[Αρχή-Φρούτο]The Quest[Τέλος-Φρούτο]

Η πόρτα άνοιξε με δύναμη και προσέκρουσε στον τοίχο κάνοντας ένα δυνατό θόρυβο. Τότε μπήκα μέσα, τραβώντας αυθόρμητα τα σπαθιά μου απ'τις θήκες τους. Αυτό που αντίκρισα με ξάφνιασε αν και περίμενα ότι κάτι περίεργο θα γινόταν. Πίσω απ'την πόρτα λοιπόν κρυβόταν ένα μεγάλο δωμάτιο με ξύλινους τοίχους(όπως είναι λογικό μιας και βρίσκομαι μέσα σ'ένα δέντρο), στους οποίους υπήρχαν κρεμασμένες δάδες που φώτιζαν τον χώρο και στο κέντρο του δωματίου υπήρχε ένα ξύλινο κρεβάτι με ένα στρώμα από άχυρα επάνω του το οποίο ήταν άδειο! Έκανα μερικά βήματα μπροστά ενώ παράλληλα κοιτούσα δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας για οτιδήποτε μπορούσε να με βοηθήσει ή έμοιαζε επικίνδυνο.

-Μοιάζει άδειο.
-Σωστά το είπες!! Μοιάζει!! Είναι όμως??
-Αυτό θα το εξακριβώσουμε αφού κοιτάξουμε καλύτερα στο εσωτερικό.
Είπε η Νικόλ και έκανε μερικά βήματα κι αυτή έως ότου βρέθηκε δίπλα μου.
-Κοίτα! Εκεί, στο τέλος του δωματίου!!
Είπε κι έδειξε με το χέρι της μία ακόμα πόρτα δυο φορές πιο μεγάλη απ'την προηγούμενη που περάσαμε!!
-Εκεί μέσα είναι!! Εκεί βρίσκεται το φρούτο σου!!
Είπε με φανερό ενθουσιασμό η Νικόλ!! Αλλά εγώ συνέχισα να είμαι επιφυλακτικός.
-Εκεί μπορεί να βρίσκεται το φρούτο αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά!! Κάτι λείπει ή μάλλον κάποιος λείπει!!
-Ο Yubari...
-Ακριβώς...
-Όχι!! Ο YUBARI!!! ΠΙΣΩ ΜΑΣ!!!

Η κραυγή τρόμου της Νικόλ αντήχησε σ'όλο το δωμάτιο!! Με το που φώναξε όμως πεταχτήκαμε και οι δύο σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Εγώ αριστερά κι αυτή δεξιά!! Και ευτυχώς που το κάναμε γιατί αλλιώς θα ήμασταν νεκροί!! Ο Yubari κρατούσε στα χέρια του ένα τεράστιο σπαθί που αν έπεφτε πάνω μας θα μας έκοβε στα δύο!! Έκανα μια τούμπα και βρέθηκα ξανά όρθιος στα πόδια μου!! Τότε ήταν και η πρώτη φορά που αντίκρισα τον γιγαντόσωμο πειρατή!!! Με ύψος πάνω από τρία μέτρα και μπράτσα μεγάλα σαν κορμούς δέντρων, ο Yubari ήταν ένα τρομακτικό θέαμα!! Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι που το κρατούσε μία ξεφτισμένη ζώνη, μαύρες μπότες που έφταναν ως το γόνατο του, ένα λευκό πουκάμισο που καλυπτόταν από έναν κόκκινο μανδύα!! Είχε γκριζόμαυρα γένια, καθόλου μαλλιά και το κεφάλι του γυάλιζε λες και το έτριβε επί δύο μέρες!! Μόλις μας κοίταξε φανέρωσε ένα μοχθηρό χαμόγελο το οποίο αποκάλυψε μια σειρά από μυτερά κίτρινα δόντια!!

-Επισκέπτες...χμμμ...καιρό έχω να δω επισκέπτες....γι'αυτό πρέπει να είμαι καλός οικοδεσπότης!! Τι να σας προσφέρουμε??? Μήπως κανένα φρουτάκι??? Μουχαχαχαχαχα!!!!
-Yubari.....
-Χμμμμ....το κορίτσι που ήρθε να κλέψει το φρούτο μου....χμμμμμ.....Ήρθες πάλι να κεραστείς?? Τόσο σ'άρεσε η προηγούμενη επίσκεψή σου?? Μουχαχαχαχαχα!!!
-Αυτή τη φορά η κατάληξη θα είναι διαφορετική!!!
-Χμμμμμ...Και τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό κοριτσάκι?? Χμμμμ....Μήπως το αγόρι σου από δω θα πρέπει να με φοβήσει!!! Μουχαχαχαχαχαχα!!!
-Δεν είναι το αγόρι μου, παλιοβρωμιάρη!!! 423425

Φώναξε η Νικόλ και έβγαλε μερικές μικρές λεπίδες και τις πέταξε προς το μέρος του Yubari!! Αυτός όμως παρά το ύψος και το βάρος του έκανε μία πολύ γρήγορη με το σπαθί του και απέκρουσε τα μαχαίρια της Νικόλ λες και ήταν τίποτα κουνούπια!!

-Χμμμμ....Με τον ίδιο τρόπο πήγες να κερδίσεις το φρούτο και την άλλη φορά!! Απ'ότι φαίνεται το μάθημα δεν σου έγινε πάθημα!! Μουχαχαχαχα!!
-Σκάσε ανόητε χοντρέ!!! Το πάθημα δεν έγινε μάθημα, όχι το αντίθετο, bakaaa!!!
-Χμμμ?? Τολμάς και με ειρωνεύεσαι?? Εσύ μια άθλια κλέφτρα φρούτων???
- Συγνώμη που διακόπτω αυτήν την γλυκιά επανένωση αλλά είμαι κι εγώ εδώ! Και να σας υπενθυμίσω ότι αυτό το φρούτο θα γίνει δικό μου!!!!
-Χμμ..Ποιος είσαι εσύ πάλι??
-Ο νέος ιδιοκτήτης του φρούτου του διαβόλου!!
Μουχαχαχαχα!! Πολύ αστείο!! Είσαι ένα πολύ αστείος τύπος!! Για να πάρεις το φρούτο πρέπει πρώτα να περάσεις πάνω απ'το πτώμα μου!!!
-Αυτό κανονίζεται!!!

Είπα και έτρεξα κατά πάνω του με τα σπαθιά μου έτοιμα να γευτούν το αίμα του. Η μάχη μόλις ξεκίνησε...

Τα σπαθιά μου άρχισαν να χτυπάνε προς το μέρος του πειρατή αλλά συνέχισε να αμύνεται καλά. Η Νικόλ προσπαθούσε κι αυτή να συνεισφέρει στη μάχη αλλά το μόνο που κατάφερνε ήταν να με εμποδίζει να κινηθώ!! Ο Yubari έκανε μία περιστροφή του σπαθιού του στον αέρα κι έτσι η Νικόλ κι εγώ πεταχτήκαμε αρκετά μέτρα πίσω για να αποφύγουμε την κοψιά του σπαθιού του!!

-Ελπίζω να κατάλαβες τι αντιμετωπίζεις..Δεν θα παραδώσει εύκολα το φρούτο...Ο Yubari είναι.....
-....Μεγαλόσωμος?? Ναι, το βλέπω!!!
-Είναι πανύψηλος και πάνω από 400 κιλά, κι όλα είναι μύες. Πολεμάει μ'αυτό το μεγάλο και βαρύ σπαθί, αλλά μπορεί και το κρατά άνετα και μ'ένα χέρι! Λένε πως έχει κόψει άντρες στα δύο μ'ένα μόνο χτύπημα! Κάτω απ'τα ρούχα του κρύβεται μια πανοπλία, η οποία είναι τόσο βαριά που κανείς πιο μικρόσωμος δεν θα μπορούσε να αντέξει στο βάρος της, πόσο μάλλον να κινείται φορώντας την!!
-Έχω σκοτώσει και παλαιότερα μεγαλόσωμους άντρες Το κόλπο είναι να τους ρίξεις κάτω στο έδαφος. Μόλις πέσουν κάτω είναι νεκροί!! Αλλά σ'ευχαριστώ που με ενημέρωσες έγκαιρα!! Την επόμενη φορά να μου δώσεις πληροφορίες για τον εχθρό μετά τη μάχη!!
-Την επόμενη φορά?? Ποια επόμενη φορά??? Αν δεν σοβαρευτείς αυτή θα είναι η τελευταία φοράς που αναπνέεις!! Γι'αυτό άσε τις ειρωνείες και βρες έναν τρόπο να τον κερδίσεις, αν θες ακόμα το φρούτο!!!

-Μην ανησυχείς!! Σκοπεύω να αποκτήσω αυτό το φρούτο!!
-Ελπίζω να είσαι τόσο καλός στα σπαθιά όσο και στα λόγια!!
-Δεν θα έχεις λόγο να παραπονεθείς, μολονότι ο Yubari μπορεί να έχει. Όσο παχιά κι αν είναι η πανοπλία που κρύβει κάτω απ'τα κουρέλια του, θα έχει κενά στις κλειδώσεις. Στους αγκώνες και στα γόνατα, στις μασχάλες... θα βρω ένα μέρος να τον γαργαλήσω λίγο, σου το υπόσχομαι.
-Μακάρι....Τα σπαθιά σου είναι ασυνήθιστα γυαλιστερά!! Γιατί έτσι??
-Μια μικρή έκπληξη!!!

Όρθωσα το ανάστημα μου και κάρφωσα τον τεράστιο πειρατή στα μάτια!!

-Σε προκαλώ σε μονομαχία!! Ένας εναντίον ενός!! Οι δυο μας μόνο!! Ο νικητής παίρνει το φρούτο!!

Ο πειρατής στεκόταν καμαρωτός κι έτσι όπως στεκόταν έμοιαζε λες και ήταν φτιαγμένος από πέτρα! Το μεγάλο του σπαθί ήταν καρφωμένο στο έδαφος μπροστά του, έξι πόδια από χαραγμένο μέταλλο. Τα τεράστια χέρια του, στα οποία είχε φορέσει ατσάλινα γάντια, ακουμπούσαν πάνω στη λαβή. Η Νικόλ με πλησίασε και μου ψιθύρισε στο αυτί...

-Θα μονομαχήσεις μόνος μ'αυτό το πράμα??
-Θα το σκοτώσω αυτό το πράμα!!
-Καλή τύχη τότε!!! Πίστεψε με, θα την χρειαστείς!!!

"Θα χορέψω γύρω του, ώσπου να κουραστεί τόσο πολύ που να μην μπορεί να σηκώσει το χέρι του και μετά θα τον ρίξω κάτω!! Μόλις πέσει......το φρούτο θα γίνει δικό μου!!"

Αυτή ήταν η σκέψη που έκανα, όσο προχωρούσα προς το μέρος του. Η θέληση μου για την απόκτηση του φρούτου, ήταν ο οδηγός μου. Προχωρούσα προς το μέρος του γρήγορα, ενώ αυτός πιο αργά. Ενώ προχωρούσε πέρασε στο χέρι του, μια μεγάλη ξύλινη ασπίδα που είχε κρεμασμένη μέχρι τότε στην πλάτη του. Μόλις πλησιάσαμε σε απόσταση τεσσάρων-πέντε μέτρων περίπου σταμάτησα και του φώναξα...

-Ξέρεις ποιος είμαι??
-Κάποιος νεκρός!!!
Κινήθηκα προς το πλάι....
-Είμαι ο Rob Greywind, απ'το Bliss Kingdom!! Ήρθα εδώ για να πάρω το φρούτο του διαβόλου!!!
-Έλα να το πάρεις τότε!!!

Τότε προσπάθησα να τον τρυπήσω με το σπαθί μου αλλά ο Yubari έβαλε μπροστά του την ασπίδα, παραμέρισε το χτύπημα και ξαναεπιτέθηκε. Απέφυγα το χτύπημα απείραχτος. Τα σπαθιά μου τινάχτηκαν μπροστά, ο Yubari τα χτύπησε κι έτσι τα τράβηξα και πάλι πίσω.
Το μέταλλο στρίγκλισε πάνω στο μέταλλο, καθώς το ξίφος μου χτύπησε πάνω στο στέρνο του πειρατή, διαπερνώντας το πανωφόρι του και αφήνοντας μια μακριά και φανερή γρατζουνιά στο ατσάλι από κάτω!!

-Θέλω το φρούτο!! Και θα το πάρω!! Μόλις σε σκοτώσω θα γίνει δικό μου!!
-Ήρθες για να μιλήσεις ή για να μονομαχήσεις???
-Ήρθα για να μου πεις που κρύβεις το φρούτο....και για να σε σκοτώσω!!!

Του κατάφερα ένα γρήγορο χτύπημα στην κοιλιά αλλά δίχως κάποιο αποτέλεσμα. Ο Yubari προσπάθησε να με χτυπήσει αλλά αστόχησε. Τα σπαθιά μου βρίσκονταν σε συνεχή κίνηση! Πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά προσποιούμενος πως θα χτυπήσω χαμηλά, χτυπούσα ψηλά και το αντίστροφο.

"Τουλάχιστον είναι μεγάλος στόχος!!! Αν κι αρκετά σκληρός!!"

Σκέφτηκα ενώ συνέχιζα να προσπαθώ να βρω άνοιγμα για να τον χτυπήσω. Δεν μπορούσα να αστοχήσω αν και κανένα απ'τα χτυπήματα μου δεν διαπερνούσε τη βαριά του πανοπλία. Έτσι λοιπόν, συνέχιζα να κάνω κύκλους και μετά πάλι να ορμώ, αναγκάζοντας τον μεγαλόσωμο πειρατή να στριφογυρίζει. Έτσι κύλησε η μάχη μας για πολύ ώρα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως μόλις τελείωνε αυτή η μάχη, ο δρόμος για τη δύναμη του φρούτου θα άνοιγε διάπλατα!!!

Πήγαινα σε όλο το μήκος και πλάτος του δωματίου, κάνοντας κύκλους, με τον Yubari να κόβει τον αέρα με το σπαθί του, ενώ εγώ τον χτυπούσα με τα σπαθιά μου, στο μπράτσο, το πόδι και δυο φορές στην πλάτη. Αρκετά χτυπήματα είχε δεχτεί και η ασπίδα του, η οποία άρχιζε να ξεφτύνει. Ο Yubari που και μουρμούριζε μερικές βρισιές αλλά κυρίως πολεμούσε μέσα στη σιωπή! Όχι όμως κι εγώ!!
"Το φρούτο!! Που είναι?? Που το κρύβεις?? Το φρούτο!!! Το θέλω"
Ήταν μερικές απ'τις εκφράσεις που χρησιμοποιούσα κατά τη μάχη μας. Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή απέφυγα ένα κατακόρυφο χτύπημα από το μεγάλο σπαθί του Yubari. Έπειτα απέκρουσα σταυρώνοντας τα σπαθιά μου ένα άγριο χτύπημα και αντεπιτέθηκα στοχεύοντας τα μάτια του. Ο τεράστιος άντρας έκανε ένα άλμα προς τα πίσω για να αποφύγει την επίθεση μου.
"Το φρούτο!! Που είναι?? Που το κρύβεις?? Το φρούτο!!! Το θέλω"
Συνέχισα να του φωνάζω προκλητικά, θέλοντας να τον εκνευρίσω για να χάσει την αυτοσυγκέντρωση του.!!
-ΣΚΑΣΕ!!!
Φώναξε ο πειρατής ενώ έδειχνε πως κινείται λίγο πιο αργά και το σπαθί του δεν υψωνόταν τόσο πολύ όσο όταν άρχισε η μονομαχία.
-Βούλωσε το καταραμένο στόμα σου!!!
Φώναξε ο Yubari κι έκανε δυο δρασκελιές και κατέβασε το σπαθί του προς το κεφάλι μου αλλά κατάφερα να αποφύγω κι αυτό το χτύπημα!!

Ο πειρατής τότε όρμησε κατά πάνω μου, ακριβώς πάνω στο σπαθί μου, το οποίο χτύπησε με δύναμη στο δεξί του στήθος και μετά γλίστρησε στο πλάι μ'ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο πάνω στο ατσάλι. Ξαφνικά, ο Yubari βρέθηκε αρκετά κοντά ώστε να με χτυπήσει με το τεράστιο σπαθί του. Απέφυγα το πρώτο χτύπημα και πέταξα το ένα μου σπαθί μακριά γιατί μου ήταν πλέον άχρηστο. Το δεύτερο χτύπημα το απέκρουσα με το άλλο μου σπαθί. Το μέταλλο συνάντησε το μέταλλο και μια εκκωφαντική κλαγγή απλώθηκε στον χώρο. Άρχισα να τρεκλίζω προς τα πίσω. Ο Yubari μ'ακολούθησε κατά πόδας!!

-Ώστε θες το φρούτο εεε??? Έλα να στο δώσω!!!

Η οπισθοχώρηση μου γρήγορα μετατράπηκε σε φυγή, καθώς το μεγάλο σπαθί περνούσε ξυστά από το στέρνο, τα μπράτσα και το κεφάλι μου. Ο Yubari σήκωσε το σπαθί του και το κατέβασε μ'όλη του τη δύναμη. Ευτυχώς πρόλαβα και βούτηξα στο πλάι και κυλίστηκα στο έδαφος για να γλιτώσω!!

-Γιατί φεύγεις?? Δε θες το φρούτο!?!?!?! Το μετάνιωσες???

Κατάφερα να σηκωθώ όρθιος κρατώντας στα χέρια το γυαλιστερό σπαθί μου....

-Και βέβαια το θέλω!!! Και θα το πάρω με κάθε τρόπο!!

Ο Yubari γύρισε απ'την άλλη...

-Μιλάς πάρα πολύ!! Μου φέρνεις πονοκέφαλο!! Δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ αυτό το φρούτο όσο αναπνέω!!

-Θα μου απαντήσεις που θα πάει?? Το φρούτο!! Που είναι?? Που το κρύβεις?? Το φρούτο!!! Το θέλω!!

Ο Yubari ρουθούνισε περιφρονητικά κι επιτέθηκε ξανά. Τότε φάνηκαν οι ακτίνες του ήλιου που διαπερνούσαν το δέντρο από κάποιες τρύπες στα τοιχώματα. Ο πειρατής με μία απότομη κίνηση κατάφερε να γυρίσει και να έχει πλέον τον ήλιο στην πλάτη του.

"Έχει το ένστικτο του πολεμιστή ο καταραμένος!! Ο Rob την έχει άσχημα!! Ίσως θα πρέπει να ξεχάσει το φρούτο και να αρχίσει να σκέφτεται ένα τρόπο για να φύγουμε από δω πέρα!! Οι ζωές μας είναι πιο σημαντικές από ένα φρούτο κι ας έχει μια δύναμη κρυμμένη μέσα του"

Σκεφτόταν η Νικόλ, η οποία είχε κρυφτεί σε μια γωνιά και παρακολουθούσε με αγωνία τη μάχη μου με τον Yubari.

O Yubari πλέον είχε με το μέρος του τον ήλιο. Εγώ έκανα ένα βαθύ κάθισμα και με μισόκλειστα μάτια εκτόξευσα και πάλι το σπαθί μου. Ο πειρατής κατέβασε το σπαθί του για να αποκρούσει το χτύπημα μου, αλλά το χτύπημα ήταν μόνο μια προσποίηση. Χάνοντας την ισορροπία του έκανε ένα βήμα μπροστά. Τότε έγειρα το σπαθί μου και μια ακτίνα του ήλιου άστραψε εκτυφλωτική πάνω του και χτύπησε στα μάτια του Yubari. Τότε σήκωσε την ασπίδα του για να κρύψει την λάμψη.....Το σπαθί μου έφυγε με ταχύτητα αστραπής και βρήκε το κενό στη βαριά πανοπλία, κάτω από τη μασχάλη. Η αιχμή του διαπέρασε το θώρακα και το κατεργασμένο δέρμα. Ο πειρατής έβγαλε ένα πνιχτό βογκητό, καθώς έστριψα το σπαθί μου και το ελευθέρωσα.

-Το φρούτο!! Που είναι?? Που το κρύβεις?? Το φρούτο!!! Το θέλω!!

Του είπα κι έκανα ένα κύκλο με το σπαθί προτεταμένο για ένα δεύτερο χτύπημα!!!

-ΛΕΓΕ!!!

Η Νικόλ απ'την γωνιά της ψιθύριζε συνεχώς...

-Πέσε κάτω και πέθανε!! Πέσε κάτω και πέθανε, καταραμένε!!!

Το αίμα που έτρεχε απ'την μασχάλη του Yubari ήταν δικό του και μόνο και πρέπει να αιμορραγούσε ακόμα πιο πολύ μέσα από το θώρακά του. Καθώς προσπάθησε να κάνει ένα βήμα, το ένα του πόδι λύγισε. Η Νικόλ πίστεψε πως θα έπεφτε!!!

Τότε ήταν η ευκαιρία μου. Βρέθηκα από πίσω!!

-Το φρούτο!! Που είναι?? Που το κρύβεις?? Το φρούτο!!! Το θέλω!!

Του φώναξα. Ο Yubari πήγε να γυρίσει, αλλά ήταν πολύ δυσκίνητος και το σκέφτηκε πολύ αργά. Το σπαθί μου βυθίστηκε στο πίσω μέρος του γονάτου του αυτή τη φορά, μέσα από τα στρώματα του ατσαλιού και του δέρματος, ανάμεσα στα ρούχα που έκρυβαν την πανοπλία, την πανοπλία που κάλυπτε το μηρό και τη γάμπα. Ο Yubari γύρισε από την άλλη και μετά κατέρρευσε με τα μούτρα στο έδαφος. Το τεράστιο σπαθί του πετάχτηκε από το χέρι του. Αργά και βαριά γύρισε ανάσκελα.
Πέταξα μακριά την κατεστραμμένη ασπίδα του, άρπαξα το σπαθί μου και με τα δύο χέρια και απομακρύνθηκα με αργά βήματα. Πίσω μου, ο πειρατής έβγαλε ένα βογκητό και ανασηκώθηκε στον αγκώνα του. Τότε γύρισα και γρήγορος σαν γάτα έτρεξα καταπάνω του...

-ΤΟ ΦΡΟΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!

ούρλιαξα και κατέβασα το σπαθί προς τα κάτω βάζοντας όλο μου το βάρος. Ο ήχος του ατσαλιού που έσκιζε το δέρμα ήταν μια γλυκιά μελωδία στα αυτιά μου. Με το σπαθί να προεξέχει στην κοιλιά του αντιπάλου μου, πήγα και πήρα το δικό του μεγάλο σπαθί που ήταν στο έδαφος.

-Αν πεθάνεις πριν μου πεις που είναι το φρούτο, θα σε καταδιώκω και στην πιο σκοτεινή κόλαση!!! 42521

Ο Yubari προσπάθησε να σηκωθεί!! Το σπαθί μου τον είχε διαπεράσει και τον κρατούσε καρφωμένο στο έδαφος. Έπιασε βογκώντας τη λαβή του με τα δυο του χέρια και προσπάθησε να το τραβήξει, αλλά δεν μπορούσε!! Από κάτω του σχηματιζόταν μια ολοένα και μεγαλύτερη λίμνη αίματος!!!
Τον πλησίασα!!!

-ΠΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ!!!!

Πάτησα το ένα μου πόδι στο στέρνο του πειρατή και σήκωσα το μεγάλο σπαθί με τα δυο μου χέρια!!

-ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ!! ΜΙΛΑ!!!

"Τι θα κάνει τώρα?? Θα του κόψει το κεφάλι ή θα του καρφώσει τη μύτη του σπαθιού??"
Αναρωτιόταν η Νικόλ.....Αυτό όμως ήταν κάτι που δεν θα μάθαινε ποτέ!!
Ο Yubari τίναξε το χέρι του και μ'άρπαξε πίσω από το γόνατο. Κατέβασα το σπαθί με δύναμη αλλά ήμουν εκτός ισορροπίας και η μύτη του σπαθιού το μόνο που έκανε ήταν ένα ακόμα βαθούλωμα στην πανοπλία του Yubari.

Έπειτα απ'αυτό το σπαθί έπεσε απ'τα χέρια μου καθώς το χέρι του Yubari έστριβε και έστριβε, τραβώντας με πάνω του!!

-Ποτέ....Ποτέ...Δεν θα γίνει....δικό σου!!!!

Αρχίσαμε να παλεύουμε σώμα με σώμα μέσα στο χώμα και το αίμα ενώ το σπαθί που είχε στην κοιλιά του κουνιόταν πέρα δώθε. Η Νικόλ είδε με τρόμο πως ο πειρατής με κρατούσε και με είχε τυλίξει με το τεράστιο χέρι του, κρατώντας με σφιχτά πάνω στο στέρνο του.

-Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό?!?! Δεν είναι δυνατόν!!!!

-Το φρούτο....Είναι....στην πόρτα....πίσω....στο βάθος!!! Αλλά....είναι....δικό μου!!!

Είπε ο πειρατής όταν έφερε το κεφάλι μου αρκετά κοντά στο στόμα του. Η βαθιά φωνή του μ'έκανε να ανατριχιάσω.

-Χρειάζεσαι τα μάτια μου για να ανοίξεις την πόρτα!!
Είπε τινάζοντας το ελεύθερο χέρι του στο πρόσωπο μου και πιέζοντας τα μάτια μου με τα ατσάλινα δάχτυλα του.

-Το φρούτο είναι αυτό που θες να φας?? Θα στο ταϊσω εγώ!!!
Ο Yubari χτύπησε με δύναμη τη γροθιά του στο στόμα μου, διαλύοντας τα δόντια μου. Καθώς τράβηξε τη γροθιά του, το αίμα πάνω στο γάντι του έμοιαζε να αχνίζει στον κρύο αέρα του δωματίου.

-Και τώρα το τέλος!!!

Σήκωσε το χέρι του ψηλά και ετοιμάστηκε να μου δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Η τύχη όμως ήταν με το μέρος μου. Ή καλύτερα, η Νικόλ ήταν με το μέρος μου!!

-Άφησε τον!!!!

Φώναξε με δύναμη και έχοντας στα χέρια το σπαθί που είχα πετάξει προηγουμένως έκοψε το χέρι του ανάμεσα στον αγκώνα και τον ώμο. Τότε με τις λίγες δυνάμεις που μου είχαν απομείνει κατάφερα να ελευθερωθώ απ'την αγκαλιά του πειρατή, ο οποίος έπαθε κρίση πόνου και χτυπιόταν σαν ψάρι στο έδαφος!! Η Νικόλ ήρθε τρέχοντας από πάνω μου!

-Είσαι καλά??? Τρόμαξα πολύ!!
-Σ'ευχαριστώ....Μου έσωσες τη ζωή!!!
-Στο χρωστούσα!!! Άσε με να σε βοηθήσω να σηκωθείς!! Φοβάμαι μήπως ο Yubari....
-Θα είναι νεκρός σε μερικά λεπτά!! Το σπαθί μου....Ήταν βουτηγμένο σε δηλητήριο....Δεν πρέπει να ανησυχούμε γι'αυτόν άλλο...Το μόνο που θέλουμε...είναι....τα μάτια του....πρέπει να τα βγάλεις...εσύ...εγώ δεν έχω αρκετές δυνάμεις.....
-Να του βγάλω τα μάτια??? Δεν μιλάς σοβαρά???
-Απόλυτα...Βάζεις το στιλέτο στην κόγχη....
-Ναι, ναι , ναι!!! Ξέρω πως γίνεται!!! Μεγάλη χάρη!! Μου χρωστάς πολύ μεγάλη χάρη!!! Τι κάνω για ένα χαζό φρούτο?!?!?

Η Νικόλ πλησίασε το κουφάρι του Yubari που το μόνο που έκανε πλέον ήταν να χτυπιέται ελαφρά. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν. Έβγαλε το στιλέτο της απ'το θηκάρι και με τρεμάμενα χέρια άρχισε σιγά σιγά να πλησιάζει προς τα μάτια του νεκρού πειρατή!!

-Μην φοβάσαι Νικόλ!! Μην φοβάσαι!! Δεν είναι τίποτα!! Δεν είναι απολύτως τίποτα!! Ένα πτώμα είναι!! Δεν θα καταλάβει κάτι!! Δεν θα νιώσει πόνο!! Μια μικρή κίνηση και τέλος!! Είναι παιχνιδάκι!! Το μόνο που χρειάζεται είναι ψυχραιμία!! Αργά και σταθερά!!
-Νικόλ....
-Αααααααααα!!! Τιιιιιιι????
-Σταμ..σταμάτα να μιλάς άσκοπα!! Πρέπει να τελειώνουμε....
-Αυτό ήθελες να πεις?? Με κατατρόμαξες!!! Μην ξαναμιλήσεις χωρίς λόγο!! Κάνω ότι καλύτερο μπορώ δεδομένων των συγκυριών!! Δεν είναι εύκολο ξέρεις!!
-Σε παρακαλώ!!! Τελείωνε!!!
-Καλά, καλά μωρέ θα το κάνω!! Βγάζω τα μάτια τα πάμε στην πόρτα και παίρνουμε το φρούτο!! Όλα θα γίνουν!!

Τελικά η Νικόλ έπειτα από πολύ προσπάθεια έχωσε το στιλέτο και έβγαλε το ένα μάτι του νεκρού πειρατή. Με πλησίασε, βοήθησε να σταθώ όπως μπορούσα καλύτερα και πλησιάσαμε την πόρτα.

-Τώρα τι???
-Δώσε μου το μάτι....Βλέπεις αυτό το μικρό καθρεφτάκι?? Να, βάζεις το μάτι αντικριστά και....
ΠΦΦΦΦΦΦΦ!!! Ένα δυνατός θόρυβος ακούστηκε και η πόρτα άρχισε σιγά σιγά να ανεβαίνει προς τα πάνω και να αποκαλύπτει το μυστικό του δωματίου. Μόλις άνοιξε εντελώς, η Νικόλ πήρε μια δάδα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο και φώτισε το δωμάτιο. Μέσα υπήρχε ένα μεγάλο άγαλμα που απεικόνιζε έναν άνθρωπο ο οποίος είχε τις παλάμες των χεριών του ενωμένες μεταξύ τους, αφήνοντας ένα ελάχιστο περιθώριο μεταξύ τους!!
-Δεν βλέπω πουθενά το φρούτο!!!
-Για δες καλύτερα....
-Που??
-Στα χέρια του αγάλματος...Δες εκεί που ενώνονται οι παλάμες του...Βλέπεις?? Υπάρχει ένα μικρό κενό μεταξύ τους!! Δεν εφάπτονται εξ'ολοκλήρου!! Εκεί μέσα είναι κρυμμένο το φρούτο!!
-Και πως θα το πάρουμε από κει?? Αν πάμε να το σπάσουμε ίσως το φρούτο διαλυθεί!!
-Μην ανησυχείς γι'αυτός!! Ο γερο-Yoshi είπε πως αν πλησιάσουμε το άγαλμα αρκετά, θα πρέπει να λύσουμε ένα γρίφο για να πάρουμε το φρούτο στα χέρια μας.
-Μήπως ο γρίφος είναι, το "πως θα πάρουμε το φρούτο στα χέρια μας"?!?!

Την κοίταξα κατάματα ξαφνιασμένος και ξεροκατάπια!!

-Αυτό δεν.....
-Δεν το σκέφτηκες, έτσι????

Το σοκ ήταν μεγάλο. Αν πράγματι αυτός ήταν ο γρίφος, τότε έπρεπε να σκεφτώ κάτι και γρήγορα. Ο χρόνος όμως δεν ήταν σύμμαχος μας!!

-Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω!! Έφτασα πολύ μακριά!! Δεν γίνεται να γυρίσω πίσω τώρα!!! Απλά δεν γίνεται!! Πρέπει να το πάρω!! Πρέπει να κάνω αυτό το φρούτο και τη δύναμη που κρύβει δικά μου!! Δεν θα τα παρατήσω τώρα!! Δεν ήρθα ως εδώ για χάσω το φρούτο την τελευταία στιγμή μέσα απ'τα χέρια μου!!!
-Συγνώμη αλλά είμαι κι εγώ εδώ!!!
-Ε, τιι??
-Είπα..Είμαι κι εγώ εδώ!!
-Ναι συγγνώμη αφαιρέθηκα!!
-Ας προχωρήσουμε λίγο και βλέπουμε τι κάνουμε...

Κάναμε μερικά βήματα μπροστά και φτάσαμε σε μία απόσταση λιγότερη από δύο μέτρα σε σχέση με το άγαλμα...Εγώ ήμουν ακόμα υποβασταζόμενος από τη Νικόλ!!

-Τώρα τι??
-Δεν ξέρω σου είπα....

Έκανα ένα βήμα ακόμα μόνος μπροστά, αφού πρώτα έκανα τη Νικόλ πέρα!! Και τότε συνέβει!!!

-Ποιος τολμάει να εισβάλει σε τούτο τον ιερό χώρο???

Ήταν το άγαλμα!! Τα μάτια του πήραν ένα αστραφτερό χρυσαφί φως!! Ξαφνικά μιλούσε!! Η Νικόλ τινάχτηκε και γαντζώθηκε πάνω μου!!

-Μι..μι...μιλάει!!!
-Ναι το άκουσα....Είμαι ο Rob Greywind και ήρθα να πάρω το φρούτο του διαβόλου, που έχεις στα χέρια σου!!!
-Τότε Rob Greywind θα πρέπει να απαντήσεις σωστά σε μία ερώτηση. Αν την απαντήσεις σωστά το φρούτο είναι δικό σου!! Αν όμως απαντήσεις λάθος το φρούτο θα χαθεί για πάντα μαζί με τη ζωή σου!!
-Το δέχομαι!! Είμαι έτοιμος!!

-Τι είναι αυτό που ο κατασκευαστής του δεν το θέλει, ο αγοραστής του δεν το χρησιμοποιεί και αυτός που το χρησιμοποιεί δεν το βλέπει??? Έχεις μία μόνο ευκαιρία και ένα λεπτό στη διάθεση σου. Αν απαντήσεις λάθος θα πεθάνεις, αν δεν απαντήσεις μέσα στο χρόνο πάλι θα πεθάνεις!! Ο χρόνος έχει ήδη ξεκινήσει... Έχεις 45 δευτερόλεπτα ακόμα.....44,43,42....
-Τι είναι αυτό που ο κατασκευαστής του δεν το θέλει, ο αγοραστής του δεν το χρησιμοποιεί και αυτός που το χρησιμοποιεί δεν το βλέπει??? Τι είναι?? Τι είναι??? Αααα....Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.... Παλιοκλέφτη μας έφαγες χρόνο!!
-31,30,29....
-Μην ανησυχείς Νικόλ!!!
-Τι?? Πες μου ότι το ξέρεις??? Αααα, θα πεθάνω απ'τη χαρά μου!!
-22,21,20...
-Ακριβώς αυτό!!!!
Και την καρφώνω στην κοιλιά με το ίδιος της το στιλέτο το οποίο είχα πάρει διακριτικά μόλις μου έφερε τα μάτια του Yubari....
-Μα γιατί....???
-Γιατί ήθελες το φρούτο μου!!!
-10,9,8....
-ΦΕΡΕΤΡΟ!! Η απάντηση είναι το φέρετρο!! Και θα χρειαστούμε ένα κι εδώ!!
-Σωστά!!!
Ήταν το μόνο που είπε το άγαλμα. Τότε τα χέρια του μετακινήθηκαν και οι παλάμες του άνοιξαν αποκαλύπτοντας το φρούτο. Έπειτα τα μάτια του έσβησαν. Έκανα μερικά βήματα κουτσαίνοντας και πήρα το φρούτο στα χέρια μου......

-Επιτέλους!! Δεν μπορώ να το πιστέψω!!! Είναι δικό μου!!!!
-Εδώ κάνεις λάθος νεαρέ μου!!! Yuri το φρούτο!!
Ο Yuri τεντώνει την χορδή του τόξο του και ρίχνει ένα βέλος στο χέρι μου. Σφαδάζοντας από τον πόνο πέφτω κάτω στο έδαφος και το φρούτο φεύγει μακριά μου!!!
-Εσύ??? Μα, γιατί??
-Μα γιατί τι?? Γιατί να θέλω το φρούτο του διαβόλου??? Γιατί να θέλω την απερίγραπτη δύναμη που έχει??? Μμμμμ...Δύσκολη ερώτηση ε Yuri???
O Yuri δεν απάντησε στην ερώτηση του παππού του...Συνέχισε να κοιτά με μίσος προς τη μεριά μου....
-Με κορόιδεψες!! Το έστησες όλο απ'την αρχή!!!
-Αρχίζεις και βλέπεις φως νεαρέ μου!!! Δείξ'του Yuri...
O Yuri έβγαλε απ'το σακίδιο του το κεφάλι του Νικ και μου το πέταξε..
-Τον σκότωσες?? Πες μου Yoshi, πες μου.....
-Χαχαχαχα!!! Ήξερε πολλά!! ο yuri τον σκότωσε μέσα στον λαβύρινθο.
-Και τώρα ήρθε η σειρά μου....
-ΧΑΧΑΧΑ!! Μιας και έχεις καταλάβει ότι θα πεθάνεις εδώ σ'αυτό το μέρος, θα σου πω τα πάντα. Αυτό θα είναι και το ευχαριστώ μου μιας και μου χάρισες το φρούτο που επιθυμούσα τόσο καιρό!! Ας εκπληρώσω λοιπόν την τελευταία σου επιθυμία!!! [mor173]

-Από μικρός ονειρευόμουν να αποκτήσω τη δύναμη ενός φρούτου του διαβόλου!! Αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν μπορούσα να βρω ένα σ'αυτό το καταραμένο νησί. Τα χρόνια πέρασαν και έφτασα να είμαι ένας από τους γέροντες της φυλής και να συμμετέχω στο ηγετικό συμβούλιο. Μια μέρα λοιπόν είχε καταιγίδα. Οι ανιχνευτές μας εντόπισαν ένα σεντούκι στην παραλία που είχε μέσα ένα μονάχα φρούτο. Το έφεραν λοιπόν στο συμβούλιο. Αμέσως κατάλαβα τι ήταν αυτό. Ένα φρούτο του διαβόλου, σκέφτηκα. Αλλά δεν ήμουν ο μόνος που το ήξερε. Οι άλλοι πίστευαν ότι έπρεπε να το φυλάξουμε στο ναό μας και να δοθεί στον πιο άξιο πολεμιστή μας. Δεν μπορούσα να διαφωνήσω σ'αυτό. Αλλά μπορούσα να απαιτήσω το μυστικό να μείνει μεταξύ μας. Κι έτσι κι έγινε. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να τους σκοτώνω έναν, έναν δίχως να με υποψιαστεί κανείς. Μόλις είχα απομείνει ο μοναδικός γνώστης του μυστικού του φρούτου, στο νησί εμφανίστηκε ο Yubari. Το σεντούκι ήταν στο πλοίο του και γνώριζε πως είχε πέσει στα χέρια μας. Απαίτησε να του το δώσουμε πίσω. Όπως ήταν φυσικό αρνήθηκα!! Τότε αυτός έστειλε τα πουλιά και ξεκίνησε ο πόλεμος!! Το μυστικό για τη δύναμη του φρούτου εξαπλώθηκε γρήγορα μέχρι που το έμαθαν όλοι. Η φυλή κουρασμένη απ'τη μάχη ζήτησε να δοθεί το φρούτο έτσι ώστε να λήξει ο πόλεμος. Δε γινόταν να αρνηθώ!! Αλλά γινόταν να διαπραγματευτώ!! Με μία μικρή ομάδα πήγαμε στον Yubari και του δώσαμε το φρούτο. Τότε του είπα για το άγαλμα μέσα στο δέντρο. Αν, του είπα, βάλεις ένα φρούτο του διαβόλου στα χέρια του αγάλματος τότε θα ανοίξεις μία κρυμμένη κρύπτη κάτω απ'το άγαλμα μέσα στην οποία υπάρχει ακόμα ένα φρούτο. Ο άπληστος πειρατής έπεσε στην παγίδα μου. Θα έπαιρνε το ένα για τον ίδιο και θα πουλούσε το άλλο. Όταν η ομάδα μας επέστρεφε με ρώτησαν γιατί του είπα ψέματα ενώ γνώριζα την λειτουργία του αγάλματος!! "Για να προστατέψω τη φυλή!! Για να μην αφήσω να πέσει μια τέτοια δύναμη σε λάθος χέρια!!!" Όλοι με χειροκρότησαν για τη σοφία μου!! Αλλά εγώ το έκανα για μένα. Ήξερα πως κάποια μέρα το φρούτο θα γινόταν δικό μου. Ο ανόητος Yubari έβαλε το φρούτο στα χέρια του αγάλματος κι έχασε τα λογικά του μετά το σοκ που υπέστη!! ΧΑΧΑ!!
Τότε έστειλα τον πρώτο μου απεσταλμένο. Τη Νικόλ!! Έφτασε ως εδώ αλλά δεν μπορούσε να νικήσει τον τρελοπειρατή!! Μετά ήρθες εσύ!! Και τα υπόλοιπα τα ξέρεις...Χαχαχαχαχα!! Το τέλειο σχέδιο!!

Ενώ ο γερο-Yoshi γελούσε δυνατά ένας θόρυβος ακούστηκε πίσω του. Πριν προλάβει να γυρίσει και να δει ένα δυνατό κρακ ακούστηκε!! Αίμα και σάρκα και μυαλά πετάχτηκαν στον χώρο!! Ήταν ο Yubari!! Έχοντας στο ένα χέρι που του είχε απομείνει το σπαθί που του είχα καρφώσει στην κοιλιά, με το αίμα να τρέχει ποτάμι απ'τις πληγές του, έκανε μια απότομη κίνηση κι έκοψε το μισό κεφάλι του Yuri!! Ο Yoshi έπεσε κάτω στο έδαφος έντρομος κι έβαλε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπό του.
-Μα πως?? Αφού το είδα!! Σε σκότωσε!! Ήσουν κάτω και δεν κουνιόσουν!!
-Δεν έχω πεθάνει ακόμα.....Τ'άκουσα όλα!! Εσύ φταις!!! Θα πεθάνω ήσυχος ξέροντας ότι θα σ'έχω παρέα στην κόλαση γέρο!!!
Και δίχως άλλα λόγια ο πειρατής κατέβασε το σπαθί και έκοψε τον γέρο στα δύο. Έπειτα κοίταξε με το ένα μάτι που του είχε απομείνει προς τη μεριά μου. Κοίταξε και το φρούτο. Έκανε ένα βήμα προς τα εκεί αλλά δεν τα κατάφερε!! Σωριάστηκε με τα μούτρα στο έδαφος και κολυμπούσε νεκρός πλέον στο ίδιο του το αίμα. Εγώ τότε σύρθηκα μ'όση δύναμη είχα προς το φρούτο....Άπλωσα το χέρι μου για να το πιάσω και τελικά τα κατάφερα!!!
-Τώρα πια είσαι δικό μου!!!
Είπα και έμπηξα τα δόντια μου πάνω του......

Όνομα: Destro (Rob Greywind)
Haki Points: -
Player of the Month Points: 9
Beli: 87.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Ένα μόνο θα πω.

» [Αρχή-Φρούτο] Treasure Hunt!![Τέλος-Φρούτο]
» Mε στόχο τη δικαίωση(Μερος 2ο)Η αρχή της περιπέτειας και το περίεργο φρουτο.[Τέλος]
» Μια Νέα Δύναμη[Τέλος-Φρούτο]
» [Τέλος-Φρούτο] Trouble
» [Τέλος-Φρούτο] Αποκαλύψεις