[Αρχή]Starting the Journey

Απ' όταν έγινα 7, η κάθε μου μέρα περνούσε με τον ίδιο, αλλά και κάθε μέρα διαφορετικό, τρόπο. Τα πρωινά και τα απογέματα περνούσαν καθώς έπαιζα με τους φίλους μου από το χωριό. Παίζαμε μέχρι που δεν μπορούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας και τότε μόνο γυρίζαμε στα σπίτια μας. Όλα τα παιδιά είχαν το ίδιο όνειρο. Να υπηρετήσουν στο ναυτικό, όμως εγώ αποτελούσα την μοναδική εξαίρεση. Ήθελα να γίνω πειρατής! Στο τέλος κάθε μέρας, όταν ο πατέρας μου τελείωνε με την εφημερίδα του, πήγαινα κρυφά και έπαιρνα την εφημερίδα και κάτω από τα σκεπάσματά μου διάβαζα, και ζήλευα μπορώ να πω, τα κατορθώματα όλων των μεγάλων πειρατών. Όταν τελείωνα με κάθε εφημερίδα, έκοβα την εικόνα του πειρατή για τον οποίο έλεγε κάθε μέρα και την κολλούσα στο τετράδιο που είχα κάτω από το στρώμα μου και μετά, για να μην καταλάβουν οι γονείς μου το κρυφό μου "χομπυ" είχα σαν πρόσχημα την προσφορά μου να πετάω εγώ τα χαρτικά του σπιτιού, και μαζί και την εφημερίδα. Μια τέτοια μέρα ήταν και αυτή, όταν στο χωριό μας επιτέθηκαν οι Bandits που υπόταξαν το ήρεμο χωριό μας. Τις πρώτες βδομάδες οι άνθρωποι του χωριού αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν, αλλά στο τέλος, η κάθε μας προσπάθεια σποδείχθηκε μάταιη. Ο αρχηγός τους είχε πει πως τον λένε Higuma. Δεν πέρασε πολύς καιρός και με την οικογένεια μου φύγαμε κρυφά από το χωριό για να ελευθερωθούμε από τον ζυγό του. Δεν μας άφησαν όμως έτσι απλά, μας κυνήγησαν και στην προσπάθειά του να μας προστατέψει, ο πατέρας μου έχασε την ζωή του. Η μητέρα μου πέθανε μετά από λίγα χρόνια και έμεινα μόνος μου. Έτσι άρχισα να προπονούμαι για τους 2, πια, σκοπούς της ζωής μου. Να ελευθερώσω το χωριό μου απο τον Higuma και να πάρω εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα μου και να γίνω ένας από τους δυνατότερους πειρατές που υπήρξαν ποτέ.

Τώρα είμαι εδώ, 9 χρόνια μετά την κατάληψη του χωριού μου, έτοιμος να υπερασπιστώ επιτέλους το χωριό μου και την τιμή της οικογένειας μου. Ξεκίνησα από την καλύβα που είχα χτίσει στα βουνά κοντά στο χωριό ώστε να ολοκληρώσω την αποστολή που είχα αναθέσει στον εαυτό μου. Μετά από λίγες ώρες είχα φτάσει στο χωριό, ήταν πια αργά και έπρεπε να πάω για ύπνο. Με αυτό το σκεπτικό πήγα στο μικρό πανδοχείο του χωριού. Ευτυχώς τίποτα δεν είχε αλλάξει στο χωριό αυτά τα χρόνια και ήξερα τους δρόμους απ' έξω και ανακατωτά. Δεν άργησα να φτάσω στον προορισμό μου και όταν μπήκα μέσα είδα το παλιό θέαμα, τον πανδοχέα να κοιμάται στην καρέκλα του, αν και αρκετά γερασμένος. Χτύπησα το κουδουνάκι και εκείνος πετάχτηκε όρθιος και φώναξε
Παλιόπαιδα, αν σας πιάσω στα χέρια μου...
Εεε, συγνώμη αλλα μόνο εγώ είμαι εδώ
Με συγχωρείς πολύ παιδί μου, αλλά τα μικρά έρχονται συνέχεια όταν κοιμάμαι και με ξυπνάνε με τον ίδιο τρόπο
Τι να κάνουμε, όλοι μας υπήρξαμε κάποτε παιδιά
Έχεις δίκιο σε αυτό νεαρέ, αλλα φτάσε στην ηλικία μου και θα δείς οτι δικαιολογούμαι
Σε αυτό σίγουρα δεν μπορώ να διαφωνίσω
Όπως και να 'χει, απ' ότι κατάλαβα θες δωμάτιο, παράξενο διότι εδώ και 9 χρόνια, απ' όταν το χωριό πας καταλήθφηκε από τον Higuma και τους Bandits του, σπάνια μένει κάποιος το βράδυ στο χωριό μας

εκείνη τη στιγμή το πρόσωπό μου σκοτίνιασε
Μην ανησυχήτε, όλα θα ξαναγίνουν όπως παλιά, είμαι σίγουρος γι' αυτό

Με αυτό πήρα το κλειδί και πήγα στο δωμάτιο μου

Κι όμως, το πρόσωπο του μικρού, κάπου το θυμάμαι... Τέλος πάντων, ας ξαναπάω για ύπνο

Την επόμενη μέρα ο ήλιος έλαμπε και ήμουν γεμάτος ενέργεια, έτοιμος και ξαναδώ όλους όσους δεν είχα δεί τόσα χρόνια. Κατέβηκα στην ρεσεψιόν για να αφήσω το κλειδί
Καλή σου μέρα νεαρέ
Καλή σας μέρα και εσάς
Αν θες να ξέρεις, το μπαρ...
Μην σας πειράζει, μα θα βρω τον δρόμο μου

Όπως νομίζεις "Κι όμως, κάπου τον θυμάμαι, αλλά δεν ξέρω από πού"

Με αυτό κίνησα προς το μπάρ, το όποιο μπορώ να πω οτι είχε αλλάξει αρκετά απ' όταν έφυγα, εξωτερικά τουλάχιστων. Επιτέλους θα έμπαινα στο απαγορευμένο μέρος. Μέσα η ατμόσφαιρα δεν ήταν και τόσο ευχάριστη, αφού ήταν γεμάτο Bandits και παντού υπήρχε καπνός τσιγάρου. Πήγα και έκατσα σε μια γωνία για να μην τραβήξω την προσοχή και να δω τι συνέβαινε όσο στο χωριό, αφού σε αυτό το χώρο όλα όσα γινόντουσαν στο χωριό λεγόντουσαν.Δεν πέρασε πολύ ώρα και ήρθε η σερβιτόρα. Ήταν η κοπέλα που άρεσε σε όλα τα αγόρια και εγώ δεν αποτελούσα εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα

Καλή σας μέρα, θέλετε να σας φέρω κάτι;
Όχι, ευχαριστώ πολύ
Πολύ καλά... Συγνώμη αλλά μπορώ να ρωτήσω κάτι;
Ο,τι θες
Από πού είσαι; Συγνώμη για την αδιακρισία μου, αλλά το πρόσωπό σου μου φαίνεται πολύ γνωστό, αλλά δεν θυμάμαι να σε έχω ξαναδεί
Μάλλον θα με μπερδεύεις με κάποιον άλλο, διότι είναι η πρώτη μου μέρα σε αυτό το χωριό
Όπως νομίζεις

Με αυτό γύρισε και έφυγε. Συνέχισα αυτό που έκανα, αλλά μετά από λίγο είδα κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου, μια ομάδα απο Bandits είχε επιτεθεί σε έναν και τον έδερναν. Κανείς δεν αντιδρούσε και δεν μπόρεσα να κάτσω ήρεμος. Σηκώθηκα, αλλά ένας προσπάθησε να με κάνει να ξανακαθήσω, δεν τα κατάφερε και εγώ συνέχισα προς αυτούς. Άρπαξα τον πρώτο bandit που βρήκα και από την τον θυμό μου τον έπιασα και του έσπασα τον λαιμό. Αμέσως η φασαρία σταμάτησε και όλοι γύρισαν προς το μέρος μου.

Για κοιτάξτε, ένας νεοφερμένος, και δεν φτάνει αυτό, μπλέκεται στις δουλειές μας και μας επιτίθεται κιόλας. Αν νομίζεις μικρέ οτι θα σε αφήσουμε έτσι είσαι πολύ γελασμένος
Γιατί, είπε κανείς ότι θα το έκανα και μετά όλα ωραία και όλα καλά
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλά όχι ο τρόπος που μιλάς. Παιδιά, ας του δώσουμε ένα μαθηματάκι του μικρού

Δεν χρειάστηκα τίποτα άλλο για να τραβήξω τα σπαθιά μου. Στην θέα τους, όλοι βγήκαν αμέσως έξω και όσοι έμειναν μέσα, εκτός τους bandits κρύφτηκαν πίσω από τον πάγκο με τα ποτά. Άρχισαν να επιτήθενται αλλά οι επιθέσεις τους ήταν πολύ εύκολο να αποκρουσθούν ή να αποφευχθούν, το μόνο πρόβλημα ήταν πως δεν μπόρουσα να επιτεθώ διότι θα άφηνα ακάλυπτα τα νώτα μου. Με αυτό το σκεπτικό βγήκα στιγμιαία από την μάχη και αμέσως ξαναμπήκα, αλλά αυτή τη φορά με πιό άγριες διαθέσεις, αφήνοντας 3 ακόμα στο πάτωμα. Όμως αυτό δεν μου έδωσε κάποιο πλεονέκτημα και οι bandits κατάλαβαν πως δεν έπρεπε να το αφήσουν αυτό να συνεχίσει. Όταν πήγα για την δεύτερη απόπειρά μου να το κάνω, ένοιωσα κάτι, κάποιον από πίσω. Γύρισα και είδα ένα σωματώδη άντρα, πριν προλάβω να αντιδράσω με χτύπησε στο κεφάλι και με άφησε αναίσθητο.

Όταν ξύπνησα βρισκόμουν σε ένα κελί και φυσικά, χωρίς τα σπαθιά μου. Όπως καλά είχα καταλάβει, οι bandits δεν θα άφηναν την φυλακή του χωριού στα χέρια άλλων. Μετά από λίγο ήρθε ένας άντρας ψηλός και λιγνός, ο οποίος κρατούσε τα σπαθιά μου και ήταν λες και τα θαύμαζε

Πρέπει να πω ότι είναι πολύ όμορφα σπαθιά, αλλά στα χέρια σου ατιμάζονται... Και εξ αιτίας αυτού, δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε ούτε εμείς. Πάρτε τα και καταστρέψτε τα
Μην τολμήσεις άθλιε, διότι όταν βγώ από εδώ μέσα θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια
Άμα βγείς από εκεί μέσα, εννοείς, και δεν είναι για να πεθάνεις! Χαχαχα
Γέλα όσο μπορείς ακόμα, γιατί οι μέρες σας τελειώνουν
Ααα, μπα, έχουμε έναν επαναστάτη εδώ, και απ' ότι άκουσα είσαι καλός μαχητής, ο Αρχηγός θα ενδιαφερθεί για εσένα
Ποιός αρχηγός;
Τι εννοείς, ποιός αρχηγός; Ο Higuma βέβαια, ο άνθρωπος με 8.000.000 bounty στο κεφάλι ο δυνατότερος μαχητής σε αυτά τα μέρη, ο Βασιλιάς αυτού του χωριού!
Βασιλιάς; Απο πότε αυτός είναι βασιλιάς;

Με το που είπα τα τελευταία μου λόγια έφτυσα στα πόδια του και γύρισα την πλάτη μου, τον άκουσα να λέει κάτι και η πόρτα του κελιού άνοιξε, γύρισα απότομα αλλά ήταν εκείνος και να με απειλεί με ένα απο τα σπαθιά μου. Δεν το τράβηξα άλλο και μου έκανε νόημα να προχωρήσω. Έκανα ότι μου είπε και με οδήγησαν σε μια μεγάλη αίθουσα, ήταν γεμάτη απο bandits και πίσω πίσω καθόταν ένας άντρας. Με το που μπήκαμε στην αίθουσα σηκώθηκε, ήταν ψηλός και γεροδεμένος

Ποιος είναι ο μικρός;
Είναι ο φυλακισμένος, αρχηγέ μου
Ώστε εσύ είσαι, ε; Μου είπαν πως παλεύεις αρκετά καλά και είσαι πολύ καλός στο να χειρίζεσαι τα σπαθιά
Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά αυτα που άκουσες είναι αλήθεια
Σκουλίκι, σου είπε κανείς να μιλήσεις;

Με αυτό με χτυπάει και με ρίχνει κάτω
Όταν σε είδα νόμιζα ότι είσαι πιό δυνατός από αυτό, αλλά μάλλον έκανα λάθος
Πώς τολμάς;!; Ξέρεις σε ποιον μιλάς;
Όχι, σε έναν δειλό μήπως που δεν μπορεί και κάνει τίποτα και βάζει τα τσιράκια του να κάνουν τις δουλειές του;
Αν θες να ξέρεις μικρέ, το όνομα μου είναι Higuma και είμαι ο βασιλιάς σε αυτό το χωριό. Εκτός απο αυτό, δεν απέκτησα το bounty των 8.000.000 χωρίς να κάνω τίποτα Και μου δείχνει ένα wanted poster
Άμα λες ότι είσαι τόσο δυνατός, και εγώ είμαι τόσο αδύναμος όσο λές, γιατί δεν παλεύουμε; να δούμε αν όντως αξίζεις αυτα τα 8.000.000 που λες
Αν νομίζεις ότι θα κάτσω να χάσω τον χρόνο μου μαζί σου είσαι γελασμένος, αλλά μπορείς να μονομαχήσεις με τους άντρες μου, να ψυχαγωγηθούμε και λίγο, διότι βεριόμαστε πολύ εδω πέρα
Όπως θες, αλλά όταν τελειώσω με 5 από τους bandits σου, θα πολεμήσουμε
Σύμφωνοι, αν και δεν νομίζω να φτάσεις τόσο μακριά
Αυτό θα το δούμε

Με το σύνθημα του Higuma όλοι οι bandits έκαναν ένα κύκλο γύρο μου. Οι μάχες άρχισαν αμέσως, χωρίς όμως να δυσκολευτώ ιδιαίτερα τελείωσα με τις 4 πρώτες μάχες. Χάρη σε αυτό έφτασα στην τελευταία μάχη χωρίς δυσκολία, αλλά κάτι δεν μου φαινόταν σωστό. Η πρόβλεψή μου ήταν σωστή. Ο επόμενος αντίπαλός μου ήταν εκείνος ο ψιλόλιγνος άντρας που με πήρε από το κελί. Ήξερα ότι κάτι δεν ήταν συνηθισμένο με αυτόν, αλλά στην δίψα μου να σκοτώσω τον Higuma, δεν σκεφτόμουν καθαρά και επιτέθηκα αμέσως. Αυτή η κίνησή μου ήταν λάθος διότι εύκολα απέφηγε την επίθεση μου και με χτύπησε στην πλάτη. Το κόψιμο ήταν ευτυχώς επιφανιακό, αλλα αρκετό για να με ρίξει κάτω. Δεν έχασα χρόνο και σηκώθηκα για να μην αφήσω χρόνο για άλλο ένα χτύπημα και πήρα πάλι απόσταση από αυτόν. Επιτέλους βρήκα έναν αντίπαλο ισάξιο μου. Ξαναεπιτέθηκα με τον ίδιο τρόπο, αλλά αυτή τη φορά δεν ήμουν τόσο απερίσκεπτος. Είδα προς τα πού πήγε και τον χτύπησα με όλη μου την δύναμη. Πρόλαβε και απέκρουσε την επίθεσή μου με το σπαθί του, αλλά ο αντίκτυπος τον έριξε στα γόνατά του. Βρήκα ευκαιρία και κατέβασα τα σπαθιά μου πάνω του αλλά πρόλαβε και την απέκρουσε και αυτή, όμως όντας δυνατότερος τον έριξα κάτω. Χωρίς να χάσω χρόνο, πήγα να τον καρφώσω άλλα πρόλαβε και απόφηγε την επίθεσή μου κυλώντας προς τα δεξιά. Με τα σπαθιά μου καρφωμένα κάτω ήμουν ανοιχτός για επίθεση και αμέσως μου επιτέθηκε με χτύπημα παράλληλο το έδαφος. Πήδηξα από την άλλη πλευρά των σπαθιών ώστε να τα χρησιμοποιήσω σαν ασπίδα και με το που ακούμπησα το έδαφος τα τράβηξα με όλη μου την δύναμη. Ο αντίπαλός μου ξαναεπιτέθηκε αλλά αυτή τη φορά έπρεπε να το τελειώσω. Με το σπαθί του τεντωμένο ήταν σχετικά εύκολο να τον αποφήγω, άσχετα από την ταχύτητα και την σβελτάδα που είχε. Με το να μην με χτυπήσει έχασε την ισορροπία του και βρήκα ευκαιρία να τελειώσω την μάχη. Τον χτύπησα με δύναμη στα πλευρά και πριν προλάβει να κάνει κάτι άλλο τρύπησα τον θώρακα του με το ελεύθερο μου σπαθί σκοτωνοντάς τον ακαριαία.

Πιστεύω οτι τώρα είναι η ώρα να πολεμήσουμε
Σκότωσες τον πιο πιστό μου υπηρέτη. Μην νομίζεις ότι θα σε αφήσω έτσι, άντρες, σκοτώστε τον
Έπρεπε να το περιμένω... Αντίο

Αμέσως γύρισα προς την πόρτα την οποία φύλαγαν οι bandits. Χωρίς να κόψω ταχύτητα σκότωσα όποιον βρήκα και άνοιξα την πόρτα την οποία έκλεισα αμέσως πίσω μου. Έπεσα κάτω από το τραύμα, αλλα ο κίνδυνος για την ζωή μου με βοήθησε να σηκωθώ. Έτρεχα με το που έφτασα στο πανδοχείο. Πήρα τα κλειδιά και είπα στον πανδοχέα να πει ότι δεν με έχει δει ποτέ, αν τον ρωτούσαν οι bandits. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και έπεσα μπρούμιτα στο κρεβάτι μου. Είχα εξαντληθεί και η πληγή δεν είχε κλείσει ακόμα. Θα τα έβγαζα πέρα; Τα βλέφαρά μου βάρυναν. Έπεσα αμέσως για ύπνο.

Ξύπνησα σε δωμάτιο που δεν ήξερα, ήμουν σκεπασμένος και γύρο απο τον θώρακα μου υπήρχαν επίδεσμοι. Κάποιος είχε δει την πληγή και με φρόντισε. Πήγα να σηκωθώ αλλά ήμουν ακόμα αρκετά αδύναμος ώστε να μην μπορώ να το κάνω ούτε αυτό. Μετά από λίγη ώρα μπήκε στο δωμάτιο μου μια νεαρή γυναίκα η οποία κρατούσε ένα δίσκο με φαϊ στα χέρια της.

Επιτέλους ξύπνησες. Κοιμάσαι πάνω από 24 ώρες. Για να έχεις εξαντληθεί τόσο και να μην είναι και πολύ σοβαρό το τραύμα σου, σημαίνει ότι έδωσες μια σκληρή μάχη
Ναι. Με είχε πιάσει ο Higuma, και έκανα μια σειρά απο μάχες για να τον αντιμετωπίσω, αλλά με το που τελείωσα με τον τελευταίο, ο οποίος μου έδωσε αυτό το χτύπημα, διέταξε να με σκοτώσουν. Έτσι αναγκάστηκα να τρέξω απο εκεί ως εδώ
Καημένε, δεν πειράζει, όλα τέλειωσαν για την ώρα. Μείνε στο κρεβάτι να ξεκουραστείς
Τι εννοείς, για την ώρα;
Ο Higuma έχει βάλει άντρες του να σε ψάξουν, άλλα και να έρθουν στο πανδοχείο, δεν θα σε βρουν. Αυτό είναι ένα δωμάτιο για το οποίο δεν ξέρει κανείς, μόνο εγώ και ο πατέρας μου
Συγγνώμη, θες να μου πεις ότι
Ναι, ο πανδοχέας είναι ο πατέρας μου. Τέλος πάντων, πέσε και κοιμήσου, σε περιμένει μεγάλη μέρα αύριο
Έχεις δίκιο

Αφού βγήκε από το δωμάτιο έψαξα για τα σπαθιά μου από το κρεβάτι. Ευτυχώς τα είχαν δίπλα μου και δεν χρειάστηκα να σηκωθώ. Τα πήρα στα χέρια μου. Έτσι ένοιωθα πολύ πιο άνετα, αλλά η κούρασή μου ήταν ακόμα μεγάλη, έτσι τα άφησα και πήγα πάλι για ύπνο. Όμως αυτή τη φορά θα λειτουργούσα πιο έξυπνα, θα έβρισκα που κρύβετε ο Higuma!

Όταν ξύπνησα ένοιωθα αναζωογονημένος αν και η πληγή μου με πονούσε ακόμα λίγο. Σηκώθηκα, ντύθηκα, πήρα τα σπαθιά μου και πήγα να βγω. Αυτό που έγινε δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Άρχισα να την χτυπάω με το σώμα μου μήπως ανοίξει αλλα τίποτα, η κλειδαριά ήταν δυνατή. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να την σπάσω, δεν πήρε πολύ και κατάφερα να βγω έξω. Παραξενεύτηκα διότι δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί να με κλειδώσουν. Τότε κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Εκείνη τη στιγμή είδα μια μικρή ομάδα απο bandits να κατεβαίνει απο την σκάλα που υπήρχε μπροστά μου. Με είχαν κλειδώσει για να μην βγω και να με ανακαλύψουν. Έπρεπε να επανορθώσω και πριν προλάβουν να αντιδράσουν, σκότωσα δύο bandits καρφονοντάς τους και τους υπόλοιπους τρεις τους έριξα κάτω με τα πτώματα των συντρόφων τους και τους σκότωσα όσο ήταν κάτω.

Κόρη:ΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Τι έγινε;
Ρωτάς τι έγινε; Τους σκότωσες! Τώρα θα έρθουν και θα μας σκοτώσουν επειδή σε βοηθήσαμε
Θα πάρω τα πτώματα και θα τα αφήσω μακριά από εδώ. Το μόνο που θέλω είναι δύο σακούλες
Μαμαμα
δεν έχει μα, κάνε ότι λέω

Χωρίς να χάσει χρόνο έφερε τις σακούλες. Έβαλα 2 στην μία και τους άλλους 3 στην άλλη. Ζήτησα απο τον πανδοχέα να με βοηθήσει να τις ανεβάσω στην ταράτσα και απο εκεί ανέλαβα εγώ. Πήρα την μία και άφησα τα πτώματα σε διαφορετικές στέγες. Το ίδιο έκανα και με τα άλλα. Όταν τελείωσα τα έριξα στους δρόμους ώστε να μην καταλάβουν τι, πώς και πού έγινε ότι έγινε. Χωρίς να χάσω χρόνο γύρισα στο πανδοχείο να καθησυχάσω τον πανδοχέα και την κόρη του.

Πίσω στο πανδοχείο τα πάντα ήταν ήσυχα. Κανένας δεν φαινόταν να υπήρχε εκεί.
-"Ωραία, απ' ότι φαίνεται δε με κατάλαβε κανείς." σκεφτόταν με χαρά ο Uchiha.
Αλλά όταν μπήκε στο πανδοχείο ανακάλυψε πως όλα αυτά ήταν μια μικρή ψευδαίσθηση. Ο πανδοχέας κι η κόρη του στεκόταν σε μια γωνία καταματωμένοι και γεμάτη μώλωπες. Από πάνω τους στέκονταν δύο Bandits και τους χτυπούσαν. Ο Uchiha αμέσως πήγε προς το μέρος τους αλλά ένα σπαθί τον σταμάτησε. Ο Higuma το κρατούσε.
-"Που νομίζεις ότι πας μικρό σκουλήκι; Νόμιζες πως δεν θ' σ' έβρισκα; Ε; Το μόνο μέρος να μείνεις είναι εδώ. Οπότε έστειλα τους άντρες μου μέσα. Και δεν έχουν γυρίσει ως τώρα. Άρα σε βρήκαν και πιθανότατα είναι ήδη νεκροί. Δεν πειράζει θα πληρώσεις γι' αυτό. Κι εσύ κι αυτοί οι ηλίθιοι που σε βοήθησαν."
Αμέσως πέντε άντρες του Higuma έπεσαν πάνω στον Uchiha. Πάλεψε για την ελευθερία του αλλά εις μάτην. Έχασε και κάποιος τον έριξε αναίσθητο. Όταν ξύπνησε βρισκόταν στο κρησφύγετο του Higuma δεμένος στο έδαφος. Δίπλα του ήταν οι δύο δύσμοιροι χωρικοί. Ο Higuma στεκόταν από πάνω τους κρατώντας ένα μαστίγιο και το σπαθί του. Δίπλα του ένα μαγκάλι με κάρβουνα έκαιγε και μια τσιμπίδα βρισκόταν μέσα.
-'Και τώρα νομίζω ήρθε η ώρα να σας μάθω λίγη πειθαρχία κι υπακοή. Νομίζω πως είναι πρέπον."
Κάπως έτσι ξεκίνησε η μακρά διαδικασία της "τιμωρίας" του Higuma. Μιας τιμωρίας σκληρής και βάναυσης η οποία κράτησε ώρες. Κι όταν τελείωσε ο πανδοχέας κείτονταν τυφλός και καταματωμένος, η κόρη του βαριά τραυματισμένη και στιγματισμένη. Όσο για τον Uchiha το σώμα του είχε περισσότερες πληγές απ' ότι μπορούσε να θεωρηθεί δυνατό για ένα σώμα ν' αντέξει. Αλλά το μαρτύριο δεν είχε ακόμα τελειώσει. Ο Higuma απλά τους είχε αφήσει να κάνουν ένα διάλειμμα και μετά θα συνέχιζε. Έτσι τους είχε υποσχεθεί. Κι απ' ότι είχε δείξει δεν θα δίσταζε να τηρήσει την υπόσχεσή του.