[Τέλος] Where Am I???

Στην προηγούμενη ιστορία…
Ο Rob είχε συλληφθεί από τον πράκτορα της CP6, Jerry ύστερα από μία αναπάντεχη συνάντηση των δύο αντρών και μία συναρπαστική μάχη, η οποία δεν είχε την πολυπόθητη τροπή που αναζητούσε ο Rob. Έτσι, βρέθηκε αιχμάλωτος μαζί με άλλους κοινούς εγκληματίες σ’ ένα πλοίο του ναυτικού με προορισμό την υποθαλάσσια κι απόρθητη φυλακή του Impel Down. O Rob μόλις πάτησε το πόδι του στο νησί κι αντίκρισε την είσοδο της φυλακής κατάλαβε ότι δεν θα είχε καμία ελπίδα αν περνούσε το κατώφλι της. Έθεσε σε λειτουργία λοιπόν ένα παράτολμο σχέδιο με απώτερο σκοπό να δραπετεύσει πριν είναι αργά για την μελλοντική του πορεία. Ο Rob αφού πρώτα δημιούργησε ένα μικρό πανικό αποπροσανατολίζοντας τους φρουρούς, βούτηξε στη θάλασσα και βρέθηκε σ’ ένα μικρό πλοιάριο που μετέφερε σκουπίδια εκτός του Impel Down, γλιτώνοντας τα χειρότερα.

Η αλμύρα στο πρόσωπο του Rob τον έκανε να υποφέρει. Σε συνδυασμό με τον καυτό ήλιο ο Rob άρχισε να νιώθει αρκετά άσχημα. Μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του, ένιωσε όλο του το κορμί σα να το βαρούσαν με σφυριά. Εκτός απ’ αυτό η υγρασία του είχε τρυπήσει τα κόκκαλα κάνοντας αβάσταχτη ακόμα και την πιο μικρή κίνηση. Τα ρούχα του είχαν σχεδόν λιώσει απ’ την θάλασσα κι η γεύση της άμμου, όπως και οι κόκκοι της, είχαν πλημμυρίσει το στόμα του, χαλώντας την γεύση του. Μόλις ο Rob άνοιξε τα μάτια του, ένιωσε εντελώς αμήχανα. «Πού στο διάολο βρίσκομαι τώρα?? Αυτό το καταραμένο πλοίο που με πέταξε άραγε?? Λες και ήμουν κάποιο σκουπίδι!! Αααααα, αυτό δεν θα περάσει έτσι! Θα έχω την εκδίκηση μου κάποτε!!»

Ο Rob σηκώθηκε όρθιος κι έκανε μερικά βήματα για να αρχίσει σιγά-σιγά να κυλάει το αίμα στις φλέβες του μετά από ένα μεγάλο διάστημα ακινησίας και για να μπορέσει να ανακτήσει κάπως τις δυνάμεις του, αναζητώντας τροφή σ’ αυτό το άγνωστο γι’ αυτόν μέρος.
"Πρέπει να βρω οπωσδήποτε φαγητό. Έχω να φάω μέρες. Πρέπει να ζήσω. Πρέπει να ζήσω. Δεν θα με κερδίσει η πείνα και η εξαθλίωση. Δεν γεννήθηκα, μεγάλωσα και αφιέρωσα τη ζωή μου στην προπόνηση για να πεθάνω έτσι. Δεν έχω δείξει ακόμα το μεγαλείο μου στον κόσμο. Πρέπει να ζήσω."
Οι σκέψεις αυτές του Rob του έδιναν κουράγιο για να συνεχίσει, να συνεχίσει και να συνεχίσει την αναζήτηση για φαγητό.

Ο Rob όσο προχωρούσε στο νησί αντιλαμβανόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά θεωρούσε ότι τον ξεγελούσαν τα μάτια του κι αυτά που έβλεπε δεν υπήρχαν στα αλήθεια.
"Αποκλείεται να συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση. Μάλλον η πείνα άρχισε να μου παίζει περίεργα παιχνίδια. Δεν πρέπει να το χάσω. Πρέπει να κρατήσω τα λογικά μου."
Εν τέλει μετά από λίγο ψάξιμο παραπάνω ο Rob βρήκε ένα δέντρο με αρκετούς καρπούς πάνω του, τους οποίους κι άρχισε να μαζεύει με μανία. Αφού τελείωσε με το φαγητό του, άρχισε να νιώθει καλύτερα και αισθάνθηκε ότι οι δυνάμεις του είχαν επιστρέψει. Όχι βέβαια στο μέγιστο δυνατό βαθμό, αλλά σ'ένα καλό σχετικά επίπεδο έτσι ώστε να μπορέσει να περπατάει κανονικά και να ανταπεξέλθει σε τυχόν κινδύνους που θα συναντούσε σ'αυτό το νησί.

Ευτυχώς για τον ίδιο είχε καταφέρει να "δανειστεί" δύο σπαθιά απ'το πλοιάριο που τον μετέφερε ως εδώ κι έτσι δεν ένιωθε εντελώς γυμνός.
"Όσο έχω σπαθιά στο χέρι μου, τίποτα δεν με τρομάζει."
Ο Rob Greywind προσπαθούσε να αντλήσει όσο περισσότερο κουράγιο μπορούσε από μέσα του, καθώς ήταν σίγουρος πως θα χρειαζόταν πολύ από δαύτο στη συνέχεια. Όσο προχωρούσε στο νησί αντιλαμβανόταν ότι αυτά που έβλεπε πριν και τα θεωρούσε φαντασίες του καταπονεμένου του μυαλού, ήταν τελικά εκατό τοις εκατό πραγματικά.
"Αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά αδύνατο. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Πού βρίσκομαι?? Τι είναι αυτό το μέρος??"
Όλες αυτές οι σκέψεις που έκανε ο Rob φανέρωναν την αγωνία και την αμηχανία που ένιωθε ακόμα και τώρα που βρήκε τις δυνάμεις του.

Αυτό το άγνωστο για τον Rob Greywind μέρος είχε γίνει πλέον, εκτός από άγνωστο, κι ένα παράξενο μέρος. Ο Rob έβλεπε ένα νησί το οποίο καλύπτεται εξ ολοκλήρου από δάσος, με πυκνή βλάστηση, ένα μεγάλο βουνό περίπου στο κέντρο του και έχει πολλά παράξενα ζώα, τα περισσότερα από τα οποία είναι μείγματα δύο ή περισσότερα φυσιολογικών ζώων. Αυτό όντως ήταν πολύ παράξενο, το λιγότερο. Το νησί αυτό δεν υπήρχε σε κανέναν απ'τους χάρτες που είχε μελετήσει ο Rob στα νεανικά χρόνια της εκπαίδευσής του, αλλά η τύχη ή ατυχία, ακόμα δεν είχε αποφασίσει ποιο απ'τα δύο, το έφεραν εκεί. Όταν έκανε μία μεγαλύτερη βόλτα στο νησί επιβεβαιώθηκαν όλα αυτά που είδε με το που άνοιξε τα μάτια του. Τα ζωα του νησιού ήταν όντως όλα μπερδεμενα, σαν να είχε μπερδευτεί το σύμπαν και ανακάτεψε τα είδη. Όλα τα ζώα έμοιαζαν σαν να ηταν δυο ή και τρία καμιά φορά στην συσκευασία του ενός.
-Τρία σ'ένα?? Χαχαχα...Τι παράξενα ζώα!!!
Ο Rob άρχισε πλέον να διακωμωδεί την κατάσταση. Μπροστά του πέρασε ένα άλογο με πόδια αετού, ένας λαγός με χέρια γορίλα κ ένα πουλί με προβοσκίδα ελέφαντα! Έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Νόμιζε πως τα μάτια του του έκαναν παιχνίδια.

Ο Rob αποφάσισε να κάνει μια μικρή βόλτα στο νησί, εξερευνόντας το διεξοδικά μπας κ ανακαλύψει κ άλλα παράξενα ζώα και γιατί όχι και κανένα κρυμένο θησαυρό!
"Σ'ένα τέτοιο παράξενο νησί, δεν θα ήταν περίεργο να βρει κανείς κάποιον θησαυρό, το αντίθετο μάλιστα. Ίσως είναι και το καλύτερο μέρος για να κρύψει κανείς έναν!! Ίσως τελικά αυτό το νησί μπορεί να προσφέρει μια ευχάριστη περιπέτεια!"
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε την περιπλάνησή του μέσα στο πυκνό δάσος. Όσο προχωρούσε έβλεπε συνεχώς κι άλλα ζώα και μια περίεργη, σαν τα ζώα του νησιού, ιδέα ήρθε στο μυαλό του.
"Μπορώ να βάλω ένα απ'αυτά τα ζώα στην καμπίνα του πλοίου μου, όταν αποκτήσω ένα. Θα ήταν μια πρωτότυπη συλλογή. Αλλά θα τρομάζουν οι άντρες μου..Χααχαχα...Ας το ξεχάσω καλύτερα αυτό...Δεν μοιάζει με καλή ιδέα.."

Καθώς προχωρούσε μέσα στο νησί η βλάστηση γινόταν ολο και πιο πυκνή. Έβγαλε το σπαθί του και άρχισε να κόβει μερικά φύλλα που ήταν μπροστά του για να έχει καλύτερη ορατότητα. Τα παράξενα ζώα που είχε δει μόλις βρήκε τις αισθήσεις του και άρχισε να περπατάει στο νησί, γινόντουσαν όλο και πιο παράξενα. Ένα ζώο μισό κουνέλι μισό φίδι, ένα άλλο μισό αλεπού μισό κόκορας, ένα μισό πάντα μισό νυχτερίδα, ένα μισό τίγρης μισό ελέφαντας, ένα ζώο μισό γουρούνι μισό λιοντάρι, ένα ακόμα ζώο μισό αγελάδα μισό χελώνα, ένα άλλο μισό ζέβρα μισό στρουθοκάμηλος, ένα ακόμα μισό ιπποπόταμος μισό γορίλας.....
"Τι γίνεται επιτέλους σ'αυτό το καταραμένο νησί!!!!?"
Η δυνατή αυτή κραυγή του Rob γέμισε την ατμόσφαιρα. Έπειτα επικράτησε ησυχία. Έως ότου ακούστηκε ένας μικρός ήχος, αρκετός για να ερεθίσει το αυτί του Rob.
- Καταπατητή!!! Καταπατητή!!!!! Φύγε απ'το νησί μου αν εκτιμάς τη ζωή σου!!
Μια παράξενη φωνή που δεν ήξερε από που έρχεται!!

Μπορεί αυτή η φωνή να ξάφνιασε κάπως τον Rob αλλά αν ήθελε να γίνει μεγάλος και δυνατός και να να τον τρέμουν όλοι έπρεπε να δείξει πυγμή και να ξεπεράσει το ταχύτερο αυτόν τον μικρό αιφνιδιασμό.
-Χαχαχα..άρχισε να γελάει δυνατά ο Rob.
-Βγες έξω να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, σαν πραγματικοί άντρες. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι από μένα..Φανερώσου δειλέ!!
Ο Rob πρόσεξε κίνηση σε εναν θάμνο αλλα δεν είπε τίποτα που να έδειχνε ότι τον κατάλαβε.
-Γελάς? Μήπως θες να αντιμετωπίσεις την οργή μου?
-Γιατί όχι?? Για να σε δω, έχω δει αρκετά παράξενα ήδη σ'αυτό το νησί, ένα ακόμα τι ψυχή έχει?!?! Δείξε μου την οργή σου επιτέλους!!!
-Θες να πεθάνεις και με προκαλείς? Δεν αγαπάς τη ζωή σου, για να φύγεις όσο ακόμα στο επιτρέπω??
-Έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις αν θες..Α, και δεν μου επιτρέπεις τίποτα εσύ, το αντίθετο θα έλεγα!!
-Τώρα θα δεις τι έχει να γίνει, ανόητε. Προκάλεσες την οργή του θεού του δάσους και θα πληρώσεις γι'αυτό με την άθλια και μίζερη ζωή σου!!!

Τότε ακούστηκε ένας γνώριμος για τα αυτιά του Rob ήχος. Ένας ήχος που του θύμισε τα παιδικά του χρόνια. Ένας ήχος που έφερε στην μνήμη του την δολοφονία του παππού του μπροστά στα μάτια του, όταν ο γέροντας έπεσε μπροστά στο πιστόλι για να σώσει τη ζωή του μονάκριβου εγγονού του. ΜΠΑΜ! Ακούστηκε ο ήχος ενός πυροβολισμού. Μια σφαίρα πέρασε ξυστά απ'το κεφάλι του, γρατζουνίζοντας λίγο το πίσω μέρος του κεφαλιού του.
"Ευτυχώς που άκουσα τον θόρυβο πριν και κατάλαβα που κρύβεται γιατί αλλιώς θα ήμουν μακαρίτης τώρα. Απ'ότι φαίνεται αυτός που κρύβεται δεν παίζει και πράγματι θέλει να με σκοτώσει. Αρχίζω να νευριάζω. Αυτό δεν είναι πια και τόσο χαριτωμένο! Τα πράγματα πρέπει να σοβαρέψουν." Είπε ο Rob στον εαυτό του και έπειτα σήκωσε ψηλά το κεφάλι του και φώναξε δυνατά.
-Εντάξει λοιπόν κέρδισες!! Μ'έκανες να χάσω την υπομονή μου και με αιφνιδίασε δύο φορές ως τώρα!!! Ας τελειώνουμε όμως μ'αυτό το αστειάκι!!
Λέει και είναι έτοιμος να επιτεθεί στον θάμνο που είδε κίνηση λίγα λεπτά πριν και αποτέλεσε τον λόγο που μπορούσε ακόμα να ανασαίνει.

Ο Rob κάνει ένα μικρό, κοφτό βηματάκι κι ξεκινά την επίθεσή του έχοντας το σπαθί του στο χέρι και τρέχοντας με δύναμη προς το θάμνο.. Αυτό που βλέπει εκεί δεν το περίμενε!! Ήταν ακόμα πιο παράξενο και απ'τα ζώα του νησιού που είχε δει προηγουμένως. Η φωνή που τον απειλούσε και ήθελε να τον διώξει απ'το νησί ήταν ένας πολύ κοντός, σχεδόν νάνος, άσχημος γεράκος, μαυριδερός, με ένα πράσινο φουντωτό μαλλί που έμοιαζε με θάμνο, ένα μικρό, γκριζωπό γενάκι και ήταν παγιδευμένος μέσα σ'ένα κουτί και πιο συγκεκριμένα ένα μπαούλο που μπαίνουν θησαυροί!!
-Τελικά δεν ήταν παράξενα μόνο τα ζώα του νησιού!! Αλλά κ ο πρώτος "άνθρωπος",αν μπορείς να τον πεις άνθρωπο, που συναντώ στο νησί!!
Ο Rob δεν μπορεί να συγκρατηθεί άλλο και ξεσπά σε γέλια!!
-Χαχαχαχααχα!! Εσύ είσαι αυτός που θα με νικήσεις?? Είναι ότι πιο γελοίο έχω ακούσει στη ζωή μου. Εσύ δεν μπορείς να βγεις απ'αυτό το κουτί και θα νικήσεις εμένα?? Χαχαχαχαχα!!! Αν γίνει κάτι τέτοιο θα σταματήσω να είμαι πειρατής και θα γίνω χορεύτρια!! Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ασχολήθηκα μαζί σου γερο-κούτι!!! Πραγματικά αυτό που συμβαίνει σ'αυτό το νησί είναι πολύ γελοίο για να το πιστέψω. Μάλλον κάποιος μου κάνει πλάκα και θέλει να παίξει μαζί μου, δεν εξηγείται αλλιώς!!

O Rob συνέχισε να γελάει για αρκετή ώρα μην μπορώντας να πιστέψει αυτά που του συνέβαιναν μετά την απόδραση του. Το θετικό ήταν ότι μετά απ'όλα αυτά είχε ξαναβρει την διάθεση του και η κούραση έμοιαζε να τον εγκαταλείπει.
"Ήρθε όμως η ώρα να τιμωρήσω αυτό το πράγμα που τόλμησε να με πυροβολήσει. Μόλις τελειώσω με το χαζοκούτι θα πρέπει να φύγω απ'αυτό το άθλιο μέρος με κάποιο τρόπο!! Και θα πρέπει να θυμάμαι να μην πηγαίνω σε παράξενα νησιά!! Ή μάλλον να μην επιτρέψω να με πιάσουν και μετά να με παρατάνε σε παράξενα νησιά!!"
Η ώρα της μάχης είχε φτάσει. Ο Rob τράβηξε το ένα του σπαθί και ετοιμάστηκε για να ξεκινήσει την επίθεση του!!
-Τώρα θα δεις βρωμιάρη!!
Λέει ο Rob κι αφού πλησίασε αρκετά τον γέρο του ρίχνει ένα μπουνίδι στην ασχημόφατσά του!!! Αλλά ο γέρος δεν δείχνει πρόθυμος να σταματήσει!
"Είναι γερό σκαρί ο γέρος-σεντούκης!!"
-Δεν θα την γλυτώσεις εύκολα καταπατητή!! Θα γνωρίσεις την οργή μου!!
Λέει ενώ η μύτη του τρέχει αίμα ύστερα απ'την γροθιά που δέχτηκε. Ξεκινάει και τρέχει με σκοπό να χτυπήσει τον Rob!! Ορμάει με το κεφάλι του για να του δώσει κουτουλιά!!
"Αυτός ο γέρος είναι πραγματικός μπελάς!! Δεν γίνεται να φάω τη μέρα μου μαζί του!!"

O Rob αποφεύγει τις επιθέσεις του γέρου, οι οποίες είναι μεν φιλότιμες αλλά άσκοπες δε μπροστά στην δύναμη του Rob Greywind, o οποίος με μία δυνατή κλωτσιά ρίχνει τον άσχημο γέρο μακριά!! Ο Rob τραβάει το σπαθί του και το χτυπάει με δύναμη σε ένα βράχο με σκοπό να το ακονίσει. Οι σπίθες που πετάγονται με την κίνηση αυτή ξεκινάνε μια μικρή φωτιά καθώς κάποιες σπίθες πετάχτηκαν στα γύρω δέντρα και σε κάποια ξερά χόρτα!!
"Ελπίζω να μην εξελιχθεί σε πυρκαγιά και κάψει το νησί."
Ο γέρος τρομοκρατείται μετά απ'αυτό..Το ίδιο και τα περίεργα ζώα που από ότι φαίνεται τα έχει για συντροφιά!!! Ο Rob πηγαίνει προς το μέρος του!! Τότε ένα απ'αυτά τα παράξενα ζώα αρπάζει τον ημιλιπόθυμο γέρο και τρέχει μακριά!!
-Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται εδώ..Καταραμένο νήσι. Ίσως θα είναι καλύτερα να το κάψω τελείως!!!
Αναγκαστικά θα τους ακολουθήσω!! Το παράξενο ζώο τρέχει γρήγορα.. Έχει σώμα σκύλου κ φάτσα γάτας!! Πολύ γελοίος συνδυασμός!!
Μετά από λίγη ώρα ο Rob βρίσκει το μέρος που το ζώο άφησε τον γέρο. Ο γέρος δεν βρίσκεται κ σε πολύ καλή κατάσταση μετά την μάχη των δύο!! Γύρω του υπάρχουν αυτά τα περίεργα ζώα!! Μοιάζουν να είναι φίλοι με τον γέρο!!
-Άραγε τι να κάνω μαζί του???

Ο Rob αρχίζει και σκέφτεται τις επιλογές του και τελικά αποφασίζει να τον βοηθήσει, επουλώνοντας τις πληγές του!! Έτσι, πλησιάζει προς το μέρος του. Τα ζώα όμως κάνουν ένα τείχος γύρω του για να τον προστατεύσουν, νομίζοντας πως ο Rob πήγε για να τον αποτελειώσει!
-Δεν θα τον πειράξω τώρα μην ανησυχείτε!
Τα ζώα δεν φαίνεται να πείθονται όμως!!
-Είπα δεν θα τον πειράξω!! Κάντε στην άκρη!! ΤΩΡΑ!!
Τα ζώα τρομάζουν απ'την αλλαγή έκφρασης του Rob και αισθάνονται να αποπνέει μια παράξενη αύρα. Υπακούν κι απομακρύνονται, αφήνοντας έναν διάδρομο για να φτάσει στον γέρο!!
"Πρέπει να τρόμαξαν πολύ γιατί ακόμα κι εγώ ένιωσα κάπως παράξενα μ'αυτό."
Ο Rob πηγαίνει από πάνω του!! Είναι σε άσχημη κατάσταση. Αρχίζει να περιποιείται τις πληγές του γέρου όσο καλύτερα μπορώ, για να τον κρατήσει ζωντανό!! Νύχτωσε! Ο γέρος κοιμάται.
"Πρέπει να ξεκουραστεί. Το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ!"
Ξημερώνει!! Ο Rob ανοίγει τα μάτια του και βλέπει ένα απ'τα παράξενα ζώα είναι δίπλα του να του γλείφει το πρόσωπο!!
-Σταμάτα αυτήν την αηδία επιτέλους!!

Ο ήλιος έχει ανατείλει και οι πρώτες ακτίνες πέφτουν πάνω στο πρόσωπο του γέρου με αποτέλεσμα να ανοίξει τα μάτια του και να ξυπνήσει, έντρομος στην όψη του Rob.
-Τι κάνεις εσύ εδώ??
-Ηρέμησε....Σε φρόντισα το βράδυ παρέα με τα ζώα σου..Δεν θέλω να σε πολεμήσω άλλο!!
Ο Rob στοχεύει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και το καταφέρνει. Αρχίζει να του διηγείται την ιστορία του και το ίδιο κάνει και ο γέρος, οποίος του μίλησε για πολλά πράγματα. Για τον καιρό που ήταν πειρατής και που ταξίδευε στις θάλασσες, για το πως ειχαν έρθει σε αυτο το νησί για να βρουν εναν θησαυρό, πως κανένας δεν τον βρήκε και στην προσπάθεια του να τον βρει αυτος έχασε το πλήρωμα του και κόλλησε μέσα στο σεντούκι που έπρεπε να ήταν ο θησαυρός. Θησαυρός όμως δεν υπήρχε! Τα σεντούκια ήταν άδεια. Μετά απο καιρό αγάπησε τα ζώα του νησιού και απο τότε τα προστατεύει σαν θησαυρό του, τον θησαυρό που ποτέ δεν είχε.
-Ενδιαφέρουσα η ιστορία σου γέρο...Είπες ότι είσαι πειρατής κι ήρθες εδώ για κάποιον θησαυρό, σωστά??
-Ναι ήμουν μέλος ενός πληρώματος αλλά πέρασαν χρόνια όπως σου είπα κι ο θησαυρός δεν υπήρχε πουθενά!
-Και πάλι όμως ένας πειρατής είναι για πάντα πειρατής. Και ίσως ήσουν ένας άπληστος πειρατής του λόγου σου!!
-Τι θέλεις να πεις μ'αυτό??
-Ότι βρήκες τον θησαυρό, τον έκρυψες, για να μπορέσεις να έρθεις αργότερα μόνος σου και να τον κρατήσεις όλον για τον εαυτό σου. Αλλά δεν υπολόγισες ότι θα σε παρατούσαν εδώ.
-Ψέματα εγώ ποτέ δεν...
-Εσύ ποτέ τι?? Δεν θα έκλεβες θησαυρό?? Και τι σόι πειρατής θα ήσουν αν δεν έκανες κάτι τέτοιο? Να σου πω εγώ τι έγινε. Αφού πήγες να τους κλέψεις τον θησαυρό σε ανακάλυψαν και για τιμωρία σε έχωσαν μέσα στο σεντούκι, αφήνοντας σε εδώ μαζί με τα άδεια σεντούκια και τα ηλίθια ζώα! Αυτό έγινε πραγματικά. Ευτυχώς όμως για μένα τα σεντούκια αυτά θα κάνουν μία καλή βάρκα. Και τα τομάρια απ'αυτά τα ζώα θα γίνουν ωραία ρούχα...
.Είπε ο Rob και τράβηξε τα σπαθιά του, με τον τρόμο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του γέρου........

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 13.000
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Λοιπον αυτο που εχω να σου τονισω, ειναι απο την στιγμη που αποφασιζεις να γραψεις σε 3ο προσωπο, κανε καλυτερη περιγραφη.Κατι που επισης με χαλασε ηταν ο τροπος να παρεις haki και τελος εχασες πολλα απο το τελος της ιστοριας σου. Δεν αναφερεις καν το πως φευγεις απο το νησι και απλα αφηνεις τον αναγνωστη σε μια σκηνη στο δασος. Αυτα τα λιγα ειχα να πω. Προσεξε τα στην επομενη ιστορια σου μιας και ειναι κριμα να μην παιρνεις περισσοτερα belli σε καθε ιστορια....