[Αρχή]Big Bird, big problems...

Στην προηγούμενη ιστορία...
Αφού άφησα το νησί των σπάνιων ζωών κατευθήνθηκα στο νησί των μεγάλων πτηνών... Μετά απο θανατηφόρες επιθέσεις απο γιγάντια πτηνά και καβούρια, συνάντησα την Αζμάρια. Με βοήθησε και μου δίδαξε πως να φτιάχνω ένα φάρμακο για πληγές. Μετά με οδήγησε σε ένα νεαρό γιγάντιο πτηνό, την Μίσυ. Μετά απο μια μεγάλη πτήση και αφού έσωσα την Αζμάρια απο ένα γιγάντιο καβούρι και οι δύο με εμπιστεύτηκαν και έτσι κατευθυνόμουν πίσω στο νησί του Γκάιμον...

Η Μίσυ ταξίδευε πραγματικά πάρα πολύ γρήγορα. Είχαμε διανίσει μια παρα πολύ μεγάλη απόσταση. Πίστευα πως θα φτάναμε πρωτού νυχτώσει. Ο Γκάιμον θα ήταν πολύ ευτιχισμένος επειδή βρήκα το πτηνό. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε ένα τέτοιο νησί...
Ο ήλιος δεν είχε φτάσει ακομά πλήρως στην δύση του. Τότε ήταν που το είδα από μακρυά. Το νησί του Γκάιμον, το νησί των σπάνιων ζώων. Φαινόταν πολύ μικρό, αλλα μεγάλωνε όσο πλησιάζαμε. Τότε πρόσεξα και κάτι άλλο. Ένα πλοίο, ένα λευκό πλοίο. Το πλοίο έφερνε μια λευκή σημαία με ένα μπλε σήμα. 'Marines' σκέφτηκα. Κάποιοι πραγματικά πολεμάνε για το καλό αλλα μέχρι και οι υψηλότεροι έχουν διεφθαρθεί. Πλησιάζαμα όλο και περισσότεροι.
- Μέινε σταθερή Μίσυ.
Είπα ενώ ήμασταν ακόμα πολύ ψηλά. Απο κάτω μπορούσα να δω λίγους marines...
- Μα γιατί ήρθαν; Τι κάνουν εκεί κάτω;
Η Μίσυ τότε άρχισε να πέφτει. Ακούγωντας την λέξη 'κάτω' μάλλον θα προσγειωνόταν.
-Όχι Μίσυ.
Έστριψα τα χέρια μου δεξία και εκείνη ακολούθησε τις οδηγίες μου, έστριψε και πετάγαμε προς το δάσος.

Περάσαμε πόσα δέντρα, η Μίσυ τα απέφυγε με επιτυχία, όμως εγώ δεν ήμουν τόσο τυχερός. Μπλέχτηκα σε έναν κισσό και σαν ελατήριο με έστειλε πίσω. Είδα την Μίσυ να εξαφανίζετε στο δάσος ενώ εγώ πετούσα πάνω απο την παραλία. Έφτασα ως την θάλασσα και έπεσα μέσα στο κρύο νερό. Ανέβηκα γρήγορα στην επιφάνεια αλλά ξαναβούτηξα όταν είδα έναν marine να εμφανίζεται πίσω από το πλοίο. Κολύμπησα υποβρυχίως προς το μέρος του. Έφτασα στα πολύρηχά αλλά δεν με πρόσεξε γιατί κοιτούσε μακρυά στον ορίζοντα. Προχ'ωρησε να φύγει και τότε ήταν που βγήκα. Γύρισε αμέσως με ένα μακρύ πιστόλι στραμμένο στο στήθος μου. Με κοίταξε με έντονο βλέμμα.
- Ποιός είσαι;
- Με λένε Λάιτνινγκ...
- Και τι κάνεις εδώ; Μήπως είσαι πειρατής;
Δεν του απάντησα αμέσως... Περίμενα να μπω σε εοιμότητα για να τον αφοπλίσω.
- Ναι...
Αμέσως πάτησε την σκανδάλη αλλά ήδη είχα κουνηθεί στα πλάγια. Η σφαίρα πέρασε πάνω απ'το μπράτσο μου. Έπιασα το μεγάλο όπλο απο την άκρη και γυριζωντάς το τον πέταξα στην θάλασσα.

Κράτησα το όπλο του και προχώρησα έξω από το νερό. Ενώ έτρεχα ένας άλλος marine πετάχτηκε ξαφνικά. Μου έριξε αλλά μπόρεσα να την αποφύγω. Δεν του έριξα μα πέταξε το όπλο που κρατούσα πάνω του. Πήγε στριφογυριστό και τον πέτυχε στην κοιλιά. Έπεσε κάτω και έτσι έτρεξα και άρπαξα και τα δύο όπλα. Έτρεξα γρήγορα προς το δάσος για να μην με πετύχουν τα πυρά που θα έριχναν οι marines που ήταν πάνω στο πλοίο. Ένω έτρεχα άκουσα πυροβολισμούς και άμμος πέταγόταν γύρω μου. Μπήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέσα στο δάσος. όταν προχώρησα λίγο σταμάτησα. Άκουγα φωνές να έρχονται από το κέντρο του νησιού. Στην αρχή δεν ήταν καθαρές αλλά μετά αναγνώρισα εκείνη την φωνή. Ήταν η φωνή του Γκάιμον.
- Φύγετε απ'το δάσος μου marines!!!
Πλησίασα και είδα τους marines δίπλα στον λόφο, το κέντρο του νησιού. Ο Γκάιμον έπρεπε να παριστάνει πάλι τον φύλακα.
- Αν είσαι ο φύλακας, άντε τιμώρησε μας.
Είπαν και άρχισαν να γελάνε. Κοίταξα γύρω. Κάταφερα να ξεχωρίσω τον Γκάιμον απ'τα ολοστρόγυλλα μαλλιά του. Μάλλον δεν είχε το όπλο του.

Προχώρησα σιγά ΄σιγά πλάγια ψάχνωντας τρόπο να τον βοηθήσω. Καταλάθος πάτησα κάτι σκληρό. Κοίταξα κάτω και είδα το πιστόλι του Γκάιμον... Το πήρα, ευτυχώς που δεν έκανε θόρυβο. Τότε μου ήρθε μια ιδέα. Έδεσα σιωπηλά τα δύο όπλα που είχα πάρει με μια κλιματσίδα στις σκανδάλες. Τα τοποθέτησα σε δύο σταθερούς θάμνους στοχεύοντας το έδαφος.
- Άντε τιμώρησε μας.
Είπε ένας από τους marine και άρχισε να γελάει ξανά...
- Ω, να είσαι σίγουρος οτί θα το κάνω.
Είπα δυνατά κάνωντας την φωνή μου βαρυά. Γύρισαν μα δεν μπορούσαν να με δουν καθώς ήμουν κρυμμένος μέσα στους θάμνους. Με το αριστερό μου χέρι τράβηξα την κλιματσίδα και τα όπλα άρχισαν να ρίχνουν. Με το δεξί μου χέρι έριχνα καμιά επιπλέον στο χώμα. Όλες έπεσαν κοντά στα πόδια τους καθώς ο σκοπός μου ήταν να τους τρομάξω. Στην αρχή μόνο φώναξαν όμως μετά άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι προς την ακτή. Προς το πλοίο τους.

Βγήκα έξω. Πρόχωρησα προς το Γκάιμον ο οποίος αποκαλύφθηκε. Γύρισε και με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και εγώ τον πλησίασα και έσκυψα κοντά του. Τότε άρχισε να κλαίει. Τον καημένο. Έκλεγε πολύ δυνατά.
- Τα πηρ... Τα πηρ... Πήραν τα ζώα μου!!!
Τότε ήταν που τον πήρε το πατάπονο και άρχισε να κλαίει ακόμα πιο δυνατά. Τον καθησύχασα για να ησυχάσει έτσι ώστε οι άλλοι να μην μας ακούσουν...
- Γκάιμον, τι ακριβώς έγινε;
Μιλούσε σιγά σιγά, χύνοντας πικρά δάκρυα και ρουφώντας την μύτη του.
- Όλα έγιναν πολύ νωρίς. Χαράματα πρωί. Δεν είχα ξυπνήσει ακόμα. όμως ξαφνικά άκουσα δυναούς ήχους και όταν ξύπνησα είδα άντρες με μπλε και άσπρα να μεταφέρουν τα ζώα μου σε κλουβία. Οι marines τα πήραν. Έψαξα το όπλο μου μα δεν το βρήκα. Πριν λίγο τους άκουσα να λένε πως τα μαζέψαν όλα και έπρεπε να κάνω κάτι.
Έκλεγε χωρίς φωνές τώρα. όμως ήταν τόσο λυπημένος. Έπρεπε να τον βοηθήσω.
- Γκάιμον σου υπόσχομαι πως θα βρω ένα σχέδιο και θα σώσω τα ζώα.
- Αλήθεια;

- Η υπόσχεση είναι υπόσχεση.
Του είπα και τότε σταμα΄τησε να κλαιέι. Χαμογέλασε και εγώ έκανα το ίδιο. Σηκώθηκα πάνω. Τώρα έπρεπε να βρω έναν τρόπο να γλιτώσω τα ζώα. Έπρεπε επίσης να βρω και την Μίσυ. Κάθισα και σκέφτηκα... Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να σκεφτώ ένα καλό σχέδιο. Τότε είχα ένα τέλειο.
- Γκάιμον, δεν έχεις εκρηκτικά, ε;
- Έχω, φυσικά εκρηκτικά.
Αναρωτιόμουν τι να εννοούσε με αυτό. Μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω και αυτό έκανα. Με οδήγησε λίγο παραπέρα και μου έδειξε ένα δέντρο με περίεργα φύλλα.
- Αυτό το δέντρο βγάζει ένα υγρό που είναι πολύ έφλεκτο. Μία σφάιρα μπορεί να το κάνει να ανατιναχθεί σαν μπόμπα.
- Οπότε τώρα μπορώ να θέσω το σχεδιό μου σε εφαρμογή αρκεί να έχεις ένα βαρέλλι.
- Υπάρχουν κάτι άδεια σεντούκια στην κορυφή αυτού του λόφου. Αν σκαρφαλώσεις μπορείς να βάλεις μέσα το υγρό.

Έτρεξα προς το μεγάλο λόφο, το μόνο ύψωμα του νησιού. Δεν ήξερα πως θα αναίβω, ήταν πολύ λείος για να σκαρφαλώσω. Τι να έκανα; Ο μόνος τρόπος ήταν να τρέξω. Πάλι κάλα που ο λόφος είχε μια κλήση και δεν ήταν κατακόρυφος. Έπρεπε παρ'όλα αυτά να αναπτύξω μια μεγάλη ταχύτητα για να ανέβω και έτσι έπρεπε να τρέξω κάμποση απόσταση. Προ΄χωρησα παρα πέρα.
- Που πας;
- Μην ανησυχείς.
Του είπα και συνέχισα. Άφησα το δάσος και έφτσα στην παραλία στα δυτικά του νησιού. Την απέναντι από αυτή που ήταν οι marines. Προχώρησα μέσα απο την άμμο και σταμάτησα ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα. Πήρα στάση και αφού συγκεντρώθηκα γύρως άρχισα να τρέχω. Ανέπτυξα τέτοια ταχύτητα που ούτε κατάλαβα πότε βρέθηκα να τρέχω πάνω στον λόφο. Πήγα να πέσω προς το τέλος μα πήδηξα και έφτασα στην κορυφή. Είδα τα βαρέλια στα οποία θα έβαζα μέσα στα σεντούκια. Θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω.

Πήρα ένα απ'τα σεντούκια. Το άνοιξα και ήταν όντως άδειο. Το σήκωσα και ήταν ελαφρύ. Το σήκωσα στην πλάτη μου και πήγα να κατέβω μα αν κατέβαινα έτσι σίγουρα θα μου έπεφτε και θα έκανε πολύ θόρυβο. Το άφησα στη άκρη του λόφου και γλίστρησε σιγά σιγά κάτω. Μετά άφησα τον εαυτό μου κάτω και γλίστρησα επίσης. όταν έφτασα στο έδαφος το σήκωσα στην πλάτη μου και το πήγα στο Γκάιμον.
- Και τώρα;
- Κόψε λίγο το δέντρο και άσε το υγρό να τρέξει μες το σεντούκι.
Δεν είχα κάτι να το κόψω. Όμως τότε θυμήθηκα το κοφτερό μέρος της πανοπλίας μου. Άρχισα με την πανοπλία του αγκώνα μου να κόβω την φλούδα του δέντρου. Μόλις κόπηκε εμφανίστηκε ο κύριος κορμός. έσταξαν λίγες σταγόνες αλλά στην άκρη του σεντουκιού, όχι μέσα. έτσι έβαλα το μέρος της φλούδας που είχα κόψει και θα οδηγούσε τις σταγόνες μέσα στο σεντούκι. Και έτσι περίμενα.

Καθόμουν εκεί και περίμενα να γεμίσει. Μα οι σταγόνες έπεφταν πάρα πολύ αργά. Είχα χρόνο να κάνω κάτι άλλο. Να ψάξω για την Μίσυ. Έδωσα το πιστόλι στο Γκάιμον.
- Που πας;
- Ξέρεις, να δω τριγύρω.
Δεν μπορούσα να πω ψέματα αλλά ούτε μπορούσα να του αποκαλύψω την έκπληξη. έτσι ούτε είπα ψέματα αλλά ούτε εξακρίβωσα την πράξη μου. Προχώρησα προς τα δυτικά και έψαξα το δάσος προσεκτικά. Δεν ήταν πουθενά, ούτε στα δέντρα, ούτε στους θάμνους. Έψαξα μετά στα βόρεια μα πάλι τίποτα. Μετά γύρισα όλη την πραλία βόρεια και δυτικά και βρέθηκα στα νότια του νησιού. Ούτε στην παραλία ήταν. Έλεξα κάπως τα ανατολικά παράλια και μετά έψαξα το νότιο μέρος του δάσους και μετά προσεκτικά το ανατολικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένα τόσο μεγάλο πτηνό είχε εξαφανιστεί σε ένα τόσο μικρό νησί. Ο μόνος τρόπος που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να την είχαν πιάσει οι marines.

Τότε αποφάσισα να επιστρέψω πίσω. όταν έφτασα το σεντούκι είχε γεμίσει ελάχιστα. Τόσο λίγο, που κατάλαβα ότι θα έπαιρνε ώρες να γεμίσει. Μπορεί ως το βράδυ. Μα τότε ουτώς ή αλλιώς θα το χρειαζόμουν.
- Ερευνούσες την περιοχή ;
- Ναι...
- Ποιο είναι το σχεδιό σου;
- Λοιπόν, το βράδυ αφού θα έχουν κοιμηθεί οι marines θα πάω κρυφά και θα μεταφέρω το σεντούκι στην παραλία, θα το βάλω σε ένα ακριβές σημείο. Θα είναι ακριβώς στη μέση ανάμεσα στην θάλασσα και το δάσος.
- Μα δεν θα φυλάνε σκοπιά;
- Ναι μα είναι λίγοι οπότε θα είναι ένας και θα έχουν εναλλαγές. Καθέ τόσα λεπτά θα πηγαίνει απ'την άλλη πλευρά του καραβιού να προσέχει για εχθρικά πλοία. Τότε είναι που θα κινηθώ. Θα βάλω το σχοινί στο σεντούκι για να το ανάψεις ρίχνωντας σφαίρα, έτσι θα δημιουργηθεί κάπνα, δεν θα χτυπήσει κανείς και θα προλάβω να τρυπώσω μέσα.

- Και που ξέρεις ότι θα έρθουν να μας επιτεθούν;
- Θα έρθουν, ο αρχηγός του θα θέλει να βρει αυτο το πνεύμα του δάσους. Αφού δεν ήλθαν σήμερα θα έρθουν σίγουρα αύριο.
Περίμενα εώς το βράδυ να γεμίσει αυτό το σεντούκιι. Και πράγματι γέμισε... Τότε πήγα να το τραβήξω. ήταν πολύ βαρύ όπως υπολόγιζα. Άρχισα σιγά σιγά να το σένρω προς το πλοίο. Τόσο βαρύ που νόμιζα ότι θα μου βγει η πλάτη. Το πιο δύσκολο σημείο ήταν ο λόφος όπου έπρεπε να το μετακινήσω σε ημικύκλιο. Μόλις βρέθηκα στο τέλος του δάσους κόιταξα για να δω. Πουθενά φύλακας. Αυτός που κράταγε σκοπιά πρέπει να ήταν από την άλλη πλευρά. όμως περίμενα έτσι ωστέ να κινηθώ μόλις ακριβώς φύγει για να έχω όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα. Πράγματι δεν άργησε πολύ, σε λίγο ήλθε από μπροστά. Άρχισα να μετράω πόση ώρα θα έμενε. Πέντε λεπτά πριν φύγει. Είχα πέντε λεπτά πριν ξανάρθει.

Κίνηθηκα αμέσως όμως μόλις το σεντούκι βρέθηκε στην άμμο το βάρος του πολλαπλασιάστηκε λόγω της αντίστασης και της υποχώρησης του εδάφους. Μπορούσα να το σύρω πολύ αργά, η άμμος το αποροφούσε σιγά σιγά. Με δυσκολία το σήκωνα απο πάνω. Πέρασα πολύ ώρα σέρνοντας το. Τα πέντε λεπτά είχαν περάσει. Έτρεξα πίσω στο δάσος και ίσα ίσα πρόλαβα να κρυφτώ πίσω από ένα δέντρο πριν βγει ο marine. Περίμενα, άλλα πέντε λεπτά. Μόλις χάθηκε στην άλλη πλευρά έτρεξα ξανά στο σεντούκι. Είχα περάσει την μέση της διδρομής, το έσυρα για κάποια λεπτά ακόμα μέχρι που το έφερα στην μέση της παραλίας. Το άνοιξα και το ποθέτησα ένα κομάτι σκοινί. Η μία του άκρη μες το κολώδες υγρό ένω η άλλη ψηλά στον αέρα. έτρεξα αμέσως λίγο και για λίγα δεύτερα πάλι την γλίτωσα. Προχώρησα πίσω προς το δάσος, έλπιζα να ξυπνήσω νωρίς. Είδα τον Γκαίμον που κοιμόταν και ξάπλωσα για να κάνω το ίδιο. Ήλπιζα η Μίσυ να ήταν καλά.

Το επομενό πρωί ξύπνησα περίπου νωρίς, μόλις ο ήλιος άγγιξε τα μάτια μου μέσα απ'τα ανοίγματα των φύλλων. Τότε τεντώθηκα και αφού συνήλθα τελείως άρχισα να σκουντάω τον Γκάιμον.
- Γκάιμον, ξύπνα, έχουμε την δίασωση.
Αμέσως άνοιξε τα μάτια του. Μετακινηθήκαμε, δυστυχώς αργά αφού δεν μπορούσε να τρέξει. Φτάσαμε στην άκρη του δάσους και τον τοποθέτησα πάνω σε ένα βράχο που ευτυχώς είχε ένα θάμνο μπροστά. Αφού ανάμεσα απ'τα κλαδιά του θάμνου μπορούσε να πετύχει το σκοινί έτρεξα προς το πλοίο πριν ο
marine έρθει από την δικιά μου πλευρά. έφτασα στο πλοίο και κινήθηκα κατα τα άκρα του και βρέθηκα κοντά στο σημείο στο οποίο είχα βρεθεί αρχικά. άκουγα μόνο τα βήματα του φύλακα για κάμποση ώρα, όμως μετά άκουσα ανοιγοκλήματα πορτών, και βήματα άλλων ανθρώπων. Διαφορετικό τρόπο πατήματος, πρέπει να ήταν καμιά δεκαριά. Έπρεπε να ετοιμάζονταν. Μετά άκουσα να ρίχνουν κάτι στην άμμο, μάλλον μια ξύλινη γεφυρούλα για να κατέβουν. Όλα ήταν στην θέση τους.

Περιμένα για την έκρηξη μα τότε ακούστηκε κάτι που δεν περίμενα, η φωνή της Μίσυ, οι marines να φωνάζουν. Γύρισα και κοίταξα χωρίς να αποκαλυφθώ πολύ. Τότε είδα την Μίσυ να παλευεί με τους marines και εκείνοι να προσπαθούν να την πίάσουν με σχοινιά. Πολέμαγε πολύ καλά. Τους πέταγε είτε με τα φτερά της είτε με το ράμφο της. Μα τότε πέταξαν και έπιασαν τα πόδια της. Ένας marine ανέβηκε πάνω της κια εκείνη προσπαθούσε να τον πετάξει. Ένας άλλος marine έπιασε το φτερό της και με την σειρά ακολούθησε και το άλλο. Κοίταξα εκεί που ήταν ο Γκάιμον μα δεν μπορούσα να δω τίποτε. Τι περίμενε άραγε. Μήπως θαύμζε την Μίσυ ή είχε παγώσει. Ο marine που ήταν πάνω της πήγε να δέσει το στόμα της μα τότε άναψε το χοινί με τον πυροβολισμό. Το μόνο που θυμάμαι πριν την έκρηξη είναι τον αρχηγό των marines να φωνάξει " Τρέξτε!!!". Μετά θυμάμαι να έχω ήδη βρεθεί μέσα στον καπνό.

Είχα πλησιάσει πλέον αρκετά κοντά χάρης την δύναμη του πρωινού αέρα και είχε πλέον αρκετό φως ώστε μπόρεσα να προσέξω ότι οι Marines πάλευαν με ένα μεγάλο πουλί. Σοκαρισμένος έμεινα να τους κοιτάω όταν ξαφνικά καπνός έπνιξε το κατάστρωμα. Αμέσως έφτιαξα με τις δυνάμεις μου μια γέφυρα και έτρεξα πάνω στο πλοίο όπου και έδιωξα τον καπνό ανακαλύπτοντας έναν παραβάτη πάνω στο πλοίο.
-Hannah Jinto? Τι κάνετε εδώ κύριε?
-Έπιασα κάτι περίεργα σήματα και ήρθα να δω τι γίνεται. Η ερώτηση είναι ποιος είναι αυτός...
Κανένας δεν τον αναγνώρισε και όλοι με κοίταξαν με ένα απορημένο βλέμμα.
-Εάν είναι έτσι αφήστε τον σε μένα.. Πες μου μόνο το όνομά σου για να ξέρω τι να γράψω στον τάφο.
-Lightning Thunderstorm και δεν θα με έπαιρνα τόσο ελαφρά.
-Χοχο~ έχουμε να κάνουμε με κάποιον που πιστεύει στον εαυτό του... Ωραία λοιπόν θα σε πολεμήσω σχετικά σοβαρά.
Του είπα και έβγαλα τα σπαθιά μου.

-Δεν έχω χρόνο για τέτοια...
Μου επιτέθηκε και απόφυγα το χτυπημά του. Έτρεξα προς το κατάστρωμα. Σίγουρα τα ζώα θα ήταν κάπου μέσα. Πήγα να μπω και ένας marine πετάχτηκε ξερός στον τοίχο δίπλα στην πόρτα. Πρέπει να τον πέταξε η Μίσυ. Προχώρησα μέσα ψάχνωντας να βρω τα κλουβιά. Ξαφνικά είδα τρεις marines να έρχονται. Ο πρώτος πήγε να τραβήξει το σπαθί του μα τον κλώτσησα προς τα πίσω πριν τα καταφέρει ρίχνωντας μαζί και τον από πίσω. Τον τρίτο αφού απέκρουσα το ξίφος του τον χτύπησα με την λαβή μου στο κεφάλι. Έπεσε κάτω λυπόθυμος. Προχώρησα όσο πιο κάτω μπορούσα φτάνωντας στο τέλος του πλοίου. Εκεί ήταν οι προμήθεις. Αλλά βρήκα και τα ζώα του Γκάιμον. ήταν τόσο χαρούμενα όταν με είδαν. Έτρεξα δίπλα τους και έσπασα τα λουκέτα. Για κακή μου τύχη μόλις όλα ήταν ασφαλοί μπήκαν μέσα οι marines. ήταν καμιά δεκαριά.
Δεν ήξερα τι θα έκανα, μάλλον την είχα πατήσει. Βρισκόμουν σε αδιέξοδο.