[Τελος-Παρελθον] Crisis Core Α' μερος

Προηγουμενη Ιστορια:
Ενα ναυαγιο με ξεβρασε στην στερια και με χωρισε απο την ομαδα μου.Επειδη εβρεχε καταρακτωδως βρηκα καλυμμα σε αυτη τη σπηλια η οποια κατεικειται απο ιθαγενεις.Αναγκαστηκα περιμενω για να σταματησει η βροχη ετσι ωστε να μπορεσω να ψαξω για τους φιλους μου και να συνεχισουμε την αποστολη μας.Εν το μεταξυ διηγουμαι την ιστορια μου στους ιθαγενεις. Γνωρισα ενα αγορι σχεδον στην ηλικια μου, ο Tristan, που ηταν πειρατης. Ηρθε στο νησι ψαχνοντας για τεχνιτες πλοιων μια και το δικο τους το εριξε η παληροια στα βραχια μια νυχτα. Του δινω δουλεια στο εργαστηρι και στεγη στο σπιτι μου και αρχιζουμε να δενομαστε. μετα απο 3 χρονια ηρθαν οι πειρατες για να λεηλατησουν το εργαστηρι του παππου μου. Αποδειχθηκε οτι ειχαν πει ψεμματα στον Tristan για να τον ξεφορτωθουν. Οι πειρατες σκοτωσαν τον Tristan που προσπαθησε να μας προστατεψει και στη συνεχεια με εριξαν αναισθητο, σκοτωσαν τον παππου μου και τους γονεις μου και λεηλατισαν το εργαστηρι και το νησι. Απο το ρομποτ που εφτιαξε ο παππους μου ελειπε ο "Κρυσταλλος". Η διαθηκη ελεγε οτι επρεπε να μεινω στο ορφανοτροφειο μεχρι τα 18 ή μεχρι να με υοθετησει καποιος και ολα τα αφηναν στο ονομα μου.


Την πρωτη μερα στο ορφανοτροφειο την περασα μπροστα στο παραθυρο του δωματιου μου.Οσο περιεργο και αν ακουγόταν ουτε ενα δακρυ δεν βγηκε απο τα ματια μου. Αντθετως το συναισθημα που με κατεκλειζε ηταν κυριως οργη. Μεσα σε μια νυχτα ειχα χασει ολοκληρη την οικογενεια μου. Ηταν πολυ οδυνηρο να ξερω οτι δεν θα μορω να ξαναδω τον παππου μου, δεν θα μαλωσω ποτε ξανα με τους γονεις μου.
Ηταν δυσκολο να το δεχτω αλλα ημουν ανθρωπος που δεν θα το εβαζε κατω και ας ημουν μονο 15 χρονων. Ηταν σιγουρο για μενα πλεον οτι θα παρω την εκδικηση μου για αυτο που εγινε. Το ονομα των πειρατων που το εκαναν αυτο φροντισε να ριζωσει βαθια μεσα στο μυαλο μου. "Κοκκινοματηδες!"
Απο το δωματιο μου ερχοταν συνεχεια ατομα να εκφρασουν τα συλληπητηρια τους αλλα δεν ηθελα να δω κανεναν. Ελεγα ενα ξερο ...ευχαριστω.. και γυρνυσα παλι και κοιτουσα εξω απο το παραθυρο.

Ο καιρος ηταν βροχερος ολη μερα...εκλαιγε αυτος αντι για μενα.
Οι επομενες ημερες ηταν απλα ενα θεατρο του παραλογου στο ορφανοτροφειο. Απο το πρωι επιδοξοι γονεις εκαναν την εμφανιση τους στην πορτα ως υποψηφιοι γονεις για μενα. Τοσο κοσμο δεν ειχε ξανα δει το ορφανοτροφειο. Εγω φυσικα καταλαβα αμεσως τον λογο για τον οποιον ειχαν ερθει. Σιγα μην ενδιαφεροταν κανενας απο αυτους να υιοθετισει ενα δεκαπενταχρονο κακομαθημενο... Ολοι ηθελαν τα λεφτα που κουβαλουσε το ονομα μου.
Οι πειρατες μπορει να εκλεψαν οσα λεφτα υπηρχαν στο σπιτι αλλα η περιουσια του παπου ειναι τεραστια. Ολα αυτα τα λεφτα περιμενουν εκει στην τραπεζα μεχρι να γινω 21 χρονων και ετσι να μπορω να τα κανω οτι θελω. Εγω απο την αλλη σχεδια δεν ειχα για αυτα τα λεφτα. Δεν με ενδιεφεραν ποτε.
Το μονο που ηθελα ηταν να γινω τοσο καλος μηχανικος οσο ηταν ο παππους μου και τουλαχιστον ο μισος αντρας απο οτι ηταν εκεινος. Οπως δεν ενοιαζαν σ' εκεινον τα λεφτα ετσι δεν νοιαζουν και εμενα.

Αλλα δεν προκειται φυσικα να κανω την χαρη σε κανεναν σνομπ εν δυναμει αντρα να καταχραστει ετσι απλα οτι ο παππους μου εφτιαξε σε μια ζωη. Ευτυχως στην ολη υποθεση εγω ειχα τον τελευταιο λογο. Βλεπετε ο νομος ηταν τετοιος που σε περιπτωσεις οπως την δικη, οπου υπαρχει μια τεραστια περιουσια στην μεση και το παιδι ειναι σε ηλικια οπου μπορει να αποφασισει απο μονο του να εχει δικαιωμα επιλογης.
Ολοι προσπαθουσαν αν μου δειξουν ενα καλο προσωπο αλλα αυτα δεν επιαναν σε μενα. Θα εμενα για αυτα τα 3 χρονια στο ορφανοτροφειο και αλλα 3 θα τα καταφερνα μονος μου... δεν με ενοιαζε. Εξ αλλου αυτη η ζωη δεν μου πηγαινε. Εγω ηθελα την δραση και μου αρεσε η σκληρη δουλεια, οχι να ντυνομαι σαν καραγκιοζης και να το παιζω κουλτουριαρης και δηθεν.
Οι μερες περνουσαν και ο κοσμος συνεχιζε να ερχεται. Με το που τους εβλεπα τους απερριπτα. Καταλαβαινα τους σκοπους τους. Καθε μερες επι μια βδομαδα η ιδια ζαλαδα... Ολη μερα το ιδιο. Εβλεπα το υφος στα προσωπα των αλλων παιδιων τα οποια με μισουσαν. Αυτα ονειρευονταν για μια οικογενεια και εγω ειχα ηδη αποριψει τοσες... Δεν με ενοιαζε ομως...δεν ηταν στην θεση μου.

Μια μερα ομως ηταν διαφορετικη απο της αλλες. Εκεινη την μερα στο κατωφλι του ορφανοτροφειου ηρθε ενας γνωριμος για μενα ανθρωπος. Τον ειχα γνωρισει ενα μηνα πριν στο εργαστηρι του παππου μου. Ηταν ενας επιστημονας ο οποιος υπηρετησε μαζι με τον παππου μου στο ναυτικο. Και αυτος επισης αποστρατος. Αν θυμαμαι καλα με το που ηρθε στο νησι ενα χρονο πριν περασε απο το εργαστηρι και ζητησε τον απο τον παπου μου να συνεργαστουνε γιατι ειχε κατι σχεδια. Δεν θυμαμαι πολλα γιατι ημουν απασχολημενος τοτε και μονο συστηθηκα αλλα θυμαμαι πολυ καλα οτι ο παππους μου του αρνηθηκε και δεν μου μιλησε γιατι επροκειτο...
Σιγουρα εχει περασει ενας χρονος.Εγω ημουν εξω στην αυλη... καθομουν σε ενα παγκακι και εβλεπα τα αλλα παιδια να παιζουν μπαλα... Ηρθε και καθισε διπλα μου στο παγκακι...
-Γεια σου Vincet..δεν ξερω αν με θυμασαι...ειμαι ο...
-Dr. Snow... Σωστα? ..ναι τωρα το θυμηθηκα...εισαι ο γνωστος του παππου μου...

-Αφου εισαι τοσο ευθεις θα γινω και γω. Θελω να ερθεις μαζι μου... Θα μπορουσα καλλιστα να χρημοποιησω εναν αντρα με τις δικες σου ικανοτητες.
-Και τι σε κανει να πιστευεις οτι θα ερθω???Ολοι για τα λεφτα ερχονται να με δουνε...γιατι να μην εισαι και εσυ ενας απο αυτους..?.
-Χα...δεν με απασχολουν εμενα τα λεφτα...Εχω οσα ειναι απαπαραιτητα...Ειμαι σιγουρος οτι θα ερθεις σε μαζι μου μολις ακουσεις οτι σου προσφερω...
-Χμμμ...δεν νομιζω να ενδιαφερομαι...!!! Του απαντησα και γυρισα απο την αλλη μερια το βλεμμα μου αλλα μεσα μου ηθελα να ακουσω τι ηθελε να μου πει...Καπου βαθια μεσα μου ηλπιζα οτι θα πει κατι που θα με εκανε να τον ακολουθησω...δεν ξερω γιατι!!!Ισως ηταν ο τονος της φωνης του...
-Ξερω τι ανθρωπος εισαι...ξερω οτι δεν εισαι για αυτη τη ζωη εσυ.Η ζωη σου ειναι μεσα στην δραση...στην περιπετεια...Εγω λοιπον δεν ηρθα για να παρω κατι...ηρθα για να προσφερω σε σενα...

-Τι εννοεις...??? Τι περιπετεια μπορεις να μου προσφερεις?
-Θα σου πω τα παντα και υστερα επιλεγεις τις κινησεις σου. Θα σου πω πραγματα τα οποια δεν πρεπει να μαθευτουν κανονικα αλλα επειδη ξερω οτι θα δεχτεις μπορω να στα πω...
-Και αν δεν δεχτω...???
-Τοτε θα εχεις κατι στα χερια σου με το οποιο μπορεις να με στειλεις για πολυ καιρο φυλακη...οποτε ρισκαρω εδω...να ξερεις...!!!
Ημουν ολος αυτια...περιμενα να ακουσω τι ειχε να μου πει...
Κοιταξε δεξια-αριστερα, ξεροβηξε και με το δαχτυλο του εφτιαξε τη θεση στα γυαλια του.
-Ξερεις εχω περιπου εναμιση χρονο που ηρθα στο νησι και εχω το εργαστηριο μου λιγο εξω απο την κεντρικη πολη.
-Ναι το χω δει..Αυτο το μεγαλο κτηριο...και???

Δεν ξερω γιατι αλλα ημουν προσυλωμενος στα λεγομενα του. Οντως με ιντριγκαραν πολυ αυτα που ελεγε...και ας ηταν παρανομα...
-Και για να σου αποδειξω οτι δεν ειμαι μονο λογια εδω περα εχω ενα εγγραφο το οποιο λεει οτι μεχρι να γινεις 21 και παρεις τα λεφτα της οικογενειας σου, επιλεγεις εσυ ποιος θα τα διαχειριζεται και επισης οτι εαν σε τρεις μηνες καταλαβεις οτι δεν κανει αυτη η ζωη για σενα μπορεις να επιστρεψεις εδω και να συνεχισεις την ζωη σου οπως θες...
-Χμμμ ομολογω οτι ψηνομαι... Αλλα δεν ανησυχεις με τοσα που μου εχεις πει?? Μπορω να σου κανω μεγαλη ζημια τωρα!
Εκεινος γελασε και σηκωθηκε ορθιος...
-Φου φου φου, γελασε ...μου αρεσει ο τροπος σκεψεις σου.Αλλα πιστεψε με σεβομαι υπερβολικα τον παππου σου για να σου κανω κακο...Εγω ειμαι εδω για να σε βοηθησω να κανεις την ζωη που θελεις κι εσυ μεσα απο αυτο να βοηθησεις εμενα...Αν θα δεχτεις ενημερωσε των διοικητη να με παρει τηλεφωνο...
Μου αφησε το εγγραφο στο χερι και γυρισε και εφυγε...

-Πιστευεις οτι εχω αυτο που χρειαζεται για να ανταπεξελθω...??? Του φωναξα πριν απομακρυνθει...
-Ειμαι σιγουρος. Εαν εισαι εστω ο μισος αντρας απο οτι ηταν ο παππους σου τοτε εισαι παρα πανω απο ικανος γι αυτη τη δουλεια
Συνεχισε να περπαταει μεχρι που εφτασε στην εξοδο και εφυγα. Δεν ηξερα αν επρεπε να δεχτω χωρις δευτερη σκεψη η αν επρεπε να την αρνηθω κατα τον ιδιο τροπο...
Εβαλα το χαρτι στην τσεπη μου και πηγα στο δωματιο μου. Ενιωσε εναν ενθουσιασμο μεσα μου που ειχα καιρο να νιωσω. Δεν ηθελα ουτε καν να φαω. Την χρειαζομουν αυτη τη δραση.. Επιπλεον ηθελα ενα μερος οπου θα μπορουσα να διευρινω τους οριζοντες μου στην μηχανικη... Και ποιος καλυτερος απο ενα συνεργατη του παππου μου? Πιστευα στον λογο του και ημουν σιγουρος οτι αυτη η ζωη θα μου ταιριαζε...
Εκατσα εκεινο το βραδυ ως αργα και κοιμηθηκα λιγο.Το πρωτο πραγμα που εκανα το πρωι ηταν να παω στον Διευθηντη και να του πω να καλεσει τον Dr. Snow...Δεν υπηρχε περιπτωση να επιλεξω την ζωη του ορφανοτροφειου απο αυτην που μου προσεφερε εκεινος...

Αν και χαρηκα παρα πολυ και ημουν πολυ ανυπομονος την πρωτη μερα δεν φανηκε. Νομιζα οτι αποφασισε τελικα πως δεν με χρειαζεται...Αρχικα πηγε να με παρει απο κατω, αλλα την επομενη το πρωι με περιμενε ηδη στο γραφειο του Διευθηντη πριν ξυπνησω...
Αφου υπογραφησαν ολα τα χαρτια απο ολες τις πλευρες και ηταν και επισημα ο νομιμος κηδεμονας μου του ζητησα να γυρισω στο δωματιο μου ετσι ωστε να παρω τα πραγματα μου αλλα το αρνηθηκε...
-Απο σημερα Vincent ξεκιναει μια νεα ζωη για σενα.Εκει που πας δεν τα χρειαζεσαι αυτα...
Αυτα ηταν τα λογια του και υστερα φυγαμε αμεσως απο εκει. Εξω ακριβως μας περιμενε μια μεγαλη αμαξα.Μολις μπηκα ειδα ενα αλλο παιδι...λιγο μεγαλυτερο σε ηλικια απο εμενα, να καθεται μεσα.Μολις καθισαμε ο Dr. Snow του απηυθυνε τον λογο...
-Lymon...χαιρετησε τον αδερφο σου...!!!

-Ευχαριστως.... Αμεσως τραβηξε ενα μεγαλο σπαθι που ειχε στην θηκη του και με χτυπησε με την λαβη στο προσωπο. Το χτυπημα ηταν τοσο δυνατο και απροσμενο που δεν προλαβα καθολου να αντιδρασω...
-Τι στο διαολο νομιζεις οτι κανεις? ειπα νευριασμενος και ορμησα κατα πανω του. Αρχισαμε να μαλωνουμε. Προσπαθουσα να τον χτυπησω αλλα απεφευγε τα χτυπηματα μου ευκολα πραγμα που με εξοργιζε περισσοτερο. Τελικα καταφερα να του ριξω μια γροθια στο προσωπο.
-Χα μην με υποτιμας βλακα! Ειπα με μια υπεροψια.
-Ειναι καλος Dr Snow. Αλλα θελει εκπαιδευση, ειπε και μου επιτεθηκε με αριστερη γροθια. Αποφευγω, του ριχνω δεξια κλοτσια στο κεφαλι, την μπλοκαρει και με χτυπαει στο στομαχι. Διπλωσα, πιανοντας το στομαχι μου και με ξαναχτυπησε στο κεφαλι με τη λαβη του σπαθιου του ριχνοντας με αναισθητο.
-Φου φου φου, δεν εχω ξαναδει ατομο να σε χτυπαει τοσο ευκολα ειπε γελόντας ο Snow.

Ξυπνησα δεμενος και με καλυμμενα τα ματια.
-Τι στο διαολο κανετε??? Τι σημαινουν ολα αυτα Snow...??!!!
Μου εβγαλαν το μαντηλι απο τα ματια και μια μεγαλη πορτα ανοιξε και εριξε φως στον χωρο. Με ενοχλησε λιγο στα ματια καθως ειχα συνιθησει στο σκοταδι...Δυο φιγουρες καταφερα να διακρινω...Ηταν ο Snow με τον Lymon... Ημουν σε ενα υπογειο.
-Τι ειναι αυτα Snow??? Με κοροιδεψες...
-Αντιθετως...δεν νομιζω να σου ειπα καπου ψεματα...
-Τοτε τι ειναι αυτο...γιατι εκεινος με χτυπησε και γιατι ειμαι δεμενος???Ειπες οτι εχω αυτο που χρειαζεται για να μπω στην ομαδα...
Εκεινος επιασε τα γυαλια του και τα ανορθωσε λιγο...
-Οντως οντως...αλλα και παλι...αν θυμαμαι καλα ειπα οτι εγω θεωρω οτι εισαι ικανος...δεν μου το εχεις αποδειξει...
-Τι παιχνιδια παιζεις???

Ο Lymon τραβηξε το σπαθι του και ηρθε καταπανω μου βαζωντας το σπαθι του στο λαιμο μου...
-Νομιζεις οτι εκει εξω θα σε αφησουν να κανεις τα παντα με την ανεση σου??? Εδω που ηρθες θα πρεπει να εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις οποιαδηποτε συνθηκη και αν σου τυχει... Δεν ειμαστε απλοι στρατιωτες...ειμαστε στρατιωτες της ομαδας Core...και αν ειναι να γινεις και εσυ ενας απο εμας τοτε θα πρεπει να το αποδειξεις...το καταλαβες???
Τραβηχτικα λιγο πισω και με δυναμη του εριξα μια κεφαλια χτυπωντας τον στην μυτη.Η μυτη απο το σπαθι του ηταν κοφτερη και με εκοψε λιγο στον λαιμο αφηνωντας μου μια γραμμη αιματος...
-Λυσε με και θα σου πω εγω τι θα γινει...!!!
Ο Snow αρχισε να γελαει ενω ο Lymon επιανε την χτυπημενη μυτη του...
-Αυτος ειναι ο Vincent που θελω να βλεπω...φου φου φου... Για να γινεις μελος της ομαδας Core πρεπει να βγαλεις τη βασικη εκπαιδευση. Οποτε θες μπορεις να μου πεις και θα σε λυσω. Τοτε θα σε χρησημοποιησω σαν εναν απλο μηχανικο.. Αν αντεξεις τρεις μερες χωρις νερο και φαγητο και με το ξυλο που επροκειτο να φας χωρις να διαμαρτυρηθεις τοτε θα εισαι αξιος για την ομαδα...ελα Lymon παμε να φυγουμε...
-Χα, Βλακα. Μπορω να αντεξω και εναν μηνα εδω μ'αυτον τον αδυναμο να με χτυπαει...!
ο Snow εφυγε χαμογελόντας...


ΤΕΛΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ

Όνομα:Vincent D. Koul
Haki Points:
Player of the Month Points:8
Beli: 25.000 +3.000 Beli(Παρελθόν)
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Πολύ καλή η ιστορία σου,απλή αλλά είχε και μικρά πόστ.