viva la rum~!(τελος)

στην προηγούμενη ιστορία : βρεθήκαμε στην Logutown με σκοπό να συναντήσουμε την φίλο μας τον chris label όπου θα συνέχιζε να ταξιδεύει μαζί μας. έτσι αφού δέσαμε το πλοίο εγώ με την μάγια πήγαμε στην πλατεία όπου ήταν η εξέδρα που εκτελέστηκε ο Gol D roger, στο μπαρ που είχαμε δώσει ραντεβού. εκεί μάθαμε απο την Melody D. Annie πως ο κρις σκοτώθηκε. μετά απο τις κρίσεις χαρακτήρα, τα κλάματα και τις δολοφονικές διαθέσεις που ακολούθησαν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους μαρινς του νησιού. η annie με βοήθησε να φυγαδέψω την μάγια που βρισκόταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και νίκησε την τασίγκι., όταν επέστρεψα να την βοηθήσω ακολούθησε μια εξευτελιστική μάχη ανάμεσα σε εμένα και τον σμοκερ όπου ηττήθηκα αλλά κατάφερα να το σκάσω και να επιστρέψω στο πλοίο όπου με περίμεναν η μάγια ο κενσιν αλλα και η annie. μετά απο μία μικρή μάχη στην θάλασσα καταφέραμε να βυθίσουμε δύο πλοία των μαρινς !!και τέλος η annie δέχτηκε την πρότασή μου να μπει στο πλήρωμα.

σήμερα: βρισκόμαστε στο στο κατάστρωμα γελάμε και πίνουμε ρούμι.κατευθυνόμασταν προς το down island όπου είχα ακούσει πως ο χιγκούμα τρομοκρατούσε το νησί αυτό, έτσι ήθελα να πάμε εκεί για να του δείξω πως δεν μπορεί να φέρεται έτσι στους ανθρώπους.
γενικά με την annie είχαμε δέσει!! και είχε καταφέρει να φτιάξει και το κέφι της μάγια που για μένα ήταν πολύ σημαντικό αυτό...η αλήθεια ήταν πως ένιωθα πολύ λυπημένη για τον θάνατο του κρις...αλλά προσπαθούσα να κρατήσω τις καλές στιγμές που είχαμε περάσει μαζί.. πάντως η όλη κατάσταση με είχε κάνει να αναρωτιέμαι πότε θα είναι η σειρά μου...πότε θα σκοτωθώ και εγώ όπως τα περισσότερα άτομα που βρίσκονταν γύρο μου.
βυθισμένη στις σκέψεις μου αλλά και πίνοντας ρούμι είχα ξεχαστεί εντελώς και είχα απορροφηθεί εντελώς μέχρι που η άnnie αποφάσισε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα όταν φτάσαμε στο νησί.

Η πρόταση της Sakura με συγκίνησε απίστευτα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν πια μέλος ενός πληρώματος, ότι άνηκα κάπου.Μετά το θάνατο του πατέρα μου ήμουν ολομόναχη, δίχως στήριγμα.Όσους ανθρώπους είχα συναντήσει στα ταξίδια μου κατέληγα να τους αποχωρίζομαι για να συνεχίσω αυτό το απέραντο ταξίδι για την εκπλήρωση του ονείρου μου...κάθε καινούριος προορισμός, σήμαινε νέα πρόσωπα, νέες εμπειρίες και περιπέτειες τις οποίες κατέληγα να βιώνω μόνη.Από εδώ και πέρα όμως θα ταξίδευα στο πλάι των συντρόφων μου, θα μοιραζόμουν με κάποιον όσα θα αποκομούσα στο μέλλον.Αντίκρυσα διστακτικά τα πρόσωπο της Sakura και κατάλαβα ότι όλα είχαν αλλάξει!
Πλησιάζαμε λοιπόν όλο και περισσότερο στο Dawn Island.Το πλοίο έσχιζε τα καταγάλανα νερά της ακτής και κατευθυνόταν προς το λιμάνι.Η τοποθεσία αυτή μου ήταν οικεία, αναγνώριζα τα σπίτια, τους δρόμους, τους λοφίσκους, τα πάντα.Όλα εκείνα έφεραν στο μυαλό μου μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος, αναμνήσεις από την περιπλάνηση μου με την Anna. Βυθισμένη στην λήθη και την νοσταλγία που μου προκαλούσαν οι αναμνήσεις του παρελθόντος και στην αισιοδοξία των εκπλήξεων του παρόντος περιεργαζόμουν το οικείο και πανέμορφο τοπίο που κατέκλυζε τον ορίζοντα καθώς έπινα ρούμι, όπως συνηθίζαμε πλέον...Συνειδητοποίησα ότι επανερχόμουν σε μέρη που είχα επισκεφθεί στο παρελθόν και μου είχαν χαρίσει γλυκιές αναμνήσεις αλλά αυτή τη φορά τα επισκεπτόμουν με δικούς μου ανθρώπους,θα αποκόμιζα νέες εμπειρίες.Αισθανόμουν ότι εκείνη τη στιγμή τελούνταν μία αρμονική κράση παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος.Οι πραγματικότητες που είχα βιώσει συνέκλιναν με σημείο αναφοράς αυτό το νησί.
-Sakura φθάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας!είπα χαρούμενα στην καπετάνισσα που καθόταν απορροφημένη πίνοντας ρούμι στην κουπαστή και έστρεψε το πρόσωπό της προς το μέρος μου και χαμογέλασε με ζέση.Όλες αυτές τις μέρες κατάλαβα ότι οι νέοι μου φίλοι με τον καιρό όπως και εγώ, θα κατόρθωναν να ξεφύγουν από την σκιά του παρελθόντος που στοίχιωνε την ψυχή τους, να ξεπεράσουν επιτέλους τον χαμό του Chris και να συγκρατήσουν μόνο τις ευτυχισμένες αναμνήσεις.Και με χαροποιούσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι συνιστούσα και εγώ σ'αυτή τους την κατάσταση...Αγκυροβολήσαμε λοιπόν, είχαμε πια φθάσει!

Ειχαν περασει 3 μερες απο οταν αφησα το Bliss Kingdom και την South Blue για να επιστρεψω πισω στο Dawn Island απο οπου ειχαν ξεκινησει οι περιπετειες μου. Η προσφατη εμπειρια που βιωσα στην φυλακη με ειχε κανει να ανυσηχησω για τους κοντινους μου ανθρωπους και ετσι αποφασισα να επιστρεψω για να δω πως τα πανε οσο καιρο ελειπα και αν τα βγαζουν περα.
Αυτες τις 3 μερες ειχα συνεχως τον νου μου στο χαρτη που αγορασα απο το νησι ωστε να γυρισω πισω.Η διαδρομη δεν ηταν ιδιαιτερα μεγαλη ουτε και συναντησα σημαντικες δυσκολιες,ετσι κι αλλιως δεν θα εφτανα καταλαθος σε αλλη θαλασσα εαν συναντουσα προβληματα. Παρολα αυτα ημουν πολυ συγκεντρωμενος καθως ηθελα πολυ να δω τους δικους μου. περναγα λοιπον ενα-ενα τα νησια που ελεγε ο χαρτης και ημουν σε καλο δρομο.
Ωστοσο οσο πλησιαζα στο περασμα για την East Blue ο καιρος αλλαζε. Τα συννεφα ειχαν πυκνωσει τον ουρανο και ειχε αρχισει να φυσαει δυνατος αερας.Πριν το καταλαβω ειχε ξεσπασει μια δυνατη καταιγιδα απο την οποια δημιουργουνταν δυνατες αστραπες οι οποιες φωτιζαν τον καταμαυρο ουρανο. Εκεινη την στιγμη υπηρξε μια υπερδιεγερση στις αισθησεις μου και καταβαλοντας τεραστια ποσα ενεργειας καταφερα να κρατησω σταθερη την πορεια μου συμφωνα με τον χαρτη.Μετα απο αυτην μου την υπερπροσπαθεια και αφου βεβαιωθηκα οτι πλεον ειχα περασει στα νερα της East Blue,επεσα ξερος στο καταστρωμα περιμενοντας πλεον να φτασω στο Dawn Island.Ειχα υπολογισει την αποσταση και εαν κρατουσα σταθερη πορεια σε 2 ωρες θα εφτανα στο νησι.

Πραγματι οι 2 ωρες σχεδον ειχαν περασει και στον οριζοντα αρχισε να αχνοφαινεται ενα νησι.Οσο η ωρα περνουσε και η βαρκα μου πλησιαζε στην ξηρα τοσο πιο οικειο μου φαινοταν το μερος και οι αναμνησεις της ζωης μου εδω μεχρι και πριν λιγο καιρο ειχαν πλυμμηρησει το μυαλο μου.Πλεον αρχισα να βλεπω ολοκαθαρα το λιμανι,το μικρο χωριο στο οποιο ζουσα καθως και το μεγαλο δασος που χωριζε το χωριο απο την πολη.Ολα μου φαινοταν πολυ πιο ωραια απο οτι οταν ειχα φυγει,μαλλον θα εφταιγε το οτι μου ειχε ληψει το μερος που μεγαλωσα. Ενιωσα ομως ακομη πιο ωραια οταν εφτασα στο λιμανι και δενοντας την βαρκα μου συναντησα εναν κατοικο του χωριου ο οποιος με χαιρετησε.
Bill τι κανεις????Πως και επεστρεψες πισω????
Καλημερα,ειπα να ερθω να δω τι κανετε....
Πολυ καλα εκανες,ολοι θα χαρουν πολυ!!!
Θα περασω να τους χαιρετησω ολους,τωρα παω στην μητερα μου θα της κανω εκπληξη!!!
Και ετσι αποχαιρετησα τον ανθρωπο που ηρθε να με χαιρετησει και πηρα το δρομο που οδηγουσε στο σπιτι μου.

ένιωθα πολύ άσχημα εξαιτίας της όλης κατάστασης που είχα βιώσει...η απώλεια του κρις ήταν αισθητή όσο ποτέ και είχα φτάσει να νιώθω χειρότερα και απο τον θάνατο του αδελφού μου....ακόμη αν και πίστευα πως ςο κρις δεν θα επιθυμούσε το να λυπάμαι , δεν μπορούσα να το αποφύγω...το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν αυτό που με έβγαζε απο την μιζέρια μου για λίγο...να πιω ρούμι και ίσως να προκύψει κάτι καλό όπως την προηγούμενη φορά....έτσι κοίταξα την annie Που περπατούσε δίπλα μου , αλλά και αυτή βυθισμένη στις σκέψεις της να πάμε κάπου να πιούμε..
<ξέρεις annie....> εκείνη με κοίταξε με προσοχή.
<θα ήθελα να πάμε σε ένα μέρος να αράξουμε κια να πιούμε....θα προτιμούσα να είναι ήσυχο ώστε να μου πεις και για σένα κάποια πράγματα...θα ήθελα να μάθω για την ζωή σου μιας και θα είμαστε μαζί απο εδώ και πέρα...> της είπα προσπαθώντας να σχηματίσω ένα ψεύτικο χαμόγελο στο πρόσωπό μου.....δεν είχα πει ψέματα. ήθελα να μάθω για αυτή, ήθελα να μάθω απο που ξεκίνησε, ήθελα να μάθω γιατί έγινε αυτό που έγινε....ήθελα να μάθω όσα περισσότερα γινόταν για αυτή! μάλιστα θα με έκανε να ξεχαστώ και λίγο αυτή η κουβέντα...θα ένιωθα καλύτερα.
<φυσικά σάκουρα σαν! ξέρω ένα τέτοιο μέρος....> μου απάντησε η annie αφού μου χαμογέλασε γλυκά...πλάκα πλάκα αυτη η κοπέλα ήταν τόοοοσο χαριτωμένη!!
έτσι λοιπόν ετοιμαστήκαμε να κατέβουμε απο το πλοίο...βρισκόμασταν μέσα στην πόλη εντός των τειχών καθώς είχαμε αράξει σε αυτό το λιμάνι. η μαγια και ο κενσίν θα κάθονταν στο πλοίο καθώς η μάγια ήταν πολύ άσχημα ψυχολογικά και δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει. έτσι εμείς αρχίσαμε να προχωράμε στον λιθόστρωτο πεζόδρομο ανάμεσα απο σπίτια απλών ανθρώπων καθώς βρισκόμασταν στο χαμηλό μέρος της goa city και σχετικά κοντά στο τείχος που την διαχώριζε απο το Gray Terminal...
ακολουθούσα την annie χωρίς να σκέφτομαι τίποτα και απλά παρατηρούσα τα παιδιά που έτρεχαν στους δρόμους, μαμάδες να προσπαθούν να ψωνίσουν απο την αγορά ενώ τα παιδάκια τους τις τραβολογούσαν για να τους πάρουν ένα γλειφιτζούρι ή κάποιο άλλο γλυκό. χαμογέλασα αμυδρά...πόσο ξέγνοιαστη ήταν η απλή ζωή....

Καθοδηγούσα λοιπόν την Sakura σε ένα γνωστό στέκι του νησιού για να χαλαρώσουμε, να ξεκουραστούμε και να ξεχαστούμε λίγο. Μιας και ήμαστε μόνο οι δύο μας ήταν μία καλή ευκαιρία να συζητήσουμε και να έρθουμε πιο κοντά όπως επεσήμανε και η ίδια. Θα προσπαθούσα να την παρηγορήσω και να απαλύνω τον πόνο της.Θα επιχειρούσα να να την γνωρίσω καλύτερα...ούτως ή άλλως ήταν η καπετάνισσα μου!Σε λίγο άρχισε να φαίνεται η φωτεινή επιγραφή του καταστήματος "Rum", είχαμε φθάσει στη πάμπ.Μπήκαμε μέσα, καθίσαμε στα πιο ευρύχωρα καθίσματα του μέρους, παραγγείλαμε φυσικά αρκετές φιάλες ρούμι και η συζήτηση άρχισε να ρέει αβίαστα και αυθόρμητα...
-Αnnie πες μου λοιπόν, πώς έφθασες στη Loguetown...?Θέλω να μάθω την ιστορία της μουσικού μου. είπε, μου χαμογέλασε και σήκωσε το μπουκάλι με το ρούμι για να το τσουγκρίσει με το δικό μου.Χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αναπολήσω το παρελθόν μου και να ανοιχτώ στην νέα μου φίλη...Ίσως με αυτό τον τρόπο την βοηθούσα με την δική της απώλεια.
-Λοιπόν αφού θες να σου διηγηθώ την ιστορία μου, θα τα πάρω απο την αρχή...Είναι αρκετά, προετοιμάσου!είπα και γέλασα δυνατά, είχα καλή διαθεση, η μέρα μου είχε αρχίσει αρκετά ευχάριστα και το ποτό είχε αρχίσει να επιδρά πάνω μου.
Όλα ξεκίνησαν σε εκείνο το ναυάγιο...είπα και ξεροκατάπια.
Τότε που ο πατέρας μου...πέθανε! Το τέλος του σήμανε για εμένα την αρχή της περιπέτειας μου, της εκπλήρωσης του ονείρου μου.Έτσι άρχισα να ταξιδεύω, να πηγαίνω απο νησί σε νησί, ολομόναχη πια αλλά είχα ένα στόχο και αυτό μου έδινε δύναμη να συνεχίσω, άλλη μια μέρα, άλλο ένα ταξίδι, να ανταπεξέλθω σε άλλον έναν κίνδυνο...να μείνω ζωντανή για εκείνον.σταμάτησα, ήπια γρήγορα το ρούμι και έκρυψα το πρόσωπό μου με τα μαλλιά μου.Ένα δάκρυ κύλησε στα λευκά μου μάγουλα, δάκρυ συγκίνησης και νοσταλγίας για όλα αυτά που είχα και εκείνα που πάσχιζα να αποκτήσω.Η Sakura με κοίταζε με ένα βλέμμα γεμάτο συμπόνοια, ήξερα ότι είχε βρεθεί στην θέση μου, μπορεί μάλιστα να βρισκόταν και σε χειρότερη κατάσταση.Πήρα όμως μια βαθία ανάσα, σκούπισα τα δάκρυα μου και συνέχισα.
Όμως ήθελα εκδίκηση, εκδίκηση απο τον δολοφόνο του... απο τον Morgan!πήρα ένα σατανικό ύφος και σκέφτηκα αυτό που πάντα με χαροποιούσε η εικόνα εκείνου του ανθρώπου νεκρού.Όχι όμως...δεν τον σκότωσα...τον νίκησα απλά ώστε να νιώθει για πάντα μέσα του τύψεις και να ντρέπεται για τις πράξεις του αν και πολύ αμφιβάλλω...παρόλα αυτά δεν έγινα δολοφόνος, ένας στιγνός εγκληματίας σαν εκείνον και έτσι απλά το ξεπέρασα και συνέχισα τον δρόμο μου, όπως θα ήθελε και ο πατέρας μου... απλά τώρα πια μόνη...Είμαι ολομόναχη!η Sakura με κοίταξε λυπημένη και ακούμπησε τον ώμο μου στοργικά.Δεν ήταν ώρα όμως για τα δικά μου προβλήματα έπρεπε να βοηθήσω εκείνη να ξεπεράσει την απώλεια της.
-Πάντως δεν είσαι πια μόνη σου...Είσαι μαζί μου!!! είπε με σκοπό να με κάνει να ευθυμήσω.Της χαμογέλασα και συνέχισα να πίνω, είχα πια ζαλιστεί για τα καλά!Αλλά αυτό δεν με πτοούσε θα ήθελα να μάθω και την δική της ιστορία, τί την έκανε να δείχνει πάντα τόσο μελαγχολική, κάτι που σίγουρα δεν το δικαιολογούσε μόνο ο θάνατος του Chris...

Προχωρουσα στον δρομο για το σπιτι μου.Ο κοσμος σταματουσε και με χαιρετουσε,ενω πολλοι με ρωταγαν πως αποφασισα να γυρισω πισω.Κοντοστεκομουν να μιλησω και αμεσως συνεχιζα την διαδρομη μου γιατι ανυπομονουσα να δω την μητερα μου.Ετσι μετα απο λιγη ωρα και πολυ κοπο εφτασα εξω απο την εξωπορτα του σπιτιου μου.Ενιωθα τοσο οικεια και νοσταλγικα τωρα που επεστρεψα πισω.Ανοιξα λοιπον την πορτα και μπηκα μεσα.Η μητερα μου ακουσε τον θορυβο και φωναξε να δει ποιος ειναι,εγω ομως δεν απαντησα.Ετσι μετα απο λιγο ηρθε στην εξωπορτα και ειδε πως ειχα επιστρεψει.Αμεσως τα ματια της γεμισαν δακρυα χαρας καθως με αντικρυσε μπροστα της.Ητα εμφανες οτι ηταν πολυ συγκινημενη και δεν περιμενε σε καμια περιπτωση την επισκεψη μου.Για αρκετη ωρα με ειχε σφιγμενο στην αγκαλια της,τον μονακριβο γιο της που επεστρεψε για να την δει.Οταν πλεον με ελευθερωσε αρχισαμε την κουβεντα για ολα οσα ειχα περασει αυτον τον καιρο μακρυα απο το νησι.Εβλεπα την εκφραση στο προσωπο της οταν της ελεγα οτι τραυματιζομουν ή κοντευα να χασω,ομως τιποτα δεν συγκρινοταν με αυτην που ειχε οταν της ειπα την περιπετεια στην φυλακη ,σχεδον εβαλε τα κλαμματα.Αφου καταφερα και την ηρεμησα λεγοντας της πως τωρα ειμαι σωος καθισαμε στο τραπεζι να φαμε.
Δεν περασε πολυ ωρα και καποιος χτυπησε την πορτα.Ηταν η Μακιμο που ειχε το μπαρ του χωριου και ηρθε στην μανα μου καθως ειχαν συμφωνησει να πανε στην πολη για ψωνια σημερα.Βεβαια με το που με ειδε ηρθε να με αγκαλιασει και αρχισε τις ερωτησεις.

Η μανα μου τις ειπε να ακυρωσουν τα ψωνια μιας και ηρθα εγω,ομως προσφερθηκα να παω εγω με την Μακιμο στην πολη και προετρεψα την μανα μου να φτιαξει ενα ωραιο φαγητο για το βραδυ που θα ημαστε ολοι μαζι!
Αλλαξα ρουχα και εφυγα μαζι με την Μακιμο για την πολη.Δεν ειχα παει πολλες φορες και τωρα ηταν επικυνδηνο να παω μιας και ημουν καταζητουμενος γι'αυτο φορεσα ενα φουτερ με κουκουλα ωστε να κρυβεται το προσωπο μου.Στην διαδρομη μιας μαι ειχαμε πολη ωρα μεχρι να φτασουμε ειπα στην Μακιμο ολες τις περιπετειες μου μεχρι τωρα.Ειχε κι αυτη μερικες υπερβολικες αντιδρασεις ομως ηταν εξαιτιας της συμπαθειας που μου ετρεφε.Χωρις να το καταλαβουμε φτασαμε στην πολη.Κοσμος κυκλοφορουσε στην αγορα και γι'αυτο εγω ημουν πολυ προσεκτικος.Μπηκαμε σε ενα παντοπωλειο για να παρει η Μακιμο τα εφοδια που χρειαζοταν.οσο ψωνιζε εγω εκοβα βολτες μεσα στο μαγαζι.Σε καποια φαση με ειδε που δεν εκανα τιποτα και βαριομουν και μου ειπε να παω σε ενα μπαρ που λεγοταν RUm και να παρω εκ μερους της μερικα λιτρα ρουμι που ειχε παραγγειλει.Εγω δεν εχασα χρονο και προκειμενου να ξεφυγω απο αυτην τηνβαρεμαρα ετρεξα στο μπαρ.Το βρηκα με σχετικη ευκολια καθως ειχε μια μεγαλοπρεπεστατη επιγραφη απ'εξω.Οταν μπηκα μεσα παραξενευτηκα καθως ο δρομος εσφυζε απο ζωη και αυτο εδω το μαγαζι ηταν σχεδον αδειο.Αυτο που τραβηξε ομως την προσοχη μου καθως προχωρουσα προς την μπαρα για να παρω το ρουμι για την Μακιμο ηταν 2 κοπελες που καθοταν στην αλλη ακρη της μπαρας και επιναν.Με την πρωτη οψη δεν τις αναγνωρισα ομως στην συνεχεια τα προσωπα τους κατι μου θυμιζαν...καπου τα ειχα ξαναδει...

άκουσα με προσοχή αυτά που μου έλεγε η annie για την ζωή της και με συγκίνησε...ένιωσα πολύ άσχημα γενικώς και την λυπήθηκα...πραγματικά ευχόμουν να μπορούσα να κάνω κάτι ώστε να την κάνω να νιώσει καλύτερα..εν τω μεταξύ δεν είχα συνηθίσει να παρηγορώ άτομα και δεν ήξερα πωα να αντιδράσω..έτσι την πήρα μια αγκαλιά και προσπάθησα να της πω κάτι που θα την καθησύχαζε..
<Αnnie-chan...εγώ έίμαι εδώ τώρα και σου υπόσχομαι πως δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει....θα σε προσέχω..και θα είμαι δίπλα σου όταν με χρειάζεσαι.> της απάντησα εγώ. παρατήρησα πως τα μάτια της είχαν δακρύσει.με είχε κάνει να συγκινηθώ!!ένιωθα ένα περίεργο σφίξιμο μέσα μου αλλά και παράλληλα μια χαρά που με είχε εμπιστευτεί...ίσως τελικά να υπήρχε ένα άτομο που να μην με θεωρούσε μια άκαρδη στυγερή δολοφόνο!
<σε ευχαριστώ sakura-san ....είναι σημαντικό για μένα αυτό που λες...> μου απάντησε εκείνη καθώς είχε τρυπώσει στην αγκαλιά μου.... ήταν τόσο γλυκούλαα!!!
<έλα μην κατσουφιάζεις τώρα!!> της είπα κια την σκούντηξα στον ώμο. μετά έπιασα το μπουκαλάκι μου με το λατρεμένο μου ρούμι κια της έκλεισα το μάτι! εκείνη το έπιασε αμέσως και έτσι τσουγκρίσαμε τα μπουκάλια μας και κατεβάσαμε μονορούφι το ρούμι που είχε απομείνει μέσα. ένιωσα την υπέροχη γεύση του στα χείλη μου και να καίει τον τράχηλο μου καθώς κατέβαινε.....ήταν τόσο υπέροχο που δεν εμε ένοιαζε που θα πήγαινα απο σάπιο σηκωτή!

Τα λόγια της Sakura με άγγιξαν και με χαροποίησαν ιδιαίτερα.Είχα ένα άνθρωπο να με στήριζει και δεν θα την αποχωριζόμουν σύντομα όπως έκανα με τους ανθρώπους στα παρελθοντικά ταξίδια μου.Στο παρελθόν, όταν άρχιζα να γνωρίζω και να δένομαι με κάποιους τους εγκατέλειπα και κατέληγα και πάλι μόνη μου.Όμως τώρα ήταν διαφορετικά.Άνηκα σε ένα πλήρωμα και ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη αλλά στην κατάσταση μου δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω...όλα έμοιαζαν της φαντασίας μου.Η Sakura είχε κερδίσει πλήρως την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση μου, χαιρόμουν που είχα κοντά μου κάποιαν σαν εκείνη.
Το κεφάλι μου όμως είχε ήδη αρχίσει να γυρίζει και όλα γύρω μου ήταν θολά.Παρόλα αυτά συνέχιζα να πίνω όπως και η Sakura και άλλο ένα μπουκάλι κάθε φορά που το προηγούμενο άδειαζε.Είχαμε μεθύσει και ήμασταν ανεξέλεγκτες...
-Είμαστε οι Incompatible Pirates!!!άρχιζαμε να φωνάζουμε σε μια στιγμή σαν τρελές.Το ρούμι είχε επιρρεάσει και τις δύο αλλά εγώ ένιωθα χειρότερα.Δεν ήμουν συνηθισμένη στο ποτό αλλά το απολάμβανα, αυτή η γλυκιά του γεύση, η ζάλη που προκαλεί και το ύπεροχο άρωμα του με έκανε κάθε φορά να αναθαρρεύω.Οι ύπολοιποι πελάτες του μαγαζιού άρχισαν να μας κοιτούν περίεργα...άλλοι μόνο που μας αντίκρυζαν έφευγαν ενώ κάποιοι εξαγριωμένοι και με αρκετό θράσος μας πλησιάσαν μαζί με τον μπάρμαν.
-Μη φωνάζετε...Σταματήστε επιτέλους, αλλιώς θα σας σταματήσουμε εμείς. είπαν κάποιοι και μας κοίταξαν επικριτικά.Στην αρχή δεν δώσαμε σημασια στις φωνές και τις διαμαρτυρίες τους αλλά με τα τελευταία τους λόγια και οι δύο στρέψαμε το βλέμμα μας προς το μέρος τους.Δεν μιλήσαμε απλά κοιταχτήκαμε με την Sakura, σαν να είχαμε την ίδια σκέψη μέσα στην παράνοια.Σηκωθήκαμε και με μια μόνο τελειωτική κίνηση τραυματίσαμε τους ενοχλητικούς πελάτες του μαγαζιού και ύστερα συνεχίσαμε απτόητες το πιοτό!Όλοι είχαν μείνει άναυδοι και δεν το τόλμησαν να μας πλησιασουν ξανά και μάλιστα μας πρόσφεραν και άλλο ρούμι.Χώρις να δίνουμε σημασιά όμως στο προηγούμενο περιστατικό ενθουσιαστήκαμε με το δωρεάν ποτό!

είχα καιρό να νιώσω αυτή την γλύκα και την τρέλα που μου πρόσφερε η μέθη....και τότε ξαφνικά μου ήρθε μια φλασιά θα έκανα κάτι που είχα καιρό να κάνω!!! γύρισα και κοίταξα την annie με ένα πονηρό βλέμμα...
<ann-χικ-ie sa-χικ-n ττττι-χικ θα έεεελεγ-χικ-ες να έπαιζες το -χικ- τραγούδμπλρδομ -χικ-μας!!?να κου-χικ-ναγαμε...και λίγο -χικ- τις κορμαρες μας?!!-χικ->της είπα τραυλίζοντας και παραπατώντας. εκείνη με κοίταξε με ένα βλέμμα και σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της. όταν τέλος πάντων με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να ανέβουμε πάνω στην μπάρα η annie έπιασε την κιθάρα της και άρχισε να παίζει με άνεση το τραγούδι μας που αρχίσαμε να το τραγουδάμε και να το χορεύουμε προκλητικά!
Fifteen men on a dead man's chest
Yo ho ho and a bottle of rum
Drink and the devil had done for the rest
Yo ho ho and a bottle of rum.
The mate was fixed by the bosun's pike
The bosun brained with a marlinspike
And cookey's throat was marked belike
It had been gripped by fingers ten;
And there they lay, all good dead men
Like break o'day in a boozing ken
Yo ho ho and a bottle of rum.
τραγουδούσαμε τραυλίζοντας και τρώγοντας γράμματα . εγώ είχα βγάλει την καμπαρτίνα μου και είχα μείνει με τον κορσέ που τόνιζε τα υπέροχα στήθη μου και με μια κοντή φουστίτσα. και λικνιζόμουν έξαλα με της νότες της ταλαντούχας μουσικού μου....όλο το μαγαζί μας κοιτούσε και κάτι λιγούρηδες σφύριζαν όπως οι άστεγοι μπακαλόγατοι παρακαλούν για ένα ψαροκόκαλο. τότε ο μπαρμαν ήρθε για να μας την χαλάσει
<σας παρακαλώ κατεβείτε απο την μπάρα αλλιώς θα σας πετάξω έξω!!> μας είπε εκέινος
<ωωω....ασε -χικ- μας να δια-χικ-σκεδάσουμε!!> είπε η annie καθώς κατεβήκαμε ξενερωμένες απο τη μπάρα...

Ο μπάρμαν άρχιζε να μας καταστρέφει την διασκέδαση αλλά τον άκουσα με το ζόρι και κατέβηκα κάτω.Κοιτούσα με παραπονεμένο βλέμμα την Sakura και σαν μικρό παιδί ήθελα να περάσει το δικό μου αφού κρατούσα μουτρα στον μπάρμαν, είχα πτοηθεί απο τις φωνές του.
-Έεελα ας μην τον άφησουμε να μας της χαλάσει...είπε η Sakura όσο καλύτερα μπορούσε και μου χαμογέλασε.Συνέχεια τράβλιζε και την είχε πιάσει λόξυγκας απο το μεθύσι.Μπορεί τότε να μην καταλάβαινα πολλά αλλά κάτι σχεδίασε...Να κάνουμε ένα διαγωνισμό...ένα διαγωνισμό με σφηνάκια.συνέχισε χαρούμενη.Στην αρχή λόγω της αφέλειας και της αφηρημάδας που είχα εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα τι μου έλεγε, αλλά μετά απο ένα τελείως κενό βλέμμα για λίγα λεπτά άρχισα να γελάω!
Η πρόταση της Sakura ήταν ενδιαφέρουσα.Μέσα στην ζάλη και την τρέλα που με είχε καταβάλλει είχα πια παραδοθεί ολοκληρωτικά σε αυτή την γλυκιά μέθη που με έκανε να ξεχνάω τα προβλήματα μου και να φέρομαι σαν τρελή.Χωρίς να σκέφτομαι λοιπόν τις συνέπειες, ενθουσιάστηκα με τον διαγωνισμό, μου φάνηκε το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε εκείνη την στιγμή.
-Εντάξει λοιπόν!!!Ας το κάνουμε!Θα δούμε ποιος θα είναι ο νικητής καπετάνιε!της είπα και σηκώθηκα παραπατώντας ενώ έκανα ένα ναυτικό χαιρετισμό με το χέρι μου.Τα λόγια μου δεν ήταν κατανοητά ,αλλά εκείνη που βρισκόταν στην ίδια κατάσταση με την δική μου, ευτυχώς με καταλάβαινε.Ζητήσαμε απο τον σερβιτόρο να μας φέρει και άλλα ποτά...πολλά ποτήρια ρούμι και να τα ανανεώνει ανα τακτά χρονικά διαστήματα.Στην αρχή άρνηθηκε αμήχανα να μας εξυπηρετήσει, ήταν αρκετά δειλός όμως για να μας εναντιωθεί άλλη μια φορά και μετά απο ένα θανατηφόρο βλέμμα της Sakura έτρεξε σχεδόν για να μας τα φέρει.
-1...2...3...Αρχίζουμε!είπε η Sakura τραυλίζοντας και έπιασε το πρώτο ποτήρι και το κατέβασε μονομιάς.Το ποτό με έκανε να γελάω χωρίς πάυσεις, όμως δεν θα ανεχόμουν να μείνω πίσω και έκανα την αρχή ταχύτατα.Μετα το ένα ποτήρι ερχόταν το επόμενο...και το επόμενο...και το επόμενο.Πίναμε ακατάπαυστα χωρίς σταματημό.Δεν βλέπαμε τι γινόταν γύρω μας καθώς είχε δημιουργηθεί ένας χαμός.Όσο μπορούσαμε συνεχίζαμε το τραγούδι αλλά καμιά μας δεν έδειχνε να είναι πρόθυμη να σταματήσει!Τα δεκάδες ποτήρια όμως σε λίγο άδειασαν και μέχρι ο σερβιτόρος να φέρει τα επόμενα παρατηρήσαμε κάτι.Όχι, όμως στους προηγούμενους πελάτες που είτε μας κοιτούσαν πονηρά είτε μας ενέκριναν με τα πικρόχολα σχόλια τους, αυτό δεν μας ένοιαζε.Ένας παράξενος τύπος μπήκε στο μαγαζί, μου φάνηκε ότι μας πλησίασε, λες και μας αναγνώριζε...Αλλά τον αγνοήσαμε και αυτόν προς το παρόν, συνεχίσαμε και πάλι το διαγωνισμό, ο δεύτερος γύρος μας περίμενε...!

Ειχα φτασει στον μπαρμαν και του ειπα πως ηρθα εκ μερους της Μακιμο για να παρω την παραγγελια.Εκεινος ετρεξε αμεσως να φερει τα μπουκαλια και με αφησε να περιμενω.Οσο περιμενα λοιπον ολο και περισσοτερο τραβουσαν την προσοχη μου οι 2 κοπελες που καθοταν στην ακρη της μπαρας.Το ποτο στο τραπεζι τους εδινε και επερνε και ειχαν αρχισει να χανουν τον ελεγχο.Μαλιστα οταν ενας σερβιτορος και αρκετοι πελατες εναντιωθηκαν και τους ειπαν να σταματησουν τους επιτεθηκαν χωρις σκεψη και τους εξοντωσαν μονομιας.Στην συνεχεια αρχισαν να φωναζουν και να τραγουδουν.Μαλιστα αναμεσα στις φωνες τους ξεχωρισα πως ελεγαν οτι ειναι οι Incompatible Pirates.To oνομα αυτο ενεργοποιησε καποιο κυτταρο στο μυαλο μου και με εκανε να θυμηθω κατι που ειδα στην εφημεριδα τις προηγουμενες ημερες.Οτι η πειρατης Sakura ενσωματωσε στο πληρωμα της την νεα και πολυ επικυνδηνη TroubleMaker Annie. Οντως και οι 2 ηταν αρκετα επικυνδηνες αν αναλογιστει κανεις και το bounty που ειχαν.Βεβαια για μενα δεν ηταν επικυνδηνο μιας και ζουσα μεσα στον κινδυνο αρα αποφασισα να τις βοηθησω και να βοηθησω και τους πολιτες για να μην τραυματιστουν καταλαθος.Ετσι πηρα την πρωτοβουλια και τις πλησιασα.Ηταν και οι 2 πολυ μεθυσμενες και ηταν σιγουρο οτι ακομη και αν ηξεραν ποιος ειμαι δεν θα με αναγνωριζαν.Αφου ο μπαρμαν εφερε την παραγγελια στην συνεχεια πηγε να απειλησει τις 2 κοπελες ωστε να φυγουν απο το μαγαζι.
Ασε θα το αναλαβω εγω. Του ειπα και τις πλησιασα.
Καθως πλησιασα η μια απο τις 2 κοιταξε προς το μερος μου περιεργα ομως στην συνεχεια με αγνοησε και συνεχισε να πινει.
Καλησπερα,καλυτερα να φυγουμε απο εδω...
Δεν θα μας πει εσυ τι θα κανουμε!!!!Δεν ξερεις ποιες ημαστε εμεις!!! Μου ειπε η μια απο τις 2 τραυλιζοντας.
Εμπιστευτειτε με θα σας βοηθησω να φυγετε.Αν μεινετε ετσι εδω θα σας αναγνωρισουν και θα ερθουν οι Μαρινς!
Ακουσες την καπεταννισα μου,μην ασχολεισαι μαζι μας γιατι δεν θα εχεις καλα ξεμπερδεματα. Εκεινη την στιγμη σηκωθηκε ορθια και προσπαθησε να με αποθησει με το χερι της,ομως εγω της το επιασα και την τραβηξα.
Ουτε εσεις ξερετε ποιος ειμαι! Της ψιθυρησα και την τραβηξα και μαζι με την αλλη κοπελα τις σηκωσα για να φυγουμε...

καλά πώς την είχε δει έτσι αυτός ο τυπάς? μπορούσα να τον αφήσω στο πάτωμα με ένα χιτ και αυτός τόλμησε να απλώσει το χέρι του πάνω στην annie!! πετάχτηκα απότομα απο την καρέκλα και ήρθα σε απόσταση αναπνοής με το αγοράκι. ακούμπησα το δάχτυλό μου στο στέρνο του και του είπα
<κά-χικ-τω τα -χικ- χέρια σου απ-χικ-ο την φί-χικ-λη μου...!> τον κοιτούσα στα μάτια και προσπάθησε να μιλήσω όσο πιο νορμάλ γινόταν....τώρα είχα τραβήξει το κατάνα μου και το έσερνα απαλά στο πάτωμα.εκείνος έπιασε το νόημα και πήρε το χέρι του απο την αννιε
<εντάξει...όμως άφησε με να σας πάρω απο εδώ ...θα σας πάω σπίτι μου μέχρι να σας περάσει το μεθύσι...θα είστε ασφαλής/.> απάντησε εκείνος. η annie Τον κοίταξε με το ίδιο βλέμμα
< πιστεύεις πως δεν μπορούμε να φροντίσουμε μόνες μας τους εαυτούς μας?> του είπε τραυλίζοντας. ο τύπος κατάλαβε πως δεν τον είχαμε ανάγκη αλλά και εμείς σκεφτήκαμε πως έχει εν μέρει δίκιο καθώς είμαστε σε άσχημη κατάσταση. το αλκοολ με είχε κάνει να νιώσω γεμάτη και πάλι, με έκανε να χαρώ, να γεμίσω ενέργεια!!και με την annie ένιωθα τόσο όμορφα! διασκεδάζαμε τόσο πολύ! χαιρόμουν που επιτέλους υπήρχε ένα άτομο δίπλα μου που να με κάνει να διασκεδάσω τόσο πολύ!

Ήμουν πολύ ζαλισμένη...αλλά εξαιρετικά χαρούμενη.Θα έλεγα ότι η ζάλη και η θολούρα ενίσχυαν την ευφορία που αισθανόμουν.Το κεφάλι μου όμως άρχισε να με πονά και οι εικόνες γύρω μου διαγράφονταν θαμπές.Ο τύπος που με σήκωσε στα ξαφνικά παρότι παρείσακτος φαινόταν πρόθυμος να βοηθήσει.Ήθελε να μας συντρέξει, αλλά μας προσέγγισε με λάθος τρόπο και σε άσχημη συγκυρία.Ήμαστε τύφλα στο μεθύσι και ό,τι έλεγε μας ακουγόταν προσβλητικό ή ανούσιο.Παρόλα αυτά μέσα στη μέθη τα λόγια του έμοιαζαν ειλικρινή.Διατηρούσα όμως τις επιφυλάξεις μου...Μας ήταν παντελώς άγνωστος, είχε έρθει από το πουθενά και είχε την απαίτηση να τον ακολουθήσουμε!
-Ποιος είσαι τέλοσπάντων εσύ?Και γιατί θες να μας βοηθήσεις...είπα τραυλίζοντας, πνιχτά και το πρόσωπό μου έλαβε στιγμιαία μία σοβαρή έκφραση.Αλλά έπειτα τα πάντα γύρω μου άρχισαν να γυρίζουν και παραπατώντας έπεσα πάνω στην Sakura.
-Δεν έχουμε χρόνο γι'αυτά...Ακολουθήστε με αλλιώς οι Marines θα σας ανακαλύψουν...Με την ταραχή που έχετε προκαλέσει κάποιοι σίγουρα θα τους έχουν ενημερώσει.Πολύ πιθανό να καταφθάνουν και τη στιγμή που μιλάμε...!είπε αποφασιστικά με ανησυχία.Ακούστε με, Sakura και Annie!συνέχισε και μας κοίταξε κατάματα.
Το ποτό είχε αρχίσει να επιδρά άσχημα πάνω μου και να "αλλοιώνει" την αισθητική μου αντίληψη.Δεν άκουσα τα λόγια του τύπου...ηχούσαν στα αυτιά μου σαν άναρθες κραυγές, βουητά δίχως νόημα.Το μόνο που κατόρθωσα να ξεχωρίσω ήταν τα ονόματά μας!Από που κι ως που αυτός μας γνώριζε?Μήπως μας είχε ναγνωρίσει...ούτως ή άλλως δεν είχαμε και την τέλεια κάλυψη.Δεν κρατούσαμε τα προσχήματα και τις επιφυλάξεις μας, τώρα το συνειδητοποίησα ότι διατρέχαμε κίνδυνο.Πολύ πιθανό να μας είχαν αναγνωρίσει και άλλοι.Κοίταξα τη Sakura προβληματισμένη και σαστισμένη καθώς έκανα αυτές τις θολές σκέψεις που έμοιαζαν σαν ονειροφαντασίες.Αλλά ήμουν ανίκανη να αρθώσω λέξη και στηρίχθηκα σ'εκείνη γιατί αδυνατούσα να διατηρήσω την ισορροπία μου.Η Sakura αντίθετα παρατήρησε με προσοχή τα λόγια του και τον κοιτούσε με ένα σοβαρό βλέμμα περισυλλογής...

Έφτασα στο χωριο και δεν είχα νοιωσει καποια ιδιαιτερη αλλαγη μεσα μου απο τοτε που εφαγα το φρουτο παρα μονο μια περιεργη ταση να ξερασω λογω της απαισιας γευσης του..
Ανετα οτι πιο σιχαμερο εχω γευστει εδω και πααρα πολλα χρονια...
Η πρωτη σκεψη που μου ηρθε στο μυαλο ηταν να παω σε καποιο μπαρ να διωξω αυτη την γευση απο το στομα μου.. Δεν θα καθομουν ομως για παραπολυ ωρα αφου ανα πασα στιγμη ο Bluejam θα καταλαβει οτι καποιος σκοτωσε 3 αντρες του και του εκλεψε το φρουτο.. Δεν θα αργησει να καταλαβει πιο και να ερθει να με κυνηγησει αλλα πιστευω ότι καμια ωρα ακομα μεχρι τοτε την εχω... Μετα το μπαρ κατευθιαν θα παω εκει που εχω αφησει τον Higuma να τον χρησιμοποιησω ως ομηρο και μεσο να ξεφυγω απο τον Bluejam.. Μετα απο κατι τετοιο θεωρω οτι πρεπει να φυγω απο αυτο το νησι...
Στον δρομο ενω πηγαινα προς το μπαρ παρατηρησα σε εναν ξυλινο πινακα, στον τοιχο του δημαρχειου μπολικα τοποθετημενα wanted posters... Απο απλη περιεργεια πλησιασα και τα κοιταξα..
Πανω πανω ειχανε μερικους πειρατες της Grand Line οπου καταγονταν απο την East Blue... Mondey D. Luffy, Roronoa Zoro, Big Mac, Huhgie "Striper", "Bloody" Moulano....
Απο κάτω τους άλλοι διαφοροι πειρατες οπου σουλατσαρουν ακομα στην East Blue και σε αλλες θαλασσες ωστοσο το ενδιαφερον μου επεσε σε εναν επαναστατη οπου φαινοτανε το bounty του να ειναι υπερβολικα μεγαλο για αυτες τις θαλλασες μαζι με μια αλλη πειρατινα...

Dark Assasin Sakura...Bounty 101.000.000belli... Με βαση τις πληροφοριες οπου γραφανε διπλα απο τον πινακα ειναι καπετανισσα του πειρατικου πληρωματος Incompatible Pirates.. Μια πολυ επικυνδηνη και στιγερη δολοφονος οπου πριν λιγο καιρο μαζι με τον Chris Label, εναν αλλο περιφημο πειρατη οπου προσφατα εξοντωθηκε αποτελουσανε 2 πολυ επικυνδυνους πειρατες των αρχικων θαλασσων σκοτωνοντας πολυ μεγαλους αριθμους marine... Κοιταζωντας την φωτογραφια της ειδα απλα μια ξανθια κοπελα, για κανεναν λογο δεν θα πιστευω οτι μια τετοια κοπελιτσα θα ηταν ικανη για τοσο ασχημα πραγματα.. Εχουμε αρχισει να μπαινουμε σε μια νεα και περιοργη εποχη, οι πειρατες οσο πανε γινονται ολο και περισσοτεροι και πιο επικίνδυνοι... Τα παιδια σημερα ειναι τοσο ανυπομονα... Πανε 30 χρόνια περίπου απο την γενοκτονια των Ikarians.. τοτε θυμαμε οι πειρατες που αρμενιζανε στις θαλασσες μπορει να ητανε πιο βιαιοι αλλα ειχανε περισσοτερο μυαλο και τιμη μεσα τους.. Τωρα το καθε πιτσιρικι βγαινει στις θαλασσες,περνει ενα σπαθι και σκοτωνει χωρις λογο... Ααχ πάνε οι χρυσες εποχες των Mario Sallivan, Sofron Van Mitch, Edward Newgate, Gol D. Roger.... Πειρατες οπου στο ονομα τους και οι πετρες τρεμανε αλλα τους σεβονταν ακόμα και οι αντιπαλοι τους...Πειρατες οπου δεν κανανε καταχρηση του τιτλου τους αλλα ζουσανε στο απολυτο νοημα των πειρατων.. Την απόλυτη ελευθερια...

Τα λογια μου φαινεται πως επιτελους επιαναν τοπο.Η Annie μπορει να ηταν τυφλα και να μην καταλαβαινε η sakura ομως αντιληφθηκε αμεσως την σοβαροτητα της καταστασης.Ετσι τελικα μιας και βρισκοταν σε καλυτερη κατασταση απο την Annie με βοηθησε να την κουβαλησουμε εξω απο το μαγαζι.Ευτυχως ηταν καπως μικροκαμωμενη και καθολου δυσκολη στο κουβαλημα,ωστοσο το να κουμανταρεις 2 μεθυσμενες γυναικες δεν ηταν και πολυ ευκολο.
Λοιπον επειδη το σπιτι μου ειναι μακρυα θα σας παω σε μια πανσιον οπου θα μπορειτε να ξεκουραστειτε,εκει δεν θα σας ενοχλησει κανεις. Ηξερα ενα μερος στην πολη το οποιο ηταν λιγο κακοφημο και ηταν οτι πρεπει για τις 2 πειρατινες οι οποιες οπουδηποτε αλλου στην πολη κινδυνευαν απο τους Μαρινς.
Παρε μας οπου θες απλα να μην μας βρουν οι Μαρινς.Μονο απαντησε μου σε ενα πραγμα...Πως μας αναγνωρισες?Ποιος εισαι???
Ημουν σιγουρος καποια στιγμη θα ρωτουσαν και δεν υπηρχε λογος να κρυβομαι.
Ειμαι ο Diamond Bill πειρατης σαν και εσας!!!
Εκεινη δεν απαντησε,ισως να ειχε ξανακουσει αυτο το ονομα αλλα δεν θυμοταν ή απλα δεν ειχε κατι να πει. Ειχα προτιμησει να τις μεταφερω μεσα απο στενα ωστε να μην μας κοιταζει ο κοσμος και να αρχισει τις μουρμουρες. Σιγα σιγα και οσο περνουσε ο χρονος η μια απο τις 2 η Sakura αρχισε να συνερχεται οσο το αλκοολ λιγοστευε στο αιμα της,ομως οχι σε κατασταση να μπορει να περπατησει χωρις βοηθεια. Σε καποια στιγμη και ενω ημασταν και οι 3 σιωπηλοι στο δρομο ακουσαμε κατι φωνες απο μια αποθηκη λιγα μετρα πιο μπροστα.Η Sakura θελησε να κατευθηνθει προς την αποθηκη ομως εσφιξα το μπρατσο της και την απετρεψα.Εκεινη με μια αποτομη κινηση ελευθερωθηκε απο το χερι μου και βαδισε προς την αποθηκη,αφηνοντας εμενα να κουβαλαω την Annie...

Η Sakura τρέκλιζε στο δρόμο προς την αποθήκη. Δεν μπορούσε να περπατήσει καλά, έχανε συχνά την ισορροπία της. Διένυσε το δρόμο περισσότερο μπουσουλώντας παρά όρθια. Η φωνή δεν είχε ξανακουστεί μετά από την πρώτη φορά. Όσο κι αν της φώναζε ο Bill να γυρίσει, πως δεν έχουν χρόνο πως οι Marines θα έρθουν από λεπτό σε λεπτό δεν άκουγε τίποτα. Όταν έβαζε κάτι στο νου της τίποτα δεν την έκανε ν' αλλάξει γνώμη. Έτσι και τώρα πήγε κατευθείαν στην αποθήκη. Άνοιξε την πόρτα κι αντίκρισε την πηγή της φωνής. Μια γυναίκα ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα ακίνητη. Έμοιαζε νεκρή. Πήγε προς το μέρος της και προσπάθησε να την εξετάσει. Λίγο μετά μπήκε κι ο Bill κουβαλώντας ακόμα την Annie. Την ακούμπησε προσεκτικά στην πόρτα. Είχε αποκοιμηθεί στον ώμο του. Πήγε προς την κατεύθυνση της γυναίκας. Στη διαδρομή γλίστρησε σε κάποιο υγρό. Δεν κατάλαβε τι ήταν αλλά με την αφή και τη γεύση κατάλαβε αμέσως. Αίμα. Όρμησε στη γυναίκα, της έπιασε το σφυγμό. Ήταν νεκρή. Τα ξεσκισμένα της ρούχα φανέρωναν την αιτία θανάτου. Κάποιος θαμώνας ήπιε λίγο παραπάνω την έφερε εδώ έξω και τη σκότωσε αφού έσβησε τον πόθο του μαζί της. Η Sakura στεκόταν σα χαμένη. Υπέθεσε ο Bill πως ήταν λόγω της θέας του φρικτού αυτού τέλους. Πάντα οι γυναίκες ήταν ευαίσθητες σε αυτό το θέμα. Αμέσως την τράνταξε για να τη συνεφέρει. Τον κοίταξε με μίσος, αλλά στο άκουσμα της φωνής του συνήλθε κάπως κι ανέκτησε τον αυτοέλεγχο της. Πήραν την Annie ξανά στην πλάτη κι έφυγαν από 'κει. Αλλά χωρίς να ξέρουν βάδισαν μόνοι τους στην καταστροφή τους. Μια ομάδα Marines τους περίμενε απ' έξω. Ο Bill έδωσε την Annie στη Sakura κι όρμησε να αντιμετωπίσει την ομάδα. Ξέσπασε μάχη. Οι δύο γυναίκες έτρεξαν αμέσως να ξεφύγουν κατόπιν συμβουλής και διαβεβαίωσης του Bill πως θα κρατούσε μόνος του το μέτωπο. Ο Bill πάλεψε γενναία με τους Marines κερδίζοντας τους περισσότερους κατά κράτος αλλά τότε εμφανίστηκε ένας Marine ντυμένος με στολή αξιωματικού. Το κεφάλι του ήταν λείο και στρογγυλό και θύμιζε μπάλα κανονιού.
-"Παραδώσου εις το όνομα της δικαιοσύνης." του φώναξε.
-"Σιγά μην το κάνω. Ειδικά σ' ένα φανταράκι όπως εσύ." απάντησε θαρραλέα.
Δεν πρόλαβε να πει πολλά. 1 λεπτό αργότερα κείτονταν στο έδαφος αιμόφυρτος.
-"Δεν είμαι απλός φαντάρος μικρό σκουλήκι. Είμαι ο Captain Very Good. Μάθαμε από πλοίο μας που σας εντόπισε στη θάλασσα πως κατευθύνονταν προς το νησί η Sakura κι είπαμε να της κάνουμε μια επίσκεψη. Το Impel Down την ψάχνει εδώ και καιρό. Ήρθα με αποστολή να την πιάσω και να τη στείλω στη φυλακή. Κρίμα που ξέφυγε. Με 'μένα είχε μια πιθανότητα να ζήσει. Ο Shu από την άλλη δεν θα δείξει έλεος."
Στην άλλη μεριά του δρόμου:
Η Sakura με την Annie υποβαστάζοντας η μια την άλλη έτρεχαν να ξεφύγουν. Το πεδίο ήταν ελεύθερο κι οι ήχοι μάχης ακούγονταν ακόμα. Άρα ο Bill κρατούσε. Απομακρύνθηκαν αρκετά ώστε να υπάρχει ησυχία και τότε σταμάτησαν να τρέχουν. Όμως τότε ένας άντρας ντυμένος Marine με στολή αξιωματικού εμφανίστηκε από το πουθενά. Φορούσε ένα περίεργο καπέλο και δεν κρατούσε όπλα. Κινούνταν προς το μέρος τους άνετα λες και δεν τον βίαζε τίποτα. Η Sakura πήρε θέση μάχης κι ετοιμάστηκε να επιτεθεί. Εκτόξευσε τα χέρια με τα όπλα της προς τον άντρα. Αυτός αντί να τ' αποφύγει απλά άπλωσε τα χέρια του και τα έπιασε στον αέρα. Προς μεγάλη έκπληξη της Sakura τα όπλα της άρχισαν να σκουριάζουν κι απλά διαλύθηκαν. Τράβηξε τα χέρια και κοίταξε έντρομη τον τύπο. Συνέχιζε να πλησιάζει. Πήγε να του ορμήσει αλλά σκόνταψε κι έπεσε. Έμεινε σ' εκείνη τη θέση περιμένοντας τα χειρότερα. Η Annie όρμησε προς βοήθειά της αλλά τέθηκε εκτός μάχης μ' ένα χτύπημα. Ο αξιωματικός γέλασε.
-"Ήρθα να σε συλλάβω Sakura αλλά απ' ότι φαίνεται θα το διασκεδάσω πρώτα μαζί σου. Μετά ότι απομείνει θα το στείλω στο Impel Down. Αν και κανονικά εγώ δεν θα ήμουν εδώ, έτυχε να είμαι στο νησί για άλλο λόγο και πριν φύγω ήρθε ο Very Good και μου είπε πως ήσουν εδώ και πως οργανώναμε έφοδο για να σε πιάσουμε. Δεν τον πίστεψα. Αλλά τελικά έλεγε την αλήθεια. Έτσι είπα να μείνω και να προσφέρω μια χείρα βοηθείας στην επιχείρηση. Φαίνεται πως απέδωσε καρπούς." είπε και γέλασε χαιρέκακα.
Σήκωσε το χέρι του ακριβώς πάνω από τι κεφάλι της. Αμέσως μετά για τη Sakura τα πάντα σκοτείνιασαν κι έπεσε σε βύθος.
Ξύπνησαν πολλές ώρες ή και μέρες αργότερα, είχαν χάσει το μέτρημα σ' ένα κελί στη βάση των Marines. Στα χέρια τους είχαν χειροπέδες από kairoseki για να μην μπορούν να κάνουν τίποτα. Ο Bill τους εξήγησε τι έγινε και γιατί. Η Sakura κατάλαβε πως είχαν τραβήξει ανεπιθύμητη προσοχή στο πρόσωπό τους με το σαματά στο bar. Ο Bill τους είπε πως είχε βγει ανακοίνωση για τη σύλληψή τους στο νησί και για την επικείμενη μεταφορά τους στο τρομερό Impel Down. Είχε τοιχοκολληθεί παντού ως μια μεγάλη νίκη της Κυβέρνησης εναντίον των πειρατών. Η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι σε όλους τους, πάνω στη στιγμή της χαράς τους. Τώρα μπορούσαν απλά μόνο να ελπίζουν σε κάποια εξωτερική βοήθεια μιας κι εδώ τους είχαν σε πλήρη απομόνωση από τους πάντες.

Μικρος θαυμαζα την πειρατικη ζωη ωστοσο απο μικρος εκπαιδευομουν για να γινω στρατιωτης.. Τα χρονια περασαν και αυτες οι επιθυμιες παραμεινανε θαμενες μεσα μου ωστοσο με τους πειρατες οπως τους βλεπω σημερα δεν θα ξανακυνηγησω αυτο το παιδικο ονειρο.. Το μονο που κανουν ειναι να κλεβουν,λεηλατουν και να σκοτωνουν χωρις να εκτιμανε τιποτα παρα μονο τον ευατο τους... Εχω απογοητευτει πραγματικα...
Εριξα αλλη μια ματια στον πινακα χαζευοντας λιγο αλλους επικυρηγμενους πειρατες και επαναστατες..
Μπορει να σκεφτομουν ετσι για τους πειρατες αλλα τους επαναστατες τους ειχα αρκετα ψηλα... Σαν παραταξη εμφανηστηκανε πριν πολλα χρονια και μας είχανε πλησιασει όταν οι Ikarians περναγαμε περιοδο ακμης και δεν δεχομασταν να μπουμε μεσα στην συμαχια της Παγκοσμιας Κυβερνησης.. Ωστοσο η περηγανεια μας δεν μας επετρεπε να δεχτουμε συμαχια ουτε απο τους επαναστατες παρολο που τους ευχαριστησαμε για την προσφορα τους... Μαλιστα θυμαμε μια μαχη οπου μας ζητησανε βοηθεια, στη Centaurea.. Μολις νικησαμε την μαχη χρησιμοποιησανε το νησι ως βαση τους στην South Blue...
Γυρισα το βλεμμα μου στον δρομο παλι και συνεχισα τον δρομο μου προς το μπαρ, ολες αυτες οι σκεψεις με βγαλανε για λιγο απο την πραγματηκοτητα και ξεχαστηκα οτι ειμαι κυνηγημενος απο ενα ολοκληρο πειρατικο πληρωμα και οτι θελω να βρεξω λιγο το λαρυγγι μου..
Πριν συνεχισω το δρομο μου το ματι μου επεσε σε μια ανακοινωση των marines.. Εγραφε
"Προσοχη προς ολους τους πολιτες, η Dark Assasin Sakura εθεαθει στο νησι μας αλλα υστερα απο της προκημενες προσπαθειας των Marine Captains Very Good και Shu αιχμαλωτηστηκε μαζι με τον "Diamond" Bill και την Melody D. Annie.. Οι πειρατες θα μεταφερθουν άμεσα στο Impel Down μόλις φτάσουν τα νέα στα headquorters των marine.. Αλλη μια ενδοξη μερα για την δικαιοσυνη !!"

άνοιξα τα μάτια μου και αυτόματα ένιωσα έναν δυνατό πονοκέφαλο και τις δυνάμεις μου να είναι μηδαμινές. ανασήκωσα ελαφρώς το κεφάλι μου και κοίταξα γύρω μου. προς έκπληξην μου συνειδητοποίησα πως βρισκόμουν σε ένα κελί!!!! τι στο καλο?!...σκέφτηκα. ανασηκώθηκα και κάθισα οκλαδόν και τότε παρατήρησα πως τα χέρια μου ήταν δεμένα με χειροπέδες και μάλιστα ήταν φτιαγμένες απο καιροσουκι...δίπλα μου ήταν πεταμένοι στο πάτωμα η annie και ο τυπάς που μας έπριζε να φύγουμε. το μεθύσι μου δυστυχώς είχε περάσει και κανένα μπουκάλι με ρούμι δεν βρισκόταν γύρω μου . γύρισα προς τους δύο λιπόθυμους και τους φώναξα
<ε! στραβάδια δεν είναι ώρα για νάνι νάνι!!> μάταια όμως καθώς δεν ένιωσαν μία. σηκώθηκα όρθια και κινήθηκα προς την καγκελόπορτα...ένας μαριν καθόταν σε μία καρέκλα στον διάδρομο και διάβαζε την παγκόσμια εφημερίδα.
<οοοι!! εσύ!!! ο χαζός μαριν που διαβάζεις!!!> ο μαρίν κοίταξε προς το μέρος μου και έδειξε να είναι αγχωμένος.
<ναι! εσύ!! ξύπνα!!! βγάλε με απο εδώ ρε #$%^&%$$%^ > ο μαριν με κοίταξε και χαμογέλασε στραβά και ξαναγύρισε προς την εφημερίδα του. ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι. άρχισα να κοπανάω τις χειροπέδες και να ουρλιάζω τις χειρότερες βρισιές που μου έρχονταν στο μυαλό. πραγματικά μόλις έβγαινα απο εδώ μέσα αυτός ο μαριν θα ηταν ο πρώτος που θα τις έτρωγε! ο μαριν σηκώθηκε και ήρθε μπροστά μου
<πιάστηκες κοριτσάκι. δεν θα ξαναδείς ποτέ το φως της ημέρας!!! χαχαχα> είπε. ένιωσα πως ήθελα να τον σκοτώσω!!
<λέγε ότι θες...τουλάχιστον φέρε μου ένα μπουκάλι ρούμι κια ίσως να σου χαρίσω την ζωή!!> του απάντησα εγώ και αυτός ξαναγέλασε δυνατά. μετά επέστρεψε στην καρέκλα του.. ένιωθα απελπισμένη..ήθελα ενα μπουκάλι ρούμι και το ήθελα τώρα!!! η τσάντα μου με την καβάτζα και τα όπλα μου δεν φαίνονταν πουθενά...κακό αυτό..τότε γύρισα απο την άλλη και ανασήκωσα διακριτικά την φούστα μου στο σημείο που βρισκόταν το στρινγκ μου κάτω απο τον κορσέ...ένα όπλο δεν μου είχαν κατασχέσει....το μαχαίρι που είχα κλέψει απο τον μπαγκι...δεν θα του είχαν δει...ήμουν τυχερή!

Όλα ήταν σκοτεινά...ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε λήθαργο για αιώνες.Το κεφάλι μου με πονούσε αφόρητα, γύρω μου αισθανόμουν το κρύο έδαφος κάτω απο το σώμα μου...δεν είχα ιδέα που βρισκόμουν.Ήμουν ανίκανη να κάνω το οτιδήποτε, δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου, δεν είχα αρκετή δύναμη, όλο μου το σώμα βρισκόταν σε παράλυση η κάθε κίνηση μου ήταν αδύνατη.Τα χέρια μου έμοιζαν να είναι παγιδευμένα, σαν κάτι να τα κρατούσε..Η μόνη αίσθηση που δεν με είχε εγκαταλείψει ακόμα ήταν η ακοή.
Άκουγα φωνές...βουητά ήχουσαν στα αυτιά μου.Όμως ανάμεσα στις λέξεις που δεν ήμουν σε θέση να κατανοήσω απο την κούραση, αντιλήφθηκα μια γνώριμη φωνή...τη φωνή της Sakura.Μετά απο μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να ανοίξω επιτέλους τα μάτια.Βρισκόμουν σε ένα κελι, ήμουν δεμένη με χειροπέδες και όλο μου το σώμα ήταν γεμάτο πληγές, αίμα έτρεχε απο εκείνες, ήμουν αδύναμη.Κοίταξα δίπλα μου και είδα αυτόν τον άνθρωπο που είχαμε συναντήσει στην παμπ, τον θύμομουν ανύδρα.Λίγα βήματα μακρία στεκόταν η Sakyra και φώναζε, έβριζε σε ένα Marine που ήταν έξω απο τα κάγκελα του κελιού μας.Μα τι συνέβαινε τέλος πάντων.
-Sakura...είπα μέσα απο τα δόντια με όση δύναμη μου είχε απομείνει.Που βρισκόμαστε? ρώτησα με ένα βλέμμα γεμάτο απορία και εκείνη γύρισε προς το μέρος μου νευριασμένη.
-Στην φυλάκη...θα τους κάνω να το πληρώσουν που μας έπιασαν!Δεν θα μου γλυτώσουν.είπε οργισμένη με την τροπή των γεγονότων και χτύπούσε συνέχεια με τα χέρια της που είχαν χειροπέδες τα κάγκελα.Σηκώθηκα με δυσκολία και την πλησίασα.
-Κάτι πρέπει να κάνουμε...να φύγουμε απο εδώ.της ψυθύρισα και στηρίχθηκα πάνω της για να μην καταρρεύσω.Βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν υπήρχε ελπίδα, είμαστε καταδικασμένες.
-Αν ξυνήσουμε και εκείνον ίσως κάτι καταφέρουμε όλοι μαζί.είπε και πήγε προς το μέρος εκείνου του άνδρα που κοιτόταν στο πάτωμα.Τον σκούντηξε για να ξυπνήσει, χωρίς αποτέλεσμα.Αλλά σε λίγο άρχισε να δείχνει ότι είχε ξυπνήσει αφού έκανε μια άγαρμπη κίνηση και έβιξε...Ήταν ξύπνιος.

Αρχισα να συνερχομαι επειτα απο τα σκουντιξηματα και τις φωνες των 2 κοριτσιων.Σε αντιθεση με αυτες οταν ανοιξα τα ματια μου και συνηδητοποιησα που ημαστε δεν απορησα.Δεν ημουν στην κατασταση των κοριτσιων,δηλαδη στουπι και ημουν ικανος να πολεμησω με τους Μαρινς που μας ειχαν στησει παγιδα,τα θυμομουν ολα.Εκεινες οταν με ειδαν οτι συνηλθα πηγαν να μου εξηγησουν ομως τους εκανα νοημα οτι ηξερα.
Λοιπον τι εγινε????Πες μας!!!! Μου ειπε η Sakura νευριασμενη!!!
Στον δρομο που ημασταν ακουσες κατι φωνες και ετρεξες σε μια αποθηκη.Οταν βγηκαμε απο εκει μας την ειχαν στησει απ'εξω οι Μαρινς.Σου εδωσα την Annie,μιας και βρισκοσουν σε καλυτερη κατασταση και σας ειπα να φυγετε και εγω εμεινα να πολεμησω τους Μαρινς...
Και τι εγινε πως καταληξαμε εδω??? Ρωτησε απορημενη η Annie.
Εσεις ειχατε απομακρυνθει πολυ και εγω νικουσα ολους τους Μαρινς που ερχοταν για να με αντιμετωπισουν ωσπου εμφανιστηκε ενας ψηλος καραφλος ανδρας,ειπε οτι ηταν ο Captain Very Good.Δυστηχως ηταν πολυ ανωτερος απο τους υπολοιπους και δεν μπορουσα να κανω τιποτα...Στην συνεχεια εμαθα οτι λιγα στενα πιο περα καταφεραν να συλλαβουν και εσας....
Και οι 2 εμεναν σιωπηλες κοιτωντας με ενα απλανες βλεμμα το ταβανι.Τι να σκεφτοταν αραγε???Δεν ειχα ιδεα...Εκεινη την στιγμη το μυαλο μου πλημηρυσε απο τις σκεψεις μου.Ενα καλο πηγα να κανω και βρεθηκα ξανα μεσα στην φυλακη μετα απο λιγες βδομαδες....Δεν μπορουσα να το πιστεψω οτι περναγα ξανα αυτο το μαρτυριο,ειδικα τωρα που ειχα επιστρεψει στους δικους μου....

Αυτό ακριβως που περιμενα… Πιτσιρικια που απλα παιζουνε τους πειρατες, δεν αντεξανε πολύ και πιαστηκανε.. Μαλλον καποιος marine από το bounty αυτης της Sakura θα τα οικονομήσει καλα…
Πηγα προς το bar και μπηκα μεσα.. 2 τραπεζια ητανε σπασμενα μαζι με αρκετα γυαλια κατω.. Ο μπαρηστας ητανε ο μονος μεσα στο μπαρ και σημασευε ενώ ηταν νωρις απογευμα ακόμα.. Καποιος καυγας θα εγινε εδώ σιγουρος..
Εεε φιλε.. Εισαι κλειστος η μπορω να παρω κατι πιω?
Όχι ανοιχτα ειμαστε απλα ο πολυς κοσμος εφυγε λογο του καυγα και της ανακοινωσης οπου εγινε…
Προχωρησα προς την μπαρα και εκατσα ενώ ο μπαρηστας αφησε για λιγο την σκουπα και ηρθε να μου βαλει το ποτο μου…
Δωσε μου ένα ποτηρι ρουμι με μια πρασινη πιπερια και λιγο μπαρουτι μεσα..
Μπαρουτι? Χαχαχα εχει περασει πολυς καιρος από τοτε που μου ζητησε καποιος τελευταια φορα ένα alcoholpowder !! Εχει σχεδον εξαφανηστει το ονομα αυτου του ποτου !!
Δεν παραξενευομαι αφου οι πιο νεοι πια δεν ξερουν να πινουν…
Γελασαμε λιγο με την καταντια της πιο νεας γενιας και περιμενα αφου μου ετοιμαζε το ποτο.. Ο συνδιασμος της πικρης πρασινης πιπεριας και του ρουμιου προσδιδει έναν πολύ δυνατο συνδιασμο αν και λιγο ασχημο στην γευση ενώ το μπαρουτι μολις ερθει σε επαφη με το αλκοολ διαλυεται και ενωνετε με αυτό προκαλωντας μια πολύ πιο δυνατη αισθηση καψηματος..

Ο μπαρμαν μου το αφησε μπροστα μου και με κοιταξε χαμογελαστος περιμενοντας με να το πιω.. Υπαρχει συγκεκριμενος τροπος να το πιεις και αυτος είναι βαζωντας του φωτια, αν η ποσοτητα του μπαρουτιου είναι περισσοτερη από οσο πρεπει τοτε θα εκρηχτει μεσα στο στομαχι σου…
Αναβω λοιπον το alcoholpowder και το κατεβαζω μονορουφι.. Η πικριλα και το καψιμο διαπερασε ολο μου το σωμα αναγκαζοντας με να σφιξω τα ματια μου και να τριξω τα δοντια μου αλλα η αισθηση παρολα αυτά ητανε ωραια..
ΟΟΟΟοοοο…. Σσσσσσς οσα χρονια και να περασουν την ζημια του θα συνεχισει να την κανει !!
Χαχαχαχα οντως ισχυει !! Λοιπον θα σου κανω άλλο ένα κερασμενο από εμενα και γυρναω στο καθαρισμα γιατι λογικα σε καμια ωρα θα ξαναρχισουν να ερχονται πελατες !!
Να σε καλα ρε φιλε,ευχαριστω…
Εκατσα για λιγο και συζητησα μαζι με τον μπαρμαν ενώ καταληξαμε αντι να πιω εγω 2 ποτα να εχουμε αρχισει να τα τσουζουμε και οι 2… Στην πορεια εμαθα ότι τον λενε Aimar και ότι ζει μονο από το μπαρ αλλα κάθε μερα αναγκαζεται να το ανακαινηζει γιατι ολο καυγαδες γινοται μεσα… Ακομα και για απλους πολιτες η ζωη είναι δυσκολη αυτές τις μερες μας..
Ρε Aimar, ποιος στα εκανε λιμπα παλι εδώ μεσα σημερα? Μηπως με τοσο που πινεις να μην εχεις καταλαβει ότι κάθε μερα ερχεται το ιδιο ατομο εδώ και στο χαλαει το μαγαζι? χααχχαχαχαα
Μπα σημερα ηταν διαφορετικη και περιεργη περιπτωση.. Ειχανε ερθει και κατσει εδώ 2 ωραιες κοπελες μια ξανθια και μια κοκκινομαλα και αρχισανε να τα πινουνε αλλα να πινουνε πααααρα πολύ !! Δεν προλαβαινα τις παρεγκελιες σου λεω !!
Ελα ρε μ***α.. Σοβαρα? Πωπω πρεπει να τις γνωρισω αυτές !!

Βρε μην το γελας… Σε καποια φαση αρχισανε να φωναζουν «Ειμαστε οι Incompatible Pirates»… Αποδειχτηκε ετσι ότι η ξανθια ητανε η “Dark assasin” Sakura και η κοκκινομαλα ητανε η Melody D. Annie !! Υστερα από τετοιες παρουσιες εδώ ηρθε μαλλον «φιλος» τους ο Bill και τις μαζεψε αλλα οι marines τελικα τους αιχμαλωτησανε πιο κατω,κοντα σε μια αποθηκη.. μολις ακουσα αποθηκη η μεθη από πανω μου εξαφανηστηκε και τον κοιταξα σοβαρος…
Ποια αποθηκη? Που?
Σε μια στον δρομο αριστερα, ελαχιστα πιο εξω από εδω… Γιατι?
Αμεσως εβγαλα μερικα μπελλι από τις τσεπες μου και του τα αφησα στο τραπεζι.. Εφυγα χωρις να μιλησω τρεχωντας προς την αποθηκη.. Εκει ηταν που ειχα κρυψει τον Higuma… Αν οι marines πριν πιασουνε η μετα τους πειρατες βρηκανε τον Higuma εκει μεσα χαθηκε η ασπιδα μου εναντια στον Bluejam… Μολις εφτασα στην αποθηκη παρατηρησα ότι ητανε παραβιασμενη και μολις μπηκα μεσα βρηκα μονο ξεραμενο αιμα και μια γυναικα να κοιτεται στο πατωμα.. Δεν εδνιαφερθηκα για το πτωμα και πηγα προς την κολωνα που ειχα δεσει τον Higuma.. Τα δεσμα του ητανε λυμενα και από ότι φαινεται κομμενα… Ένα δυνατο κυμμα οργης με κατεκλησε και κλωτσησα με δυναμη την ξυλινη κωλονα προκαλωντας της διαφορετικη κλιση διπλωνοντας την λιγο..
Γ**ω !!!! Σκατα !!! φωναξα χτυπωντας με την γρονθια μου άλλη μια φορα την κολωνα λυγιζοντας την περισσοτερο… Αλλα τοτε κοκκαλωσα… Ηξερα ότι χτυπησα την κολωνα, το ενοιωσα και νοιωθω ακομα λιγο πονο στο χερι μου αλλα ωστοσο… Δεν μπορω να δω το χερι μου !!