[Τέλος]Πληροφορίες

Περίληψη πρηγούμενης ιστορίας

Έφτασα στο χωριό Windmill όπου έσωσα μια γυναίκα ονόματι Makino από τα χέρια δύο πειρατών.Με συμβούλεψε να ψάξω τον άντρα στην Goa City.Αφού πολέμησα με τους φρουρούς στην πύλη για να μπω στην πόλη,αναγνώρισα τον έναν από αυτούς σαν τον άνθρωπο που με σημάδεψε.Μετά απο εξαντλητική μάχη νίκησα.Πριν τον αποτελειώσω μου φανέρωσε πως κρύβονταν και άλλοι πίσω απο το θάνατο της οικογένειάς μου.

Τέλος περίληψης

Το σώμα του κείτοταν στα πόδια μου νεκρό.Το τελευταίο χτύπημα δεν ήταν αναγκαίο,η πληγή που απέκτησε ήταν μεγάλη ,θα πέθαινε ούτως ή άλλως.Ήθελα όμως να επισπεύσω τη διαδικασία.Ζώστηκα το ματωμένο σπαθί μου και γύρισα την πλάτη μου στο πτώμα του βαδίζοντας προς την πύλη.Μετά απο λίγα βήματα όμως κατέρρευσα από την κουραση και του φόρτου των συναισθημάτων μου.Έπεσα στα γόνατα μου.
-Δεν είναι ώρα για συναισθηματισμούς ! Φώναξα και σηκώθηκα όρθιος.Η κίνηση ήταν επίπονη.Επρεπε να αναπληρώσω τις δυνάμεις μου και να φροντίσω αυτές τις πληγές.Για άλλη μια φορά κατευθύνθηκα προς την πύλη παραμερίζοντας τα πτώματα των marines που έσφαξα λίγη ώρα πριν

Η Goa city δεν είχε καμία σχέση με το χωριό Windmill.Τα κτήρια ηταν ψηλά και επιβλητικά ενώ η πόλη έσφυζε από ζωή.Αυτό δεν ήταν καλό στην προκειμένη περίπτωση.Μπορεί κάλλιστα κάποιος να είδε το μακελειό στην πύλη
-Ωχ...........Οι marines που άφησα
Τα νέα έπρεπε να χαν σίγουρα διαδοθεί.Ηταν ζήτημα χρόνου μέχρι να αναζητήσουν τον υπεύθυνο.Έπρεπε να βρω άμεσα ένα μέρος να κρυφτώ για λίγο και σίγουρα δεν έπρεπε να μείνω πολλή ώρα στην πόλη.
Το μάτι μου έπεσε σε μια γραφική ταβέρνα.Μπήκα μέσα και αφού κάθισα περίμενα τον σερβιτόρο.
-Τι θα πάρετε ?
-Κάτι για να αναπληρώσω τις δυνάμεις μου....
-Δύσκολη μέρα εε?
-Βρίσκεις? του είπα με ειρωνία δείχνοντας τις πληγές μου
-Θα φέρω κάτι για να σε βοηθήσω με αυτές... Είπε και απομακρύνθηκε

Ο άντρας επέστρεψε με ένα κουτί πρώτων βοηθειών και το γεύμα μου
-Σε ευχαριστώ πολύ...Συγγνωμη αν ήμουν απότομος πριν
-Δεν πειράζει ξένε..έχω δει και χειρότερες συμπεριφορές απάντησε γελώντας.Ξεροκατάπιε..
-Εσύ είσαι ετσι?Εσύ ευθύνεσαι για την σφαγή στην πύλη...
-Διαδόθηκαν κ όλας τα νέα ε ?
-Καλά έκανες στα καθάρματα.Όμως τώρα όλη η φρουρά σε ψάχνει.Πρέπει να φύγεις το συντομότερο.
-Δεν φεύγω αν δεν πάρω πρώτα αυτό για το οποίο ήρθα
-Και γιατί ήρθες?
-Ήρθα για...πληροφορίες!

-Στο βουνό Corvo...Υπάρχει μια οικογένεια που λέγεται Dadan.Είναι περίεργοι ανθρωποι...Αλλά σίγουρα αν ζητάς πληροφορίες,οι μόνοι που μπορούν να στις δώσουν είναι αυτοί
-Πως πάω εκεί ? ρώτησα γεμάτος περιέργεια...
-Θα διασχίσεις το Gray terminal ως το δάσος Midway...μετά το δάσος Midway θα δείς το βουνό Corvo
-Σε ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σου.
-Από τι φαίνεται είσαι ικανός μαχητής.Είσαι όμως χτυπημένος και η φρουρά σε ψάχνει.Δίχως να αναφέρω ότι ο δρόμος ως το βουνό corvo ειναι επικίνδυνος.
-Μ αρέσει ο κίνδυνος.Όσο για τη φρουρά,ας με βρει.Θα απαλλάξω την πόλη από την παρουσιά της.
-Πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου φαίνεσαι Hikaru-σάμα...
-Είμαι.....
Περπάτησα προς την έξοδο και άνοιξα την πόρτα.

Δεν πρόλαβα να βγω και μια φωνή διέκοψε την ηρεμία.
-ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!Πιάστε τον!!!!
Αναγνώρισα τον άντρα που του χάρισα τη ζωή πριν.Δεν έπρεπε να κάνω τέτοιο λάθος.Ήταν σύνολο μια περιπολία αποτελούμενη από πέντε άτομα αλλά σύντομα θα έρχονταν και άλλοι.
-Δεν έχω χρόνο για σας !Πριν δέκα δεν ήταν αρκετοί.Θα τα βγάλετε πέρα με μόνο πέντε?
-Βγάλε τον σκασμό άθλιε επαναστάτη και ετοιμάσου να πεθάνεις!!
Επαναστάτης...μου άρεσε όπως ακούστηκε.Και γιατί όχι.Απ ότι φαίνεται η κυβέρνηση ήταν ο εχθρός μου.Καλό θα ήταν να έχω και άλλους με το μέρος μου.Στο θέμα μας όμως.Το μυαλό μου επέστρεψε στην μάχη και σχεδίασα τις κινήσεις μου.Το χτυπημένο μου χέρι ακόμα πονούσε αλλά δεν θα με σταματούσε αυτό.
-Πολύ κλισέ ατάκα.... αποκρίθηκα μόλις τέλειωσα με τις σκέψεις μου.
Πέταξα στον αέρα το σπαθί μου και έτρεξα κατά πάνω τους.Πριν προσγειωθεί κάτω το έπιασα.Πέφτοντας το εσπρωξα στο στέρνο του πρώτου και βγάζοντας το απο το στήθος του γύρισα και αποκεφάλισα τον δεύτερο.Κόίταξα το πρόσωπο του και γέλασα.Άργησα λίγο να τον σκοτώσω αλλά κάποια πράγματα είναι αναποφευκτα.Πήρα αμυντική στάση και έμεινα αντιμέτωπος με άλλους τρεις.Φωνές ακούστηκαν στο βάθος.Οι ενισχύσεις έφταναν

Ώρα να την κάνω σκέφτηκα.Είμαι καλός αλλά όχι τόσο.Γύρισα την πλάτη μου στους αντιπάλους μου και άρχισα να τρέχω.Φυσικά με κυνήγησαν.
-Πω!!!!Δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε??ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΤΕ ΠΟΤΕΕΕΕ????
Συνέχισα να τρέχω.Το ίδιο όμως και οι διώκτες μου.Επίμονοι τύποι....Ήλπιζα ότι μόλις φτάσω στο Gray Terminal θα σταματήσουν.Ευτυχώς έτσι έγινε.Με το που έφτασα στην περιοχή οι διώκτες μου σταμάτησαν την καταδίωξη.
-Λιπόψυχοι... αναφώνησα.
Συνέχισα να περπατάω προς το δάσος.Η νύχτα όμως έπεφτε και η περιοχή φημιζόταν για τους κλέφτες της.Θα το διαπίστωνα και γω σε λίγο...
-Πσιτ φιλαράκι.Άδειασε τις τσέπες σου και όλα θα πάνε καλά..
Θεέ μου τη μέρα κ αυτή.Έπιασα το χέρι του πριν προλάβει να βγάλει το όπλο του και τον έριξα κάτω αναίσθητο χτυπώντας τον με τη λαβή του σπαθιού μου.
-ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ???

Σπόιλερ:

-
-Είπα μήπως!

Άφησα πίσω μου το Gray Termninal και εισχώρησα στο δάσος Midway.Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά και ο προσανατολισμός ήταν πολυ δύσκολος.Όσο προχωρούσα είχα συνεχώς την άισθηση ότι με παρακολουθούσαν

Στο μυαλό μου ήρθαν τα λόγια του τύπου από την ταβέρνα.Άγρια ζώα,αρπάχτικά,σαρκοφάγα....Πότε δεν τα πήγαινα καλά με τα κατοικίδια!Συνέχισα να προχωράω.Πλέον είχαν αρχίσει και τα ουρλιαχτά..
-Καλό ζωάκι καλό ζωάκι!!!! Δεν είχα καμιά όρεξη για μάχη έστω και με ζώα.Αλλά πότε πήγαν τα πράγματα όπως τα ήθελα εγώ ?
Δυο μεγάλα κίτρινα μάτια ξεπρόβαλλαν στο σκοτάδι.
-Ωχ....Καλό σκυλάκι ?
Ο λύκος όρμησε προς το μέρος μου και επιχείρησε να με δαγκώσει.Έπεσα δεξιά και γλίτωσα την επίθεση του.Στη συνέχεια τον χτύπησα με το σπαθί μου και επεσε κάτω κλαψουρίζοντας.
-Κόιτα να δεις.Δεν ήταν και τόσο δύσκολο!Γύρισα και είδα μια ντουζίνα κίτρινα μάτια να με κοιτάζουν...

- ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ????????????????

Δεν θυμάμαι να χα κάνει εκπαίδευση ενάντια σε λύκους.Ναι ήξερα να μάχομαι ενάντια σε ανθρώπους μια χαρά...Με τα ζώα όμως τι κάνουμε?Μου χίμηξαν όλα μαζί.Προσπάθησα να τα φοβερήσω με το σπαθί μου κάνοντας πίσω βήματα.Πήρα αμυντική στάση και περίμενα τα άγρια ζώα να κάνουν την κίνηση τους.Πίσω μου ήταν συμπαγής πέτρα.Δεν θα με περικυκλώσουν σκέφτηκα...καλό αυτό.Αλλά βέβαια δεν έχω και τρόπο διαφυγής αν τα πράγματα γίνουν σκούρα.Τα θηρία άρχισαν να μου επιτίθονται.Ήταν έξι προς το παρόν.Όμως το λογικό ήταν να πλήθαιναν αν το καθυστερούσα κι άλλο.Τράβηξα το όπλο που πήρα απο τον marine στην πύλητης Goa City και άρχισα να πυροβολώ.Τέσσερεις πυροβολισμοί,τέσσερα ζώα κάτω.Έπρεπε να χα πάρει και σφαίρες σκέφτηκα και πέταξα κάτω το άδειο πλέον όπλο.Τα δύο ζώα που απέμειναν τρόμαξαν βέβαια από τους πυροβολισμόύς αλλά δεν πτοήθηκαν.Σε ελάχιστο χρόνο μου όρμηξαν.Τα σκότωσα ακαριαία αποφεύγοντας τις επιθέσεις τους και σφάζοντας το κάθένα ξεχωριστά.Εξαντλημένος από τις πολλές μάχες προχώρησα επιτέλους έξω από το δάσος.Στο βάθος φαινόταν μια καλύβα.
-Φτάσαμε! σκέφτηκα με ανακούφιση.Προχώρησα παραπατώντας από την κούραση.Αίμα έτρεχε πάλι απο τις πληγές που απέκτησα το πρωί.Χτύπησα την πόρτα και αμέσως κατέρρευσα.

Ξύπνησα το επόμενο πρωί σε ένα κρεβάτι.Δίπλα μου υπήρχε ένας δίσκος με φαγητό και ένα ποτήρι κρασί.Ανασηκώθηκα και κοίταξα τις πληγές μου.Ήταν περιποιηημένες και καλά δεμένες.Ο πόνος έιχε υποχωρήσει εντελώς.Υπέθεσα πως βρισκόμουν στην καλυβα της οικογένειας Dadan.
-Επιτέλους! Έπεσα στο κρεβάτι μου και περίμενα μέχρι να εμφανιστούν οι ευγενικοί άνθρωποι που με περιέθαλψαν.

Ξύπνησες ξένε? Η φωνή άνηκε σε ένα μικρό ξανθό κορίτσι.Δεν πρέπει να ταν μεγαλύτερο από πέντε ετών
-Ναι,ξύπνησα..Πως σε λένε?
-Με λένε Minga! Εσένα?
-Minga...Ωραίο όνομα εμένα με λένε Hikaru είπα με ένα πλατύ χαμόγελο.
Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου που είναι?
-Ελχονται!
Το βλέμμα μου έπεσε στον δίσκο με το φαγητό δίπλα
-Εσύ το έφτιαξες αυτο Minga ?
-Όσι!Η μητέλα μου.
Πήρα τον δίσκο και άρχισα να τρώω περιμένοντας την επιστροφή του πατέρα και της μητέρας στην οικογένεια Dadan

H ώρα περνούσε και οι γονείς της μικρής δεν εμφανίζονταν.Το μέρος ήταν επικίνδυνο.Λες να είχαν πέσει πάνω σε κάναν πειρατή?ή πάνω σε κάνα αγρίμι?Οι απαισιόδοξες μου σκέψεις διακόπηκαν από τον ήχο μιας πόρτας που ανόιγε και των βημάτων εμός άνδρα στην άιθουσα.Ήρθαν σκέφτηκα.
-Ξύπνησες? με ρώτησα ο άντρας παγερά
-Υαο μην είσαι τόσο ψυχρός στον καλεσμένο μας ! Του έιπε η γυναίκα του
-Δεν θέλω φασαρίες.Ήρθαμε εδώ πάνω για να μην μας ενοχλούν με τους φόρους και της υποθέσεις τους.Τώρα στεγάζουμε τον άντρα που κυνηγάει όλη η φρουρά.Φαντάσου το αντίκτυπο αν τον βρουν εδώ.Τι θα συμβει σε σενα...Γυρισε στην κόρη του . Τι θα συμβεί στην Minga..
-Πρώτα απο όλα σας ευχαριστώ για τη βοήθεια..Κύριε Yao...μη φοβάστε.Δεν θα μείνω εδώ αρκετά για να βλαψω την οικογένεια σας.Ήρθα ως εδώ ψάχνοντας για κάποιες απαντήσεις που αφορούν τον χαμό της δικής μου οικογένειας.Στο χέρι σας έιναι να με βοηθήσετε
-Σε ακούω....Για άλλη μια φορά άρχισα να εξιστορώ

-Yami kurokage....Καιρό έιχα να ακούσω αυτό το όνομα
-Γνωρίζατε τον πατέρα μου?
-Πολύ καλά μάλιστα...Παλιότερα ήμασταν marines
-O πατέρας μου ήταν marine? τον διέκοψα γεμάτος φρίκη
-Μη φοβάσαι...Δεν είχε καμία σχέση με τους marines που ξέρεις.ήταν σοφός και δίκαιος.'Ηταν φίλος μου.Παρατήσαμε το σώμα όταν καταλάβαμε τι ακριβώς γινόταν
-Έχετε καμιά ιδέα τι οδήγησε στον θάνατο του?
-Φοβάμαι πως εδώ δεν μπορώ να βοηθήσω.Δεν μου ερχετ...
-Γιατί παγώσατε?Σκεφτήκατε κάτι έτσι?
-Την ημέρα που παραιτηθήκαμε από το σώμα...ο πατέρας σου μου είπε ότι έμαθε κάτι.κατι συγκλονιστικό.Κάτι που θα διέλυε την κυβέρνηση.Ότι και αν ήταν αυτό ..μάλλον οδήγησε στο θάνατό του
-Άρα η κυβέρνηση φταίει... Το μίσος με πλυμμύρισε.
-Κύριε Yao..ποιος έιναι ο συντομότερος δρόμος για το χωριό Windmill? Ήρθε η ώρα να φευγω

Χάρη στον Yao έφτασα πολύ γρήγορα στον προορισμό μου.Αποφύγαμε τις περιπολίες των marines και φτασαμε στο χωριό windmill με ασφάλεια.Απο κέι θα έπαιρνα το πρώτο πλοίο που θα έβρισκα και από κει και πέρα βλέποντας και κάνοντας.Στο χωριό windmill λοιπόν.Σκέφτηκα τη Μakino,την ιδιοκτήτρια του bar που με βοήθησε όταν πρωτοήρθα εδώ.Φαινόταν να ανησυχεί για μένα..Καλό θα ήταν να της δηλώσω ότι είμαι ακόμα ολόκληρος.Θυμόμουν σε ποια γωνία του χωριού βρισκόταν το bar.Μπήκα μέσα γεμάτος ανυπομονησία όμως το θέαμα δεν ήταν αυτό που αντίκρισα.Ένα ζευγάρι μέγάλο σε ηλικία στεκόταν πίσω απο το bar με μάυρες ενδυμασίες.Η γυναίκα δεν σταμάταγε να κλαίει...
-Που είναι η Makino? ρώτησα τον άντρα που φαινόταν πιο ψύχραιμος.Με αγνόησε...
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η MAKINO?
-Νεκρή... μου απάντησε με δάκρυα
-ΠΟΙΟΣ?
-Ένας πειρατής ονόματι Higuma...Τη βίασε και τη σκότωσε..
-ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?
-Λογικα στην παραλία...
-Σας ορκίζομαι...ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙ

Έφτασα στην παραλία πάνω στην ώρα που ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί στο πλοίο του.Τράβηξα το σπαθί μου και πλησίασα.
-ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο Higuma? φώναξα με δύναμη κραδαίνοντας το σπαθί μου.Το πλήρωμα του ήταν σχετικά μικρό.Μετρούσα πέντε πειρατές,ο ένας εκ των οποίων ήταν ο άντρας που έψαχνα,
-Εγώ έιμαι.Ποιος είσαι και τι θες?
-Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα δεις όσο είσαι ακόμα ζωντανός.Ήρθα για να σε κάνων να πληρώσεις.
-Είμαστε πέντε και είσαι ένας αποκρίθηκε με ένα γελάκι. Σκοτώστε τον είπε
Οι τέσσερεις πειρατές ήρθαν καταπάνω μου.Η οργή μου με τύφλωσε.Δεν θυμάμαι τι έκανα.Θυμάμαι μόνο πως δευτερόλεπτα μετά τραβούσα το σπαθί μου απο το σώμα του τελευταίου.
-ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ ούρλιαξα Με κοίταζε έντρομος
-Τι θέλεις από μένα .Τι σου έκανα?
-Θα πληρώσεις που την ακούμπησες..

O άνθρωπος ήταν ένα μηδενικό.Άμφιβάλλω αν ήξερε ποτέ να μάχετε.Ένας από τους πολλούς πειρατές που τρομοκρατούν τους αδύναμους και καυχιούνται για τις επικυρήξεις τους.Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αμυνθεί τράβηξε το σπαθί του.
-Δεν θα με σκοτώσεις έτσι απλά!
-Όχι,θα το γλεντήσω πρώτα
Άρχισα την μάχη πετώντας το σπαθί μου προς το μέρος του.Με την κίνηση μου σάστισε και κοίταζε το σπαθί με έκπληξη.Ενώ η προσοχή του ήταν εκεί έτρεξα προς το μέρος του και τον κλοτσησα στην κοιλιά ρίχνοντας τον κάτω.Κατόπιν έπιασα το σπαθί μου πριν πέσει και το κάρφωσα στον ώμο του.Το ξανασήκωσα και αυτήν την φορά έκοψα τελείως το δεξί του χέρι.Ακρωτηριασμένος ουρλιάζοντας από τον πόνο σερνόταν όσο πιο μακριά από μένα μπορούσε μέχρι που η πλάτη του βρήκε τοίχο.
-Αυτό δεν θα είναι γρήγορο.Ούτε θα το διασκεδάσεις
του ψιθύρισα.Τον χτύπαγα μανιασμένα με τη λαβή του σπαθιού μου στο πρόωπο παραμορφώνοντάς το.Η μύτη του έσπασε και το υπόλοιπο κρανίο του άρχισε να πρήζεται.Όταν αποφάσισα να σταματησω είχε ήδη χάσει τις αισθήσεις του.Όμως αυτό δεν ήταν σε καμία περίπτωση αρκετό.Άρχισα να του κόβω ένα ένα τα υπόλοιπα άκρα του.Πέθανε από την αιμορραγία προτού τελειώσω το έργο μου αλλά δεν πρόκειται να σταματούσα.Τέλος σήκωσα το σπαθί μου και του πήρα το κεφάλι.Γεμάτος από το αίμα του Higuma κατευθύνθηκα πάλι προς το bar,με το ξίφος μου στο ένα χέρι και το κομμένο κεφάλι του στο άλλο.
-Aυτός σκότωσε την κόρη σας? είπα και πέταξα το κεφάλι στο πάτωμα.Κανείς δεν μου απάντησε.Διέκρινα την φρίκη στο πρόσωπό τους.Όμως η ικανοποίησή τους ήταν εμφανή.
-Σε ευχαριστούμε που τον τιμώρησες μου είπαν καθώς έφευγα.Δεν γύρισα πίσω να τους απαντήσω όμως

Βγαίνοντας από το bar προχώρησα για άλλη μια φορά προς το λιμάνι.Έπρεπε να φύγω από το νησί το συντομότερο δυνατόν καθώς δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσοι με κυνηγούσαν.
-Να τος..Γρήγορα πιάστε τον
Γύρισα έκπληκτος και είδα περίπου δύο ντουζίνες marines αρματωμένους σαν αστακούς να με κυνηγάνε...
Τώρα τρέχω σκέφτηκα ( ) Είχα ρίξει ήδη αρκετό τρέξιμο τις τελευταίες δύο μέρες...Τι ήταν λίγο παραπάνω?
-Αυτή τη φορά δεν θα μας ξεφύγεις!! ούρλιαξε ένας από τους διώκτες μου.Συνέχια να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.Η μάχη θα ταν χαμένη αν με έπιαναν.Έστριψα σε πολλά στενά για να με χάσουν.Όχι και η καλύτερη επιλογή όπως αποδείχτηκε.Μπροστά μου εκτεινόταν ένας μεγάλος τοίχος
-Αδιέξοδο....
Γύρισα και είδα τους marinew να με πλησιάζουνε πήρα αμυντική στάση και περίμενα..
-Εδώ που φτάσαμε δεν βλέπω και πολλές λύσεις...ΕΛΑΤΕ!
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και ένα χέρι με άρπαξε και με τράβηξε.
Πως με αιφνιδίασαν έτσι σκέφτηκα και γύρισα να δω ποιος με κρατούσε

Ο άντρας με τράβηξε μέσα σε ένα σπίτι.Σώζοντας με από τους διώκτες μου.Ακόμα δεν είχα δει το πρόσωπό του καθώς ήταν καλλυμένο από την κουκούλα του .
-Γρήγορα ! Μαζί μου Τον ακολούθησα.Φαινόταν να ξέρει που πήγαινε.Παραμέρισε ένα τραπέζι και άνοιξα μια καταπακτή.Το τούνελ πρέπει να οδηγούσε στη θάλασσα.Μύριζε κλεισούρα και είχε πολλή υγρασία.Ελπίζω να μην αργούμε σκεφτηκα
Σε λίγο είδα φως στην άκρη το τουνελ.Όντως οδηγούσε την παραλία.
-Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω ξένε.Χάρη σε εσένα κατόρθωσα και ξέφυγα.Σου είμαι υπόχρεος.
Αγνοώντας τα λόγια μου μου έιπε:
-Hikaru Kurokage...Είσαι πραγματικά εχθρός της κυβέρνησης?
-Ποιος είσαι?Πως ξέρεις το όνομα μου?
Έβγαλε την κουκούλα του και είδα ένα γνώριμο πρόσωπο.
-Ο σερβιτόρος από την Goa City?????????????????????
-Τα φαινόμενα συχνά απατούν.Θα το μάθεις με τον καιρό αυτό.Τώρα που τελειώσαμε με τις συστάσεις έχεις σκοπό να μου απαντήσεις?ΘΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ?
-ΝΑΙ!
-Hikaru kurokage....Θες πραγματικά να γίνεις επαναστάτης?
-Όχι...έσφαξα τόσο κόσμο γιατί βαριόμουν...
-Θα το εκλάβω ως ναι.Καλοσήρθες στο σώμα φίλε μου....Αν και έχεις μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ.
-Ναι...Ας πούμε πως το τελευταίο διήμερο ήταν.... επεισοδιακό !
-Πίσω από τον όρμο θα βρεις ένα πλοίο να σε περιμένει.Θα έχεις νέα σύντομα
Εξαφανίστηκε μέσα στο τούνελ από το οποίο ήρθαμε.Παράξενος τύπος... είπα προχωρώντας.Σε λίγο αποκαλύφθηκε μπροστά το μέσο διαφυγής μου.Επιβιβάστηκα στο μικρό πλοίο μου και έλυσα τα πανιά.
-Βάζουμε πλώρη για νέες περιπέτειες !!!!!

Όνομα: Hikaru Kurοkage
Haki Points: 0
Player of the Month Points: 8
Beli: 24.000
Bounty/Fame Points:-
Παρατηρήσεις: Πολύ καλή ιστορία