[Τέλος] Treason! Destroyed From Within!

Είχε εκνευριστεί πολύ! Είχε φτάσει εκτός ορίων. Τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει από το να δώσει εντολή στους δικούς του που βρίσκονταν τριγύρω, να μας επιτεθούν και να μας σκοτώσουν. Όμως η πρόταση που του έκανε ο Jango τον καθησύχασε.
-Τι λες τώρα Sham? Θα σταματήσεις να ενοχλείς τον σύντροφό μου και ούτε θα του πολυμιλάς και εγώ απλά δεν θα αφήσω τον καπετάνιο να μάθει ότι έκανες. Δηλαδή το ότι είτε σκότωσες τους δικούς σου και φόρτωσες τα πάντα στον Takasugi, είτε αφού βρήκες τα πτώματα, πρόσθεσες σημάδια πάνω τους ώστε να αυξήσεις τις κατηγορίες σου εναντίον του. Αβάσιμες μάλιστα...
Έτρεμε πλέον στην ιδέα που του είχε δώσει ο Jango. Αν το μάθαινε ο καπετάνιος του αυτό, τότε λογικά θα οδηγούταν σε θάνατο.
-Δεν τους σκότωσε ο Sham. Απλά όπως είπες και εσύ, προσπάθησε να με κατηγορήσει με λίγες πράξεις παραπάνω. Αφήστε με να αναλάβω εγώ προσωπικά την υπόθεση. Θέλω πολύ να δω ποιος κρύβεται πίσω από μία τόσο καλή εκτελεστική ικανότητα, χωρίς να χρησιμοποιήσει όπλο.
-Δεκτό! Από εδώ και στο εξής ο Takasugi θα αναλάβει την επίλυση της υπόθεσης αυτής και θα τροφοδοτείται και από την ομάδα μου αλλά και από του Sham.
-Έχω μία απορία για τον Sham, πριν φύγεται όλοι. Ο Buchi που βρίσκεται? Είπες ότι πέθανε και εκείνος μαζί με την ομάδα που τον φυλούσε. Όμως δεν βρίσκεται εδώ. Δεν μπόρεσες να μετακινήσεις το νεκρό σώμα του και να το βαλσαμώσεις όπως έκανες και με τα υπόλοιπα?
Ιδρώτας είχε λούσει ολόκληρο τον Sham όσο εγώ, αυτή τη φορά, του φόρτωνα κατηγορίες.

-Ο Buchi τελικά δεν είναι νεκρός. Βρέθηκε με μία θανάσιμη πληγή και κάνουμε ότι δυνατό μπορούμε για να τον σώσουμε.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν ακόμα ζωντανός με ένα τέτοιο τραύμα που του χάρισα? Θα έπρεπε να είχε χάσει αρκετό αίμα μιας και δημιουργήθηκε "τούνελ" από την πλάτη του μέχρι τον θώρακά του. Τελικά ο σωματότυπός του πρέπει να τον έσωσε από τον θάνατο, πράγμα λίγο υπερβολικό. Είχα ετοιμαστεί να τον αποτελειώσω με άλλο ένα χτύπημα αλλά κάποιοι πλησίαζαν τότε. Έπρεπε να κάνω κάτι σύντομα γιατί αν έβρισκε τις αισθήσεις του θα με πρόδιδε αμέσως. Τουλάχιστον δεν τις είχε βρει ήδη διότι αλλιώς θα με είχε κατηγορήσει με άλλον τρόπο ο Sham. Ευτυχώς για εμένα. Από εδώ και πέρα θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να βουλώσω το στόμα του ετοιμοθάνατου Buchi.
-Ωωω, ώστε έγινε και αυτός εργαλείο για να με θάψεις ε?
-Σταμάτα το! Έληξε αυτό! Εμείς φεύγουμε!
-Καλό σας δρόμο! Θα περάσω σε λίγο για να δω την κατάσταση του Buchi. Ας φύγουμε και εμείς. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε σε αυτό το μέρος.
Φύγαμε όλοι μας και πήραμε τους δρόμους μας ξεχωριστά. Εγώ γύρισα στην κατασκήνωση του Jango μαζί του και εκεί καθίσαμε και μιλήσαμε για διάφορα πράγματα μέχρι που η συζήτηση μας ξαναέφερε στο μακάβριο γεγονός που έγινε. Μέχρι στιγμής τα είχα πάει τέλεια και θαύμαζα απίστευτα πολύ τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου. Όμως είχα ένα προαίσθημα πως θα με ανακάλυπταν σύντομα. Και όχι ξεκινώντας από τον Jango... αλλά από τον καπετάνιο τους.

-Θα στείλω αύριο το πρωί κιόλας γράμμα στον καπετάνιο για την προαγωγή σου. Δεν γίνεται να πάει χαμένο ένα τέτοιο ταλέντο. Έχεις μεγάλο μυαλό και φυσικές ικανότητες. Χειρίζεσαι το σπαθί τέλεια και είσαι πιστός σε εμένα αλλά και στο πλήρωμα. Ακολουθείς κάθε διαταγή κατά γράμμα και μπορείς να ξεφύγεις από κάθε κατάσταση. Είσαι έτοιμος.
-Δεν ξέρω αν μπορώ να ανταπεξέλθω στο επίπεδό σας!
-Μπορείς! Και θα το κάνεις! Τώρα ας πάμε για ύπνο.
Είχε ήδη νυχτώσει με το ποτό να μας συνοδεύει. Ο Jango πήγε να ξαπλώσει αλλά εγώ έμεινα ξάγρυπνος. Οι σκέψεις της ενοχής με κράτησαν σε επιφύλαξη. Και φυσικά, όχι την ενοχή της δολοφονίας αλλά που άφησα κάποιον ζωντανό από εκείνο το γεγονός χωρίς να τον αποτελειώσω. Θα τελείωνα την δουλειά που ξεκίνησα το ίδιο βράδυ. Ετοίμασα το σπαθί μου και μπήκα μέσα στο δάσος όσο πιο ήσυχα μπορούσα. Όταν άκουγα θορύβους από το περιβάλλον γύρω μου τότε αμέσως γινόμουν καπνός ώστε να μην με δουν. Είχα φοβηθεί αρκετά, σε σημείο που θα σκότωνα οποιονδήποτε έβρισκα για να μην προκαλέσει πανικό. Η ανάσα μου είχε βαρύνει, με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι να αναπνέω από το στόμα. Και η στολή του πληρώματος που είχα φορέσει δεν με έκανε άνετο. Το σώμα μου άρχισε να τρέμει όταν έφτανα στην κατασκήνωση του Sham. Είχαν ανάψει μία απαλή φωτιά και είχαν στείλει περιπόλους γύρω τους, τους οποίους απέφυγα σχετικά εύκολα χωρίς να τους προκαλέσω ζημιά. Όπως είμουν έτοιμος να γίνω καπνός και να περάσω απαρατήρητος ανάμεσα από τις σκηνές έγινε κάτι που πιθανότατα να με οδηγούσε στην καταστροφή μου.

Η ζημιά που μου είχε κάνει στην μάχη μας ο Buchi εμφανίστηκε ξαφνικά και μου προκάλεσε έναν δυσοίωνο βήχα. Αρκετό αίμα βγήκε από το στόμα μου και έβρεξε το έδαφος μαζί με το χέρι μου. Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μου. Το σημαντικό της υπόθεσης ήταν ότι ο βήχας αυτός προκάλεσε έναν αρκετά μεγάλο θόρυβο. Άκουσα ποδοβολητά με φωνές. Ήταν λογικό να ειδοποιήσω τον καθένα ξύπνιο γύρω μου με κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσα όμως ταυτόχρονα να μετατραπώ σε καπνό και δεν ήξερα τον λόγο πίσω από αυτό. Ήδη ένας τους, αυτός που είχα περάσει πρώτο για να φτάσω εδώ, με είχε συναντήσει. Εγώ αντανακλαστικά έβγαλα το σπαθί μου και του έκοψα το ένα πόδι στο ύψος του καλαμιού. Ήταν πράξη που θα με πρόδιδε στο μέλλον και θα την χρησιμοποιούσε ο Sham εναντίον μου αν ξέφευγα από εδώ. Σκέφτηκα μήπως ήταν ώρα να φύγω γενικότερα από το νησί μιάς και πέρασα καλά μέχρι τώρα. Αλλά αυτό θα το κανόνιζαν τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν. Σύντομα, αρκετοί άλλοι σαν και τον πρώτο θα έρχονταν εδώ. Φρόντισα να διαπεράσω το σπαθί μου από την καρδιά του και να του χαρίσω έναν ελαφρύ θάνατο. Η απελπισία με οδήγησε σε μία λύση. Σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω μέσα στην κατασκήνωση από τις πίσω πλευρές των σκηνών. Τις έσκιζα μία μία με το σπαθί μου για να δω τι είχαν μέσα. Πλέον με είχαν δει σχεδόν όλοι και με κυνηγούσαν. Αλλά εγώ δεν σταμάτησα. Κατέστρεφα τις σκηνές με έναν γοργό ρυθμό μέχρι που έφτασα αυτή που ήθελα. Μέσα βρισκόταν ο Buchi που κοιμόταν. Χωρίς να χάσω λεπτό, πέρασα το σπαθί μου από τον λαιμό του με αποτέλεσμα να του τον κόψω. Ήταν ανώφελο όμως αυτό που μόλις έκανα. Ποιός ο λόγος να εξαφανίσω ένα πιθανές αντίπαλο στοιχείο ενώ ταυτόχρονα γεννιέται ένα πολύ πιο ισχυρό. Και αυτό το νέο στοιχείο ήταν τα μάτια όλης της κατασκήνωσης του Sham...

Με είχαν περικυκλώσει. Ήταν όλοι τους γύρω μου εκνευρισμένοι, με τα όπλα στα χέρια τους, έτοιμοι να ξεκοιλιάσουν κάποιον σαν και εμένα. Πάει καιρός που κατάλαβα ότι κανείς τους δεν με εμπιστευόταν. Όλοι ζήλευαν την απότομη αύξηση που πήρα. Την προαγωγή αυτή που θα άλλαζε σιγά σιγά το πλήρωμα αν έπιανε τελικά η ιδέα μου. Προσπάθησα να ξαναγίνω καπνός αλλά δεν μπόρεσα. Στην διαδρομή μου μέχρι αυτό το σημείο, είχα αποβάλλει υπέραρκετό αίμα από το στόμα και είχα αρχίσει να ανησυχώ. Επίσης από την στιγμή που ξεκίνησε ο πόνος στο στήθος και το αίμα, δεν μπορούσα να μετατραπώ στο στοιχείο μου. Οι αντίπαλοι ήταν πολλοί για να τους χειριστώ ολομόναχος μέσα στη νύχτα. Και σε λίγο θα έφτανε και ο Sham. Πέταξα το σπαθί μου μαζί με την θήκη μου στο έδαφος και τοποθέτησα τα χέρια μου πίσω στον σβέρκο μου. Τότε ήταν που ο λεπτός αρχηγός εμφανίστηκε με ένα αγριεμένο ύφος, πολύ πιο έντονο από τους υπόλοιπους. Με πλησίασε και κούνησε απειλητικά τα δάκτυλά του που καλύβονταν από τεράστια νύχια, τα όπλα του. Πετάχτηκε μπροστά απότομα και σταύρωσε μία καλοζυγισμένη επίθεση στο στήθος μου. Μία βαθιά γρατζουνιά εμφανίστηκε εκεί και άρχισε να αιμοραγεί.
-Η επόμενη θα σε σκοτώσει προδώτη! Ετοιμάσου να νιώσεις την οργή μας! Θα αφήσω κάθε ένα άτομο του πληρώματος να ξεσπάσει τον θυμό του στο πτώμα σου! Και ο Jango δεν μπορεί να με σταματήσει αυτή τη φορά!
Επιτέθηκε, αλλά τώρα, στόχευσε με τα νύχια του τον λαιμό μου. Έκλεισα το μάτι μου αντανακλαστικά.
-1... 2... Jango...

Άκουσα μία φωνή να λέει τα προηγούμενα αλλά δεν πολυκατάλαβα. Έκπληξη με βρήκε όταν συνειδητοποίησα πως ο Sham δεν με είχε σκοτώσει ακόμα. Άνοιξα το μάτι μου και έμεινα άναυδος. Μπροστά μου βρισκόταν ο Sham αλλά είχε παγώσει κοιτάζοντάς με. Τα νύχια του είχαν σταματήσει στον επίδεσμο που είχα στο νεκρό μου μάτι και τον είχαν σκίσει, μαζί με λίγη σάρκα. Πίσω από τον ακίνητο Sham, είχαν πέσει κάτω σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος που με είχαν περικυκλώσει. Δίπλα μου παρατήρησα μία κίνηση. Ήταν κάτι που έλαμπε. Έκανα λίγο πίσω το πρόσωπό μου για να μην καρφωθώ από τον Sham και κοίταξα προς εκείνο το μέρος.

Από εδώ και πέρα βάλτε να παίξει αυτή η μουσική για καλύτερη απόλαυση της συνέχειας:

Ήταν ο Jango. Κρατούσε ένα σπάγγο που συνδεόταν με μία στριφογυριστή λεπίδα. Εκείνη κουνιόταν πέρα δώθε σαν υπνωτικό όπλο. Πίσω του στέκονταν 20 περίπου άντρες, οι οποίοι ήρθαν κοντά μου και απομάκρυναν τον Sham. Άλλοι πήγαν και αφόπλισαν όσους είχαν μείνει όρθιοι μετά από την απόπειρα ύπνωσής τους από τον Jango.
-Σου είχα πει Sham... Αν τολμούσες να τον ξαναπειράξεις δεν θα στο συγχωρούσα. Έχω ήδη πάρει την άδεια του καπετάνιου αφού του έστειλα γράμμα και ήταν θετική. Τώρα... εσύ πεθαίνεις και ο Takasugi γίνεται αρχηγός στην θέση την δικιά σου και του χοντρού αδερφού σου. Μην περιμένεις να ξεφύγεις!

-Jango!? Τί κάνεις εσύ εδώ?
-ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ? Γιατί ήρθες και έκανες κάτι τέτοιο? Αποτελείωσες έναν άνθρωπο που θα μας χάριζε πληροφορίες σχετικά με το συμβάν εκείνο. Μήπως τελικά εσύ είσαι αυτός που τους σκότωσε όλους?
-Και πως έφυγα από εκεί χωρίς σταγόνα αίματος πάνω μου? Ήρθα εδώ και ζήτησα από τον Buchi να μου πει ότι μπορούσε για να συνεχίσω τις έρευνές μου. Όμως πριν προλάβει να σταυρώσει λέξη, η πληγή του άνοιξε και φάνηκε να ήταν σε πόνο. Εγώ απλά τον έσωσα αποστρέφοντας τον πόνο από αυτόν. Μετά από αυτό, ήρθαν όλοι και πίστεψαν ότι είδαν. Δηλαδή το ότι εγώ σκότωσα με το έτσι θέλω τον Buchi.
-Δεν μπορώ να σε πιστέψω αυτή τη φορά.
-Τότε γιατί είπες στον Sham ότι θα γίνω αρχηγός στην θέση του?
-Χαχα... όσο γι'αυτό... Ήθελα να δω την αντίδρασή σου. Σε είχα καταλάβει εδώ και καιρό. Συνέχιζα να παίζω το κ*λοπαίχνιδό σου για να δω που θα μας έβγαζε. Χρησιμοποίησες κάποια κολπάκια επίσης για τα οποία δεν έχω εξηγήσεις. Από ότι φαίνεται τελειώνει εδώ. Σκοτώστε τον! Δεν μας χρησιμεύει σε τίποτα άλλο πλέον.
-Μπ*σταρδε!
Ξεκίνησα να τρέχω προς την περιοχή που είχα ρίξει το σπαθί μου. Ένας προσπάθησε να μπει στον δρόμο μου αλλά βούτηξα πάνω του και του έριξα κουτουλιά. Έπεσε κάτω λιπόθυμος αλλά ταυτόχρονα μου άνοιξε και μία πληγή στο κεφάλι. Επιτέλους, το προαίσθημά μου είχε βγει αληθινό. Τα κολπάκια μου τελείωναν εδώ.

Από εδώ και πέρα βάλτε να παίξει αυτή η μουσική για καλύτερη απόλαυση της συνέχειας:

Το χέρι μου προεκτάθηκε και ακούμπησε ίσα ίσα την λαβή του σπαθιού μου. Λίγο έλειψε για να το πάρω υπό την κατοχή μου μέχρι που ένας πήγε και το κλότσησε από κοντά μου στέλνοντάς το 5 μέτρα περίπου μπροστά. Γύρισα το δεξί μου χέρι προς το μέρος του και σχημάτησα γροθιά. 1 δευτερόλεπτο αργότερα, βρέθηκε στον αέρα από την δύναμη της επίθεσής μου.
-Μην τολμήσετε και τα βάλετε μαζί μου!
Αυτή τη φορά είδα 2 άτομα να ορμούν πάνω μου. Απέφυγα την επίθεση του ενός αλλά το σπαθί του δεύτερου με βρήκε στην ωμοπλάτη. Δεν ήταν όμως και τόσο βαθιά πληγή. Έκανα ένα βήμα πίσω για να συνέλθω και να κερδίσω έδαφος αλλά δεν πέτυχε. Πίσω μου παραμόνευε ένας τρίτος ο οποίος κρατούσε ένα σφυρί και με τα δύο του χέρια. Αν κάτι τέτοιο με πετύχαινε θα κειτόμουν νεκρός απευθείας. Είχε ήδη πάρει στάση και εξαπέλυσε την επίθεσή του όταν ακούμπησα γη, μετά το πισινό άλμα μου. Έσκυψα όσο μπορούσα αλλά τότε κατάλαβα πως το σφυρί του είχε αλλάξει κατεύθυνση και έφτανε το κεφάλι μου από λεπτό σε λεπτό. Πήδηξα με όσο χρόνο είχα στην διάθεσή μου. Το αποτέλεσμα το ένιωσα αμέσως στο αριστερό μου πόδι και πιο συγκεκριμένα στην φτέρνα, η οποία συνθλίφτηκε μονομιάς. Τσουχτερός και έντονος πόνος κατέβαλε το σημείο εκείνο στέλνοντας διάφορες εντολές πόνου και απελπισίας στο κεφάλι μου. Η πρόσκρουση έκανε το πόδι μου να αποκτήσει μπροστινή ορμή και ως αποτέλεσμα με ανάγκασε να τουμπάρω στον αέρα. Έχασα την ισορροπία μου και γύρισα τούμπα προς τα πίσω. Το σημείο με το οποίο έπεσα κάτω ήταν πάλι το αριστερό μου πόδι. Αυτή τη φορά, το γόνατό μου ήταν το θύμα.

Η όρασή μου άρχισε να σβήνει. Όλα γύρω μου μαύριζαν σιγά σιγά. Η ζημιά που είχα υποστεί ήταν υπερβολική για να μείνω ξύπνιος. Το σώμα μου χρειαζόταν ξεκούραση και βρήκε την λύση, βάζοντάς με σε ύπνο. Όμως δεν έπρεπε να ενδώσω. Αν το έκανα, τότε δεν θα ξανάνοιγα τα μάτια μου. Θα με σκότωναν με το που έβρισκαν την ευκαιρία. Προσπάθησα να ανοίξω το μισόκλειστο μάτι μου και τα κατάφερα. Παρ'ολ'αυτά υπήρχε κάτι διαφορετικό στο οπτικό μου πεδίο. Ζαλίστηκα και πρόσεξα πως η όρασή μου δεν ήταν συγχρονισμένη με κάτι. Κι όμως, μπορούσα να δω περισσότερα πράγματα από πριν. Ήταν σαν να άνοιγε ένα δεύτερο μάτι και να μου έδινε παραπάνω οπτικό πεδίο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι είχα ανοίξει και το αριστερό μου μάτι. Το μάτι που είχε παραμείνει κλειστό για τόσα χρόνια και που πίστευα πως ήταν νεκρό. Μάλλον η προσπάθειά μου να κρατήσω την συνείδησή μου ανάγκασε και το δεύτερο μάτι μου να ανοίξει, καταστρέφοντας άθελά μου όσους φόβους είχα για να το ανοίξω. Όσα μου είχε πει ο γέρος στο Warship ήταν τελικά αλήθεια. Παράλληλα με αυτή τη σκέψη, σκέφτηκα πως ήδη είχα χάσει αρκετό χρόνο. Έκανα να σηκωθώ αλλά δεν υπήρχε περίπτωση για κάτι τέτοιο. Οι μυς του αριστερού μου ποδιού είχαν καταστραφεί και το ίδιο και τα περισσότερα σημαντικά κόκαλά του. Έπιασα και με τα δύο μου χέρια μία χούφτα άμμο και την έριξα στους 2 προηγούμενους που μου επιτέθηκαν. Χρησιμοποιώντας το δεξί μου πόδι πετάχτηκα ανάμεσά τους και ακούμπησα την θήκη του σπαθιού μου. Το ίδιο, βρέθηκε στο άλλο μου χέρι σε κλάσμα δευτερολέπτου. Έτσι όπως είμουν πεσμένος στο έδαφος, γύρισα το κεφάλι μου μόνο και μόνο για να δω τον Sham να έχει πηδήξει στον αέρα και να έχει ετοιμαστεί να με σκοτώσει.

Έβαλα το σπαθί μου μπροστά του και εκείνος έπεσε με τα νύχια του πάνω του. Ασκούσε τρομερή δύναμη στο σημείο εκείνο και αναγκαζόμουν να φέρνω το σπαθί όλο και πιο κοντά στο πρόσωπό μου. Προσπάθησα με ότι είχα για να τον σπρώξω πίσω αλλά δεν τα κατάφερνα διότι κρατούσα το σπαθί με το ένα χέρι. Τότε μου ήρθε μία ιδέα. Έπιασα με το ελεύθερο χέρι γερά την θήκη και τον βάρεσα στο δεξί πλευρό. Εκείνος μόρφασε από τον πόνο και χαλάρωσε την επίθεσή του. Δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο πέρα από αυτήν την ευκαιρία που μου δόθηκε. Έσκισα τον αέρα με το σπαθί και το κάρφωσα πλάγια, διαπερνώντας τουλάχιστον έναν πνεύμονα. Αίμα άρχισε να ρέει από το στόμα του Sham ο οποίος πλέον δεν μπορούσε να αντλήσει καθόλου ενέργεια. Έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε πάλι. Όμως δεν φάνηκε να πέφτει κάτω. Δοκίμασε μία τελευταία επίθεση με ότι μπορούσε να σκεφτεί, αν σκεφτόταν τίποτα σε αυτό το σημείο. Προέκτεινε το χέρι του για να με καρφώσε αλλά με το που μπήκε στην εμβέλεια του σπαθιού μου, του κόπηκε από τον καρπό. Και για να σιγουρευτώ αυτή τη φορά, δεν δίστασα να του αφήσω μία αναμνηστική βαθιά πληγή στο στήθος από την κάθετη κίνηση του σπαθιού μου. Έπεσε κάτω και ξεψυχώντας, ψιθύρισε τα τελευταία του λόγια.
-...Buchi....
Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου είχαν εντυπωσιαστεί αλλά αρνητικά. Φόβος έλεγχε τα κορμιά τους αλλά με μία φωνή από τον Jango, όλα γυρνούσαν στο κανονικό. Αν είχα μία πιθανότητα να βγω από εδώ ζωντανός θα ήταν να σκοτώσω εκείνον!

Δυστυχώς, δεν θα ήταν κάτι το εφικτό. Με ένα κατεστραμμένο αριστερό πόδι και με πολλαπλές πληγές δεν θα μπορούσα να το καταφέρω. Και την ίδια στιγμή θα μου ήταν αδύνατο να αμυνθώ τόσους αντιπάλους ταυτόχρονα. Άρα το μόνο που μου έμενε ήταν ο θάνατος. Η ιδέα του να με πιάσουν και να με κάνουν ότι θέλουν δεν ήταν στο πρόγραμμα ούτε το δικό μου και, πιθανότατα μετά από τις τόσες ζημιές που τους προξένησα, δεν ήταν ούτε καν στο δικό τους. Έκανα να σηκωθώ, στέκοντας στο ένα πόδι. Το μόνο θετικό από την όλη υπόθεση ήταν το ότι είχα ξαναβρεί ολόκληρο το οπτικό μου πεδίο, με κάποια προβλήματα μεν. Κράτησα το σπαθί μπροστά και τους κοίταξα όλους. Εκείνοι δίσταζαν να πλησιάσουν αλλά τελικά, κατάφερναν ένα ένα τα βήματα. Έπρεπε να τους προσέχω όλους, ειδικά εκείνος με την σφύρα. Όταν έφτασαν αρκετά κοντά, ξεκίνησαν τις απανωτές επιθέσεις. Ο πρώτος ήρθε από το πλάι μου με το σπαθί του και εκείνο συνάντησε το όπλο μου την κατάλληλη στιγμή για να μην με βλάψει. Η τέλεια απόκρουσή μου έκανε το σπαθί του να τρανταχτεί έντονα, επιδρώντας έτσι και στο χέρι του το οποίο μούδιασε στιγμιαία. Ακριβώς τότε δημιούργησα μία σχισμή στον λαιμό του, η οποία έδωσε ένα τέλος στην ζωή του. Η απελπισία μου μεγάλωσε όταν άλλοι δύο έκαναν ταυτόχρονη επίθεση, ο καθένας από διαφορετική πλευρά. Με ένα πισινό άλμα απέφυγα το σπαθί του ενός και απέκρουσα τον άλλον. Η θήκη μου έγινε το επόμενό μου όπλο και βάρεσε με δύναμη στο πιγούνι τον εχθρό που απέφυγα πριν 1 δευτερόλεπτο. Έπεσε προς τα πίσω και άφησε το σπαθί του από τα χέρια του.

Την ορμή που είχε αποκτήσει η θήκη με την οποία χτύπησα τον έναν, την εκμεταλλεύτηκα για να αποτελειώσω και τον εχθρό που απέκρουα εκείνη τη στιγμή. Τον πέτυχα πλάγια στο πλευρό. Εκείνος λύγισε την μέση του προς εκείνη την πλευρά λόγω του πόνου και γονάτισε. Έτοιμος να τον σκοτώσω, σήκωσα το σπαθί μου ψηλά και το κατέβασα προς το κεφάλι του. Όμως καθώς ύψωσα το σπαθί μου άρχισα να ζαλίζομαι και τα πάντα γύρω μου άρχισαν να γυρίζουν. Η μαυρίλα που κάλυψε τα μάτια μου, αμέσως μετά, με έκανε να πέσω στο έδαφος. Είχα χάσει αρκετό αίμα από τις πληγές και ο πόνος των σπασμένων κοκάλων και τραυματισμένων σημείων επιβάρυνε την κατάσταση κατά πολύ. Όταν ψιλοσυνήλθα, είδα έναν από επάνω μου να φέρνει το σπαθί του πάνω μου. Αυτόματα, το χέρι που κρατούσε την θήκη ήρθε μπροστά μου για να αποκρούσει το σπαθί του.
-Όχι ακόμα... δεν θα πεθάνω ακόμα!
Η επόμενη έκφραση του προσώπου του με έκανε να καταλάβω πως δείλιασε.
-Συγγνώμη αλλά δεν θα με σκοτώσει ένα σκουπίδι σαν και εσένα!
Με το ελεύθερο χέρι μου έπιασα το σπαθί μου από κάτω, που είχε πέσει λόγω της ζαλάδας μου, και έσκισα την κοιλιά του. Αίμα πετάχτηκε παντού γύρω από εκείνον, συμπεριλαμβανομένου και εμένα. Χωρίς να το καταλάβω, τα όπλα μου έπεσαν από τα χέρια μου. Το πρόσεξα μόνο όταν ο επόμενος αντίπαλός μου εμφανίστηκε, με την σφύρα, που μου είχε καταστρέψει την φτέρνα πριν, στο χέρι του. Ήταν σαν να είχα χάσει τον έλεγχο των χεριών μου. Είχαν χαμηλώσει και είχαν μείνει ακίνητα. Όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να τα χειριστώ.

Πλησίαζε με τρομακτικό ρυθμό και δεν θα είχα την ευκαιρία να αμυνθώ. Το δεξί μου πόδι με παράτησε και εκείνο και με την σειρά του με έριξε πάλι κάτω. Την μόνη κίνηση που μπορούσα πλέον να κάνω ήταν να σηκώσω την μέση μου και να μείνω σε μία καθιστή στάση.
-Πολέμισες πολύ καλά Takasugi και σε θαυμάζω για την προσπάθειά σου. Μπορώ να παραδεχτώ ότι είσουν άξιος πολεμιστής. Τελικά όμως δεν μπόρεσες να ξεφύγεις από τα δόντια του πληρώματός μας. Αντίο τώρα και καλή είσοδο στην κόλαση!
Είδα το σφυρί να τραβιέται προς τα πίσω ώστε να πάρει την κατάλληλη φόρα και ορμή για να μου συνθλίψει το κεφάλι. Και έφτασε η στιγμή όπου εκείνο ήρθε καταπάνω μου από μία απόσταση 1 μέτρου. Μπορούσα ήδη να νιώσω την καταστροφική του δύναμη μόνο και μόνο βλέποντάς το να πλησιάζει. Και τότε... ο ήχος της σύγκρουσης μετάλλων ακούστηκε. Δεν κατάλαβα αρχικά τι έγινε μέχρι που πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιγής. Δεν είχα κλείσει καθόλου τα μάτια αλλά και πάλι δεν μπόρεσα να διανοηθώ την ξαφνική εμφάνιση μιας πολύ λεπτής μεταλλικής μπάρας. Όταν όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα στο συννεφιασμένο μου μυαλό κατάλαβα πως ένα ξίφος είχε αποκρούσει μόνο με την μύτη του το τεράστιο σφυρί. Γύρισα το κεφάλι μου για να δω σε ποιον άνηκε. Μέσα στο άπειρο σκοτάδι της νύχτας και σε συνδιασμό με το πυκνό "κάλυμμα" που δημιουργούσαν τα δέντρα δεν μπόρεσα να διακρίνω ακριβώς το άτομο εκείνο. Όμως, από το λιγοστό φως των φαναριών και των δαυλών που κρατούσαν όλοι οι υπόλοιποι, πρόσεξα πως ήταν ολόκληρος δεμένος με επιδέσμους.

Είχα κάποιον στο κεφάλι μου αλλά αποκλείεται να ήταν εκείνος. Είδα πως το χέρι με το οποίο κρατούσε το ξίφος, άσκησε λίγη περισσότερη δύναμη σε εκείνο και τότε ένα χαρακτηριστικός θόρυβος ήχησε στα αυτιά μας. Είδα την σφύρα του εχθρού να ραγίζει παντού ξεκινώντας από το σημείο που είχε αποκρουστεί. Λίγο αργότερα, κομμάτια έπεφταν από το όπλο του και τέλος έσπασε σε χιλιάδες μέρη. Ο ίδιος άρχισε να τρέμει από τον φόβο του βλέποντας το σφυρί του να καταστρέφεται. Κοιτάζοντας μετά τα μάτια του υπεύθυνου γι'αυτό ρίγισε ακόμα περισσότερο. Τότε ξεκίνησε ο χορός θανάτου του άγνωστου πολεμιστή. Εξαφανίστηκε από πίσω μου και εμφανιζόταν για μικρά χρονικά διαστήματα κοντά στους ζωντανούς, τόσο όσο χρειαζόταν για να τους σφάξει. Οι επιθέσεις του ήταν τόσο καλοζυγισμένες και ακριβείς που ο καθένας τους πέθαινε μόνο με ένα κάρφωμα από το ξίφος. Και εντύπωση δεν μου έκανε ο απότομος θάνατός τους, αλλά το ότι όλα του τα χτυπήματα προσγειώνονταν σε σημεία όπου ούτε καν εγώ δεν ήξερα πως ήταν ικανά να αποτελειώσουν κάποιον. Ο αγώνας του, ή μάλλον η προθέρμανσή του τελείωσε αρκετά γρήγορα. Πλέον ήξερα ποιος με είχε σώσει και είχε διαλύσει μία δεκάδα αντιπάλους σε δευτερόλεπτα. Ήταν αυτός που μου είχε έρθει εξ'αρχής στο κεφάλι αλλά τον είχα αποκλείσει αυτόματα. Ένα φανάρι έπεσε κάτω και έσπασε, σκορπώντας τις φλόγες του στα χόρτα. Ξερά και μη, έλαμψαν κατευθείαν από την θερμότητα της φωτιάς που ξεκινούσε. Το φως που εμφανίστηκε από την φωτιά με σιγούρεψε για την ταυτότητά του. Ήταν ο Jaggerjaw, ο άνθρωπος που θεώρησα πως είχα σκοτώσει, κομματιάζοντάς τον στο Cytherea.

Ήταν εδώ μπροστά μου, πιστή απόδειξη πως η ζωή του συνέχιζε κανονικά. Δεν ξέρω γιατί αλλά με είχε βοηθήσει την συγκεκριμένη στιγμή. Ο λόγος πίσω από όλα αυτά μου έμεινε άγνωστος προς το παρόν καθώς το βλέμμα του με έκανε να τα ξεχάσω όλα. Τα μάτια του ήταν τα ίδια με εκείνα στο τουρνουά που είχε διεξαχθεί. Διψούσαν για αίμα αλλά ταυτόχρονα ήταν τόσο άψυχα. Κι όμως, κάτι είχε αλλάξει από τότε. Υπήρχε κάτι διαφορετικό εκεί που με καθησύχαζε. Δεν μου πήγαινε η καρδιά στο να τον πολεμίσω ξανά και ούτε να του κρατήσω κακία για οποιονδήποτε λόγο. Με το κεφάλι του μου έκανε νόημα δείχνοντάς μου τον Jango. Ήταν ο μόνος που είχε μείνει ζωντανός από όλο αυτό το φεστιβάλ αίματος. Φυσικά δεν θα έχανα την ευκαιρία να τον σκοτώσω και αυτόν, παρ'όλο που δεν είχα την δύναμη να κινήσω τα πόδια μου και τα χέρια μου.
-Άσε με να τον σκοτώσω! Του χρωστάω πολλά! Μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο για την τωρινή μου κατάσταση αλλά θα τα καταφέρω! Απλά μην τον αφήσεις να ξεφύγει!
Ήταν σαν να με υπάκουσε. Πήγε δίπλα στον κατατρομαγμένο Jango και ετοίμασε το ξίφος του. Εκείνος άρχισε να τρέχει αλλά πίστεψα πως δεν θα ξέφευγε. Και είμουν σωστός. Oι κραυγές πόνου του έφτασαν αρκετά μέτρα μέσα στο δάσος. Δευτερόλεπτα αργότερα είδα τον Jaggerjaw να τον σέρνει προς το μέρος μου. Είχε τραυματήσει και τα δύο πόδια του Jango, κλέβοντάς του την ικανότητα να σταθεί όρθιος.
-Πώς νιώθεις σκουπίδι!? Είσαι στην ίδια κατάσταση με εμένα και μπορώ να πω πως επωφελήσαι εναντίον μου καθώς έχεις και πλήρη έλεγχο των χεριών! Τί θα κάνεις τώρα?

-Σκάσε! Βούλωσε το στόμα σου άχρηστε! Προκάλεσες τόσο πολύ χάος χωρίς να ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει αυτό! Σύντομα το πλήρωμά μου θα σας έχει περιτριγυρίσει και θα σας σφάξει! Δεν έχετε ελπίδα για να διαφύγετε!
-Τουλάχιστον θα έχω σκοτώσει εσένα!
-Πώς? Με τι χέρια? Με τι πόδια? Όλα σου τα άκρα έχουν αχρηστευτεί είτε από τραύματα είτε από την υπερβολική κούραση. Αν τυχόν πεθάνω, αυτό θα οφείλεται στον φιλαράκο σου από εδώ.
Είχε δίκιο. Δεν είχα την δυνατότητα να σηκωθώ και να σκοτώσω τον Jango. Αυτό όμως θεωρητικά άλλαξε όταν τον λόγο τον πήρε ο Jaggerjaw.
-Εδώ κάνεις λάθος!
Μπορώ να πω πως ποτέ δεν πίστεψα ότι θα μιλούσε. Πάντα νόμιζα ότι ήταν μουγκός εκ γεννετής ή λόγω κάποιου μεγάλου τραυματισμού. Με πλησίασε και έσκυψε στο δεξί μου πόδι, αυτό το οποίο δεν είχε τραυματιστεί. Βάζοντας το χέρι του μέσα στους επίδεσμούς του, έβγαλε μία άδεια σύριγγα. Χαλάρωσε τους επιδέσμους σε ένα συγκεκριμένο σημείο ενός ποδιού του και έχωσε την μύτη της σύριγγας μέσα. Απέσπασε ένα είδος υγρού από εκεί και μετά με μία αιφνίδια κίνηση, την κάρφωσε στο πόδι μου. Έβαλε όσο υγρό είχε μέσα στον μύ μου και περίμενε. Αρχικά, δεν μπορούσα να πιστέψω τι έκανε και τρομοκρατήθηκα. Όταν όμως ένιωσα τις δυνάμεις μου να έρχονται πίσω και να νιώθω έτοιμος για τα πάντα δεν αμφισβήτησα άλλο την πράξη του.

-Αδρεναλίνη... ποιός να φανταζόταν ότι έκρυβες τέτοια ουσία σε αντικείμενο στο πόδι σου. Τελικά σε κάτι χρησιμεύουν οι επίδεσμοι...
-Δεν την έκρυβα σε κάποιο αντικείμενο.
-Τότε πως...?
-Απέσπασα αδρεναλίνη από τον μυ που κάρφωσα. Βλέπεις με το φρούτο μου, δεν έχω κάποια χρήση για το σώμα μου με αποτέλεσμα να του κάνω ότι θέλω. Ήδη έχω σταματήσει την καρδιά μου και έχω διατηρήσει μία μηδενική θερμοκρασία ώστε να μην αποσυντεθεί το σώμα μου. Πλέον, έχοντας αναλύσει κάθε χιλιοστό του ανθρώπινου σώματος και ξέροντας τα πάντα γι'αυτό, αποφάσισα πως μπορώ να έχω διάφορους τρόπους για να γιατρέψω το κάθετί. Έχω τοποθετήσει πολλαπλές ουσίες σε πολλά σημεία, μυς και κόκαλα, και μπορώ ανα πάσα στιγμή να τις αποσπάσω. Αυτή τη στιγμή, το σώμα μου φιλοξενεί 236 διαφορετικές ουσίες.
-Αυτό δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα που θα μπορούσα να ακούσω.
-Μην ανησυχείς. Το σώμα μου είναι ακόμα "φρέσκο"! Δεν έχει σαπίσει και δεν κατοικείται από μικρόβια ή βακτήρια με τόσες ουσίες που έχω για να τα αντιμετωπίσω. Μην νομίζεις όμως ότι η αδρεναλίνη κρατάει πολύ. Μπορεί να μην σου μείνει αρκετή για να ξεφύγουμε από εδώ. Τελείωνε με την δουλειά σου.
Είχε δίκιο. Δεν είχα ανακτήσει τον έλεγχο των χεριών μου αλλά το ένα μου πόδι ήταν αρκετό. Το ετοίμασα για να πηδήξω κατευθείαν πάνω στον Jango και έσκυψα το κεφάλι μου πάνω στο σπαθί μου.

Με τα δόντια μου, δάγκωσα την λαβή και το σήκωσα. Κοίταξα τον Jango μία τελευταία φορά και είδα τον τρόμο να τον καταλαμβάνει ολόκληρο. Τα γελία γυαλιά του είχαν πέσει κάτω αποκαλύπτοντας έτσι τα τρεμάμενα μάτια του. Χόρτασα από τον ίδιο. Έβαλα όση δύναμη είχα στο πόδι μου και με ένα άλμα πετάχτηκα πάνω στον πεσμένο αντίπαλο. Γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι την τελευταία στιγμή, σταυρώνοντας έτσι ένα θανάσιμο χτύπημα. Το κεφάλι του Jango σύρθηκε στο έδαφος με ένα χαρακτηριστικό βλέμμα που κοιτούσε προς τα πάνω. Το στόμα του είχε μείνει ανοιχτό, όπως ήταν δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του. Ο Jaggerjaw ήρθε και έγινε το στήριγμά μου. Δεν ήξερα τι πλοκή είχαν πάρει τα πράγματα, αλλά φαινόταν πως δεν ήταν εχθρός μου για τώρα. Είχα άπειρες απορίες για τον ίδιο και για την σχέση που κρατούσε με τον Goro... αν την κρατούσε. Ένα ακόμα πρόβλημα εμφανίστηκε μπροστά μας καθώς το μέρος είχε καλυφθεί από επικίνδυνες πύρινες γλώσσες. Δεν μας είχε μείνει κάποια διέξοδος και αυτό μας ανησύχησε. Ήταν προφανές πως δεν μπορούσαμε να περάσουμε μέσα από αυτές. Αν δεν γινόταν κάτι θα καιγόμασταν ζωντανοί. Προσπάθησα για άλλη μία φορά να μετατραπώ σε καπνός αλλά δεν μπόρεσα. Έκανα να καταλάβω τον λόγο πίσω από αυτό και τότε θυμήθηκα το γιατί. Έπρεπε να αρνιόμουν την θνητή μου υπόσταση. Φαίνεται πως μέσα από όλους αυτούς τους τραυματισμούς και τους πόνους το είχα ξεχάσει και είχα επικεντρωθεί σε αυτούς από το πρώτο μόλις χτύπημα που δέχτηκα στο νησί αυτό. Ήξερα πως να το ξεπεράσω αυτή τη φορά. Κάθισα κάτω και πήρα βαθιά ανάσα. Πολλά πράγματα ήρθαν στο μυαλό μου αλλά κυριότερα ο πόνος και η ζάλη από την κούραση. Απομάκρυνα αυτές τις κύριες αιτίες για την προσωρινή απώλεια των δυνάμεών μου και μετά σηκώθηκα.

Οι δυνάμεις μου είχαν όντως επιστρέψει. Πλέον έπρεπε να προπονηθώ στο να αψηφώ τον πόνο και την κούραση. Έπρεπε να σκέφτομαι σαν εθέριο ον για να έχω την βοήθεια του καπνού μου. Από το χέρι μου αιωρήθηκε καπνός, όπως ακριβώς το σκεφτόμουν. Κοίταξα τον Jaggerjaw και πρόσεξα καθαρά την εντυπωσιασμένη φάτσα του παρ'όλο που καλυβόταν από επιδέσμους.
-Τι είναι αυτό...?
-Δυνάμεις παρόμοιες με τις δικές σου! Τώρα ας φύγουμε από εδώ!
Έστειλα καπνό στον Jaggerjaw και αφού τον πύκνωσα αρκετά προσπάθησα να τον σηκώσω στον αέρα. Όμως ήταν καθαρά αδύνατο για εμένα εκείνη την ώρα. Δεν είχα την δύναμη για τίποτα και ποτέ στο παρελθόν δεν είχα δοκιμάσει κάτι τέτοιο. Ανέτρεξα στην εναλλακτική λύση που μου ήρθε στο μυαλό. Μετέφερα αρκετό καπνό σε ένα συγκεκριμένο σημείο που έκαιγε η φωτιά και τον σταθεροποίησα εκεί. Η φωτιά, από την έλλειψη οξυγόνου, μίκρυνε μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς. Έκανα νόημα στον Jaggerjaw να περάσει και το έκανε. Από εκεί και πέρα, όλα είχα να κάνουν με τον χρόνο. Μετατράπηκα σε καπνό καθώς ήταν πιο εύκολο για εμένα να κινηθώ σε εκείνη την μορφή και αρχίσαμε τον δρόμο μας προς την θάλασσα. Προσανατολίστηκα με τέτοιον τρόπο ώστε να εντοπίσω το σημείο στο οποίο είχα αφήσει το πλοίο μου, αποφεύγοντας παράλληλα τους εχθρούς που μας έψαχναν. Όταν βρήκαμε το πλοίο, αντικρύσαμε και μία βάρκα στην ακτή. Μάλλον κάποια μέλη του πληρώματος του Jango, είχαν βρει το πλοίο μου και το έλεγξαν αφήνοντας πίσω τους την βάρκα. Δεν ήταν δύσκολο για εμένα να προβώ στο καράβι που ήταν αγκυροβολημένο αρκετά μακριά από το νησί αλλά για τον Jaggerjaw ήταν μία περίπλοκη υπόθεση. Χρησιμοποιήσαμε την βάρκα και φτάσαμε στο πλοίο μου. Δεν θα μέναμε άλλο σε ένα τόσο εχθρικό νησί....

Τέλος A Major Treason! Destroyed From Within!

Όνομα:Takasugi Shinsuke
Haki Points: -
Player of the Month Points:10
Beli: 90.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις: Πάρα πολύ καλή η ιστορία σου,ήταν ''έξυπνη'' και είχε πλάκα.
Δεν βρήκα κάποιο αρνητικό.