[ τελος ] <Θάνατος στη silverstate>

Επιτέλους φάνηκε το πρώτο φως της μέρας .Το λυκαυγές. Που σηματοδοτούσε την έναρξη μιας καινούργιας μέρας και το πέρασμα από τη νύχτα στη μέρα. Αν και όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό , στο tequila wolf τα πρωϊνά είναι διαφορετικά. Ο ήχος της θάλασσας ακούγεται καθώς ξημερώνει και σιγά σιγά ακουμπάει το φώς του ήλιου την θάλασσα για να την ζεστάνει από την κρύα νύχτα. Η πρωϊνή δροσιά γεμίζει τα πνευμόνια σου προσφέροντας σου αισιοδοξία. Αυτή είναι τελικά η μόνη ώρα που ο daisuke μπορεί να ηρεμήσει ενώ ξεκουράζεται στο βράχο κοιτάζοντας την πόλη. Η αδερφή του «luna» κοιμάται στο σπίτι και επομένως δεν τον πιέζει τίποτα ακόμα. Ο βράχος βρίσκεται σε ύψωμα επομένως διακρίνεται στο βάθος η θάλασσα και από την άλλη πλευρά η γέφυρα silverstate όπου ενώνει το δάσος folgan με το κατοικήσιμο μέρος. Πρόκειται για μεγάλο επίτευγμα καθώς πλέον οι εργάτες δεν θα χρειάζεται να μεταφέρουν τα υλικά γύρω από το ποτάμι αλλά περνώντας την γέφυρα γλιτώνουν πολύ δρόμο ταλαιπωρίας. Η γέφυρα γεμίζει με αρνητικά συναισθήματα τον daisuke και αμέσως διώχνει τούτες τις σκέψεις από το μυαλό του. Παίρνει λοιπόν τα 2 πιστόλια του και το katana του, φοράει το μαύρο παλτό του και προχωράει προς την πόλη. Παρόλο τη ηλικία του ο daisuke έχει τη ωριμότητα να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του νωρίς. Ήδη ο ήλιος έχει φανεί ολοκληρωτικά και ο daisuke αποφασίζει να ξεκουραστεί πίνοντας ένα ποτό. Ο ιδιοκτήτης τον περιμένει κάθε πρωί την ίδια ώρα , και παρόλο που του έχει προτείνει να έρχεται πιο αργά εκείνος επιμένει να έρχεται την ίδια ώρα για να αποφεύγει την πολυκοσμία. Αλλά ήδη είναι ανήσυχος με την είσοδο 3 αντρών στο μαγαζί. Αμέσως σηκώνεται να φύγει αλλά ο ιδιοκτήτης τον σταματά.
ΙΔ- Που πάς ; του λέει
D – Aσε με να φύγω
ΙΔ- Μην φοβάσαι δεν πρόκειται να σε πειράξουν, γιατί τόση ανησυχία;
D- δεν φοβάμαι για αυτούς φοβάμαι για εμένα !!

ΙΔ –Τι θέλεις να πεις
D- λέω πως τον εαυτό μου φοβάμαι, φοβάμαι τις αντιδράσεις μου!
ΙΔ – δηλαδή ;
D – Οι τύποι που μόλις κάθισαν είναι πειρατές…
ΙΔ- Δεν χρειάζεται να ανησυχείς συχνάζουν εδώ , ψάχνουν για πλήρωμα.
Ο daisuke δεν μίλησε , φόβο δεν ένιωσε ποτέ του άλλωστε , ήξερε πως αν έμενε κι άλλο θα τους σκότωνε αλλά φοβόταν τις ερωτήσεις της Luna . Οι πειρατές είχαν ήδη μεθύσει, μέθαγαν το πρωί και το μεσημέρι έφευγαν για να μην γίνουν αντιληπτή από τις αρχές. Ενας κινήθηκε προς το μέρος του και του είπε
Πειρ- σαν πολύ μικρός δεν είσαι εσύ για να πίνεις
D – Πίνω για να ξεχνάω πόσους πειρατές έχω σφάξει!!!!!
Πειρ- Σκάσε κωλόπαιδο !!!!!!!!!
Αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει ο πειρατής… ο daisuke τον σημαδεύει στο κεφάλι και τον σκοτώνει. Ετσι απλά ,χωρίς δισταγμό ούτε καν που τον κοίταξε κατάματα. Ολοι έμειναν άφωνοι . Οι άλλοι 2 που είχαν έρθει όρμησαν πάνω του αλλά μάταια. Ο daisuke έσπρωξε την καρέκλα και κάνοντας μια στροφή τους αποκεφαλίζει με το κατάνα του. Οι κινήσεις του τέλειες ,το τελείωμα άψογο. Ο ίδιος συνέχισε να πίνει αλλά ο ιδιοκτήτης ρώτησε
ΙΔ – Είσαι ο υιός του houlio
Ο Daisuke τον κοιτάει …
ΙΔ- Ναι σίγουρα είσαι , σε θυμάμαι από μικρός πόσο οξύθυμος και παρορμητικός ήσουν….
D – ήξερες τον πατέρα μου;
ΙΔ –Φυσικά, αλλά πως πέθανε, ήμουν σε ταξίδι τότε, βλέπεις είμαι από τους πιο παλιούς εδώ και ο μόνος που ήξερε τον πατέρα σου .
ΙΔ – Αλήθεια, ο Houlio μου έλεγε ότι είχες ταλέντο στο ξίφος αλλά τόσο δεν το περίμενα..Σε γνώρισα από την ουλή στα χείλια την είχες από πολύ μικρος…
D-Ας μην επεκταθούμε άλλο κρύψε τα πτώματα και εγώ φεύγω
ΙΔ – Στάσου, εξήγησέ μου τουλάχιστον τι είχε γίνει εκείνη την μέρα
Πρέπει να μάθω, ξέρω ότι σου είναι δύσκολο αλλά σε παρακαλώ..!!
Ο daisuke θυμόταν πολύ έντονα τις στιγμές εκείνες ,και έκανε κάτι που πραγματικά δεν πίστευε ότι θα το κάνει. Να του διηγηθεί….

Ήμουν 11 χρονών και όχι από τα ήσυχα παιδία ή τα παιδιά που τα συμπαθείς από τη πρώτη ματιά αλλά ένα περίεργο παιδί. Όλα ξεκίνησαν Ιούλιο μήνα θυμάμαι, όταν το νησί μας διοργάνωνε μια γιορτή για την δημιουργία της silverstate. Εγώ γενικά είχα την τάση να ενοχλώ τους εμπόρους κάθε φορά που γινόταν παζάρι άρα όλα μου φαινόντουσαν φυσιολογικά και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα γίνω αντιληπτός. Προχώραγα αμέριμνος στους δρόμους τάχα ότι χαζεύω τα εμπορεύματα αλλά η παιδική αυτή αθωότητα δεν έπρεπε να σε ξεγελάει καθώς διαρκώς έκλεβα κάθε τι που μου άρεσε. Ώσπου περνώντας από έναν πάγκο σαν να κατάλαβα ότι κάποιος με κοίταζε. Πράγματι λοιπόν ένας έμπορος σαν να κατάλαβε ότι τον έκλεψα, και αμέσως βιάστηκα για να φύγω. Κοιτώντας όμως μόνο αυτόν, έπεσα πάνω σε έναν περαστικό και φανερώθηκαν όλα τα κλεμμένα προϊόντα. Το αναπόφευκτο δεν το γλίτωνα , πολλοί έμποροι με παρελθόν μαζί μου καθώς και άλλοι που κατάλαβαν τη ζημιά που τους είχα προκαλέσει άρχισαν να με κυνηγούν μανιωδώς. Εγώ δεν μπορώ να πώ ότι έχασα την ηρεμία μου, απλά άρχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη για να τους ξεφύγω. Έτρεχα από εδώ έτρεχα από εκεί, πάνω σε πάγκους μέχρι και στις στέγες των σπιτιών ανέβαινα αλλα αυτοί δεν σταμάταγαν ήταν αποφασισμένοι να με πιάσουν. Πάνω στην ένταση που επικρατούσε έγινε κάτι που δεν το είχα προβλέψει ,σκόνταψα πάνω σε ένα σκαλί , και όπως ήταν φυσικό με πιάσανε. Ο πατέρας μου έξαλλος μόλις τον ενημερώσανε οι αρχές:
Ηοulio- Είσαι απίστευτος μα καλά άμα σε φέρνουν εδώ οι αρχές από αυτήν την ηλικία, πιο μεγάλος τη θα κάνει; Εγώ είχα μονίμως το κεφάλι κάτω ,μέσα μου είχα καταλάβει το λάθος μου, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Ο πατέρας μου όμως από εκεί που ήταν έτοιμος να κλάψει ξαφνικά αρχίζει να γελάει…

Houlio – Δεν είσαι περίεργος γιέ μου είσαι ξεχωριστός
Εγώ δεν μίλησα, αλλά αυτός συνέχισε
H – Το ήξερα ότι κάποια μέρα θα καταφέρω να σου μιλήσω, ακριβώς…. είσαι 11 χρονών και παραλίγο να ξεφύγεις από 10 άντρες χαχαχα!!
ειλικρινά δεν καταλάβαινα σε τι αναφερόταν ,και τότε μου αποκάλυψε ότι ήταν bounty hunter αλλά όχι γιατί ήταν με τον νόμο αλλά επειδή θεωρούσε τους πειρατές άξεστους , βάρβαρους και αμοραλιστές, όπου το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το συμφέρον τους. Εγώ δεν συμφώνησα εξ ολοκλήρου γιατί δεν είχα γνωρίσει πειρατή ακόμα. Αλλά συμπλήρωσε..
H – Γιέ μου, πλέον είναι σίγουρο ότι θα γίνει και εσύ bounty hunter μια μέρα , αλλά όχι ένας απλώς αν δεν τα καταφέρω εγώ θα είσαι εσύ αυτός που θα φτάσει στο ράφτελ πριν τους πειρατές.
Ειλικρινά συγκινήθηκα δεν μπόρεσα να κρατηθώ και ξέσπασα σε κλάματα , ο πατέρας μου ήταν πάντοτε πολύ αυστηρός μαζί μου και για πρώτη φορά με επαινούσε έτσι.. Φαινότανε στα μάτια του ότι με πίστευε. Και είπε
H – Μην αφήσεις κανέναν να σου πεί τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις έχεις ένα ξεχωριστό ταλέντο να αποκτάς αυτό που θέλεις. Ακολούθα τα όνειρά σου όποια και αν είναι αυτά και να ξέρεις εγώ πάντα θα σε στιρίζω.
D-Στο υπόσχομαι πατέρα, δεν θα σε ξανά απογοητεύσω και να είσαι σίγουρος θα βρεθώ στο ράφτελ κάποτε .. να είσαι σίγουρος.
Κάπως έτσι έκλεισε εκείνη η νύχτα με εμάς αγκαλιά , εμένα δακρυσμένο και την luna να κοιμάται μικρή.

Εκείνη την ώρα αν με ρωτούσες πως φανταζόσουν το επόμενο πρωί δεν θα σου έλεγα αυτό που πραγματικά έγινε . Αν λοιπόν η νύχτα ήταν τέλια για τη σχέση μου με τον πατέρα μου και το στόχο που μου τέθηκε. Το επόμενο πρωί ήταν το πιο τραγικό στη ζωή μου που με σημαδεύει μέχρι τώρα. Ό ήχος από ένα κανόνι κατάφερε να με ξυπνήσει και να μου πει καλημέρα ο πόλεμος . Ολο το σπίτι έτρεμε από τα κανόνια και εγώ ανήσυχος έτρεξα να βρω τον πατέρα μου αλλά μάταια. Δεν τον έβρισκα πουθενά ,η luna να κλαίει και εγώ να μην ξέρω τι να κάνω να φύγω από το σπίτι ή να περιμένω μήπως γυρίσει ο πατέρας μου. Βλέποντας ότι το πιθανότερο είναι να πέσει η σκεπή άρπαξα την luna και βγήκα από το σπίτι. Πολίτες να τρέχουν εδώ και εκεί στρατιώτες να τρέχουν να βοηθήσουν στο λιμάνι και εγώ να μην ξέρω γιατί γίνεται πόλεμος , ήμουν μικρός ακόμα. Εγώ έψαχνα να βρω κάποιο γνώριμο πρόσωπο αλλά τίποτα δεν αναγνώριζα κανέναν. Ως που ξαφνικά ακούω κάποιον να με φωνάζει. Ηταν ο φίλος μου ο saito μαζί με την μητέρα του . Αμέσως έτρεξα να τον ρωτήσω τι συνέβη και να συνεχίσω μαζί του ασφαλώς. Αλλά η μητερα του μου άρπαξε την αδερφή μου από τα χέρια λέγοντας
Μητέρα- Καλά παιδί μου είσαι χαζό πρόσεχε την αδερφή σου λίγο.
Εγώ στεναχωρήθηκα , εκείνη δεν με συμπαθούσε γιατί πίστευε ότι είμαι κακή επιρροή για τον saito.

Ουσιαστικά κανένας στο νησί δεν με συμπαθούσε , πόσο μάλλον να με αφήσει να κάνω παρέα με τα παιδιά του. Όλοι με χλεύαζαν πίσω από την πλάτη μου, αλλά η εκδήλωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς απέναντί μου με στεναχώρησε ειλικρινά. Αμέσως κινηθήκαμε και κατηφορίσαμε τον δρόμο, θα έπρεπε να κατεβούμε με τα πόδια όλον το λόφο που ήταν τα σπίτια μας για να φτάσουμε στο λιμάνι. Εγώ καθώς κατεβαίναμε συζήταγα με τον saito.
- Έχεις καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει , γιατί πόλεμος ,ποιοί είναι οι εχθροί.
- Πειρατές, άκουσα που το έλεγε η μάνα μου, daisuke ήταν και οι 2 γονείς μου πολύ φοβισμένοι μάλλον θα φύγουμε από τον νησί, το άκουσα που το έλεγε ο πατέρας μου.
- Να φύγετε; δηλαδή δεν θα ξανά συναντηθούμε ; ποιοι πειρατές είναι ξέρεις
- Άκουσα για έναν πειρατή φλιντ και το πλήρωμα του, πάνε προς την grandline αλλά φαντάσου πόσο δυνατοί θα είναι για να χρειαζόμαστε ολόκληρο στρατό για να τους σταματήσουμε.
Εγώ συνέχιζα να μιλάω με τον saito ,ήμασταν φίλοι από πολύ μικροί, μιλάγαμε και τρέχαμε μάλλον δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ακόμα την σοβαρότητα της κατάστασης .Σταματήσαμε λίγο πριν το λιμάνι , γινόταν ένας πανικός μαγαζιά καμένα , νεκροί δεκάδες , οι πειρατές είχαν ήδη πατήσει ξηρά και σκοτώνανε .Ξαφνικά όμως εμφανίζεται ο πατέρας μου από το πουθενά και ούρλιαζε
-πάρε τα παιδιά από εδώ τώρα!!!
Το κακό όμως είχε ήδη γίνει οι εικόνες αυτές είχαν ήδη αποτυπωθεί στο μυαλό μου το οποίο δεν άντεχε τις αιματηρές αυτές εικόνες σε σημείο που έκλεισα τα μάτια μου. Ο πατέρας μου τότε ήρθε κοντά και μου είπε
- Θέλω να περάσεις την silverstate και να πάς στο δάσος εκεί κρύψου μαζί με τον saito και την μητέρα του και εγώ θα έρθω να σας βρώ εκεί, αν αργήσω από το δάσος βγές στη θάλασσα πάρε την σχεδία που είχαμε κρύψει και βγες στα ανοιχτα…

Είπε αυτά και έφυγε, χωρίς να περιμένει απάντηση , δεν τον άφηνε ο χρόνος για δικές μου διαμαρτυρίες. Αμέσως κινηθήκαμε όλοι μαζί για την γέφυρα η μητέρα του saito είχε δάκρυα στα μάτια , από τότε που της μίλησε εκείνος ο στρατιώτης, όταν εμένα μου μιλούσε ο πατέρας μου. Χαζός δεν ήμουν κατάλαβα πως κάτι έτρεχε με τον πατέρα του saito ,απλώς δεν ήξερα τι; Ανεβαίναμε όλοι μαζί την ανηφόρα για να βγούμε στο ύψωμα της γέφυρας όταν ξαφνικά ακούστηκαν δυνατές φωνές και ένα ενοχλητικό βουητό να έρχεται από πάνω. Τρομάξαμε όλοι, η μητέρα του saito είπε
- ΚΡΥΦΤΉΤΕ!!
Ετσι κι έγινε, εγώ κρύφτηκα κάτω από μια άμαξα παρατημένη δίπλα , ενώ οι άλλοι μπήκαν σε ένα σπίτι αριστερά από τον δρόμο. Οι φωνές συνεχίστηκαν , μέχρι που τελικά εμφανίστηκαν πειρατές με κάτι μεγάλα κλουβιά σέρνοντάς τα ξύλινες ρόδες . Αμέσως βούρκωσα είχαν αιχμαλωτίσει όλους αυτούς που κατοικούσαν στο λόφο εκτός από εμάς. Κάποιοι κλαίγανε ενώ άλλοι είχαν βυθιστεί στην σιωπή. Κατάλαβα λοιπόν πως πειρατές δεν ερχόντουσαν μόνο από το λιμάνι αλλά και από αλλού πιθανότατα με βάρκες γιατί μόνο ένα πλοίο είχε εμφανιστεί. Όμως μία διαμάχη των πειρατών για το τι θα έκαναν τους αιχμαλώτους τους οδήγησε στο να κάνουν μία στάση ακριβώς δίπλα από την άμαξα. Εγώ τραβήχτηκα και κρύφτηκα τελείως. Το μάτι μου όμως έπεσε πάνω σε έναν μέσα σε ένα κλουβί βαριά τραυματισμένο, με αίματα στο κεφάλι ο οποίος κάποιον μου θύμιζε. Αμέσως ταράχτηκα μόλις τον θυμήθηκα μα φυσικά ήταν ο έμπορος που με κυνήγαγε όταν του κατέστρεψα την πραμάτεια. Όταν με κοίταξε με αναγνώρισε και αυτός και έβαλε τα κλάματα, δεν μπόρεσα να κρατηθώ και άρχισα να κλαίω κι εγώ. Μαλώναμε τότε, και δεν σκεφτόμασταν αυτά που μας ένωναν. Κοίταξα πίσω το σπίτι που ήταν κρυμμένοι οι άλλοι η μητέρα του saito μου κούνησε το κεφάλι αρνητικά, αλλά εγώ ήμουν αποφασισμένος . Τα δάκρυά μου είχαν ποτίσει το χώμα. Κοίταξα την αδερφή μου την οποία κράταγε η αντιπαθητική για μένα μητέρα του saito έσπασα ένα ξύλο από το κάτω μέρος της άμαξας και όρμηξα στους πειρατές δεν σκέφτηκα τις συνέπειες ήταν τέτοια η λύπη μου που δεν με ένοιαζε. Oι άλλοι από το σπίτι έτρεξαν έξω να με γλιτώσουν αλλά η απόφασή μου δεν άλλαζε.
[u]

Mε μυαλό θολωμένο από οργή , έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη το κλουβί και το ανάγκασα να το παρασύρει η κατηφόρα. Οι πειρατές αιφνιδιάστηκαν και για κάποια δευτερόλεπτα τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στο να δω που θα κατέληγε το κλουβί. 3 πειρατές το ακολουθούσαν μανιωδώς για να μην ξεφύγουν οι αιχμάλωτοι , ενώ ένας άλλος με χτύπησε στην άνω γνάθο με αποτέλεσμα να ζαλιστώ και να πέσω στο χώμα. Αμέσως βγήκαν οι άλλοι από το σπίτι να με βοηθήσουν, η μάνα του saito έπεσε πάνω στον πειρατή που με σημάδευε με το όπλο του, ενώ ο saito με βοήθησε να σηκωθώ.
[ μητερ. Saito] ΤΡΕΞΤΕ ΤΩΡΑ !! ΓΡΗΓΟΡΑ !!! ούρλιαξε
Και εμείς την ακούσαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Εκείνη αφού βάρεσε τον πειρατή έτρεξε ακολουθώντας εμάς. Ο δρόμος όμως ήταν ευθύς και ανηφορικός χωρίς στροφές ή διακλαδώσεις , έτσι ο πειρατής τραυματισμένος στο κεφάλι όπως ήταν ύψωσε το όπλο του ψηλά και την πυροβόλησε στην πλάτη. Το βλέμμα του saito πάγωσε βλέποντας την μάνα του να πέφτει στο έδαφος. Μηχανικά και γεμάτος θυμό μου δίνει την αδερφή μου, που κράταγε στα χέρια και ορμάει στον πειρατή. Εγώ πιο ψύχραιμος πίστευα πως το όπλο του πειρατή μπορεί να έχει και άλλες σφαίρες και αμέσως τον εμπόδισα. Οι άλλοι 2 πειρατές που κοιτούσαν το συμβάν και δεν είχαν προλάβει να αντιδράσουν άρχισαν να μας κυνηγούν. Εγώ συνεχώς έσπρωχνα τον saito να τρέξουμε γιατί μάλλον θα είχαμε την ίδια μοίρα με την μάνα του. Με πολύ δυσκολία λοιπόν τον ανάγκασα να ξεκινήσουμε. Τρέχαμε με όσες δυνάμεις είχαμε προς την άνω πλευρά του δρόμου ελπίζοντας πως στο τέλος θα καταφέρουμε να φτάσουμε στη γέφυρα. Περάσαμε μέσα από το χωριό που μέναμε και ομολογώ πως πίστευα πως θα τους ξεφεύγαμε. Ήξερα πως πλησιάζαμε στην γέφυρα και είχαμε αφήσει τους πειρατές πίσω. Ο δρόμος τώρα πέρναγε μέσα από ένα πολύ μικρό δασάκι και η αρχή της γέφυρας φάνηκε.

Σπόιλερ:

Αλλά όταν πήγαμε να την διασχίσουμε ο saito σταμάτησε απότομα και κοκάλωσε στην αρχή της γέφυρας.
[Daisuke]- Μα καλά τι κάνεις; γιατί σταμάτησες φτάσαμε. Αν περάσουμε την γέφυρα αποκλείεται να μας βρουν στο δάσος.
[ saito ] – Το σχέδιο ήταν να έρθουμε μαζί με την μάνα μου και δεν ήρθαμε άρα το σχέδιο ακυρώνεται. Δεν σου ζητάω να κάτσεις μαζί μου αλλά εγώ θα κάτσω εδώ.
[ daisuke] – Αν κάτσεις εδώ θα πεθάνεις και εγώ μαζί σου δηλαδή γιατί αποκλείεται να σε αφήσω εδώ.
[ saito] - Κάνε ότι θέλεις. Η δικιά μου γνώμη δεν αλλάζει πάντως γι` αυτό λοιπόν κράτα την luna και άσε με εδώ που είμαι.
Ήταν φανερό πως ο saito δεν είχε συνέλθει από το σοκ που πέρασε. Αλλά οι πειρατές ερχόντουσαν και δεν μπορούσα να τον αφήσω. Έτσι αφού προχώρησα λίγο πίσω ,κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο και περίμενα τους πειρατές να έρθουν. Πράγματι λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι πειρατές εμφανίστηκαν. Ο saito στεκότανε βυθισμένος στη θλίψη του και οι πειρατές τον κοροϊδεύανε και τον χαστουκίζανε. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω γιατί ήξερα πως δεν θα είχα την συνεργασία του saito. Κοίταξα την άλλη πλευρά της γέφυρας και σκεφτόμουν το πόσο κοντά είχαμε φτάσει. Ο ήχος της θάλασσας με παρηγορούσε καθώς το κύμα έσκαγε πάνω στους 2 βράχους . Τότε σκέφτηκα ότι δεν έχω άλλη επιλογή. Αμέσως με τόλμη και αποφασιστικότητα έκανα κάτι που μέχρι και τον saito κατάφερε να επαναφέρει στη λογική. Άφησα την αδερφή μου κοντά στον κορμό του δέντρου ξέροντας πως ο saito θα την προσέχει και έτρεξα προς το μέρος των πειρατών . Άρπαξα και τους δυο από τη μέση και με την φόρα που είχα κατάφερα να μας ρίξω στο κενό. Ουσιαστικά η γέφυρα ήταν μεγάλη και πλατιά για να αντέχει αρκετό βάρος από τα ξύλα που θα μεταφερόντουσαν. Στα δεξιά και αριστερά δεν υπήρχε κανένα προστατευτικό. Έτσι πήρα αυτήν την απόφαση προκαλώντας την τύχη μου να βουτήξω στη θάλασσα από αυτό το ύψωμα γλιτώνοντας τον saito από την δύσκολη θέση στην οποία ήταν.

H πτώση δεν είχε και τόσο αρνητικές συνέπειες τελικά. Τα νερά ποτίστηκαν από το αίμα των 2 πειρατών που χτύπησαν πιθανόν σε κάποιους βράχους ενώ εγώ σε καλύτερη μοίρα είχα απλά έναν έντονο πόνο στο πόδι από την απότομη επαφή με το νερό πιθανόν. Τα νερά ορμητικά όπως ήταν με οδηγούσαν διαρκώς προς τα βράχια και αν δεν κολυμπούσα αμέσως πολύ πιθανόν ήταν να συγκρουστώ κι εγώ με τους βράχους .Περίεργο, αν και δεν έβρεχε οι άνεμοι ήταν πολύ δυνατοί και προκαλούσαν όλη αυτή την θαλασσοταραχή. Ειλικρινά είχα εξαντληθεί, προσπαθούσα να βρω κάτι για να πιαστώ αλλά μάταια καθώς αν και έβαζα όλη μου τη δύναμη τα νερά με οδηγούσαν πάλι πίσω ώσπου ξαφνικά είδα το πειρατικό πλοίο στην ευθεία. Με γέμισε ελπίδες σωτηρίας ώστε να το φτάσω και να κολυμπήσω πιο έντονα. Οι ήχοι από τα κανόνια πλέον είχαν σταματήσει πράγμα που με έβαζε σε σκέψη , και πλέον το καράβι των εχθρών ήταν στην ευθεία μου και κανένας δεν προσπαθούσε να το σταματήσει έπλεε λες και ήταν σε φιλικά νερά. Η άγκυρα ρίχτηκε και θεώρησα πως αυτή ήταν η ευκαιρία μου να ανέβω στο πλοίο. Σιγά σιγά λοιπόν ανέβαινα στο πλοίο , το μυαλό μου βέβαια ταξίδευε στο πως άραγε να ήταν η luna και ο saito .Στα μισά της άγκυρα πρόσεξα ένα ανοιχτό παράθυρο από το δεξιά και αμέσως με ένα σάλτο βρέθηκα μέσα στο πλοίο. Η πεποίθηση ότι θα πάρω εκδίκηση για όλα τα πρόσωπα που χάθηκαν μου έδινε κουράγιο.. Το δωμάτιο στο οποίο βρέθηκα ήταν μικρό είχε μόνο έναν χάρτη πάνω με μία πυξίδα προφανώς για να προσανατολίζονται και να χαράζουν πορείες . Ο χάρτης απεικόνιζε όλες τις θάλασσες και κάποια νησιά τις grandline. Επιτέλους βρήκα και κάτι που να με ενδιαφέρει, ένα κοντό μαχαίρι που το στερέωσα στα δόντια μου και έναν αναπτήρα, γενικώς είχα αυτή την κλεπτομανία που μάλλον είναι το μόνο πράγμα που με συνδέει με τους πειρατές. Ξαφνικά άκουσα βήματα σαν κάποιος να κατεβαίνει τις σκάλες για να μπει στο δωμάτιο ,έτρεξα και κρύφτηκα κάτω από ένα έπιπλο και περίμενα να δω ποιος θα εμφανιστεί. Η πόρτα κατάλαβα πως άνοιξε αλλά πολύ σιγά σαν κάποιος να φοβόταν να μπει μέσα. Διέκρινα λοιπόν κάποιον ντυμένο στα μαύρα να ψάχνει επίμονα κάτι , και σταμάτησε το ψάξιμο μόλις βρήκε ρούμι και άλλα αλκοολούχα ποτά. Δεν έβγαζα κανένα νόημα μέχρι που έβλεπα πως το πέταγε όλο κάτω. Το βρήκα είπα από μέσα μου θέλει να κάψει όλο το πλοίο
- Μα αν δεν είναι πειρατής τότε ποίος είναι.
ήταν η αμέσως επόμενη ερώτησή μου.

Με αργές και προσεκτικές κινήσεις βγήκα από την κρυψώνα μου και κατευθύνθηκα προς το μέρος του. Δεν είχα σκοτώσει ποτέ άνθρωπο στη ζωή μου αλλά εκείνη την ώρα ήμουν έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο. Προσεκτικά λοιπόν τον πλησιάζω και με μία απότομη κίνηση βάζω το μαχαίρι στην πλάτη του.
D - Μην τολμήσεις να κουνηθείς . Του λέω με επιθετικότητα
Εκείνος ούτε που μου μίλησε , παρά με μία γρήγορη κίνηση μου αρπάζει το μαχαίρι και με ξαπλώνει στο πάτωμα. Ξαφνιάστηκα ο άνθρωπος τον οποίο πήγα να σκοτώσω ήταν ο πατέρας . Εκείνος αμέσως φεύγει από πάνω μου και μου λέει
H – daisuke; τι κάνεις εδώ δεν σου είπα να πάς στην silverstate και να φύγεις στο δάσος
D – Ναι αλλά είπες ότι θα έρθεις κι εσύ, τι γίνεται τι κάνεις εδώ;
H – οι πειρατές γιέ μου ουσιαστικά έχουν καταλάβει το νησί, και κάποιους τους έχουν σκοτώσει ενώ άλλους τους έχουν αιχμαλωτίσει. Καταραμένοι πειρατές !! εγώ ηγούμαι μίας αποστολής προκειμένου να ανατινάξουμε το πλοίο , γενικώς γύρω στους 30 marine είναι στην περίμετρο του πλοίου και περιμένουν κάτω από τη θάλασσα την ευκαιρία να το καταλάβουμε.
D – κάτω από τη θάλασσα ;
H – Ναι, έχουμε ξύλινα καλάμια για να αναπνέουμε και την κατάλληλη στιγμή να κάνουμε έφοδο.
D – τώρα είναι η ευκαιρία πες τους να ανεβούνε από την άγκυρα γιατί από στιγμή σε στιγμή το καράβι μπορει να ξεκινήσει να φεύγει.
Πράγματι ο houlio έκανε ότι του είπα ειδοποίησε , τους άντρες και άρχιζαν να ανεβαίνουν την άγκυρα , ξαφνικά όμως ένας πειρατής ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα .όλοι τρομάξαμε, εκείνος αμέσως έτρεξε πάνω φωνάζοντας για βοήθεια .
H – ανεβείτε , γρήγορα όσοι περισσότεροι μπορείτε !!
Πάμε για επίθεση!!

Με πολύ γρήγορους ρυθμούς marines ανεβαίνανε από την άγκυρα και κάποιοι ανεβαίνανε στο κατάστρωμα ενώ άλλοι μπαίνανε στο δωμάτιο που βρισκόμασταν και εμείς . Ηδη ακούγονταν φωνές και ο ήχος των σπαθιών , η μάχη είχε ξεκινήσει
Η – Daisuke πήδα στη θάλασσα τώρα ! βρες τον saito και φύγετε στο δάσος
D –Δεν σε αφήνω μόνο σου θα σε βοηθήσω
Δεν θα με άφηνε εκτεθειμένο εδώ, ήμουν σίγουρος αλλά το γεγονός ότι τον φωνάζανε διαρκώς στο κατάστρωμα ,τον οδήγησε να φύγει βιαστικά. Το πλοίο ξεκίνησε και ετοιμαζόταν να βγει στα ανοιχτά για να εμποδίσει την είσοδο κι άλλον εχθρών. Αμέσως ανέβηκα κι εγώ στο κατάστρωμα , γινότανε ένας χαμός , εμείς οι ντόπιοι ήταν φυσικό να υστερούσαμε σε αριθμό αλλά το πάθος με το οποίο αγωνίζονταν όλοι τους για τα πρόσωπα που είχαν χάσει , σου έδινε διαρκώς ελπίδες . Ειλικρινά πιο πολύ ανησυχούσα για τον πατέρα μου παρά για εμένα , εγώ είχα μάθει να ξεφεύγω από τις δύσκολες καταστάσεις από πολύ μικρός και πράγματι με την ταχύτητα μου και τις δεξιότητές μου κατάφερνα να ξεγλιστρώ από όποιον πειρατή με έβλεπε και επιχειρούσε να με βλάψει. Ο πατέρας μου είχε διακριθεί στη μάχη, όντως οι πολεμικές του ικανότητες ήταν εντυπωσιακές. Εγώ έτρεξα και έβρεξα το μπαρούτι για να αχρηστέψουν τα πιστόλια τους και στη συνέχεια αφού ανέβηκα στα κατάρτια ξεφεύγοντας από τους εξαγριωμένους πειρατές με εμένα, πότισα το ένα κατάρτι με ρούμι και στη συνέχεια το έκαψα. Αυτή η κίνηση βέβαια είχε άλλο σκοπό εκτός από την διάλυση του πλοίου. Πιστέψαμε ότι είχαμε πάρει το πλοίο , και αρκετοί ήταν αυτοί που ρώταγαν τον πατέρα μου για έμενα ,όλα έβαιναν καλώς, ώσπου ξαφνικά η πόρτα του δωματίου του καταστρώματος άνοιξε και κάποιος βγήκε έξω. Κανένας πειρατής από τους αιχμάλωτους δεν μίλαγε παρά έσκυβαν το κεφάλι, σαν επίκληση προς αυτόν. Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω στον άνθρωπο που στεκότανε και δεν χωρούσε αμφιβολία ότι ήταν ο καπετάνιος (captain optinus-saiden-flid). O καπτεν φλίντ ήταν γνωστό ότι γύρναγε στην grandline και ακόμα πιο αναγνωρισμένες οι τρομερές ικανότητες του. Ο φλίντ κοίταγε χωρίς να μιλάει το κατάστρωμα , και πάγωσε το βλέμμα του σε εμένα.

Όλοι είχαν παγώσει. Το προηγούμενο χαμόγελο του πατέρα μου είχε εντελώς εξαφανιστεί και την θέση του πήρε η ανησυχία και ο τρόμος. Τα χέρια των marine είχαν ιδρώσει και αφήσει εντελώς τα σχοινιά που κρατάγανε τους πειρατές από την τεράστια αμηχανία τους . Η σιωπή επικράτησε , για μια στιγμή νόμιζα πως ακόμα και ο αέρας είχε σταματήσει για να επικρατήσει αυτή η σιωπή. Ο Φλίντ χαμογέλασε διακριτικά και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες , δεν είχε τεράστιο ανάστημα ούτε φαινόταν παντοδύναμος εξωτερικά. Φορούσε μόνο κάτι διακριτικά μαύρα ρούχα και ένα μαύρο καπέλο. Καθώς πλησίαζε οι καρδιές όλων χτυπούσε δυνατότερα. Ακόμα και οι πειρατές τον έτρεμαν αν και ξέρανε πως αν τα έχουν καλά μαζί του δεν χρειάζεται να ανησυχούν. Εμείς όμως ήμασταν οι εχθροί του και αυτό ήταν το πρόβλημα. Μυστηριωδώς άρχισε να χειροκροτεί με το βλέμμα στραμμένο στη γέφυρα
Φλιντ – Χμμ… αυτή η γέφυρα ποτέ δεν περίμενα να φτιαχτεί τόσα χρόνια δουλεύεται και ποτέ δεν την ολοκληρώνατε.
Χουλιο – Από τότε που υπάρχει κεντρική διοίκηση οργανωθήκαμε και την φτιάξαμε. Το νησί μας δεν είναι πλέον υποβαθμισμένο γεμάτο σκλάβους πειρατές , η κεντρική διοίκηση πήρε μέτρα και αποφασίστηκε να επιληφθούμε εμείς επί του θέματος.
Φλιντ – Να τελικά και κάποιος που έχει φωνή σας πέρασα όλους για μουγγούς και τι γίνανε τόσοι σκλάβοι
Χούλιο – υπήρχαν πολλές αναταραχές εδώ στο νησί ανάμεσα στους δραπέτες και τις αρχές και η γέφυρα ήταν κάτι το ψεύτικο δεν θα φτιαχνότανε ποτέ απλώς τους ξεθέωναν στη δουλειά για να μην έχουν δυνάμεις για επανάσταση. Ήμαστε περήφανοι όμως εμείς για το επίτευγμά μας , όλοι οι σκλάβοι απομακρύνθηκαν και ζούμε ειρηνικά , μέχρι που ήρθες εσύ! .
Φλίντ – Κατάλαβα, λοιπόν επειδή το να ζήσετε είναι κάτι το πολύ δύσκολο , λόγω των φθορών που προκαλέσατε στο πλοίο μου όποιος ξέρει που βρίσκεται κάποιος kurosaki και μου το πει θα του χαριστεί η ζωή.

Εγώ δεν γνώριζα τίποτα για το παρελθόν του νησιού και ότι έλεγε ο πατέρας μου ήταν παντελώς άγνωστο.
Χούλιο – Σου είπα οι σκλάβοι έχουν μεταφερθεί μακριά , και άλλοι έχουν θανατωθεί και αυτά έχουν συμβεί πριν πολλά χρόνια, δεν είναι δυνατόν λοιπόν να θυμόμαστε εμείς πρόσωπα και ονόματα.
Ο Φλιντ δεν μίλησε παρά συνέχιζε και κοίταζε εμάς ώσπου το βλέμμα του ξανά σταμάτησε σε εμένα.
Φλιντ – Το παιδί εκείνο τι δουλειά έχει εδώ
Εκείνη την ώρα ένας πειρατής πήρε το λόγο και είπε
Πειρατής – καπετάνιε μου θα σου φανεί περίεργο αλλά αυτό το παιδί μας κατέστρεψε το μπαρούτι και προκάλεσε κι άλλες ζημιές στο πλοίο.
Φλιντ – Ένα παιδί έκανε τόσα πολλά , χαχα! Θα πρέπει να είναι πολύ καλό ή εσείς πολύ άχρηστοι για να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και δεν μου λες το πανί γιατί το έκαψες για να έχουμε καλό ερώτημα.
Daisuke – ο καπνός που βγαίνει από το πανί γίνεται ορατός μέχρι και απο το πιο απομονωμένο σπίτι του νησιού , θα καταλάβουν ότι γίνεται μάχη και ενισχύσεις θα έρθουν γρήγορα
Φλιντ – Ακριβώς μικρέ , η θεωρία σου είναι ολόσωστη και αν κρίνω από τις βάρκες μάλλον οι φίλοι σας ετοιμάζονται να έρθουν. Αλλά κάτι σου διέφυγε , σκέφτηκες το πως είναι δυνατόν να μας κερδίσετε;
O Φλίντ φαινότανε πολύ σίγουρος για τις δυνατότητες του , πράγματι αυτό είχα στο μυαλό μου και το κατάλαβε αμέσως . Ο Φλιντ γύρισε την πλάτη του σε εμάς κοίταξε για μια στιγμή τι θάλασσα και αμέσως γύρισε και με κοίταξε. Εγώ απόρησα και δεν είχα συνειδητοποιήσει ένα κανόνι που αιωρούταν πίσω μου, κάποιος με φώναξε θυμάμαι και πράγματι ένα κανόνι πέταγε από μόνο του χωρίς κάποιος να το κρατάει, τα έχασα δεν το πίστευα. Με μια μικρή κίνηση του καρπού του, ο Φλιντ εκτόξευσε με τρομερή ταχύτητα το κανόνι και χτύπησε γύρω στους 6 άντρες ρίχνοντάς τους στη θάλασσα. Όλοι μας είχαμε παγώσει βλέποντας αυτό το θέαμα. Πολύ τρομαγμένος γύρισα το κεφάλι μου και ξανά είδα τον Φλιντ και κατάλαβα πως όλη εκείνη την ώρα με κοίταζε και δεν είχε αποσπάσει το βλέμμα του από πάνω μου, με ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Οι άντρες θυμώσανε και αμέσως του όρμησαν , αλλά μπροστά μπήκαν οι πειρατές που πλέον ήταν ελεύθεροι από τα δεσμά τους και η μάχη συνεχίστηκε. 2 πειρατές μου επιτέθηκαν αλλά μπήκε μπροστά ο πατέρας μου. Με το πόδι του κλότσησε τον έναν και με το σπαθί του απώθησε τα 2 χτυπήματα του άλλου, αμέσως χωρίς σκέψη ανοίξαμε την πόρτα που βρισκόταν πίσω μας και μπήκαμε μέσα. Τώρα ήμασταν στο δωμάτιο που είχαμε μπει στην αρχή ο πατέρας μου με έπιασε από τον ώμο και μου είπε
Χούλιο – Αυτή τη φορά θέλω να με ακούσεις , πέσε στη θάλασσα ,δεν ήμαστε μακριά από τους βράχους ανέβα βρες τον saito και την luna και πηγαίνετε στο δάσος αλήθεια αυτή τι φορά
Daisuke – Έτσι θα γίνει αλλά εξήγησε μου τι ήταν αυτό που έκανε ο πειρατής
Χούλιο – Daisuke φύγε ο Φλιντ έχει φάει ένα διαβολικό φρούτο το nendou nendou no mi δεν είναι καιρός όμως τώρα για εξηγήσεις τώρα φύγε!!

Δεν είχα πλέον άλλη επιλογή και αναγκάστηκα να βουτήξω. Ο πατέρας μου αμέσως αφού με είδε έτρεξε να βοηθήσει στη μάχη. Γι` αυτό τον θαυμάζω , γιατί αν και πρόκειται για μια μάχη σίγουρα χαμένη συνεχίζει δίπλα στους πολεμιστές του. Κολυμπούσα κι εγώ σε ήρεμα νερά ευτυχώς γιατί ο καιρός πλέον είχε καλυτερέψει και η μέρα έδειχνε καλοκαιρινή. Το είχα πάρει απόφαση ότι ο ρόλος μου σε αυτήν τη μάχη είχε τελειώσει δεν είχα κάτι άλλο να προσφέρω εξάλλου, ξαφνικά βλέπω μία βάρκα να κινείται προς το μέρος μου αυτοί που ήταν μέσα κάτι μου θύμιζαν και επιτάχυνα για να δω ποίοι ήταν. Όπως το είχα φανταστεί, ήταν ο saito και η αδερφή μου luna η οποία με αναγνώρισε όταν με είδε και αμέσως χαμογέλασε.
Saito – Daisuke ειλικρινά λυπάμαι για ό,τι έγινε προηγουμένως και για ό,τι αναγκάστηκες να κάνεις για εμένα.
D – Μην το συζητάς, το σοκ που πέρασες άλλωστε ήταν μεγάλο δεν μου οφείλεις τίποτα, οι φίλοι για αυτό είναι
Saito – χαχα, λοιπόν τι λέει το σχέδιο, τι κάνουμε τώρα;
Δεν του απάντησα παρά γύρισα το βλέμμα μου στον ορίζοντα , παρατήρησα τις βάρκες που ερχόντουσαν με μεγάλη καθυστέρηση για βοήθεια , και αναστέναξα σαν να αποδέχομαι την υποχρεωτική μου αδράνεια. Καθώς η σιωπή είχε επικρατήσει , μια μεγάλη έκρηξη από το πλοίο την έκοψε ακαριαία. Άντρες πετάχτηκαν κατά δεκάδες και πειρατές αλλά και marine. Το πλοίο έγινε σανίδες σκόρπιες, αμέσως πήγαμε πιο κοντά. Βρήκαμε τον πατέρα μου να επιπλέει πάνω σε μια σανίδα
Daisuke – ΠΑΤΕΡΑ !!! ούρλιαξα και τον ανέβασα στη βάρκα
Η luna άρχισε να κλαίει σαν να είχε ένστικτο,
Χούλιο – Γίε μου μην ανησυχείς είμαι μια χαρά μην κλαίς, άκου τι θα γίνει , μιας που ήμαστε και οι τρείς εδώ πάμε στο δάσος και να φύγουμε από το νησί με την σχεδία, δεν μπορούμε να ζήσουμε άλλο εδώ πάμε στη silverstate..
Aμέσως ο saito τράβηξε κουπί για να μας βγάλει στη στεριά. Ο πατέρας μου ήταν ματωμένος στο κεφάλι και είχε πάρει αγκαλιά την luna η οποία είχε σταματήσει πλέον να διαμαρτύρεται.
D – Τι έγινε τελικά πατέρα, τι απέγιναν οι πειρατές;
H – Όλοι είναι νεκροί γιέ μου ανατινάξαμε το πλοίο και μόνο όσοι πηδήξαμε έγκαιρα σωθήκαμε.
Saito– Kαι αυτός εκεί πάνω σε αυτή τη σανίδα ποιος είναι
Όλοι τρομοκρατηθήκαμε, ήταν ο Φλιντ πάνω σε μια σανίδα όρθιος δίχως να έχει πάθει το παραμικρό.
Χούλιο – γρήγορα saitoκάνε κουπί πριν να είναι αργά, εμένα θέλει με εμένα εκνευρίστηκε γιατί του σκότωσα το πλήρωμα, κάνε κοθπί σου λέω γρήγορα στη silverstate

Ο τρόμος μας είχε καταβάλει όλους , η δύναμη του Φλιντ ξεπερνούσε κάθε φαντασία , και πραγματικά ο θυμός του ήταν τρομερός εκείνη τη στιγμή. Με μία κίνηση του χεριού του λοιπόν αναγκάζει τη βάρκα να ανυψωθεί και να μας πετάξει στη ακτή. Η βάρκα διαλύθηκε και εμείς είχαμε συγκλονιστεί
Daisuke – Ας μην χάνουμε καιρό saito κράτα την αδερφή μου εγώ θα μεταφέρω τον πατέρα μου.
Η luna δεν σταματούσε να κλαίει, δεν την αδικώ βέβαια πρέπει να χτύπησε καθώς πέσαμε στην άμμο. Τρέχαμε με όλοι μας την δύναμη και το κουράγιο για να γλιτώσουμε, αν μας προλάβαινε ο Φλιντ ο θάνατος ήταν σίγουρος. Η γέφυρα φάνηκε κοίταξα τον saito και του χαμογέλασα σαν να του έδειχνα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα , ειλικρινά, ήλπιζα πως θα μας έχανε στο δάσος γιατί αν αυτό δεν γινόταν, κανείς δεν τον νικούσε σε μάχη. Ανεβήκαμε στην γέφυρα για να τη διασχίσουμε ως που ξαφνικά κάτι ένιωσα πως ερχόταν κατά πάνω μου ορμητικά, γύρισα να δω και πράγματι ένα τεράστιο ξύλο με χτύπησε στην πλάτη με αποτέλεσμα να σωριαστό κάτω. Το χτύπημα ήταν δυνατό αλλά με μεγάλη προσπάθεια στάθηκα στα πόδια μου για να αντικρίσω τον Φλιντ έστω και πριν με σκοτώσει. Με αργό βήμα ανέβηκε και εκείνος στη γέφυρα και κατευθύνθηκε προς το μέρος μας. Με μια κίνηση αρπάζω το σπαθί ου πατέρα μου και λέω
D – Για να σκοτώσεις τον πατέρα μου πέρνα πρώτα από εμένα αν σου βαστάει!
Φλιντ – ειλικρινά μένω άφωνος μικρέ , έχεις πολύ τόλμη για την ηλικία σου, αλλά ο πατέρας σου θα πεθάνει.
D – τι σόι άντρας είσαι θα τα βάλεις με έναν τραυματισμένο;
Φλιντ – ο πατέρας σου μου ανατίναξε καράβι και πλήρωμα , γι` αυτό κάνε στην άκρη.
Με μία απότομη κίνηση του σπαθιού του λοιπόν , με σχίζει στα χείλια και με ξανά πετάει μακριά. Άξαφνα όμως σηκώνεται ο πατέρας μου και τον πετυχαίνει με μία γροθιά στο στομάχι
Χούλιο – Χτύπα εμένα τον γιό μου ποτέ , του ψιθυρίζει στο αυτί.
Μετά σταμάτησε και με κοίταξε ξέροντας πως το τέλος του έφτασε, το χαμόγελο που μου σχηματίστηκε έπειτα από το προηγούμενο χτύπημα σβήστηκε απευθείας. Μου χαμογέλασε και είπε πρόσεχε την luna , μην φοβάσαι εγώ θα είμαι δίπλα σου…
Τον Φλιντ δεν τον άγγιξε εκείνη η στιγμή, παρά πέταξε χωρίς να ακουμπήσει το σπαθί του και κάρφωσε τον πατέρα μου στο στήθος. Τρελάθηκα βλέποντας τον πατέρα μου να γονατίζει με το σπαθί στο στήθος του. Ο saito με τράβηξε να μην του ορμήξω
Daisuke – ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΑΛΙΟ ΑΧΡΕΙΕ !!! ΣΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ούρλιαξα
Πάνω στον πανικό μου παρατήρησα το χέρι του πατέρα μου που το έβαλε στην τσέπη του, αμέσως παρατήρησα πως ο αναπτήρας που είχα πάρει απ το πλοίο έλειπε από την δικιά μου. Πριν προλάβω να καταλάβω, ο πατέρας μου με ότι δυνάμεις είχε έτρεξε προς το μέρος του Φλιντ , πρόσεξα πως ήταν γεμάτος λάδι , το οποίο είχε πάρει από το πλοίο. Τον αγκάλιασε για να τον γεμίσει λάδι και έβαλε φωτιά και στους δύο . Ο φλιντ φώναζε αλλά ο πατέρας μου δεν τον άφηνε, παρά του ψιθύριζε γελώντας
Χούλιο – Χαχα ποίος φοβάται τον θάνατο τώρα;
Ο φλιντ τον έσπρωξε και πέσανε και οι δύο από την γέφυρα στη θάλασσα.
Εγώ συνέχιζα να ουρλιάζω
D – Daisuke είναι το όνομα μου να το θυμάσαι αυτό, DAISUKE!!
O saito με δυσκολία με έδιωξε από το πεδίο μάχης και οδηγηθήκαμε στο δάσος folgan.

Ο Φλιντ δεν πέθανε, τουλάχιστον μετά οι όσοι επιζώντες ψάξανε για το σώμα του είπαν πως δεν το βρήκαν. Για 2 χρόνια φύγαμε από το tequila wolf και μείναμε με τον θείο του saito . Ο ίδιος μένει ακόμα εκεί και έχω να τον δω πολλά χρονιά. Κάπως έτσι σταμάτησε την διήγηση του ο Daisuke. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος στον οποίο απευθυνόταν είχε μείνει άφωνος.
ΙΔ – Δεν ξέρω αν θα σε παρηγορήσω πάντως ο πατέρας σου ήταν σπουδαίος άνθρωπος και αγαπούσε αυτήν τη γή.
Η ώρα είχε πάει 7 το απόγευμα , και ξεκίνησε να του αφηγείται από τα ξημερώματα. Το μαγαζί το είχε κλείσει ο ιδιοκτήτης προκειμένου να ακούσει προσεκτικά τον Daisuke
ΙΔ – Μα εσύ θα πρέπει να είσαι περήφανος και ήρωας σε αυτό το νησί γιατί και εσύ έκανες πολλά για να γλιτώσουμε.
D – Aν ρωτήσεις πλέον όλοι έχουν ξεχάσει αυτό το συμβάν , ακόμα και οι παλιοί του νησιού θα σου πουν ότι δεν θυμούνται. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι κάνω εγώ εδώ ;
IΔ – Τι εννοείς ; πάντως από τι κατάλαβα κάθισες εδώ για να έχει η luna μια ειρηνική ζωή, ΜΠΡΑΒΟ !
Ο Daisuke έφυγε αμέσως από το μαγαζί, είχε καταλάβει πως αυτή η αδράνεια δεν ωφελούσε και πως ποτέ δεν θα είναι καλά με τον εαυτό του αν δεν εκπληρώσει το στόχο που του έθεσε ο πατέρας του εκείνη την μέρα. Τρέχοντας μπήκε στο σπίτι του η luna τρόμαξε
LUNA – Μα καλά, που ήσουν τόσες ώρες το ξέρεις ότι ανησύχησα ;
Daisuke – Μάζεψε τα πράγματά σου και ότι έχει για εσένα συναισθηματική ή υλική αξία , φεύγουμε!
Luna – τι; γιατί ; που πάμε ;
Daisuke – Πάμε ταξίδι luna, εσύ δεν με έβριζες ότι δεν έχω κυνηγήσει τον Φλιντ από τότε. Δεν θα τον κυνηγήσω απλά θα αναζητήσω τον onepiece. Ετοιμάσου η περιπέτεια τώρα ξεκινάει………….

Όνομα: daisuke
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 9
Beli: 29.000 + 2.000 (παρελθόν)
Bounty/Fame Points: ---
Παρατηρήσεις: Για πρώτη ιστορία ηταν πολύ εντυπωσιακή!!!Μια παρατήρηση μόνο. Βάλε χρώματα στους διαλόγους για να ειναι είναι πιο ευανάγνωστη.