[Τέλος] The Outlaws!

Αρχή

Μετά την εκθρόνιση του βαρώνου, για την ακρίβεια μετά τη θανάτωσή του, έπλεα προς το Avalon Island. Ήλπιζα ότι η διοίκηση του βασιλείου της Gaarnar θα βελτιωνόταν και ότι οι αδικίες θα ελαττώνονταν γρήγορα. Στην τελική, οι κάτοικοι είχαν ξεσηκωθεί με τη βοήθεια του Sugi και είχαν πάρει πλέον την κατάσταση στα χέρια τους. Χαλαρός τώρα, στεκόμουν στην πλώρη και κοιτούσα τον ορίζοντα κρατώντας μια μπύρα. Σύμφωνα με τις συντεταγμένες θα έβλεπα το νησί σε δυο περίπου ώρες, οπότε ήπια μια γουλιά απ'το μπουκάλι και περίμενα. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και ένα απαλό αεράκι φυσούσε κάνοντας πιο ευχάριστο το ταξίδι. Τότε, στην τόση ησυχία, άκουσα έναν μακρινό ήχο. Έμοιαζε με πυροβολισμό. Ο ήχος ξανακούστηκε, αλλά αυτή τη φορά από πιο κοντά. Ερευνούσα το τοπίο, αλλά δεν έβλεπα τίποτα. Έτσι, έτρεξα στην καμπίνα μου και πήρα τα κιάλια. Εστίασα στο σημείο απ'όπου προήλθε ο ήχος και διέκρινα τέσσερα πλοία. Το μπροστινό ανήκε σε... επαναστάτες, ενώ τα δυο που τους καταδίωκαν ήταν πλοία των Marines. Είχα καιρό να δω επαναστάτες, πόσο μάλλον καράβι επαναστατών. Δίχως να χάσω χρόνο, έτρεξα στο πηδάλιο και έστρεψα την πορεία προς αυτούς. Δε θα άφηνα τα ναυτάκια να πειράξουν συντρόφους μου. Το πλοίο των επαναστατών φαινόταν να είχε πάρει απόσταση από αυτά των Marines και ήταν εκτός πεδίου βολής, αλλά όχι για πολύ. Τους πλησίαζαν γρήγορα και σύντομα οι επαναστάτες θα έχαναν το προβάδισμα. Όλα αυτά, αν δεν έφτανα εγώ δίπλα για να άλλαζα πλήρως τα δεδομένα. Λίγα λεπτά μετά, βρισκόμουν αρκετά κοντά στο πλοίο των επαναστατών, ώστε να διακρίνω τέλεια τα χαρακτηριστικά του. Με τη χρήση του Φρούτου μου, σήκωσα δυο οβίδες και τις έστειλα με μεγάλη ορμή στο καράβι που καταδίωκε τους επαναστάτες απ'τα δεξιά.

9 ώρες πριν.... κάπου στο south blue....

Ένιωθα το σώμα μου βαρύ καθώς προσπαθούσα να ξυπνήσω από των βαθύ ύπνο μου, έκανα μερικές κινήσεις να σηκωθώ αλλά ήταν μάταιες,τα μάτια μου ήταν ακόμη κλειστά και το κεφάλι μου βούιζε από των πόνο, Ένιωθα σαν κάτι να είχε πέσει στο πρόσωπο μου άνοιξα τα μάτια μου αλλά δεν μπορούσα να δω καθαρά κάτι μου μπλόκαρε την όραση μου, έκανα μια κίνηση για να βγάλω από πάνω μου αυτό το πράγμα. Μπορούσα να δω πια και εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι στο πρόσωπο μου βρισκόντουσαν καστανά μαλλιά, σήκωσα λίγο το κεφάλι μου και είδα την Akane ξαπλωμένη πάνω μου η αίσθηση ήταν όμορφη, αλλά ο πόνος που ένιωθα από το βάρος ήταν απερίγραπτος....
-Akane σήκω με έχεις πλακώσει... είπα με τρεμάμενη φωνή...
-Jester-kun....Δεν πρέπει να κουνηθείς είσαι τραυματισμένος θα μείνεις ακίνητος...
-Ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πάνω μου....
Την έσπρωξα και αυτή έπεσε δίπλα με αφήνοντας ένα αναφωνητό, σηκώθηκα και κοίταξα των ορίζοντα, μπορούσα να διακρίνω μερικά μαύρα σύννεφα στον βορρά,ο άνεμος έδειχνε ότι σύντομα θα βρισκόντουσαν από πάνω μας και λογικά μαι καταιγίδα θα ξεσπούσε.Και έτσι έγινε, μια καταιγίδα και το νερό που έπεφτε πάνω μου δεν με ενοχλούσε όμως η Akane είχε κάτσει σε μαι γωνία και φτερνιζόταν είχα καταλάβει ότι είχε κρυώσει έτσι έβγαλα των μανδύα μου και σκέπασα τους ώμους της καθώς αυτή χαχάνισε γλυκά...
-Jester-kun είσαι πολύ γλυκός..!!!
-ΕΕΕ βλέπεις έχω ένα μειονέκτημα...
Ξαφνικά όμως ένιωσα ένα δυνατό τράνταγμα,και άρχισα να κοιτάω γύρω μου σαν τρελός κάτι είχε συμβεί και δεν ήταν τόσο καλώ...

Δεν είχαν αρκετή ορμή για να φτάσουν, αλλά ήταν αρκετές για να κάνουν τα καράβια των Marines να σταματήσουν να καταδιώκουν το συντροφικό πλοίο, το οποίο πέρασε ακριβώς από δίπλα μου. Ήταν πλήρως εφοδιασμένο και οι άντρες με χαιρετούσαν απ'το κατάστρωμα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης.
-Συνεχίστε την πορεία σας! Αναλαμβάνω εγώ! τους είπα με δυνατή φωνή ώστε να με ακούσουν και σήκωσα άλλες δυο οβίδες στον αέρα για να τους δείξω ότι είμαι άτρωτος σε μια ναυμαχία.
Φάνηκαν έκπληκτοι μπροστά στη θέα της δύναμης του Φρούτου μου, αλλά μου έδειξαν ότι κατάλαβαν και συνέχισαν να πλέουν προς ανατολικά.
-Τώρα στα δικά μας. είπα χαμηλόφωνα και έστρεψα την προσοχή μου προς τα δυο καράβια που με πλησίαζαν ορμητικά, σαν να ήθελαν να συγκρουστούμε.
-Παραδώσου! ακούστηκε μια φωνή από ένα Den Den Mushi-μεγάφωνο και χτύπησα την παλάμη μου στο πρόσωπό μου.
-Πότε επιτέλους θα σταματήσετε με αυτό το πράγμα? Καταντάει ενοχλητικό... Repel!
Οι οβίδες εκσφενδονίστηκαν και διέλυσαν το κεντρικό κατάρτι του ενός καραβιού, το οποίο όλως παραδόξως έπεσε στο διπλανό πλοίο. Μπροστά στο θέαμα άρχισα να γελάω δυνατά, προκαλώντας και εκνευρίζοντας του αντιπάλους μου. Στη συνέχεια έκανα πέντε οβίδες να αιωρηθούν και τις έστειλα στο κατάρτι του άλλου καραβιού, δημιουργώντας μια πελώρια έκρηξη, η οποία έκανε και τα δυο πλοία να πάρουν φωτιά. Marines πήδαγαν στο νερό από όλες τις πιθανές μεριές, ενώ πολλά σημεία των καραβιών άρχισαν να εκρήγνυνται το ένα μετά το άλλο. Το πλοίο μου δε χρειάστηκε να σταματήσει ποτέ, έτρεξα στο πηδάλιο και το έστρεψα προς τα ανατολικά για να αποφύγω περαιτέρω εμπλοκές και συνέχισα το ταξίδι μου αφήνοντας πίσω μου τα συντρίμμια των καραβιών των Marines.

Έτρεξα την ιδία στιγμή και έβαλα το χέρι μου μέσα στο νερό ένιωθα δυνατή πίεση, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήταν ένα ρεύμα το οποίο θα μας οδηγούσε σε άγνωστη κατεύθυνση και η βάρκα σίγουρα δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην μανία του, αλλά δεν τα παράτησα έτρεξα στο κουπί και προσπάθησα να το τραβήξω με όλη μου την δύναμη αλλά ήταν μάταιο, ήμουν οργισμένος από την αθλία τύχη μου άλλαξα απότομα την μορφή μου σε υαινάνθρωπο και προσπάθησα και πάλι να κάνω κουπί με αποτέλεσμα αν το σπάσω. Εκείνη την στιγμή είχα αρχίσει να τρελαίνομε άλλαξα στην ανθρώπινη μορφή μου και άρχισα να περπατάω πάνω-κάτω στην βάρκα..
-ΣΚΑΤΑ...!!!
-Ηρέμησε Jester-kun..
Έκατσα κάτω και άρχισα να χτυπάω της σανίδες με την γροθιά μου από τα νεύρα μου.Δεν γνώριζα πια θα ήταν η μοίρα μου αλλά αυτό το γεγονός με σύνθλιψε ψυχολογικά, καθώς ένιωθα το κάθε τράνταγμα και γνώριζα ότι το ισχυρό ρεύμα μας οδηγούσε οπού ήθελε, άρχισα να ανησυχώ για το τέλος του ίσως ένας τυφώνας που θα με οδηγούσε άμεσα στον θάνατο...
-Jester-kun ότι και να συμβεί θα ήμαστε μαζί μην ανησυχείς...
Η Akane ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε σφιχτά,δεν αντέδρασα κοιτούσα στο κενό και οι σκέψεις μου είχα θόλωση... Τελικά είναι η μοίρα μου να χαθώ στην θάλασσα...??Τι ειρωνεία..!! Σκέφτηκα.....
Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά καθώς έτρεμα από τον φόβο, μέχρι που τα σύννεφα εξαφανίστηκα και μπροστά μας απλωνόταν ένας γαλάζιος ορίζοντας με καθαρή λιακάδα, επίσης μπορούσαμε να δούμε ένα αγνώστω νησί αλλά και αρκετά πλοία να το περιτριγυρίζουν. Μπορούσα ξεκάθαρα να ακούσω ήχους από πυροβολισμούς, καθώς ο άνεμος μας οδηγούσε σιγά-σιγά προς το νησί, ήμουν σίγουρος ότι βρισκόμασταν σε πεδίο μάχης...

Πλέον το Avalon Island διαγραφόταν πεντακάθαρα στον ορίζοντα και τα συντρίμμια των πλοίων είχαν μείνει πίσω. Οι ήχοι πυροβολισμών δεν είχαν σταματήσει, κάτι που με παραξένευε, αλλά θα μάθαινα σύντομα. Γνώριζα ότι στο Avalon υπήρχε μια βάση Επαναστατών και μια των Marines και ότι γίνονταν καθημερινές επιδρομές κι απ'τις δυο παρατάξεις. Όσο πλησίαζα, οι πολεμικοί ήχοι γίνονταν όλο και δυνατότεροι, καθώς και συχνότεροι, ενώ οι μορφές των πλοίων άρχιζαν σιγά-σιγά να φαίνονται. Δεν μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά τους ακόμα, αλλά ήταν ένδειξη ότι έφτανα στον προορισμό μου και ότι δεν έπρεπε να εμπλακώ ακόμα. Ήδη έκανα αρκετά, η συμμετοχή σε μια επιπλέον μάχη ίσως απέβαινε μοιραία. Τα καράβια κινούνταν άτακτα προς πολλές κατευθύνσεις. Άλλα καταδίωκαν μια ομάδα, ενώ άλλα υποχωρούσαν για να αποφύγουν την καταστροφή. Καθώς παρακολουθούσα όλα αυτά, πρόσεξα ότι υπήρχε μια βάρκα λίγο μπροστά απ'το πλοίο μου. Η πρώτη σκέψη που πέρασε απ'το μυαλό μου ήταν "κι άλλο εμπόδιο στο δρόμο μου", αλλά αποδείχθηκε λανθασμένη. Δεν μπορούσα να αφήσω ανυπεράσπιστο τον οποιοδήποτε και έτσι γύρισα το πηδάλιο προς το μέρος τους.
-Ε! Ψηλέ! Ζεις? φώναξα στον άντρα που βρισκόταν στη βάρκα και του πέταξα την ανεμόσκαλα. Εκείνος κοίταξε προς το μέρος μου και σκούντηξε τη γυναίκα που καθόταν δίπλα του. Πιάστηκε απ'την σκάλα και ο ένας μετά τον άλλο επιβιβάστηκαν στο κατάστρωμα, αφήνοντας την καταπονημένη βάρκα στη μοίρα της. Φαίνονταν εξουθενωμένοι απ'το ταξίδι τους και έμοιαζαν λες και τους είχε χτυπήσει καταιγίδα. Ο άντρας ήταν μετρίου αναστήματος, είχε πορτοκαλί μαλλιά και κόκκινα μάτια. Φορούσε κοντομάνικη μαύρη μπλούζα, μια πορτοκαλί ζακέτα και έναν μανδύα, τον οποίο έβγαλε για μια στιγμή φανερώνοντας το σήμα των επαναστατών και αφήνοντας με άναυδο.

Καθώς ένα άγνωστο πλοίο ερχόταν όλο και πιο κοντά είχα ξαφνιαστεί, περίμενα ότι σίγουρα μια μάχη θα λάμβανε μέρος όμως διαψεύστηκα, Ένας άντρας εμφανίστηκε και μας πέταξε μια ανεμόσκαλα, δίστασα στην αρχή, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς γιατί η βάρκα ήταν πια άχρηστη μετά από την λανθασμένη επιλογή μου. Καταφέραμε και ανεβήκαμε πάνω στο πλοίο και ακόμα και το κατάστρωμα ήταν επιβλητικό στην παρουσία του, είχα χρόνια δω τέτοιο εξαίσιο πλοίο και το θαύμασα από την πρώτη στιγμή.
Όταν σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τον αγνώστω άνδρα έδειχνε ξαφνιασμένος για έναν άγνωστο λόγω..
-Τι συμβαίνει..??
-Είσαι επαναστάτης σωστά..??
-Πρόσεχε Jester-kun...CRIMSON SLASH
H Akane επιτέθηκε απότομα αλλά το χτύπημα της σταμάτησε στον αέρα,και εκείνος δεν κουνήθηκε καθόλου παρά μονό την κοιτούσε με ένα ειρωνικό ύφος...
-Δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα με την οδοντογλυφίδα σου μικρή...
-Σκάσε..!!
Η Akane πίεσε ακόμα περισσότερο αλλά δεν κατάφερε τίποτα,το μονό που κατάφερε ήταν να σπάσει το σπαθί της το οποίο τσαλακώθηκε σαν να ήταν χαρτί.Η Akane τρομοκρατημένη γύρισε πίσω σε εμένα, τράβηξα το σπαθί μου και το κάρφωσα πάνω στο ξύλο, είχα καταλάβει πια την αληθινή ταυτότητα του.
-Νομίζω ότι κατάλαβα και εγώ ποιος είσαι... Είμαι ο Jester Rogers μέλος της επανάστασης υπό της διαταγές του kakumeika.
Μόλις άκουσε αυτό εκείνος χαμογέλασε και απάντησα και εγώ με τον ίδιο τρόπω.

Η γυναίκα μου όρμησε σχεδόν αμέσως, αφού πρόσεξα το σήμα των επαναστατών στο μανδύα του άντρα. Σταμάτησα το σπαθί της με τη χρήση των δυνάμεών μου, αλλά δε φάνηκε να βάζει μυαλό, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να το συμπυκνώσω και στη συνέχεια να διαλυθεί. Μετά από την κίνηση αυτή, ο άντρας μου δήλωσε την ταυτότητά του. Ήταν επαναστάτης και ονομαζόταν Jester Rogers. Το όνομά του μου έλεγε κάτι. Λογικά τον είχα δει σε κάποια λίστα με αναφορές για τους επαναστάτες. Όπως και να χε δεν είχα αρκετές πληροφορίες για αυτόν, κάτι που με ενοχλούσε λιγάκι.
-Ονομάζομαι Kuran Kaname και είστε ευπρόσδεκτοι στο πλοίο μου. Περάστε στην κουζίνα να φάτε, φαίνεστε κουρασμένοι.
Τους έγνεψα να περάσουν στην κουζίνα, η οποία βρισκόταν ακριβώς κάτω απ'την καμπίνα μου. Ο Jester πέρασε την πόρτα, το ίδιο και η γυναίκα, η οποία όμως με κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν θυμός, μίσος ή φόβος. Εν τέλει κάθισαν στην κουζίνα και αφού τους έβαλα ένα πιάτο φαγητό, ετοιμάστηκα να ανέβω στο πηδάλιο για να αποφύγω τη μάχη.
-Θα ανέβω πάνω να μας βρω ένα ασφαλές σημείο στο νησί για να ρίξουμε άγκυρα. Αν θέλετε κι άλλο φαγητό έχει στην κατσαρόλα. είπα δείχνοντας το σκεύος και έφυγα.
-Ευχαριστούμε. ακούστηκε η φωνή του Jester.
Ανέβηκα στο πηδάλιο και το γύρισα ώστε να απομακρυνθώ απ'το πεδίο της μάχης. Παρόλο που βρισκόμουν στην άκρη, δεν ήταν λίγες οι φορές που άστοχες οβίδες έρχονταν προς το μέρος μου. Ευτυχώς που το Φρούτο μου δεν τους επέτρεπε να αγγίξουν το πλοίο, γιατί θα είχα μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά τώρα που φιλοξενούσα και έναν κουρασμένο επαναστάτη με την σύντροφό του.

Μέτα από ότι μου συνέβη είχα επιτελούς ευχάριστα νέα. Είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω έναν επαναστάτη με τα ιδία πιστεύω,και με της ιδία στερεότυπα για την λειτουργιά του κόσμου. Ονομαζόταν Kuran Kaname και μόνο από την εμφάνιση του μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν ένας έμπειρος μαχητής και έτσι έδειξα τον ανάλογο σεβασμό καθώς μας φιλοξένησε στο πλοίο του και μας έδωσε και ένα πιάτο φαΐ.Δεν κάθισε για πολύ μαζί μας στην κουζίνα του πλοίου καθώς ήθελε να βρει ένα ασφαλές σημείο για να αγκυροβολήσει.
Η Akane των είδε σαν εχθρό εξαρχής και μπορούσα να το καταλάβω αυτό από τρόπω που των κοιτούσε, όταν τελείωσα το γεύμα μου , σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα απειλητικά....
-Θέλω να μου δώσεις ένα καλώ λόγο που του επιτέθηκες...
-Δεν μου αρέσει η φάτσα του, φοβάμαι ότι θα σε προδώσει Jester-kun η μας παίζει θέατρο...
-Από ότι πιστεύω έχεις καταλάβει ήδη οτι μας έσωσε και είναι και σύμμαχος μου, οπότε θα τον σεβαστής όπως των σεβάστηκα και εγώ... Καλύτερα να του ζητήσεις συγνώμη..
-Δεν θα το κάνω ποτέ αυτό..
-Θα το κανείς....αλλιώς θα σε παρατήσω στην θάλασσα, και μην νομίζεις ότι θα διστάσω δεν είσαι ούτε σύντροφος μου ούτε αδερφή μου....Η σύντροφος μου με περιμένει σε ένα νησί να γυρίσω ενώ εγώ βρίσκομαι εδώ μπλεγμένος με ένα κοριτσάκι που δεν σέβεται τίποτα..
Εκείνη την στιγμή έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει,ο τρόπος που την κοιτούσα δεν πρόδιδε τίποτα....
-Μην μου το κάνεις αυτό Jester-kun...Θα κάνω τα πάντα για να είμαι διπλά σου... Εντάξει θα κάνω ότι πεις....
Της έδωσα το χέρι μου για να σηκωθεί και με τα δάκτυλα μου έβγαλα τα δάκρυα από το πρόσωπο της, ήταν ο μονός τρόπος για να την συνετίσω όσο και αν την πλήγωσε έπρεπε να γίνει. Μέτα από μερικά λεπτά βγήκαμε από την κουζίνα και μπορούσαμε να δούμε αρκετά μακρυά μια μεγαλούπολη με αρκετά πέτρινα οικοδομήματα, από ότι μπορούσα να καταλάβω είχαμε δέσει κοντά σε μια ακτή. Γύρισα το κεφάλι μου και ο Kuran βρισκόταν στο πηδάλιο.
-Kaname-san ξέχασα να σας συστήσω την σύμμαχο μου Akane Rosethorn..
-Συγνώμη για βίαιη στάση μου απέναντι σας...
Είπε με σκυμμένο το κεφάλι...

Είχα επιτέλους αποφύγει τη μάχη και πλεύσει γύρω από το νησί. Είχα βρει ένα καλά κρυμμένο μέρος για να αγκυροβολήσω και αφού υπολόγισα την απόσταση, έριξα την άγκυρα. Ανέβηκα στο πηδάλιο για να ελέγξω τις συντεταγμένες και απ'την κουζίνα βγήκαν ο Jester με τη γυναίκα, την οποία μου σύστησε. Λεγόταν Akane Rosethorn και μου απολογήθηκε για τη βίαιη συμπεριφορά της.
-Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να ζητήσω και εγώ συγγνώμη. Δεν έπρεπε να διαλύσω το σπαθί σου. Θα σου αγοράσω ένα καινούργιο απ'την πόλη. Α, Jester-kun, μη μου μιλάς στον πληθυντικό...
- Ε..εντάξει.
-Γνωρίζετε τίποτα για το Avalon?
-Όχι. Βλέπεις, ταξιδεύαμε στην South Blue και μετά ένα ρεύμα μας παρέσυρε εδώ. Δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει.
-Κατάλαβα. Σχεδόν το ίδιο που συνέβη σε μένα. απάντησα, ενώ κατάλαβα επιτέλους ποιος ήταν. Λοιπόν, είναι ένα νησί που κυριαρχεί η διάκριση εξουσιών. Υπάρχει μια βάση Marines και μια κρυφή Επαναστατών, ενώ οι συμπλοκές μεταξύ τους έχει καταντήσει καθημερινό φαινόμενο. Δεν έχω κάποιο πλάνο ακόμα σχετικά με το τι θα κάνουμε, αλλά αρχικά έλεγα να βρούμε ένα μέρος να ξεκουραστείτε. Φαίνεστε πολύ ταλαιπωρημένοι απ'το ταξίδι.
-Όχι είμαστε εντάξει! Μη σε καθυστερούμε.
-Δεν... αλλά η φράση μου διακόπηκε.
Μπροστά απ'το σημείο που έριξα άγκυρα, υπήρχε μια μεγαλούπολη, της οποίας η ύπαρξη μου είχε διαφύγει εντελώς. Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και τέσσερις άντρες εμφανίστηκαν μπροστά στην στεριά.

Με εξέπληξε ιδιαιτέρα που ο kuran γνώριζε αρκετά για το νησί,η ενημέρωση του για αυτό με κάλυψε, αυτό ήταν ένα ακόμη στοιχειό για την μεγάλη εμπειρία που είχε. Ήμουν ενθουσιασμένος που γνώρισα επιτέλους έναν επαναστάτη και ίσως είχα και την ευκαιρία να βρεθώ στην βάση των επαναστατών μαζί με όλους τους άλλους σύμμαχους. Κοίταξα για λίγο την Akane και έδειχνε ανήσυχη και κρατούσε σφιχτά το χέρι μου. Ξαφνικά όμως ακούστηκαν πυροβολισμοί και κοιτάξαμε όλοι προς τα δεξιά, είδαμε τέσσερις άνδρες που λογικά θα ήταν επαναστάτες καθώς φορούσαν τον ίδιο μανδύα με εμάς, ήταν κουρασμένοι και τραυματισμένοι γενικά σε αθλία κατάσταση,τη ιδία στιγμή τρεις marine εμφανίστηκα οπλισμένοι από πίσω τους ο Kuran κίνησε προς στα αυτούς αλλά εγώ τον σταμάτησα ήταν κάτι που ήθελα να κάνω μόνος, ήταν ένας τρόπος σεβασμού και ευχαριστίας.
-Άφησε το σε εμένα δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς σε αυτό το έχω μόνος μου....
-Είσαι σίγουρος Jester-kun...??
-Σίγουρα... θα το δεις και μόνος σου...
-Τότε πήγαινε...
-Jester-kun μη το κάνεις είσαι τραυματισμένος....
-Αν πιστέψεις ότι μπορώ να τους νικήσω.... Τότε σίγουρα μπορώ..
Έβγαλα το σπαθί και τον μανδύα και τον έδωσα στην Akane.....
-Τα λεμέ...INU INU HYENA PRIMAL FORM..!!
Άλλαξα την μορφή μου σε υαινάνθρωπο και με ένα δυνατό άλμα έφτασα στην ακτή, άρχισα να περπατάω προς το μέρος των τραυματισμένων επαναστατών και ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω τους marine.
-Μείνετε πίσω μου αδέρφια θα το αναλάβω εγώ...
Οι marines σημάδεψαν και ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν καθώς με κάθε βήμα ερχόμουν όλο και πιο κοντά τους..
-Σταμάτα τέρας... αλλιώς θα σε σκοτώσουμε στο όνομα της δικαιοσύνης
-Χα τώρα τρόμαξα....Inu Inu Wild Life
Οι αισθήσεις μου πια ήταν σε εγρήγορση, εκείνη την στιγμή οι marines πυροβόλησαν αλλά αστόχησαν καθώς εγώ είχα αποχτήσει υπερφυσική ταχύτητα από τις δύναμης του φρούτου. Έτσι εμφανίστηκα απότομα από πίσω τους και ήμουν έτοιμος να τους αφανίσω..
-INU INU FRENZY SLASHER..!!
Μια σειρά από ισχυρές νυχιές ήταν αρκετή για να τους σκοτώσει προκαλώντας τους θανάσιμα τραύματα στην κοιλιά και στο στήθος, έτσι το αίμα τους πότισε την καυτή άμμο και της έδωσε ένα βαθύ κόκκινο χρώμα...

Κοιτούσα το θέαμα απ'το πλοίο και ένα χαμόγελο είχε εμφανιστεί στο πρόσωπό μου. Ο επαναστάτης ήταν καλός. Πάρα πολύ καλός. Δεν απείχαμε πολύ απ'την ακτή και είπα να μην ρίξω τη βάρκα για να φτάσω. Έριξα την ανεμόσκαλα και ετοιμάστηκα να κατέβω, αλλά η Akane δεν είχε κουνηθεί.
-Akane θα κατέβεις?
Φάνηκε να της απόσπασα την προσοχή και απάντησε με ένα καταφατικό νεύμα. Τα πόδια μου πάτησαν στο νερό και ταυτόχρονα οι δυνάμεις μου άρχισαν να με εγκαταλείπουν. Παρόλα αυτά η ακτή ήταν κοντά και όταν ακούμπησα στεριά οι δυνάμεις μου επανήλθαν. Ο Jester είχε ήδη καταπιαστεί με την περιποίηση των πληγών των επαναστατών. Η Akane έτρεξε κοντά του, τον αγκάλιασε και στη συνέχεια έκατσε δίπλα του βοηθώντας τον με την περιποίηση. Πήγα δίπλα σε έναν σύντροφο που είχαν ήδη δέσει τις πληγές του και έκατσα δίπλα του.
-Είσαι εντάξει?
-Ναι, μια χαρά, χάρη σε εσάς.
-Μην το συζητάς. Θέλω μια χάρη, μπορείτε να μας πάτε στη βάση?
-Φυσικά.
Αφού ο Jester με την Akane έδεσαν τα τραύματά των επαναστατών, σηκώθηκαν και μας έκαναν νεύμα να τους ακολουθήσουμε. Είχε περάσει καιρός από τότε που είχα επισκεφτεί μια βάση μας, πόσο μάλλον να είχα συμμετάσχει σε μια επανάσταση. Μπήκαμε στην πόλη και περπατήσαμε στα στενά. Η πόλη ήταν μεγάλη και υπήρχαν παντού μεγάλα κτήρια χτισμένα από πέτρες. Οι δρόμοι ήταν στενοί, ενώ δεν έβλεπες σχεδόν ποτέ περαστικούς στους κεντρικούς δρόμους.

Μέτα από την μικρή εκείνη μάχη άλλαξα στην ανθρωπινή μορφή μου και πήγα κοντά στους τραυματισμένους επαναστάτες ενώ την ίδια στιγμή η Akane έτρεξε κοντά μου και με αγκάλιασε της είπα μερικά λόγια για να την καθησυχάσω και μετά αρχίσαμε την περίθαλψη στους τραυματίες.Ο Kuran μιλούσε ένα από αυτούς και φάνηκε να συμφωνούσαν σε κάτι, μετά από μερικά λεπτά κατάφεραν όλοι να σηκωθούν, από ότι έμαθα αργότερα είχαμε αρχίσει όλοι μαζί να πηγαίνουμε προς την βάση των επαναστατών, είχαμε φτάσει πια στους δρόμους της πόλης η οποία ήταν τελείως αδεία με κανένα σημείο ζωής,οι δρόμοι ήταν πέτρινοι και συνδυαζόντουσαν απόλυτα με όλα τα υπόλοιπα σπίτια τα οποία έδειχνα μεγαλοπρεπή καθώς ο ήλιος έπεφτε πάνω στους πέτρινους τοίχους τους.Η μάχη ανάμεσα στης δυο παρατάξεις ειχε σχεδόν καταστρέψει αυτήν την πέτρινη μεγαλούπολη. Καθώς συνεχίζαμε την πορεία μας η Akane προχώρησε πιο μπροστά από εμένα και τότε ο Kuran εμφανίστηκε δίπλα μου εμφανώς προβληματισμένος.
-Jester-kun.. γιατί κουβαλάς την μικρή μαζί σου...??Δεν είναι η σύντροφος σου αλλά φαίνεται ότι νοιάζεσαι αρκετά για αυτήν,θα ήταν πιο ασφαλής σε κάποιο νησί..
-Η Akane μπορεί να φαίνεται χαζούλα και αδύναμη αλλά ξέρει πολύ καλά πως να προστατέψει τον εαυτό της αλλά και εμένα επίσης...Δεν θα ήθελα να την παρατήσω κάπου είναι αρκετά χρήσιμη και μου το έχει αποδείξει χιλιάδες φορές...Το ότι με αγαπάει και εγώ την έχω σαν όπλο με εξοργίζει αφάνταστα οπότε αποφάσισα έστω και λίγο να είμαι στοργικός απέναντι της...
-Χμμμ λογικό.. Επίσης πρέπει να είσαι χρήστης φρούτο σωστά..και zoan μάλιστα..
-Από μικρή ηλικία είμαι χρηστής του Inu Inu no mi.... είναι μια δύναμη που δεν την χρησιμοποιώ συχνά...
Μερικές ώρες περάσαν καθώς είχαμε βγει έξω από την πολύ και τώρα πια βρισκόμασταν σε έναν περίεργο λόφο,οι επαναστάτες κοίταξαν γύρο τους και ο ένας έδωσε μαι εντολή από το den den mushi,και ξαφνικά άνοιξε μια πύλη που θα μας οδηγούσε στην μυστική βάση...

Μια πύλη άνοιξε φανερώνοντας έναν κατηφορικό διάδρομο. Ακολουθήσαμε τους επαναστάτες και η πύλη πίσω μας έκλεισε. Ξάφνου, ο διάδρομος φωτίστηκε από πολλούς δαυλούς που βρίσκονταν στα δεξιά και αριστερά του πέτρινου διαδρόμου. Ο ένας επαναστάτης μπήκε μπροστά για να μας δείχνει το δρόμο, ενώ οι υπόλοιποι τον ακολουθούσαμε.
-Έξυπνη κρυψώνα. Δε θα τη βρουν ποτέ εδώ.
-Πράγματι. Ο άντρας που την κατασκεύασε ήταν πολύ ευφυής.
Ο Jester κι η Akane κοιτούσαν έκπληκτοι το σχεδιασμό και οφείλω να παραδεχτώ ότι έκανα το ίδιο. Ήξερα ότι οι βάσεις των επαναστατών ήταν πάντοτε καλά κρυμμένες, μάλιστα το είχα διαπιστώσει και στην Tequila Wolf, αλλά αυτή ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Σύντομα φτάσαμε μπροστά από μια σιδερένια πόρτα, την οποία άνοιξε ο άντρας που μας κατεύθυνε, αποκαλύπτοντας έναν πελώριο χώρο. Μπήκαμε μέσα και μείναμε άναυδοι απ'την κατασκευή. Η αίθουσα πρέπει να ήταν η τραπεζαρία κρίνοντας απ'τα πολλαπλά τραπέζια που υπήρχαν. Στους τοίχους υπήρχαν μερικά κάδρα, προφανώς προηγούμενων ηγετών, ενώ στον απέναντι τοίχο, μπροστά απ'τον οποίο υπήρχε ένα βάθρο, υπήρχε ζωγραφισμένος ένας τεράστιος κόκκινος δράκος. Αρκετοί επαναστάτες κάθονταν στα τραπέζια. Άλλοι έτρωγαν, άλλοι έπιναν, άλλοι ξεκουράζονταν και άλλοι συζητούσαν μεταξύ τους. Όταν μας είδαν γύρισαν προς το μέρος μας. Λογικά δεν ήταν συνηθισμένοι να βλέπουν νέα πρόσωπα στη βάση. Πέντε άντρες κατέφτασαν και βοήθησαν τους πληγωμένους να κινηθούν λογικά προς το ιατρείο, ενώ ένας μεσήλικος άντρας ήρθε μπροστά μας.
-Καλησπέρα σας. Θα μπορούσα να έχω μια απόδειξη ότι είστε επαναστάτες για να συνεχίσουμε?
Ο Jester έδειξε το μανδύα του και δήλωσε ότι η Akane είναι μαζί του, ενώ εγώ του έδειξα το τατουάζ στο δεξί μου μπράτσο. Ο άντρας κούνησε καταφατικά το κεφάλι και μας έδειξε ένα τραπέζι σε μια γωνία για να καθίσουμε.

Μέτα από την είσοδο μας στην βάση μπορούσα να δω από πρώτο χέρι πως λειτουργούσε,η αρχιτεκτονική του τύπου στρατοπέδου οπός θα έπρεπε λογικά. Αρκετές φορές είχα μείνει άναυδος από το παρουσιαστικό του και ήταν και η πρώτη φορά που έβλεπα ένα τόσο εξαιρετικό έργω. Καθώς περπατούσαμε μέσα στους ελάχιστα φωτιζόμενος διαδρόμους φτάσαμε σε μια σιδερένια πύλη,και τότε μπόρεσα να δω μια τεράστια τραπεζαρία οπού εκεί βρισκόντουσαν μαζεμένοι πάνω από 200 επαναστάτες, μετά μας ζήτησαν αποδείχτηκα στοιχειά ότι ήμασταν επαναστάτες, εγώ έδειξα των μανδύα μου και ανέφερα ότι η Akane ήταν υπό την προστασία μου. Τότε πήραμε και εμείς μια θέση στην τραπεζαρία εκεί είχαμε εντολές να περιμένουμε την αρχηγό της βάσης η οποία ήθελε να δώσουμε αναφορά για τα γεγονότα που έλαβαν μέρος.
Μετά από μερικά λεπτά εμφανίστηκε μαι μελαχρινή γυναίκα και τότε όλοι οι επαναστάτες σηκώθηκα απότομα ,το ίδιο ακριβώς κάναμε και εμείς εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι ήταν η αρχηγός.
-Καθίστε όλοι κάτω, εκτός από εσάς τους δυο...
είπε δείχνοντας εμένα και τον Kuran..
-Λοιπών ο Kuran kaname και ο Jester Rogers.... Εσένα Kuran πρέπει να σε ευχαριστήσω προσωπικά για την βοήθεια που μας έδωσε... Όσο για εσένα Rogers o Kakumeika δεν είναι ευχαριστημένος που έφυγες από το south blue, οπότε μου ζήτησε να σε τιμωρήσω όμως αυτό μπορούμε να το λύσουμε ιδιαιτέρως ομορφόπαιδο...
-Ευχαρίστως θα ήταν μεγάλη μου τιμή..
Τότε η Akane σηκώθηκε απότομα και με αγκάλιασε κοιτώντας την αρχηγό με μίσος.
-Ο Jester-kun δεν είναι για τα μούτρα σου....
-Τι είπες νιάνιαρο...??
-Ότι άκουσε η μήπως είσαι κουφή...Γιαγιάκα
-Τώρα θα πεθάνεις...
Τότε άρχισαν να πλακώνονται και εγώ με τον kuran είχαμε μείνει κάπως έτσι..

Σπόιλερ:

τότε όλοι οι επαναστάτες είχαν ξελιγωθεί στα γέλια.Ο kuran όμως έκανε μια μάταιη προσπάθεια να της συνετίσει..
-ΟΙ κορίτσια δεν χρειάζεται να μαλώνετε ύπαρχο και εγώ εδώ
-Ποιος χέστηκε για σένα...!!!!
-FO----FO--FO--FOREVER ALONE....

Σπόιλερ:

-OI Kaname-san... Υπάρχουν πολλές γυναίκες που θα θελαν εσένα
Του είπα χτυπώντας τον συμπονετικά στον ώμο.....

Η μάχη μεταξύ της αρχηγού και της Akane συνεχίστηκε για αρκετή ώρα. Εν το μεταξύ εγώ με τον Jester είχαμε καθίσει στις καρέκλες μας και πίναμε από ένα μπουκάλι μπύρας που μας είχε φέρει ένας άντρας, που λογικά ήταν ο σερβιτόρος.
-Oi, πότε λες να τελειώσουν? ρώτησα τον Jester, ενώ ήπια μια γουλιά μπύρα.
-Δεν έχω ιδέα, αλλά η κατάστασή μου επιδεινώνεται όσο πάει. είπε και ήπιε μονορούφι την μπύρα.
Εν τέλει η "μάχη" έληξε με τις δυο γυναίκες να έχουν ανακατεμένα μαλλιά και τσαλακωμένα ρούχα.
-Πάρτε τη στο μπουντρούμι! φώναξε η αρχηγός και έντρομοι δυο άντρες την πήραν απ'τα χέρια και την οδήγησαν προς μια πόρτα.
-Δε θα σε αφήσω να με ρίξεις στο κελί. Ο Jester-kun είναι δικός μου! Γριά!!!
Την επόμενη στιγμή έκλεισαν την πόρτα και η φωνή της χάθηκε.
-Επιτέλους ησυχία. είπε η αρχηγός κάνοντας μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φτιάξει τα μαλλιά και τα ρούχα της. Μην ανησυχείτε, θα την ελευθερώσω άμεσα. Ονομάζομαι Hiyoko Kobayashi και είμαι η αρχηγός της βάσης. Αρχικά θέλω να σας ενημερώσω για την παρούσα κατάσταση. Υπάρχουν...
-Γνωρίζουμε ήδη. Στο πλοίο των Επαναστατών υπάρχουν πολλά βιβλία με αρκετές περιγραφές νησιών για κάθε σχεδόν θάλασσα.
-Πολύ καλά. Τότε, σχετικά με το πως θα δράσουμε. Όπως και να το κάνουμε δυο χρήστες Φρούτου του Διαβόλου είναι σημαντική ενίσχυση. Η επόμενη ομάδα επιδρομής φεύγει σε ένα τέταρτο. Θα επιτεθεί στις αποθήκες της βάσης των Marines. Τι θα λέγατε αν πηγαίνατε και εσείς? Αν και ο κύριος Rogers φαίνεται κουρασμένος.
-Είμαι εντάξει. Αν πάμε όμως θα ελευθερώσετε την Akane.
-Καλώς... είπε φανερά εκνευρισμένη και διέταξε δυο άντρες να την ελευθερώσουν, ενώ εγώ χαχάνιζα ψιθυριστά.

Όταν τελείωσε η μάχη μεταξύ των δυο γυναικών πίστευα ότι δεν θα περνούσα καλά τις υπόλοιπες ημέρες στην βάση. Βέβαια ανησύχησα για την Akane αλλά είχε κότσια και ήξερα ότι θα άντεχε για μια μέρα στο μπουντρούμι. Λάβαμε την εντολή για την επίθεση στις αποθήκες της βάσης των marine,η αρχηγός πίστευε ότι δεν ήμουν σε κατάλληλη θέση για μάχη αλλά εγώ ήθελα να λάβω μέρος και της ζήτησα να ελευθερώσει την Akane.O Kuran χαχανιζε ψιθυριστά και των κοίταξα σοβαρά....
-Φαίνεται ότι έχω μπλέξει άσχημα..
-Άβυσσος η ψύχη τον γυναικών φιλέ μου..
-Σωστό..
-Είπατε τίποτα....??
-Όχι αρχηγέ...
Μέσα σε ένα τέταρτο είχε μαζευτεί μια ομάδα οπού θα αναλάμβανε την επίθεση στις αποθήκες, περίπου 20 άνδρες μαζί με εμένα,τον Kuran και την Akane θα αναλάμβαναν την επίθεση. Πορευτήκαμε μέσα στους διαδρόμους της βάσης μέχρι που φτάσαμε στην έξοδο, δυνατή βροχή είχε γεμίσει το πεδίο γύρω μας και η ορατότητα ήταν χαμηλή. Ήμουν αρκετά αισιόδοξος για την επιτυχία της αποστολής μας αλλά δεν είχα λάβει ποτέ μέρος στον στρατό των επαναστατών και αυτό μου άφηνε μια παγερή αίσθηση ακόμα και φόβο.
-Άνδρες ξεκινάμε την πορεία μας προς την πόλη, υπάρχουν περιπτώσεις ενέδρας από τους marines οπότε τα ματιά σας δεκατέσσερα. Μέσα από την πόλη θα μπορέσουμε να κόψουμε δρόμο προς τις αποθήκες και ίσως έχουμε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού...

Είχαμε βγει απ'τη βάση και είμασταν μέλη μιας ομάδας των 20 επαναστατών. Η δουλειά μας ήταν απλή: Να καταστραφεί η αποθήκη των Marines. Παρόλα αυτά ο καιρός δεν ήταν με το μέρος μας. Η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς μειώνοντας δραματικά την ορατότητά μας. Ο επικεφαλής ήταν ένας νέος σε ηλικία άντρας περίπου στην ηλικία μου και έδωσε το σήμα να ξεκινήσουμε. Όλοι περπατούσαν συντονισμένα σε δυάδες και εμείς προσπαθούσαμε να κάνουμε το ίδιο. Ο Jester έπεισε με δυσκολία την Akane να προχωράει μπροστά του μετά από θερμή μου παράκληση. Ήθελα να βρίσκομαι στο τέλος της σειράς καθ'όλη την επιχείρηση. Είχα ένα περίεργο συναίσθημα όμοιο με εκείνο που είχα στην Tequila Wolf όταν πήγαινα προς την μια αποθήκη. Κάτι δε θα πήγαινε καλά. Σύντομα μπήκαμε στην πόλη και χαθήκαμε στα στενά. Πλέον τρέχαμε για να καλύψουμε γρηγορότερα την απόσταση. Σύμφωνα με τις οδηγίες του επικεφαλής, ίσως η βροχή να μας βοηθούσε στην τελική. Οι συνθήκες όμως ήρθαν να διαψεύσουν τις εικασίες του. Στο επόμενο στενό, το οποίο μάλιστα ήταν κατά πολύ φαρδύτερο από τα προηγούμενα, μας κύκλωσε μια ομάδα των 20 Marines.
-Το ήξερα! Να πάρει ο Δ***λος! σκέφτηκα οργισμένος.
Ένας Marine άρχισε να τρέχει, πιθανότατα για να ενημερώσει στα κεντρικά, ενώ οι υπόλοιπα καταπιάστηκαν αμέσως στην μάχη. Είμασταν 20 εναντίον 20. Ο δυνατότερος κέρδιζε.
-Jester! Πιάσε αυτόν που τρέχει! του φώναξα για να με ακούσει μέσα απ'το θόρυβο των διαξιφισμών και της δυνατής βροχής. Μου έγνεψε και έτρεξε προς αυτόν, ενώ μεταμορφώθηκε σε ύαινα για να τον προφτάσει.

Κάθε βήμα με έκανε να ανησυχώ ακόμα πιο πολύ καθώς τώρα πια η πόλη δεν έμοιαζαν σαν ένα εξαίσιο θέαμα όπως προηγούμενος αλλά σαν ένα σκοτεινό νεκροταφείο.Η ομάδα συνέχιζε την πορεία της οργανωμένη άψογα προς κάθε άποψη,δεν μπορούσα όμως να νιώσω ασφάλεια ακόμα και αν είχα 20 σύμμαχους δίπλα μου ένιωθα τελείως μόνος,η Akane γυρνούσε και με κοιτούσε συνεχεία γεμάτη ανησυχία ίσως ένιωθε το ίδιο με εμένα αλλά δεν μπορούσα να το κρίνω αντικειμενικά. Είχα όμως εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του φρούτου που μου παρείχαν ευαίσθητες αισθήσεις και θα χρησίμευε σε όλη την επιχείρηση.
Είχαμε πάρει πολλές λανθασμένες αποφάσεις και καταλήξαμε να τρέχουμε μέσα στα στενά για να καλύψουμε έδαφος.Με τελικό αποτέλεσμα να περικυκλωθούμε τελείως από των εχθρό. Όμως αντισταθήκαμε και μια μάχη είχε ξεκινήσει ανάμεσα σε 20 επαναστάτες και 20 marine. Τράβηξα το σπαθί μου και ξεκίνησα να επιτίθομαι στην τύχη σε οποίων αντίπαλο έβλεπα μπροστά μου μέχρι που ξαφνικά άκουσα την φωνή του Kuran ο οποίος μου φώναξε να κυνηγήσω έναν marine που έτρεχε μακρυά από το πεδίο της μάχης. Εκείνη την στιγμή άλλαξα απότομα την μορφή μου σε ύαινα και άρχισα να τρέχω από πίσω του.Η δυνατή βροχή δεν με εμπόδιζα από το να δω τον εχθρό που εγκατέλειπε μανιωδώς την πόλη, άρχισα να πιέζω ακόμα περισσότερο τα πίσω πόδια μου που σχεδόν ένιωθα σαν να πετούσα, είχα το πλεονέκτημα απέναντι του και δεν θα αργούσα να τον φτάσω, ήμουν σχεδόν λίγα μέτρα από πίσω του πήδηξα και των έριξα κάτω αυτός γύρισε απότομα και προσπάθησε να σηκωθεί αλλά μάταια καθώς είχα γραπώσει το πόδι του με τα δόντια μου και με ελαχίστη πίεση θα του το έσπαγα σαν μια ξύλινη σανιδά, και έτσι έκανα, τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει από τον πόνο και σερνόταν προς την κατεύθυνση που ήθελε να πάει, τότε άλλαξα την μορφή μου σε άνθρωπο πήρα το σπαθί μου και των κάρφωσα στην πλατύ οδηγώντας τον στον θάνατο. Έβαλα το σπαθί στην θήκη και ξεκίνησα να επιστρέψω πίσω στο πεδίο της μάχης που ίσως το αποτέλεσμα είχε κριθεί

Όσο έλειπε ο Jester, οι υπόλοιποι είχαν αφοσιωθεί στη μάχη. Οι επικεφαλής των δυο ομάδων μάχονταν μεταξύ τους, ενώ οι άλλοι είχαν βρει από ένα άτομο και πολεμούσαν. Οι απώλειες δεν άργησαν να εμφανιστούν. Μέλη και των δυο ομάδων άρχισαν να πέφτουν νεκρά στο έδαφος, συμπεριλαμβανομένου και του αντιπάλου μου. Ο Jester γύρναγε απ'το "κυνήγι" και το μάτι μου πήρε την Akane, η οποία έτρεχε καθώς της ορμούσε ένας αντίπαλος. Τότε θυμήθηκα ότι το σπαθί της είχε διαλυθεί απ'τις δυνάμεις μου και έσπευσα αμέσως να τη σώσω. Έβγαλα μια σφαίρα απ'το παντελόνι μου και την εκσφενδόνισα στον Marine, την ώρα που η Akane έπεφτε στο έδαφος επειδή γλίστρησε. Έφτασα δίπλα της και τη βοήθησα να σηκωθεί, ενώ παράλληλα ο Jester ασχολήθηκε με τον κοντινότερο Marine.
-Πάρε αυτό μέχρι να σου αγοράσω καινούργιο! είπα στην Akane δίνοντας της το σπαθί μου και γύρισα προς το πεδίο της μάχης. Οι απώλειες ήταν πιο εμφανείς τώρα. Είχαν πεθάνει αρκετοί και δε θα ανεχόμουν να ακολουθήσουν κι άλλοι. Έβγαλα μια χούφτα σφαίρες και με τη χρήση των δυνάμεών μου τις "άπλωσα" στον αέρα. Την επόμενη στιγμή τις εξαπέλυσα θερίζοντας τους Marines. Ο μόνος που δε δέχθηκε την επίθεσή μου ήταν ο επικεφαλής των ναυτικών και αυτό επειδή θα τον αναλάμβανε ο αρχηγός μας. Πράγματι, λίγα δευτερόλεπτα μετά, ο Marine έπεσε νεκρός στο έδαφος απ'το σπαθί του επικεφαλής μας.
-Μαζευτείτε! Eric μέτρα τους επιζώντες! Ron έλεγξε τους τραυματίες! Gery επικοινώνησε με τη βάση!
Οι επαναστάτες ακολούθησαν πιστά και γρήγορα τις εντολές. Σε 2 λεπτά είχε γίνει η καταμέτρηση και θα ερχόταν μια ομάδα απ'τη βάση για να μαζέψει τους νεκρούς και να περιθάλψει τους τραυματίες. Είχαμε μείνει 11 τώρα, αλλά δε φάνηκε να επηρεάζει κανέναν. Όλοι είχαν ως στόχο την αποστολή και τίποτα άλλο.
-Συνεχίζουμε! διέταξε ο άντρας και αρχίσαμε να τρέχουμε ξανά στα στενά.

Περπατούσα αργά μέσα στους δρόμους της πόλης σαν να μην συνέβη τίποτα, καθάρισα με το χέρι το στόμα μου από το αίμα και συνέχισα χωρίς καμιά σκέψη στο μυαλό μου,δεν είχα συναισθήματα εκείνη την στιγμή ήμουν ένα σώμα που κουνιόταν μηχανικά καθώς η βροχή έπεφτε ασταμάτητα πάνω μου. Μετά από μερικά λεπτά ήμουν σχεδόν κοντά στο πεδίο της μάχη, μπορούσα να ακούσω κραυγές ήχους από ατσάλι και πυροβολισμούς που αντηχούσα μέσα σε ολόκληρη την πόλη. Όταν έφτασα η μάχη είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της, μέχρι που ο αρχηγός μας σκότωσε τον τελευταίο marine και όλα έκλεισαν θετικά για εμάς, βέβαια είχαμε και τις ανάλογες απώλειες, αλλά δεν έδωσα σημασία σε αυτό. Μόλις με είδε η Akane έτρεξε και με αγκάλιασε...
-Είσαι καλά Jester-kun??....Τα κατάφερες??...Των σκότωσες??
Δεν απάντησα απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι,δεν ήταν η πρώτη φορά που σκότωνα αλλά τώρα ένιωθα περίεργα μια αναγούλα στο στομάχι. Πήρα μερικές βαθιές ανάσες για να συνέλθω και τα κατάφερα..
-Rogers έκανες πολύ καλή δουλειά...Μας έσωσες από μεγάλο κίνδυνο...
-Μπράβο...Jester-kun το περίμενα ότι θα τα κατάφερνες... Έχεις μεγάλο ταλέντο
-Καλύτερα να συνεχίσουμε έχουμε δρόμο μπροστά μας...
Τότε οργανωθήκαμε όλοι κατάλληλα και συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα στην πόλη καθώς πια είχα αρχίσει να λαχταρώ την στιγμή που θα κάρφωνα το σπαθί μου στο στομάχι ενός marine....Δεν ήμουν καλά, είχα αρχίσει να τρελαίνομαι μέχρι που έπεσα στα γόνατα και άρχισα να βήχω, τότε όλοι με κοιτούσαν ανήσυχου η οργάνωση είχε σπάσει...
-Rogers καλύτερα αν γυρίσεις πίσω στην βάση δεν θα αντέξεις την συνέχεια σε αυτήν την κατάσταση...
-ΟΧΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΙΣΩ....ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΩ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ..
Φώναξα καθώς έβιχα ταυτοχρόνως. Μέτα από λίγο σηκώθηκα και πάλι η Akane ήταν πάντα διπλά μου προσπαθώντας να με καθησυχάσει.Δεν πέρασε αρκετός χρόνος και πια μπροστά μας εμφανίστηκε μια γιγάντια πλατεία με αρκετά πεύκα και πλάτανους να την κοσμούν και στο κεντρο της η βάση τον marine εκεί που ανέμιζαν η σημαίες τους και έκαναν την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή....

Ήμουν ο τελευταίος στην ομάδα, για τον ίδιο λόγο που ήθελα και στην αρχή, ενώ μπροστά μου έτρεχε ο Jester με την Akane. Ευτυχώς η μάχη είχε λήξει υπέρ μας και πλέον φτάναμε στην εχθρική βάση. Από μακριά βλέπαμε τις σημαίες της Παγκόσμιας Κυβέρνησης να ανεμίζουν και το επιβλητικό κτήριο που είχαν για βάση να ξεχωρίζει στην πόλη. Χωθήκαμε σε νέα στενά οδεύοντας προς την αποθήκη και ακολουθώντας πιστά τον επικεφαλής. Μετά από μερικά λεπτά βρισκόμασταν μπροστά στην περιτοιχισμένη βάση, η οποία ήταν απροφύλαχτη για κάποιον λόγο. Η βροχή δεν είχε σταματήσει καθόλου και ίσα-ίσα είχε δυναμώσει. Ο αρχηγός έκανε νόημα με το χέρι του ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα.
-Επιτέλους! Ώρα να καταστρέψουμε! σκέφτηκα, ενώ αμέσως μετά το βλέμμα μου στράφηκε στον Jester. Αν και δεν ήταν ακόμα συνηθισμένος στις ομαδικές μάχες των επαναστατών είχε μπροστά του μέλλον. Μπορούσα να το καταλάβω. Είχε λαμπρές ικανότητες, αλλά αυτό που με ενθουσίαζε πάνω του, ήταν η αποφασιστικότητά του. Ο επικεφαλής έκανε νόημα να ορμήσουμε και ακολουθήσαμε πιστά τις διαταγές του. Όλοι μαζί τρέξαμε προς τον κοντό τοίχο και βοηθώντας όπου χρειαζόταν ο ένας τον άλλο, μπήκαμε στη βάση. Φροντίσαμε να φανούμε και τρέξαμε προς τη μια πλευρά για να έχουμε τον τοίχο της βάσης ως κάλυμμα. Ένας επαναστάτης που προφανώς ήταν υπεύθυνος, εντόπισε την αποθήκη.
-Λοιπόν, φτάσαμε στο στόχο μας. Το βολικότερο για μας είναι να καταστρέψουμε την αποθήκη και να γίνουμε καπνός. Στην παρούσα κατάσταση είναι δύσκολο όμως. Υπάρχουν φρουρές κοντά στην αποθήκη που δε θα μας αφήσουν να τα καταφέρουμε εύκολα.
-Συγγνώμη για τη διακοπή, αλλά θα προτείνω κάτι. Μπορείτε να καθυστερήσετε τις φρουρές και να αφήσετε την καταστροφή της αποθήκης σε εμένα.
-Μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο?
-Το έκανα στην Tequila Wolf και μάλιστα σε αποθήκη τριπλασίου μεγέθους, γιατί να μην το κάνω και τώρα?
Φάνηκε σκεπτικός. Ήταν λογικό όμως, δεν μπορούσε να βασίσει την επιβίωση μιας ομάδας σε ένα τέτοιο ρίσκο απ'την στιγμή που δε γνώριζε την πλήρη ισχύ των δυνάμεών μου.

Είχα αποφασίσει να ολοκληρώσω την αποστολή και θα το έκανα με κάθε κόστος. Ήταν κάτι που ήθελα από την στιγμή που ξεκίνησα τα ταξίδια μου να βρεθώ και εγώ σε ένα πεδίο μάχης αλλά οι σκέψεις μου με πρόδωσαν ακόμα και το ίδιο μου το σώμα δεν μπορούσε να αντέξει το βάρος τον ευθυνών.Σαν σκιές κινηθήκαμε μέσα στο βάση και με γοργό βήμα είχαμε καταφέρει να φτάσουμε στην αποθήκη ο στόχος μας ήταν μπροστά στα μάτια μας,και μαζευτήκαμε μαζί για να οργανώσουμε ένα τελικό σχέδιο το οποίο θα μας έδινε την νίκη για την σημερινή μέρα.Ο Kuran πρότεινε μια αλλαγή στο αρχικό σχέδιο,να αναλάβει μόνος του την καταστροφή της αποθήκης και εμείς να καθυστερήσουμε την φρουρά, εμένα μου ακούστηκε αρκετά ενδιαφέρων βεβαία δεν γνώριζα απολυτά τις ικανότητες του αλλά για να ήταν τόσο σίγουρος θα μπορούσε να το κάνει.Ο υπεύθυνος του σχέδιο ήταν σκεπτικός σίγουρα θα φοβόταν το ρίσκο και την ευθύνη που έπεφτε στις πλάτες του kuran, έτσι πήρα το θάρρος και είπα ξεκάθαρα την άποψη μου...
-Εγώ προσωπικά μπορώ να αναλάβω την φρουρά έχω ακόμα αντοχές και μπορώ να τις σπαταλήσω για ένα τελευταίο χτύπημα στον εχθρό... Πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει..
-Rogers εσύ βρίσκεσαι σε αθλία κατάσταση και δεν γνωρίζω ποσό μπορείς να αντέξεις σε αυτήν την μάχη για όλους μας είναι ρίσκο...
-Θα πάρω όλο το ρίσκο πάνω μου και θα το κάνω να είσαι σίγουρος γιαυτό...
-Τότε ας το κάνουμε δεν έχουμε έτσι και αλλιώς πολύ χρόνω μπροστά μας...
Εκείνη την στιγμή τράβηξα το σπαθί μου και όπως όλοι οι υπόλοιποι έτσι και εγώ ήμουν έτοιμος για μαι τελική μάχη, ήμασταν σε θέσης μάχης, κοίταξα την Akane και φαινόταν για μια ακόμη φορά ανήσυχη τότε ήρθα κοντά της και τις ψιθύρισα στο αυτί...
-Ξέρω ότι έχεις ένα ταλέντο που δεν το έχεις δείξει ακόμα σε αυτό το νησί.. Μπορείς να τα καταφέρεις θα είμαι δίπλα σου..
Τότε με κοίταξε ενθουσιασμένη και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Ήμασταν πια έτοιμοι να ξεκινήσουμε την επιχείρηση με το αποτέλεσμα να είναι αγνώστω...

-Ετοιμαστείτε! πρόσταξε ο επικεφαλής και αφού έλεγξε για τελευταία φορά το μέρος φώναξε: Πάμε!
Ορμήσαμε προς την αποθήκη και ως επί το πλείστων προς τους φρουρούς. Η ομάδα είχε ανοιχτεί ώστε να βρίσκομαι στο κέντρο για να με προστατεύουν και ταυτόχρονα να μου ανοίξουν δρόμο. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού λειτούργησε τέλεια σε συνδυασμό με την καταρρακτώδης βροχή και είχε ως αποτέλεσμα την άμεση θανάτωση περίπου δέκα Marines. Η φρουρά της αποθήκης είχε βγει απ'τη μέση και οι σύντροφοί μου είχαν φύγει από μπροστά μου για να μη βρεθούν στη μέση. Είχα σταματήσει περίπου ένα μέτρο μπροστά απ'την αποθήκη και είχα κλείσει τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ ώστε να μαζέψω ικανοποιητικό αριθμό μεταλλικών αντικειμένων. Γύρω μου οι επαναστάτες πολεμούσαν. Προφανώς είχαν καταφτάσει ενισχύσεις, αλλά ο χρόνος που μου δόθηκε ήταν υπεραρκετός. Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου κι άρχισα να έλκω με μεγάλη δύναμη μεταλλικά αντικείμενα στα χέρια μου. Τα όπλα των επαναστατών αλλά και των Marines έφυγαν απ'τα χέρια τους. Ταυτόχρονα οτιδήποτε μεταλλικό έβγαινε απ'τα παράθυρα της βάσης. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είχαν σχηματιστεί δυο μεταλλικά χέρια ύψους 5 μέτρων το καθένα. Τα συγκρατούσα με τεράστια δυσκολία και βγάζοντας μια κραυγή, χτύπησα την αποθήκη και με τα δυο, μετατρέποντάς την σε ερείπια. Στη συνέχεια έστρεψα το δεξί μεταλλικό μου χέρι προς το μικρό τείχος και ξεφώνισα: Repel!
Το χέρι εκσφενδονίστηκε διαλύοντας τον τοίχο, ενώ το αριστερό χέρι έπεσε στο έδαφος με αποτέλεσμα τα μεταλλικά αντικείμενα να διασκορπιστούν παντού. Έπεσα στα γόνατα και πήρα βαθιές ανάσες. Ιδρώτας έσταζε απ'το μέτωπό μου σαν ποτάμι και με το ζόρι ανάσαινα. Παρόλο που είχα γεμάτη ενέργεια, η επίθεση αυτή μου την κατανάλωσε σχεδόν όλη.

Με μια διαταγή ξεχύθηκαν όλοι προς την αποθήκη εκεί όπου θα γινόταν η τελική μάχη,ο πρώτος πυροβολισμός έπεσε από έναν σκοπευτή επαναστάτη ο οποίος πέτυχε με αρίστη ακρίβεια το κεφάλι ενός από την φρουρά των marine,η μάχη είχε μόλις ξεκινήσει και όσοι ήμασταν οπλισμένοι με σπαθιά επιτεθήκαμε μανιωδώς προς την φρουρά της αποθήκης την οποία καταφέραμε να την ελέγξουμε στο πεδίο της μάχης έτσι ώστε ο Kuran να περάσει ανενόχλητος και να ολοκληρώσει την αποστολή.
Αφού ο Kuran κατάφερε να περάσει εμείς επικεντρωθήκαμε στην μάχη και στην εξολόθρευση του εχθρού, εγώ χρησιμοποιούσα το σπαθί μου για αν κόψω όποιων εχθρό έβλεπα μπροστά μου, κάθετα, οριζόντια, χτυπήματα ήταν κάτι συνηθισμένο για μένα και το έκανα ενστικτώδους. Κοίταξα γρήγορα γύρο για να βρω την Akane που σίγουρα θα χρειαζόταν την βοήθεια μου,δεν ήταν τελικά μακρυά μου έτρεξα γρήγορα στο πλευρό της και κάρφωσα έναν marine στην κοιλιά που προσπάθησε να την χτυπήσει πισώπλατα. Τότε γύρισε και με κοίταξε ενθουσιασμένη και πάλη,της έκανα νόημα να προσέχει δείχνοντας της το επόμενο κύμα εχθρών το οποίο ερχόταν κατά πάνω μας. Κοίταξα την Akane στα ματιά και ήξερα ότι μπορούσε να τους προκαλέσει μεγάλη ζημιά με μαι μόνο κίνηση, τότε κούνησε καταφατικά το κεφάλι έπιασε σφικτά το σπαθί και ήταν έτοιμη να τους αφανίσει...
-Crimson River..!!!
Με μια κίνηση εμφανίστηκε από πίσω τους και την ίδια στιγμή άνοιξαν πάνω τους χιλιάδες τραύματα που πετούσαν ακατάσχετα αίμα μέχρι που όλοι τους έπεσαν νεκροί στο πέτρινο πάτωμα. Κοίταξα την με μεγάλη έκπληξη και θαυμασμό είχε αρχίσει να αποχτά περισσότερες ικανότητες και γινόταν ακόμα πιο δυνατή.

κοίταξα πίσω μου και το έδειξα και στην Akane οι σύμμαχοι μας βρισκόντουσαν σε δύσκολη θέση ήδη πέντε είχαν πέσει νεκροί, καθώς τρέχαμε όμως ξαφνικά τα χεριά μας τρέμανε όλοι το είχαν πάθει αυτό,το τρέμουλο συνέχισε μέχρι που το σπαθί μου και όλα τα όπλα άρχισαν να πετούν στον αέρα και να μετακινούνται προς μαι κατεύθυνση,τον Kuran.Εκείνη την στιγμή όλοι μας είχα ξαφνιαστεί όμως εμείς συνήλθαμε γρήγορα και αρχίσαμε μια μάχη σώμα με σώμα, οπού κλοτσούσαμε και χτυπούσαμε με γροθιές τους αντιπάλους μας, εγώ είχα πιάσει ένα marine με λαβή και τον χτυπούσα με γονατιές στην κοιλιά μέχρι που έπεσε λιπόθυμος από τον πόνο, ξαφνικά μια ακούσαμε ένα δυνατό χτύπημα και η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια μας η αποθήκη είχε καταστραφεί μαζί με το τοίχο από πίσω της.
Όλοι οι marines βρισκόντουσαν νεκροί οι λιπόθυμοι στο πάτωμα και τελικά είχαμε κατάφερε να ολοκληρώσουμε με επιτυχία την αποστολή μας.Ο αρχηγός χρησιμοποίησε το den den mushi για να ενημερώσει την βάση για το αποτέλεσμα,την ίδια στιγμή εγώ και η Akane τρέξαμε στο πλευρό του Kuran που ήταν εμφανώς κουρασμένος.
-Έλα θα σε βοηθήσω εγώ.. Έκανες φοβερή δουλειά..Τα καταφέραμε..Αλλα μου χρωστάς ένα σπαθί..
-Και εμένα μην το ξεχνάς...
Τότε γέλασε και εγώ τον βοήθησα να στηριχτεί επάνω μου καθώς περπατούσε αργά και άτσαλα. Ενημερωθήκαμε μετά από τον αρχηγό ότι θα ερχόντουσαν ενισχύσεις να μας συνοδεύσουν πίσω στην βάση...