[Τέλος] The Beast's Scream!

-Ήρθε η ώρα του τουρνουά! Επιτέλους, αυτή η μέρα έφτασε... και εσύ τελείωσες την προπόνησή σου. Θα δούμε λείαν συντόμως τα αποτελέσματα της προπόνησης. Είσαι έτοιμος για αυτό που θα επακολουθήσει?
-Έτοιμος? Δεν χρειαζόταν να το αναφέρεις.
Ο Kirisaki με πλησίασε και μου έδωσε το πλέον ανανεωμένο σπαθί μου. Αυτές τις εβδομάδες της προπόνησης η λεπίδα είχε σχεδόν καταστραφεί. Το πήρα και το περιεργάστηκα αρκετά μέχρι να σιγουρευτώ ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Αργότερα, το έβαλα στην θήκη μου.
-Μην φοβάσαι. Η οικογένειά μου φημίζεται για την ποιότητα των σπαθιών που φτιάχνει. Ο σιδεράς μας είναι από τους καλύτερους στην West Blue.
-Το ελπίζω...
-Ας ετοιμαστούμε και ας ξεκινήσουμε για το μέρος όπου θα λάβει μέρος το τουρνουά. Θα τους νικήσουμε εύκολα από ότι βλέπω. Εξάλλου, η προπόνησή σου στέφθηκε με επιτυχία.....

Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε το μικρό μας ταξίδι μέχρι εκείνο το μέρος. Περπατήσαμε τουλάχιστον 2 ώρες μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Σε εκείνο το σημείο βρισκόταν ένα αρκετά μεγάλο στάδιο το οποίο συγκρατούσε ήδη μέσα του πολύ κόσμο. Οι κραυγές τους φυσικά είχαν φτάσει στα αυτιά μας πολύ πριν φτάσουμε. Πλησιάσαμε και μπήκαμε από την είσοδο. Εκεί μας βρήκαν κάτι φρουροί και μετά από κάμποση ώρα και αφού επιβεβαίωσαν ποιοί είμαστε μας έστειλαν σε ένα δωμάτιο. Η πόρτα του δωματίου άνοιξε διάπλατα και τότε ένιωσα να με καρφώνουν τουλάχιστον 50 βλέμματα. Κοίταξα μέσα και πρόσεξα πως βρισκόμασταν σε ένα τεράστειο δωμάτιο το οποίο περιείχε δεκάδες ανθρώπους, οι περισσότεροι οπλισμένοι. Όλοι μας κοιτούσαν με ήρεμο βλέμμα έτοιμοι να μας χαιρετήσουν. Φαίνονταν φιλήσυχοι αλλά ένιωθα μία επιθετική και αιμοβόρα αύρα να εκλύεται από αυτούς.

-Το νιώθεις ε?
-Μπορεί να τους βλέπεις χαρούμενους αλλά όλοι στην πραγματικότητα θέλουν να σε σκοτώσουν, έτσι δεν είναι?
-Ακριβώς.
Καθίσαμε σε μία πλευρά η οποία ήταν άδεια και περιμέναμε. Μετά από λίγο εμφανίστηκε ένας ψηλός άντρας με 3 σπαθιά στη μέση. Αμέσως η έκφραση του Kirisaki άλλαξε σε μία θυμού και μόχθου.
-Ονομάζομαι Saito Hajime! Κανονικά τέτοιου τύπου λόγια έπρεπε να αγνοούνταν αλλά πρέπει να συνεχίσω έτσι. Ξέρω ότι εσείς κατώτεροι άνθρωποι θέλετε να πάρετε την πρωτιά αλλά θα πρέπει να περάσετε στο τέλος και από εμένα. Στην αρχή θα χωριστείτε σε ομάδες των τεσσάρων. Οι μάχες αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικές. Τα μέλη των ομάδων θα πρέπει να πολεμήσουν μεταξύ τους και ο νικητής θα περάσει στον επόμενο γύρο.

Εκείνη την στιγμή ξεκίνησαν πολλές διαμαρτυρίες με την μορφή κραυγών. Κανείς δεν είχε φανταστεί πως αυτή η χρονιά θα ήταν τόσο διαφορετική από τις υπόλοιπες.
-Ησυχία! Όποιος δεν δέχεται τότε μπορεί να φύγει αμέσως για το σπιτάκι του. Εδώ δεν αφήνουμε όποιον και όποιον. Οι αδύναμοι πεθαίνουν και οι δυνατοί επιβιώνουν. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΠΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ 3 ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΤΕ ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΞΙΦΟΜΑΧΙΑ! Εξάλλου όλα επιτρέπονται στο τουρνουά αυτό. Αυτά είναι όλα. Θα ακολουθήσουν οι λίστες με τις ομάδες.
Οι ομάδες ανακοινώθηκαν και τότε ο Kirisaki με πλησίασε.
-Είσαι τυχερός. Ξεκινάς ενάντια σε πολύ εύκολους αντιπάλους. Θα χρειαστείς 2 λεπτά στο τωρινό σου επίπεδο για να τους νικήσεις.

ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ!

Τα λεπτά πέρασαν γρήγορα και η πρώτη ομάδα ξεκίνησε την μάχη της χωρίς τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους να μπορούν να την παρακολουθήσουν. 3 λεπτά αργότερα κυρήχθηκε νικητής και οι ομάδες συνέχισαν έτσι μέχρι που έφτασε η δική μου σειρά. Οι αντιδράσεις των μελών της ομάδας μου άλλαξαν απότομα με το που μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο. Γύρω οι θεατές ζητοκραύγαζαν και χειροκροτούσαν παθιασμένα. Οι περισσότεροι ήταν απλοί άνθρωποι που έμεναν στο νησί. Οι σκέψεις μου όμως σταμάτησαν με το που άκουσα το σήμα εκκίνησης. Αμέσως γύρισα προς τους αντιπάλους και τους είδα όλους να έχουν στραφεί πάνω μου χωρίς να πολεμούν μεταξύ τους. Ξεκίνησαν τον βηματισμό τους και επιχείρησαν να μου επιτεθούν μαζί.
-Ανώφελο...!

Ξεθηκάρωσα το σπαθί μου και πήρα βαθιά ανάσα. Αμέσως το επόμενο δευτερόλεπτο βούτηξα μπροστά και μείωσα θεαματικά την απόσταση μεταξύ εμένα και του μεσαίου αντίπαλου με αποτέλεσμα να τον πιάσω εκτός άμυνας και να τον κόψω στα 2. Η οριζόντια κίνηση του σπαθιού μου δεν σταμάτησε σε αυτόν αλλά προεκτάθηκε και στο δεξί χέρι του 2ου αντιπάλου κόβοντάς του τον καρπό. Ο εναπομείναντας έκανε να με καρφώσει πισώπλατα αλλά με έχασε από τα μάτια του όταν έσκυψα και έκανα ταυτόχρονη περιστροφή προς το μέρος του και γυρίζοντας το ασταμάτητο σπαθί μου προς το πόδι του. Του έκοψα τένοντα από το γόνατο και τον ανάγκασα να πέσει κάτω από τον πόνο. Σηκώθηκα ήρεμος και κοίταξα τους ζωντανούς. Δεν θα έχανα την ευκαιρία μου να τους σκοτώσω για να τους απαλύνω από τον πόνο. Περπάτησα προς αυτόν με τον κομμένο καρπό έχοντας το σπαθί μου να ακουμπάει στο έδαφος και να σέρνεται δημιουργώντας έτσι έναν αποκρουστικό ήχο. Αμέσως μετά, η μύτη του σπαθιού μου βρέθηκε μέσα σε ένα λουτρό αίματος από την τρύπα που μόλις είχα ανοίξει στον λαιμό του.

Τράβηξα το σπαθί μου από τον βρώμικο λαιμό του και κοίταξα τον τελευταίο, ο οποίος δεν είχα προσέξει την τελευταία μου κίνηση. Τον πλησίασα αργά και τότε κατάλαβε στο περίπου τι γινόταν. Ήταν φυσικό, βλέποντας μέλη του σώματος παντού στον χώρο λίμνες αίματος. Πήγε να πει την μαγική λέξη για να παραδωθεί αλλά δεν θα γινόταν αυτό. Λίγο πριν ξεφωνίσει την λέξη, το σπαθί μου χώθηκε στο στόμα του τρυπώντας τον σβέρκο του και μετά μπαίνοντας στο έδαφος. Έσκυψα και του ψυθίρισα τις τελευταίες λέξεις που θα άκουγε.
-Δεν μπορούσα να σε αφήσω να ζήσεις αφού πήγες να με σκοτώσεις... και με παρέα. Αντίο τώρα σκουπίδι!

Οι υπόλοιπες ομάδες με το πέρασμα του χρόνου τελείωσαν τις μάχες τους και ο δεύτερος γύρος έφτασε. Με οδήγησαν στο αρχικό δωμάτιο μαζί με τους υπόλοιπους νικητές. Είχαμε μείνει τελικά 10 άτομα από τους περίπου 100. Πολλοί πέθαναν αφού νίκησαν από τραυματισμούς, άλλοι παραιτήθηκαν και τελικά μείναμε 10. Ωραίος αριθμός καθώς φτάνει στο τέλος, δηλαδή το 1!

-Από ότι είδατε εδώ έχουν μαζευτεί οι ισχυροί του νησιού! Οι αδύναμοι είτε έτρεξαν στα σπίτια τους είτε λυτρώθηκαν με τον θάνατο. Εσείς όμως πήρατε την πρωτοβουλία και τους καταστρέψατε. Για να πως την αλήθεια, σε αυτό το δωμάτιο υπάρχουν 3 άτομα που συμπαθώ. Καθώς έβλεπα τους αγώνες σας μπορώ να πω πως έμεινα ενθουσιασμένος. Takasugi Shinsuke, Myōjin Yahiko και Jaggerjaw. Έχω ελπίδες για εσάς περισσότερο από τους άλλους και χωρίς να αντιτήθομαι σε κάποιον από τους υπόλοιπους. Οι μάχες συνεχίζονται κανονικά με 3 διαφορετικές ομάδες να πολεμούν μία μία όπως στον προηγούμενο γύρο. Ο ένας τυχερός θα περάσει στον τελικό του πρωταθλήματος χωρίς κάποια μάχη. Θα τραβήξω κλήρο από το δοχείο δίπλα μου το οποίο περιέχει όλα σας τα ονόματα.
Έβαλε το χέρι του μέσα και μετά από λίγο ανακάτεμα, έβγαλε ένα χαρτί.
-Ο τυχερός είναι ο... Myōjin Yahiko! Επιπλέον οι ομάδες πάνε ως εξής!

Όλοι είχαν μυστήρια βλέμματα. Που και που κοιτούσαν τους υπόλοιπους με ζήλο και φθόνο. Όλοι τους στόχευαν πολύ ψηλά σε αυτό το τουρνουά. Κοίταξα την λαβή του σπαθιού μου και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου. Πολύ σύντομα θα έκανα την κίνησή μου.
-Ετοιμαστείτε αυτήν την μισή ώρα που έχετε στην διάθεσή σας. Οι μάχες θα είναι δύσκολες για όλους σας. Τώρα μπορείτε να συναντηθείτε με μέλη της οικογένειάς σας ή και με .... αρχηγούς!
Το τελευταίο που είπε πήγαινε κατευθείαν σε εμένα. Καθώς αυτές οι λέξεις έβγαιναν από το στόμα του με κοίταξε. Ήξερε ότι δεν είμουν από κάποια συγκεκριμένη οικεγένεια του νησιού και ότι απλά είμουν αντιπρόσωπος. Λίγο αργότερα μπήκε στο δωμάτιο ο Kirisaki και με πλησίασε. Έριξε μία κοφτή ματιά στον Saito και μετά με κοίταξε κατάματα.

-Τα πήγες τέλεια στην μάχη σου. Μπορώ να πω πως έχεις βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Πάλεψες καλύτερα από ότι έκανες με εμένα. Δεν ξέρω γιατί αλλά θα μπορούσες να νικήσεις και τον Saito με μεγάλη ευκολία!
Το πρόσωπό του πήρε μία αρρωστημένη έκφραση όταν ανάφερε το όνομα του. Μπορεί εκείνος να μην είχε καταλάβει ότι μπορούσα να διακρίνω τις πνευματικές του ανωμαλίες από στιγμή σε στιγμή. Είχα όμως ήδη βγάλει τα συμπεράσματά μου. Ήξερα τον λόγο που γινόντουσαν όλα αυτά μεταξύ του Kirisaki και του Saito.
-Ας γυρίσουμε στο παρόν όμως. Jaggerjaw... αυτό το όνομα έχει γυρίσει σε ολόκληρο το νησί. Όλοι μιλάνε για την τεχνική του και για το πόσο βίαιη συμπεριφορά έχει. Οι περισσότεροι κάτοικοι τον φοβούνται περισσότερο και από τον Saito. Πρόσεχε πως θα πολεμήσεις εναντίον του.

-Ο δεύτερος αντίπαλός σου δεν πιστεύω να έχει κάτι ιδιαίτερο. Υπάρχει περίπτωση να είναι από αυτούς οι οποίοι πέρασαν τον πρώτο γύρο κατά τύχη ή με συνεργασία και μετά πισώπλατο μαχαίρωμα. Δεν χρειάζεται να του δώσεις πολύ σημασία.
-Δεν τον ξέρεις ονοματικά ή φυσιογνωμικά?
-Όχι. Αυτό μου διαφεύγει. Πρώτη φορά τον βλέπω στο τουρνουά και δεν φαίνεται να είναι του νησιού αυτού. Εκτός και αν ήταν κρυμμένος τόσα χρόνια και δεν έκανε κάτι το φοβερό. Επικεντρώσου όμως στον Jaggerjaw.
-Δεν χρειαζόταν να μου πεις κάτι τέτοιο. Φαίνεται πως δεν είναι και ο ευκολότερος αντίπαλος. Μπορώ να μετρήσω την δύναμή του αφού συγκρουστούμε τουλάχιστον μία φορά. Τότε θα δω πως θα τον τεμαχίσω. Fufufu!
Έτρεμα... Αυτό το τρέμουλο μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν έπρεπε να κάθομαι και να περιμένω. Έπρεπε να κάνω κάτι το συντομότερο δυνατό. Αλλά κάτι υπήρχε μέσα μου που καιρό είχα να το νιώσω. Και αν είναι αυτό που νομίζω...

Κάθισα σε μία καρέκλα και περίμενα ανυπόμονα την σειρά μου. Κάθε λίγο κοιτούσα τον Jaggerjaw και τα έντονα χαρακτηριστικά του. Το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του ήταν καλυμμένο με επίδεσμο. Φαινόταν σαν μία κινούμενη μούμια από μακριά. Ήταν συνεχώς σκυμμένος μπροστά και φαινόταν απόμακρος. Το όπλο με το οποίο μαχόταν, φαινόταν πως είναι ένα διακοσμημένο ξίφος. Η λαβή του είχε καρφιά προς τα έξω τα οποία παρέπεμπαν σε κοφτερά δόντια. Από την στιγμή που μπήκαμε μέσα έως τώρα δεν είχε κουνηθεί ή μιλήσει. Αλλά τότε γύρισε το κεφάλι του σιγά σιγά και με κάρφωσε με το βλέμμα του. Τα μάτια του είχαν ένα κιτρινωπό χρώμα. Με αυτό το απειλητικό βλέμμα μου είπε έμμεσα ότι θα πεθάνω στον αγώνα. Εγώ του απάντησα με ένα χαμόγελο καθώς δεν μπορούσα να συγκρατηθώ από την χαρά. Υπήρχε όμως και κάτι που με παραξένευε πάνω του. Οι επίδεσμοι σε πολλά μέρη του σώματός του είχαν πλυθεί στο αίμα...

Φαινόταν ήδη υπεραρκετό για να είναι δικό του και να μην έχει έστω λιποθυμίσει. Και οι τρύπες σε αυτά τα σημεία ή τα κοψίματα δεν υποστήριζαν άλλη άποψη. Είχα να κάνω με κάποιο τέρας! Απέστρεψα το βλέμμα μου από πάνω του την ίδια στιγμή που έκανε το ίδιο και αυτός. Αυτή τη φορά, την προσοχή μου πήρε ο Yahiko. Φαινόταν πολύ νέος σε ηλικία αλλά είχε κάτι στα μάτια του που δεν το αγνοούσες. Εξάλλου δεν έφτασε εδώ μόνο και μόνο από τύχη. Και εκείνος με την σειρά του μοίρασε ένα αθώο βλέμμα σε όσους ήταν στο δωμάτιο. Μου την έδινε πολύ αυτό το παιδί. Ίσως είχα την ευκαιρία μου αργότερα για να τον μάθω να συμπεριφέρετε σε ανθρώπους ανώτερους από αυτόν. Ο Kirisaki φαινόταν πολύ αγχωμένος από τότε που φτάσαμε σε αυτό το μέρος. Σε κάποιες στιγμές έτρεμε και ίδρωνε. Τώρα πλέον είμουν σίγουρος για το τι σχέση έχουν ο Kirisaki και ο Saito!

Η ώρα περνούσε σιγά σιγά και έτσι ετοιμάζονταν όλοι οι αντίπαλοί μου. Εγώ απλά έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να τελειώσει ο χρόνος ώστε να πολεμίσω ξανά. Με το που έκλεισαν όμως τα μάτια μου ένιωσα ένα έντονο αίσθημα μέσα μου. Ήταν σαν να ήθελε το στήθος μου να εκραγεί. Σπασμοί μοιράστηκαν σε όλα τα σημεία του σώματός μου και ελαφρύς πόνος έφτασε στην καρδιά μου. Και τότε ένιωσα τον μεγαλύτερο φυσικό πόνο που είχα νιώσει στην ζωή μου. Η καρδιά μου σταμάτησε στιγμιαία και μετά από 1 δευτερόλεπτο ο ακαριαίος πόνος εξαφανίστηκε μαζί με τους σπασμούς. Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα και το φως του δωματίου με τύφλωσε. Ο Kirisaki με κοιτούσε ανήσυχος καθώς πρέπει να παρατήρησε τους σπασμούς μου. Το ίδιο και οι περισσότεροι μέσα στο δωμάτιο αυτό. Τα δάκτυλα των ποδιών και των χεριών μου είχαν μουδιάσει και δεν τα ένιωθα πλήρως. Σιγά σιγά όμως ανακτούσα τον έλεγχό τους.

Για μία στιγμή το θεώρησα κάτι τελείως φυσιολογικό. Νόμιζα πως ήταν κάτι που το πάθαινα συστηματικά εδώ και χρόνια. Όμως το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο οι σκέψεις σιγουριάς χάθηκαν και το μυαλό μου γέμισε ανησυχίες. Το σημαντικότερο δεν ήταν οι σπασμοί ή ο πόνος ο ίδιος. Όταν η καρδιά μου σταμάτησε ένιωσα κάποιον ή κάτι να με καλεί. Να μου ζητάει να βγει έξω από το σώμα μου. Αυτό το γρύλισμα σίγουρα δεν ήταν ανθρώπινο και σίγουρα δεν ήταν φιλικό. Αναπαριστούσε ένα άγριο θηρίο να πεινά και να ψάχνει για τροφή. Και ζητούσε τροφή από εμένα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα το χέρι του Kirisaki στον ώμο μου. Γύρισα το κεφάλι μου προς αυτόν και τον κοίταξα. Ενστικτωδώς του έπιασα το χέρι, του το γύρισα και τον πέταξα πίσω με δύναμη.

Εκείνος πρόλαβε και βρήκε την ισορροπία του στον αέρα και έτσι δεν έπεσε κάτω άτσαλα. Βέβαια, η ορμή δεν τον άφησε να μην χτυπήσει στον τοίχο που βρισκόταν από πίσω του. Έκλεισε τα μάτια του και έσφιξε τα δόντια του, πράξη που έδειξε τον πόνο που ένιωσε. Όταν τα άνοιξε μου έδωσε ένα βλέμμα θυμού. Ήταν έτοιμος από στιγμή σε στιγμή να τραβήξει το ξίφος του και να μου επιτεθεί, αλλά ήξερα ότι δεν θα το έκανε. Όλες του οι ελπίδες είχαν μεταφερθεί πάνω μου και έτσι δεν μπορούσε να αυξήσει το βάρος αυτό με κούραση ή ακόμα και με τραύματα. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι μέχρι να τελείωνε όλο το τουρνουά.
-Προς τι η επίθεση αυτή? Τί έχεις πάθει!?
-Fufufu, δεν ξέρω τι συνέβη πριν αλλά ένιωσα κάτι να με κινεί. Φυσικά δεν είχα σκοπό να σου επιτεθώ και το ξέρεις πολύ καλά.

Φάνηκε να ηρεμούσε σιγά σιγά. Και είχε καταλάβει πως τον είχα ξεπεράσει σε δύναμη εδώ και αρκετό καιρό. Πρόσεξε επίσης πως οι μάχες μου ταίριαζαν καλύτερα για να αυξήσω την δύναμή μου και όχι μικρές δοκιμασίες που σου απειλούν την ζωή. Έβλεπε τις ικανότητές μου να εκτινάσσονται προς το καλύτερο και είμαι σίγουρος πως αυτή την στιγμή με φοβάται αρκετά. Φοβάται μήπως τον προδώσω και τον σκοτώσω για να πάρω εγώ την δόξα και την εξουσία. Τέτοιες σκέψεις πρέπει να περνούσαν συνεχώς από το μυαλό του καθ'όλη την διάρκεια του τουρνουά. Όμως δεν είχε δει ακόμα τίποτα. Είχα ακόμα μάχες να νικήσω και να πάρω επιπλέον εμπειρία και δύναμη. Διέκοψα την στάση μάχης μου και επέστρεψα σε μία πιο βολική για την περίπτωση. Εξάλλου έπρεπε να ξεκουραστώ όσο μπορούσα πριν τον αγώνα.

Δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι που μπήκε στο δωμάτιο ένας απεσταλμένος του Saito. Μας κοίταξε όλους και κατόπιν έλεγξε το ρολόι του. Αυτό γινόταν για περίπου ένα λεπτό μέχρι που πήρε βαθιά ανάσα και άρχισε να μας μιλάει. Είπε πως η πρώτη ομάδα έπρεπε να βγει έξω στον αγωνιστικό χώρο για να συνεχιστεί το τουρνουά. Στην πρώτη ομάδα είμουν και εγώ. Οι τρεις μας συγκεντρωθήκαμε μπροστά του και εκείνος μας οδήγησε. Χωριστήκαμε σε τρεις διαφορετικούς διαδρόμους και τότε ξεκινήσαμε. Οι διάδρομοι ήταν αρκετά στενοί με μικρό φωτισμό. Προχώρησα μέχρι που έφτασα στο τέλος του, τον χώρο μάχης μας. Κοίταξα γύρω μου το πλήθος να κραυγάζει. Απέναντί μου πρόσεξα τον πρώτο μου αντίπαλο ο οποίος δεν ήταν ο Jaggerjaw αλλά ο άτυχος που έτυχε μαζί μας!
-Ας δοκιμάσω την τύχη μου! Μπορεί να βγει κάτι καλό από εδώ!

Με κοίταξε φοβισμένος και έτοιμος να φωνάξει για να παραδοθεί. Πλησίασα με τεράστεια ταχύτητα και του έκλεισα το στόμα με το χέρι μου. Αν φώναζε θα μπορούσε να μου καταστρέψει τα σχέδια. Ήξερα πως να αντιμετωπίσω την κατάστασή του και έτσι δεν έχασα άλλο χρόνο. Από στιγμή σε στιγμή ο Jaggerjaw θα έφτανε στο σημείο αυτό και θα έκανε επίθεση. Και μιας και φαινόταν δυνατός αντίπαλος είπα να πάρω τα μέτρα μου ενάντίον του. Κοίταξα κατάματα τον κακόμοιρο ξιφομάχο ο οποίος είχε ιδρώσει για τα καλά. Με μία λάθος του κίνηση θα είχε πεθάνει. Άρα δεν μπόρεσε να δράσει και έτσι έμεινε ακίνητος για να με ακούσει.
-Θα κάνουμε μία συμφωνία εμείς οι δύο φίλε μου! Και πίστεψέ με, δεν μπορείς να αρνηθείς. Αν το κάνεις, θα σε στείλω με τους υπόλοιπους χαμμένους ξιφομάχους σε αυτό το τουρνουά. Και δεν νομίζω να αρέσει αυτό στην οικογένειά σου!
Έκανε ένα νεύμα πως θα συμφωνήσει με οτιδήποτε του πω.

-Θα συνεργαστούμε για να νικήσουμε τον κοινό μας εχθρό. Αρχικά θα κάνουμε πως δεν γνωρίζουμε τίποτα και θα πάμε να επιτεθούμε ο ένας στον άλλον. Όταν πλησιάσει θα του κάνουμε συγχρονισμένη επίθεση. Αν αποτύχει θα κάνουμε ότι δυνατόν γίνεται για να τον σκοτώσουμε. Ως αντάλλαγμα θα σε αφήσω ελεύθερο να φύγεις ζωντανός από το τουρνουά και δεν θα σε σκοτώσω. Δυστυχώς όμως υπάρχει και το άλλο πρόβλημα. Δεν ενδιαφέρομαι για τον πλούτο του αρχηγού του νησιού και δεν έχω καμία όρεξη να πάρω τέτοια θέση. Βρίσκομαι εδώ για να περάσει η ώρα μου. Άρα μπορείς να πεις πως δεν έχω λόγο να συνεχίσω στο τουρνουά. Κατάλαβες πιστεύω πως δεν θα διστάσω να σε κόψω αν παραδοθείς πριν ολοκληρώσουμε την συμφωνία μας ε?
Ενίσχυσα τον λόγο μου τραβώντας το σπαθί μου και κολλώντας το στο στομάχι του. Το γύρισα νευρόσπαστα κυκλικά και μετά έφυγα πίσω για να ξεκινήσω το σχέδιό μας.

Περιμέναμε και οι δύο μέχρι να εμφανιστεί και ο τρίτος. Μόλις είδαμε την σκιά, παριστάναμε τους ανήξερους και κοιταχτήκαμε. Ο Jaggerjaw κοίταξε τον άλλον και μετά εμένα. Έκανα νόημα στον Jaggerjaw όταν με κοίταξε, να επιτεθούμε στον άλλο και αμέσως έτρεξα για να τον χτυπήσω. Η καρδιά του πήγε να σπάσει από την αγωνία και δεν μπορούσε να σταυρώσει λέξη. Ήταν όμως έτοιμος να παραδοθεί. Του έριξα ένα απότομο και απειλητικό βλέμμα θυμίζοντάς του την συμφωνία μας. Καθώς έτρεχα προς τα πάνω του γύρισα το κεφάλι μου για να δω τον Jaggerjaw και η εικόνα με συνέτριψε μαζί με πόνο. Ο Jaggerjaw με είχε φτάσει και είχε βγάλει το ξίφος του από την θήκη του. Αντί να επιτεθεί στον κακομοίρη, με κάρφωσε στο πόδι διαπερνώντας το με το ξίφος. Δεν πίστευα πως θα έκανε τέτοια κίνηση. Τινάχτηκα πίσω αμέσως όταν έβγαλε το όπλο του από το πόδι μου. Δεν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω άλλο...

Το βλέμμα του είχε καρφωθεί πάνω μου. Πίστεψα πως τώρα ήταν η ευκαιρία μου.
-Τώρα!!!
Φώναξα δυνατά και τότε είδα μία λεπίδα να περνά μέσα από το στήθος του Jaggerjaw. Στην αρχή νόμιζα ότι θα φοβόταν και ότι θα παραδινόταν αλλά τελικά υπέκυψε στον φόβο του και το έκανε. Όσο ο Jaggerjaw είχε την προσοχή του πάνω μου εκείνος κατάλαβε την κατάλληλη στιγμή και τον κάρφωσε από πίσω. Το ήξερα πως κάπως θα μου φαινόταν χρήσιμος. Αίμα κύλησε πάνω στην λεπίδα και δημιούργησε μία λίμνη κάτω. Κι όμως, δεν έβγαλε ούτε μία κραυγή πόνου, δεν έδειξε να πονάει και τελικά γύρισε το κεφάλι του να κοιτάξει αυτόν που τον κάρφωσε. Το μόνο που είδα μετά, ήταν ένα κεφάλι να πετάγεται στον αέρα και να σταματά λίγα μέτρα μακριά μου. Ο Jaggerjaw έβγαλε το σπαθί που ήταν καρφωμένο πάνω του. Βρήκα την ευκαιρία μου.

Όσο ήταν με γυρισμένο κεφάλι πήδηξα με το ένα πόδι μπροστά και κατέβασα με ορμή το σπαθί μου στο στήθος του με αποτέλεσμα να τον κόψω. Δεν θα επιζούσε μετά από τέτοιο τραύμα. Το χτύπημα που κατάφερα ανάγκασε έναν πίδακα αίματος να πεταχτεί από την βαθιά ουλή που του άφησα. Ταυτόχρονα κόπηκαν και οι επίδεσμοι που είχε σε ολόκληρο το σώμα του. Οι στιγμές θριάμβου μου κράτησαν λίγο καθώς πάλι δεν υπήρξε σημάδι πόνου. Με μία απότομη κίνηση ο Jaggerjaw γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου και έστρεψε το ξίφος του μπροστά. Ίσα ίσα που ξέφυγα το χτύπημα και γλίτωσα με μία ελαφριά γρατζουνιά στο αριστερό μου χέρι. Αυτή η επίθεση είχε στόχο την καρδιά μου. Όταν τον ξανακοίταξα έμεινα άναυδος. Οι κομμένοι επίδεσμοι αποκάλυψαν το καρακρεουργημένο σώμα του αντιπάλου μου. Ολόκληρα κομμάτια έλειπαν από διάφορα σημεία και τρύπες φαίνονταν παντού. Τα κόκκαλα ήταν ορατά σχεδόν σε κάθε μέρος.
-Τί είσαι!?

Οι επόμενες επιθέσεις του δεν μου άφησαν το περιθώριο να σκεφτώ τι γινόταν. Έκανα μόνο μία σκέψη που μάλλον φαινόταν σωστή. Ήταν χρήστης Φρούτου του Διαβόλου! Προσπαθούσα συνεχώς να αποφύγω ή και να αποκρούσω τις κινήσεις του. Το τραυματισμένο μου πόδι δυσκόλευε κατά πολύ τις κινήσεις μου και μου έδινε έναν αργό ρυθμό. Αυτός ο τραυματισμός ήταν που μου στοίχησε και το αριστερό μου χέρι. Το ξίφος του διαπέρασε την σάρκα μου επιφανειακά, σε τέτοιο όμως σημείο που μου κατέστρεψε κεντρικό νεύρο και έτσι έχασα τον έλεγχο του χεριού αυτού. Είμουν ανήμπορος να συνεχίσω την μάχη μέχρι που ένιωσα κάτι μέσα μου. Ήταν παρόμοιο με αυτό που είχα νιώσει πριν στο δωμάτιο εκείνο. Αυτή τη φορά όμως ξεπερνούσε κατά πολύ από θέμα πόνου. Το σώμα μου ακινητοποιήθηκε και το αίμα μου πάγωσε. Η όρασή μου θόλωσε με αποτέλεσμα να πέσω σε μία κατάσταση λιποθυμίας. Είχα σιγουρέψει τον θάνατό μου και είχα εγκαταλείψει τις ελπίδες μου μέχρι που ξανάκουσα εκείνη τη φωνή... εκείνο το ουρλιαχτό.

Ένιωθα πως έβγαινε από την καρδιά μου. Ένιωθα πως υπήρχε κάτι εκεί που ζούσε όλα αυτά τα χρόνια και το οποίο κοιμόταν μέχρι τώρα. Και αυτή κατάσταση που βρισκόμουν το έκανε να ξυπνήσει επιτέλους. Το ουρλιαχτό αντήχησε σε όλο μου το σώμα και αμέσως όλα άλλαξαν. Γέμισα με ενέργεια, απέκτησα τον έλεγχο όλων των προηγούμενων "νεκρών" σημείων και ο πόνος έφυγε. Η όρασή μου καθάρισε και ένιωσα υπερκινητικός. Αναγκάστηκα να βγάλω λίγη ενέργεια με μία κραυγή.
-Ααααααααααααααααα!
Το ουρλιαχτό αυτό κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα και ενδιάμεσα παραμορφώθηκε κάπως παίρνοντας την μορφή του θηρίου που κρατούσα μέσα μου. Όλοι γύρω σταμάτησαν να μιλούν και να κουνιούνται για λίγο. Δεν περίμεναν να βγάλω μία τέτοια κραυγή σε μία τόσο εξουθενωτική κατάσταση. Κοίταξα τον Jaggerjaw ο οποίος είχε γουρλώσει τα μάτια του.
-Δεν θα χάσω... ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΩ!!