[Τέλος-Φρούτο] A myth....or not? The insidious plan and the vow ....

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου με το χέρι στο δεξί πλευρό μου .Μπήκα στο μπάνιο και άνοιξα την βρύση..Το κρύο νερό έτρεχε πάνω στα γεμάτα αίμα χέρια μου για να τα ξεπλύνει ..Η πληγή που είχα αποκτήσει στην πρώτη πραγματική μάχη που έδωσα είχε ανοίξει ... Στο μυαλό μου ήρθε η στιγμή που έγινε η πληγή.. Εκείνος ο άντρας με χτύπησε με ιδιαίτερη ευκολία.. Έβγαλα μερικές γάζες και κάποια φάρμακα που μου είχαν δοθεί από το ιατρείο (μου έδωσαν κουτί πρώτων βοηθειών) και περιποιήθηκα το τραύμα.. Μέσα μου αναρωτιόμουν τι έκανα στραβά στην μάχη αυτή.. Έκανα ακριβώς ότι μου είπε ο Augoun (ο δάσκαλος που που δίδασκε επί χρόνια ξιφομαχία) να κάνω σε μια μάχη .. Πρώτα παρατηρώ αν ο αντίπαλος χρησιμοποιεί κάποια τεχνική, εκείνος χρησιμοποιούσε την Sanzaru. Μετά ανάλογα την τεχνική , αμύνεσαι με τον κατάλληλο τρόπο , έτσι αμύνθηκα όπως με είχε διδάξει και αυτό μου επέφερε το τραύμα.. Ίσως τελικά η μάχη στην πραγματική ζωή να μην έχει και τόση πολύ σχέση με αυτά που έμαθα στην προπόνηση..Σίγουρα θα υπάρξουν πιο δυνατοί αντίπαλοι που δεν θα αρκεστούν μόνο σε μια ουλή. Οι μάχες θα είναι δύσκολες και οι απαιτήσεις τους πολλές ειδικά στην Grand Line.

Έκλεισα την βρύση και πήγα πίσω στο δωμάτιό μου ..Κάθισα στο κρεβάτι... Η αλήθεια είναι ότι ήξερα κάποιον τρόπο για να γίνω δυνατός .. Ο τρόπος αυτός είναι να φάω ένα φρούτο του διαβόλου , κάτι που θα μου δώσει υπεράνθρωπες δυνάμεις και θα με βοηθήσει να καταφέρω τον στόχο της ζωής μου , να γίνω Marine Admiral.Τότε στο μυαλό μου ήρθε μια ιστορία που έμμεσα ίσως αναφερόταν σε ένα από αυτά . Μα πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα! Η καρδιά μου σκίρτησε από χαρά και ενθουσιασμό ! Ήταν σε ένα μέρος ,αρκετά κοντινό .....Όταν ήμουν μικρός , είχαμε επισκεφτεί με την μητέρα μου , τους συγγενείς μου που ζούσαν στο Reva Village του νησιού Lyneel. Εκεί ο παππούς μου μου είπε μια ιστορία για έναν άντρα που τον έλεγαν Montblanc Noland . Αυτή η ιστορία είναι πολύ παλιά....Περίπου τετρακοσίων ετών και είναι πολύ γνωστή στην North Blue και ειδικότερα στο Lyneel στο οποίο γεννήθηκε ο Norland.,Πριν χρόνια υπήρξε και ένας εμφύλιος σχετικά με την ιστορία αυτή. Και ο λόγος ήταν κατά πόσο αληθεύει η ιστορία. Οι μισοί πιστεύουν ότι είναι αλήθεια και οι μισοί ψέμματα .Οι μάχες τους στην αρχή ήταν φραστικές όμως μετά έγιναν πολλές και αιματηρές συγκρούσεις και τα θύματα ήταν αρκετά .Έτσι ο βασιλιάς μη μπορώντας να ανεχθεί τις συμπεριφορές και των δυο πλευρών, καθώς και τις καθημερινές συμπλοκές τους , τους εξόρισε όλους από την πόλη .Έτσι και αυτοί δημιούργησαν δυο χωρία . Το Reva Village στο οποίο κατοικούν αυτοί που πιστεύουν την ιστορία και το Terra Village στο οποίο κατοικούν αυτοί που δεν πιστεύουν στην ιστορία

Ο Norland ήταν ένας πολύ δυνατός άντρας, όμως το παρωνύμιον του ήταν ο βασιλιάς των ψευτών .Ταξίδεψε πριν χρόνια στην Grand Line και λέγεται ότι βρήκε μια πόλη που ήταν φτιαγμένη από χρυσάφι .Γύρισε στο Lyneel και το ανέφερε στον βασιλιά .Κατευθείαν , αυτός μαζί με χίλιους άντρες και 30 πλοία, ταξίδεψε υπό την πλοήγηση του Norland με σκοπό να πάνε σε αυτή την πόλη, να δουν ότι υπάρχει και να πάρουν το χρυσάφι της.Το ταξίδι τους όμως ήταν πολύ δύσκολο και οι απώλειες πολλές .Όταν έφτασαν στο νησί στο οποίο ο Norland τους είχε υποδείξει , είχαν απομείνει μόνο εκατό άντρες και τρία πλοία. Έψαξαν ολόκληρο το μέρος , και όχι απλά δεν βρήκαν την χρυσή πόλη αλλά ούτε ίχνος ανθρώπινου πολιτισμού. Μόνο μια απέραντη ζούγκλα και κάτι περίεργα πουλιά που έδειχναν μόνο τον νότο.Έτσι ο βασιλιάς νευρίασε και πριν γυρίσουν στο Lynnel τον καταδίκασε σε φυλάκιση και μετά θάνατο.Όμως ακόμα και στην φυλακή ο Norland συνέχισε να υποστηρίζει ότι αυτή η χρυσή πόλη υπήρχε και όχι μόνο ότι την είχε επισκεφτεί αλλά στα τελευταία του έλεγε κάτι περίεργα πράγματα ..Το κομμάτι της ιστορίας όμως που δεν έγινε γνωστό και είναι το πιο ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου , καθώς επίσης και με αφορά άμεσα είναι άλλο ...Ο Norland , στις φυλακές του Lyneel σκεφτόταν πως θα αποδείξει την αθωότητά του ... . Την μέρα που θα τον εκτελούσαν , μίλησε σε έναν στρατιώτη του βασιλιά που τον πίστευε και τον υποστήριζε και του είπε την τοποθεσία που είχε κρύψει ,όταν γύρισε από το πρώτο ταξίδι , έναν '' πολύ σπάνιο και πολύτιμο καρπό '' που του είχαν δώσει σαν δώρο οι άνθρωποι του νησιού ...

Ο στρατιώτης αυτός έτρεξε στο μέρος που του υπέδειξε ο Norland , βρήκε ένα πράγμα με μυστήρια όψη που έμοιαζε με φρούτο .Γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην πόλη όμως πολύ αργά , ο Norland είχε εκτελεστεί..Μη ξέροντας τι να κάνει αυτόν το περίεργο πράγμα το κράτησε σαν κειμήλιο ...Πέρασαν ολόκληροι αιώνες από τότε και τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο , εκτός από αυτό που άφησε ο Norland στον στρατιώτη ...Οι απόγονοί του (στρατιώτη) το θεωρούσαν ως αποδεικτικό στοιχείο , έτσι δεν άφηναν κανένα να το δει , καθώς δεν εμπιστεύονταν τους υπόλοιπους (αν πιστεύουν στην ιστορία η όχι ) και το φυλούσαν με ιδιαίτερο ζήλο ... Όταν έγινε ο διαχωρισμός των ανθρώπων, η οικογένεια αυτή μεταφέρθηκε στο χωριό που πίστευαν στην ιστορία του Norland όπως είναι λογικό και μαζί της πήρε το περίεργο αντικείμενο που είχε μείνει άθικτο . Αυτή η οικογένεια είναι η δικοί μου πρόγονοι .. Αν η ιστορία του παππού μου είναι αληθινή τότε σύμφωνα με τις περιγραφές και με τις παραπάνω πληροφορίες , αυτό το μυστήριο αντικείμενο είναι ένα φρούτο του διαβόλου και μάλιστα πολύ παλιό άρα και σπάνιο .Ήθελα να το διαπιστώσω με τα ίδια μου τα μάτια όμως υπάρχουν δυο προβλήματα στο σχέδιό μου αυτό και μάλιστα πολύ σοβαρά .Το πρώτο ήταν σχετικά με το πως θα κατάφερνα να πάρω το φρούτο από τους δικούς μου και από το χωριό και το δεύτερο είναι πως θα καταφέρω να φτάσω μέχρι το Lyneel. Το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς..Κοίταξα το ρολόι , ήταν έξι και δέκα το πρωί , δηλαδή δέκα λεπτά πριν το πρωινό ..

Σηκώθηκα να αλλάξω την λερωμένη από αίμα μπλούζα μου για να πάω στο πρωινό..Πλησίασα το σεντούκι , το άνοιξα και πήρα μια αλλαξιά..Πριν την φορέσω , είδα το σήμα των Marine επάνω της .. Πρέπει να γίνω δυνατότερος ....Θα κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος....Μετά την φόρεσα .Πήρα το σπαθί μου , άνοιξα την πόρτα και άρχισα να περπατώ προς την τραπεζαρία .Στην διαδρομή είδα την πόστα του τηλεφωνείου να είναι ανοιχτή ..Αναρωτήθηκα για ποιόν λόγο ... Πλησίασα και είδα οτι μέσα δεν υπήρχε κανείς ...Έτσι αποφάσισα να κλείσω την πόρτα και να φύγω .Ξαφνικά άκουσα το Den Den Mushi να χτυπάει
~Puru puru puru puru~ Το κοιτούσα με περιέργεια .Ποιος να ήταν ? ...Ίσως ήταν απο την βάση ..Αν απαντούσα μπορεί να έτρωγα ποινή , αλλά απ την άλλη ίσως είναι σημαντικό..
~Puru puru puru puru~ Συνέχισε να χτυπάει .Ένα περίεργο συναίσθημα κατέκλυσε το σώμα μου , αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω το πως και το γιατί ...Με μια απότομη κίνηση έκλεισα την πόρτα και έτρεξα για να απαντήσω .Σήκωσα τον πομπό
~cocha~ Τότε κόμπλαρα ..Δεν ήξερα τι να πω και πως να απαντήσω . Ευτυχώς απο την άλλη μεριά της γραμμής ακούστηκε μια αντρική φωνή

~Εδώ Maxneel, ποια είναι η θέση σας ?~
Ήταν ο Barbosa Maxneel , ο διοικητής της βάσης στην οποία είχα εκπαιδευτεί, του Blue island ..Αυτό με έκανε να κομπλάρω ακόμα περισσότερο . Ο Maxneel ήξερε την φωνή μου .. Έπρεπε κάπως να την αλλάξω ..Έτσι έβαλα το αριστερό μου χέρι στο ακουστικό του ασυρμάτου .Υπήρχε και ένα δεύτερο πρόβλημα ...Τι θα του πω? Με έπιασε κρύος ιδρώτας ......Γιατί μπλέχτηκα σε όλο αυτό ?? Έβριζα τον εαυτό μου .. φέρθηκα απερίσκεπτα ... Κι όμως ....... Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου ... Συνειδητοποίησα ότι μπορώ να εκμεταλλευτώ την κατάσταση προς όφελός μου
-Εδώ καράβι υπ αριθμόν 332. Βρισκόμαστε κοντά στο νησί Lyneel
~ Στο Lyneel ?~
-Ναι κύριε...Ποιες είναι οι διαταγές σας?
~ Δεν το περίμενα , αλλά καλύτερα . Θα πάτε στο Lyneel για ανεφοδιασμό ..Ενημέρωσε τον ανώτερό σου ότι εκεί θα περιμένετε δυο μέρες ένα ακόμα καράβι που στέλνουμε . Παραπάνω πληροφορίες αύριο . Over~
Το έκλεισα ..Κάθισα βαθιά στην καρέκλα και μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης

Γιατί μίλησα? ..Δεν πρόλαβα να γυρίσω για να φύγω και μέσα μπήκε ο Lieuteunant Suijiro..Πάγωσα στο σώμα ..Όμως το μυαλό μου άρχισε να δουλεύει σαν τρελό .Στάθηκα προσοχή και ρίχνοντας την καρέκλα κάτω ..
-Τι δουλειά έχεις εδώ Marine ? είπε με αυστηρό βλέμμα
Τι να του πω? Ότι ο τηλεφωνητής είχε πάει τουαλέτα? Αν βρισκόταν αυτός στο δωμάτιο όχι ο τηλεφωνητής ? Αν πάλι είχε μιλήσει ήδη με τον Maxneel και περίμενε εντολές του ? Όχι, έπρεπε να αποκλείσω αυτή την περίπτωση, γιατί ο Maxneel έδειξε ότι δεν είχε μιλήσει προηγούμενος. Θα τα παίξω όλα για όλα . Αποφάσισα να του αναφέρω το συμβάν που μόλις έγινε, ώστε να καταφέρω να πάω την συζήτηση εκεί που με συμφέρει
-Μόλις κάλεσε ο Commander Barbosa Maxneel. Είπε να πάμε για ανεφοδιασμό στο Lyneel και να περιμένουμε ένα ακόμα πλοίο που στέλνει εκεί . Ανέφερε επίσης οτι θα πρέπει να παραμείνουμε στο νησί δυο μέρες κύριε
-Αλήθεια? Εχθές μου είχε πει οτι θέλει να μεταφέρουμε τον Dr Stein στην βάση του Smoker..Μπορεί βέβαια να άλλαξε , αλλά γιατί ? Είπε καθώς χασμουρήθηκε
Έπρεπε να κάνω λίγο πίσω και να βάλω λίγη σάλτσα .Είχα την κατάσταση στα χέρια μου.

Τώρα είναι η ευκαιρία να αλλάξω και την ροή της συζήτησης α αλλάξω το θέμα
-Ε κύριε διοικητά.Όσον αφορά την άδεια , θα .....Με διέκοψε λέγοντας
-Έλα στην τραπεζαρία . Θα το συζητήσουμε εκεί αυτό που θες .Είπε και βγήκε από το δωμάτιο .Προχώρησα κι εγώ προς την έξοδο γύρισα πλάτη στην έξοδο και έκλεισα την πόρτα.Μόλις γύρισα είδα τον Suijiro να περιμένει στην γωνία του διαδρόμου ..Μα πως έφτασε μέχρι εκεί τόσο γρήγορα???Αυτός ο γέρος σίγουρα θα πεινάει πολύ ...Πήγαμε μαζί μέχρι την τραπεζαρία.Εκεί όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα από τους Marine. Όλα εκτός από το τραπέζι των ανωτέρων .Προσπέρασα τον Suijirο και πήγα να ψάξω για καμιά άδεια θέση .Τότε ένιωσα ένα χέρι να μου κρατάει τον ώμο .Ήταν ο Suijiro .
-Αφού είπα ότι θέλω να σου μιλήσω..Που πας??
-Συγνώμη κύριε , ξεχάστηκα
-Πάρε να φας , φέρε και σε μένα .Ένα μύλο και δυο μπανάνες είναι καλά .Θα περιμένω στο τραπέζι , είπε και έδειξε το άδειο τραπέζι των ανωτέρων .
Προχώρησα προς τους πάγκους για να πάρω το φαγητό . Περίμενα σε μια μικρή σειρά.Αυτό μου έδωσε χρόνο για να σκεφτώ πως θα δράσω στο Lyneel...

Πως θα καταφέρω να βρω και να πάρω το φρούτο ? Προσπάθησα να θυμηθώ το σπίτι των δικών μου στο Lyneel ..Υπήρχε κάτι εκεί που έμοιαζε με φρούτο του διαβόλου ? Πίεζα το μυαλό μου να θυμηθεί όμως δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα.Η σειρά μου έφτασε και πήρα τα φαγητά.Προχωρούσα με αργά βήματα προς το τραπέζι ..Ένα άλλο ερώτημα γεννήθηκε στο μυαλό μου ..Έστω ότι το βρίσκω ...πώς θα καταφέρω να το πάρω?? Θα πολεμήσω με την ίδια μου την οικογένεια ??
Έφτασα στο τραπέζι.Μοίρασα τα τρόφιμα και κάθισα στην καρέκλα απέναντι του Suijiro. Άρχισα να τρώω περιμένοντας να μιλήσει αυτός πρώτα . Μετά από δέκα λεπτά αναμονής και αφού αυτός δεν μιλούσε, έκανα εγώ την πρώτη κίνηση.
-Κύριε ...
-Μην με λες έτσι , είπε καθώς μασουλούσε ένα κομμάτι μήλου . Μπορείς να με λες με το μικρό μου, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρχει κανένας άλλος Marine μπροστά ...
Απορημένος ρώτησα
-Με όλο το θάρρος, γιατί έτσι ?
-Σύντομα ,έτσι όπως το πας, θα ανεβείς τους βαθμούς πολύ εύκολα..Ας έχουμε και εμείς ένα μέσο για να πάρουμε την σύνταξή μας στο μέρος το οποίο γεννηθήκαμε , είπε ρίχνοντας ένα χαμόγελο ..
Αυτό σίγουρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί προς όφελός μου ..Αλλά τώρα ας μπω στο κυρίως θέμα

-Στην άδεια θα ήθελα να επισκεφτώ τους δικούς μου ..
-Φυσικά, μπορείς να τους επισκεφτείς
-Μόνο που υπάρχει κάποιο πρόβλημα κύριε ...έκανα τον στεναχωρημένο και απ ότι φάνηκε , με επιτυχία
-Τι έγινε παιδί μου?
Και τότε άρχισε το σχέδιό μου
-Οι συγγενείς μου δεν βρίσκονται στην πόλη του Lyneel αλλά στο Terra village και γνωρίζεται τι γίνεται εκεί
-Ναι, τυχαίνει να γνωρίζω..
-Θα μπορούσατε να βάλετε μερικούς άντρες να έρθουν μαζί μου? Για κάθε περίπτωση ..
-Και το ρωτάς? Φυσικά ..Μην ξεχνάς αυτές τις χάρες όμως έτσι ?
-Ναι κύριε είπα με ένα χαμόγελο
Κατευθείαν σηκώθηκε από την καρέκλα του και άρχισε να μιλάει στους Marine . Τους είπε για το τηλεφώνημα του Maxneel και για το τι πρέπει να κάνουν στο Lyneel.Στο τέλος φώναξε τέσσερις από τους άντρες που είχαν έρθει μαζί μας από το Asuka Island και τους μίλησε ιδιαιτέρως.Παρατηρούσα με προσοχή αυτήν την συζήτηση.Μου φάνηκε πολύ ύποπτη η νέα συμπεριφορά του Suijirο .Μου είχε βέβαια εκτίμηση και έκανα αρκετά γενναία κατορθώματα αλλά δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση..Από την άλλη , αυτό εξαρτάται από τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου

Μόλις τελείωσε να τους μιλάει αυτοί όλοι έγνεψαν καταφατικά..Αμέσως μετά τους έδειξε το τραπέζι που καθόμασταν και όλοι μαζί άρχισαν να προχωρούν προς τα εδώ ...Σηκώθηκα για να τους χαιρετήσω.Ήταν τέσσερις άντρες που ήταν κοντοί και όχι ιδιαίτερα γυμνασμένοι .Ο πιο ψηλός από αυτούς , που ήταν τουλάχιστον ένα κεφάλι κοντότερος από εμένα , μου έδωσε το χέρι του .
-Είμαι ο Vergil
-Εγώ είμαι ο Waka ..Κράτησε το χέρι μου ενώ πήγα να το πάρω και πρόσθεσε.. Είναι αλήθεια οτι βοήθησες στην σύλληψη του Sieg ?
-Ναι γιατί ρωτάς? Έκανα ενώ άρχισα να νιώθω περίφανος
-Σε ευχαριστώ .. Είχε σκοτώσει τον παππού μου , προσπάθησα και εγώ να τα βάλω μαζί του αλλά δεν τα κατάφερα, είπε και μου έδειξε μια ουλή που είχε στο πλευρό του .Ήταν στο ίδιο σημείο περίπου που με χτύπησε και μένα!..Συνέχισαν οι συστάσεις , ως που γνώρισα τα ονόματα των συναδέλφων και απο που κρατάει η σκούφια τους.Όλοι τους με ήξεραν.Είχα γίνει πολύ γνωστός στην μονάδα μου .Αυτό είναι πολύ θετικό ..Θα με βοηθήσει στο σχέδιό μου , είπα απο μέσα μου.Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω το χαμόγελό μου , έτσι έβαλα το χέρι μου μπροστά..Όλα πάνε καλά
Μόλις τελείωσε η ώρα του πρωινού σηκώθηκαν όλοι απο τα τραπέζια τους για να πάνε να ετοιμαστούν

Εγώ ήμουν ήδη έτοιμος απο θέμα ρούχων , έτσι πήγα στο δωμάτιο για να πάρω λεφτά.Είχα περίπου 4.500 belli.Υπέρ αρκετά για να αγοράσω αυτά που σκόπευα.. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω .Κλείνοντας την , θυμήθηκα μια σημαντική παράλειψη που έκανα στο σχέδιό μου ...Τι βλάκας που είμαι , σκέφτηκα, αν δεν φρόντιζα να σκεφτώ γι αυτό τότε θα υπήρχε πρόβλημα.. Προχωρούσα προς το κατάστρωμα όταν άκουσα τον Suijiro να συνομιλεί με αυτούς που θα έρχονταν μαζί μου ..Επειδή ήμουν περίεργος και με αφορούσε άμεσα , πλησίασα την μισάνοιχτη πόρτα και άρχισα να κρυφακούω.Όμως μιλούσαν ψιθυριστά κι έτσι κατάφερα να κατανοήσω μόνο μερικές από τις λέξεις του Suijiro... "Προσέξτε " και "ακούτε τον Vergil" ..Ένα σατανικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου .. Το ευχάριστο αίσθημα της νίκης και της επιτυχίας με κυρίευσαν.Δεν επαναπαύτηκα όμως. Το σχέδιο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, το μόνο που κατάφερα ήταν το αρχικό του στάδιο ! Προχώρησα αργά για να μην κάνω κανένα θόρυβο προς τα πίσω , και μετά άρχισα να περπατώ κανονικά προς τον δρόμο για το κατάστρωμα , ώστε αυτή τη φορά τα βήματά μου να ακουστούν.. Μόλις πέρασα μπροστά απο το γραφείο , έκανα τον αδιάφορο και πέρασα χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου .Ανέβηκα στο κατάστρωμα για να περιμένω .Ως συνήθως , ήμουν ο πρώτος .Στον ορίζοντα διέκρινα ένα μεγάλο νησί

Αυτό το νησί ήταν καταπράσινο ! το φως του ήλιου το έκανε να μοιάζει με ένα πράσινο στολίδι μέσα στον αχανή μπλε ωκεανό !Είχαμε πλησιάσει αρκετά κοντά ώστε να μπορώ να διακρίνω το λιμάνι του Lyneel Αυτό μου έφερε μερικές παιδικές αναμνήσεις και μου θύμισε τον πατέρα μου που είχα να τον δω από μικρό παιδί...Πάνω από το λιμάνι , σε έναν μεγάλο λόφο , υπήρχε μια μεγάλη πόλη !φαινόταν αρκετά μεγαλύτερη από τότε που την είδα για πρώτη φορά.Οι υπόλοιποι Marines ανέβηκαν στο κατάστρωμα , άλλοι με τους σάκους τους , στους ώμους και άλλοι κρατώντας τους σάκους στα χέρια .Λογικό αφού θα έπρεπε να διανυκτερεύσουν εκτός πλοίου.Ανυπομονούσα να μπει σε εφαρμογή το κύριο και τελικό μέρος του σχεδίου μου !Μετά από λίγη ώρα πιάσαμε λιμάνι. Ήμουν ο πρώτος που κατέβηκε από το πλοίο !Όση ώρα κατέβαιναν οι υπόλοιποι παρατηρούσα τους ανθρώπους που ήταν στο λιμάνι .Είχε αυξημένη κινητικότητα αν και ακόμα ήταν πολύ πρωί.Όταν κατέβηκε ο Suijiro μας έδωσε τις τελευταίες οδηγίες , μας είπε ότι έχουμε συνάντηση αύριο το μεσημέρι σ αυτό το μέρος και μας άφησε ελεύθερους . Την ίδια τύχη δεν είχε και ο τηλεφωνητής , στον οποίο ο Suijiro επέβαλε τιμωρία για μη τήρηση καθηκόντων

Εγώ μαζί με τον Waka και τους άλλους τρεις , αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόλη. Ο Waka προσπάθησε να έρθει να περπατήσει δίπλα μου , πιθανώς θέλοντας έτσι να δείξει ότι ξέρει τον πιο γνωστό Marine του πλοίου και ότι είναι φίλος του .Ευτυχώς πριν προλάβει να με πλησιάσει αρκετά , βρήκα το μαγαζί στο οποίο σκόπευα να πάω .Στάθηκα για λίγο και γύρισα για να μιλήσω στους υπόλοιπους .
-Λοιπόν αγαπητοί συνάδελφοι , θα σας παρακαλούσα να με περιμένετε εδώ για λίγο .Θέλω να πάω και να αγοράσω κάποια δώρα για τους συγγενείς μου .Είπα καθώς έδειξα το Μαγαζί στην απέναντι μεριά του δρόμου .
Εκείνοι με δισταγμό και επιφωνήματα του στυλ ''Οκ ' , ε, εντάξει''και άλλα παρόμοια που συνοδεύονται με ξινή φάτσα με άφησαν να πάω απέναντι. .Κάθισα στην βιτρίνα του μαγαζιού για λίγο ώστε να την χαζέψω .Πριν ανοίξω την πόρτα για να μπω στο μαγαζί είδα τους άλλους να συνομιλούν μεταξύ τους.''Ζώα'' σκέφτηκα.. Στο μαγαζί με υποδέχτηκε μια αρκετά όμορφη και νεαρή κοπέλα . Μετά από μια σύντομη συνομιλία καλωσορίσματος , τις έδειξα τι ήθελα .Αυτή χωρίς να χάσει χρόνο , πήρε μια χαρτοσακούλα και έβαλε μέσα αυτά που της υπέδειξα .Πλήρωσα και βγήκα έξω . Κοίταξα στο απέναντι πεζοδρόμιο στο οποίο έπρεπε να βρίσκονται οι άλλοι .όμως δεν ήταν κανείς από τους τρεις εκεί. Απο μέσα μου τους καταριόμουν...''Ηλίθιοι, ανίκανοι....''' αν χαλάσουν το σχέδιό μου θα τους διαλύσω......Τότε άκουσα την φωνή του Waka απο πίσω μου .
-Καλά πέρασες εκεί μέσα ατιμούλη

-Ναι ήταν πολύ όμορφη αλλά ......Μα ΤΙ κάθομαι και σου λέω ?? Κοίτα την δουλειά σου ...... Ας αρχίσουμε σιγά σιγά προς το χωριό ....Εκείνος σάστισε προς στιγμή καθώς δεν περίμενε την αντίδρασή μου .. Χωρίς να βγάλει άχνα , με ακολούθησε , όπως έκαναν και οι άλλοι τρεις .Διασχίσαμε τον παραλιακό δρόμο του λιμανιού για να πάμε στο Terra village. Μόλις βγήκαμε απο την πόλη αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος της παραλίας μέχρι που φτάσαμε στις αρχές ενός πυκνού δάσους .Οι τέσσερις που με ακολουθούσαν κοιτούσαν το δάσος έκπληκτοι , λες και έβλεπαν για πρώτη φορά δάσος.Απαξίωσα να τους κάνω καζούρα και συνέχισα το περπάτημα..Είμαι κοντά, πολύ κοντά! Μακάρι να έκανα όλο αυτόν τον κόπο και τον σχεδιασμό για καλό ! είπα απο μέσα μου..Θα έχω θετική ενέργεια.Τίποτα δεν θα χαλάσει το τέλεια καταστρωμένο σχέδιο μου .Περπατούσαμε επι ώρες σε αυτό το δάσος , εγώ γνώριζα που κατευθυνόμασταν, οι άλλοι όμως όχι. Μόλις ο ήλιος έφτασε στην κορυφή του ουρανού , οι τέσσερις συνάδελφοι άρχισαν να κουράζονται , αυτό ακριβώς που ήθελα! Τους έκανα για ακόμη μια γύρα μέσα στο αχανές δάσος ως που
-Oi Vergil αρχίσαμε να κουραζόμαστε...Είναι μακριά το χωριό ?
-Ναι έχουμε πολύ ακόμα..Αυτό που έπρεπε να κάνω τώρα είναι να δείξω οτι ενδιαφέρομαι .Μήπως θέλετε να ξεκουραστείτε ? Θα πάω εγώ στο χωριό κι εσείς θα ξεκουραστείτε εδώ
-Και ο διοικητής?

-Δεν θα μάθει τίποτα! Σιγά μην δώσω συναδέλφους μου ρε Waka!
-Είσαι ψυχάρα ρε Vergil! 1000 ευχαριστώ!
Άκουσα κι άλλα ευχαριστώ όμως δεν τα έγινα σημασία
-Θα έρθω απο εδώ αύριο τα ξημερώματα
-Οκ θα περιμένουμε!Ξέρεις που είμαστε ? Να μην χαθείς?
-Ναι ξέρω, είπα καθώς έπαιρνα το δρομάκι για το Terra village .Μόλις βεβαιώθηκα οτι δεν με ακολουθούν και είμαι έξω απο το οπτικό τους πεδίο έκανα μια στάση για να αλλάξω και μετά συνέχισα.Όταν έφτασα στο Terra village πήγα κατευθείαν στο μπαρ του χωριού.Μετά απο λίγες ώρες συνομιλιών και διασκέδασης βγήκα και πήρα τον δρόμο προς τον πραγματικό προορισμό μου , το Reva village. Ήταν απόγευμα , και εγώ περπατούσα μέσα στο δάσος .Πρόσεξα οτι υπήρχαν πολλά φυτά που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου.Τα πόδια μου με είχαν πεθάνει . Προχωρούσα όλη μέρα, αλλά αυτό δεν με πτόησε .Ο προορισμός μου ήταν κοντά τόσο κοντά που μπορούσα να δω καπνό πιθανόν απο καμμένα ξύλα .Είχα ένα προαίσθημα οτι όλα θα πάνε πολύ καλά!

Έφτασα στο χωριό όσο πιο γρήγορα μπορούσα αφού άλλαξα πάλι . Ηταν νύχτα ,Υπήρχε κάτι σαν πανηγύρι στην κεντρική πλατεία. Ίσως εκεί να ήταν οι συγγενείς μου .. Έψαξα εξονυχιστικά τους ανθρώπους και...βρήκα τον παππού μου!!!!! Έτρεξα αμέσως προς τα πάνω του για να τον αγκαλιάσω! Αυτός μη ξέροντας ποιος είναι με απώθησε. έκανα πιο πίσω για να με δει και τον είδα να μένει με ανοιχτό το στόμα !
-V...vergil?
-Ναι παππού εγώ είμαι !
Καθίσαμε και μιλήσαμε για ώρα.Είπαμε για το πως κατατάχτηκα στους marines , τι έκανα τόσα χρόνια , και διάφορα άλλα νέα και παλιά. Τότε μπήκα στο κυρίως θέμα
-Παππού , θυμάσαι την ιστορία του Norland που μου είχες πει?
-Ναι αγόρι μου , γιατί ?
-Εκείνος ο σπάνιος καρπός υπάρχει ακόμα? και αν ναι που είναι ?
-Υπάρχει φυσικά! Το φυλάω κάτω απο το κρεβάτι μου αλλά γιατί ?
.Την συζήτηση αυτή διέκοψε μια κραυγή γυναίκας πο το βάθος
Πάνω στην ώρα , σκέφτηκα

Ξαφνικά οι κραυγές άρχισαν να πολλαπλασιάζονται .Είδα πολλούς ένοπλους άντρες να εισβάλουν στο χωριό .Εγώ έτρεξα στο σπίτι των δικών μου παίρνοντας τον παππού μου αγκαλιά .ήταν ο μόνος που με ένοιαζε, οι άλλοι μπορούσαν να ξεφύγουν.Έψαχνα το σπίτι σαν τρελός ως που το είδα.! Αυτό είναι , έφτασα πολύ κοντά! Άνοιξε ο παππούς την πόρτα και μπήκαμε μέσα αμίλητοι,Έτρεξα στον πάνω όροφο και πήγα στο κρεβάτι του.Κάτω υπήρχε ένα σκονισμένο κουτί.Το τράβηξα προς τα έξω με προσοχή .Τα χέρια μου έτρεμαν..Τι θα συναντούσα άραγε??όλα τα συναισθήματα ήρθαν και με κατέκλυσαν.Χαρά για την ανακάλυψη και την επιτυχία του σχεδίου, λύπη για την πιθανή αποτυχία του τελευταίου μέρους, θυμός για το αν δεν ήταν αληθινή η ιστορία.....Άνοιξα το κουτί.Μέσα βρήκα ένα φρούτο.Τουλάχιστον μερικά χαρακτηριστικά του το έκαναν να μοιάζει με φρούτο.Είχε κοτσάνι και το σχήμα του ήταν σαν ένα κολλημένο μήλο με έναν ανανά . Είχε ένα πορφυρό χρώμα που με έκανε να θέλω να το φάω...Ένας ήχος με έκανε να επανέλθω στην πραγματικότητα .Άκουσα την κάτω πόρτα του σπιτιού να σπάει και μετά μια κραυγή πόνου απο...τον παππού μου

Έβαλα το φρούτο στην τσάντα μου και κατέβηκα κάτω τρέχοντας βγάζοντας έξω το Κατανα μου . Αυτό που είδα με έκανε να δακρύσω. Ο παππούς μου βρισκόταν καρφωμένος στο έδαφος με ένα κατάνα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Επάνω του ήταν ένας άντρας με μεγάλα μαύρα μαλλιά , ο Hyakkimaru . Θολωμένος απο τον πόνο έτρεξα προς τα πάνω του .Αυτός μόλις με είδε άρχισε να μου μιλάει
-Vergil ? τι κάνεις εδώ ?
Χωρίς να του πω το παραμικρό τον αποκεφάλισα. Πήγα στον παππού μου.Έβγαλα το σπαθί απο πάνω του και τον πήρα στα χέρια μου.Δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου
Εκείνος με μια ήρεμη φωνή μου είπε
-Μην κλαις Vergil. Σκούπισε τα μάτια μου σηκώνοντας το χέρι οτυ και μετά ξεψύχησε..Τότε έβγαλα μια τρομερή κραυγή απο μέσα μου.Ήταν το μόνο που αντιπροσώπευε το συναίσθημα της λύπης που είχα . Φώναξα με όλη μου την δύναμη , ως που με έπιασε ζάλη και η φωνή μου έκλεισε Ένιωθα πόνο στην καρδιά μου ..Γιατί? Γιατί να έγινε αυτό?. Σηκώθηκα αφήνοντάς τον κάτω και έφυγα απο το σπίτι .Βγήκα έξω και άρχισα να τρέχω προς το δάσος

Έτρεχα με όλη μου την δύναμη προς το μέρος οπού ήταν οι συνάδελφοι μου.Ήμουν μέσα στο σκοτεινό δάσος και έκλαιγα .. Εγώ έφταιγα γι αυτό που έπαθε..Αν δεν είχα καταστρώσει αυτό το σχέδιο ακόμα θα ζούσε

Ώρες πριν
Είπα στον Lieuteunant junior ,Suijiro να μου δώσει λίγους άντρες έτσι ώστε να μπορώ να πάω στο Terra village ασφαλής.Του είχα πει ψέμματα οτι οι συγγενείς μου ήταν εκεί γιατί ήθελα να πάω εκεί πάση θυσία.Στο Terra village αρχηγός ήταν ο παιδικός μου φίλος από το Kingdom of hesclusia ,Hyakimmaru Αλληλογραφούσαμε συχνά.Στο τελευταίο γράμμα του μου είπε οτι τον έκαναν αρχηγό τους .,έτσι το μόνο που χρειαζόμουν ήταν να πάω και να τον βρω στο χωριό του .Για να μπορέσω να μπω όμως έπρεπε να μην φοράω ρούχα μαριν , γιατί αλλιώς θα με λιντσάριζαν . Έτσι αγόρασα ρούχα πολίτη . Αυτό καθιστούσε τους μαριν που με ακολουθούσαν άχρηστους(που ήταν η πρώτη μου λύση) .Ο μόνος τρόπος που βρήκα για να τους ξεφορτωθώ ήταν να τους κάνω να κουραστούν ,έτσι τους γύριζα μέσα στο δάσος για ώρες.Μόλις πέτυχα τον στόχο μου, άλλαξα ρούχα και πήγα να βρω τον Hyakimmaru στο μπαρ.Εκεί τον βρήκα .Αρχίσαμε να μιλάμε και να πίνουμε.Τότε του ζήτησα μια χάρη .Να επιτεθεί στο Reva village για να προξενήσει σαματά και να έχω την ευκαιρία μου να ψάξω για το φρούτο .Εκείνος δέχτηκε.Έτσι έκανε την επίθεση

Για ατυχία δικιά μου , μπήκε μέσα στο σπίτι το οποίο του είχα περιγράψει οτι θα είμαι.Φαίνεται ότι ο παππούς μου αντιστάθηκε και αυτός τον σκότωσε ..Αυτό δεν το είχα υπολογίσει..Είχα αυτό που τόσο ήθελα όμως αυτό μου κόστισε την ζωή του πιο αγαπημένου συγγενή μου .Μετά από 2 ώρες τρεξίματος έφτασα στο κάμπινκ που είχαν στήσει οι τέσσερις συνάδελφοί μου .Είχαν ανάψει φωτιά και έψηναν καθώς τραγουδούσαν . Κλώτσησα χώμα για να σβήσω την φωτιά ενώ αυτοί με κοιτούσαν αποσβολωμένοι .
-Τι με κοιτάτε ? όρθιοι φεύγουμε.! είπα με με λυγμούς
Χωρίς να τους περιμένω να ετοιμαστούν , άρχισα να προχωράω προς το λιμάνι.Έκλαιγα , ήμουν ιδρωμένος και λαχανιασμένος..Απο μέσα μου καταριόμουν τα πάντα και ειδικά εμένα. Αν ήξερα ότι έπρεπε να πλήρωνα αυτό το τίμημα για να γίνω δυνατός, ας μην γινόμουν ποτέ. Άκουγα βήματα από πίσω μου, αυτό σημαίνει ότι με ακολουθούσαν οι άλλοι τέσσερις.
Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν φτάσαμε την πόλη . Στο λιμάνι δεν ήταν κανείς ,έτσι βρήκα την ευκαιρία να κάτσω στην μαρίνα. Δεν είχα άλλα δάκρυα πλέον . Τώρα ήμουν γεμάτος οργή και μίσος .Ήθελα να ρίξω το φταίξιμο αλλού , δεν άντεχα να είναι επάνω μου .Έτσι το έριξα σε όσους είναι ενάντια στην παγκόσμια κυβέρνηση ,όπως ήταν οι άνθρωποι του Terra village. Δεν με ενδιέφερε αν ο Hiakimmaru ήταν φίλος μου ή στην πραγματικότητα ήταν δικό μου φταίξιμο .. Εκείνη στην στιγμή σηκώθηκα . Ορκίστηκα στον εαυτό μου και στον νεκρό παππού μου ότι θα γίνω ο πιο δυνατός Marine στον κόσμο .Θα χρησιμοποιούσα αυτό το φρούτο για καλό σκοπό .Θα κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος

Όνομα: Vergil
Haki Points: 2
Player of the Month Points: 7
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Στάλθηκε σε ΡΜ...