλά δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος γι αυτό. Για 2-3 λεπτά ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου και οι άλλοι 2 βρήκαν την ευκαιρία να ανέβουν στο πλοίο. Δεν πρόλαβαν να το ετοιμάσουν για να φύγουν όμως και επανήλθα στην πραγματικότητα. Έτσι ανέβηκα κι εγώ πάνω και έπιασα και πάλι τον Mr. 3, ο οποίος είχε καλύψει την πληγή του με κερί, με τόσο γρήγορες κινήσεις που για άλλη μία φορά δεν πρόλαβε να αντιδράσει.
- Δεν σας επέτρεψα εγώ να φύγετε! του είπα και αφού του έβγαλα το κερί από την πληγή έβαλα σε αυτή το χέρι μου σε κανονική μορφή και πίεζα ότι έβρισκα. Εξαιτίας αυτού, οι φωνές του μπορεί και να ακούστηκαν στο μισό νησί.

Μετά από αυτό μετέτρεψα και πάλι το χέρι μου σε ατσάλινη λεπίδα και του έκανα ένα τεράστιο κόψιμο κόψιμο στο στήθος.
- Αυτό ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο μου. Μια πληγή που ότι και να κάνεις με τις δυνάμεις σου δεν γίνεται να επουλωθεί και ούτε να καλυφθεί. Εγώ ζωντανό σε ξεπροβοδίζω από το νησί... Δεν με αφορά τι θα πάθεις στην θάλασσα... Την υπόσχεσή μου την ολοκλήρωσα... του ψιθύρισα στο αυτί καθώς κρατούσα το σώμα του σε πολύ κοντινή κοντινή απόσταση από το δικό μου μετά το κόψιμο. Έπειτα τον πέταξα κάτω και αφού μάζεψα την άγκυρα και άνοιξα το πανί τους για να τους γλιτώσω από αρκετό κόπο που ίσως να με οδηγούσε στο να αθετήσω την υπόσχεση που έδωσα (δηλαδή μπορεί και να πέθαινε μέχρι να τα καταφέρει το κοριτσάκι), πήδηξα από το πλοίο τους. Χωρίς να τους δώσω άλλη σημασία, μάζεψα τα πράγματά μου από την άμμο που τα είχα αφήσει και άρχισα να κινούμαι παράλληλα της ακτής για να βρω το δικό μου πλοίο και να φύγω. Μετά από αρκετή ώρα το βρήκα και ανέβηκα πάνω. Αφού ετοίμασα ότι ήταν απαραίτητο για να ξεκινήσω το ταξίδι μου άνοιξα πανιά και άρχισα να απομακρύνομαι από το νησί. Καθώς απομακρυνόμουν από αυτό το κοιτούσα και σκεφτόμουν για την κίνηση που έκανα λίγη ώρα πριν στον Mr. 3. Ίσως αυτή η κίνηση στο μέλλον να με βοηθήσει αρκετά όμως ήθελε πολύ δουλειά ακόμα...

ΤΕΛΟΣ

-Τριπλή ιστορία-

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: 3
Player of the Month Points: 9
Beli: 81.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Τώρα έκανες ιστορία...Την προηγούμενη κορόιδευες...Θεϊκά ποστ τόσο από μέγεθος όσο και από πλοκή...Οι μάχες που περιγράφεις είναι επικές...Πολύ καλή ιστορία, χάρηκα που την διάβασα.