Dance Macabre [Τέλος]

Αφού τελειώσαμε με το κτήριο που διέθεται τα μέσα επικοινωνίας, πήγαμε στην αποθήκη των όπλων και πυρομαχικών. Εκεί τους φρουρούς τους σκότωσα εγώ στα γρήγορα πυροβολώντας τους από μακρυά στο κεφάλι, οπότε και πάλι δεν κατάφεραν να ειδοποιήσουν κανέναν. Αφού μπήκαμε στην αποθήκη ήρθε η ώρα να το διασκεδάσω λίγο. Ρούφηξα όλα τα πυρομαχικά και τα όπλα σε μια μαύρη τρύπα και άφησα μόνο τα πυροτεχνήματα που βρήκαμε, προφανώς τα είχανε για καμιά γιορτή ή κάτι τέτοιο. Πήραμε τα πυροτεχνήματα με τον Sorin και τα στήσαμε στην πόρτα της αποθήκης αλλά να κοιτάνε προς τα έξω και πάνω. Αφού τα στήσαμε, τα ανάψαμε και μετά από λίγο αυτά άρχισαν να εκτοξεύονται και να σκάνε στον αέρα. Όλοι οι Marines της βάσης έπαθαν πλάκα μόλις τα είδαν και άρχισαν να έρχονται προς την αποθήκη για να δούνε τι συμβαίνει. Δεν περίμεναν ποτέ όμως ότι θα πετύχαιναν εμάς καθώς νόμιζαν ότι είχαμε φύγει από το νησί.

Όπως τους είδα να πλησιάζουν είπα στον Sorin:
-Τους πρώτους άσ' τους σε μένα. Τους έχω μια μικρή έκπληξη! Από εκεί και μετά τους υπόλοιπους κάν' τους ότι θες!
-Αν και νομίζω ότι ξέρω τι θα κάνεις θέλω να δω για να το εξακριβώσω. Είναι όλοι δικοί σου! μου είπε.
Έτσι, όπως μας πλησίαζαν άνοιξα μια μαύρη τρύπα από πάνω τους και άρχισαν να πέφτουν όλα τα όπλα και τα πυρομαχικά που είχα ρουφήξει από την αποθήκη. Τα όπλα είχαν γίνει άχρηστα όσο ήταν μέσα στην μαύρη τρύπα αλλά δεν με ενδιέφερε. Το ωραίο ήταν ο συνδυασμός μπαρουτιού που έπεφτε με τις κανονιόμπαλες. Οι κανονιόμπαλες έσκαγαν και πυροδοτούσαν το μπαρούτι που είχε απλωθεί στο έδαφος και πάνω στους Marines. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν μερικές μεγαλύτερες και ωραιότερες εκρήξεις! Μπορώ να πω ότι το θέαμα αυτό ήταν πολύ καλύτερο από τις απλές και συνηθισμένες εκρήξεις που ήξερα μέχρι τώρα. Η έκπληξή μου είχε τελειώσει αλλά οι Marines δεν σταμάτησαν να έρχονται. Έτσι και εγώ και ο Sorin τους ορμήσαμε με σκοπό να τους αφανίσουμε!

Οι εκρήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη κομματιάζοντας τους Marines από κάτω τους. Αλλά αυτοί συνέχιζαν να έρχονται.
"Ανόητοι. Πεισματάρηδες ανόητοι και βλαμμένοι. Θα πεθάνετε όλοι σας." σκέφτηκα καθώς ορμούσα πάνω τους με τον Raziel δίπλα μου. "Αλλά θα σας κάνω τη χάρη να σας σκοτώσω σαν απλός άνθρωπος. Έτσι θα το απολαύσω περισσότερο." ολοκλήρωσα τη σκέψη μου.
Πέσαμε πάνω τους σαν χιονοστιβάδα σε ανυποψίαστους διαβάτες. Η ορμή μας τους παρέσυρε στο θάνατο. Αλλά συνέχισαν να έρχονται κι άλλοι. Σε λίγο όλη η βάση είχε συγκεντρωθεί στην αυλή και μας πυροβολούσε ή προσπαθούσε να μας πετσοκόψει. Εις μάτην. Η τεράστια δύναμη ενός Logia ήταν ακόμα ανυπέρβλητο εμπόδιο γι' αυτούς. Δεν είχαμε καν αμυχές πόσο μάλλον σοβαρότερες πληγές. Αν και ο οποιοσδήποτε θα είχε απελπιστεί ως τώρα αυτοί συνέχιζαν απτόητοι την επίθεσή τους. Αν και θα ήθελα πολύ να κάτσω να το απολαύσω σκοτώνοντας τους αργά και βασανιστικά η χρόνος δεν κυλούσε υπέρ μας. Οπότε απλά το έκανα με τον γρήγορο τρόπο.

Καθώς πολεμούσαμε τους βλαμμένους εντόπισα μέσα στο πλήθος μια γνώριμη φυσιογνωμία. Πολύ γνώριμη θα έλεγα. Τόσο γνώριμη που έκανε το αίμα μου να βράζει σαν σε σούπα.
-"Εσύ, θα πεθάνεις σαν σκυλί!!! Ή για να το πω θωθτά, ΕΙΘΕ ΝΕΚΡΟΘ!!!!!!"
Ναι ήταν ο αξιωματικός ο οποίος μας ανέκρινε στην φυλακή. Αυτός ο οποίος με είδε σε μια από τις πιο απαίσιες και ντροπιαστικές σκηνές της ζωής μου. Φυσικά δεν θα τον άφηνα να ζήσει για να πει την ιστορία αλλού. Θα έμενε για πάντα μυστική. Μόλις με είδε, φυσικά με αναγνώρισε.
-"Εθύ!!!!! Τι κάνειθ εθύ εδώ;"
-"Ήρθα να θε θκοτώθω."
Έπεσα πάνω του πριν προλάβει ν' αντιδράσει κι άρχισα να τον πετσοκόβω. Προσπάθησε να τρέξει και να ξεφύγει, αλλά δεν θα τον άφηνα να πάει πουθενά. Θα πέθαινε ότι κι αν έκανε. Τον πρόλαβα και τον σκότωσα με μια σπαθιά. Γύρισα αμέσως στη σφαγή πίσω μου. Δεν είχαν μείνει και πάρα πολλοί ζωντανοί, ο Raziel τους είχε κανονίσει αρκετά καλά. Αποτελειώσαμε ότι είχε απομείνει από τους Marines και μετά απλά ανατινάξαμε τη βάση τους. Η εκδίκησή μας είχε ολοκληρωθεί.

Αφού σκοτώσαμε τους πάντες και ανατινάξαμε την βάση τους είχαμε πάρει πλέον την εκδίκησή μας. Αυτή ήταν η μοίρα που έμελλε σε όλους όσους έμπαιναν εμπόδιο στον δρόμο μας! Η έκρηξη της βάσης τους ήταν μεγάλη οπότε σίγουρα θα τραβούσε την προσοχή πολλών ατόμων, ειδικά αυτών που ήταν τριγύρω. Αλλά το καλό ήταν ότι η βάση είχε γύρο-γύρο τοίχος το οποίο ναι μεν καταστράφηκε εν μέρη από τα κομμάτια που εκτοξεύτηκαν πάνω του αλλά όσο έμεινε απόρθητο μας βοήθησε στην κάλυψη. Ο μόνος τρόπος για να φεύγαμε από εκεί ανενόχλητοι ήταν όπως φύγαμε την προηγούμενη φορά που μας είχανε πιάσει. Εγώ έγινα σκοτάδι και ο Sorin άμμος και απομακρυνθήκαμε από το μέρος σε ένα στενάκι που δεν ήταν κανείς και πήραμε τις κανονικές μας μορφές. Φορέσαμε τις μάσκες που είχαμε αγοράσει προηγουμένως και γίναμε πάλι ένα με το πλήθος. Αυτή την φορά όμως κατευθυνθήκαμε προς το καράβι μας. Η δουλειά μας στο νησί αυτό είχε τελειώσει. Αφού φτάσαμε στο καράβι γύρισα στον Sorin και του είπα:
-Sorin, τι θα έλεγες να χωριστούμε και να ψάξουμε να βρούμε άτομα για να πάρουμε μαζί μας στο πλήρωμα? Αν θέλουμε να δυναμώσουμε έτσι ώστε να πάμε να ελευθερώσουμε την Evriale θα πρέπει να βρούμε και άλλους που θα είναι αρκετά δυνατοί και αυτοί έτσι ώστε να μπορέσουν να μας βοηθήσουν. Και εκτός αυτού, αν θέλουμε να κυριαρχήσουμε στις θάλασσες θα πρέπει να αυξήσουμε τον αριθμό του πληρώματός μας για να μπορούμε να είμαστε σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Τι λες?
-Δεν είναι καθόλου κακή η ιδέα σου καπετάνιε. Μπορώ να πω ότι θα μας φανεί χρήσιμο αν βάζαμε έστω και 2-3 άτομα ακόμα όσο είμαστε ακόμα στην θάλασσα αυτή. μου είπε.
-Ωραία λοιπόν, θα χωριστούμε για να ψάξουμε να βρούμε δυνατά άτομα για το πλήρωμα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα! του είπα και τον χαιρέτησα.
Ανέβηκα στο καράβι, άνοιξα τα πανιά και έφυγα από το νησί. Ο Sorin θα συνέχιζε με την βάρκα του η οποία του κρατούσε συντροφιά τόσο καιρό. Δεν ήξερα προς τα που να κατευθυνθώ αλλά όλο και κάποια ιδέα θα μου ερχόταν παρατηρώντας τον χάρτη που είχα μαζί μου. Προς το παρόν θα έπλεα στην θάλασσα και θα απολάμβανα το ταξίδι μου.

Έβλεπα το καράβι τοy Raziel ν' απομακρύνεται σιγά σιγά. Ακόμα δεν είχα αναχωρήσει. Δεν ήθελα. Βρισκόμουν και πάλι μόνος μου. Μόνος κι έρημος ν' αρμενίζω τις θάλασσες. Αλλά είχα μια αποστολή να κάνω. Να βρω νέα κι άξια μέλη για το πλήρωμα. Είχα ένα σκοπό. Θα τον ακολουθούσα και θα τον εκπλήρωνα στο έπακρο. Ετοίμασα τη βάρκα μου κι έβγαλα το χάρτη μου. Κοίταξα ξανά τη θάλασσα κι αναρωτήθηκα που έπρεπε να πάω τώρα. Δεν είχα ιδέα. Όλα τα νησιά ήταν υποψήφια. Ξαφνικά το μάτι μου έπεσε σ' ένα μικρό άσημο νησί. Dawn Island. Δεν ήξερα γιατί αλλά το όνομά του μου ήταν γνωστό. Προσπάθησα να θυμηθώ που και πως το ήξερα. Δεν μου ερχόταν τίποτα στο νου. Ξαφνικά ο αέρας μου έφερε στο πρόσωπο μια εφημερίδα. ήταν η παλιά εφημερίδα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Τότε είδα το άρθρο. "Χαμός στο Dawn Island" Ναι, αυτό ήταν. Γι' αυτό μου θύμιζε κάτι το νησί. Είχε γίνει εκεί μάχη με τους Incompatible Pirates και τους Marines. Θα πήγαινα εκεί λοιπόν. Αφού αυτοί το είχαν βρει καλό να πάνε θα πήγαινα κι εγώ. Μπορεί να έβρισκα εκεί κάποιον καλό πειρατή να πάρω μαζί μου για το πλήρωμα. Άνοιξα πανιά για το νησί. ΓΙ' άλλη μια φορά η μοναξιά με κατέκλυσε, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν ένοιωθα πια μόνος. Κάποιος με περίμενε κάπου μακρυά. Δεν ήμουν πια μόνος. Και σύντομα κι άλλοι θα ένοιωθαν το ίδιο μιας και θα φρόντιζα γι' αυτό.
-"Εμπρός λοιπόν για το μέλλον. Άνεμε, φύσα. Πάμε για το Dawn Island και για καινούργια μέλη."

Όνομα: Raziel/ Sorin Markov
Haki Points: -/-
Player of the Month Points: 9/9
Beli: 27.000/27.000
Bounty: +3.000.000/+3.000.000
Παρατηρήσεις: Η παρεμβαθη του Γκεν ηταν ολα τα λεφτα