Καταλήγοντας Στο Ohara[Τέλος]

Βρίσκομαι στη μέση ενός απέραντου ωκεανού και κατευθύνομαι προς το νησί Cytherea με έναν στόχο στο μυαλό μου. Έχω ξαπλώσει στη σχεδία μου και αγναντεύω τον ελαφρά συννεφιασμένο ουρανό παίζοντας μια όμορφη μελωδία με την κιθάρα μου και τραγουδώντας. Οι γλάροι πετάνε ψηλά στον ουρανό και αναζητούν ψάρια στη θάλασσα για να τραφούν. Ενώ όλα κυλάνε ωραία ξαφνικά αρχίζει να συννεφιάζει περισσότερο αλλά όχι πολύ. Απλώς ο ήλιος κρύφτηκε και έπεσε η θερμοκρασία. Κάποιες ψιχάλες πέφτουνε και εγώ για να μην βραχώ παίρνω ένα πανί και σκεπάζομαι. Όμως για κακή μου τύχη η βροχή δυναμώνει και μια άγρια καταιγίδα ξεσπάει με δυνατούς ανέμους και μεγάλα κύματα να με βασανίζουν. Προσπαθώ να κρατηθώ πάνω στη σχεδία πάση θυσίας αλλά και ταυτόχρονα προσπαθώ να την κρατήσω να μην μου γυρίσει. Κάπου πολύ μακριά ένας τυφώνας κάνει την εμφάνισή του και φαίνεται να πλησιάζει. Πρέπει να κάνω οπωσδήποτε κάτι για να βγω από τον δρόμο του αλλιώς την έβαψα άσχημα. Και ενώ παλεύω με νύχια και με δόντια να μην πνιγώ αλλά και να μην χτυπήσει ο τυφώνας ένα κύμα σκεπάζει τη σχεδία μου και εμένα με αποτέλεσμα να χάσω τις αισθήσεις μου και να λιποθυμήσω. Όταν ξυπνάω βρίσκομαι σε ένα νησί και ο ουρανός αλλά και το τοπίο γύρω μου έχουν πλέον καθαρίσει. Φτύνω νερό από το στόμα μου και ίσα που μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Δεν έχω καθόλου δυνάμεις να σηκωθώ και να περπατήσω και έτσι παραμένω κάτω. Ακούω βήματα και κάτι φωνές και βλέπω κάποιους ανθρώπους να με πλησιάζουν. Από τα ρούχα τους αν και τα βλέπω πολύ θολά καταλαβαίνω πως είναι Marines. με πιάνουν αμέσως, μου φοράνε κάτι χειροπέδες και με μεταφέρουν χωρίς όμως να τους έχω πει ποιος είμαι. Δεν μπορώ ούτε καν να μιλήσω από την κούραση και την εξαθλίωση. Με πάνε σε μια κατασκήνωση η οποία βρίσκεται στους πρόποδες ενός βουνού και με παρατάνε σε ένα μεγάλο κλουβί. Πρέπει να φάω και να κοιμηθώ γιατί δεν έχω τη δύναμη να κάνω τίποτα. Έρχεται ένας σχετικά κοντός άντρας με ένα πλούσιο μούσι και αφού του ανοίγουν να μπει μέσα στο κλουβί με θεραπεύει.
-Λοιπόν είσαι έτοιμος. δεν έχεις κάτι σοβαρό. Φαγητό και ύπνο χρειάζεσαι και θα είσαι περδίκι σε λίγες ώρες.
-Φέ...ρτε μου να...φάω...

Έχει πέσει η νύχτα πλέον και είμαι ακόμα νηστικός. Μετά από λίγη ώρα όμως αφού μου φέρνουν το φαγητό και εγώ το τρώω κοιμάμαι για λίγο για να αναρρώσω και να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Το φως του ήλιο χτυπάει τα μάτια μου και με κάνει να ξυπνήσω αφήνοντας ένα χασμουρητό από πίσω. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω τους Marines να κάνουν διάφορες δουλειές ενώ είμαι ακόμα κλεισμένος μέσα στο κλουβί.
-Ε τι συμβαίνει εδώ; Γιατί είμαι φυλακισμένος;
Τους μιλάω αλλά κανένας δεν μου απαντάει. Όλοι με αγνοούν σαν να μυν υπάρχω και συνεχίζουν να κάνουν κανονικά τις δουλειές τους.
-Καλά σας μιλάω δεν με ακούτε; Απαντήστε μου. Έτσι και βγω έξω θα τις φάτε άσχημα. Ρε μην κάνετε πως δεν είμαι εδώ.
Καθώς εγώ συνεχίζω να φωνάζω και αυτοί δεν μου δίνουν καμία απολύτως σημασία σκάει μύτη ένας ανώτατος Marine έχοντας αρκετά γαλόνια στους ώμους τους και εκπέμπει έναν σεβασμό και μια αξιοπρέπεια. Όλοι τον υπακούν και τον κοιτάνε σαν θεό, σαν άρχοντα τους. Με πλησιάζει και αφού βάζει κάποιον να με βγάλει έξω με ρωτάει ποιος είμαι και τι δουλειά έχω εδώ.
-Ποιο είναι το όνομα σου και τι γυρεύεις σε ένα τέτοιο μέρος;
-Ονομάζομαι Hajime Busuzima και είμαι ένας Bounty Hunter. Δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ. Έπεσα σε μια καταιγίδα και λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα βρισκόμουν εκεί που με βρήκατε.
-Ώστε αυτή είναι η ιστορία σου. Και είπες πως είσαι κυνηγός σωστά; Θα το ερευνήσω λίγο. Ναύτη να σου πω.
-Διατάξτε Rear Admiral Yukimura. Πείτε μου τι να κάνω.
-Επικοινώνησε με την κεντρική βάση των Marine στη West Blue και επαλήθευσε τα λόγια αυτού του άντρα. Αν όντως λέει αλήθεια τότε θα τον αφήσουμε ελεύθερο. Μέχρι τότε κρατήστε τον στο κλουβί.
-Τι είναι αυτά που λες; Αλήθεια λέω. Δεν σας κοροϊδεύω.
-Δεν μπορώ να το ρισκάρω. Είμαστε σε μια αποστολή εδώ και δεν μπορώ να διακινδυνέψω να αποτύχουμε. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
-Μα δεν μπορείς.
-Μίλησα! Βάλτε τον μέσα και μην έχετε καμία συνομιλία μαζί του. Αν σας δημιουργήσει πρόβλημα να μου το πείτε...

Έχουν περάσει περίπου δύο μέρες από τότε που βρίσκομαι κλεισμένος μέσα στο κλουβί και ακόμα να τους ειδοποιήσουν από την κεντρική βάση των Marine για να με αφήσουν ελεύθερο. Το μόνο καλό είναι πως δεν με αφήνουν να πεθαίνω της πείνας και μου φέρνουν συνέχεια κουβέρτες να σκεπάζομαι τα βράδια που κάνει κρύο. έρχεται το πρωί και με το που ξυπνά βλέπω τον αρχηγό τους, Yukimura, να κάθεται μπροστά μου με ένα σοβαρό βλέμμα και όλοι οι άλλοι να είναι πίσω του παραταγμένοι προσοχή.
-Λοιπόν σου έχω κάποια ευχάριστα νέα. Μίλησα με τα κεντρικά και μου είπαν ποιος είσαι.
-Ευτυχώς. Δεν άντεχα άλλο εδώ μέσα φυλακισμένος. Κόντεψα να μουρλαθώ. Μου είχατε δέσει και τα χέρια, τίποτα δεν μπορούσα να κάνω.
-Επίσης έχεις ένα μεγάλο ευχαριστώ από αυτούς για την αποστολή που ολοκλήρωσες στο νησί Barrie. Λένε πως η βοήθεια σου ήταν πολύ μεγάλη.
-Εντάξει τώρα δεν έκανα και τίποτα ιδιαίτερο. Η δουλειά μου ήταν αυτή.
-Λοιπόν μετά από αυτά υποθέτω πως μπορώ να σε αφήσω ελεύθερο.
-Άντε μπράβο δηλαδή. Έχω και ένα ταξίδι που με περιμένει.
-Αλλά θα σου ζητήσω να κάνεις και κάτι για εμάς. Πριν φύγεις θα θέλαμε μία χάρη από σένα.
-Αποκλείεται. Δεν μπορώ να καθυστερήσω άλλο. Πρέπει οπωσδήποτε να φύγω και να πάω στο νησί Cytharea.
-Είπα να το πάω με τον καλό τρόπο αλλά από ότι φαίνεται εσύ δεν θέλεις. Σου αρέσουν τα σκληρά. Μην ξεχνάς ότι είσαι φυλακισμένος μου.
-Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Σου λέω πως είναι ανάγκη να την κάνω όσο πιο σύντομα γίνεται.
-Μου φαίνεται πως ξεχνάς και κάτι άλλο. Αλλά δεν σε κατηγορώ η κούραση σε έχει χαλάσει.
-Τι εννοείς με αυτό;
-Ρίξε μια ματιά μέσα στο κλουβί. Μου φαίνεται πως λείπει μια κιθάρα αλλά και ένα σακούλι με λεφτά που βρήκαμε στην παραλία.
-Τι;;; Ναι έχεις δίκιο. Φέρε μου πίσω την κιθάρα αλλιώς θα γίνει χαμός. Δεν θα κρατηθώ καθόλου.
Και από την οργή μου σπάω τις χειροπέδες και ορμάω στα κάγκελα για να τα σπάσω αλλά είναι πολύ σκληρά που ούτε να τα λυγίσω δεν μπορώ. Ο Yumikura τα παίρνει στο κρανίο, βγάζει μια καραμπίνα και μου την κολλάει στα μούτρα...

-Για να ξεκαθαρίσουμε πως έχουν τα πράγματα. Δεν είσαι σε θέση να μου λες τι να κάνω. Αν θέλω τώρα στην μπουμπουνάω και χάνεσαι για πάντα από προσώπου γης. Μέχρι τώρα προσπάθησα να είμαι πολύ ήρεμος αλλά δεν μπορώ άλλο γιατί μου την δίνεις πολύ. Διάλεξε λοιπόν. Ή μας βοηθάς ή σε σκοτώνουμε.
-Δεν δέχομαι απειλές εγώ κατάλαβες; Και αν δεν σας αρέσει δεν με νοιάζει. Αν θέλετε να με σκοτώσετε να το κάνετε. Αλλά εγώ ποτέ δεν πρόκειται να γίνω σκυλάκι σας.
Αυτός παίρνει το όπλο από το πρόσωπο μου και βάζει κάτι γέλια που γονατίζει κάτω.
-Χαχαχα! Καλά είχε πολύ πλάκα. Αν έβλεπες τη φάτσα σου θα πέθαινες, πραγματικά. Πάντως μου αρέσει που έχεις τόσο θάρρος και εγωισμό. Αν μας βοηθήσεις θα ανταμειφτείς καλά.
-Δηλαδή τι θα μου δώσετε;
-Εκτός από τα αντικείμενα σου και εκτός από το ότι θα σου φτιάξουμε καινούρια σχεδία γιατί αυτή που είχες καταστράφηκε προφανώς από την καταιγίδα, θα λάβεις και ένα χρηματικό ποσό.
-Μου αρέσει πολύ όπως σκέφτεσαι. Άντε θα σας κάνω τη χάρη και θα σας βοηθήσω.
-Βγάλτε τον έξω από το κλουβί.
Κάποιοι Marines έρχονται και ανοίγουν την πόρτα του κλουβιού. Βγαίνω έξω και είμαι επιτέλους ελεύθερος.
-Πριν σου πω οτιδήποτε θα πρέπει να μου υποσχεθείς πως αφού μάθεις τι κάνουμε εδώ και ποια θα είναι η δουλειά σου, δεν θα την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια.
-Στο υπόσχομαι. Εγώ πάντα κρατάω το λόγο μου. Δεν θα σας πω ψέματα.
-Μου αρέσεις μικρέ. Θα πας πολύ μπροστά εσύ. Λοιπόν πάμε μια βόλτα να σου εξηγήσω πως έχει η κατάσταση.
-Πάμε αμέ...

Πάμε βόλτα και παρατηρώ πως το τοπίο γύρω μου είναι άδειο. Δεν έχει πρασινάδα παρά μόνο κάποια πολύ μικρά δάση ανά μεγάλες αποστάσεις. Σαν ερημονήσι μοιάζει το οποίο έχει χρόνια να κατοικηθεί.
-Που βρισκόμαστε; Μου φαίνεται πολύ περίεργο αυτό το μέρος.
-Είμαστε στο νησί Ohara. Έχεις ακούσει τίποτα για αυτό το μέρος ή είναι η πρώτη φορά που το ακούς;
-Κάτι έχω ακούσει. Πως εδώ υπήρχαν πριν πολλά χρόνια αρχαιολόγοι οι οποίοι ερευνούσαν για τον απαγορευμένο αιώνα. Και η κυβέρνηση έκανε ένα Buster Call και το νησί κάηκε ολοσχερώς. Από εκείνη την ημέρα δεν έχει ζήσει άλλος εδώ.
-Σωστά. Έτσι έχουν τα πράγματα.
-Οπότε εσείς λοιπόν τι κάνετε εδώ; Αφού δεν υπάρχει τίποτα τι σας φέρνει σε αυτό το μέρος;
-Έχουμε βάσιμες υποψίες πως υπάρχουν ακόμα στοιχεία για τον απαγορευμένο αιώνα κάπου εδώ.
-Δεν το νομίζω. Δεν θα είχαν καταστραφεί όταν συνέβη το Buster Call;
-Όχι αν ήταν πολύ καλά κρυμμένα υπόγεια. Για αυτό κάνουμε κάποιες ανασκαφές για να βρούμε κάποια έξτρα στοιχεία.
-Ωραία. Αλλά ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω.
-Ποιο είναι αυτό;
-Που με χρειάζεστε εμένα; Μέχρι τώρα δεν έχω δει που μπορεί να σας φανώ χρήσιμος.
-Αν τα πράγματα συνεχίζονταν έτσι θα ήταν όλα μια χαρά. Αλλά μας πληροφόρησαν κάτι που μας αναγκάζει να σου ζητήσουμε να μας δώσεις ένα χεράκι.
-Τι εννοείς; Τι συνέβη;...

-Με πληροφόρησαν πως κάποιοι επαναστάτες έμαθαν για την αποστολή μας και πως μπορεί να υπάρχουν τέτοια στοιχεία και κατευθύνονται προς αυτό το μέρος. Δεν ξέρω πως το έμαθαν αλλά έτσι έχουν τα γεγονότα. Εκεί είναι που σε χρειαζόμαστε, να μας βοηθήσεις στη μάχη μεταξύ τους για να μην καθυστερήσουμε τους Marines που δουλεύουν υπόγεια.
-Ενδιαφέρον ακούγεται. Ελπίζω μόνο να είναι δυνατοί και να χαρώ μια υπέροχη μάχη. Αντιπαθώ πραγματικά τους αδύναμους.
-Είσαι πολύ ωραίος ρε.
-Ναι αλλά πως θα το ξέρουμε όταν θα φτάσουν στο νησί;
-Έχω κάποιους δικούς μου στην παραλία, κρυμμένους πάρα πολύ καλά. Θα με ειδοποιήσουν μέσω ενός Den Den Mushi και έτσι θα είμαστε προετοιμασμένοι. Θα τους περιμένουμε και θα τους τσακίσουμε.
-Λέω να πάμε πίσω γιατί αρχίζει και νυχτώνει.
-Ναι έχεις δίκιο σε αυτό. Πρέπει να κοιμηθούμε κιόλας για να έχουμε δυνάμεις.
Έτσι αποφασίζουμε να φύγουμε και να γυρίσουμε πίσω στην κατασκήνωση. Αφού τρώμε λοιπόν πάμε να την πέσουμε για ύπνο. Εμένα το κρεβάτι μου είναι ακόμα στο κλουβί. Καλά δεν μπορούσαν να μου αλλάξουν ένα κρεβάτι οι άχρηστοι; Πέφτω να κοιμηθώ και το βράδυ υπάρχει μια ήρεμη μελωδία από τον ήχο της θάλασσας αλλά και από τα λίγα πουλιά που πετάνε γύρω από το νησί. Έρχεται το πρωί και ξυπνάω πιασμένος από το σκληρό και σιδερένιο πάτωμα του κλουβιού. Σηκώνομαι και μαζευόμαστε όλοι μαζί να φάμε πρωινό. Κάποιοι φεύγουν και πάνε να συνεχίσουν τη δουλειά τους στα υπόγεια του νησιού. Εγώ πάω για ένα τρέξιμο για να διατηρήσω τη φόρμα μου. Μόλις επιστρέφω βλέπω τον Yukimura να επιβλέπει κάποιους άντρες του οι οποίοι μου φτιάχνουν νέα σχεδία.
-Για σας! Τι κάνετε εδώ;
-Γεια σου Busuzima. Να εδώ σου φτιάχνουμε τη σχεδία. Εσύ τι κάνεις καλά είσαι;
-Μια χαρούλα. Όλα καλά. Είχα πάει για ένα τρέξιμο και μόλις γύρισα.
-Το βράδυ ήταν όλα μια χαρά;
-Ναι κοιμήθηκα πολύ καλά.
-Χαίρομαι πολύ...

Ξαφνικά ένας από τους άντρες που δουλεύουν υπόγεια βγαίνει έξω γεμάτος χαρά και με ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
-Real Admiral Yukimaru. Βρήκαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ελάτε να δείτε.
-Έρχομαι ναύτη. Εσύ Busujima θα με περιμένεις εδώ. Δεν μπορώ να σου επιτρέψω να έρθεις σε επαφή με τα αρχαιολογικά στοιχεία. Δεν είναι δική μου απόφαση αλλά εντολή των ανωτέρων μου.
-Όχι εντάξει καταλαβαίνω. Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Φεύγει και πηγαίνει στην υπόγεια σπηλιά για να δει τι ανακαλύφθηκε. Εγώ τον περιμένω για περίπου μισή ώρα και ύστερα αυτός βγαίνει έξω κρατώντας κάτι χαρτιά στα χέρια, γεμάτα σκόνη και μοιάζουν παλαιολιθικά. Τα βάζει μέσα σε ένα σεντούκι και το κλειδώνει βάζοντας το κλειδί στην τσέπη του. Πηγαίνει στο κέντρο της κατασκήνωσης και φωνάζει στους ναύτες να μαζευτούν όλοι γύρω του.
-Ναύτες συγκεντρωθείτε όλοι εδώ. Σας έχω κάποια πολύ ευχάριστα νέα. Η αποστολή μας ξεκίνησε πριν από τρεις εβδομάδες και έχουμε γυρίσει σχεδόν όλο το νησί για να εντοπίσουμε κάποιο αρχαιολογικό εύρημα. Αλλά μέχρι τώρα δεν βρήκαμε τίποτα εκτός από σήμερα. Και επιτέλους η αποστολή μας έφτασε στο τέλος της.
Όλοι οι ναύτες ζητωκραυγάζουν πετώντας στον αέρα τα καπέλα τους και τα όπλα τους.
-ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΕΠΙΤΕΛΟΥς ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ!
-Μαζέψτε τα πράγματά σας σιγά-σιγά γιατί αύριο αναχωρούμε. Θα μεταφέρουμε τα στοιχεία στο Mariejois. Επίσης ένα ευχαριστώ στον Hajime Busujima που προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει.
-ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ!
-Ευχαριστώ αν και δεν έκανα τίποτα. Ήταν όλα ήρεμα μέχρι τώρα.
Υπάρχει ένα έντονο κλίμα χαράς στην ατμόσφαιρα που κάποιοι έχουν δακρύσει. Τους ρωτάω γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι που θα φύγουν και μου απαντάνε πως θα δουν τις οικογένειες τους μετά από σχεδόν ένα μήνα. Αυτό το μικρό γλέντι σταματάει απότομα από πυροβολισμούς που ακούγονται από την παραλία και όλοι παγώνουν...

Πριν προλάβουμε να τρέξουμε αμέσως προς την παραλία ένας ναύτης από αυτούς που είχε τοποθετήσει ο Yukimaru να περιπολούν φτάνει σε εμάς, τραυματισμένος και από παντού να τρέχει αίμα.
-Τι συνέβη; Τι δουλειά έχεις εδώ; Γιατί είσαι έτσι; Ποιος σου το έκανε αυτό;
-Ήρθαν οι επα...ναστάτες. Μας αιφ...νιδίασαν και μό...νο εγώ μπό...ρεσα να ξεφύ...γω. Τώρα έρχο...νται προς τα εδώ με άγ...ριες διαθέ...σεις και έτοιμοι για μάχη.
Πέφτει κάτω και οι γιατροί τρέχουν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες αλλά δυστυχώς είναι νεκρός.
-Τι θα κάνουμε τώρα;
-Είμαστε καταδικασμένοι. Δεν έχουμε προετοιμαστεί για μάχη. Αν μας επιτεθούν τώρα την βάψαμε.
Παντού υπάρχει πανικός και αναστάτωση, όλοι βρίσκονται σύγχυση και όλοι πηγαίνουν αριστερά και δεξιά χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν. Μία επιβλητική και αξιοσέβαστη φωνή επιβάλει την τάξη.
-Ναύτες! Προσοχή!
Όλοι σταματάνε και κάθονται ακίνητοι σαν αγάλματα υπακούοντας τον καπετάνιο τους.
-Μην φοβάστε. Δεν πρόκειται να χάσουμε αυτήν τη μάχη. Έχουμε λίγη ώρα να παραταχθούμε. Ακούστε με προσεκτικά τι θα κάνουμε. Θα φύγουμε από την κατασκήνωση και θα αφήσουμε στοιχεία που θα τους οδηγούν σε εμάς.
-Και εμείς που θα πάμε καπετάνιε;
-Θα πάμε σε ένα βραχώδη μέρος όπου ήμασταν την προηγούμενη εβδομάδα. Εκεί θα κρυφτούμε πίσω από τους βράχους και θα τους περιμένουμε με τα όπλα να τους πολεμήσουμε.
-Πολύ καλό σχέδιο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
-Μισό λεπτό. Χωριστείτε στις ομάδες που σας είχα φτιάξει πριν φτάσουμε στο νησί. Η ομάδα ένα θα φτιάξει την κατασκήνωση έτσι ώστε οι επαναστάτες να έρθουν σε εμάς. Η ομάδα δύο, τρία, τέσσερα, πέντε θα έρθει μαζί μου. Και τέλος η ομάδα έξι θα κάτσει κρυμμένη για να βοηθήσει την ομάδα ένα όταν αυτή έρχεται προς τα εμάς σε περίπτωση που εμφανιστούν επαναστάτες. Εσύ Busuzima θα κουβαλήσεις το σεντούκι με τα αρχαιολογικά στοιχεία.
-Έγινε αλλά θέλω να πάρω και τα πράγματα μου πριν φύγουμε...

Αφού παίρνω την κιθάρα μου και το σακουλάκι που είναι γεμάτο Beli αρπάζω στο δεξί μου χέρι το σεντούκι με τα αρχαιολογικά ευρήματα και ακολουθώ τον Yukimaru. Μετά από λίγη ώρα έχουμε φτάσει στο σημείο το οποίο είναι ένα φυσικό τείχος για εμάς. Παντού υπάρχουν βράχια και αν κρυφτούμε από πίσω θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τους εχθρούς μας πάρα πολύ εύκολα. Αφού λοιπόν παίρνουμε όλα θέση μάχης ο Yokimaru με πλησιάζει και μου πετάει μια καραμπίνα.
-Να πάρε αυτό εδώ το όπλο. Προσπάθησε να μην αστοχείς συνέχεια και αν μπορέσεις να σκοτώσεις όσους πιο πολλούς γίνεται.
-Εγώ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω καραμπίνα. πάντα πολεμάω με τα χέρια μου και μόνο με τη φυσική μου δύναμη. Ποτέ δεν παλεύω με άλλον τρόπο.
Αυτός παίρνει ένα άγριο βλέμμα και πέφτει πάνω μου βάζοντας ένα κατάνα στο λαιμό μου απειλώντας με πως θα με σκοτώσει να δεν σοβαρευτώ.
-Παραμέρισε τους εγωισμούς και κάνε αυτό που θα σου πω. Και αυτή τη φορά δεν το κάνω για πλάκα. Κατάλαβες;
-Δεν με νοιάζει καθόλου τι λες εσύ. Εγώ όπως σου είπα δεν πρόκειται να γίνω σκυλάκι σας.
-Τα πράγματα τώρα είναι σοβαρά. Και δεν πρόκειται να σε αφήσω να ρισκάρεις τη νίκη μας. Θα κάνεις ότι σου λέω αν θέλεις να φύγεις από αυτό το μέρος.
-Μην με απειλείς εμένα γιατί δεν ξέρω τι θα κάνω.
Αυτός μαζεύει το κατάνα και νομίζω πως έχει ηρεμήσει αλλά τελικά μου τραβάει μία στο στήθος και μου κάνει μια χαρακιά.
-Δεν το έχω σε τίποτα να σε σφάξω εδώ και τώρα. Οπότε θα μας βοηθήσεις, εντάξει;
-Εντάξει άσε με τώρα να σηκωθώ.
-Λυπάμαι που σου φέρθηκα έτσι αλλά εσύ με ανάγκασες.
-Εντάξει ίσως έχεις και εσύ δίκιο. Αλλά τώρα μας ενδιαφέρει η μάχη.
Παίρνω λοιπόν την καραμπίνα και πηγαίνω πίσω από έναν βράχο. Αφήνω τα χρήματα μου και την κιθάρα μου για να μην τα χάσω την ώρα της μάχης και περιμένω τους αντιπάλους μας να φτάσουν για να αρχίζω να τους τρώω έναν έναν...

Σκάνε μύτη η ομάδα ένα και έξι οι οποίες ήταν υπεύθυνες να οδηγήσουν τους επαναστάτες σε αυτό εδώ το μέρος όπου λόγω του γεωγραφικού του σχεδιασμού μας δίνει το πλεονέκτημα. Φαίνονται όμως αναστατωμένοι και ιδρωμένοι σαν να είδαν κάτι αρκετά τρομακτικό.
-Rear Admiral Yukimaru σας έχουμε κάποια πολύ κακά νέα.
-Τι συμβαίνει; Τι εννοείς;
-Οι επαναστάτες είναι πάρα πολλοί και δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να τους κερδίσουμε.
-μα εμείς είμαστε περίπου εκατό άτομα. Και λόγω αυτού του μέρους έχουμε το πάνω χέρι.
-Ναι αλλά αυτοί είναι γύρω στα πεντακόσια άτομα. Είναι πολύ περισσότεροι από εμάς. Τι θα κάνουμε τώρα;
-Όντως είναι τόσοι πολλοί που μου φαίνεται σχεδόν αδύνατον να τους αντιμετωπίσουμε πόσο μάλλον να τους διαλύσουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διώξουμε κάποιους με το πλοίο για να μεταφερθούν τα ευρήματα στο Mariejois.
-Δυστυχώς ούτε αυτό μπορούμε να το κάνουμε γιατί το πλοίο βρισκόταν στην παραλία όπου επιτέθηκαν πι επαναστάτες και θα το έχουν καταλάβει λογικά.
-Εμείς σας έχουμε και ένα άλλο άσχημο νέο.
-Πόσο πιο χαλιά μπορούν να γίνουν τα πράγματα;
-Παρατηρήσαμε πως ένας ναύτης, ο Bakuryo λείπει και δεν ήταν υπεύθυνος να περιπολεί οπότε αποκλείεται να τον σκότωσαν οι επαναστάτες.
-Δηλαδή τι υπονοείς;
-Ότι αυτός πρέπει να μας πρόδωσε και να πήγε με το μέρος τους. Αυτός θα τους είπε που βρισκόμαστε και έτσι μας βρήκαν.
-Από ότι ακούσατε κύριοι τα κακά μαντάτα μας αγαπάνε πολύ και δεν μπορούν μακριά μας. Ετοιμαστείτε να τα δώσετε όλα στην μάχη που πρόκειται να ακολουθήσει. Πάρτε όλοι θέσεις μάχης και να είστε καλά κρυμμένοι μέχρι να δώσω το σύνθημα για τον πρώτο πυροβολισμό...

Περιμένουμε όλοι να εμφανιστούν και να ξεκινήσει η μεγάλη μάχη. Κρατάμε στα χέρια μας καραμπίνες, περίστροφα αλλά και άλλα πολλά όπλα και είμαστε καλά κρυμμένοι πίσω από τα βράχια. Ξαφνικά ακούγονται φωνές και βήματα σαν να έρχεται ολόκληρος στρατός. Τους βλέπουμε σιγά-σιγά να μαζεύονται και ακόμα δεν μας έχουν καταλάβει. Οι πρώτοι πενήντα από αυτός βρίσκονται μπροστά μας και ο Yukimaru δίνει το σύνθημα να ξεκινήσουμε να τους πυροβολούμε.
-Επίθεση άντρες. μην δείξετε έλεος και μην αφήσετε κανέναν να ξεφύγει ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι επαναστάτες αιφνιδιάζονται και δεν προλαβαίνουν αν αντιδράσουν στην βροχή από τα πυρά και σχεδόν όλοι τους πέφτουν κάτω νεκροί. Αλλά δυστυχώς για εμάς ένα τεράστιο τσούρμο από επαναστάτες σκάει μύτη από πίσω. Περίπου τετρακόσια άτομα αρχίζουν αντεπίθεση εναντίων μας με σφαίρες αλλά και κάποιοι έρχονται τρέχοντας κατά πάνω μας. Είναι τόσοι πολλοί που δεν προλαβαίνουμε να τους σκοτώσουμε όλους με τα πιστόλια και κάποιοι έρχονται δίπλα μας. Πολλοί από εμάς αναγκάζονται να τραβήξουν σπαθιά και άλλοι να πολεμήσουν με τα γυμνά τους χέρια. Εγώ συνεχίζω να τους ρίχνω αλλά ένας επαναστάτης με πλησιάζει και πάει να μου ρίξει μία με το σπαθί του αλλά ο Yukimaru επεμβαίνει.
-Marine Super Katana Slash.
Ο αντίπαλος κόβεται στη μέση και το αίμα πετάγεται στον αέρα σαν να έσκασε πίδακας. Το θέαμα πραγματικά είναι αηδιαστικό.
Άσε την καραμπίνα και πιάσε αυτό το σπαθί. Μην αφήσεις κανέναν να ζήσει.
-Έγινε. Βασίσου πάνω μου.
Αφού λοιπόν παίρνω ένα κατάνα στα χέρια μου που μου το έδωσε ο Yukimaru αρχίζω και εγώ να μάχομαι με τους επαναστάτες σώμα με σώμα. Ευτυχώς ένα μεγάλο μέρος τους νικήθηκε από τις σφαίρες μας και έτσι τώρα έχουμε λιγότερους να αντιμετωπίσουμε.
-Busuzima πρόσεχε από πίσω σου.
Αμέσως γυρνάω και τελευταία στιγμή προλαβαίνω και χώνω το σπαθί μου στην καρδιά του επαναστάτη και τον πετάω κάτω νεκρό. Για άλλη μια φορά μου ο αρχηγός τους μου έσωσε τη ζωή.
-Σε ευχαριστώ αφεντικό. Είναι η δεύτερη φορά που με σώζεις. Θα σου χρωστά χάρη...

-Άσε τις χάρες τώρα και κοίτα να κερδίσουμε. θα τα βρούμε μετά αυτά. Τώρα αυτό που κυριαρχεί είναι να νικήσουμε τους επαναστάτες.
-Έχεις δίκιο σε αυτό.
Ξαφνικά ένας ο αρχηγός των επαναστατών κάνει την εμφάνιση του και αρχίζει να σφάζει όσους ναύτες συναντάει στο δρόμο του χωρίς δισταγμό ή έλεος.
-Άστον σε μένα αυτόν. θα τον αναλάβω και θα τον περιποιηθώ πολύ καλά.
-Όχι η θέση μου είναι να τον πολεμήσω εγώ και αυτό θα κάνω. Δεν μπορώ να τον αφήσω σε εσένα. Εσύ κοίτα να με καλύψεις.
-Όχι δεν πρέπει να πας εσύ. Πρέπει να κάτσεις εδώ για να ενθαρρύνεις τους ναύτες σου και να τους δίνεις θάρρος. Σε χρειάζονται περισσότερο από μένα.
-Εντάξει λοιπόν πήγαινε και να προσέχεις. Σου εύχομαι καλή τύχη και μην σκοτωθείς. Εντάξει;
-Έγινε! Στο υπόσχομαι!
Αμέσως τρέχω προς τον αρχηγό των επαναστατών και την ώρα που πάει να αποκεφαλίσει ένα Μarine τον σταματάω. Τα σπαθιά μας συγκρούονται με τέτοια δύναμη και ταχύτητά που ένας μικρός ανεμοστρόβιλος δημιουργείται.
-Ποιος είσαι εσύ και τι δουλειά θέλεις με εμένα; Δεν μου μοιάζεις για Μarine.
-Και ποιος σου είπε πως είμαι ένας από αυτούς; Εγώ δουλεύω μόνος μου και δεν υπακούω κανέναν.
-Και τώρα τι κάνεις; Δεν ακολουθείς τις εντολές του; Αν σε απειλούν μπορείς να τους παρατήσεις και να έρθεις με το μέρος μας. Δεν χρειάζεται να λειτουργείς σαν σκλάβος τους.
-Χμμ! Εγώ δεν είμαι υποδουλωμένος σε κανέναν. Πληρώνομαι καλά για αυτό που κάνω και αν θέλω το κάνω. Λυπάμαι αλλά τα λεφτά που προσφέρουν με έχουν υπνωτίσει και δεν ακούω καλά τι λες.
-Τότε θα με αναγκάσεις να σε ξυπνήσω εγώ. Θα σε στείλω στον άλλο κόσμο...

-Μπορώ να ρωτήσω το όνομα σου πριν αρχίσουμε τη μάχη;
-Hajime Busuzima με λένε. Εσύ ποιος είσαι;
-Ποτέ δεν είπα ότι να μου πεις πως σε λένε θα σου πω και εγώ το όνομα μου. Ας αρχίσει η μάχη λοιπόν.
-Μου την δίνεις στα νεύρα! Πάντως πρέπει να είσαι ευγνώμων που θα ξέρεις το όνομα του φονιά σου.
Ορμάμε ο ένας στον άλλον και τα σπαθιά έρχονται σε επαφή. Είναι πραγματικά πολύ δυνατός και φαίνεται να ξέρει να πολεμάει. Φαίνεται σίγουρος για αυτό που κάνει και μάλλον θα μου χαρίσει μια δύσκολη μάχη. Πάει να με χτυπήσει αλλά κάνω ένα ανάποδο άλμα στον αέρα και τον αποφεύγω αλλά όπως προσγειώνομαι στραμπουλάω το πόδι μου. Κάνω μια κολοτούμπα δεξιά για να μην βρει στόχο το επόμενο χτύπημα του. Βλέπω ένα άνοιγμα και του ρίχνω μία με το κατάνα μου στο αριστερό πόδι με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κουνηθεί καλά και έτσι να του μειώσω την ταχύτητα.
-Τώρα είμαστε στο ίδιο επίπεδο πλέον. Ούτε εγώ αλλά ούτε και εσύ μπορούμε να περπατήσουμε καλά.
-Ποτέ δεν θα είμαστε στο ίδιο επίπεδο εγώ με σένα. Πάντα θα είσαι κατώτερος. Επειδή είδα πως έχεις κάποιες ικανότητες αποφάσισα να σου πω το όνομα μου. Με λένε Bakuryo.
-Πώς είπες;;;
-Αυτό που άκουσες!
-Ώστε εσύ ήσουν που μας πρόδωσες.
-Εγώ ποτέ δεν πρόδωσα κανέναν. Από ότι βλέπεις είμαι ο αρχηγός των επαναστατών. Πιστεύεις αν είχα μπει στο ναυτικό και ξαφνικά άλλαζα γνώμη και πήγαινα με τους επαναστάτες θα με έκανα αρχηγό τους;
-Τι εννοείς, δεν σε καταλαβαίνω.
-Εδώ και τρία χρόνια που είχα ενταχθεί στους Marines το έκανα μόνο και μόνο για να τους παρακολουθώ. Να κατασκοπεύω τις κινήσεις τους. Και για αυτό κράτησα χαμηλούς τόνους και το έπαιζα αδύναμος, για να μην με πάρουν χαμπάρι.
-Τώρα όμως που σε πήραμε χαμπάρι, ήρθε η ώρα να πληρώσεις.
-Μόνο ένα δεν μπορώ να καταλάβω. Γιατί τους υπακούς;
-Σου είπα για τα λεφτά...

-Ώστε είσαι και εσύ σαν όλους τους άλλους. Μόνο τα λεφτά σε νοιάζουν και τίποτα άλλο.
-Ας μην μιλάμε άλλο και ας συνεχίσουμε τη μάχη.
Τρέχει πολύ γρήγορα και φτάνει δίπλα μου αλλά τον σταματάω με το σπαθί μου. Πετάγεται πίσω και μου ορμάει πάλι πολύ γρήγορα αλλά κάνω ένα μεγάλο σάλτο αριστερά και έτσι δεν παθαίνω ζημιά. Βρίσκω ευκαιρία και τον καρφώνω στο δεξί πλευρό. Την έφαγε επίτηδες όμως και δεν ξέρω το γιατί. Γυρνάει και με τραυματίζει στον ώμο. Χάνω αρκετό αίμα και αισθάνομαι λίγο αδύναμος. Αφήνω το σπαθί καρφωμένο πάνω του και απομακρύνομαι από κοντά του. Αλλά και αυτός δεν μπορεί να κινηθεί πολύ εύκολα.
-Δύσκολη μάχη μπορώ να πω. Δεν περίμενα να είσαι τόσο δυνατός.
-και εγώ το ίδιο μπορώ να πω για σένα. Μάλλον στο επόμενο χτύπημα θα καθοριστεί ο νικητής.
Καθώς το λέει αυτό τραβάει το σπαθί που βρίσκεται καρφωμένο στο πλευρό του και το βγάζει έξω.
-Μόνο που εσύ δεν έχεις κανέναν όπλο ενώ εγώ έχω δύο. Για να δούμε το θα μπορέσεις να κάνεις έτσι.
-Μην με υποτιμάς εμένα. Δεν πρόκειται να χάσω με τίποτα από σένα.
-θα το δούμε αυτό. Πάντως μου πρόσφερες μια πολύ καλή μάχη.
-Και εσύ το ίδιο. Ας νικήσει ο καλύτερος.
Τρέχουμε ο ένας κατά πάνω του άλλου και κάνουμε επίθεση. Καθώς πάει να με κόψει σκύβω λίγο με αποτέλεσμα να με τραυματίσει άσχημα στην πλάτη αλλά όμως εγώ τον πιάνω από τον λαιμό και του τον σπάω έτσι ώστε αυτός να πέσει κάτω νεκρός. Εγώ είμαι μπρούμυτα και δεν έχω δυνάμεις να σηκωθώ από το έδαφος. Η μάχη έχει σχεδόν τελειώσει με εμάς να είμαστε οι νικητές. Τα μάτια μου κλείνουν και χάνω τις αισθήσεις μου. Όταν ξυπνάω είμαι μέσα σε μια καλύβα δεμένος με επιδέσμους και έναν γιατρό από πάνω μου να με προσέχει έντονα. Μου έχουν φτιάξει ένα πλούσιο γεύμα για να φάω και να αναρρώσω...

Μπαίνει μέσα στην καλύβα ο Yukimaru και αφού λέει στον γιατρό να φύγει κάθεται κάτω να μου μιλήσει.
-Τι κάνεις; Πως αισθάνεσαι;
-Πονάω λίγο στην πλάτη από το χτύπημα που δέχτηκα αλλά κατά τα άλλα μια χαρούλα. Απλώς νιώθω λίγο αδύναμος.
-Εντάξει θα περάσει. δεν είναι τίποτα. Ο γιατρός μας σε περιποιήθηκε πολύ καλά.
-Τον ευχαριστώ κιόλας. Τώρα όμως πρέπει να φύγω.
-Και που θα πας; Δεν πρέπει να μπλέξεις μέχρι να γίνεις καλά.
-Ναι το ξέρω. Είχα σκοπό να πάω στο νησί Cytherea αλλά μάλλον τώρα λόγω του ότι δεν μπορώ να παλέψω θα πάω στο Toroa μέχρι να αναρρώσω πλήρως και να γίνω καλά.
-Μάλιστα. Θα σου προτείνω κάτι. Αν θέλεις μπορούμε να σε πάμε εμείς μέχρι εκεί. Έτσι και αλλιώς στο δρόμο μας είναι.
-Αλήθεια; Θα σας ήμουν πραγματικά ευγνώμων αν μπορούσατε να το κάνετε αυτό. Τώρα δεν είμαι σε θέση να ταξιδέψω με τη σχεδία μου.
-όχι θα σε πάμε εμείς, έκλεισε. Και να ξέρεις πως θα ενημερώσω τους ανωτέρους μου για τη βοήθεια σου. Μας ήσουν πολύ χρήσιμος. Δεν θα αφήσω την βοήθεια σου να μην μαθευτεί. Επίσης πρόσθεσα και ένα χρηματικό ποσό στο σακουλάκι σου καθώς σου είπα πως θα έπαιρνες και μια ανταμοιβή.
-Σε ευχαριστώ. Πότε θα φύγουμε για το επόμενο νησί;
-Τώρα σε λίγο. περιμένω τους ναύτες να μαζέψουν τα πράγματα τους και τότε θα αναχωρήσουμε.
-Ωραία. τα δικά μου πράγματα που είναι; Η κιθάρα μου; Τα λεφτά μου;
-Στα έχουμε φυλάξει όλα εμείς. Είναι όλα πάνω στο πλοίο.
Μπαίνει ένα ναύτης μέσα και μας ανακοινώνει πως όλα είναι έτοιμα για να φύγουμε. Εγώ δεν μπορώ ακόμα να περπατήσω καλά και σε κάθε μου βήμα πονάω σε όλη μου την πλάτη αν και όχι πολύ. Πηγαίνουμε στην παραλία και ανεβαίνουμε στο πλοίο. Καθώς αναχωρούμε βλέπω το νησί Ohara να χάνεται πίσω μου και να μετατρέπεται σε μια μικρή κουκκίδα. Το ταξίδι μου συνεχίζεται με πολλές περιπέτειες να με περιμένουν.

To Be Continued...

Όνομα: Hajime Busuzima
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: +5.000.000
Παρατηρήσεις: Τα πόστ σου ήταν μια χαρά,η ιστορία πάρα πολύ ωραία αλλά σου έκοψα πολλά Beli για δυο πράγματα αλλά για το ένα κυρίως.
1)100 Marine vs 500 Επαναστάτες[Πόλεμος είναι,ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει οπότε το αφήνουμε αυτό]
2)Έχετε έναν Rear Admiral να σας κατευθύνει και οι επαναστάτες έναν αρχηγό ο οποίος πρέπει να είναι επίπεδο πάνω από Commander για να τους κατευθύνει,πόσο μάλλον τόσα άτομα,τον οποίο κέρδισες μέσα σε 3 σειρές.
Αυτές είναι οι παρατηρήσεις μου,το λέω για να προσέξεις σε περίπτωση που ξαναγίνει τέτοια μάχη [mor1]

Υ.Γ Θέλω και ένα πμ για να μου πεις αν έχω άδικο ή όχι για να δω την άποψη σου afro

» Ohara the true story [ΤΕΛΟΣ]
» [ΑΡΧΗ] A new archaiologist at Ohara[ΤΕΛΟΣ]
» Το Ταξίδι Της Εκδίκησης Φτάνει Στο Τέλος[Τέλος]
» [Τέλος] Είναι αλήθεια το τέλος;
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]