[ ΤΕΛΟΣ ] The dark crow smiles

Έτρωγα το μεσημεριανό μου στην τραπεζαρία του πλοίου,όπως και όλοι οι άλλοι Marines.. Βρισκόμασταν στην θάλασσα εδώ και 3 ολόκληρες μέρες όμως δεν φύγαμε απο την North Blue... Βαριόμουν απίστευτα ακόμα και να φάω... Έτσι σηκώθηκα όρθιος και βάλθηκα να περπατώ προς την έξοδο.. Προορισμός μου ήταν το κατάστρωμα. Μετα απο λίγα λεπτά περπατήματος, έφτασα εκεί . Σήκωσα κεφάλι που ψηλά για να δω τον ουρανό . Ήταν συννεφιασμένος και ένα δυνατό αεράκι φυσούσε προς τα δυτικά. Στο βάθος διέκρινα ένα πουλι. Αυτό ήταν ο διανομέας εφημερίδων της παγκόσμιας κυβέρνησης.. Πέταξε μια εφημερίδα καθώς πετούσε προς το μέρος μου και μετά κάθισε στο κατάστρωμα, περιμένοντας για την πληρωμή. Ψαχουλεύοντας την δεξιά μου τσέπη ,έβγαλα 5Belli και του τα έδωσα. Αυτό , άρχισε να ξαναπετάει με βοηθό τον αέρα

Άνοιξα την εφημερίδα και άρχισα να διαβάζω.Στην πρώτη σελίδα έγραφε πως ένα πλοίο των Marine βυθίστηκε κοντά στην Loguetown, ευτυχώς δεν υπήρχαν θάνατοι.."Πάλι καλά" Είπα απο μέσα μου..Τουλάχιστον δεν υπήρχε κανένα θύμα...Με πείραξε όμως το γεγονός οτι βυθίζονται δικά μας πλοία αντί αυτά των πειρατών..... Λιγότεροι πειρατές =λιγότερες σκοτούρες... Απογοητευμένος απο την πρώτη είδηση της μέρας, έκλεισα την εφημερίδα και άρχισα να προχωρώ προς το εσωτερικό του πλοίου . Είχε αρχίσει να βρέχει. Πίσω μου άκουγα βροντές και αστραπές να σκίζουν τον αέρα ...Πρέπει να απείχαμε λίγο απο το μάτι της κακοκαιρίας

Πήγα και έδωσα την εφημερίδα στον Lieutenant και τον ενημέρωσα για το γεγονός οτι πλησιάζουμε σε σύνεφο(μαύρο)... Εκείνος δεν πολυ έδωσε σημασία ,. όμως μου έδωσε εντολή...
-Διέταξε τον πλοηγό να κάνουμε στροφή 90 μοιρών, θα σταματήσουμε στο Deathmatch island που είναι κοντά, μέχρι να σταματήσει η μπόρα
-Μάλιστα κύριε, είπα και βγήκα απο το δωμάτιο... Στους διαδρόμους δεν υπήρχε ψυχή! Μόνο η περίπολος που είχε βάρδια... Έφτασα στον θάλαμο του πλοηγού .. Εκεί άνοιξα την πόρτα και είδα τον πρώτο πλοηγό να κοιμάται ενώ τον δεύτερο να είναι έτοιμος να κοιμηθεί..Τότε με έπιασαν τα νεύρα μου
-Τι κάνετε εκεί ρε? Ξυπνήστε αμέσως τώρα !
Εκείνοι τα έχασαν. Στην προσπάθειά τους να σταθούν προσοχή , έριξαν ένα μικρό τραπεζάκι που υπήρχε εκεί κοντά

-Μας συγχωρείς !
-Δεν είναι αν σας συγχωρώ ρε! Κοιμόσουν εν ώρα υπηρεσίας...είπα στον ένα.. Εσύ είχες γλαρώσει, αν σε έπαιρνε και εσένα ο ύπνος το πλοίο θα ήταν ακυβέρνητο μέσα στην κακοκαιρία....Τέλος πάντων...Οτι έγινε , έγινε και να μην επαναληφθεί.... Γυρίστε το πλοίο 90° , θα σταματήσουμε στο Deathmatch Island μέχρι να τελειώσει η μπόρα...Αυτά είπα και βγήκα απο το δωμάτιο.. Πριν φύγω, τους είδα να πηγαίνουν στα πόστα τους, ο ένας στο τιμόνι και ο άλλος δίπλα του, με τους χάρτες και τα μοιρογνωμόνια...
Εγώ είχα βάλει πλώρη για το κατάστρωμα.. Το πλοίο ταρακουνιόταν πολύ,. κάτι που με ανησυχούσε ιδιαίτερα...
Μετα απο τρεις ώρες, φτάσαμε λίγο έξω από το Deathmatch island, ρίξαμε άγκυρα και βάρκες και πήγαμε για εξερεύνηση .. Ο καιρός ήταν ακόμη ο ίδιος...Ήταν ένα περίεργο νησί , γεμάτο πρασινάδα

Μετά απο περίπου πέντε λεπτά κωπηλασίας, φτάσαμε με επιτυχία στο νησί.. Τραβήξαμε τις βάρκες στην στεριά και τις δέσαμε σε κάτι δέντρα που ηταν πολύ κοντά στην θάλασσα. Ήμασταν 20 άτομα..22 μαζι με εμένα και τον Lieutenant Yagami...Επειδή δεν βλέπαμε κάποια πόλη , αλλα και γενικα κάποιο ίχνος που να προδίδει την κατοίκιση του νησιού απο ανθρώπους, ο Lieutenant Yagami μας χώρισε σε 2 ομάδες των 11 ατόμων..Στην μια ήταν αυτός αρχηγός και στην άλλη εγώ..Στόχος μας ήταν να ψάξουμε την ζούγκλα που διαγραφόταν μπροστά μας , για να βρούμε κατάλυμα και ποιος έβρισκε πρώτος ,. θα καλούσε τον άλλο μέσω του Den Den mushi του.. Εμεις αρχίσαμε να περπατάμε προς την αριστερή μεριά ενω η άλλη ομάδα προς τα δεξιά..Έδωσα εντολή να μπούμε μέσα στην ζούγκλα. Τουλάχιστον εκεί θα καλυπτόμασταν κάπως απο την βροχή λόγο της πυκνής βλάστησης

Περπατούσαμε επι ώρες στην υγρή αυτή ζούγκλα..Η υγρασία ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα . Το έδαφος κάτω ήταν λασπώδες και δυσκόλευε την μετακίνησή μας..Τα πόδια μας χρειαζόταν να μπουν σε ορισμένα σημεία σε μισό μετρο λάσπης.. Τα κουνούπια ευτυχώς ήταν ανύπαρκτα λόγο της καταρρακτώδους βροχής . Ξαφνικά , μετά απο τον εκτοπισμό μερικών φυλλωμάτων με το σπαθί μου , φάνηκε κάτι απόκοσμο. Μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα .. Πιθανολογούσα οτι ήταν στο κέντρο του νησιού .Πλησίασα αργά και σταθερά στην άκρη ενώ είχα δώσει εντολή στους Marines να μείνουν στις θέσεις τους. Κοίταξα προς τα κάτω..Δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα..Πήρα μια πέτρα απο πίσω μου και την έριξα μέσα για να δω πόσο βαθιά είναι ...

Η πέτρα έπεσε όμως θόρυβος δεν ακούστηκε. Αυτή η τρύπα πρέπει να ηταν πολύ βαθιά..Καθώς περπατούσα προς τους κουρασμένους συντρόφους μου σκεφτόμουν έντονα...Τι να είχε δημιουργήσει την τρύπα αυτή άραγε? Κάποια φυσική καταστροφή? μήπως δύναμη φρούτου του διαβόλου?...Το δεύτερο δεν ήθελα να το σκέφτομαι καν..Διέταξα να πορευθούμε προς τον νότο..Εκεί είχε ένα ύψωμα..Ίσως απο εκεί θα μπορούσα να δω αν υπήρχε περιοχή που ήταν κατοικήσιμη, αν και το έβλεπα χλωμό..Μετά απο λίγες ώρες περπατήματος φτάσαμε δε ένα ξέφωτο .. Έτσι αλλάξαμε πορεία.. Αυτό το μονοπάτι οδηγούσε γύρω απο το ύψωμα

Ξαφνικά αισθάνθηκα την παρουσία ενός φιδιού στα αριστερά.Γύρισα αστραπιαία το κεφάλι μου και είδα ένα μεγάλο φίδι με ανοιχτό στόμα να έρχεται προς τα πάνω μου... Έγειρα το σώμα μου προς τα πίσω και με το δεξί μου χέρι του έπιασα τον λαιμό.Αφού το έσφιξα , το έπιασα και απο την ουρά και το ίσιωσα..Τότε διέταξα έναν στρατιώτη να του κόψει το κεφάλι ,. όπως και έγινε. Το κεφάλι του φιδιού έπεσε κάτω . Το αίμα που πετάχτηκε απο το κεφάλι του, λέρωσε το δεξί μανίκι του χεριού μου. Πέταξα το σώμα του σε έναν θάμνο στα αριστερά.. Καθώς συνέχισα να περπατώ, συνειδητοποίησα το τι ακριβώς είχε γίνει..Είχα αντιληφθεί την παρουσία του φιδιού και την πρόθεσή του να μου επιτεθεί..

Τι είδους δύναμη ήταν αυτή άραγε??Δεν πρέπει να ήταν ακριβώς δύναμη, αλλά αίσθηση..Ξαφνικά σταμάτησα στο λασπώδες μονοπάτι. Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στο έδαφος..Υπήρχαν παρα πολλές πατημασιές ανθρώπων εκεί , που ξεκινούσαν απο έναν θάμνο στα δεξιά και συνέχιζαν μέχρι το τέλος του μονοπατιού...Την στροφή δηλαδή πίσω απο το ύψωμα... Έδωσα σήμα στους μαριν να προχωρούν με αργό βήμα και όσο πιο αθόρυβο γίνεται... Μόλις φτάσαμε πιο κοντά στις πατημασιές, έσκυψα για να τα δω καλύτερα... Οι πατημασιές αυτές, δεν ταίριαζαν στα παπούτσια των Marine, αρβύλες για την ακρίβεια... Μετα απο μερικά μέτρα, υπήρχαν σημάδια συρσίματος.... Τα ακολουθούσα με ιδιαίτερη προσοχή, ως που ξαφνικά αυτά σταμάτησαν... Χάθηκαν, καθώς μπροστά μας υπήρχε ένα ρυάκι

Περάσαμε αυτό το ρυάκι που είχε αρκετά ήρεμα νερά..Στην άλλη άκρη, άρχισαν να ξανασχηματίζονται οι πατημασιές, όμως αυτή τη φορά υπήρχε κάτι περίεργο πάνω σε ορισμένες απο αυτές, ήταν πιο βαθιές.... Έπιασα την λάσπη σε αυτή τη μεριά και μετα πήγα απο την άλλη... Ήταν ακριβώς η ίδια παχύρρευστη κατα την ίδια ποσότητα λάσπη...Αυτό πήγαινε να πει οτι κάτι έκανε αυτούς τους άντρες να ζυγίζουν παραπάνω.Κατευθείαν απέρριψα την περίπτωση να πήραν κιλά μέσα σε 4 βήματα....Κάτι περίεργο γινόταν εδώ...Πρώτα σημάδια συρσίματος και τώρα αυτό... Τοτε κατάλαβα τι είχε συμβεί...Κάποιον είχαν απαγάγει ή τον είχαν συλλάβει? Μήπως υπάρχουν ανθρωποφάγοι στο νησί?

Έδωσα διαταγή στους Marines να με ακολουθήσουν με γρήγορο ρυθμό, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους ήχους που κάνουν...Αν κινδύνευε κάποιος , τότε έπρεπε να τον σώσουμε... Αν έκρινα απο τις πατημασιές, τότε είχαν περάσει απο εδώ πριν λίγες ωρες...Ήταν φρέσκες ακόμα.. Μόλις περάσαμε το ύψωμα, είδαμε μια μεγάλη αρένα... Οι πατημασιές οδηγούσαν εκεί μέσα... Τότε έδωσα εντολή στους Marines να στήσουν ενέδρα στους θάμνους ακριβώς έξω απο την πόρτα...Εγώ θα έμπαινα μέσα... Δεν υπήρχε κανένας να φρουρεί την ξύλινη πόρτα και γι αυτό δεν χρειαζόταν κα καλυφτώ... Όμως για καλό και για κακό , κρατούσα σφιχτά την λαβή του Katana μου με το δεξί μου χέρι μέσα απο την κάπα .Περπατούσα με αργά βήματα παρατηρώντας τα πλάγια για πιθανές παγίδες...Η διαίσθησή μου , έλεγε οτι στην αρένα αυτή υπήρχαν περίπου 20 άτομα... Όμως δεν μπορούσα να το επιβεβαιώσω καθώς ο ήχος της βροχής που έπεφτε στα φύλα των δέντρων, ήταν τόσο δυνατός που κάλυπτε οποιονδήποτε άλλο ήχο

Άνοιξα την πόρτα ενώ είχα τραβήξει ήδη το κατανα μου έξω... Μπήκα μέσα με προσοχή ενώ φρόντιζα να μην κάνουν θόρυβο τα βήματά μου...Βρέθηκα σε ένα στενό για το ύψος μου δρομάκι περίπου 40 μέτρων που πήγαινε υπόγεια..... Αριστερά και δεξιά δεν υπήρχε καμία πόρτα..Μονο τσιμέντο.. Σε κάποια στιγμή , το έδαφος του του τσιμεντένιου τούνελ σταμάτησε να κατηφορίζει και πλέον μπορούσα να δω το τέλος του..Έφτασα στην άκρη του τούνελ αυτού και είδα οτι οδηγεί σε μια άλλη υπόγεια αρένα μόνο που αυτή η αρένα δεν ήταν ακριβώς σε υπόγειο αλλά υπήρχε ο ουρανός απο πάνω. Μέσα έβλεπα άντρες μα μάχονται με σπαθιά και τσεκούρια...Την είσοδο κάλυπτε ενας σιδερένιος φράχτης. Απέναντι μπορούσα να δω κερκίδες, μόνο που στις κερκίδες υπήρχαν δυο άτομα ενώ μάχονταν 18....

Ανάμεσα σε αυτούς που μάχονταν ήταν και ο Lieugenant Yagami!?! Τι δουλειά είχε εδώ?? Αυτός που πάλευε μαζί του ήταν μικρόσωμος και αδύναμος... Ο Lieutenant τον αποτελείωσε πολύ εύκολα..Όμως δυο άντρες, μυώδης , τον έπιασαν και τον πέταξαν στον απέναντι τοιχο ..Τότε , σήκωσα το katana μου και με μια κίνηση έκοψα το σιδερένιο φράχτη που μου έκοβε τον δρόμο προς την αρένα..Αυτός ο θόρυβος , τράβηξε την προσοχή των αγωνιζομένων , όπως επίσης και των δυο αντρών που κάθονταν στις κερκίδες...Μπήκα μέσα με το katana σφιγμένο ανάμεσα στην παλάμη του δεξιού μου χεριού... Τότε , ο ένας απο τους δυο άντρες που ήταν στην εξέδρα, σηκώθηκε και πήδηξε μεσα στην αρένα...
-Τι θέλει κι άλλος Marine εδώ ? Νόμιζα οτι τους έσφαξα όλους!
Τους έσφαξε? τι ήθελε να πει με αυτό?? Τώρα που το σκεφτόμουν...Που ήταν οι άλλοι μαριν που είχε στην ομάδα του ο lieutenant?

Ψάχνεις για αυτό Vergil?Μια φωνή ακούστηκε από το πουθενά.
Ποιος είναι?Αναρωτήθηκε ο Vergil κοιτώντας δεξιά και αριστερά.Από το πουθενά εμφανίστηκε ένα παράξενος τύπος που κρατούσε ένα katana με το δεξί του χέρι και με το αριστερό του ένα κεφάλι το οποίο είχε πάνω του καπέλο ενός Marine.
Manji-san ποιόν θες να αναλάβουμε?ακούστηκαν και άλλες φωνές πίσω από τον Manji.Τρία μεγάλα γομάρια εμφανίστηκαν κρατώντας ρόπαλα και σιδερογροθιές.
-Εσείς θα σκοτώσετε τον άλλον...εγώ θέλω τον Vergil για μια αξέχαστη μάχη...χιχιχι.
-Τσ....θα εύχεσαι να μην με είχες δει ποτέ στην ζωή σου....Manji!
-Vergil!εγώ αναλαμβάνω τους άλλους 3!φώναξε δυνατά ο Yagami ετοιμάζοντας το όπλο του.
-οκ......θα πάρουμε πίσω τους δικούς μας και δεν θα επιτρέψουμε σε αυτόν τον βλάκα να ζήσει!!Ο Vergil είχε αγριέψει και έβλεπε με πολύ μίσος τον Manji ο οποίος τον κοιτούσε επίμονα ''δίνοντας'' του ένα ειρωνικό χαμόγελο.
-Ας ξεκινήσουμε!!Φώναξε ο Manji βγάζοντας το σπαθί από την θήκη του.
Η μάχη ξεκίνησε...Vergil Vs Manji,Yagami Vs 3 Manji's Gang.

Όρμηξα με φόρα προς τον Manji . Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν δημιουργώντας μερικές σπίθες στο σημείο στο οποίο έγινε η σύγκρουση! Πίεσα με όλη μου την δύναμη το ξίφος του για να ξεκολλήσει απο το δικό μου . Γύρω μας είχαν μαζευτεί οι άντρες που μάχονταν μεταξύ τους και μας παρακολουθούσαν... Δίπλα άκουγα τον Yagami να μάχεται εναντίων εκείνων των τριών αντρών που για του στραβού το δίκιο, ήταν πολύ μυώδης..Ο Yagami δεν γνώριζα ποσο ακόμα θα άντεχε αν και ακόμα ήταν η αρχή της μάχης... Το χτύπημα που του επέφερε το χτύπημα στον τοίχο πρέπει να ειχε επηρεάσει προς το αρνητικό την πολεμική του ικανότητα...Όμως δεν πρέπει να σκέφτομαι ακόμα τον Lieutenant...έχω και γω την δικιά μου μάχη! Έτρεξα προς τον Manji με το Katana μου έτοιμο να τον χτυπήσει απο τα πλάγια

Έφερα το katana με τέτοια γρηγοράδα προς τα κάτω(για να χτυπήσει το πλευρό του) που ακούστηκε η λεπίδα να σκίζει τον αέρα! Το Katana μου βρισκόταν στο αριστερό του πλευρό..Του είχα κάνει ένα μεγαλούτσικο τραύμα..Δυστυχώς για μένα, πρόλαβε να φέρει το σπαθί του σε εκείνη την θέση..Έτσι απέφυγε το ακαριαίο χτύπημα... Μετά απο αυτό, κάναμε δυο βήματα προς τα πίσω.Εκείνος κρατούσε το πλευρό του και καθόταν στο ένα γόνατο ενω το άλλο ακουμπούσε στο έδαφος..Απο διπλά άκουσα τον Lieutenant να φωνάζει για βοήθεια... Γύρισα το κεφάλι μου και είδα να τον έχουν βάλει
στο τελος της αρένας και να τον σφυροκοπούν με απανωτά χτυπήματα με τα ρόπαλα τους και τις σιδερογροθιές τους.. Έτρεξα αμέσως προς το μέρος τους

Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός οτι νόμιζαν πως πάλευα με τον Manji και έτσι τους αιφνιδιασα.. Κάρφωσα τον ένα με το Katana μου στο στομάχι. Του έπεσε το ρόπαλο που κρατούσε ενώ οι άλλοι δυο γύρισαν προς το μέρος μου .. Αυτός που ήταν στα αριστερά πήγε να μου επιτεθεί με το ρόπαλο που είχε αλλα το απέκρουσα με το σπαθι μου ,με μια αστραπιαία κίνηση , ο άλλος άντρας , με χτύπησε με την σιδερογροθιά του στο στομάχι και με έκανε να πεταχτώ μερικά μέτρα πίσω... Το σώμα μου σερνόταν σε μια ελαφριά στρώση λάσπης πριν σταματήσει .. Σηκώθηκα όρθιος ,. ενώ οι άλλοι έτρεχαν προς τα πάνω μου .Τινάζοντας την καπα μου είπα
-Oi , oi....Ποιος θα την καθαρίσει τώρα???
Έπρεπε να ξεμπερδέψω με αυτούς γρήγορα , να πάψω να αστειεύομαι

Το σώμα μου άρχιζε να μεταμορφώνεται ως που πήρα τελικά την μορφή του κέρβερου.. Στην τρομερή όψη μου , αυτοί σταμάτησαν τις επιθέσεις τους και προσπάθησαν να το βάλουν στα πόδια.. Με ένα άλμα τοτς έφτασα .Με το μεσαίο κεφάλι, δάγκωσα τον ένα και με το δεξί τον άλλο.. Τους δάγκωνα με τέτοια δύναμη που τους έκοψα κομμάτι στο
τέλος.. Με το αριστερό κεφάλι , έψαχνα τον Manji, όμως δεν ήταν πουθενά.. Το μονο που έβλεπα ήταν τα τρομοκρατημένα βλέμματα των άντρων που πριν μάχονταν μεταξύ τους.. Χωρίς να χάσω χρόνο , πήρα την ανθρώπινη μορφή μου και σήκωσα τον αναίσθητο πλέον Yagami στον δεξί ώμο μου. Κοίταξα προς τις εξέδρες αλλά δεν είδα κανένα ! Ο άντρας που ήταν μαζί με τον Manji πριν , εξαφανίστηκε!! Πριν βγω απο την αρενα, σκότωσα τους τρεις άντρες του μαντζι με αποκεφαλισμούς... Αμέσως μετά διέταξα τους μαχόμενους να προχωρήσουν προς τα εκεί που θα τους λέω αλλιώς θα τους σκότωνα επιτόπου..

Βγήκαμε απο την αρένα και εκεί συναντήσαμε τους Marine που είχα αφήσει για να στήσουν ενέδρα.. Τους ρώτησα αν είδαν κάποιον να τρέχει έξω απο την αρένα αλλα μου απάντησαν αρνητικά.. Τοτε παραξενεύτηκα γιατί ο Manji είχε εξαφανιστεί απο την αρένα...Αρα έπρεπε να είχε βγει.. Δεν κάθισα να το αναλύσω όμως.. Ετσι αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την παραλία στην οποία είχαμε τις βάρκες μας... Η βροχή ειχε σταματήσει και ο συννεφιασμένος ουρανός είχε δώσει την θέση του σε έναν ηλιόλουστο μπλε , όταν φτάσαμε στις βάρκες... Εκεί με την βοήθεια των συναδέλφων Marine δέσαμε τους κρατουμένους και τους βάλαμε στις βάρκες..Ξαφνικά ένιωσα την απειλή ...Μια απειλή που ερχόταν απο πίσω μου, την ζούγκλα..... Ένα τεράστιο κοράκι πετάχτηκε προς το μέρος μου .Τότε έκανα ένα άλμα στα πλάγια για να αποφύγω το χτύπημα απο το ράμφος του.. Αυτό το κοράκι στάθηκε στην άμμο και άρχιζε να αλλάζει μορφή μέχρι που έγινε ο Manji! να πως έφυγε απο την αρένα ,. πετώντας!
- Δεν χρειάστηκε να πολεμήσω ετσι μέχρι τώρα Μαριν ,μου είπε, αλλα τώρα ετοιμάσου να πεθάνεις.. Όρμηξε προς τα μένα,. έχοντας την μορφή του κορακιού
-Δεν είσαι ο μονος που έχει άσσο στο μανίκι του! Είπα καθώς έπαιρνα την μορφή κέρβερου..
Αυτός με το που με είδε να αλλάζω μορφή, άλλαξε την πορεία την πτήσης του και έφυγε προς τα πάνω.. Τότε με νευρίασε...Ένα περίεργο συναίσθημα κατέκλησε ολόκληρο το σώμα μου ...Έλεγα συνέχεια απο μέσα μου "Δειλε, Δειλέ!" Είχε σκοτώσει τους συναδέλφους μου......Μέχρι που αυτό το συναίσθημα έγινε φωνή!
-Δειλέεεεε ... Αυτή η φωνή ήταν το κάτι άλλο...Δημιούργησε ένα ωστικό κύμα που αφετηρία είχε το σώμα μου και διάμετρο μέχρι εκεί που μπορούσα να διακρίνω. Τα δέντρα άρχισαν να πάλλονται βίαια,. το ίδιο και η η θάλασσα , αλλα όλα αυτά στιγμιαία.. Ο Manji έπεσε απο τον αέρα ,. στην άμμο, οι άντρες που πιάσαμε, λιποθύμησαν ενώ οι Marines όχι!
-Τι με κοιτάτε, πάμε στο καράβι, είπα στους μαριν
Έτσι και έγινε... Πήγαμε ως το καράβι.. Εκεί στείλαμε τους κρατούμενους στις φυλακές του πλοίου και τον Yagami στο ιατρείο.. Εγώ ανακοίνωσα στους άλλους marine τον θάνατο 10 συναδέλφων μας, και προς τιμή τους διέταξα να γίνει ομοβροντία απο 10 κανόνια καθώς φεύγαμε απο το νησί...Ένα κανόνι για την κάθε μια χαμένη ψυχή

Όνομα: Vergil
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 21.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Καλή ιστορία με μέτρια πλοκή και μικρά πόστς.