[Τέλος] The Outlaws!

Αφού περάσαμε απ'τη φρουρά, κατευθυνθήκαμε προς το πλαϊνό μέρος της βάσης, ώστε να καταφέρουμε να εισβάλουμε. Ανεβήκαμε το δρόμο και στρίψαμε αριστερά. Ύστερα από λίγο περπάτημα φτάσαμε όντως μπροστά στο τείχος. Άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα στο δεξί μου χέρια και τότε διάφορα αντικείμενα έρχονταν απ'τη βάση. Σπαθιά, πιστόλια, ακόμα και μερικά φορητά κανόνια που με άφησαν έκπληκτο για τον εξοπλισμό που κατείχαν οι Marines. Σύντομα είχα δημιουργήσει ένα μεταλλικό χέρι 2 μέτρων και έριξα γροθιά στον τοίχο με δύναμη, διαλύοντας τον. Άφησα τα αντικείμενα να πέσουν και μπήκαμε στη βάση. Το μεγάλο κτήριο διαγραφόταν μπροστά μας, ενώ ο σαματάς που δημιούργησε η καταστροφή έγινε γρήγορα φανερός. Ποδοβολητά και φωνές ακούγονταν από παντού, με αποτέλεσμα να μας μειώνουν τις επιλογές. Ή θα τους πολεμούσαμε ευθέως ή θα βασιζόμασταν στο στοιχείο του αιφνιδιασμού. Τρέξαμε προς την αποθήκη, κάνοντας τον κύκλο της βάσης για να μην συναντηθούμε με τις φρουρές. Σκοπός μας ήταν να σώσουμε την Akane και μετά να καταστρέψουμε τη βάση τους, αν και ήταν δύσκολο να το επιτύχουμε μονάχα δυο άτομα. Είχαμε φτάσει απέναντι απ'την αποθήκη και οι ζημιές που είχαμε προκαλέσει από εκείνη την επιδρομή παρέμεναν. Απ'την πύλη ακούγονταν φωνές, οι οποίες όμως όλο και απομακρύνονταν. Αυτή ήταν η ευκαιρία μας. Έκανα νόημα στον Jester και τρέξαμε προς την πύλη του κτηρίου. Η φρουρά είχε πάει προς τον διαλυμένο τοίχο και έτσι καταφέραμε και μπήκαμε μέσα.

Ο αντιπερισπασμός που δημιουργήσαμε είχε μεγάλη επιτυχία, έτσι καταφέραμε να μπούμε στην βάση και είχαμε ελάχιστο χρόνο και μια ευκαιρία για να σώσουμε την Akane μετά θα τους κάναμε να πληρώσουν για ότι μας έκαναν. Είχαμε καταφέρει να μπούμε πια μέσα αφού πρώτα μπορέσαμε να ξεφύγουμε από τις εξωτερικές φρουρές,η βάση τους είχε λογικά αρκετές διαφορές από την δική μας, οι αίθουσες και τα δωμάτια μέσα στο κτίριο ήταν αρκετά ευρύχωρα και μπορούσαμε να κρυφτούμε πίσω από έπιπλα καθώς μπορούσαμε να ακούμε ποδοβολητά και ομιλίες, όταν σταματούσαν οι ήχοι τρέχαμε μέσα στους διαδρόμους αλλά δεν γνωρίζαμε τον δρόμο με αποτέλεσμα να κάνουμε κύκλους και να κρυβόμαστε συνέχεια μέσα σε σκοτεινά δωμάτια καθώς συνεχίζαμε με τον ίδιο τρόπω σταμάτησα απότομα, ένιωθα περίεργα, μπορούσα να μυρίσω το άρωμα από τα μαλλιά της Akane που με συντρόφευε κάθε βράδυ στην αρχή πίστευα ότι άρχισα να τρελαίνομαι όμως το άρωμα δυνάμωνε κάθε φορά που έκανα ένα βήμα, εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι το φρούτο μου έδινε άλλη μια ικανότητα που δεν την είχα ξαναχρησιμοποιήσει...
-Τι συμβαίνει Jest δεν έχουμε χρόνω για να σταματάμε...
-Μπορώ να μυρίσω το άρωμα της ακολούθησε με...
-ΕΕΕ..?? νομίζω σε βάρεσε η καψούρα στο κεφάλι....
Εκείνη την στιγμή άρχισα να τρέχω σαν τρελός μέσα στους διαδρόμους μπορούσα να ακούσω τους marine αλλά δεν έδινα σημασία, ήμουν κοντά, πολύ κοντά το ένιωθα κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε.Σε μερικά λεπτά είχαμε φτάσει μπροστά από μια κλειδωμένη πόρτα τράβηξα το σπαθί μου και την χτυπούσα με μανία για να σπάσει αλλά μάταια καθώς το ξύλο κρατούσε γερή αντίσταση....
-CRIMSON SLASH...
Φώναξα και όπως πίσω στην βάση έτσι και τώρα έσπασα την πόρτα σε κομμάτια και μπήκα μέσα. Μόλις την είδα σταμάτησα απότομα ήταν δεμένη και τραυματισμένη και με κοίταξε στα μάτια γεμάτη θαυμασμό..
-Jester-kun...Kuran-san...
σταμάτησε απότομα γιατί ο πόνος δεν την άφηνε να μιλήσει,την έλυσα και την πήρα στην αγκαλιά μου δε είχα αρκετό χρόνο έπρεπε να εξομολογηθώ για τα αισθήματα μου..
-Συγνώμη Akane.. Ποτέ δεν θα ήθελα να σε πληγώσω έτσι δεν αντέχω να είμαι μακρυά σου.. Έπρεπε να στο είχα πει Akane....Σε αγαπώ...
Τότε τα χείλι μας ενώθηκα σε ένα παθιασμένο φιλί μπορούσα να νιώσω τα δάκρυα της στο μάγουλο μου, ήμουν πια ήρεμος....

Κοιτούσα αμήχανα την σκηνή. Για την ακρίβεια τους γύρισα την πλάτη ευγενικά, αλλά αντί να αντικρίσω τον άδειο διάδρομο, είδα τον Captain και μια ομάδα από αρκετούς Marines.
-Καλώς ήρθατε στη βάση μου επαναστάτες.
-Με έκανες να περιμένω πολύ. είπα στον άντρα και τράβηξα το σπαθί μου, ενώ η οργή μου αυξήθηκε σε τεράστιο βαθμό. Δεν είχα καταφέρει να ανταποδώσω το χτύπημα στον τύπο με το ρόπαλο και μου είχε μείνει απωθημένο.
-Η υπομονή είναι η μεγαλύτερη αρετή. μου είπε και έκανε μια ηλίθια κίνηση με το χέρι του για να το παίξει υπεράνω.
-Γι αυτό είσαι βλήμα. Jest... είπα, αλλά καθώς γύρισα, τον είδα να συνεχίζει να φιλιέται παθιασμένα με την Akane.
- Εεε... παιδιά... συγγνώμη αν ενοχλώ, αλλά έχουμε δουλειά....
Οι Marines όρμησαν στο δωμάτιο και μας περικύκλωσαν. Την επόμενη στιγμή άρχισαν να πυροβολούν, μέχρι που ο Captain τους έκανε νόημα να σταματήσουν. Το ηλίθιο αισιόδοξο χαμόγελο δεν είχε φύγει στιγμή απ'το πρόσωπό του. Όταν όμως είδε όλες τις σφαίρες να αιωρούνται το ύφος του άλλαξε.
-Καλώς ήρθατε... στην κόλαση ναυτάκια. Repel!
Οι σφαίρες εκσφενδονίστηκαν θερίζοντας τους Marines. Όλοι κείτονταν στο έδαφος, εκτός απ'τον αρχηγό και λίγους ακόμα, που μπορούσα να τους μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού μου. Ο αρχηγός μας κοιτούσε έκπληκτος, ενώ οι επιζώντες με το ζόρι στέκονταν στα πόδια τους. Αμέσως μετά, ο Jester πετάχτηκε χωρίς να το περιμένω και έσφαξε τους δυο απ'αυτούς με τα νύχια του. Συνέχισε με τους υπόλοιπους αστραπιαία, αφήνοντας μονάχα τον Captain όρθιο.

Είχα πια χάσει την αίσθηση του χρόνου καθώς την κρατούσα σφιχτά και τα χείλι μας ήταν ενωμένα και οθοντουσαν από την αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλο,δεν ήθελα να την ξανά χάσω ποτέ από εκείνη την στιγμή ήθελα για πάντα αν την έχω δίπλα μου και να την αγαπώ και προστατεύω όπως της αξίζει,τα λόγια πια δεν μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα μου το σώμα μου αντιδρούσε από μόνο του αλλά ήταν κάτι που το λαχταρούσα της τελευταίες μέρες. Είχε πληγωθεί από τα λάθη μου και τον τρόπο που την μεταχειριζόμουν στα ταξίδια μου, δεν έδινα σημασία στην αγάπη που μου έδειχνε και εκμεταλλευόμουν αυτό τα συναισθήματα της για να την ωθώ στον στον δρόμο που πίστευα εγώ ότι ήταν σωστός, έπρεπε να ανταποδώσω για όλα όσα έκανα και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω.δεν ήθελα αν τελειώσει εκείνη η στιγμή θα μπορούσα αν την κρατώ έτσι για χρόνια γνώριζα ότι το ίδιο θα ήθελε και εκείνη και θα το έκανα για να είναι πάντα χαρούμενη. Ξαφνικά όμως άκουσα πυροβολισμούς γύρισα το κεφάλι μου απότομα και ο Kuran είχε σταματήσει τις σφαίρες στον αέρα με τις δυνάμεις του και της γύρισε πίσω σκοτώνοντας τους περισσότερούς που μας είχαν περικυκλώσει. Τότε άλλαξα την μορφή μου σε υαινάνθρωπο και πήδηξα με μίσος πάνω στους τραυματισμένους σκοτώνοντας τους με μια κοψιά από τα νύχια μου, μερικοί από αυτούς κράτησαν αντίσταση αποκρούοντας τα χτυπήματα μου αλλά συνέχισα να τους επιτiθομe μανιωδώς μέχρι που έβρισκα ανοίγματα στην άμυνα τους και τους ξεκοίλιαζα. Άλλαξα την μορφή μου και πήρα το χέρι της Akane που είχε μαρμαρώσει από το σοκ που υπέστη από την εξομολόγηση μου, καθώς έτρεχα προς την έξοδο κοίταξα τον commander γεμάτος μίσος και γύρισα και φώναξα στον Kuran
-Ανέλαβε εσύ αυτό εγώ θα κανονίσω όσους βρίσκονται στον διάδρομο..Θα σου κερδίσω όσο χρόνο μπορώ..
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι καθώς κοιτούσε επίμονα τον εχθρό του....

Ο Jester πήρε την Akane απ'το χέρι και πέρασαν δίπλα απ'τον Captain, ο οποίος δε φάνηκε να θέλει να τους σταματήσει. Τώρα είμασταν επιτέλους οι δυο μας και είχε έρθει η ώρα να ανταποδώσω.
-Επιτέλους! Τώρα μπορώ να σε αφανίσω. είπα και την επόμενη στιγμή του όρμισα με μανία.
Τράβηξε κι εκείνος το σπαθί του κι αρχίσαμε να ξιφομαχούμε. Οι κινήσεις του ήταν γρήγορες και δυνατές, αλλά η οργή μου υπερίσχυε. Μετά από αρκετά χτυπήματα, τον κλότσησα στο στομάχι και τον κόλλησα στον τοίχο της αίθουσας.
-Σήκω. Ακόμα είμαι στο ζέσταμα.
-Πραγματικά είσαι ανυπόμονος Kuran Kaname-san.
Τα μάτια μου έγιναν σαν δυο σχισμές ακούγοντάς τον να προφέρει το όνομά μου με τόση ευκολία. Μάλλον κάποιος είχε κάνει την έρευνά του. Τότε σηκώθηκε και έβγαλε τα διακριτικά, μένοντας με το πουκάμισό του, ενώ η ενδυμασία έπεσε στο πάτωμα. Έβγαλε απ'την τσέπη του ένα αντικείμενο που έμοιαζε με σιδερογροθιά και το φόρεσε. Μου όρμισε αμέσως και κούνησα το σπαθί μου με όλη μου τη δύναμη χτυπώντας το δικό του. Το σπαθί του Captain έπεσε στο έδαφος, αλλά δε φάνηκε να τον νοιάζει. Έβγαλε άλλο ένα αντικείμενο απ'την τσέπη του και το φόρεσε στο άλλο του χέρι. Τέσσερις λεπίδες εμφανίστηκαν απ'το πουθενά πάνω στο αντικείμενο και εκείνος επιτέθηκε ξανά.
-Δε ξέρω τι είναι αυτό που έχεις για όπλο, το σίγουρο είναι πως είναι άχρηστο απέναντί μου.
Εκείνη την στιγμή προσπάθησε να μου ρίξει γροθιά, αλλά πριν με χτυπήσει το χέρι του σταμάτησε. Φαινόταν να προσπαθεί να το κινήσει προς το μέρος μου, μα δεν μπορούσε.
-Νόμιζα ότι το έψαξες το θέμα... Μεταλλικά αντικείμενα δεν έχουν αποτέλεσμα σε μένα!

Βγήκα απότομα από το δωμάτιο έχοντας την Akane δίπλα μου,δεν μιλούσε καθόλου και είχα αρχίσει να ανησυχώ. Ξαφνικά όμως μπροστά μου βρέθηκε μια ομάδα marine που αμέσως μόλις με είδαν πυροβόλησαν έριξα την Akane κάτω για αν την προστατέψω και οι marines ευτυχώς αστόχησαν. τότε σηκώθηκα απότομα και τράβηξα το σπαθί μου, έτρεξα κατά πάνω τους και τους επιτέθηκα οι μπροστινοί δεν ήταν αρκετά τυχερού καθώς δεν είχαν προλάβει να τραβήξουν τα σπαθιά τους για να αμυνθούν οι υπόλοιποι τρεις που ήταν πίσω κατάφεραν να αποκρούσουν τα χτυπήματα μου,το μίσος μου για κάθε marine ήταν φανερό και ήμουν έτοιμος να τους κάνω να πληρώσουν. Κινούσα το σπαθί μου στον αέρα και τους χτυπούσα με μανία είχα καταφέρει να βρω τα ανοίγματα στην άμυνα τους και τους προκάλεσα θανάσιμα τραύματά. Μόλις όλοι οι εχθροί μου είχαν πέσει νεκροί γύρισα πίσω στην Akane που ήταν ακόμη στο πάτωμα την βοήθησα να σηκωθεί αλλά μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν σε άθλια κατάσταση.
-Akane μίλα μου... Είσαι καλά..??
-Jester-kun δεν περίμενα να με σώσεις νόμιζα ότι θα πέθαινα και δεν θα σε ξανά έβλεπα ποτέ...Σε αγαπώ...!!!
-Δεν θα σε ξανά αφήσω ποτέ μόνη σου θα είμαστε για πάντα μαζί...Και θα φύγουμε από εδώ θα ταξιδέψουμε στην θάλασσα μαζί...
Τότε την φίλησα και πάλι,ειχα αρχισει να θυμονο ακομα περισοτερο με τους marine για αυτο που της εκαναν δεν θα τους αφηνα να ζησουν εκεινη την στιγμη όποιον marine έβλεπα μπροστά μου θα τον σκότωνα χωρίς δεύτερη κουβέντα.... Ξαφνικά όμως άκουσα ποδοβολητά και μπροστά μου εμφανίστηκαν 10 marine σηκώθηκα και τράβηξα το σπαθί μου, ήμουν έτοιμος να τους σκοτώσω....

Το ύφος του αρχηγού είχε αλλάξει. Φαινόταν να ζορίζεται και δεν μπορούσε να το κρύψει. Βέβαια ήταν αρκετά ισχυρός για να με κάνει να στέλνω τόσο μεγάλες ποσότητες μαγνητικών κυμάτων, ώστε να σταματήσω τις λεπίδες που βρίσκονταν στη γροθιά του. Τότε, άρχισα να κάνω τα μαγνητικά κύματα να χτυπούν τις λεπίδες από πολλές διαφορετικές μεριές, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να συμπυκνώνονται με ταχείς ρυθμούς. Ο αρχηγός οπισθοχώρησε και βλασφήμησε για τη λανθασμένη κίνησή του. Έβγαλε το αντικείμενο απ'το χέρι του και το πέταξε πίσω του, ενώ έστρεψε το άλλο προς το μέρος μου.
-Δε φαίνεται να καταλαβαίνεις έτσι?
Δεν έδωσε σημασία στα λόγια μου, παρά μου όρμισε. Άρχισα να στέλνω μαγνητικά κύματα προς το όπλο, αλλά δεν ελαττώθηκε η πορεία του. Πήδηξα στα πλάγια αποφεύγοντας την επίθεσή του και συνειδητοποίησα τι συνέβη.
-Έξυπνος συνδυασμός. Η βάση του όπλου σου είναι από Kairoseki σωστά?
-Χμμμ!? Είσαι γρήγορος.
-Ναι, πολύ πιο γρήγορος από σένα.
Του επιτέθηκα στοχεύοντας το κεφάλι του και όπως περίμενα έσκυψε για να αποφύγει το χτύπημα. Τότε άρχισα να έλκω τη γροθιά με τις λεπίδες που είχε πετάξει νωρίτερα και τον χτύπησα στην πλάτη, κάνοντάς τον να παραπατήσει. Μου δόθηκε η ευκαιρία που ζητούσα. Κατέβασα με δύναμη το σπαθί μου και του το έμπηξα στον ώμο. Ο Captain ούρλιαξε απ'τον πόνο και προσπάθησε να με καρφώσει με τις λεπίδες, αλλά μάταια. Έκανα ένα βήμα προς τα πίσω και τον απέφυγα. Το σπαθί μου βρισκόταν ακόμα στο σώμα του και ο πόνος δεν είχε εξαφανιστεί απ'το πρόσωπό του.
-Τα λέμε στην κόλαση! του είπα και βγάζοντας μια σφαίρα απ'την τσέπη μου, την εκτόξευσα στο στήθος του. Στη συνέχεια τράβηξα το σπαθί από πάνω του και αφού το καθάρισα, το έβαλα στη θήκη του και κίνησα προς τον Jester.

Κατάφερα μετά από μια δύσκολη μάχη να σκοτώσω και τους 10 όμως είχα τραυματιστεί από μια σφαίρα στον ώμο, μπορούσα ακόμα να κουνήσω το χέρι μου αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος,η Akane έτρεξε γρήγορα διπλά μου τρομοκρατημένη και κοιτούσε το τραύμα μου,την ιδία στιγμή με αγκάλιασε σφιχτά και μπορούσα να νιώσω την καρδιά να της να χτύπα.Την άφησα όμως και προχώρησα προς το δωμάτιο όπου άφησα τον kuran,σε μερικά λεπτά τον είδα μπροστά μου και πήγα κοντά του.
-Είσαι εντάξει...??
-Εγώ καλά είμαι, εσύ όμως έχεις τραυματιστεί άσχημα..
-Αυτό δεν είναι τίποτα... Μπορώ να αντέξω για ώρες τον πόνο..
-Άσε να το αναλάβω εγώ...
Τότε άρχισα να νιώθω την σφαίρα να βγαίνει από μέσα μου και ο πόνος όλο και δυνάμωνε αλλά εγώ είχα σφίξει τα δόντια και δεν έδειξα τον πραγματικό πόνο που ένιωθα. Όταν η σφαίρα βγήκε άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες και κούνησα λίγο το χέρι μου ενώ την ιδία στιγμή η Akane με αγκάλιασε και πάλι...
-Πρέπει να φύγουμε από εδώ γρήγορα...
-Έχουν σοβαρές απώλειες οπότε μπορούμε να βρούμε την ευκαιρία μας και να φύγουμε...
Τότε αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στους διαδρόμους και να κατεβαίνουμε σκάλες, μέσα σε μερικά λεπτά είχαμε φτάσει στην πύλη από την οποία μπήκαμε,και μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν είχαμε καμιά αντίσταση. Καταφέραμε επιτέλους να βγούμε από τι κτήριο και να βγούμε στην αυλή της βάσης εκείνη την στιγμή έπεσα στα γόνατα και άρχισα να περνώ βαθιές ανάσες. ξαφνικά όμως είχαμε περικυκλωθεί από τον στρατό τον marine οι οποίοι μας σημάδευαν και ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν όμως την ίδια στιγμή ακούστηκαν κραυγές και σηκώσαμε και οι τρεις τα κεφάλια μας έκπληκτοι καθώς ο στρατός τον επαναστατών ήρθε για να μας βοηθήσει....

Με το που βγήκαμε απ'το κτήριο, βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από τους υπόλοιπους Marines της βάσης. Μπορεί ο τρόπος που χειριστήκαμε την εισβολή να ήταν καλός και να προκάλεσε πολλαπλές απώλειες για τους αντιπάλους μας, αλλά ο αριθμός τους συνέχιζε να είναι τεράστιος.
-Όλα τελείωσαν. Παραδοθείτε ήρεμα. είπε ένας και άρχισε να μας πλησιάζει, αλλά μάλλον τα σχέδιά του χάλασαν. Φωνές ακούστηκαν απ'την εξωτερική πύλη και η στρατιά των επαναστατών είχε επιτέλους κινητοποιηθεί. Πρωτοπόρος ήταν ο άντρας που έδινε διαταγές και στο χέρι του κρατούσε ένα λάβαρο που είχε ως σήμα έναν κόκκινο δράκο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου, καθώς έβλεπα τους επαναστάτες να ορμούν και να συνθλίβουν οποιαδήποτε αντίσταση στο πέρασμά τους. Οι απώλειες που τους είχαμε προκαλέσει με τον Jester ήταν υπεραρκετές. Σε συνδυασμό με το θάνατο του αρχηγού της βάσης, η έκβαση της μάχης ήταν προφανής. Οι Marines πλέον είχαν μπερδευτεί για τα καλά. Δεν ήξεραν που να πρωτοστρέψουν την προσοχή τους, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν γρήγορα. Δεν πήρε πολύ χρόνο και σχεδόν όλοι οι Marines ήταν νεκροί ή τραυματισμένοι, αλλά δεν έλειψαν κι αυτοί που παραδόθηκαν στο τέλος και προορίζονταν για αιχμάλωτοι, δηλαδή πηγές πληροφοριών. Μετά την καθαρή νίκη οι επαναστάτες άρχισαν να βροντοφωνάζουν και να πανηγυρίζουν. Αυτό το συναίσθημα ήταν πράγματι εξαίσιο. Ο Jester απ'την άλλη πανηγύρισε με διαφορετικό τρόπο, φιλώντας συνέχεια την Akane. Τότε συνέβη κάτι. Άκουσα κάποιον να μιλάει.
-Kukuku~~~ Παίξατε καλά Kaname-kun.
Έκπληκτος κοίταξα ψηλά από όπου προερχόταν και η φωνή και είδα έναν άντρα τυλιγμένο με έναν μαύρο μανδύα. Φορούσε κουκούλα και το μόνο που φαινόταν ήταν ένα πλατύ χαμόγελο. Κανείς δεν τον είχε προσέξει.
-Μην ανησυχείς, θα συναντηθούμε σύντομα! Kukuku~~~ και τότε εξαφανίστηκε.
Ο Jester γύρισε προς το μέρος μου και με σκούντηξε χαρούμενος.
-Νικήσαμε!!!
Του χαμογέλασα και άρχισα να συμμετέχω κι εγώ στον ενθουσιασμό των συντρόφων μου, ξεχνώντας προσωρινά το συμβάν με τον άντρα.

Η εμφάνιση τον σύμμαχων μας έδωσε μια ολοκληρωτική ήττα στους marines, εκείνη την στιγμή ήθελα αν ηρεμήσω και να αγκαλιάσω την Akane σφιχτά, κατάφερα να την σώσω και εκείνη την στιγμή με κατάχτησε ο ενθουσιασμός και η χαρά της νίκης, έτρεξα δίπλα στην Akane και μου χαμογέλασε καθώς την ίδια στιγμή την πήρα για άλλη μια φορά στην αγκαλιά μου και μύρισα το άρωμα από τα μαλλιά της που με οδήγησε σε εκείνη, είχα πια την ευκαιρία να την φιλήσω χωρίς αν ανησυχώ για τίποτα οι σύμμαχοι μου μας έδωσαν την νίκη και τώρα πια θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Μετά από λίγο κοίταξα τον kuran που έδειχνε κάπως ξαφνιασμένος έτρεξα διπλά του και τον σκούντηξα για να συνέλθει. Μέτα από την ολοκλήρωση τον πανηγυρισμών όλοι οι επαναστάτες ξεκίνησαν την πορεία τους προς την βάση και τους ακολουθήσαμε και εμείς. Καθώς περνούσαμε μέσα από την πόλη άρχισα να σκέφτομαι τις προηγούμενες μέρες και μήνες που πέρασαν για να φτάσω εκείνη την στιγμή σε μια νίκη μαζί με τον στρατό τον επαναστατών.Μου φάνηκε σαν όλα να συνέβησαν τόσο γρήγορα που το παρελθών μου φαινόταν σαν να συνεβει σε μερικές ώρες.Οι ώρες πέρασαν και είχαμε φτάσει στην πίσω στην βάση μας οπού έξω μας περίμενε οι αρχηγός και οι υπόλοιποι υψηλόβαθμου.
-Συγχαρητήρια επαναστάτες... Καταφέραμε μαι συμπαντική νίκη εναντίων τον εχθρών μας και τώρα πια μπορούμε να δώσουμε τις πληροφορίες που χρειάζεται ο Kakumeika και οι σύμμαχοι μας στην Grand line..Kaname..Rogers...
Εκείνη την στιγμή εμφανιστήκαμε και οι τρεις μπροστά από την αρχηγό..
-Εσείς έχετε την δύναμη που χρειάζεται ο Kakumeika είστε άξιοι της θέσης σας και πιστεύω ότι έχετε πολύ μεγάλο λαμπρό μέλλων μπροστά σας...

Τα λόγια της Hiyoko ήταν ενθαρρυντικά, αλλά η Akane συνέχιζε να μην τη συμπαθεί. Την στραβοκοιτούσε και είχε ένα αστείο ύφος, που με δυσκολία κατάφερνα να κρύψω τα γέλια μου. Ευχαριστήσαμε την αρχηγό και πήγαμε στα δωμάτιά μας. Η Akane είχε κρεμαστεί απ'τον Jester, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει η αμηχανία μου.
-Λοιπόν, καληνύχτα Jest. Τα πήγαμε πολύ καλά. Η πρότασή μου ισχύει.
-Το ξέρω! Θα φύγουμε αύριο?
-Ναι. Καληνύχτα Akane! Μη τον ξεζουμίσεις, τον θέλω αύριο. είπα και έτρεξα στο δωμάτιό μου, ενώ την άκουσα να με βρίζει. Γέλασα άθελά μου και ακούμπησα την πλάτη μου στην πόρτα. Η Akane επέστρεψε κοντά μας και ήταν ανακουφιστικό. Τότε η κούραση των δυο ημερών με κατέκλυσε και σωριάστηκα στο κρεβάτι μου. Κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως με τη χαρά ότι η Akane ήταν ασφαλής.
Ξύπνησα αργά την επόμενη μέρα. Μπορούσα να το καταλάβω απ'τα ποδοβολητά στους διαδρόμους. Ετοιμάστηκα και πήγα στην τραπεζαρία. Εκεί βρισκόταν η Hiyoko, έχοντας καλυμμένα με επιδέσμους πολλά σημεία του σώματός της. Την πλησίασα και έκανε νόημα σε δυο επαναστάτες να μας αφήσουν μόνους.
-Καλημέρα.
-Καλησπέρα λέει ο κόσμος.
- Σήμερα εγώ με τον Rogers και την Akane θα φύγουμε. Θέλω να δηλώσω τις ευχαριστίες μου για τη φιλοξενία και την παροχή των αναγκαίων.
-Υποχρέωσή μου.
-Θέλω δυο πράγματα ακόμα. Χρειάζομαι σφαίρες και ένα καλό μπαρ για μια τελευταία επίσκεψη στο νησί.
Μου έγνεψε καταφατικά. Με προμήθευσαν με αρκετές σφαίρες και μου έδωσαν οδηγίες για την τοποθεσία του μπαρ που ζητούσα. Έτσι, έκατσα σε ένα άδειο τραπέζι και περίμενα τον Jester να ανέβει για να αναχωρήσουμε.

Είχαμε πια γυρίσει στην βάση και θα περνάγαμε την νύχτα εκεί, εγώ και η Akane περάσαμε την νύχτα μαζί και χαρήκαμε ελεύθερα τον έρωτα μας, ήμουν αρκετά χαρούμενος που βρήκε το παλιό της ευατο, όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ όσο ήρεμος και να ήμουν μετά από την νίκη και την σωτηρία της Akane σκέψεις συνέχισαν να περνούν ασταμάτητα από το μυαλό, ήθελα να βρω ένα τρόπο να επιστρέψω στο north blue και αν επισκεφτώ την πατρίδα μου το lyneel είχαν περάσει μήνες από τότε που έφυγα και άρχισε να μου λείπει, μετά από μερικά λεπτά κατάφερα να κοιμηθώ με την Akane στην αγκαλιά μου.
Δυσκολεύτηκα αρκετά για να σηκωθώ είχα κουραστεί αρκετά από την χθεσινή νύχτα και η Akane με τραβούσε επίμονα να σηκωθώ γιατί είχα ώρες που κοιμόμουν,με τα πολλά σηκώθηκα και πήγα αν πλυθώ αλλά η Akane δεν με άφησε ήσυχο γιατί γδύθηκε και αυτή και με στρίμωξε στο μπάνιο και για μια ακόμη φορά τα κορμιά μας ενώθηκαν με αποτέλεσμα να εξουθενωθώ τελείως. Ντύθηκα και βγήκα από το δωμάτιο και ξεκίνησα για την τραπεζαρία οπού εκεί καθόταν ο Kuran οπός πάντα μόνος καθώς ερχόμουν κοντά του με κοιτούσε και γέλαγε με τα χάλια μου...
-Τι έγινε Jest σε πέθανε.....
-Άσε ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω... Είσαι πολύ τυχερός που δεν μπλεκεις με γυναίκες φίλε μου...
-Έχεις δίκαιο....

Σπόιλερ:

-Λοιπόν λέω να πάμε μια βόλτα στην πόλη είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια πράγματα...Που είναι η βλαμμένη...
-Είπες κάτι....??
-Εμμμ οχι... Άλλα σου είπα τον θέλω ζωντανό και εσύ μου τον έφερες ετοιμοθάνατο...
-Των αγαπάω τόσο πολύ που δεν μπορώ να το ελέγξω...
Τότε έπεσε πάνω μου και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Μετά από μερικά λεπτά ξεκινήσαμε για την πόλη όπου αυτήν την φορά είχαμε την ευκαιρία να δούμε κατοίκους στο νησί.Ο Kuran μας οδήγησε σε ένα κοντινό μπαρ της περιοχής οπού καθίσαμε για να συζητήσουμε για την συνέχεια.Στο μπαρ υπήρχαν αρκετοί κάτοικοι που συζητούσαν και υπήρχε οχλαγωγία, ήταν ένας συμπαθητικός χώρος με πέτρινους τοίχους και ξύλινα τραπέζια και η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρωτική, αισθανόμουν χαλαρός καθώς καθόμουν αλλά η Akane συνέχιζε να με πιέζει στην αγκαλιά της. Ένας άνδρας που ονομαζόταν Ken Watamoshi πήρε της παραγγελίες μας και δεν έδειχνε ιδιαίτερα χαρούμενος που μας είδε. Εγώ κοιτούσα επίμονα τον Kuran καθώς περίμενα να μου εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο ήθελε να μου μιλήσει...

Είχα μάθει στη βάση ότι ο Ken Watamoshi μισούσε την κατάσταση που επικρατούσε στο νησί και για το λόγο αυτό δε φάνηκε να μας συμπαθεί. Αφού ήρθαν οι μπύρες (δε φαντάζομαι να περιμένατε να παραγγείλουμε τίποτα διαφορετικό...) ήπιαμε μια γουλιά και μπήκα στο θέμα.
-Jest, είχαμε πει να φτιάξουμε μια ομάδα και να ταξιδεύουμε μαζί. Υπάρχει ένα θεματάκι σχετικά με αυτό. Πρέπει να πάω στην East Blue και να ολοκληρώσω την πορεία μου εκεί.
-Άρα θες να χωριστούμε προς το παρόν?
-Ναι. Μετά την επίσκεψή μου στο Mirror Ball θα συναντηθούμε ξανά.
-Κανένα πρόβλημα.
-Έχεις κάτι να κάνεις στο ενδιάμεσο?
-Ναι μην ανησυχείς.
-Φυσικά και έχει. είπε η Akane αγκαλιάζοντάς τον.
-Πρόστυχη...
-Καμιά ιδέα για το πώς θα λένε την ομάδα?
-Τι θα έλεγες για Outlaws?
-Πολύ καλό Πώς θα επικοινωνήσουμε όταν έρθει η στιγμή?
-Όλα είναι προετοιμασμένα. Θα σας δώσω και μια βάρκα επειδή η προηγούμενη διαλύθηκε.
-Ωραία.
Τελειώσαμε με την μπύρα και μετά από ένα σύντομο περίπατο στην πόλη, φτάσαμε στο σημείο που είχα αγκυροβολήσει. Ανεβήκαμε με την ανεμόσκαλα και έδωσα στον Jester ένα Den Den Mushi που μου είχε δώσει ο Sorin στο Mystery Island. Στη συνέχεια κατέβασα τη βάρκα που χρησιμοποιούσα για να τον Jester και την Akane.
-Λοιπόν, οι δρόμοι μας θα χωριστούν για λίγο φίλε μου.
-Ναι.
-Να προσέχεις και πιο συγκεκριμένα και το βλαμμένο από εκεί. είπα αναφερόμενος στην Akane που καθόταν ήδη στη βάρκα.
-Ψόφα!
-
-Καλό ταξίδι Kuran!
-Επίσης Jest!
Κι αφού δώσαμε τα χέρια, ο καθένας έπλευσε για το δικό του προσωρινό προορισμό, μέχρι να συναντηθούμε ξανά.

Τέλος

Όνομα: Kuran Kaname/Jester Rogers
Haki Points: 2/4
Player of the Month Points: 9/9
Beli: 56.995/57.000
Bounty/Fame Points: 9.000.000/4.500.000
Παρατηρήσεις: Πάρα μα πάρα πολύ καλή ιστορία. Με γέλιο, δράση, αγωνία, ενδιαφέρον... Λίγο υπερβολικά τούμπανα είστε. Πολύ ωραία και προσεγμένα ποστ. Ειδικά εσύ τζέστερ με τα ορθογραφικά σου έχεις καλυτερέψει (απλά το αναφέρω), τουλάχιστον όταν προσέχεις το ποστ. Πολύ καλά, καλή συνέχεια με το πλήρωμα σας. Στα μπέλλι ο Κριάρης πήρε λιγότερα γιατί πλήρωσε τις μπύρες.