[ΤΕΛΟΣ]Numa Numa no Mi...The power of the Swamp

Αναγκαστηκα να υποχωρησω για να παρω καμια ανασα, για αυτο και εκανα ενα αναποδο σαλτο και γονατησα στο εδαφος κρατοντας με το ενα χερι το εδαφος και το αλλο το σπαθι μου οσο πιο σφυχτα μπορουσα. Λογω υπερβολικης κουρασης, ανασαινα υπερβολικα γρηγορα και προσπαθησα να ισορροπησω τους χτυπους της καρδιας μου....
-Στο ειπα δεν εχεις ελπιδα...ειπε με απειλιτικο τονο, ενω ερχοταν καταπανω μου με μεγαλη ταχυτητα προσπαθοντας να με αποτελειωσει. Δεν μπορουσα ομως να τα παρατησω ετσι απλα, μιας και ειχα πολλα να δωσω. Παιρνοντας μια τελευαια ανασα, εκανα ενα σαλτο προς τα μπροστα και ο καπετανιος περασει ακριβως απο πανω μου. Οταν βρεθηκα απο πισω του εκεινος απλα εσκαγε με δυναμη προς το εδαφος. Μαλλον ηλπιζε να αποκρουσω το χτυπημα του, σκεφτηκα ενω χαμογελουσα βλεποντας οτι ετσι οπως ηταν δεν ειχε καθολου αμυνες....
-Πολυ μεγαλη ιδεα εχεις για τον εαυτο σου...ειπα ενω εκανα ενα σαλτο προς τα μπροστα και τον κλοτσουσα με οση φορα ειχα πισω στην μεσα και κοβωντας του, το χερι του που ηταν εκτεθειμενο. Ενα μεγαλο ουρλιαχτο ακουστηκε και ο καπετανιος πεταξε μακρυα μου...
-Μαλλον με υποτιμησες εσυ εμενα θα ελεγα...ειπα ενω ενα χαμογελο ευχαριστησης ζωγραφιζοταν στα χειλη μου. Ειχα καταφερει να τρυπησω την αμυνα του και να του κανω μια πολυ καλη πληγη. Το μονο που ηλπιζα βεβαια ηταν να περιορισει λιγο τις επιθεσεις του, γιατι και η δικη μου αμυνα ειχε αρχισει να καταρρεει....

Η Anna ειχε ηδη προχωρησει και παλευε με τον πειρατη ενω εγω ειχα πεσει στα γονατα μου και σφαδαζα απο τον πονο.
Δεν περιμενα το κεντρι του να ειχε δηλητηριο... Ποσο μαλλον να δρα τοσο γρηγορα! Στα τοσα χρονια ως γιατρος ηταν η πρωτη φορα που εβλεπα τοσο ισχυρο δηλητηριο. Ετσι οπως εκοβα την κατασταση, ο εχθρος μας ελεγε την αληθεια... Σε λιγες ωρες θα ημουν νεκρη. Επρεπε να δρασω αμεσα.

Επιασα με τα χερια μου περιμετρικα την πληγη μου και σφιγγοντας τα δοντια, την πιεσα, αναγκαζοντας ετσι το αιμα μου να πεταχτει εκτος του σωματος με μεγαλυτερη δυναμη και ταχυτητα.
Ο πονος ηταν ανυποφορος. Ισως να ηταν και η πρωτη φορα που πονουσα τοσο πολυ αλλα αυτο ηταν ενα αναγκαιο βημα. Με αυτον τον τροπο ηλπιζα πως το μεγαλυτερο μερος του δηλητηριου θα ειχε φυγει απο τον οργανισμο μου μαζι με το αιμα που εχασα.
Επειτα εβγαλα απο το μικρο τσαντακι που ειχα μαζι μου μια μικρη ενεση,
-Αυτο... θα σταματησει τον πονο...
Μονολογησα καθως εμπηγα την βελονα διπλα απο την πληγη.
-Και αυτο... θα καθυστερησει το δηλητηριο...
Ξαναειπα βγαζοντας και μπηγοντας μια δευτερη βελονα διπλα στην πληγη.

Και τωρα... μενει να σκοτωσουμε αυτην την ενοχλητικη σφηκα...
Σκεφτηκα και δοκιμασα να σηκωθω αλλα τα ποδια μου τρικλισαν και κοντεψα να ξαναπεσω.
Με πολυ προσπαθεια μπορεσα και σταθηκα στα ποδια μου. Παραπατησα μεχρι τα δεντρα λιγα μετρα πιο μπροστα, εγειρα πανω σε αυτα και γυρισα το κεφαλι μου και ειδα την Anna να κοβει ενα απο τα πολλα ακρα που ειχε ο εχθρος.
-Ανα μπραβο κοπελα μου...
Ειπα, αλλα φυσικα δεν με ακουσε κανεις, λογω της αποστασης.
Η Anna πολεμουσε με ολη της την δυναμη λιγο παραπερα και εγω δεν μπορουσα να κανω τιποτα!
Ηθελαν λιγο ακομα χρονο τα φαρμακα για να αρχισουν να εχουν αποτελεσματα. Μεχρι τοτε ημουν ανικανη για το οτιδηποτε...
Κρατησου λιγο ακομα Anna.... ΚΡΑΤΗΣΟΥ!

Συνεχιοαμε να ανταλασουμε δυνατα χτυπηματα μεχρι που εκανε εναν συνδιασμο επιθεσεων που δεν μπορουσα να αποκρουσα με τιποτα. Το αποτελεσμα ηταν να μου πεταξει μακρυα το σπαθι μου και να ειμαι σε μειωνεκτικη θεση. Ειχα βεβαια και το φρουτο μου αλλα δεν ηξερα αν αυτο θα εκανε και πολλα. Μπορει οι επιθεσεις του να μην ειχαν κανενα αποτελεσμα πανω μου μιας και ειχα το στοιχειο του βαλτου, αλλα δεν ηξερα και πολλα για αυτο ακομα. Τοτε συνειδητοποιησα το ποσα ειχα να μαθω ακομα και οτι κακως βιαζομουν να αντιμετωπισω καποιον δυνατο αντιπαλο...
-Τιποτα ακομα δεν εχει τελειωσει...σκεφτηκα απο μεσα μου....αν καταφερα να του κανω ενα τετοιο χτυπημα και να τον κοψω παει να πει οτι εχει καποια αδυναμια την οποια δεν μπορω ακομα να δω....εεει για μισο λεπτο..ειναι σχεδον τετραπλασιος σε ογκο απο εμενα...αυτο σημαινει οτι αν δεν εχει χωρο να κινηθει...δεν μπορει να κανει τοσο ευκολα επιθεσεις...ειπα απο μεσα μου ενω γυρνουσα και κοιτουσα το δασος....
Το μονο που ειχα να κανω ηταν να τον παγιδεψω και ο μονος τροπος για να το κανω ηταν να τον ξεγελασω. Αρχισα λοιπον να υποχωρω προς το εσωτερικο του δασους, εκει που σιγα σιγα ο χωρος αρχισε να στενευει λογω των δεντρων...
-Για αυτο δεν μας αντιμετωπισε μεσα στην σπηλια..σκεφτηκα ενω κοιτουσα ενα χαμογελαστο υφος κατα πανω του. Ειχα αρχισει σιγα σιγα να εκμεταλευομαι την αδυναμια του και το μονο που ηλπιζα να βγει υπερ μου, αλλιως δεν ηξερα τι θα εκανα....

Εχοντας φτασει πλεον αρκετα μετρα μεσα στο δασος εγινα βαλτος και χαθηκα απ το οπτικο του πεδιο και αρχισα να πηγαινω προς το μερος του, παντα σε μορφη βαλτου χωρις να μπορρει να με δει. Εκεινος σαστισε, ενω προσπαθουσε να δει που θα μπορουσα να ειχα παει....
-Εμφανισου και πολεμα...αρχισε να φωναζει διχως να του δινω σημασια. Σκεφτηκα οτι θα μπορουσα να τελειωσω την μαχη ευκολα αν ειχα το σπαθι μου, γιατι απλα θα σχηματιζομουν απο πισω του και απλα θα τον καρφωνα στο κεφαλι. Παρ ολα αυτα η μοιρα ηθελε να με δυσκολεψει και απ την μια χαιρομουν που δεν θα νικουσα τοσο "ευκολα". Σχηματιστηκα ακριβως μπροστα του και του εριξα με δυναμη μια μπαλα βαλτου στο προσωπο για να τον τυφλωσω. Αυτο θα μου εδινε λιγο χρονο για να προετοιμαστω καλυτερα για την επομενη μου επιθεση , η οποια φυσικα δεν αργησε να ερθει. Το αποτελεσμα ηταν να πεσει με δυναμη στο δεντρο που βρισκοταν απο πισω του , εξαιτιας του πιδακα βαλτου που εκτοξευσα πανω του. Κατι που δνε ειχα υπολογησει ηταν να σηκωθει σχεδον αμεσως και μου εκανε επιθεση αυτη την φορα με το νεκτρι του. Για καλη μου τυχη προλαβα και εγινα βαλτος πριν με πετυχει το δηλητιριωδες κεντρι του και περασε απο μεσα μου. Μπορουσα να δω πλεον το καθαρο πλεονεκτιμα που ειχα τα φρουτα logia απεναντι στα paramecia και στα zoan. Ποσο τυχη παιζει να ημουν που ειχα την ευκαιρια να αποκτησω τετοια δυναμη, ουτε η ιδια δεν μπορουσα να φανταστω...
-Ας δωσουμε ενα τελος σε αυτη την μαχη δεν νομιζεις?..ειπα κανοντας ενα σαλτο προς το μερος του παιρνοντας την κανονικη μου μορφη....

Πριν προλαβω να κανω την επιθεση μου , σταματησαμε αφου ακουσαμε μια δυνατη φωνη να ερχετε προς το μερος μας. Δεν ηταν αλλη απο την Sakura. η οποια ειχε καταφερει να "απαλαγει" απο τον πονο του δηλητηριου. Το πως το εκανε αυτο ηταν κατι που δεν μπορουσα να καταλαβω, αλλα οτι και να ηταν, ημουν χαρουμενη που ηταν καλα και ηρεμησα...
-Δεν πιστευω να ξεχασες και εμενα...?..τον ρωτησε με ειρωνικο υφος ενω τον κλοτσουσε με δυναμη προς τα πανω μου και αναγκαστηκα να γινω βαλτος για να τον αποφυγω...
-Συγνωμη Anna....δεν ειδα οτι ησουν εκει...
-Οκ...σε πιστευω... ..ειπα ενω εκεινη την στιγμη πηρα παλι την κανονικη μου μορφη. Πλεον εχοντας και την Sakura στο πλευρο μου θα διναμε ενα τελος σε αυτη την μαχη...
-Sakura...το παιδι απο εδω δεν εχει επικυρηξη?
-Γιατι ρωτας?Γλυκοκοιταζεις τα λεφτα που εχει το κεφαλι του?
-Δεν θα ελεγα οτι με χαλανε....ειπα ενω γυρησα προς το μερος της. Ειχα αρχισει να σκεφτομαι πολυ σοβαρα το να γινω κυνηγος επιρυγμενων σαν την Sakura. Ηταν ενας τροπος να ζω και να βγαζω το ψωμι, ενω θα απαλαζα τον κοσμο αυτο απο τετοια αποβρασματα. Οχι δεν πιστευα οτι θα ημουν μια τιμωρος του κακου, αλλα καποια που θα προσπαθουσε να προστατευσει τους αθωους. Ειχα ηδη αρχισει να νοιωθω ωραια εχοντας ενα στοχο και αυτος δεν ηταν αλλος απο την προστασια της μικρης....

-Αααα ξεχασα...βρηκα και αυτο εδω κοντα στην σπηλια...ειπε η Sakura ενω μου εδινε το σπαθι μου...πιστευα οτι θα μπορουσε να σου φανει χρησιμο...
-Ας δωσουμε ενα τελος γιατι με κουρασε δεν νομιζεις?..ειπα ενω χαμογελουσα...
Τοτε η Sakura εγνεψε καταφατικα και γυρησαμε τα βλεμματα μας προς τον καπετανιο. Ειχε μειωνεκτιμα και αναγκαστηκα σιγα σιγα υποχωρουσε....
-Δεν θα χασω τοσο ευκολα...
-Ολο αυτο λες απ την αρχη της μαχης....ειπε η Sakura χαμογελαστα, ενω ορμουσαμε και οι 2 προς το μερος του. Προσπαθησε να αποκρουσει τα περισσοτερα απ τα χτυπηματα μας, αλλα το μονο που καταφερε ηταν να χασει ακομα 2 ακρα απ τα 6....
-Kaze Tsunami...
-Ketsueki Kawaki.......φωναξαμε και οι 2 ενω καναμε μια συνδιαστικη επιθεση με την δυναμη των φρουτων μας. Ενας τεραστιος στροβιλος αερα και ενας μεγαλος πιδακας βαλτου τρυπησαν το σωμα του καπετανιου. Ενα τεραστιο ουρλιαχτο καλυψε ολους τους θορυβους του δασους ενω το αιμα του καπετανιου γινοταν ποταμι. Τοτε αρχισε να παιρνει την αρχικη του μορφη. Το σημειο που του ειχαμε δημιουργησει την τρυπα ηταν δεξια κοντα στον θωρακα. Ηταν νεκρος και η μαχη μολις ειχε τελειωσει...

Ο πειρατης βρισκονταν λιγα μετρα μακρια μας. Νεκρος κοιτονταν στο εδαφος με μια μεγαλη τρυπα στο σωμα του.
Κοιταχτηκαμε εγω και η Anna και ενα χαμογελο ζωγραφιστηκε στα προσωπα και τον δυο.
Καμια μας δεν θα τα ειχε καταφερει μονη της, και οι δυο μαζι ομως... Δεν ειχε ελπιδα ο καπετανιος
σκεφτηκα και ημουν αρκετα σιγουρη πως ακριβως το ιδιο σκεφτοταν και η νεα μου φιλη.

Κατι προσπαθησε να πει η Anna αλλα δεν μπορεσε. Το μονο που βγηκε ηταν ενα ψελλυσμα, μια αδυναμη φωνη που δεν καταλαβα τι ηθελε να πει και πριν προλαβω καν να το καταλαβω, ειχε κλεισει τα ματια και επεφτε...

Τελευταια στιγμη καταφερα και την επιασα, την κρατησα πριν πεσει κατω.
Γαμωτο ειναι βαρια!
Σκεφτηκα αλλα μετα καθως θαυμασα το καλλιγραμμο και καμπυλωτο κορμι της σκεφτηκα
Μπα... Μαλλον το δηλητηριο θα με εχει αποδυναμωσει.
Ειχε λιποθυμησει απο την εξαντληση.
Τα εδωσε πραγματικα ολα για αυτο το κοριτσακι, για την φιλη της... Πραγματικα αξιοθαυμαστο... Αραγε θα εκανε το ιδιο και η Winry(η μεντορας μου) για μενα? Υποθετω πως ναι... Εξαλλου εγω θα το εκανα για αυτη.
Αλλα εδιωξα αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου και την κοιταξα...
Ενας μορφασμος πονου χαρακτηκε στο προσωπο της και με μια γρηγορη ιατρικη ματια καταλαβα οτι ηταν αρκετα χτυπημενη.
Δεν υπηρχαν περιθωρια χρονου ουτε για αυτην αλλα κυριως ουτε για μενα. Χρειαζομουν αμεσως βοηθεια... Το δηλητηριο με απειλουσε θανασιμα!

Δευτερολεπτα αργοτερα κατερρευσε και η Sakura λογο του δηλητηριου. Ημασταν και οι 2 στο ελεος του θεου μετα απο μια τοσο δυσκολη μαχη. Η μια ηταν πιο χαλια απ την αλλη σε κατασταση υγειας και χρειαζομασταν βοηθεια. Προσπαθησα να ανοιξω τα ματια μου αλλα ημουν πολυ κουρασμενη για να μπορω να κανω την οποιαδηποτε κινηση...
-Βοηθεια...ψυθιρισα στο κενο με οση δυναμη μου ειχε απομεινει και εκλεισαν τα ματια μου...
Ασχημες εικονες περνουσαν απο το μυαλο μου την ωρα που κοιμομουν. Ξαναζουσα οτι ασχημο ειχα βιωσει ποτε και το συναισθημα ηταν απαισιο. Βιωνα τον πονο και την θληψη των τελευταιων χρονων ξανα και ξανα. Πεταχτηκα και ανοιξα τα ματια μου προσπαθοντας να σταματησω να βλεπω αυτον τον αρρωστημενο εφιαλτη. Οταν ηρεμησα καπως ειδα οτι δεν βρισκομουν πλεον δασος, αλλα στο σπιτι της Apis. Στο διπλα κρεβατι, δηλαδη, εκει που κοιμοταν η Apis βρισκοταν η Sakura. Μαλλον μας ειχαν μαζεψει και τις 2 απ το δασος μετα την μαχη...
-Ξυπνησες βλεπω...μην κανεις αποτομες κινησεις...Χρειαζεσαι ξεκουραση...ειπε ο παππους της Apis ενω με εσπρωχνε πισω στο κρεβατι. Ειχε φερει μαζι του κατι κοσμπρεσες με νερο...
-Θα γινει καλα ετσι?..ρωτησα γεματη αγωνια...
-Τα δυσκολα περασαν και βγηκε σχεδον ολο το δηλητηριο που ειχε μεσα στα οργανα της...
-Δηλαδη δεν διατρεχει πλεον καποιο κινδυνο...
-Δεν θα το ελεγα...αλλα ακομα ειναι αδυναμη....θα χρειαστειτε και οι 2 σας τουλαχιστον 4-5 αναρωση...ειπε ενω εβρεχε το προσωπο της Sakuras....

Την επομενη μερα η Sakura συνελθε και ηταν αρκετα καλυτερα. Τουλαχιστον μπορουσε να περπατησει και της ειχε πεσει και ο πυρετος. Εγω απ την αλλη ειχα μερικα χτυπηματα σε χερια και σε ποδια , αλλα δεν ηταν τιποτα μπροστα σε αυτα που ειχε παθει η Sakura. Μου ειχε σωσει το τομαρι 2-3 φορες μεσα στην μαχη και της χρωστουσα για την βοθεια που μου ειχε προσφερει. Το ιδιο απογευμα ηρθε και ο Mark απ το σπιτι για να δει την κατασταση μας. Χαρηκε ιδιαιτερα που ημασταν καλυτερα και καθησε μαζι μας αρκετη ωρα. Η σχεση του με την Apis γινοταν ολο και καλυτερη και σιγα σιγα τα αδερφια εδειχναν να αποδεχονται το ενα το αλλο. Ηταν ενα πολυ ευχαριστο θεαμα και μια μεγαλη ανταμοιβη για ολα οσα ειχαμε περασει....
Αυτες τις μερες που αναρωναμε ειχα την ευκαιρια να μιλησω με την Sakura και να παρω πληροφοριες σχετικα με τους Bounty Hunters. Ηταν κατι που μου κεντρισε το ενδιαφερον και με εκανε να θελω να μαθε περισστερα για αυτο. Εκεινη δεκτηκε να μου δωσει οσες πληροφοριες χρειαζομουν και στο τελος απλα με επεισε απλα να γινω...
Ηταν μια νεα σελιδα στην ζωη μου και γενικα ηθελα να ζησω κατι καινουργιο. Αρχικα ηταν το φρουτο, τωρα ηταν αυτο. Ισως ολα αυτα μαζι απλα σαν συνδιασμος να ηταν αυτο που χρειαζομουν για να παω μπροστα και να ανακαλυψω νεα πραγματα. Τετοιου ειδους σκεψεις με εκαναν να σκεφτομαι επι ωρες και να γεμιζω τις βαρετες στιγμες που ημουν στο κρεβατι και δεν ειχα τιποτα να κανω, γιατι η Sakura κοιμοταν και ολοι οι υπολοιποι ασχολουνταν με κατι....

Ανοιξα τα ματια μου... Το τελευταιο πραγμα που θυμομουν ηταν να κουβαλαω την Αννα και λιγα μετρα παρακατω απλα να με εγκαταλειπουν ολες οι δυναμεις μου και να χανω τις αισθησεις μου.
Διπλα μου ηταν η Αννα, τυλιγμενη στους επιδεσμους απο πανω ως κατω. Εκανα να σηκωθω αλλα ημουν ολοκληρη μουδιασμενη.
Τις κινησεις μου ειδε ενας γερος και ετρεξε αμεσως κοντα μου.
-Μην κουνιεσαι! Δεν πρεπει να κανεις οποιαδηποτε κινηση!
-Την... τσαντα....
Ψυθιρισα κανοντας ενα απαλο νευμα προς τα πραγματα μου που ηταν αφημενα παραδιπλα.
Ο γερακος ετρεξε και την εφερε.
Απλωσα το χερι μου μεσα στο μπροστινο τσεπακι και εβγαλα την αδεια συριγγα που χρησιμοποιησα για να καθυστερησω το δηλητηριο.
-Δωσε... το... στον γιατρο....
Του ειπα δινοντας του την.
Αυτος την πηρε προσεκτικα και εγνεψε.
Ελπιζω ο γιατρος ειναι καλος και να καταλαβει..
Σκεφτηκα ξανακλεινοντας τα ματια και με αυτον τον τροπο, παραδινοντας τον εαυτο μου στο ελεος καποιων αγνωστων ανθρωπων και της θεας τυχης.

Λιγες μερες αργοτερα ξυπνησα και μου εξηγησε ο γιατρος την κατασταση μου και πως διεφυγα τον κινδυνο.
Ηταν αληθεια. Σιγουρα ημουν εξασθενημενη αλλα ενιωθα πως σιγα σιγα οι δυναμεις μου επανερχοταν και πως οργανισμος μου ειχε αρχισει να ξανα δυναμωνει.
Ετσι τις περισσοτερες ωρες των επομενων ημερων τις περασα κοιμωμενη.
Τις ωρες ομως που ημουν ξυπνια συζητουσαμε με την Αννα. Εξαλλου και οι δυο επρεπε να μεινουμε στα κρεβατια μας και επρεπε καπως να περασει η ωρα μας.
Με ρωτουσε πως ειναι η ζωη να εισαι κυνηγος επικυρηγμενων, να κυνηγας αλλους ανθρωπους, αν με πειραζει αυτο, αν νιωθω πως κανω κατι κακο, αν αντεχω να το κανω και αλλα παρομοια.
Τις απαντησα πως παρολο που δεν ειναι ευκολο να τριγυρνας στις θαλασσες μονη σου και να κυνηγας επικυνδυνους ανθρωπους και να ρισκαρεις την ζωη σου καθε φορα για να βγαλεις το ψωμι σου, δεν ειναι και τοσο ασχημο. Γνωριζεις ανθρωπους, ταξιδευεις στα νησια. Το μονο που μπορει να σου λειψει καποια φορα ειναι η παρεα... Και αυτο θα πρεπει να ειναι το μονο που πρεπει να φοβασαι. Το να σκοτωνεις ή να τιμωρεις παρανομους ανθρωπους που εχουν ηδη σκοτωσει ή κλεψει ή εχουν σπειρει την δυστυχια σε πολλους παραπανω εγω προσωπικα το βρισκω ευχαριστηση αλλα δεν θα πρεπει κανεις να νιωθει πως κανει κατι κακο.

Η Αννα φαινοταν πολυ ενθουσιασμενη με την ολη ιδεα του κυνηγου και με ακουγε με πολυ προσοχη. Ηταν γεματη αποριες, χαζες ή εξυπνες, μικρες ή μεγαλες και τις απαντουσα ολες χωρις προβλημα.
Με ρωτησε πως ξεκινησα εγω, πως το αποφασισα και πως ηταν οι πρωτες μερες.
Δεν της ειπα πολλα πραγματα για το παρελθον μου, της ανεφερα ομως την Winry. Ηταν η γυναικα που με περιμενε στα σκοτεινα οταν πλεον ημουν απελπισμενη και χαμενη και ηταν αυτη που μου εδειξε τον δρομο του κυνηγου. Ηταν αυτη που μου εδειξε πως να ξετυλιξω τις δυνατοτητες μου και οτι πραγματικα την ευχαριστω.
-Ισως να ημουν σε κανα τρελοκομειο σημερα αν δεν ηταν αυτη!
Ειπα και γελασαμε και οι δυο πολυ.

Μια συντομη παυση υπηρξε στην συζητηση μας και μετα ακολουθησαν τα λογια της Αννας
-Εεμμ... Σακουρα...
-Ελα μου.
-Τι πρεπει να κανω για να γινω και εγω κυνηγος?
-Χεχε... Την περιμενα ωρα αυτην την ερωτηση.
-
-Θελεις πραγματικα να γινεις?
-Αχα!
-Τοτε λοιπον θα χρειαστεις κατι...
-
Επιασα την τσαντα μου και την ανοιξα. Απο μεσα εβγαλα ενα μεγαλο κομματι πανι και το εδωσα στην Αννα.
-Τι ειναι?
-Ανοιξε το!
Ηταν μια σημαια που ειχα αντιγραψει εγω.
-Μου την ειχε δωσει η Winry ως αποδειξη οτι ειμαι κυνηγος. Ηδη αρκετα ατομα στην Ανατολικη Θαλασσα με ξερουν εξαιτιας αυτης. Μπορεις να την χρησιμοποιεις αμα θελεις. Κατα τα αλλα δεν χρειαζεσαι τιποτα αλλο. Απλα πιασε αυτους τους αναθεματισμενους πειρατες και πηγαινε τους ζωντανους στους Μαρινς!
Ολα τα αλλα ειναι πανω σου!
- Σε ευχαριστω πολυ Σακουρα... Πραγματικα
- Κανε περηφανους τους κυνηγους!

Δυο ημερες αργοτερα ημασταν σε αριστη κατασταση και εγω και η Αννα και αποφασισα οτι πλεον ηταν καιρος να φυγω απο το νησι. Δεν ειχα να κανω κατι αλλο εκει. Απο την αλλη η Αννα ηθελε να μεινει λιγο ακομα για δικους της λογους που δεν εγινα αδιακριτη για να τους μαθω. Αποφασισαμε να συναντηθουμε ξανα σε έναν μηνα στην Shell Town, οπου τοτε η Αννα θα γινοταν και επισημα Bounty Hunter. Της εξηγησα ότι επρεπε να κανει καποια χαρτια στους Marines ετσι ώστε να μπορει να αποδειξει στο μελλον ότι ειναι κυνηγος, και όχι καποια η οποια προσπαθουσε να ξεφυγει από διαφορες κατηγοριες και αλλα σχετικα.

Το ιδιο απογευμα εκανα τις ετοιμασιες μου για να φυγω. Δεν ειχα προβλημα να ταξιδευω και το βραδυ, πραγμα που απο οτι ειδα εκανε μεγαλη εντυπωση στην Αννα. Της εξηγησα οτι μετα απο πολλες περιπετειες και κινδυνους που περνας, το να ταξιδευεις το βραδυ δεν σου φαινεται και τοσο τρομερο αν και συνηθως καλο ειναι να το αποφευγεις. Το καλο με το να το κανεις αυτο ειναι οτι μπορεις να περασεις απαρατηρητη αλλα και να κερδισεις χρονο. Στην περιπτωση μου με βολευαν και τα δυο μιας και ηθελα να χαλαρωσω για λιγο καιρο μετα απο μια τετοια μαχη.
Αφου τελειωσα με βοηθησε η Αννα με τις μεταφορες των πραγματων που ειχα αγορασει απ το νησι και με συνοδεψε μεχρι το πλοιο μου , οπου εκει αποχαιρετιστηκαμε…
-Θα σε περιμενω στην Shell Town….μεχρι τοτε να προσεχεις…
Της ειπα ενω την αγκαλιαζα. Ηταν μια νεα φιλια... Αυτο που εψαχνα εδω και καιρο... Δεν ηθελα ομως να την βιασω και να την χαλασω... Θα την αφηνα να παρει τον χρονο της.
-Μην ανησυχεις. Η συναντηση μας μου εμαθε πολλα!
Μου ειπε καθως χωριζομασταν...

Σπόιλερ:

Καθως εβλεπα το πλοιο να απομακρυνεται, ενοιωσα 2 μικρα χερακια να μου τυλλιγουν την μεση και αμεσως καταλαβα ότι ηταν η Apis. Ημουν τοσο χαρουμενη που ηταν ασφαλης…
-Αραγε θα μαθω που πηγε ο φιλος μου?
-Εννοεις τον δρακο να υποθεσω…?ρωτησα ενώ πηρα αμεσως την απαντηση μου με μια κινηση της Apis…
-Εχει πολλες πιθανοτητες να είναι ασφαλης. Ισως καταλαβε τον κινδυνο και αποφασησε να φυγει….της ειπα ενώ καθομουν οκλαδος και την πηρα στην αγκαλια μου….
Τοτε σκεφτηκα τι θα εκανε η Apis εδώ μονη της, όταν θα της ελεγα ότι είναι η ωρα να φυγω. Η αληθεια ηταν ότι την αγαπουσα πολύ την μικρη για να πει κανεις ότι θα την αφηνα ετσι απλα. Ειχε όμως και τον Mark, δεν ηταν μονη της. Το καλυτερο όμως θα ηταν να ειχε καποιον εστω της ηλικιας της, ή απλα καποιον για να ασχολειται μαζι της. Αυτό που πιστευω ότι εκανε την Apis να θελει να είναι μαζι μου ηταν αυτος. Ηταν φυσιολογικο απ την μια και μου αρεσε. Δεν ειχα αλλαξει σε καποια πραγματα και ουτε ειχα γινει σκληρη εξαιτιας οσων ειχα περασει….
Παρ όλα αυτά σκεφτηκα ότι ηταν ωρα να πω στην οικογενεια ότι ηταν η ωρα να φυγω. Ειχα ολοκληρωσει τον σκοπο μου και επρεπε να συνεχισω. Το θεμα ηταν πως θα το ελεγα στην μικρη και πως θα το επαιρνε….
Το ιδιο βραδυ ενώ τρωγαμε σκεφτηκα ότι θα ηταν καλο γιατι ημασταν ολοι συγκεντρωμενοι στο σπιτι. Δυσταζα όμως να το πω και προσπαθουσα να βρω τον καταλληλο τροπο…
-Συμβαινει κατι Αννα?Εισαι ενταξει…?ρωτησε ο παππους ο οποιος ειχε σταματησει το φαγητο του. Τοτε πηρα μια βαθυα ανασα και αποφασησα να ξεστωμισω οσα ειχα να πω….
-Νομιζω ότι είναι η ωρα να φυγω από το νησι…και να συνεχισω…

Η Apis τοτε πνιγηκε με την σουπα και αναγκαστηκα να σταματησω όλα οσα ελεγα. Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα όμως ηταν και παλι καλα….
-Κορη μου ηταν λογικο να θελεις να φυγεις καποια στιγμη…και μου εκανε εντυπωση που καθησες και τοσο καιρο…
-Πιστευα ότι απλα δεν ειχα κανει κατι βασικο…Τουλαχιστον τωρα νοιωθω ότι εχω ολοκληρωσει τον σκοπο μου…ειπα διστακτικα ενώ κοιτουσα την Apis , η οποια καθοταν στην καρεκλα αμιλητη….
-Τοτε το καλυτερο που μπορουμε να κανουμε είναι να σε βοηθησουμε με τις ετοιμασιες σου…ειπε με ένα χαμογελο. Η Apis τοτε σηκωθηκε απ το τραπεζι και εφυγε απ το σπιτι σχεδον τρεχοντας…
-Apis…φωναξε ο παππους της, ενώ προσπαθουσε να της επιβληθει. Η μικρη σταματησε στην πορτα, γυρησε το κεφαλι της οπου φανηκαν τα δακρυα της και στην αρχησε και παλι να τρεχει μεσα στο σκοταδια….
-Περιμενετε λιγο…ειπα ενώ σηκωθηκα απ το τραπεζι και αρχησα να τρεχω πισω απ την Apis…
-Apis…περιμενε σε παρακαλω πολύ…αλλα δεν εκανε καν τον κοπο να σταματησει….
Εγινα τοτε βαλτος και καλυψα την αποσταση σε δευτερολεπτα, οπου την αρπαξα και πεσαμε και οι 2 στο γρασιδι….
-Θελεις να φυγεις και να με αφησεις μονη μου….ειπε ενώ εκλαιγε…
-Δεν είναι ετσι και το ξερεις…αλλα και εγω πρεπει να συνεχισω Apis…δεν μπορω να μεινω εδώ για παντα…
-Για όλα φταιει αυτή η…Sakura…εκεινη σου ειπε να γινεις κυνηγος…
-Εκεινη απλα μου προτεινε κατι καινουργιο μικρη…είναι ενας τροπος να πολεμαω το κακο και να προστατευω τους αθωους απ τους πειρατες…
-Μπορει να παθεις κατι όμως…
-Αυτό λεγετε ζωη Apis…μπορει να πεθανω λογο καποιου προβληματος που εχει το σωμα μου, μπορει να πεθανω στην μαχη…πολλα μπορουν να συμβουν ανα πασα ωρα και στιγμη…σκοπος όμως να πολεμησεις μεχρι τελους και να αντεξεις….της ειπα ενώ την πηρα και παλι αγκαλια….

-Θα μεινω παλι μονη μου…αυτό δεν θελω….ειπε ενώ σκουπιζα τα ματια της με την μπλουζα μου. Μειναμε εκει αγκαλια για αρκετη ωρα μεχρι να ηρεμησει. Ειχε περασει και εκεινη πολλα και επρεπε να ξεσπασει καπως και το μονο που εκανα εγω ηταν να την κανω να θελει να σκασει. Όταν ηρεμησε καπως την σηκωσα και την κοιταξα στα ματια…
-Ποτε δεν θα εισαι μονη σου….εισαι πολύ τυχερη που εχεις τον Mark και τον παππου σου. Είναι 2 ατομα που σιγουρα σε αγαπανε και νοιαζονται για εσενα….Ουτε για μενα είναι ευκολο να φυγω. Σας εχω συνηθησει και σας θεωρω δικα μου ατομα….αλλα πρεπει να συνεχισω στην ζωη μου…
-Μα δεν ξερω ποτε θα σε ξαναδω…
-Θα εισαι στην σκεψη μου…της ειπα ενώ χαμογελουσα και ένα δακρυ ξεφυγε το ματι μου. Ηταν μια στιγμη αδυναμιας, οπου εκφραζα κατι ομορφο στην Apis. Καποια στγμη θα καταλαβαινε…
-Ας παμε τωρα σπιτι…να μην ανησυχει και ο παππους…τι λες?...ειπα ενώ την επαιρνα στα χερια μου για να την κουβαλησω. Στο δρομο καταλαβα ότι κοιμηθηκε και για αυτό όταν μπηκα σπιτι εκανα νοημα στον παππου να μην κανει φασαρια για να μην ξυπνησει. Πηγα την Apis στο κρεβατι της και την σκεπασα. Αφου σιγουρευτικα ότι ηταν ενταξει πηγα μεσα στην κουζινα να βοηθησω τον παππου με το μαζεμα της κουζινας…
-Πως νοιωθεις που θα φυγεις?
-Απ την μια χαρουμενη γιατι εχω περασει τοσο ομορφα εδώ…απ την άλλη θα μου λειψετε…δεν το κρυβω…ειπα ενώ γυριζα το κεφαλι μου προς το μερος του και του χαμογελουσα…..

Δεν ειπαμε τιποτα άλλο σχεδον και πηγαμε και οι 2 για υπνο. Εγω παλι όταν πηγα στην κρεβατοκαμαρα αρχισα να μαζευω τα πραγματα μου και καθως εβαζα τα ρουχα μου πηρα και μια φωτογραφια που ειχαμε βγαλει με την Apis μαζι. Η κάθε μια ειχε από μια τετοια για να την εχουμε κάθε φορα μαζι μας. Όταν τα μαζεψα σχεδον όλα, επεσα και εγω με την σειρα μου για υπνο. Κοιμηθηκα σχεδον αμεσως λογο της εξαντλησης….
Το επομενο πρωι ξυπνησα καπως νωρις , αλλα ο παππους ηδη εφτιαχνε πρωινο και πηγα και καθησα μαζι του…
-Καλημεραααααα…ειπαμε και οι 2 όταν ειδαμε ο ενας τον άλλο....
-Σου μαζεψα μερικα φρουτα σε μια τσαντα και μερικες ακομα πραγματα που θα χρειαστεις στο ταξιδι σου. Επιπλεον σου εχω και μια κουβερτα. Αρχιζει να αλλαζει ο καιρος και να μπαινει ο χειμωνας, οποτε είναι ότι πρεπει για να μην κρυωσεις…
-Σας ευχαριστω για όλα…ειπα με ένα χαμογελο. Αρκετη ωρα αργοτερα ξυπνησε και η Apis και εφαγε και εκεινη πρωινο. Στην συνεχεια ειπαμε να παμε ολοι μαζι μεχρι το πλοιο μου οπου θα εφευγα….
Ευτυχως η Apis ειχε ηρεμησει και το ειχε δει καπως λογικα το γεγονος ότι θα εφευγα. Μου εδινε μεγαλη χαρα αυτό καθως ηξερα ότι η μικρη ηταν καλα. Δεν αργησαμε να φτασουμε στο πλοιο και εκανα τις κλασσικες ετοιμασιες για να είναι το καραβι ετοιμο για αναχωρηση….
-Να προσεχεις Anna….ηταν τα τελευταια λογια που ακουσα απ την οικογενεια. Ένα τεραστιο χαμογελο της Apis ηταν αρκετο για να με κανει να βαλω και παλι τα κλαματα…
-Σας ευχαριστω για ολααααααααααααα…..φωναξα ενώ απομακρυνοταν το πλοιο μου απ το νησι. Μια περιπετεια μου, ειχε φτασει στο τελος της…και όμως μου ειχε διδαξει τοσα πολλα…..

Όνομα: Anna Valerious / Sacura Erlic
Haki Points: ---/---
Player of the Month Points: 10/10
Beli: 130.000 / 55.000
Fame Points: 5.000.000 / 5.000.000
Παρατηρήσεις: