[Tέλος - Φρούτο] Kiheitai On The Move! Endless Bloodthirst And Carnage Carnival!

Βγήκα στα ανοικτά του δρόμου με το σπαθί μου στο χέρι κατευθυνόμενος προς την ομάδα των Marine. Κάποιος όμως με είδε από πίσω και κατέστρεψε τα σχέδιά μου για πισώπλατη και κρυφή επίθεση. Ειδοποίησε με μία μεγάλη φωνή τους υπόλοιπους στην περιοχή και όλοι έστρεψαν την προσοχή τους πάνω μου. Η ομάδα τους είχε σταματήσει και πήρε συγκεκριμένo σχηματισμό. Ότι και να έκαναν όμως δεν θα με σταματούσε από την απόκτηση του πλούτου μου. Όπλισαν όλοι μαζί και την ώρα που θα πατούσαν την σκανδάλη, δημιουργήθηκε άλλο ένα σωτήριο θαύμα. Οι εναπομείναντες Επαναστάτες που βρίσκονταν μαζί μου στην ενέδρα της ψεύτικης αποστολής εμφανίστηκαν και επιτέθηκαν στην ομάδα των αντιπάλων καταστρέφοντας τον σπουδαίο σχηματισμό τους. Ο δρόμος πλέον είχε στρωθεί για εμένα. Στο τελευταίο μου διασκελισμό, έκανα ένα άλμα και έπεσα πάνω σε έναν Marine που προσπαθούσε να αμυνθεί από τους Επαναστάτες αγνοώντας τον πραγματικό κίνδυνο, δηλαδή εμένα. Το σπαθί μου ξέσκισε την σάρκα του πετάγοντας αίματα παντού. Γύρισα το κεφάλι μου για να εντοπίσω τον τύπο που κρατούσε το κιβώτιο και στάθηκα τυχερός. Είχε προσπαθήσει να φύγει μόνος του, τρέχοντας προς το λιμάνι. Βλέποντας την θάλασσα που ανοιγόταν μπροστά στον δρόμο, θυμήθηκα για τις ενισχύσεις που μου είχε πει ο αρχηγός τους πριν την φρικιαστική θανατική ποινή που έλαβε. Έπρεπε να τελειώσω με την δουλειά μου πριν με βρουν εκείνοι. Και το χειρότερο ήταν πως το καράβι τους φαινόταν αγκυροβολιμένο. Ξαφνικά όμως είδα τον άνθρωπο που κρατούσε το Φρούτο του Διαβόλου να σταματά. Δεν κατάλαβα το κίνητρό του αλλά συνειδητοποίησα το τι είχε συμβεί ένα δευτερόλεπτο αργότερα όταν μία καυτή ρίπη αέρα έφτασε στο μέρος μας από το λιμάνι. Κοίταξα πάλι προς το μέρος εκείνο και είδα το πλοίο των Marine που θα έστελνε ενισχύσεις τυλιγμένο στις φλόγες με έντονο καπνό να εξέρχεται από αυτό. Είχε καταστραφεί εντελώς. Όντως, ο Shiroyasha μου είχε πει για την μικρή έκπληξη που τους ετοίμαζαν. Φαντάστηκα πως αυτό ήταν όλο. Δεν έχασα άλλο χρόνο και με μία οριζόντια κίνηση του σπαθιού μου, το έμπηξα στην πλάτη του ολομόναχου εχθρού μου διαπερνώντας και το στερνό του.

-Οι κινήσεις σου ήταν ανώφελες με εμένα για αντίπαλο. Ο καθένας θα έκανε τα πάντα για να πάρει το Φρούτο μέχρι και να θυσιαστεί ή και να πεθάνει. Όμως αυτοί είναι οι ηλίθιοι στον κόσμο μας και αυτή είναι η διαφορά μεταξύ αυτών και εμένα. Εγώ δεν θα πετούσα την ζωή μου για κάτι τέτοιο... όμως... μπορεί και να πουλούσα την ψυχή μου στον Διάβολο για τις δυνάμεις του!!
Το κιβώτιο έπεσε από τα χέρια του και άνοιξε. Έφερα πλάγια τα σπαθί μου πετώντας τον τραυματισμένο αντίπαλό μου δίπλα να πεθάνει μόνος του. Σήκωσα τον θησαυρό που στεκόταν μπροστά μου. Τα χέρια μου είχαν ιδρώσει από την αγωνία και την χαρά και έτσι το κουτί μου έπεσε μία φορά. Έσκυψα και το ξαναπήρα στα χέρια μου. Οι λέξεις δεν μπορούσαν να βγουν από το στόμα μου και το σάλιο μου κολλούσε στον λαιμό μου κάνοντάς με να βήχω που και που. Το άνοιξα με τρεμάμενα δάκτυλα και αποκάλυψα το περιεχόμενό του. Μέσα υπήρχε ένα μεγάλο φρούτο. Ήταν αρκετά παράξενο καθώς ήταν γκρίζο και είχε πολλές στριφογυριστές γραμμές σε ολόκληρη την επιφάνειά του. Είχε το σχήμα ενός συνηθισμένου κερασιού με τη μόνη διαφορά αυτή του μεγέθους. Το κοτσάνι ήταν και εκείνο αρκετά μεγάλο. Και αυτό που κρατούσα στα χέρια μου κόστιζε εκατομύρια στην αγορά. Ένα γελάκι εμφανιζόταν στο στόμα μου καθώς σκεφτόμουν το άμεσο μέλλον. Όμως τότε, καθώς το κρατούσα στα χέρια μου πέρασαν αρκετές διαφορετικές σκέψεις από το μυαλό μου. Να το πουλήσω? Και μετά τί? Μήπως θα ήταν καλύτερα να το φάω? Να αποκτήσω κι άλλη ασυναγώνιστη δύναμη? Το δίλλημα ήταν τεράστιο και το μυαλό μου πήγε να εκραγεί. Ο ιδρώτας που με είχε μουσκέψει, προκαλούσε και ένα ψυχρό ρίγος στην ραχοκοκκαλιά μου. Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονταν κάθε δευτερόλεπτο αλλά τελικά όλα έφυγαν από το κεφάλι μου όταν ένιωσα ένα άγγιγμα στον ώμο μου και άκουσα μία γνώριμη φωνή που με ξύπνησε.
-Επιτέλους έφτασε η τελική μας μάχη ε... Shura-san?
Γύρισα απότομα το κεφάλι μου και είδα δίπλα μου να κάθεται ο Goro. Ο δευτερεύον στόχος στη ζωή μου, μετά από την απόκτηση του Φρούτου του Διαβόλου. Οι μυς μου συσπάστηκαν ταυτόχρονα, καταλήγοντας σε μία άκρως επικίνδυνη για τον Goro επίθεση. Το σπαθί μου εκτινάχθηκε με απίστευτη ταχύτητα και τον έσκισε στον δεξί του χέρι κάνοντάς το να αιμορραγήσει.
-Ωωω, ξεκινάμε την μάχη χωρίς κάποιον χαιρετισμό? Ή ο χαιρετισμός σου ήταν αυτό το χτύπημα? Υποθέτω πως το δεύτερο ήταν το σωστό. Λοιπόν κατάλαβες πιστέυω μέχρι τώρα ότι η μάχη που σου μίλησα στο Mecha θα εκτυλισσόταν εδώ.
-Goro.... ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ!!!

-Είσαι έτοιμος να γευτείς τον θάνατο? Σου έδωσα πιστεύω αρκετό χρόνο για να προετοιμαστείς!
-Αυτός που θα δώσει την τελευταία του αναπνοή θα είσαι εσύ!
Άφησα το παράξενο και παντοδύναμο Φρούτο στο έδαφος και τον πλησίασα αργά. Την κατάλληλη στιγμή πήρα βαθιά ανάσα και όρμησα πάνω του με τον θυμό για οδηγό. Ανταλλάξαμε αρχικά πολλές επιθέσεις χωρίς όμως να τραυματιστεί κανείς. Είχαμε πάνω κάτω την ίδια δύναμη και ταχύτητα ενώ κανείς μας δεν διέφερε και στην άμυνα. Οι ήχοι που έβγαιναν από το μέταλλο των σπαθιών μας κάλυπτε σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της περιοχής που παλεύαμε. Μετά από δύο ταυτόχρονες αποφυγές και από τους δυο μας μεγαλώσαμε την απόσταση μεταξύ μας. Πήραμε μερικές αγχωτικές ανάσες και μετά συνεχίσαμε. Γύρισα το σπαθί μου με πλάγια κίνηση για να χτυπήσει το πλευρό του την στιγμή που βρήκα ευκαιρία. Εκείνος κατάλαβε τον τρόπο σκέψης μου και τοποθέτησε το σπαθί του εύστοχα, με αποτέλεσμα να με αποκρούσει. Παρ'ολ'αυτά δεν έβγαλα το σπαθί μου από αυτή τη θέση και άσκησα περισσότερη δύναμη πετώντας τον πίσω. Το πρόσωπό του μόρφασε από τον πόνο καθώς δεν μπόρεσε να αμυνθεί την κίνησή μου πλήρως. Ήδη φαινόταν κι άλλο αίμα να τρέχει από το σώμα του.
-Φαίνεται πως καλυτέρεψες από την τελευταία φορά που σε είδα...
-Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα!
Πήρα την πρωτιά και ξεκίνησα την επίθεσή μου. Σήκωσα το σπαθί ψηλά και το κατέβασα προς το κεφάλι του Goro. Εκείνος κάνοντας ένα σάλτο στο πλάι απέφυγε την κίνηση και γύρισε το σπαθί του προς το μέρος μου για να με κόψει. Περίμενα την στιγμή αυτή και έσκυψα έχοντας το όπλο του να περιφέρεται λίγο πάνω από το κεφάλι μου. Το πόδι μου συσπάστηκε και χτύπησε το δικό του πετάγοντάς το πίσω. Προς μεγάλη μου έκπληξη, εκμεταλλεύτηκε επιδεξιώς την αντίθετη ορμή του χτυπημένου του ποδιού για να κάνει τούμπα στον αέρα και να χρησιμοποιήσει την πίσω κίνηση του μέλους του ως όπλο εναντίον μου.

Το πόδι του έφτασε στον αριστερό μου ώμο, ο οποίος λίγο μετά κατέβηκε με τεράστια πίεση και μου έδωσε να νιώσω έναν έντονο πόνο. Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα να κουνήσω άλλο το χέρι αυτό υπέθεσα πως ο ώμο μου είχε βγει από την θέση του. Αν πολεμούσα σε αυτή την κατάσταση το πιο λογικό ήταν να κατέληγα νεκρός. Προσπάθησα να ξανατοποθετήσω τον ώμο μου αλλά ο αντίπαλος δεν με άφησε βουτώντας πάνω μου με το σπαθί του έτοιμο να με καρφώσει. Γύρισα το σώμα μου και το σπαθί πέρασε ξυστά από το στερνό μου αφήνοντας πίσω του μία επιφανειακή γρατζουνιά η οποίας δεν με ενόχλησε καθόλου. Ρίσκαρα εκείνη την στιγμή και πρόσεξα πως η κίνησή του είχε αφήσει πολλά ανοίγματα, έτοιμα για να τα χρησιμοποιήσω εγώ. Κάνοντας μία περιστροφή γύρω από τον εαυτό μου και παίρνοντας την ορμή αυτή της κίνησης ως μία επιπλέον ώθηση για το σπαθί μου, το έφερα στο ύψος της κοιλιάς του Goro και επιχείρησα να του αφαιρέσω μερικά όργανα από το σώμα του. Τότε συνειδητοποίησα πως το περίμενε και αυτός και αφού πάτησε γερά το πόδι του μπροστά, εκτινάχθηκε προς τα πάνω μου ρίχνοντάς με κάτω. Λίγο πριν συγκρουστεί το σώμα του με το δικό μου, έφερα τον αριστερό μου και πλέον άχρηστο ώμο μπροστά. Μετά την σύγκρουση, επιβεβαίωσα την επιτυχία της τελευταίας μου κίνησης. Ο ώμος μου είχε μπει πάλι στην θέση του με το χτύπημα και ο αφόρητος πόνος είχε εξαφανιστεί. Έκανα να σηκωθώ αλλά ο Goro με είχε προλάβει και άρχισε να κάνει απανωτές επιθέσεις με το σπαθί του καρφώνοντας κάθε φορά το έδαφος, αφού εγώ κυλιόμουν πέρα δώθε. Η μάχη δεν θα τελείωνε ποτέ έτσι και αποφάσισα να περιμένω για την επόμενη ευκαιρία που ήρθε ευθύς αμέσως. Έκατσα σε ένα σημείο και όταν έφτασε από πάνω μου τον κλότσησα δυνατά στην κοιλιά πετάγοντάς τον πίσω. Ήταν αρκετός χρόνος για να σηκωθώ πάνω και να αντικρύσω με το μάτι μου έναν Marine ο οποίος είχε πιάσει το Φρούτο μου, έτοιμος να το φάει. Πάγωσα από τον τρόμο αλλά κατάφερα τελικά να κινηθώ. Έτρεξα με μεγάλη ταχύτητα πάνω του και του απέφερα ένα θανατηφόρο χτύπημα. Όταν είχε φέρει το Φρούτο μπροστά από το στόμα του και το άνοιξε, κάρφωσα με δύναμη το σπαθί μου στον λαιμό του με την λεπίδα να κοιτάζει προς τα πάνω. Οι κινήσεις του σταμάτησαν λίγο πριν το δαγκώσει. Αμέσως μετά από το κάρφωμα και αφού σιγούρεψα πως δεν είχε καταπόσει κάποιο κομμάτι, σήκωσα το σπαθί με ανοδική πορεία ανοίγοντας το κεφάλι του, από το ύψος του λαιμού και πάνω στα δύο.
-Δεν θα αφήσω κανέναν να μου κλέψει την δύναμη!

Aνακούφιση γέμισε το σώμα μου που τελικά πρόλαβα και απέτρεψα τέτοια δυστυχία για εμένα. Δεν κράτησε αυτό το συναίσθημα πολύ καθώς ένας έντονος πόνος στην μέση μου το αντικατέστησε. Γύρισα το κεφάλι μου και το μάτι μου έπιασε τον Goro ο οποίος είχε εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και με κάρφωσε. Αμέσως μετά πήδηξε προς τα πίσω και μεγάλωσε την απόσταση για άλλη μία φορά. Το σώμα μου άρχισε να τρέμει και να χάνει τον έλεγχο των ποδιών αρχικά. Η μόνη ορατή πλευρά του δρόμου, μου έδωσε όμως ελπίδα και πάλι. Οι τελευταίοι μήνες ήταν όλο θαύματα για εμένα. Είδα να τρέχουν καταπάνω μου τρία άτομα, όλα γνωστά. Ο Shiroyasha, ο Aosegi και o Kuroshi.
-Shuraaaaaaaa!!
-Μείνεται μακριά του!! Μην τον πλησιάσετε! Είναι όλος δικός μου! Θα καταστρέψω αυτό το σκουλήκι που προσπάθησε να αντιτεθεί σε εμένα!
-Μα... είσαι σοβαρά τραυματισμένος... Τουλάχιστον πάρε το αντίδοτο για το δηλητήριο. Είμαι σίγουρος πως οι παρενέργειες σε έχουν ήδη επηρεάσει έτσι δεν είναι? Πάρε γρήγορα. Να είσαι τυχερός που το βρήκαμε στην βάση που κατακτήσαμε! Το μόνο που μένει πλέον για να νικήσουμε εντελώς είσαι εσύ και ο αντίπαλός σου.
Μου πέταξε μία γυάλινη φιάλη η οποία προσγειώθηκε στα χέρια μου. Την άνοιξα κατευθείαν και ήπια ό,τι περιείχε. Είχε δίκιο... όλη αυτήν την ώρα πολεμούσα με τον εξαιρετικό πόνο στους πνεύμονες και στο στήθος μου από το δηλητήριο. Η δύναμη των κινήσεών μου είχε μειωθεί κατά πολύ και η ταχύτητά μου επίσης. Δεν πέρασε ούτε λεπτό μέχρι που ο πόνος εξαφανίστηκε και άφησε πίσω του για ανησυχία μόνο το τραύμα που δέχτηκα. Κοίταξα τον Goro, έτοιμος να ξαναπολεμίσω.
-Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι θα σας έβλεπα μπροστά μου όλους μαζί εκτός από έναν. Τι νοσταλγία! Σας χαιρετώ και πάλι φίλοι μου από το παρελθόν! Είμαι ο Akasha, το μέλος που εξαφανίστηκε από τις ηγετικές θέσεις των Kiheitai χωρίς ίχνος...

-Akasha? Μα πώς?
Όλοι μας είχαμε σοκαριστεί από την απάντηση αυτή. Τελικά η οργάνωση που μας είχαν ενημερώσει πως μπήκε ο Akasha όταν εξαφανίστηκε ήταν αυτή που με είχε πάρει ως σκλάβο στο Avalon. Και το άτομο αυτό ήταν ο ορκισμένος μου εχθρός, ο Goro.
-Ας τελειώσουμε την συζήτηση με τα σπαθιά μας, Akasha! Μην χρονοτριβούμε!
-Μα να μην μιλήσουμε για τις αναμνήσεις μας?
-Έχουμε ήδη αρκετές με εσένα....
Έτρεξα μπροστά και προσπάθησα να τον κόψω αλλά βρέθηκε για άλλη μία φορά το σπαθί στη μέση. Ο θυμός μέσα μου ενίσχυσε την δύναμή μου χαρίζοντάς μου την αντοχή να στηριχθώ στα πόδια μου και να τα ελέγξω, ακόμα και μετά από τέτοιο τραύμα στην μέση. Ο Akasha πιέστηκε και σύρθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν θα έχανα την ευκαιρία, την οποία εκμεταλλεύτηκα ρίχνοντάς του κλοτσιά στο γόνατο. Ο θόρυβος του σπασμένου ήχησε στα αυτιά μας μαζί με μία κραυγή πόνου από το θύμα. Η επόμενή μου κίνηση θα τελείωνε την μάχη αλλά τότε, βλέποντάς τον να υποφέρει, ξύπνησε κάτι μέσα μου... προφανώς το σαδιστικό μου ένστικτο. Τελευταία στιγμή άλλαξα την πορεία του σπαθιού μου, το οποίο τελικά καρφώθηκε στον δεξί του ώμο.
-Σε αφήνω να ζήσεις Akasha... Θέλω να δω την έκφρασή σου την επόμενη φορά που θα με συναντήσεις. Ας ξαναπολεμίσουμε άλλη μία φορά στο μέλλον... Και εσείς... αφήστε τον. Μην τον πιάσετε... κάντε το ως αποχαιρετιστήριο δώρο σε εμένα.
-Ώστε δεν θα γίνεις πάλι Kiheitai ε? Δεν θα γίνεις Επαναστάτης?
-Δεν είμαι αυτός που είμουν κάποτε. Πλέον δεν μπορούν να με κρατήσουν οι κανόνες και δεν θα συμμορφωθώ σε αυτούς. Άρα οι Επαναστάτες σίγουρα δεν είναι μία θέση για κάποιον σαν και εμένα. Θα σας παραδόσω το Φρούτο του Διαβόλου και θα φύγω άρα...
Πήγα και σήκωσα το γκρίζο και εξωπραγματικό Φρούτο. Το κοίταξα για λίγο, μάλλον λίγο μου φάνηκε, και με αιχμαλώτισε! Άπειρες σκέψεις επέλασαν το μυαλό μου και με άφησαν να φαίνομαι σαν "φυτό" στα μάτια των άλλων. Ξύπνησα από την πλάνη στην οποία με έριξε το Φρούτο και τότε μου ήρθε μία ιδέα. Γύρισα πίσω σε αυτούς κρατώντας το στο χέρι και το έδωσα στον Shiroyasha.
-Μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε πλοίο διαλέξεις από το λιμάνι. Θα φροντήσεις εσύ τις πληγές σου ε?
-Ναι δεν είναι πρόβλημα. Σας ευχαριστώ για όλα. Πείτε και ένα αντίο στην Hime. Δεν την είδα και πολύ.
Έφυγα για το λιμάνι αφήνοντας τους πάντες πίσω μου. Στον δρόμο μου σκέφτηκα για μία τελευταία φορά το Φρούτο που τους άφησα. Είχα ακούσει πως μία δαγκωματιά αρκεί για να πάρει κανείς τις δυνάμεις που κρύβονταν μέσα του. Ένα ψυχρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου καθώς σκεφτόμουν τις εκφράσεις τους όταν θα ανακάλυπταν πως λείπει ένα κομμάτι από πάνω του το οποίο βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο στομάχι μου. Το είχα δαγκώσει όταν το σήκωσα, λίγο πριν το δώσω στον παλιό μου φίλο. Ένιωθα την δύναμη να διαπερνά όλο μου το σώμα. Η κούραση και ο πόνος από τις πληγές και τις μάχες είχε εξαφανιστεί με το που ακούμπησα στο στόμα μου το διαβολικό αυτό αντικείμενο. Το αίσθημα αυτό δεν μπορούσε να περιγραφεί ουσιαστικά. Ήταν κάτι εξώκοσμο που δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους ενός απλού ανθρώπου. Φυσικά και εγώ είμουν ένας απλός άνθρωπος μέχρι αυτή τη στιγμή...
-Η γεύση του ακόμα και στο μικρό αυτό κομμάτι ήταν έντονη και πικρή ανάθεμά το. Τουλάχιστον άξιζε τον κόπο... κορόιδα... Fufufu!

Τέλος Kiheitai On The Move! Endless Bloodthirst And Carnage Carnival!

Όνομα: Takasugi Shinsuke
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 57.000
Bounty/Fame Points: 5.000.000
Παρατηρήσεις: Καλή ιστορία, δεν θα γράψω πολλά, το αποτέλεσμα μετράει. Εμένα δεν μου άρεσε ότι σου ήρθαν όλα βολικά σε αρκετά σημεία. Κατά τα άλλα καλή πλοκή.