[ΤΕΛΟΣ] Job? What job?

Βρισκόμουν στο καράβι , για την ακρίβεια στην κουζίνα του και έπλενα κάτι πιάτα..Τι ήθελα και πήρα αυτήν την πριγκίπισσα μαζί μου ??? ήταν το πιο κακομαθημένο πλάσμα που είχα γνωρίσει στην ζωή μου....Και το χειρότερο ήταν οτι με έβαζε να κάνω τις δουλειές του πλοίου, και μου φώναζε αν δεν τις έκανα καλά..Το είχα αποφασίσει...Όταν θα αποβιβαστούμε στο επόμενο νησί θα την αφήσω εκεί...Δεν με ενδιέφερε αν θα ήταν ξερονήσι η όχι... Άφησα και το τελευταίο πιάτο στον νιπτήρα και σκούπισα τα χέρια μου.. Άφησα την πετσέτα στα άπλυτα και βγήκα να παω στο κατάστρωμα , αφού είχα πάρει ένα μπουκάλι ουίσκι μαζί μου.. Θα έπινα για 3η συνεχόμενη μέρα ωστε να μην με ενδιαφέρει η πολυλογία της ...Το κακό ήταν πως είχα να λάβω εντολές απο τον Smoker η τον Jerry της World Government εδώ και 5 μέρες οπότε δεν υπήρχε κάποιος προορισμός

Μόλις ανέβηκα επάνω είδα την Eona να τρέχει προς τα πανω μου.. Κατευθείαν ο νους μου πήγε στο κακό.."Οχι , δεν θελει πάλι αγκαλιά, απλά τρέχει γιατι χαρηκε που με είδε η θέλει πάλι να μου κάνει παρατήρηση"..
~~~Vergil-kuuun~~~ είπε καο εκτινάχτηκε προς τα μένα με τα χέρια ανοιχτά.."Damn" ηταν το τελευταίο πράγμα που κατάφερα να σκεφτώ πριν καταλήξω το κατάστρωμα του πλοίου , ανάσκελα με την Eona να έχει πέσει επάνω μου ..
~~Καλημέρα Vergil Kun~~ ! Είπε και άρχισε να με φυλαει μια στα μάγουλα , μια στο στόμα...
Όταν κατάφερα να σηκωθώ , τίναξα τα ρούχα μου ..
-Καλημέρα Eona....είπα προσπαθώντας να κρύψω οτι χαιρόμουν πως το έκανε αυτό..Με παραξένεψε αυτή η κίνηση που έκανε... Την είχε ξανακάνει και εχθές το μεσημέρι πριν το φαγητό .Είχε αλλάξει ..Μήπως να ξανασκεφτόμουν αν τελικά την άφηνα στο επόμενο νησι

Μόλις σηκώθηκα , είδα στον ορίζοντα ένα νησί με ένα τεράστιο δέντρο στην μέση..
-Περίμενε μισό λεπτό Eona της είπα και άρχισα να προχωρώ προς το δωμάτιο μου, στο οποίο είχα τους χάρτες και το βιβλιαράκι με τις περιγραφές νησιών...Έφτασα κάτω, άνοιξα την πόρτα και πήγα να καθίσω στο κρεβάτι..άνοιξα το συρτάρι στο κομοδίνο μου, έβγαλα τον χάρτη της West blue και άρχισα να ψάχνω τα πιθανά νησιά στα οποία μπορούσαμε να βρισκόμαστε...Μετά άνοιξα το βιβλιαράκι των περιγραφών και το μονο νησι που ταίριαζε καπως στην περιγραφη ήταν η Ohara...Απέκλεισα κατευθείαν αυτό το ενδεχόμενο όμως καθως σε αυτό το νησί υπάρχει αρκετή βλάστηση ενω η ohara εαι πλέον ένα νησί φάντασμα, χωρις πόλεις, χωρις βλάστηση και κατοίκους

Μετα απο λίγη ώρα ψαξίματος , βρήκα το εξής άρθρο που αναφερόταν σε ένα νησί της South Blue με το όνομα Torino kingdom..
Το νησί με το όνομα Torino Kingdom είναι γνωστό και ως Isle of Treasure (νησί του θησαυρού). Είναι ένα σχετικά μικρό νησί με ένα τεράστιο δέντρο στο κέντρο του νησιού. Οι ιθαγενείς του νησιού κυβερνιούνται από τα τεράστια πουλιά που κατοικούν στο τεράστιο δέντρο του νησιού. Σε όλο το υπόλοιπο νησί εκτείνεται ένα δάσος και στα βάθη αυτού είναι το χωριό των ιθαγενών του νησιού. Δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα πλήρως απο την World Government καθώς τα τεράστια πουλιά που κατοικούν στο νησί μολις αντιληφθουν ξενη παρουσια επιτήθονται και οι ιθαγενείς ζητούν συνεχώς βοηθεια για να ξεφορτωθουν τα πουλια αυτα σε σημειο που εμποδίζουν τις έρευνες μας.
Έκλεισα το βιβλίο και άρχισα να περπατώ προς το κατάστρωμα αφού πρώτα ετοίμασα τον εξοπλισμό μυο και τα πράγματα που θα μου χρειαστούν για την εξερεύνηση του νησιού

Μετα απο λίγη ώρα και , φτάσαμε στο νησί..Τράβηξα το πλοίο προς την στερια και το έδεσα σε κάτι κομμένους κορμούς..Μετά πήρα την Eona και αρχίσαμε να περπατούμε προς το δάσος που είχαμε μπροστά μας
Περπατούσα με την Eona μέσα στο περίεργο αυτό δάσος.ηθελα να το εξερευνήσω πλήρως και μετα να δώσω αναφορά γι αυτό στον Smoker .Δεν με ενοχλούσε το γεγονός οτι υπήρχαν αυτά τα τεράστια πουλιά επάνω στο νησί καθώς μπορούσα να τα αντιμετωπίσω... .Υπήρχε πολύ υγρασία λόγω του τροπικου κλήματος και απ ότι φάνηκε απ τις λάσπες που υπήρχαν στο μεγάλο μονοπάτι στο οποίο προχωρούσαμε, πρέπει να είχε βρέξει ...Κάποια στιγμή το δεξί μου πόδι βυθίστηκε αρκετά μέσα της και σταμάτησα απότομα.

-Τι συνέβη Vergil kun? ρώτησε
Με το βλέμμα μου επεξεργάστηκα λίγο τα επόμενα μέτρα και είδα οτι η λάσπη ήταν όπως και αυτή που πάτησα, χώμα υπήρχε μετά απο 5 μέτρα.Εγώ μπορούσα να περπατήσω καθώς είχα τις αρβύλες των μαριν αλλα η Eona οχι..Έτσι την σήκωσα χωρίς να μιλήσω , πέρασα εκείνο το μέρος και την άφησα στην άλλη μερια .
~Τι ωραία αγκαλιά ~
-E...δεν ήταν αγκαλιά με την ένοια που σκέφτηκες
~Μην είσαι ντροπαλός Vergil kun~
-Δεν είμαι Όπως και να χει, ας συνεχίσουμε το περπάτημα

Εδώ είναι το λινκ του πόστ λόγο του PvP
http://www.onepiecegr-rpg.com/t4449-topic#144241

Έμεινα ακίνητος και της φώναζα
-Οοοοοοοοi! Αλλα δεν με άκουγε ...Τι περίεργος κόσμος....Είπα απο μέσα μου ..τώρα βρισκόμουν απέναντι απο τους ιθαγενείς που με κοιτούσαν με απορία
Χωρίς να ξέρω τι να κάνω τους κοιτούσα και εγώ ..Πέρασαν περίπου πέντε λεπτά που λοιτάζαμε ο ένας τον άλλο ως που αποφάσισα να τους μιλήσω
-Οι, εσείς την κάνατε να φύγει έτσι?
Ξαφνικά τους είδα να τρομάζουν
-ΜΙΛΆΕΙ???
-Το άντρωπο με τα ασπρα μιλάει
Το μόνο πράγμα που με έκαναν να σκεφτώ με την αντίδρασή τους ήταν το εξής :πλάκα μου κάνουν η μήπως είναι εντελώς ηλίθιοι

Αυτός που έμοιαζε με αρχηγό , βγήκε πιο μπροστά απο τους άλλους μετα την προτροπή τους και άρχισε να μου μιλάει
-Άνθρωπε με τα άσπρα μιλάς?
-Ναι, γιατί?
-Α ναι και οι άλλοι μιλούσαν!!
Αυτό ήταν, αποφάσισα...Δεν ήταν βλάκες, ήταν εντελώς άμυαλοι....
-ήρθες απο την θάλασσα?
-όχι απο τον αέρα ήρθα! Είπα θέλοντας να τον δουλέψω
-Είσαι συνεργάτης των πουλιών?
-Ναι φυσικά, μην σου πω οτι είμαι και απεσταλμένος τους!
Οι ιθαγενείς έδειξαν να τρομοκρατούνται πάλι
-Σου έχουν μιλησει??Τι θέλουν για να μας αφήσουν να σκαρφαλώσουμε στο μεγάλο δέντρο ?
??Γιατί πράγμα μιλάει αυτός ο άντρας??? Μπορούν να μιλήσουντα πουλιά??? Πως στο καλό γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο?? Μήπως με δουλεύουν?

-Ώστε συνεργάζεσαι με τα πουλιά.....αμπντούν έλα να δείξεις στον ασπρομάλλη τι είναι να τα βάζεις με την οικογένεια μας!
Βαριά βήματα ακούστηκαν πίσω από την πλάτη του Vergil και γυρνώντας αντίκρισε ένα γομάρι(Άνθρωπος της φυλής) το οποίο τον περνούσε ενάμιση κεφάλι κρατώντας ένα μεγάλο ρόπαλο και να βρίσκεται μπροστά του με την βρομερή ανάσα του να ''διακοσμεί'' τον αέρα του.
-Ώπα ώπα παιδιά κάποιο λάθος έγινε...δεν μιλάω με κανένα πουλί εγώ,εγώ απλώς εδώ ήρθ....
-Σκασμός!φώναξε δυνατά ο αρχηγός τους....Αν καταφέρεις και κερδίσεις τον αμπντούν θα κερδίσεις και την εμπιστοσύνη μας...είναι ο πιο δυνατός της φυλής μας.
-οο θέε μου...πάλι με αίματα θα γίνω....
Ο Vergil κοίταξε τον αμπντούν και ετοιμάστηκε για επίθεση...

Μπροστά μου στα 5 μέτρα , βρισκόταν ο Abdoun..

Σπόιλερ:

..Ήταν ψηλότερος απο εμένα, γύρω στα 2,10..Όμως αν χρειαζόταν να τον αντιμετωπίσω θα το έκανα

Σπόιλερ:

.. Άρχισε να τρέχει προς τα πάνω μου όταν ανακάλυψα πως δεν έχω κάτι να τον αντιμετωπίσω
Έφτασε πολύ κοντά σε μένα και άρχισε να κατεβάζει το ρόπαλο του για να με χτυπήσει. Απέφυγα τό χτύπημα την τελευταία στιγμή πηδώντας στα δεξιά .Το ρόπαλο χτύπησε την γη και εκεί που έγινε, δημιούργησε μια μεγάλη τρύπα.

Σπόιλερ:

Πόση δύναμη είχε αυτός ο άντρας?Σήκωσε το ρόπαλο και άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου .ΈΠρεπε να σκεφτώ κάποιο σχέδιο , όμως για να γνινει αυτό έπρεπε να βρώ τον χρόνο, έτσι άρχισα να τρέχω γύρω γύρω

Σπόιλερ:

Το τρέξιμό μου διέκοψαν δυο βέλη που πέρασαν δίπλα απο το κεφάλι μου

Σπόιλερ:

Καρφώθηκαν με δύναμη στα δέντρα αριστερά και δεξιά μου ξεδιπλώνοντας ένα δίχτυ που μου έκοψε τον δρόμο ,.Εγώ έμεινα έκπληκτος απο το σημάδι των ιθαγενών.Δεν υπήρχε έξοδος διαφυγής και δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω την δύναμη του φρούτου μου γιατί θα με έκανε λιώμα .Τότε μου ήρθε στο μυαλό το σπαθί μου
-ΕΟΝΑ!! πέτα μου το σπαθί!
Εκείνη χωρίς να χάσει χρόνο το πέταξε προς το μέρος μου .Ο αμπντουν έτρεχε προς το μέρος μου και το σπαθί έκανε κύκλους φτάνοντας προς το μέρος μου.Περίμενα απο στιγμή σε στιγμη' η να χτυπηθώ απο το ρόπαλο ή να το αποκρούσω με το σπαθί μου. Οι στιγμές που περνούσαν μου φάνηκαν σαν αιώνας..

Με το δεξί μου χέρι έπιασα το αιωρούμενο σπαθί μου και φέρνοντάς το μπροστά με φόρα , για να αποκρούσω την επίθεση, βγήκε απο την θήκη του. Το μεταλικό ρόπαλό του και το κατανα μου μας συγκρούστηκαν με τεράστια ταχύτητα και δύναμη .Απο την δυναμη της επιθεσης ενα ωστικο κυμμα σηκωθηκε ραγιζωντας το έδαφος στο οποίο στεκόμασταν , ρίχνοντας τα δέντρα που βρίσκονταν σε ακτίνα 4 μέτρων και στέλνοντας τους ρίχνοντας όλους τους ιθαγενείς κάτω...Μετά απο καποιες στιγμές ,ο Abdoun παρατήρησα οτι δεν έκανε καμία κίνηση και η δύναμη με την οποία έσπρωχνε το σπαθί μου είχε μειωθεί σημαντικά. Τότε τράβηξα το σπαθί μου απο εκείνη την θέση και κράτησα το κατανα μου με τα δυο μου χέρια ωστε να τον ξαναχτυπήσω με την ίδια δύναμη με την οποία τον χτύπησα και πρίν.

Το χτύπημα αυτήν την φορά δεν σήκωσε κύμα αλλα του έριξε το ροπαλο κάτω..Μετά , τον κλώτσησα στο στομάχι και τον χτύπησα με την λαβή του κατανα στο κεφάλι για να λιποθυμήσει. Μόλις έπεσε κάτω , είδα τους ιθαγενείς να σηκώνονται κρατώντας τα κεφάλια τους.Άρχισα να προχωρώ προς το μέρος τους σιγά σιγά , όταν είδα τον αρχηγό να κοιτάει την Eona με περίεργο βλέμμα. Απο το μυαλό μου πέρασε πως θα της επιτεθούν , όμως πριν, ο αρχηγός είχε πει πως αν τον νικούσα θα έχω την εμπιστοσύνη τους.Ξαφνικά ακούστηκε κάτι σαν κρώξιμο. Οι ιθαγενείς , κάρφωσαν τα μάτια τους στον αέρα κοκαλωμένοι .Άρχισαν να υποχωρούν προς τα δέντρα ενώ δεν έπαιρναν τα μάτια τους απο τον ουρανό και εκείνο το πελώριο δέντρο.Τι να πλησίαζε άραγε?ΑΝ ήταν εκείνα τα τεράστια πουλιά, θα θορυβήθηκαν απο το ωστικό κύμα και τον ήχο των δέντρων που έπεφταν

-ΕΟΝΑ τρέξε! Φώναξα .. Με την άκρη των ματιών μου είδα δυο πουλια με μέγεθος περίπου 4 μέτρα να πετούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος μας. Για την ακρίβεια βουτούσαν.. Κατευθείαν άρχησαμε να τρέχουμε προς την παραλία με την Εονα, εκείνη στο βασικό δρομάκι του δάσους και εγώ απο τον παράδρομο.
-ΕΟΝΑ φύγε απο τα ανοιχτά! Της φώναξα ..
Δεν πρόλαβα νατο πω και η Εονα έπεσε στον λάκο τον οποίο περάσαμε πριν Είχε κολλήσει σε αυτόν και όσο προσπαθούσε να ξεφύγει τοσο πιο πολύ μπλεκόταν. Και τα δυο πουλιά ορμούσαν κατα πάνω της . Την έβλεπαν σαν εύκολο στόχο.. Τρέχοντας προς αυτήν πέταξα το κατανα μυο υπολογίζωντας να πετύχω και να κόψω το κεφάλι του πουλιού,όμως απέτυχα. Το πέτυχα στην κοιλιά του και εκείνο σταμάτησε να πετάει προς το μέρος της και έκανε αναστροφή . Έπεσε λίγα μέτρα πιο πέρα θανάσιμα πληγωμένο. ΤΟ άλλο πουλί όμως πετούσε αγέρΩχο. Είχε απόσταση μόλις 10 μέτρα. Η Σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη ..

Η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο..Δεν μπορούσα να κάνω κάτι, θα πέθαινε μπροστά στα μάτια μου
-Εονααα!!! Φώναξα λίγα δευτερόλεπτα ακριβώς πριν την χτυπήσει...Μια περίεργη ενέργεια κυρίευσε κάθε κύταρο του σώματος μου ...Αυτή η εσωτερική ενέργεια μετατράπηκε σε ένα μυστήριο ωστικό κύμα που τάραξε την ησυχία του δάσους και σχεδόν να πάντα στο πέρασμα του..ήταν σαν η θέληση μου να σταματήσω το πουλί, να έγινε πραγματικότητα.. Αυτό το κύμα ήταν πολύ πιο δυνατό απο εκείνο που δημιουργήθηκε κατα την διάρκεια της σύγκρουσης των όπλων... Το κεφάλι μυο ζαλιζόταν απίστευτα....Τα βλέφαρά μου , είχαν βαρύνει και οι αισθήσεις μου χάνονταν αφήνοντας με σε έναν γλυκό λήθαργο..Το τελευταίο πράγμα που κατάφερα να καταλάβω ήταν ο ήχος μιας τεράστιας σύγκρουσης

Ένα αεράκι χάιδεψε το πρόσωπό μου και με έκανε να ξυπνήσω..Πάνω απο το κεφάλι μου είδα αυτό της Εονας...
-Vergil Kun !!! ΖΕΙς!!!!!
Σήκωσα το πάνω μέρος του σώματος μου για να δω που βρίσκομαι..ήμασταν πάνω στο κατάστρωμα του πλοίου και περιτριγυριζόμασταν απο δεκάδες βιβλία και δεμένα σακύλια...Ρώτησα την Εονα περι τίνος πρόκειτε και εκείνη μου εξήγησε όλη την ιστορία
ριν λιποθυμήσω, έκανα κάτι και εκείνο το πουλι έχασε τον στόχο και αντι να πέσει πάνω της , έπεσε στο έδαφος ..Επειδη βουτουσε με φόρα πέθανε.Γι αυτόν τον λόγο οι ιθαγενεις μας έδωσαν τα δώρα .Είπαν πως αυτό κάναμε ήταν ευγνώμων και μας το έδειξαν δίνοντας μας αυτά τα αγαθά και τα βιβλία..Επιπλέον με ανακήρυξαν ήρωα τους.Η Εονα συνέχιζε να μιλαέι αλλα εγω δεν την άκουγα..Δεν με ενδιεφεραν αλλο αυτα που μου έλεγε..ΜΟυ αρκουσε που ημασταν ασφαλής

Όνομα: Vergil
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 7
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις:Πρεπει να παραδεχτω οτι ειχε πλακα η ιστορια και γενικα οι φωτογραφιες που ειχες βαλει...αλλα ηταν μικρη. Κανε λιγο μεγαλυτερα ποστ και βαζε χρωμα στους διαλογους