[Τέλος] Ένας νέος φίλος και σύμμαχος!

Είχα φύγει από το Mirror Ball Island και έπλεα στην θάλασσα. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, απλά έπλεα μέχρι να αποφάσιζα που θα πάω. Αυτό όμως για να το έκανα έπρεπε να κοιτούσα και στον χάρτη για τα υπόλοιπα νησιά της θάλασσας αυτής. Έτσι έβγαλα τον χάρτη, τον άπλωσα στο τραπέζι και άρχισα να κοιτάω. Μου τράβηξε την προσοχή το Organ Island μιας και είχα ακούσει κάποια πράγματα για αυτό το νησί, όπως π.χ. ότι έχουν μαζευτεί πολλοί πειρατές τελευταία και κάνουν κουμάντο αυτοί εκεί. Οπότε αποφάσισα να πάω σε εκείνο το νησί. Ήθελα να δω την δύναμη των πειρατών αυτών που έκαναν κουμάντο στο νησί αυτό μήπως και έβρισκα κάποιον αξιόλογο αντίπαλο. Με την σκέψη αυτή, να περιτριγυρίζει στο μυαλό μου, μάζεψα το χάρτη και πήγα στο πηδάλιο. Γύρισα το καράβι αλλάζοντας πορεία προς το νησί εκείνο. Δεν φαινόταν τίποτα στον ορίζοντα οπότε είπα να πάω να ρίξω έναν υπνάκο για μερικές ωρίτσες.

Όταν ξύπνησα ένιωθα ότι είχα κοιμηθεί πολλές ώρες, αυτό ήταν κιόλας εμφανές από το ότι ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει σιγά-σιγά. Οπότε περίμενα να δω κάποιο νησί τριγύρω. Κοιτούσα δεξιά, κοιτούσα αριστερά, κοιτούσα μπρος, κοιτούσα πίσω, αλλά πουθενά τίποτα. Δεν είχε ίχνος από κάποιο νησί... Προς στιγμήν νόμιζα ότι το προσπέρασμα αλλά όλα λύθηκαν όταν κάπου στον ορίζοντα φάνηκε μια ψαρόβαρκα. Γύρισα το καράβι προς τα εκεί και όταν πλησίασα έριξα άγκυρα για να σταματήσει. Πήγα από την πλευρά του καραβιού που ήταν η βάρκα και είδα έναν τύπο σχετικά μεγάλο σε ηλικία. Χωρίς να χάσω καιρό τον ρώτησα:
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε που ακριβώς βρισκόμαστε? Νομίζω χάθηκα.
-Στην North Blue Sea είμαστε.
-Σοβαρά?!
-Εμ τι, ψέματα?...
-Ok. Ευχαριστώ πολύ. Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε και προς τα που είναι το κοντινότερο νησί?
-Συνεχίζεις όλο ευθεία και θα βρεθείς στο Micqueot.
-Ευχαριστώ και πάλι. Αντίο.
Σήκωσα την άγκυρα και συνέχισα πορεία ευθεία μπροστά. Θα πήγαινα τουλάχιστον σε κάποιο νησί. Εκεί θα ήταν πιο εύκολο να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για την θάλασσα αυτή. Αλλά πως είναι δυνατόν να βρέθηκα σε άλλη θάλασσα? Πως δεν το πήρα χαμπάρι? Ασχέτως που κοιμόμουν δεν νομίζω να κοιμόμουν τόσο βαριά ώστε να μην κατάλαβα τίποτα! Αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό μου αλλά ήλπιζα να μου λυνόντουσαν οι απορίες όταν θα έφτανα στο νησί που μου είπε ο ψαράς.

Συνεχισα να τραβαω πολυ γρηγορα κουπι για περιπου δυο ωρες.Μετα οι δυναμεις μου με εγκατελειψαν.Ειχα να φαω και να πιω τεσσερεις μερες και η ταλαιπωρια που περασα στο Ferum με ειχε εξαντλησει.Παρατησα τα κουπια και ξαπλωσα σκεφτομενος το ταξιδι που ειχα κανει μεχρι στιγμης.Ειχα αντιμετωπισει δυσκολους αντιπαλους,γνωρισα εναν σοφο δασκαλο,εκανα καποιους καινουργιους φιλους και εχασα εναν παλιο.Επισης ειμουν πλεον καταζητουμενος απο την Παγκοσμια Κυβερνηση.Ολα αυτα με ειχαν βοηθησει να γινω πιο δυνατος,πιο οξυδερκης και πιο προσεκτικος.Αλλα παρα το γεγονος οτι ειχα δυναμωσει δεν μπορουσα να αντεξω περισσοτερη κουραση.Τα ματια μου αρχισαν να κλεινουν και παροτι προσπαθησα με ολη την ψυχικη μου δυναμη να μεινω ξυπνιος δεν τα καταφερα.Η γλυκια αισθηση του υπνου με κατεβαλε και αφεθηκα.Ηταν ενας υπνος βαρυς και διχως ονειρα.Οταν ανοιξα τα ματια μου ηταν ακομα μερα και αυτο με παραξενεψε γιατι ημουν σιγουρος οτι ειχα κοιμηθει παρα πολλες ωρες.Μπροστα μου σε αποσταση αρκετα μεγαλη αχνοφαινοταν ενα νησι.Χαρηκα που το ειδα και σηκωθηκα ορθιος.Τεντωθηκα για να ξεπιαστω και υστερα επιασα και παλι τα κουπια ελπιζωντας οτι τουλαχιστον σ'αυτο το νησι θα εβρισκα προμηθειες για την συνεχεια του ταξιδιου μου.

Κρατούσα σταθερή πορεία και χάρη στον ούριο άνεμο πλησίαζα γρήγορα όλο και περισσότερο στο νησί. Οι απαντήσεις, πιθανόν, στα ερωτήματά μου θα λύνονταν πολύ σύντομα. Μετά από λίγη ώρα έφτασα αρκετά κοντά στο νησί και διέκρινα το λιμάνι. Άλλαξα την πορεία μου προς τα εκεί. Αφού έφτασα στο λιμάνι, έδεσα το καράβι μου στην μαρίνα, πήρα τα απαραίτητα μαζί μου και κατέβηκα από το καράβι. Ήμουν σε ένα νέο νησί οπότε για αρχή θα έπρεπε να μάθω πληροφορίες για αυτό. Που καλύτερο μέρος από ένα τοπικό μπαρ! Όλοι οι μπάρμαν φημίζονται πως ξέρουν τα πάντα για το νησί που βρίσκονται οπότε ο καλύτερος τρόπος να πάρεις πληροφορίες είναι να ρωτήσεις έναν από αυτούς. Άλλοι είναι διατεθειμένοι να σου δώσουν πληροφορίες για οτιδήποτε θέλεις αλλά άλλοι θέλουν κάτι ως αντάλλαγμα πολλές φορές. Εγώ ήλπιζα να πέσω πάνω στο πρώτο είδος για να είναι η άντληση πληροφοριών. Βρήκα έναν περαστικό κοντά στην μαρίνα και τον ρώτησα προς τα που να πάω για κάποιο γνωστό και μεγάλο μπαρ. Μου είπε ότι το πιο φημισμένο για το κρασί του και τον καλό κόσμο που μαζεύει ήταν σχετικά κοντά από εδώ οπότε έφυγα για εκείνο.

Οσο πλησιαζα τοσο μεγαλυτερο μου φαινοταν το νησι.Δεν ειχα ακουσει για κανενα τοσο μεγαλο νησι στην South Blue και για αυτο με εντυπωσιασε ιδιαιτερο το μεγεθος του.Μεγαλα καταπρασινα λειβαδια φαινοταν να καλυπτουν σχεδον ολο το εδαφος του.Εφτασα αρκετα κοντα και ειδα οτι στην πλευρα που βρισκομουν δεν υπηρχε καποιο μερος για να αραξω οποτε αποφασισα να κανω τον κυκλο του νησιου μεχρι να βρω καποιο λιμανι.Τελικα μετα απο μια ωρα κωπηλασιας,στην ανατολικη μερια του νησιου το βρηκα.Εδεσα την βαρκα μου και κατεβηκα στην προκυμαια.Το λιμανι εσφυζε απο ζωη.Ψαραδες,περαστικοι και παιδια που παιζαν βρισκοταν παντου τριγυρω μου.Πλησιασα μια παρεα περαστικων με σκοπο να μαθω που βρισκομουν.-Καλημερα σας.Μπορειτε να μου πειτε σε ποιο νησι βρισκομαι?
-Βεβαιως.Βρισκεσε στο νησι Micqueot.To νησι μας ειναι παγκοσμιως γνωστο για τα υπεροχα κρασια του και αφου βρεθηκες εδω ξενε θα σε συμβουλευα να δοκιμασεις.
-Micqueot???Δεν γνωριζα κανενα νησι μ'αυτο το ονομα στην South Blue.
-Xαχαχαχα...λογικο ειναι αφου το νησι μας βρισκετε στην North Blue!!!
-Στην North???Αρα πρεπει να κοιμηθηκα για πανω απο δυο μερες.Ημουν σιγουρος οτι κατι δεν πηγαιανε καλα...Τελος παντων.Αφου βρεθηκα που βρεθηκα εδω ας απολαυσω τα καλα του.Για πες μου φιλε που υπαρχει καποιο καλο μαγαζι για να δοκιμασω το τοσο καλο κρασι σας?
-Εισαι τυχερος.Το καλυτερο μπαρ βρισκετε αρκετα κοντα μου ειπε και υστερα αρχισε να μου εξηγει το πως θα βρεθω εκει.Μολις τελειωσε με τις οδηγιες τον ευχαριστησα και μετα τραβηξα κατα το μερος που μου ειχε υποδειξει.

Προχωρησα μερικα μετρα και τοτε κατι μου τραβηξε την προσοχη σε ενα κτηριο που βρισκοταν στα δεξια του δρομου.Το κτηριο ηταν ενα απλο,μικρο μαγαζι με τους τοιχους του βαμμενους σε μια αποχρωση του μπεζ.Γενικα το ιδιο το μαγαζακι δεν ειχε κατι ιδιαιτερο.Ομως αυτο που κρεμοταν στον ενα τοιχο του ηταν αυτο που μου προκαλεσε το ενδιαφερον.Το πλησιασα νιωθωντας αγωνια.Μολις εφτασα κοντα του οι φοβοι μου επιβεβαιωθηκαν.Στον τοιχο υπηρχαν καρφωμενα μερικα wanted posters μεταξυ των οποιων το ενα ηταν δικο μου.Κοιταξα την αμοιβη που υπηρχε για το κεφαλι μου και σοκαριστηκα.Ειχε φτασει 30.000.000.Την πρωτη και τελευταια,μεχρι εκεινη την στιγμη,φορα που ειχα δει το poster μου η αξια ηταν η μιση.-Φαινεται πως τα γεγονοτα στο Pingtan και στο Torino δεν περασαν απαρατηρητα μονολογησα και μετα κοιταξα τα υπολοιπα που υπηρχαν γυρω απο το δικο μου.Τα περισσοτερα ειχαν χαμηλοτερο bounty εκτος απο δυο.Το ενα ηταν ενος παλιου μου γνωριμου.Ηταν του Diamond Bill,του πειρατη που με ειχε νικησει στο Pingtan.H αξια του κεφαλιου του ηταν 50.000.000.Πραγματικα εντυπωσιακη τιμη.Ομως ακριβως διπλα στο poster του Bill υπηρχε ενα ακομα με πολυ μεγαλυτερη τιμη.Ηταν του Raziel ενος πολυ δυνατου πειρατη της East Blue με bounty 81.500.000!!!Ξανακοιταξα για λιγο το δικο μου και υστερα συνεχισα τον δρομο μου για το μπαρ.Αποφασισα οτι επρεπε να ειμαι πιο προσεκτικος απο δω και περα στις κινησεις μου σ'αυτο το νησι και για αυτο αρχισα να περπαταω με σκυμμενο το κεφαλι.Μετα απο λιγα λεπτα εφτασα στον δρομο που βρισκοταν το μαγαζι και αισθανθηκα καπως περιεργα.Ενιωθα οτι υπηρχε μια μεγαλη δυναμη καπου κοντα.Οσο πλησιαζα το μπαρ τοσο δυναμωνε αυτο το συναισθημα.Τελικα εφτασα μπροστα στην πορτα και την ανοιξα.

Όπως προχωρούσα προς την κατεύθυνση που με είπε ο περαστικός και κοιτούσα γύρο-γύρο να δω τι υπάρχει, το μάτι μου έπεσε ξαφνικά πάνω σε ένα ταμπλό με wanted posters.
-Wanted posters?! Αχα... Για να δούμε τι έχει. σκέφτηκα και πλησίασα.
Έψαξα πρώτα για το δικό μου και το βρήκα, ήταν εκεί. Το bounty μου είχε ανέβει κι άλλο! Πλέον είχα 81.500.000 αμοιβή για το κεφάλι μου!
-Μ' αρέσει! είπα από μέσα μου.
-Όποιος καταφέρει να με πιάσει θα βγάλει πολλά λεφτά! συνέχισα στην σκέψη μου.
-Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί! Αυτή ήταν και η τελευταία φράση του μονολόγου μου στο μυαλό μου.

Εκεί υπήρχαν πολλά ακόμα πόστερ αλλά εκείνα που έπεσε το μάτι μου ήταν των εξής ατόμων:
Sorin Markov με 18.000.000 bounty.
Swiftblades Jim με 30.000.000 bounty.
Cervantes D. Leon με 17.000.000 bounty.
Το bounty του Sorin είχε ανέβει. Δεν ξέρω αν το είχε μάθει μέχρι τώρα αλλά δεν νομίζω να του περνούσε απαρατήρητο. O Swiftblades Jim μου τράβηξε την προσοχή καθώς ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ή άκουγα για αυτόν και το bounty του ήταν ήδη 30 εκατομμύρια. Αρκετά μεγάλο ποσό για κάποιον που μάθαινα πρώτη φορά. Θα πρέπει να ήταν "καλός" στην "δουλειά του" για να έχει ένα τέτοιο bounty με ένα τόσο "μικρό" όνομα. Τέλος, το όνομα Cervantes D. Leon κάτι μου έλεγε... Κάπου έπρεπε να το είχα ξαναδεί ή ακούσει αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ από που μου φαίνεται γνώριμο. Προς το παρόν το άφησα στην άκρη του μυαλού μου και συνέχισα τον δρόμο μου προς το μπαρ που μου είπανε. Έπρεπε να μάθω πληροφορίες για το νησί αυτό, την θάλασσα αυτή και το πως είναι δυνατόν να αλλάξει κάποιος θάλασσα καθώς δεν είχα ξανακούσει για κάποιο παρόμοιο συμβάν.

Έπειτα από λίγα μέτρα ακόμα περπάτημα βρέθηκα στο μπαρ που πήγαινα. Ήταν κομψό από έξω (λογικό αφού υποτίθεται ότι ήταν το καλύτερο του νησιού) οπότε έπρεπε να είναι έτσι και από μέσα. Άνοιξα λοιπόν την πόρτα και μπήκα. Για μια στιγμή εξεπλάγην από το θέαμα. Όλα ήταν ωραία στημένα και οργανωμένα. Το μαγαζί είχε αρκετό κόσμο, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν κουστουμάτοι. Πήγα στο μπαρ και κάθισα. Λίγο μετά αφού κάθισα με πλησίασε η μπαργούμαν. Ήταν μια όμορφη ξανθιά κοπέλα, μάλλον μικρή σε ηλικία αν έκρινα σωστά.
-Τι θα πάρετε κύριε?
-Μιας και είμαι πρώτη φορά στο νησί σας και άκουσα καλά λόγια για το κρασί σας, φέρε μου μια κανάτα κρασί να το δοκιμάσω!
-Θα μείνετε ικανοποιημένος. Το κρασί μας είναι το καλύτερο! μου είπε και πήγε να φέρει το κρασί.
Όσο περίμενα να έρθει το κρασί που παρήγγειλα κοιτούσα τον κόσμο του μαγαζιού. Αν και οι περισσότεροι ήταν κουστουμάτοι, είχε και άτομα ντυμένα με απλά καθημερινά ρούχα. Έπειτα από λίγη ώρα η κοπέλα γύρισε πίσω με το κρασί μου.
-Ορίστε το κρασί σας κύριε.
-Ευχαριστώ πολύ. Αφού πιω την κανάτα και έχω σχηματίσει την άποψή μου για το κρασί σας, θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να πάρω μερικές πληροφορίες που θέλω.
-Ευχαρίστως να σας βοηθήσω αν μπορώ. Φωνάξτε με όταν με θελήσετε.
-Θα σας φωνάξω. της είπα και αφού έφυγε για να εξυπηρετήσει και άλλο κόσμο εγώ άρχισα να πίνω από το κρασί. Σαν πρώτη εντύπωση μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλό. Μπορεί όντως να φτιάχνονταν τα καλύτερα κρασιά στο νησί αυτό. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε θα έπαιρνα σίγουρα μερικά καφάσια για να πιω στο μέλλον με τον Sorin. Προς το παρόν συνέχισα να πίνω το κρασί μου και να παρατηρώ τον κόσμο του μαγαζιού.

Εμεινα για λιγο στο κατωφλι κοιτωντας μεσα στο μαγαζι.Ηταν σχεδον γεματο και οι πελατες ηταν ντυμενοι αψογα εκτος απο ελαχιστες περιπτωσεις.Το μπαρ ηταν πολυ ομορφο εσωτερικα με τους τοιχους του βαμμενους σε ενα εντονο κοκκινο και διακοσμημενους με εντυπωσιακους πινακες ενω το πατωμα ηταν στρωμενο με βελουδο.Τα τραπεζια ηταν ξυλινα σε κυκλικο σχημα καλυμμενα με ωραια λευκα τραπεζομαντηλα.Δεν ειμουν σιγουρος αν θα με δεχοντουσαν με την εμφανιση που ειχα σε ενα τετοιο μαγαζι ωστοσο οση ωρα περιμενα στην εισοδο δεν ηρθε κανεις για να με διωξει και ετσι αποφασισα να προχωρησω μεσα.Αυτη η περιεργη αισθηση δεν μ'αφηνε σε ησυχια.Κοιταξα τους παντες γυρω μου με ιδιαιτερη προσοχη ομως ματαια.Κανεις τους δεν εδειχνε να ειναι πολυ δυνατος.Περπατησα αναμεσα στα τραπεζια γιατι ηθελα να κατσω στο μπαρ και λιγο πριν φτασω ανακαλυψα την πηγη αυτου του συναισθηματος.Εκει,μπροστα στην μπαρα καθοταν ενας αντρας που ανεδυε σιγουρια.Επινε το κρασι του και παρατηρουσε τον κοσμο.Μολις ειδα το προσωπο του τον αναγνωρισα αμεσως.Πριν λιγη ωρα ειχα δει το wanted poster του και τωρα τον εβλεπα μπροστα μου.Ηταν ο Raziel της East Blue.

Όπως καθόμουν και έπινα το κρασί μου ήσυχα και ωραία ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του μαγαζιού και μπαίνει μέσα ένας μαυροφορεμένος τύπος με το καπέλο του σκημένο και τρία katana ζωσμένα στη μέση. Είχε την κάπα του ξεκουμπωμένη και δεν φορούσε τίποτα άλλο από κάτω, στο πάνω μέρος του σώματός του, και φαινόταν ότι ήταν γυμνασμένος. Οπότε σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να είναι ένας συνηθισμένος πολίτης, σύμφωνα με όλα τα παραπάνω. Όταν άρχισε να προχωράει προς το μπαρ, κάποια στιγμή όπως κοιτούσε τριγύρω, το βλέμμα του έπεσε πάνω μου. Σήκωσε ελαφρώς το καπέλο του για να με δει καλά και με κοίταξε για αρκετή ώρα μπορώ να πω. Φάνηκε να με αναγνώρισε ή κάτι τέτοιο. Το ότι έδειξε παραπάνω το πρόσωπό του όμως και το ότι με κοιτούσε αρκετά δευτερόλεπτα με έκανε να τον κοιτάξω και να τον "αναλύσω" και εγώ. Το πρόσωπό του κάτι μου θύμιζε... Κάπου πρέπει να τον είχα ξαναδεί αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ γιατί είχα αφοσιωθεί στο τόσο ωραίο κρασί που έπινα. Αυτός μετά από λίγο κάθισε στο μπαρ και πριν η μπαργούμαν προλάβει να πάει να του πάρει παραγγελία την φώναξα και της είπα:
-Φέρε μου μια κανάτα κρασί ακόμα. Πήγαινε και μία στον τύπο, με τα μαύρα εκεί πέρα, από εμένα.
-Αμέσως. μου είπε και έφυγε να φέρει τις κανάτες.
Τι καλύτερος τρόπος να τραβήξεις την προσοχή κάποιου. Σίγουρα θα αντιδρούσε όταν η μπαργούμαν του πήγαινε την κανάτα και του έλεγε ότι είναι κερασμένη από εμένα. Ήθελα να δω την αντίδρασή του, οπότε περίμενα.

Τον κοιταξα για λιγο ακομα και μετα με αργα βηματα πηγα καθισα λιγες θεσεις πιο μακρια απο εκει που καθοταν.Κατεβασα και παλι το καπελο μου ωστε να καλυπτει το προσωπο μου και περιμενα για την σερβιτορα.Την ειδα να βγαινει και να ερχετε προς το μερος μου αλλα τοτε ο Raziel την σταματησε.Tης ψιθυρισε κατι και μετα αυτη αρχισε να γεμιζει δυο κανατες με κρασι.Μολις τελειωσε αφησε την μια μπροστα του και την αλλη την πηρε μαζι της και κινηθηκε προς το μερος μου.Με πλησιασε,αφησε την κανατα και ενω εγω την κοιτουσα περιεργα εσκυψε και μου ειπε -Ειναι κερασμενη απο τον κυριο εκει δειχνωντας τον διασημο πειρατη.Στην αρχη δεν ηξερα πως να αντιδρασω.Δεν μπορουσα να καταλαβω σε τι αποσκοπουσε αυτο το κερασμα και αρχισα να σκεφτομαι διαφορα ενδεχομενα.Αν αρνουμουν το κρασι αυτο ισως να μας οδηγουσε σε μαχη.Δεν με πειραζε η ιδια η μαχη αλλα οσο το σκεφτομουν δεν εβρισκα καποιο λογο για να το κανω αυτο.Γιατι να το αρνηθω?Ισως απλως να καταλαβε οτι ειμαι και εγω πειρατης και να χαρηκε που ειδε καποιον "συναδελφο" σκεφτηκα μετα και πηρα την κανατα στο ενα χερι μου ενω με το αλλο επιανα το ποτηρι.Το γεμισα και αφου παρηγγειλα λιγο κρεας στην σερβιτορα που ακομα καθοταν απο πανω μου, σηκωσα το ποτηρι μου προς την μερια του Raziel ευχαριστωντας τον για την προσφορα του.Σηκωσε και αυτος το δικο του ως απαντηση και μετα ηπιαμε και οι δυο.Το υπεροχο κρασι κατεβηκε ευκολα γλυκαινωντας τον λαιμο και τον ουρανισκο μου.-Εδω ισως να μπορεσω να ξεκουραστω μονολογησα και κατεβασα αλλη μια μεγαλη γουλια.

Μπορώ να πω ότι η αντίδραση του τύπου, που του έστειλα το κρασί, ήταν "φυσιολογική". Θα μπορούσε να την στείλει πίσω σε μένα αλλά δέχθηκε να πιει. Αφού γέμισε το ποτήρι του γύρισε προς το μέρος μου και το σήκωσε δείχνοντας πως με ευχαριστεί. Την ίδια κίνηση έκανα και εγώ και μετά αρχίσαμε να πίνουμε. Μετά από λίγο η μπαργούμαν έφερε στον τύπο το κρέας, που προφανώς είχε παραγγείλει. Πήρα την κανάτα και το ποτήρι μου και πλησίασα προς το μέρος του. Κάθισα δίπλα του αλλά δεν φάνηκε να "πτοείται" από την παρουσία μου. Παρήγγειλα και εγώ λίγο κρέας και αφού έφυγε η μπαργούμαν να το ετοιμάσει πήρα την πρωτοβουλία να του μιλήσω:
-Δεν φαίνεσαι για απλός κάτοικος του νησιού. Είσαι από εδώ ή είσαι ταξιδιώτης? Και ποια είναι η ασχολία σου και έχεις ένα τόσο καλά γυμνασμένο και καλοδιατηρημένο σώμα?
Αυτός σταμάτησε να τρώει, ήπιε λίγο κρασί να κατέβει το κρέας που έτρωγε και μετά γύρισε προς το μέρος μου, προφανώς για να μου απαντήσει.

Αφου ηπια το κρασι που μου προσφερ ο Raziel τον ειδα να σηκωνεται απ'την θεση του και να με πλησιαζει.Δεν αντεδρασε και ηρθε καθισε διπλα μου ενω παρηγγειλε και αυτος λιγο κρεας απο την μπαργουμαν η οποια αμεσως εφυγε για να το ετοιμασει.
-Δεν φαίνεσαι για απλός κάτοικος του νησιού. Είσαι από εδώ ή είσαι ταξιδιώτης? Και ποια είναι η ασχολία σου και έχεις ένα τόσο καλά γυμνασμένο και καλοδιατηρημένο σώμα? με ρωτησε ο διασημος πειρατης προσπαθωντας να ανοιξει συζητηση.Αφησα το πιρουνι κατω,ηπια λιγο κρασι ακομα και υστερα γυρισα προς το μερος του.Τον παρατηρησα λιγο προσπαθωντας να καταλαβω τις προθεσεις του.Ματαια ομως.Ηταν δυσκολο να διαβασεις αυτον τον τυπο.Η δυναμη του γεμιζε τον χωρο.
-Δεν ειμαι απο αυτο τον νησι.Ειμαι απο το Βaterilla της South Blue.Eιμαι πειρατης και κραταω το σωμα μου σε καλη κατασταση για να με βοηθησει να πετυχω τον στοχο μου.
-Και ποιος ειναι ο στοχος σου?ρωτησε με ενθουσιωδη τονο στην φωνη του.
-Θα γινω ο καλυτερος ξιφομαχος του κοσμου!!!του ειπα με σιγουρια και υστερα εφαγα μια μπουκια κρεας.Τωρα ηταν σειρα του Raziel να με παρατηρησει.Με κοιταξε για λιγο και υστερα ειπε -Χμμ ενδιαφερον.Μοιαζουμε κατα καποιο τροπο.Εσυ θες να γινεις ο δυνατοτερος ξιφομαχος και εγω θελω να αποκτησω τρομερη δυναμη ειπε και ηπιε λιγο απο το κρασι του.Μετα επικρατησε ησυχια και η μπαργουμαν του εφερε το κρεας του.

Άρχισα να τρώω το κρέας που μόλις μου είχε φέρει η μπαργούμαν και σκεφτόμουν για τον τύπο. Πειρατής με στόχο να γίνει ο καλύτερος ξιφομάχος. Πειρατής?...! Τώρα άρχισαν να ξεδιαλύνουν όλα στο μυαλό μου... Θυμήθηκα επιτέλους από που μου φαινόταν γνώριμος. Τον είχα δει στα πόστερ που βρήκα στον δρόμο μου για το μπαρ εδώ. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να είχε 30.000.000 αμοιβή για το κεφάλι του. Καθόλου μικρό bounty για κάποιον τον οποίο έβλεπα σε πόστερ πρώτη φορά. Μου θυμίζει πάντως τον Sorin, που υποτίθεται ότι είναι και αυτός ξιφομάχος αλλά από την βαρεμάρα του δεν χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ τα ξίφη του... Φαινόταν καλός και μπορεί να ήταν καλή επιλογή να τον κάνω μέλος του πληρώματός μου αλλά φυσικά θα έπρεπε πρώτα να δω αν άξιζε. Αυτό επειδή όπως λένε "ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του". Μπορεί να έδειχνε δυνατός αλλά μπορεί στην πραγματικότητα να μην ήταν. Θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να το διαπιστώσω αυτό. Προς το παρόν όμως απολάμβανα το φαΐ και το ποτό.

Όπως έτρωγα άκουσα την πόρτα του μπαρ να ανοίγει. Μπήκε μέσα ένας τύπος ο οποίος ήρθε και κάθισε στο μπαρ λίγο πιο δίπλα. Η μπαργούμαν τον πλησίασε και του μίλησε. Στην αρχή νόμιζα ότι πήγε για παραγγελία αλλά όταν είδα ότι στεκόταν εκεί και μιλούσανε για αρκετή ώρα κατάλαβα ότι κάτι παίζει. Αποκλείεται τόση ώρα να έπαιρνε παραγγελία... Οπότε έστρεψα την προσοχή μου προς τα εκεί για να ακούσω την λένε. Άκουσα μερικά σπαστά πράγματα από την συζήτησή τους.
-Τι έγινε με τους ληστές?
-Τίποτα δυστυχώς. Δεν κατάφερα απολύτως τίποτα. Δεν συμβιβάζονται με τίποτα άλλο.
-Αυτοί οι ληστές δεν θα με αφήσουν σε ησυχία... Και δεν θέλω να το μάθει ο πατέρας μου. Δεν θέλω να τον μπλέξω σε αυτό. Αρκετές σκοτούρες έχει στο κεφάλι του...
-Δεν γίνεται. Κάτι θα βρούμε να κάνουμε... Δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι αυτό. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τους ξεφορτωθούμε και γρήγορα. Πριν να είναι πολύ αργά...
Ο διάλογός τους διακόπηκε από έναν καβγά που ξέσπασε ανάμεσα σε δύο πελάτες. Αμέσως πήγαν μερικοί και τους χώρισαν. Ευτυχώς δεν έγινε ζημιά ούτε στους ίδιους ούτε στο μαγαζί. Αλλά πλάκα θα είχε να δω λίγο ξύλο ανάμεσα σε δύο μεθυσμένους που ένας θεός ξέρει τον λόγο για τον οποίο άρχισε ο καβγάς. Συνέχισα να πίνω και να τρώω μιας και η συζήτηση ανάμεσα στην μπαργούμαν και τον τύπο είχε τελειώσει απ' ότι φαινόταν.

Την ησυχια που επικρατουσε στο μπαρ την διεκοψε ενας αντρας που μπηκε φουριοζος και καθισε μερικες θεσεις μακρια μας.Η ομορφη μπαργουμαν τον πλησιασε αμεσως για να του παρει παραγγελεια ομως η κουβεντα τους διηρκησε παραπανω απο μια απλη παραγγελια.Αυτο τραβηξε το ενδιαφερον του Raziel ο οποιος αρχισε να τους παρατηρει με ιδιαιτερη προσοχη.Εγω απο την αλλη δεν εδωσα σημασια και συνεχισα να τρωω ανεμελα το φαϊ μου.Δεν ανακατευομουν στις δουλειες των αλλων.Μιλησαν για λιγα λεπτα ακομα ομως ξαφνικα ενας καβγας ξεκινησε μεσα στο μαγαζι και τους διεκοψε.Δυο πελατες τσακωνοντουσαν για αγνωστη αιτια και η μπαργουμαν μαζι με τον αντρα πηγαν κατ'ευθειαν προς το μερος τους.Ευτυχως για το μαγαζι απλως λογομαχουσαν και δεν προκληθηκαν ζημιες.Οταν η φασαρια τελειωσε,ο ανθρωπος που μιλουσε λιγα λεπτα πριν με την μπαργουμαν οδηγησε τους δυο πελατες, που φαινοντουσαν μεθυσμενοι, εξω απο το μαγαζι.Η κοπελα επεστρεψε στο ποστο της και οι υπολοιποι στα φαγητα και στα ποτα μας.

Τελειωσα με το φαϊ μου και παρηγγειλα λιγο κρασι ακομα.Γεμισα το ποτηρι μου και ξανα αρχισαμε την κουβεντα με τον Raziel.Σχολιασαμε πρωτα το σκηνικο που ειχε γινε μεσα στο μαγαζι και υστερα μιλησαμε για διαφορα γεγονοτα που συνεβαιναν στον κοσμο.Μου ειπε μερικα πραγματα που δεν γνωριζα καθως ειχα καιρο να διαβαζω καποια εφημεριδα.Αυτο που μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν αυτο που ειχε συμβει σε ενα νησι της Grand Line του οποιου το ονομα δεν συγκρατησα.Σ'αυτο το νησι ετυχε να μαζευτουν την ιδια στιγμη μερικοι απο τους δυνατοτερους πολεμιστες και οπως ηταν αναμενομενο προκληθηκε χαμος.Οση ωρα τα λεγαμε κατεβαζαμε συνεχεια κρασι και μολις ηπια και το τελευταιο ποτηρι σηκωθηκα ορθιος,πληρωσα το γευμα μου,ευχαριστησα τον Raziel για το κρασι και την κουβεντα και κινηθηκα προς την εξοδο.Ο διασημος πειρατης εμεινε στο μπαρ γιατι ειχε ακομα ενα ποτηρι να πιει και φαινοταν να το απολαμβανει.Βγηκα στον φωτεινο ηλιο και στον καθαρο αερα του νησιου.Εμεινα να στεκομαι για λιγο ακριβως εξω απο την πορτα του μαγαζιου σκεφτομενος τι θα εκανα μετα.Θα πηγαινα για προμηθειες και υστερα θα την εκανα απο το νησι ή θα εμενα λιγο ακομα?Το προβλημα μου λυθηκε οταν ακουσα κλαματα καπου κοντα μου.

Aκουγοντουσαν πισω απο το μαγαζι.Πηγα απο την δεξια μερια,κολλησα στον τοιχο και με προσεκτικα βηματα πλησιασα.Εφτασα στην ακρη τοι τοιχου και εριξα μια κλεφτη ματια.Πισω απο το μπαρ υπηρχε μια μικρη αυλη.Εκει βρισκοταν η μπαργουμαν και ο τυπος πολυ μιλουσε μαζι της και πριν.Η γυναικα εκλαιγε γοερα και ο αλλος την κρατουσε αγκαλια παρηγορωντας την.Ηρεμησα και αφου ειδα οτι κανεις δεν κινδυνευε εκανα να ξεκινησω για πισω ομως τοτε αρχισαν να μιλανε.
-Και δεν δεχτηκαν ουτε τωρα?ειπε με αναφιλητα η γυναικα.
-Δυστυχως οχι.Ειναι σαφεστατοι στους ορους τους.Θελουν ολα σας τα κτηματα αλλιως θα καψουν αυτα και το μαγαζι.Αυριο θα παω και παλι να τους μιλησω.Θα τους κανω καποια καινουργια προταση αλλα δεν νομιζω να καταφερω και πολλα της απαντησε ηρεμα ο αντρας.Ακουσα την πορτα του μαγαζιου να ανοιγει και μαζευτηκα.Δεν ηθελα να με δει κανεις να κρυφακουω.Ευχτυχως για μενα οποιος και να ηταν αυτος που βγηκε πηγε απο την αλλη μερια.
-Σε ευχαριστω πολυ για ολη την βοηθεια που μου εχεις προσφερει Greenwald.Αν δεν εισουν και εσυ μπορει τα κτηματα μας να ηταν ηδη καμμενα συνεχισε η κοπελα.
-Δεν χρειαζετε να με ευχαριστεις Leila .Και εσυ το ιδιο θα εκανες για μενα.Αλλωστε ειμαστε συναδελφοι και πρεπει να βοηθαμε ο ενας τον αλλο της ειπε και ξαναεβαλε τα χερια του γυρω της.Ενα περιεργο χαμογελο σχηματιστικε στο προσωπο του καθως την αγκαλιαζε.Μειναν για λιγο ετσι μεχρι που τελικα χωριστηκαν.Η Leila σκουπισε τα δακρυα της και επεστρεψε στο μαγαζι ενω ο αλλος εμεινε λιγο ακομα εξω για να καπνισει.Πλεον ηξερα τι επρεπε να κανω.Θα εβρισκα καπου να κοιμηθω και την επομενη μερα θα ακολουθουσα τον τυπο στην συναντηση του με τους ληστες και υστερα θα αναλαμβανα δραση.

Εμεινα κρυμμενος μεχρι να τελειωσει το τσιγαρο του.Μολις τελειωσε μπηκε στο μπαρ απο την πισω πορτα και εμεινε μεσα για λιγο.Προχωρησα μεχρι την γωνια του τοιχου για να μπορω να ελεγχω την κινηση απο την μπροστινη εισοδο.Περασαν μερικα λεπτα και ο Greenwlad βγηκε απο εκει.Του εδωσα μερικα μετρα προβαδισμα και υστερα τραβηξα πισω του.Ηθελα να δω που μενει ωστε να ξερω απο που θα αρχιζα την παρακολουθηση την επομενη μερα.Περπατουσε αργα και φαινοταν σαν κατι να τον απασχολουσε.Μετα απο ενα τεταρτο ποδαροδρομου εφτασε μπροστα απο ενα αρκετα μεγαλο σπιτι στο κεντρο της πολης,και ανοιγωντας την πορτα με τα κλειδια του μπηκε μεσα.Ειχα μαθει που εμενε και επρεπε να βρω και εγω καπου να περασω την νυχτα.Για καλη μου τυχη απεναντι ακριβως απο το σπιτι του υπηρχε ενα ξενοδοχειο που φαινοταν καλο.Πηγα προς τα εκει και στην εισοδο με υποδεχτηκε ενας θυρωρος ντυμενος σε μια κοκκινη στολη.Προχωρησα μεσα και εμεινα ευχαριστημενος με την επιλογη μου.Το ισογειο ηταν μια αρκετα μεγαλη αιθουσα με ξυλινο πατωμα και γαλαζιους τοιχους.Απεναντι απο την εισοδο υπηρχε ενας μαρμαρινος παγκος οπου στεκοταν ενας στρουμπουλος χαρωπος τυπακος,ο ρεσεψιονιστ προφανως,στα αριστερα υπηρχε ενα μικρο μπαρ και στα δεξια μια στριφογυριστη σκαλα με σκαλιστη κουπαστη που οδηγουσε στους πανω οροφους.Πηγα προς την ρεσεψιον,ζητησα ενα δωματιο και μολις πηρα τα κλειδια αρχισα να ανεβαινω χωρις καμια καθυστερηση.Εφτασα στο δωματιο μου που βρισκοταν στον τεταρτο οροφο και ειδα οτι και αυτο παρ'οτι αρκετα απλο ηταν ομορφο.Ανοιξα τα παντζουρια και κοιταξα την θεα.Εβλεπα σχεδον ολη την πολη και κυριως μπορουσα να δω πεντακαθαρα το σπιτι του Greenwald.Απολαυσα για λιγο την θεα και υστερα εκανα λιγη γυμναστικη ενω προσπαθησα και να εξοικειωθω και με τις νεες μου δυναμεις.Απο την στιγμη που ειχα φαω το φρουτου δεν ειχα και πολυ χρονο για να μαθω να το ελεγχω πληρως αλλα φαινοταν οτι βρισκομουν σε καλο δρομο.Ωστοσο προτιμουσα ακομα τα σπαθια μου.Πρoπονηθηκα για περιπου πεντε ωρες μεχρι που τελικα νυχτωσε και κοιμηθηκα περιμενωτας την επομενη μερα.

Κάποια στιγμή ο Swiftblades Jim που καθόταν δίπλα μου (το όνομά του το θυμόμουν από το πόστερ του που είχα δει νωρίτερα) πλήρωσε για αυτά που είχε πάρει, με ευχαρίστησε για το κρασί και την κουβέντα και έφυγε. Εγώ έμεινα εκεί πίνοντας το κρασί που μου είχε απομείνει. Σε κάποια δόση η μπαργούμαν εξαφανίστηκε, λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε. Δεν ήξερα τι είχε συμβεί αλλά προς το παρόν είχα αφοσιωθεί στο φαΐ και στο ποτό... Αφού έφαγα αυτά που είχα παραγγείλει και ήμουν στο τελείωμα του κρασιού μου, φώναξα την μπαργούμαν.
-Λοιπόν, είπες να σε φωνάξω όταν θελήσω να μου πεις πληροφορίες.
-Βέβαια, πείτε μου τι θέλετε να μάθετε.
-Θέλω να μου πεις τα πάντα για το νησί αυτό και ότι ξες για την North Blue γενικά.
Και άρχισε να μου λέει πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα για το νησί αυτό και την θάλασσα αυτή. Όταν πια μου είχε πει ότι ήθελα να μάθω είχε περάσει 1,5 ώρα! Οπότε την ευχαρίστησα για τις πληροφορίες και το φαγοπότι, την πλήρωσα και έφυγα. Σιγά-σιγά είχε αρχίσει να νυχτώνει και είχα πιει και αρκετά οπότε είπα να πάω να ξεκουραστώ στο καράβι μου. Αύριο θα έκανα μια βόλτα στο νησί να δω και αυτοπροσώπως τι γίνεται. Προς το παρόν όμως θα έριχνα έναν πολύ ωραίο υπνάκο. Πήγα λοιπόν στο καράβι μου στο λιμάνι και έπεσα για ύπνο στο ωραίο και αναπαυτικό κρεβατάκι μου.

Ξυπνησα με το πρωτο φως του ηλιου και αφου πλυθηκα αρχισα να παρακολουθω το σπιτι του Greenwald που βρισκοταν απεναντι μου.Το κοιταζα για περιπου τρεις ωρες οταν επιτελους η πορτα ανοιξε και ο Greenwald βγηκε στον δρομο.Ωρα για δραση σκεφτηκα και φορεσα την καπα και το καπελο μου.Μετα εδεσα τα κατανα στην μεση μου και βγηκα απο το δωματιο.Κατεβηκα τις σκαλες που οδηγουσαν στο ισογειο πολυ γρηγορα.Εκει συναντησα τον ρεσεψιονιστ τον οποιο χαιρετησα βιαστηκα και υστερα βγηκα και εγω στον δρομο ακολουθωντας τον Greenwald.Περπατησα πολυ γρηγορα,σε αντιθεση με την προηγουμενη μερα,και αν ειχα καθυστερησει να κατεβω ισως να μην το προλαβαινα.Τον ειδα να στριβει απο ενα στενο και σχεδον ετρεξα πισω του.Τον ακολουθησα για αρκετη ωρα και καταλαβα οτι πηγαινε καπου εξω απο την πολη.Αυτο θα δυσκολευε το εργο μου.Επισης ενιωθα σαν καποιος να παρακολουθουσε εμενα.Προχωρησαμε για μια ωρα.Ο Greenwald μπροστα και εγω σε αποσταση ασφαλειας πισω του.Ξαφνικα στον οριζοντα φανηκε μια ακομα πολη.Δεν ηταν τοσο μεγαλη οσο αυτη που ειχα αραξει αλλα φαινοταν εξισου πολυπληθεις.Περπατησαμε λιγο ακομα μεχρι που τελικα φτασαμε στην πολη και τον ειδα να κινειται προς ενα μπαρ.Ο κοσμος που κυκολοφορουσε εκει κοντα φαινοταν να το αποφευγει και η οψη του μονο κακα μαντατα προμηνυε.Ωστοσο ο Greenwald προχωρησε πολυ ανετα μεσα και αφου περασαν μερικα δευτερολεπτα τον ακολουθησα και εγω.Ηταν πολυ σκοτεινο και τα τραπεζια του ηταν αδεια εκτος απο ελαχιστα.Καθισε σε ενα και εγω καθισα στο παραδιπλανο του εχωντας το καπελο μου κατεβασμενο ωστε να καλυπτει το προσωπο μου.Ο σερβιτορος ηρθε και αφου παρηγγειλα την μπυρα μου περιμενα υπομονετικα να δω τι θα συμβει.Τοτε,και ενω η μπυρα ειχε καταφτασει ανοιξε η πορτα του μπαρ.Μεσα περασαν 20 ατομα που ακολουθουσαν εναν ψηλο,γυμνασμενο τυπο με μοϊκανα και ενα τατουαζ δρακου στον ωμο.Καθισε στο ιδιο τραπεζι με τον Greenwald ενω οι υπολοιποι μειναν ορθιοι πισω του.
-Επιτελους εφτασες του ειπε αυτος νευριασμενος.
-Χαχαχαχα...χαλαρωσε Green...ιαρη και πες μου τι εγινε.
-Ολα καλα φαινεται πως η μικρη δεν θα αντεξει αλλο και θα μας τα δωσει τα κτηματα.
-Οπως το περιμεναμε.Για αυτο σου λεω μην αγχωνεσε και η δουλεια μας θα γινει.Και οπως ειπαμε μολις παρεις τα κτηματα θα μας δωσεις τα λεφτα μας και δεν θα μας ξαναδεις.
-Λυπαμαι που σας χαλαω τα σχεδια,μα τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει τους ειπα ηρεμα και σηκωθηκα ορθιος.Εχωντας μαθει τι πλεκτανη ειχε στηθει δεν μπορουσα απλως να κατσω χωρις να κανω κατι.Με κοιταξαν ξαφνιασμενοι στην αρχη και υστερα ολοι σκασαν στα γελια.Γελασα και εγω και τραβωντας το ενα σπαθι μου εκοψα το κεφαλι του πιο κοντινου μου.Αμεσως σοβαρεψαν και οταν καταλαβαν οτι δεν αστειευομαι ετοιμαστηκαν για μαχη.

Το πρωί της επομένης οι ακτίνες του ηλίου πέρασαν από το παράθυρο της καμπίνας μου και έπεσαν στο πρόσωπό μου ξυπνώντας με. Σηκώθηκα όρθιος και χασμουρήθηκα δυνατά.
Πήγα στο μπάνιο και έπλυνα με κρύο νερό το πρόσωπό μου για να ξυπνήσω εντελώς. Αφού πλύθηκα και ντύθηκα πήγα στην κουζίνα να φάω το πρωινό μου. Έφαγα καλά και ετοιμάστηκα για να πάω να κάνω έναν περίπατο στο χωριό για να δω τι άλλα μέρη έχει. Πήρα τα απαραίτητα (πιστόλι,katana,σάκο με είδη πρώτων βοηθειών και γάζες) και κατέβηκα από το καράβι. Πήγα σε έναν ψαρά που ήταν λίγο πιο δίπλα και ξεδιάλεγε τα ψάρια που είχε πιάσει και τον ρώτησα προς τα που να πάω για να δω τίποτα το αξιόλογο που μπορεί να έχει το νησί αυτό. Μου είπε να πάω όλο ευθεία και θα βγω στους αμπελώνες που έχει υπό την ιδιοκτησία του ο πλουσιότερος άνθρωπος του νησιού. Για να μου είπε να πάω να αμπελώνες, όλο και κάτι το ιδιαίτερο θα είχανε. Έτσι ακολούθησα τον δρόμο που μου είπε και μετά από λίγη ώρα, και αφού είχα ήδη βγει από την πόλη, έφτασα στους αμπελώνες. Τα κτήματα ήταν τεράστια σε έκταση και παντού υπήρχαν αγρότες και εργάτες που τα περιποιούνταν. Άρχισα να προχωράω ευθεία, και παράλληλα με το μήκος των κτημάτων, παρακολουθώντας τους αγρότες και τα σταφύλια. Στην άλλη άκρη είδα ότι άρχιζε μια άλλη πόλη οπότε σκέφτηκα να περάσω μια βόλτα από εκεί να πιω κάτι μιας και είχε ξεραθεί ο λαιμός μου από το περπάτημα. Ρώτησα έναν από τους αγρότες από τα κτήματα που έχει κάποιο μπαρ η πόλη αυτή και μου είπε ότι ήταν σχετικά κοντά ένα μπαρ που μπορώ να πάω να ξαποστάσω αλλά δεν μου το συνιστούσε γιατί ήταν κακόφημο. Τον ευχαρίστησα και έφυγα προς εκείνο το μπαρ. Δεν με ένοιαζε η κακή του φήμη αλλά το ότι διψούσα. Περπατώντας, πολύ σύντομα το είδα στον ορίζοντα. Ήταν όντως ένα μαγαζί που δεν σε τραβούσε να πας, αντιθέτως σε έδιωχνε με την όψη που είχε, αλλά εγώ θα πήγαινα εκεί αφού το είχα ήδη πάρει απόφαση. Όπως πλησίαζα, ξαφνικά πετάχτηκε ένας τύπος έξω από το παράθυρο μέσα στα αίματα.
-Τι συμβαίνει εδώ πέρα? σκέφτηκα.
Πλησίαζα στο παράθυρο και προς έκπληξή μου είδα τον Swiftblades Jim να έχει μπλεχτεί σε έναν καβγά. Ήταν μόνος του και οι αντίπαλοί του ήταν 4 και είχε ήδη πετάξει έναν έξω από το παράθυρο. Αυτό το θέαμα θα ήταν ενδιαφέρον. Έτσι έκατσα στο παράθυρο για να παρακολουθήσω, χωρίς να κάνω εμφανή την παρουσία μου.

Πεντε ατομα κινηθηκαν προς το μερος μου κραδαινωντας σπαθια και τσεκουρια.Εβγαλα και το δευτερο σπαθι μου και απεκρουσα την επιθεση του πρωτου.Του εδωσα μια γροθια στο προσωπο και τον πεταξα εξω απο ενα παραθυρο.Μετα κατεβασα το σπαθι που ειχα στο αλλο χερι στο στηθος του επομενου και του εκανα ενα μεγαλο σκισιμο.Ο τριτος,που κουβαλουσε ενα μεγαλο τσεκουρι προσπαθησε να μου ανοιξει το κεφαλι.Εφαλα και τα δυο μου σπαθια και σταματησα την επιθεση του.Εσυρα πολυ γρηγορα το ενα πανω στην ξυλινη λαβη του τσεκουριου του και του θερισα το χερι.Αιμα πεταχτηκε στο προσωπο μου και ο αντιπαλος μου ουρλιαξε απο τον πονο.Στο μεταξυ ενας αλλος ειχε ερθει απο πισω μου και ετοιμαζοταν να με καρφωσει στον λαιμο.Εκανα στο πλαϊ και απεφυγα την επιθεση του κυριολεκτικα την τελευται στιγμη.Υστερα γυρισα πολυ γρηογρα προς το μερος του και του πηρα το κεφαλι ενω ταυτοχρονα εχωνα το αλλο μου σπαθι στο στομαχι του ακρωτηριασμενου αντιπαλου μου.Ο Greenwald και ο αντρας που καθοταν μαζι του με κοιτουσαν.Ο πρωτος με τρομο και ο δευτερος με ενα περιεργο χαμογελο.
-Δδδ...δεν θα κανεις κατι Jones???ρωτησε τραυλιζωντας ο Greenwald.Ο αλλος απλως συνεχισε να γελαει και με ενα νευμα του χεριου του αρχισαν να μου επιτιθονται και οι υπολοιποι.Εβγαλα και το τριτο μου ξιφος και αφου το εβαλα στο στομα εμεινα ακινητος περιμενωντας τους αντιπαλους μου.

Είδα τον Jim να κατατροπώνει τους αντιπάλους του σχετικά εύκολα. Όταν όμως σκότωσε και τον 5ο που είχε αντιμέτωπο, ένας τύπος που καθόταν στο τραπέζι άρχισε να γελάει με τέτοιο τρόπο λες και ήταν σίγουρο ότι ο Jim θα πεθάνει. Μόλις σταμάτησε να γελάει έδωσε εντολή σε όλους όσους ήταν στο μαγαζί να του επιτεθούν. Ο Jim έβγαλε και το 3ο του σπαθί και περίμενε τους αντιπάλους του. Ήταν πολλοί αλλά πίστευα ότι θα τους κατάφερνε. Ένα λάθος αν έκανε όμως θα του στοίχιζε την ζωή του. Για αυτό είπα να επέμβω μιας και η μάχη δεν ήταν ισάξια στους αριθμούς. Έβγαλα το πιστόλι μου και πυροβόλησα από το παράθυρο. Ένας τύπος έπεσε στο πάτωμα νεκρός και όλοι σταμάτησαν για να δούνε τι έγινε. Μπήκα μέσα και είπα:
-Μιας και σας βλέπω πολλούς, λέω να διασκεδάσω και εγώ λίγο μαζί σας!
Ο Jim με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο έκπληξη και απορία, για το τι έκανα εδώ πέρα προφανώς.
-Αφεντικό. Τι κάνουμε τώρα? ρώτησαν όλοι.
-Τους σκοτώνετε και τους δύο. Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει διαφορά.
-Σαν πολύ δεν με υποτιμάς?! Θα σφάξω στα γρήγορα τα τσιράκια σου και μετά έχεις σειρά εσύ! Ετοιμάσου!
Οι άντρες του χωρίστηκαν στα δύο, περίπου 10 σε κάθε ομάδα, και επιτέθηκαν σε μένα και τον Jim. Σκότωσα δύο με το πιστόλι μου πριν καν με φτάσουν και μετά έβγαλα το katana μου. Απέκρουσα τα χτυπήματα των μπροστινών εύκολα και τους σκότωσα με μια κίνηση. Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι που ήταν πίσω τους. Ο ένας μετά τον άλλο έπεφταν νεκροί ανήμποροι να καταφέρουν έστω να με τραυματίσουν. Αφού τους σκότωσα όλους γύρισα και είδα τον Jim που πάλευε ακόμα με 2-3.