Η πειρατινα και ο ληστης[Τελος]

Ειχαν περασει πεντε μερες απο τοτε που αφησα πισω μου το Baterilla.Τα πραγματα δεν ηταν ακριβως οπως τα ειχα φανταστει.Οι μερες στην θαλασσα περνουσαν πολυ αργα.Ισως κυριως επειδη ειμουν μονος μου.Παντα ειμουν ανθρωπος που του αρεσε να βρισκετε σε κοσμο και για αυτο μαλλον μου ηταν δυσκολο να αντιμετωπισω την ατελειωτη μοναξια της θαλασσας.Ολες αυτες τις μερες που βρισκομουν στα ανοιχτα ειχα πετυχει μολις δυο ψαραδες και ενα πειρατικο πλοιο,το οποιο ευτυχως με προσπερασε μαλλον επειδη νομιζαν οτι και εγω ειμαι ψαρας.Και ευτυχως που με προσπερασε καθως με την κουραση που ενιωθα δεν θα μπορουσα να τους αντιμετωπισω με τιποτα.Πεντε μερες τωρα τραβουσα συνεχως κουπι και οι ελαχιστες ωρες υπνου που εκανα μονο ξεκουραση δεν θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν.Επρεπε να βρω ενα νησι για να μιλησω με κανεναν ανθρωπο και να μπορεσω να κοιμηθω λιγο φυσιολογικα.

Ηξερα οτι βρισκομουν κοντα στο Bliss Kingdom αλλα ποσο κοντα δεν ειχα ιδεα.Η απορια μου λυθηκε πολυ συντομα καθως στον οριζοντα μπροστα μου αρχισε να σχηματιζετε η εικονα ενος νησιου.Αρχισα να τραβαω κουπι πιο γρηγορα.Οσο πλησιαζα η εικονα γινοταν πιο καθαρη.Το νησι φαινοταν βραχωδες με ελαχιστη βλαστηση η οποια βρισκοταν στην παραλια.Στην ανατολικη μερια του υπηρχε ενα τεραστιο τειχος αλλα αυτο που μου εκανε την μεγαλυτερη εντυπωση ηταν ενα ηφαιστειο το οποιο απο οτι φαινοταν απο τα συννεφα καπνου που υπηρχαν απο πανω του ηταν ενεργο.Διενυσα λιγα ακομη μηλια σ'αυτη την ταχυτητα και βρεθηκα στην παραλια του νησιου.Εδεσα την βαρκα σε κατι πασσαλους που βρισκοταν εκει για αυτο τον λογο και αρχισα να κινουμαι προς την πολη.Η πολη ηταν χωρισμενη σε δυο επιπεδα.Τα σπιτια στο κατω επειπεδο φαινοταν απλα και φτωχικα.Αντιθετα τα σπιτια του δευτερου επιπεδου φαινονταν φανταχτερα και πλουσια.Αρχισα να προχωραω στοπρωτο επιπεδο.Οι ανθρωποι φαινοταν ησυχοι και φιλειρηνικοι.Ο δρομος ηταν γεματος ζωη και εμπορικα καταστηματα βρισκοταν παντου.Ενας γερακος καθοταν κατω εχωντας την πλατη του ακουμπισμενη στον τοιχο ενος εξ'αυτων.-Ossan...σε ποιο νησι βρισκομαι? ρωτησα για να βεβαιωθω.-Στο Bliss Kingdom μου ειπε χαμογελωντας.-Ευχαριστω πολυ...-Aλλα μονο βασιλειο δεν ειναι πια συνεχισε και το χαμογελο του αντικατασταθηκε απο ενα πικραμενο υφος.Εσκυψε το κεφαλι,τον κοιταξα για λιγο απορημενος και τελικα συνεχισα τον δρομο μου.

Προχωρουσα κοιταζοντας δεξια και αριστερα μηπως βρω καποιο πανδοχειο αλλα τιποτα.Βρισκομουν στον κεντρικο δρομο και το μονο που εβλεπα ηταν εμπορικα.Ισως τα πανδοχεια και οι ταβερνες να βρισκονται στο δευτερο επειπεδο σκεφτηκα.Εφτασα στο τελος του δρομου και βγηκα μπροστα στα σκαλια που οδηγουσαν εκει.Αρχισα να ανεβαινω και γρηγορα εφτασα στο πανω επιπεδο της πολης.Εδω τα πραγματα ηταν πιο ησυχα.Συνεχισα να προχωραω οταν ξαφνικα,στριβωντας σε ενα στενο επεσα πανω σε καποιον.Ο ανθρωπος που χτυπησα αθελα μου ηταν ενας τυπος γυρω στα 50,αδυνατος,ξανθος με το μαλλι γλυμμενο πισω και πολυ κομψα ντυμενος.Με κοιταξε στην αρχη ετοιμος να με βρισει ομως στην συνεχεια το υφος του αλλαξα δραματικα.Εγινε κιτρινος σαν λεμονι και με κοιτουσε με ματια γουρλωμενα απο τον τρομο.-Αααα...τι κανεις εσυ εδω?Αφου τα τακτοποιησαμε ολα με τον Akabane.Η συμφωνια ηταν οτι δεν θα πειραζατε εμας αλλα μονο τους αθλιους που ζουν στο πρωτο επιπεδο.Τον κοιταξα σαν χανος-Ποια συμφωνια?τον ρωτησα.-Τολμας και ρωτας???Εμεις κανουμε τοσο καιρο τα στραβα ματια σε οτι και να κανει το αφεντικο σου ο Akabane και εσυ τολμας και ρωτας...-Οϊ,οϊ.οϊ...ποιο αφεντικο μου???Ποιος στο διαλο ειναι αυτος ο Akabane???To υφος του ανθρωπου ξαναλαξε.-Μμμ...δεν εισαι ενας απο αυτος?Τοτε τι δουλεια εχεις εδω πανω βρωμιαρη?ειπε και μου εριξε ενα βλοσυρο βλεμμα.-Εψαχνα απλως κατι να φαω.
-Χαχαχαχα...οτι και εχουμε εδω ειναι πολυ ακριβο για αλητες σαν και σενα.Χασου γρηγορα απο τα ματια μου...πανε κατω μαζι με τους υπολοιπους ομοιους σου...υπαρχουν πολλα φτηνα πανδοχεια στα στενα της πολης.Εξαφανισου τωρα!!!ειπε και αρχισε να βαζει τις φωνες.Εκανα πισω και αρχισα να τρεχω ξανα προς τα σκαλια.Δεν ηθελα να δημιουργησω προβληματα.Τουλαχιστον οχι πριν μαθω τι συνεβαινε σ'αυτη την πολη.

Κατεβηκα γρηγορα τα σκαλια και ξαναβρεθηκα στο πρωτο επιπεδο.Σταματησα και παρατηρησα την πολη.Υπηρχαν πολλα στενα τα οποια δεν ειχα προσεξει πριν και κατι μου ελεγε οτι μεσα σε ενα απ'αυτα θα εβρισκα ενα καλο πανδοχει για να φαω και να κοιμηθω.Προχωρησα λιγο στον κεντρικο δρομο και ειδα οτι σε ενα σημειο του ειχε μαζευτει κοσμος σχηματιζοντας ενα κυκλο.Πλησιασα πιο κοντα και ειδα στο κεντρο του κυκλου εναν ψηλο,ξανθο, γυμνασμενο τυπο,που φορουσε ενα κοκκινο jacket,να εχει αρπαξει απο τον λαιμο εναν πολυ αδυνατο νεαρο με γυαλια.-Ελα Eric...δειξε μας καμια απο τις καινουργιες σου εφευρεσεις του φωναξε και γελασε δυνατα.Καμια 15αρια ατομα που βρισκονταν πιο κοντα στον ψηλο εκαναν το ιδιο ενω οι υπολοιποι απο τους συγκεντρωμενους απλως κοιτουσαν με τρομο στο βλεμμα τους.Ο ψηλος πεταξε τον νεαρο στο χωμα και τον εριξε μια κλωτσια στα πλευρα ετσι οπως ηταν πεσμενος.Ενιωσα οργη μεσα μου αλλα καταφερα να συγκρατηθω.Επρεπε να κρατηθω και να μην κανω καμια βιαστικη κινηση.Ετσι αποφασισα να συνεχισω τον δρομο μου και μπηκα σε ενα στενο.Μπαινωντας στο στενο ενιωσα καπως περιεργα...σαν καποιος να με κοιτουσε εντονα.Κοιταξα τριγυρω μου αλλα δεν ηταν κανενας.Ιδεα μου θα 'ναι ειπα μεσα μου.Μποροστα μου φανηκε ενα πανδοχειο και με εκανε να ξεχασω εντελως αυτη την περιεργη αισθηση.Επιτελους σκεφτηκα και ανοιξα την πορτα.

Το πανδοχειο ηταν σχετικα μικρο.Υπηρχαν 6 τραπεζια στο ισογειο,ο παγκος του ιδιοκτητη και μια σκαλα που οδηγουσε στον πανω οροφο οπου βρισκοταν τα δωματια.Ηταν εντελως αδειο.Ουτε ο πανδοχεας δεν ηταν εδω.Προχωρησα προς τον παγκο.-Ειναι κανεις εδω?φωναξα.Καμια απαντηση.Ακουσα την πορτα πισω μου να ανοιγει.Γυρισα και ειδα μια εντυπωσιακη γυναικα να ερχεται φουριοζα καταπανω μου.Η γυναικα ηταν περιπου 25 χρονων, γυρω στο 1.70,αδυνατη με σγουρα μαυρα μαλλια μεχρι την πλατη,μεγαλα καστανα ματια και το φορεμα που φορουσε τονιζε ιδιατερα το στηθος της.Εδω ειμαστε σκεφτηκα,αλλα πριν προλαβω να πω ή να κανω οτιδηποτε εβγαλε ενα σπαθι και ακουμπισε την ακρη της λεπιδας του στον λαιμο μου.-Τι δουλεια εχεις εδω?μου φωναξε.-Ειστε ολοι τοσο ευγενικοι σ'αυτο το νησι?της ειπα ψυχραιμα.Εμπηξε το σπαθι λιγο πιο δυνατα.-Τι δουλεια εχεις εδω ειπασυνεχισε.-Δεν εχω χρονο για να σου μαθω να το χειριζεσε της ειπα και με δυο χρησιμοποιωντας δυο δαχτυλα της εσπρωξα μακρια το σπαθι και πηγα να φυγω.Η γυναικα ομως με μια γρηγορη κινηση περασε το σπαθι της γυρω απο τον λαιμο μου και με ακινητοποιησε.Τοτε ακουστηκαν βηματα απο την σκαλα και ενας γεματουλης γερακος με ευγενικο προσωπο εμφανιστηκε.-Τι κανεις εκει παιδι μου???φωναξε και η γυναικα με αφησε ελευθερο.

-Eτσι σου μαθα εγω να υποδεχεσε τους ξενους,συνεχισε στον ιδιο τονο ο γερος.
-Νομιζα πως ηταν ενας απ'αυτους ειπε η κοπελα και κατεβασε το κεφαλι.
-Σε παρακαλω ξενε,συγχωρεσε την κορη μου και εγω θα σου κανω μεγαλη εκπτωσηειπε ο πανδοχεας.
-Χαχαχαχα...δεν χρειαζετε κατι τετοιο...θα την συγχωρησα αν μου πει το ονομα τηςειπα κοιταζωντας την εντονα.Σηκωσε το κεφαλι και απλωσε το χερι της-Nadia μου ειπε χαμογελωντας.-Swiftblades Jim...οι φιλοι με φωναζουν σκετο Swiftblades ειπα και της εδωσα το χερι.-Χμμ τι ονομα ειναι αυτο?Πολυ πειρατικο μου ακουγετε...
-Μα ειμαι πειρατης ειπα και γελασα δυνατα.-Και εγω ειμαι πειρατινα...ή μαλλον ειμουν ειπε και μου εδειξε ενα τατουαζ στον ωμο της.-Αλλα γυρισα οταν εμαθα την κατασταση που επικρατουσε στην γενετειρα μου συνεχισε.-Και ποια ακριβως ειναι αυτη η κατασταση?ρωτησα.Κοιταχτηκαν για λιγο με τον πατερα της και υστερα μου ειπε -Λυπαμαι αλλα δεν μπορω να μιλησω για κατι τετοιο σε εναν ξενο
-Κοιτα...ετσι κι αλλιως δεν εχω να φυγω χωρις να μαθω τι τρεχει...οποτε αν μου ελεγες θα με γλυτωνες απο πολυ κοπο.Ξανακοιταχτηκαν με το πατερα της για λιγο.-Παμε μια βολτα και θα στα πω ολα μου ειπε και με εσυρε εξω απο το πανδοχειο.

Βγηκαμε στον κεντρικο δρομο περπατωντας πλαι πλαι-Κοιτα τα ατομα γυρω σου...πως σου φαινονται?Παρατηρησα λιγο τους ανθρωπους της πολης.-Ευτυχισμενοι ειπα με σιγουρια.Χαμογελασε και γυρισε προς το μερος μου.-Τοτε παιζουν καλα τον ρολο τους...-Μμμ...τι εννοεις?την ρωτησα φανερα απορημενος.
-Κανεις δεν ειναι πραγματικα χαρουμενος σ'αυτο το νησι.Εδω και ενα χρονο εχουμε ξεχασει αυτο το συναισθημα.
-Θα μου πεις επιτελους τι συμβαινει???
-Ολα ξεκινησαν πριν ενα χρονο,οταν εφτασε ο Akabane και η συμμορια του στο νησι.Μπορει να τον ειδες...εδινε πριν απο λιγο "show" εδω στον δρομο δοκιμαζοντας την δυναμη του πανω στον κακομοιρο τον Eric.Αμεσως θυμηθηκα τον ψηλο τυπο αλλα δεν διεκοξα την ομιλια της.Οταν εφτασε εδω λοιπον εκανε κατι πολυ σατανικο...αυτος και η συμμορια του αφου ληστεψαν πολλους απο τους κατοικους του δευτερου επιπεδου,απηγαγε απο ολους τους το μεγαλυτερο παιδι και ζητησε λυτρα 250.000.000 belli,και φυσικα να μην μαθευτει πουθενα αυτο.Ο βασιλιας μην ξερωντας πως να αντιμετωπισει την κατασταση καλεσε σε συμβουλιο τους πολυσιους της χωρας και τους πιο φτωχους.Σ'αυτο το συμβουλιο εμεις στειλαμε ως αντιπποσωπο την Mambi που ειχε την ταβερνα στο λιμανι.Και εκει η Mambi με τη συμωνη γνωμη ολου του λαου προτεινε στον βασιλα να μαζεψουν τα λεφτα οι φτωχοτεροι γιατι οι πιο πλουσιοι ειχαν ηδη υποφερει αρκετα.Σ'αυτο το νησι παντα ο ενας βοηθουσε τον αλλο.Ο βασιλιας το προτεινε στον Akabane και εκεινος δεχτηκε.Ετσι εδω και ενα χρονο μαζευουμε λεφτα και του τα δινουμε σιγα σιγα.Και παιζουμε ολοι θεατρο μπροστα στους ξενους.Η κατασταση ηταν τραγικη.

Kαναμε μια γυρα στη πολη και γυρισαμε πισω στο πανδοχειο.Σε ολη την διαδρομη δεν ειπαμε τιποτα.Στο πανδοχειο ζητησα απ τον πατερα της λιγο κρεας να φαω και ενα ποτηρι ρουμι.Η Nadia δεν εφαγε τιποτα ωστοσο με ακολουθησε στο ποτο.Επικρατουσε νεκρικη σιγη στον χωρο η οποια ομως διεκοπη απο το τριξιμο της πορτας που ανοιγε.Ηταν ο Akabane.Προχωρησε μεσα με βαρια βηματα.-Ει...ομορφη...φερε μου λιγο ρουμι και μετα ελα να μου κανεις λιγη παρεα...χαχαχα ειπε αγνοωντας με τελειως.Η Nadia του πηγε το ρουμι και γυρισε να φυγει.O Akabane την αρπαξει απο το χερι και την τραβηξε κοντα του.Τοτε αμεσως σηκωθηκα απο την θεση μου και με μια πολυ γρηγορη κινηση του επιασα το χερι απο τον καρπο-Οϊ φιλε...του ειπα κοιταζωντας τον αγριεμενα.-Πρωτα ληστευεις,μετα απαγαγεις και τωρα ενοχλεις μια κυρια.Δεν σου εμαθε κανεις τροπους???του φωναξα και τον πεταξα με πολυ δυναμη πανω σε ενα τραπεζι το οποιο γκρεμιστηκε κατω του.Σηκωθηκε ψιλοζαλισμενος.-Θα μου το πληρωσεις αυτο ξενε...και εξ'αιτιας σου θα πεθανουν τα παιδια εκεινων των αχρηστων ειπε γυρνωντας στη Nadia.-Μιλησες σε εναν ξενο και αυτο χαλαει τη συμφωνια μας φωναξε και εφυγε τρεχωντας απο το πανδοχειο.Η Nadia με κοιταξε τρομοκρατημενη και μου εδωσε μια δυνατη σφαλιαρα.-Τι εκανες???μου φωναξε και αρχισε να κλαιει.

Σηκωσε το χει κα πηγε να με ξαναχτυπησει.Αυτη την φορα ομως δεν εκατσα ετσι.Της επιασα το χερι και την σταματησα.-Εκανα αυτο που επρεπε αυτο που επρεπε να ειχατε κανει εσεις εδω και πολυ καιρο.Δεν μπορει να πιστεψατε στα λογια αυτου του ανθρωπου...θα συνεχιζε να σας εκβιαζει για παντα.Πρεπει να παρετε την κατασταση στα χερια σας. Τα λογια μου φανηκαν να την συνεφερουν.Σκουπισε τα δακρυα της.-Τι θα κανουμε δηλαδη με ρωτησε.
-Ο Akabane,κρινοντας απο ολο το σχεδιο που οργανωσε φαινετε εξυπνος.Ξερει οτι δεν θα κερδισει τιποτα αν τους σκοτωσει.Αλλα δεν πρεπει να του δωσουμε και πολυ χρονο να το σκεφτει γιατι τωρα που εμαθε οτι καποιος ξενος ξερει μπορει να φοβηθει και να κανει καμια τρελα.Ξερεις που ειναι το λημερι του?
-Ναι...ειναι μια σπηλια κοντα στην θαλασσα.Μα τι σκεφτεσε?
-Το βραδυ θα του επιτεθουμαι.Λοιπον...εισαι μαζι μου?
-Εισαι τρελος?Ο Akabane εχει μια συμμορια 30 ατομων.Ποιος νομιζεις οτι εισαι???
-Ειμαι ο ανθρωπος που θα γινει ο μεγαλυτερος ξιφομαχος στον κοσμο,της φωναξα.Με κοιταξε σαστισμενη.-Εισαι..εισαι τρελος!!!μου ειπε και εφυγε τρεχωντας.Θα τα καταφερω και μονος μου σκεφτηκα.Αλλα για να καταφερω κατι τετοιο επρεπε πραγματικα να ξεκουραστω.Ανεβηκα τις σκαλες που οδηγουσαν στα δωματια,μπηκα σε ενα και ξεραθηκα στο κρεβατι.

Aκουσα την πορτα να χτυπαει δυνατα.Πολυ δυνατα για την ακριβεια.Λες και καποιος ηθελε να την ριξει.Ξυπνησα αποτομα απο τον βαρυ μου υπνο,πεταχτηκα ορθιος και πηρα ενα σπαθι στα χερια.Ανοιξα την πορτα γρηγορα και εβαλα το σπαθι σε τερτοια θεση που θα κατεληγε στην καρωτιδα οποιου προσπαθουσε να μπει.-Βρε βρε βρε...πως αλλαζουν τα πραγματα...πριν απολιγες ωρες βρισκομσταν σε παρομοια θεση μονο που τοτε εγω κρατουσα το σπαθι.Ηταν η Nadia.-Eλπιζω να εισαι πολυ καλος με αυτα τα σπαθια γιατι αλλιως θα πεθανουμε τσαμπα.
-Γιατι...γιατι πραγμα μιλας ηθελα να πω αλλα τοτε θυμηθηκα.Λογω του υπνου ειχα ξεχασει και τον Akabane και ολη την δυστυχια του νησιου.Κατεβασα το σπαθι.-Ωστε θα ρθεις μαζι μου τελικα?
-Ναι...το σκεφτηκα καλα και καταλαβα πως εχεις δικιο.Επρεπε να ειχαμε δρασει πιο νωρις...και κυριως εγω.Μια πραγματικη πειρατινα δεν θα μπορουσε να ζησει ετσι,ειπε με τον τονο της φωνης της να μαρτυρα τυψεις.-Μην κατηγορεις τον εαυτο σου...δεν θα μπορουσες να κανεις κατι μονη σου,της ειπα καθησυχαζωντας την.
-Και τωρα που ειμαστε δυο πιστευεις οτι πραγματικα μπορουμε να κανουμε κατι?
-Ειμαι σιγουρος...ο Akabane ειναι αρχηγος αυτων των ληστων και δεν μου φανηκε καθολου δυνατος...τουλαχιστον οχι σε σχεση με καποιους που αντιμετωπισα προσφατα,ειπα και χαμογελασα θυμωμενος τον Shigeru,τον Captain Calico και το πληρωμα του και φυσικα τον Jabari.-Aν ο αρχηγος τους ειναι τοσο αδυναμος τοτε μπορω να φανταστω τι θα ειναι οι υπολοιποι.Θα ειναι παιχνιδακι,ειπα γεματος σιγουρια.

Στην πραγματιοκοτητα ομως δεν ενιωθα καμια σιγουρια.Αλλα θα εκανα τα παντα για να βοηθησω αυτους τους δυστυχισμενους ανθρωπους.Ντυθηκα και κατεβηκαμε.Ηταν σχεδον ηδη νυχτα οταν βγηκαμε απο το πανδοχειο.Η Nadia ειχε φερει δυο αλογα για να φτασουμε πιο γρηγορα.Παρατηρησα οτι εκτος απο το σπαθι της κουβαλουσε και μερικα μαχαιρια τα οποιο οπως με ενημερωσε ηξερε να τα χειριζετε τελεια.Ανεβηκαμε στα αλογα και ξεκινησαμε με γρηγορο καλπασμο.Καλπαζαμε για αρκετη ωρα οταν μπροστα μας εμφανιστηκε ενα βουνο.-Εκει μου ειπε η Nadia και μου εδειξε μια σπηλια που που υπηρχε στους προποδες.Πλεον ειχε βραδιασει για τα καλα.Αφησαμε τα αλογα και αποφασισαμε να συνεχισουμε με τα ποδια.Πλησιασαμε πιο κοντα και κρυφτηκαμε πισω απο κατι θαμνους.Μπροστα στην εισοδο της σπηλιας υπηρχαν 4 ατομα και καπου κοντα μας ακουσαμε ομιλιες.Αλλα 5 ατομα εκαναν περιπολια.[color=blue-Εσυ ανελαβε αυτους που κανουν περιπολια και εγω θα κανονισω αυτους στην εισοδο [color=blue]μου ειπε.Πηγα να φερω αντιρρησεις αλλα το υφος της δεν μου το επετρεψε.Χωριστηκαμε και εγω πλησιασα σ'αυτους στην περιπολια.Ηταν ολοι μαζεμενοι και καπνιζανε.Θα ηταν δυσκολο να τους σκοτωσω αθορυβα οποτε θα επρεπε να το κανω πολυ γρηγορα.Στραγγαλισα αυτον που βρισκοταν πιο κοντα μου και μεχρι να προλαβουν να αντιδρασουν οι υπολοιποι ειχα βγαλει το σπαθι μου και εκοψα πολυ γρηγορα τα κεφαλια των δυο επομενων.Οι δυοι που ειχαν μεινει ορθιοι προσπαθησαν να φωναξουν αλλα το σπαθι και το ποδι μου δεν τους το επετρεψαν.Το σπαθι μου χωθηκε στο στομα του ενος ενω παραλληλα εριχνε μια πολυ δυνατη κλωτσια στα μουτρα του αλλου.Επεσε κατω και τον καρφωσα στο στηθος.Ευτυχως κανεις τους δεν προλαβε να βγαλει αχνα.Κοιταξα προς την εισοδο της σπηλιας και ειδα και τους τεσσερεις φυλακες νεκρους.-Στο χα πει οτι ειμαι καλη ακουστηκε η Nadia πισω μου.-Επρεπε να σε πιστεψω...της ειπα.Μπορει να ειναι καλη και σ'αλλα πραγματα σκεφτηκα.Προχωρησαμε προς την σπηλια και μπηκαμε μεσα.Εμεινα αναυδος.

Η σπηλια ηταν τεραστια.Ομως δεν εβλεπα κανεναν μεσα.Καπου στο βαθος ακουστηκαν φωνες και κλαματα.-Εσυ πανε για τα παιδια και εγω θα ψαξω τον Akabane.Θα συναντηθουμε ξανα εδω ειπα στη Nadia.Koυνησε το κεφαλι καταφατικα,πηρε εναν δαυλο που εκαιγε για να φωτιζετε η σπηλια και ξεκινησε για εκει που ακουστηκαν οι φωνες.Εγω,εχωντας το σπαθι στο χερι και εναν δαυλο επισης στο αλλο πηρα τον αλλο δρομο.Προχωρησα πιο βαθεια στην σπηλια αλλα ακομα δεν βρηκα ουτε ιχνος ανθρωπου.Που ειχαν παει ολοι?Συνεχισε να προχοραω για λιγη ωρα μεχρι που εφτασα στο τελος της σπηλιας.Υπηρχε ενα γραφειο με μια πολυθρονα αλλακανεις δεν καθοταν.Κατι δεν πηγαινε καλα.Πηρα τον δρομο του γυρισμου.Ηλπιζα τουλαχιστον η Nadia να ειχε καλυτερη τυχη απο μενα.
Αλλου...
Η Nadia προχωρουσε γρηγορα οταν ακουσε φωνες απο μπροστα της.Καπου λιγο πιο περα ακουγοντουσαν τα παιδια αλλα πιο κοντα της ακουστηκαν δυο βαριες αντρικες φωνες.Εσβησε τον δαυλο και προχωρησε στα σκοτεινα.Ειδε μπροστα της δυο νταγλαραδες που καπνιζαν.Η φωτια απο τα τσιγαρα τους ηταν αρκετη για να την βοηθησει να στοχευσει.Εβγαλε δυο μαχαιρια και ταπεταξε.Καρφωθηκαν κατ'ευθειαν στις καρδιες τους.Ετρεξε προς το μερος τους και ειδε οτι δεν βρισκοντα τυχαια εκει. Προστατευαν την εισοδο μιας μικροτερης σπηλιας μεσα στην σπηλια.Κοιταξε μεσα και ειδε κελια.Απο εδω ακουγονταν οι φωνες.Τα κελια ηταν γεματα με παδια διαφορων ηλικιων.Μολις την ειδαν αμεσως αρχισαν να φωναζουν για βοηθεια.Εσκυψε και εψαξε τους ληστες.Βρηκε τα κλειδια στον εναν και αρχισε να ξεκλειδωνε γρηγορα τα κελια.

Συντομα ελευθερωθηκαν ολα.Πολλα απο τα μικροτερα παιδια μαζευτηκαν γυρω της και αρχισαν να την αγκαλιαζουν και να κλαινε απο χαρα αυτη την φορα.Ενα απο τα παιδια ομως.το μεγαλυτερο απο οτι φαινοταν,την πλησιασε με ενα υφος διαφορετικο.Τρομαγμενο.-Σε ευχαριστουμε πολυ που μας εσωσες αλλα δεν ειναι ακομα ωρα να το χαρουμε.Οι ληστες επιτιθονται στο χωριο αυτη την στιγμη που μιλαμε.Τους ακουσα να το λενε!!!Η Nadia παγωσε για λιγο.Σκεφτηκε τον πατερα της.Αν παθαινε κατι...-Παμε γρηγορα!!!φωναξε στα παιδια και αρχισαν να τρεχουν ολοι.
Στο μεταξυ...
Ειχα επιστρεψει στο σημειο συναντησης αλλα δεν εβλεπα πουθενα την Nadia.Λες να τις εχει συμβει τιποτα?αναρωτηθηκα και εκανα μερικα βηματα προς την διαδρομη που ειχε ακολουθησει.Σταματησα γρηγορα ομως γιατι την ειδα να ερχετε απο την αλλη μερια γεματη βιασυνη.Τα παιδια ηταν πισω της.Ολα ειχαν παει καλα τελικα.-Φευγουμε αμεσως μου ειπε.Δεν καταλαβα τι γινοταν αλλα το υφος της εδειχνε οτι δεν θα δεχοταν αντιρρησεις και ετσι δεν ειπα τιποτα.Βγηκε πρωτη απο την σπηλια,μετα την ακολουθησα εγω και τελευταια τα παιδια.Βγηκα και κοιταξα προς την πολη.Καποια σπιτια ειχαν παρει φωτια και ακουγονταν φωνες πανικου.Αμεσως καταλαβα τι ειχε συμβει.O Akabane οπως ειχα προβλεψει δεν εκδικηθηκε σκοτωνοντας τα παιδια.Ηξερε οτι δεν θα ειχε καποιο κερδος απο μια τετοια κινηση και ετσι προτιμησε να επιτεθει στο ιδιο το χωριο.Αυτο δεν το ειχα προβλεψει.Κατεβηκαμε εκει που ειχαμε αφησει τα αλογα μας.Ανεβηκαμε εγω και η Nadia και ειπαμε στα παιδια να μεινουν εκει κρυμμενα.Κοιταξα την Nadia.-YOSH!!!φωναξα στα αλογα και αρχισαν να τρεχουν σαν τον ανεμο.

H διαδρομη αυτη την φορα μου φανηκε πολυ συντομη.Φτασαμε στην πολη πολυ γρηγορα και το θεαμα που αντικρισαμε μας μαυρισε τις καρδιες.Σπιτια καιγοταν,κοσμος ετρεχε απο δω και απο κει πανικοβλεμμενος και οι αντρες του Akabane αναβαν καινουργιες φωτιες.Ενιωσα εξοργισμενος.Τραβηξα τα δυο σπαθια μου με τις μαυρες λαβες και ορμηξα μπροστα με το αλογο.Eιδα στα πλαγια μου την Nadia να πεταει μαχαιρια.Εκοψα τα κεφαλια των δυο πρωτων που βρεθηκαν μπροστα μου και συνεχισα.Καρφωσα καταστηθα τους δυο επομενως ενω εναν αλλον τον εριξα και τον πλακωσα με το αλογο μου.Κοιταξα διπλα μου ομως δεν ειδα την Nadia.Σταματησα και αρχισα να την ψαχνω με το βλεμμα μου.Την ειδα 30 μετρα πισω μου.Ειχε πισω απο το αλογο της και τωρα δεχοταν επιθεση απο τεσσερα ατομα.Ετσι οπως ειμουν σταματημενος, δυο ληστες προσπαθησαν με τραβηξουν κατω αλλα τα σπαθια μου βρεθηκαν γρηγορα στους λαιμους τους και δεν τους το επετρεψαν.Γυρισα το αλογο μου και το οδηγησα προς την Nadia η οποια φαινοταν να χρειαζετε βοηθεια.Καποιος ομως πεταχτηκε μπροστα μου,σκοτωσε το αλογο μου και γκρεμισε εμενα στο εδαφος.Ευτυχως το αλογο δεν επεσα πανω μου αλλα και παλι ενιωθα τα πλευρα μου να εχουν σπασει.Εμεινα πεσμενος και τοτε ακουσα καποιον απο πανω μου.-Τωρα εισαι νεκρος.Ηταν ο Akabane.

Κρατουσε μια μεγαλη χατζαρα στο δεξι του χερι και με κοιτουσε με υφος μοχθηρο.Εγω κατα την πτωση μου ειχα χασει τα δυο σπαθια απο τα χερια μου αλλα γυρω απο την μεση μου ηταν ακομα κρεμασμενο το αγαπημενο μου με την ασπρη αναγλυφη λαβη που κατεληγε σε κεφαλι δρακου.Σηκωσε την χατζαρα και ετοιμαστηκε να την κατεβασει στο κεφαλι μου.Αυτο το ελαχιστο διαστημα,απο το να σηκωσει το χερι του μεχρι να το κατεβασει μου ηταν αρκετο.Τραβηξα πολυ γρηγορα το κατανα και του το εχωσα στο στομαχι.Το τραβηξα και ο Akabane επεσε στα γονατα.Εφτυσε αιμα και με κοιταξε με βλεμμα κενο.-Δεν μπορει...ειπε και ξεψυχησε.Προσπαθησα να σηκωθω και αλλα ο πονος που ενιωθα στα πλευρα με εμποδισε.Κοιταξα τριγυρω μου καιειδα οτι οι ληστες μετα τον θανατο του αρχηγου τους δεν συνεχιζαν την επιθεση αλλα το βαζαν στα ποδια.Οι πολιτες ομως τους κυνηγουσαν με σπαθια,τσουγκρανες,αξινες και οτιδηποτε αλλο μπορουσε να χρησιμοποιηθει ως οπλο.Ξαφνικα ενιωσα δυο χερια να με τραβανε.Ηταν η Nadia και ο πατερας της.Τωρα που ηξερα οτι ημουν ασφαλης και οτι ολα πηγαν καλα μπορουσα να λιποθυμησω.

Ξυπνησα χωρις να νιωθω πονο πλεον.Ανοιξα τα ματια και ειδα την Nadia απο πανω μου να μου γελαει.-Επιτελους...τρεις μερες κοιμασε.Το κεφαλι μου πονουσε λιγο, ισως απο τον υπερβολικο υπνο-Ειχα αναγκη μια τετοια ξεκουραση μετα απο ολα αυτα.Σε ευχαριστω πολυ για την περιποιηση αλλα τωρα πρεπει να φυγω της ειπα και εκανα να σηκωθω.-Δεν εχεις να πας πουθενα μου ειπε και με πιεσε με το χερι κατω.Πως αισθανεσε?-Πολυ καλα και σε ευχαριστω για ολα,αλλα οπως σου ειπα πρεπει να...Δεν προλαβα να ολοκληρωσω την φραση μου γιατι εσκυψε και με φιλησε.[color:c191=blue-]Αφου αισθανεσε πολυ καλα τοτε ηρθε να σε ευχαριστησω εγω μου ειπε και με ξαναφιλησε.-Αν ηξερα οτι ηθελες τοσο πολυ να με "ευχαριστησεις",δεν θα κοιμομουν για τρεις μερες της ειπα και την φιλησα εγω αυτη την φορα.Μετα ακολουθησαν αλλα...
Ειχε νυχτωσει οταν πλεον δεν μπορουσαμε να "ευχαριστησουμε"οενας τον αλλον.Καθησαμε αγκαλιασμενοι και χαζευαμε το ταβανι.-Πρεπει στα αληθεια να φυγω της ειπα.-Μα γιατι?αναρωτηθηκε.-Εχω ενα ονειρο να πραγματοποιησω.-Καταλαβαινω...και εγω ονειρευομουν να γυριζω ελευθερη στην θαλασσα αλλα τωρα θα μεινω εδω για να βοηθησω να γινει η πολη οπως πριν.-Ειμαι σιγουρος οτι με την βοηθεια σου θα γινει καλυτερη απο ποτε Γελασε και αρχισε παλι να με φιλαει.Φυγε το πρωι μου ειπε με ενα πονηρο χαμογελο.-Νομιζω οτι δεν θα πειραξει να καθυστερησω λιγο ακομα της ειπα και μπηκαμε κατω απο τα σκεπασματα.

To φως του ηλιου που επεφτε μεσα απο τις χαραμαδες που αφηναν τα ξυλινα παντζουρια του πανδοχειου,και επεφτε στα ματια μου με εκαν να ξυπνησω.Για μια στιγμη νομιζα πως ολα ηταν ονειρο αλλα μετα ειδα την Nadia να κοιμαται διπλα μου.Αποφασισα να μην την ξυπνησω.Ειχε κουραστει αρκετα.Σηκωθηκα,ντυθηκα και ανοιξα την πορτα του δωματιου.Κατεβηκα τις σκαλες και βγηκα απο το πανδοχειο.Πρεπει να ηταν πολυ νωρις ακομη γιατι δεν υπηρχε ψυχη στους δρομους της πολης.Περπατουσα αργα και παρατηρουσα.Πριν λιγες μερες εδω ειχε γινει μια μαχη.Ευχτυχως ομως τα πραγματα ειχαν παει καλυτερα απο οσο πιστευα.Μολις 4 σπιτια ειχαν καει ενω δεν υπηρξεκαμια ανθρωπινη απωλεια οπως με ενημερωσε η Nadia το προηγουμενο βραδυ.Εφτασα στην παραλια.Η βαρκα μου ηταν εκει που την ειχα αφησει.Μπηκα μεσα και αρχισα να τραβαω κουπι.Ενιωθα μια στεναχωρια που εφευγα.Ελπιζω μια μερα να ξαναγυρισω σκεφτηκα ενω απομακρυνομουν.

Όνομα: Swiftblades Jim
Haki Points:-
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:+2.000.000
Παρατηρήσεις: Μικρή ιστορία αλλά πάρα πολύ καλή!