[ΑΡΧΗ]The new member of my crew.....[Τελος]

Ξεκίνησε να πηγαίνει προς την πόλη. Όταν κατάλαβε πως δεν τον ακολουθούσα, γύρισε και με ρώτησε:
Έρχεσαι;
Πήγαινε κι έρχομαι σε λιγάκι.απάντησα εγώ.
Εντάξει., μου απάντησε κι άρχισε να κατηφορίζει προς την πόλη.
Είχα δει, εκεί πάνω από το βουνό, στον ορίζοντα, ένα πλοίο, το οποίο έπλεε καμαρωτό στην ήρεμη σαν λάδι θάλασσα. Είχα μείνει κοκαλωμένος μόλις είδα τη σημαία που ανέμιζε στην κορυφή του μεσαίου του καταρτιού. Ήταν μια σημαία, πειρατική, μισητή σ'εμένα όσο τίποτα άλλο. Αλλά αυτή είχε κάτι διαφορετικό πάνω της από την άλλη, αυτή που μισούσα: Είχε ένα μεγάλο κόκκινο σύμβολο πάνω της. Άνοιξα το σακίδιό μου κι άρπαξα το τηλεσκόπιο μου. Κοίταξα πιο προσεκτικά τη σημαία. Το σύμβολο τελικά ήταν αυτό: #4. Όπως υπέθεσα εγώ, σήμαινε 4th division. Έκατσα στην βουνοπλαγιά και βυθίστηκα στις σκέψεις μου. Πέρασε περίπου μισή ώρα...Σηκώθηκα κι άρχισα να πηγαίνω προς την πόλη. Στο δρόμο μου συνάντησα τον άλλον πειρατή ο οποίος γύριζε, μάλλον για να δει γιατί δεν πήγα εγώ.
Γιατί δεν ήρθες τελικά;, επιβεβαίωσε αυτός τη σκέψη μου.
Τίποτα ιδιαίτερο, απλά σκεφτόμουν κάτι. Πάμε;, είπα εγώ.
Ναι., μου απάντησε και ξεκινήσαμε πάλι για την πόλη.
Καθώς πλησιάζαμε το μαγαζί, στο μισοσκόταδο του απογεύματος, με τις σκιές των κτηρίων να πέφτουν πάνω μας, καθώς προχωρούσαμε στο δρόμο, ακούσαμε το σκυλί να γαβγίζει δυνατά, μάλλον σ'εμάς. Μόλις πλησιάσαμε όμως, και το σκυλί μας μυρίστηκε, σταμάτησε αμέσως το γάβγισμα. Είχε πλέον καταλάβει πως εμείς οι δύο δεν αποτελούσαμε απειλή γι'αυτό...

To σκυλι ηταν ιδιαιτερα χαρουμενο σημερα να και δεν ηξερα τον λογο πρεπει και αυτο να καταλαβε οτι αυτος που ειχε κανει κακο στο αφεντικο του ειχε πλεον παρει αυτο που του αξιζε και ομως ο χειροτερος απο ολους δεν ειχε παρει ακομα αυτο που επρεπε.Αυτος ο τρισαθλιος ο buggy ειχε καταφερει και ειχε κερδισει ακομα και τον καινουργιο μου συντροφο με εκεινες τισ τοσο καταπληκτικες δυναμεις.Αν μπορουσα θα πηγαινα και θα τον κανονιζα μονος μου αλλα τι θα μπορουσα να κανω εγω εναντια σε εναν τοσο δυνατο αντιπαλο που ειχε φαει ενα devil fruit και που ακομα και για καποιον που εχει φαει αλλο devil fruit θεωρειτε πολυ δυνατο και τοτε αισθανθηκα κατι ενοχλητικο μεσα μου ενα αισθημα που ειχα νιωσει πολυ λιγες φορες στο παρελθον το αισθημα της ζηλιας.Ομως το εδιωξα αμεσως απο μεσα μου γιατι δεν θα ηταν σωστο να αρχισω να ζηλευω τον καινουργιο μου συντροφο εναν συντροφο που εγω ειχα διαλεξει για να ειναι πλαϊ μου.Οταν ξαναγυρισα στον κοσμο μας ξεφευγοντας απο τις σκεψεις μου παρατηρησα οτι το σκυλι επαιζε χαρουμενα με τον καινουργιο μου συντροφο αφου πηγα και επαιξα και εγω μαζι τους λιγο σηκαωθηκα και ειπα στον φιλο μου οτι ειρθε η ωρα να φευγουμε σιγα σιγα και να επιστρεψουμε στο μερος οπου κατασκηνωσαμε.Το σκυλι που καταλαβε τι λεγαμε πηρε ενα θλιμενο υφος και αρχισε παλι το παραπονιαρικο κλαψουρισμα του αλλα αφου του ταξαμε οτι θα ξαναπαμε αυριο αυτο σταματησε.Ετσι μαζι μαζι ξεκινησαμε να γυρισουμε πισω στην κατασκηνωση οπου μια περιμενε μια εκπληξη....

Αρχίσαμε να προχωράμε όλο και πιο γρήγορα, καθώς βλέπαμε το γαλανό ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας να σκοτεινιάζει. Μόλις μπήκαμε μέσα στο δάσος, έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον 10 λεπτά μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια μας στο σκοτάδι του δάσους, που λόγω των δέντρων, τα οποία ήταν και πολύ πυκνά μεταξύ τους. Δυσκολευτήκαμε να προχωρήσουμε, όταν έπεσε το σκοτάδι για καλά, και ειδικά στο δάσος, όπου ήταν τόσο πηχτό που δεν βλέπαμε καν που πατάγαμε. Μόνο όταν είδαμε τη φωτιά στην οποία οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης, που είχαν κατασκηνώσει μαζί μας, είχαν ανάψει. Τουλάχιστον αυτό νομίζαμε πως ήταν η φωτιά αυτή, στην αρχή. Μόλις πλησιάσαμε στην κατασκήνωση, αντικρίσαμε όλα μας τα πράγματα τυλιγμένα στις φλόγες. Καθίσαμε να κοιτάμε τη φωτιά μερικές στιγμές. Είχα τόσα πολλά μέσα στο μυαλό μου τη στιγμή εκείνη, που η πυρκαγιά το έκανε να μπλοκάρει. Μόνο όταν ο άλλος πειρατής με "ξύπνησε" συνειδητοποίησα την κατάσταση. Προς στιγμήν πανικοβλήθηκα, αλλά μετά όρμηξα μέσα στην τυλιγμένη στις φλόγες σκηνή μου και άρπαξα το σακίδιό μου. Περιείχε πολύ σημαντικά πράγματα μέσα για να το αφήσω να καεί. Πήραμε αμέσως κάτι κουβάδες που είχαμε στην κατασκήνωση. Ήταν τέσσερις, και χρησιμοποιούνταν κανονικά για να σβήνεται η φωτιά κάθε βράδυ, μετά το δείπνο. Με δύο από αυτούς ο καθένας στα χέρια μας αρχίσαμε να τρέχουμε σαν τρελοί προς την ακτή. γεμίσαμε τους κουβάδες με νερό και αρχίσαμε πάλι το τρέξιμο, μέχρι την κατασκήνωση. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες, τόσο τις δικές μας, όσο και των κατοίκων, μας πήρε 7 ολόκληρες ώρες για να σβήσουμε τη φωτιά.
Αν είχαμε γυρίσει αργότερα, τώρα θα είχε καεί το μισό δάσος., παρατήρησε εύστοχα ο άλλος.
Όντως. Φτάσαμε την κατάλληλη στιγμή., είπα εγώ. Ένιωθα εξουθενωμένος. Είχα τρεις ολόκληρες μέρες να κοιμηθώ, δεν είχα φάει τίποτα εδώ και 13 ώρες και έτρεχα όλη τη νύχτα από το δάσος στην ακτή και αντίστροφα.
Πάω να ξαπλώσω..., είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα κι έπειτα γελάσαμε με τη σύμπτωση και πήγαμε πραγματικά για ύπνο. Αν και οι σκηνές μας είχαν καεί, δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να κοιμηθώ στο πάτωμα...

Δεν με πείραξε που είχαν καταστραφεί η σκηνές και κοιμηθήκαμε έξω. Όπως είχα πει άλλωστε προτιμούσα να κοιμάμαι κάτω από τον ουρανό και να βλέπω τα αστέρια. Εκείνο το βράδυ όμως κάτι παράξενο μου συνέβη είδα ξανά εκείνον τον εφιάλτη που έβλεπα και στον νησί μου πριν φύγω. Μονό που αύτη την φορά κάτι είχε αλλάξει . Μου μίλησε μια φωνή η όποια μου είπε με έναν απόκοσμο και τρομακτικό βουητό να συνοδεύει τα λόγια της .
- Χαίρεσαι που βρήκες καινούργιο σύντροφο? Που έγινες πειρατής? Νομίζεις ότι η ζωή του πειρατή είναι εύκολη? Πιστεύεις στα αλήθεια ότι θα μπορέσεις να βρεις τον πατέρα σου ? Ποσό γελασμένος είσαι μικρό σκουλήκι. Είπε και άρχισε να γελάσει
-Ποιος είσαι? ρώτησα με όλο το θάρρος που μου είχε περισσέψει
-Αυτό θα το μάθεις όταν έρθει η ώρα του. μου απάντησε εκείνος και ξανάρχισε να γελάσει
-Εννοείς όταν αποφασίσεις να αποκαλυφτείς κοτούλα έτσι? Του είπα και τώρα ήταν η σειρά μου να αρχίσω να γελάω
-ΓΚΚΚΚΡΡΡΡΡΡΡΡ αν θες να μάθεις μου έκανε θυμωμένος
-Είμαι ο Jango ο υπνωτιστής ρωτά και θα με βρεις αν σου βασταει και να ξέρεις για να είμαι σίγουρος ότι θα έρθεις πήρα μαζί μου και τον καινούργιο σου σύντροφο . είπε αν και δεν πρόλαβα να του απαντήσω γιατί ξύπνησα απότομα… Άρχισα να ψάχνω παντού για τον σύντροφο μου αλλά δεν ήταν πουθενά.. Καταραμένε θα σε βρω φώναξα καθώς ετοίμαζα τα πράγματα μου και ξεκινούσα για το καινούργιο μου ταξίδι…

Σπόιλερ:

Όνομα: Trey Blue Thunder
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Αρκετά καλή ιστορία. Δέσατε με τον Luke. Κρίμα που διέγραψε κι άλλαξε στρατόπεδο, θα κάνατε καλό δίδυμο. Μου άρεσαν τα ποστ σου, μεγάλα και προσεγμένα. Προσπάθησε να βάλεις λίγο πλοκή με ανατροπές στην ιστορία σου. Αν και από το τελευταίο ποστ σου, κάτι τέτοιο περιμένω στις επόμενες ιστορίες σου. Ανυπομονώ.