[Τέλος] Η τυραννία των Trump Siblings Pirates.

Αρχή

Είχαν περάσει τρεις μέρες από τότε που έφυγα απ'το νησί της Toroa. Εκεί είχα επιχειρήσει να βοηθήσω τους Επαναστάτες να νικήσουν έναντι των αριθμητικά ισχυρότερων Marine, έπειτα από διαταγή του Kakumeika. Στο νησί μάλιστα βρέθηκε και η Κυνηγός Επικηρυγμένων Minatsuki Onizuka, η οποία προσπάθησε να με ξεγελάσει αρχικά για να πάρει το κεφάλι μου, αλλά αφού "φανερώθηκε" στράφηκε εναντίον μου βοηθώντας τους Marines. Εν τέλει, κατάφερα να υποστηρίξω αρκετά τους συντρόφους μου και έφυγα απ'το νησί με τον Squalo να συνεχίζει να με εκνευρίζει.
Την παρούσα στιγμή βρισκόμασταν στη μέση του πουθενά και το εννοώ κυριολεκτικά. Η πυξίδα μου είχε χαλάσει και δεν μπορούσα να υπολογίσω τις συντεταγμένες, με αποτέλεσμα να έχουμε χαθεί.
-VOOOOOIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!! Είσαι τελείως άχρηστος σκουπίδι!!!! Αν το έκανα μόνος μ...
-Σκάσε!!! Είναι ήδη εκνευριστικό να μην καταλαβαίνω τι γίνεται! Μη με νευριάζεις άλλο, εκτός κι αν θες να γίνεις τροφή για τα ψάρια!!!
Η συζήτηση είχε συνολική διάρκεια περίπου 20 λεπτά με αποτέλεσμα να καταλήξουμε σε μια μονομαχία, απ'την οποία βγήκα νικητής καθώς το αριστερό του χέρι ήταν μηχανικό. Κατά τη διάρκεια της αψιμαχίας μας, δεν προσέξαμε ότι ο ουρανός είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Άμεσο επακόλουθο ήταν να βρεθούμε στο κέντρο μιας ισχυρής καταιγίδας, απ'την οποία ήταν αδύνατο να ξεφύγουμε λόγω των περιστάσεων. Δίνοντας οδηγίες στον Squalo, προσπαθούσαμε απεγνωσμένα να ισορροπήσουμε το καράβια για να μην αναποδογυρίσει ή δεχθεί υπερβολικές ζημιές απ'τα υψηλά κύματα. Μαχόμασταν ενάντια της φύσης για αρκετά λεπτά, αλλά όπως είναι γνωστό, η φύση δεν εξιλεώνεται. Ένα πελώριο κύμα πέρασε σε ύψος το καράβι και έσκασε στο κατάστρωμα με δύναμη, καταστρέφοντας το ένα πανί του κεντρικού καταρτιού. Εκείνο έπεσε με το τεράστιο ξύλο και χτύπησε εμένα και τον Squalo, ρίχνοντάς μας αναίσθητους.

Άνοιξα τα μάτια μου καθώς ο ήλιος με χτυπούσε κατά κούτελα. Βρισκόμουν πλακωμένος απ'το μεγάλο ξύλο του πανιού στην άκρη του καταστρώματος. Το έσπρωξα με δύναμη και στάθηκα στα πόδια μου με δυσκολία. Ήμασταν ακόμα στη θάλασσα, αλλά το πλοίο είχε δεχθεί αρκετές ζημιές. Είδα τον Squalo να βρίσκεται στην ίδια μοίρα με εμένα και τον έσυρα μακριά απ'το πανί. Δεν είχε ανακτήσει ακόμα τις αισθήσεις του και αποφάσισα να μην τον ξυπνήσω ακόμα. Περπάτησα λίγο στο καράβι για να ελέγξω την κατάσταση. Ήταν πράγματι σε άσχημη μοίρα. Πόσο το σιχαινόμουν όταν πάθαινε κάτι το πλοίο. Ήταν σαν να είχε ψυχή για μένα, ένιωθα ότι ήταν μέρος του ταξιδιού μου μιας και χάρη σε αυτό μπορούσα να μετακινούμαι. Ακούμπησα το χέρι μου στα ξύλινα κάγκελα στο χώρο του πηδαλίου και κοίταξα τον ορίζοντα. Έκπληκτος παρατήρησα ότι ήμασταν κοντά σε ένα νησί, απ'το οποίο ξεπρόβαλε κάτι ιδιαίτερα ψηλό. Έτρεξα και ρίχνοντας μια σιγανή κλοτσιά στο πρόσωπο του Squalo, τον ανάγκασα να σηκωθεί.
-Vooooooiiiiiiiii!!!! Μη με κλοτσάς σκουπίδι!!!
-Σκάσε και σήκω. Έχουμε δουλειά. Δες εκείνο το νησί. Δεν είμαστε πολύ μακριά, κουνήσου και δώσε ένα χεράκι.
Έτσι, μετακινήσαμε το σπασμένο ξύλο με το πανί σε σημείο που να μη μας ενοχλούσε και ανοίξαμε τα πανιά, τα οποία είχαμε φροντίσει να ασφαλίσουμε κατά τη διάρκεια της καταιγίδας. Δεν είχα ακούσει για νησί στην West Blue που περιείχε κάτι τόσο ψηλό. Γεμάτος περιέργεια και ανυπομονησία για το πότε θα φτάσουμε, ανοίξαμε τα πανιά και πλεύσαμε προς το άγνωστο νησί. Ο άνεμος ήταν σχετικά ισχυρός και με το μέρος μας, αυξάνοντας την ταχύτητα της πλεύσης. Καθώς ταξιδεύαμε όμως, παρατήρησα μια μικρή βάρκα να μας πλησιάζει. Επιβάτες ήταν ένα μικρό αγόρι που είχε απλώσει τα χέρια του προς το μέρος μας κι ένας άντρας, ο οποίος ήταν πεσμένος στο πάτωμα της βάρκας.

-Σας παρακαλώ βοηθήστε με!!! φώναξε το παιδί. Ο μπαμπάς μου είναι πολύ άρρωστος!
-Πφφ... άστους. Είναι δίπλα στο νησί.
-Τι λες ρε! απάντησα και πέταξα την ανεμόσκαλα. Ανεβείτε πάνω!
Μετά από λίγη ώρα το παιδί και ο πατέρας ανέβηκαν στο πλοίο μου. Ο άντρας φάνταζε πολύ άρρωστος. Τον πλησίασα και τον έπιασα απ'τον ώμο για να τον δω καλύτερα. Τότε, με μια απότομη κίνηση, έφερε ένα μαχαίρι στον λαιμό μου. Ο Squalo γύρισε προς το μέρος μου και τότε ο μικρός τράβηξε ένα όπλο και στόχευσε τον ξιφομάχο.
-Voooii!! Τι κάνετε σκουπίδια?
-Σας ληστεύουμε! Ασπρομάλλη, φέρε ότι πολυτιμότερο έχετε.
Άρχισα να γελάω μέχρι που πίεσε ελαφρά το μαχαίρι στο λαιμό μου.
-Ποιον κοροϊδεύεις? Δεν έχεις τα κότσια να με σκοτώσεις! Και τι ακριβώς παριστάνει το πιτσιρίκι με το πιστόλι?
-Σκασμός!!! Απλά κάντε ότι είπα και μετά πηδήξτε στη θάλασσα!
-Squalo, δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι. Στους παραδίδω.
-Τς... όλα τα εύκολα σε μένα! γκρίνιαξε και με μεγάλη ταχύτητα βγήκε πίσω απ'το παιδί, το οποίο στην απόπειρά του να τον σκοτώσει, πυροβόλησε στον αέρα. Το σπαθί του Squalo βρισκόταν πλέον στο λαιμό του αγοριού και ο άντρας φάνηκε να έχει πανικοβληθεί.
-Εντάξει!!! Εντάξει!!! Άφησέ τον ελεύθερο!! Θα κάνω ότι θες! Ότι θες!
-Squalo...
Ευτυχώς τους άφησε και οι 2 τους αγκαλιάστηκαν. Αφού ηρέμησαν, ο άντρας πήρε το λόγο.
-Ονομάζομαι Borodo και αυτός είναι ο Akisu. Οι πραγματικοί του γονείς τον άφησαν σε ένα καλάθι και τον έστειλαν στη θάλασσα για να ξεφύγει απ'την τυραννία των Trump Siblings Pirates.
-Ποιοι είναι αυτοί?
-Είναι πειρατές που κυρίευσαν το Clockwork Island και βάζουν τους πολίτες να δουλεύουν για αυτούς.
-Clockwork? Δε θυμάμαι να υπάρχει τέτοιο νησί στην West Blue..
-West Blue!? Μα βρίσκεστε στη South Blue!
-ΠΩΣ!!!???
-Δεν σας καταλαβαίνω, αλλά τέλος πάντων. Βρήκα τον Akisu στη θάλασσα και τον μεγάλωσα σαν να ήταν δικός μου υιός. Από τότε δουλεύουμε σαν ομάδα. Σας παρακαλώ, μην τον πειράξετε!
-Δε μας νοιάζει! Να τους πετάξω στη θάλασσα?
-Όχι, ίσως μας φανούν χρήσιμοι!

-Πώς δηλαδή?
-Είναι από αυτή τη θάλασσα, άρα θα ξέρουν κάτι παραπάνω για το νησί. Θα τους χρησιμοποιήσουμε ως οδηγούς στο Clockwork.
-Όχι, σας παρακαλώ. Μην το κάνετε αυτό!
-Η εναλλακτική σας επιλογή είναι να σας ρίξω στον ωκεανό και να γίνετε τροφή για τα ψάρια.
Έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας μέχρι που φτάσαμε στο νησί. Αφού έτσι είχε η κατάσταση δε χρειαζόταν να αποκρύψω την ταυτότητά μου. Αφού ρίξαμε άγκυρα, κατεβήκαμε στο μικρό λιμάνι του νησιού και βρεθήκαμε μπροστά σε έναν πελώριο πύργο.
-Αν σας "ξεναγήσουμε" στην Clockwork Town και στον Πύργο, θα μας αφήσετε να φύγουμε?
-Τι παραλείπεις?
-Το κάστρο των Trump Siblings. Εκεί βρίσκονται ο Bear King κι η Bear Queen, σας παρακαλώ, μη μας αναγκάσετε να σας πάμε μέχρι εκεί.
-Αν δεν έχω θέμα τότε θα σας αφήσω. Μέχρι τότε, ξεναγήστε μας στην πανέμορφη πόλη του νεαρού.
Αμέσως ο Borodo ξεκίνησε να κάνει ότι συμφωνήσαμε. Μας έδινε εξηγήσεις σχετικά με το οτιδήποτε βλέπαμε γύρω μας, μέχρι που φτάσαμε στη βάση του Tower. Ήταν πράγματι τεράστιος και μπορούσα να δω μια πόρτα στο κέντρο του.
-Είμαστε τυχεροί! Ο ανελκυστήρας ίσως λειτουργεί.
Πλησιάσαμε στην πόρτα και εκείνη άνοιξε με το πάτημα ενός κουμπιού. Οι τέσσερις μας μπήκαμε μέσα και στη συνέχεια ο Akisu πάτησε ένα άλλο κουμπί που είχε ένα βελάκι προς τα πάνω. Ένα τράνταγμα ακολούθησε και τότε το "κουτί" άρχισε να κινείται προς τα πάνω. Ο Borodo φαινόταν αγχωμένος, αλλά κάπως πιο ήρεμος μετά τη χρήση του ανελκυστήρα.
-Προς τι η ανακούφιση?
-Δε θες να ξέρει τι θα γινόταν αν έπρεπε να ανέβουμε στην πόλη απ'τις σκάλες.

-Δε θα με χάλαγε να ξέρω. του απάντησα όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας περίεργος ήχος και ο ανελκυστήρας σταμάτησε να κινείται. Ένα κουμπί άναψε και ο Borodo το πάτησε για να ανοίξουν οι πόρτες. Μπροστά μας εμφανίστηκε μια πόλη που έσφυζε από ζωή.
-Καλώς ήρθατε στην Clockword Town. Είναι το μέρος που κυβερνάται από τον Bear King και τους Trump Siblings Pirates. Μην περιμένετε να βρείτε κάτι της προκοπής. Σχεδόν όλα τα πολύτιμα ή χρήσιμα αγαθά έχουν ήδη κατασχεθεί, είτε επειδή τα χρειάζονταν είτε επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν τους υψηλούς φόρους.
-Ενδιαφέρον.
-Πού το βρίσκεις το ενδιαφέρον ρε ηλίθιε?
-Θέλω να πολεμήσω με τους Trump Siblings Pirates!!! Θέλω να δω πόσο δυνατοί είναι!!!
-Καλά στους χαρίζω. Θέλω να κάνω μια βόλτα στην πόλη. Borodo και Akisu θα χωριστείτε για να οδηγείτε και τους 2 μας.
-Τι!? Δεν υπάρχει περίπτωση!!!
-Όχι Borodo, είναι εντάξει.
-O Akisu θα έρθει μαζί μου μιας και ο Squalo είναι ηλίθιος και θα πολεμήσει. Άρα Borodo φυλάξου, βγαίνει συχνά εκτός ελέγχου! Squalo, μην τολμήσεις και με αναφέρεις πουθενά. Δε θέλω να μπλεχτώ πουθενά χωρίς να το έχω σχεδιάσει.
-Ηρεμία, αφού ξέρεις ότι δεν μένουν ποτέ επιζώντες!!!
Αμέσως μετά γύρισε την πλάτη του σε εμάς, ενώ ο Borodo κοίταξε φοβισμένος τον Akisu. Όπως και να είχε το πράγμα, ο μικρός θα ήταν ασφαλής μαζί μου, αυτός που θα είχε το πρόβλημα ήταν ο Borodo.

Ο Squalo σύντομα χάθηκε στα στενά ουρλιάζοντας. Εγώ απ'την άλλη είχα σκοπό να κάνω μερικές βόλτες γύρω απ'τα διάφορα μαγαζιά. Έτσι ο Akisu άρχισε να μου δείχνει τα κατατόπια. Είχαμε περπατήσει τα 3/4 της πόλης όταν αποφάσισα να σταματήσουμε σε ένα εστιατόρια για να φάμε. Μπήκαμε λοιπόν στο κτήριο και καθίσαμε σε ένα τραπέζι κοντά στην πόρτα. Ένας σερβιτόρος ήρθε να πάρει παραγγελία και αφού του ζήτησα 2 πιάτα με μπριζόλες και 1 μπουκάλι μπύρας, χάθηκε απ'τα μάτια μου.
-Λοιπόν Akisu? O Borodo είπε ότι οι γονείς σου προσπάθησαν να σε απομακρύνουν απ'το νησί για το καλό σου, αλλά απ'ότι φαίνεται δεν τα κατάφεραν.
-Αυτό είναι σχετικό. Ζω με τον Borodo κυρίως στη θάλασσα. Ληστεύουμε ανυποψίαστους περαστικούς και έτσι καταφέρνουμε να ζήσουμε. Έχω έρθει στο νησί μόνο και μόνο για να πάρω προμήθειες, αλλά έμεινα αρκετά λόγω της κατάστασης.
-Κατάλαβα. Αυτό που έγινε με τους γονείς σου σε πονάει?
-Τι?
Τότε ο σερβιτόρος έφερε τις παραγγελίες, όταν ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δύναμη και στο μαγαζί εισήλθαν 4 άντρες. Φορούσαν ομοιόμορφες μπλούζες και οι 2 από αυτούς μπαντάνα, ενώ σε κάποιο σημείο του σώματός τους είχαν ένα ηλίθιο τατουάζ.
-Ωχ, αυτοί είναι. Οι Trump Siblings Pirates! είπε ψιθυριστά.
Ο σερβιτόρος άφησε βιαστικά τα πιάτα και έτρεξε στο ταμείο, ενώ ταυτόχρονα ο ένας απ'τους πειρατές αναποδογύρισε μια καρέκλα και έβαλε το πόδι του πάνω της.
-Καλησπέρα!!! Ήρθαμε να συλλέξουμε τους φόρους. Το απογευματάκι περάστε κι απ'το παλάτι, ο βασιλιάς σας θέλει να δουλέψετε!

-Λυπάμαι... αλλά δεν έχω μαζέψει ακόμα τα λεφτά... αν μου δίνατε 3 ημέρες θα...
-3 ημέρες!? Σιγά μην περιμένει τόσο πολύ η αυτού μεγαλειότητα του! Θα κάνω ότι δεν άκουσα αυτό που είπατε και θα ξαναρωτήσω. Θα πληρώσετε τους φόρους?
Ο σερβιτόρος που τελικά αποδείχθηκε ότι είναι και κάτοχος του μαγαζιού, έπεσε στα γόνατα και ακουμπώντας το κεφάλι του στο πάτωμα άρχισε να παρακαλάει τον πειρατή.
-Σας παρακαλώ, δώστε μου μονάχα 3 μέρες! Αν όχι 3 έστω 2! Θα τα βρω τα λεφτά, σας το ορκίζομαι!!!
-Πφφ... άχρηστοι άνθρωποι.
Τότε οι 4 πειρατές τον κύκλωσαν και άρχισαν να τον κλοτσούν.
-Δε μας νοιάζει αν δεν έχεις τα λεφτά. Θα σου πάρουμε το μαγαζί! Ο λόγος του βασιλιά είναι νόμος!!!
Εν το μεταξύ, εγώ έτρωγα την νόστιμη μπριζόλα του άντρα, ενώ ο Akisu κοιτούσε έντρομος τον μαγαζάτορα να δέχεται τα χτυπήματα. Άφησα το πιρούνι στο πιάτο μου και στράφηκα προς τον μικρό.
-Θες οι πειρατές να πληρώσουν για αυτό που σου έκαναν?
Δεν απάντησε παρά με κοίταξε μπερδεμένος στα μάτια.
-Ναι ή όχι?
-...Ναι...
Την επόμενη στιγμή σηκώθηκα ρίχνοντας την καρέκλα μου στο πάτωμα και κάνοντας τους πειρατές να στραφούν προς τα μένα.
-Παιδιά, χαλάτε την ηρεμία του γεύματος μου. Φύγετε πριν εκνευριστώ περισσότερο.
Οι πειρατές άρχισαν να γελούν και ο ένας έριξε μια τελευταία κλοτσιά στον μαγαζάτορα, ο οποίος είχε τραυματιστεί πολύ βαριά. Έσφιξα τις γροθιές μου μετά το τελευταίο και τους κοίταξα θυμωμένος.
-Αντιμίλησες ανθρωπάκι?
-Κάνε στην άκρη. Μολύνεις τον αέρα που αναπνέω.
Μετά το τελευταίο σχόλιο και οι 4 τράβηξαν τα σπαθιά τους και αυτός που δέχθηκε την προσβολή μου όρμισε τείνοντας το όπλο του προς το στήθος μου.

Στέλνοντας μαγνητικά κύματα, συμπύκνωσα το σπαθί του με αποτέλεσμα η επίθεσή του να μην έχει αποτέλεσμα. Την επόμενη στιγμή σήκωσα το χέρι μου και με την άκρη της παλάμης μου τον χτύπησα στο σβέρκο, ρίχνοντάς τον αναίσθητο στο έδαφος.
-Τ...Τέρας! Πώς το έκανες αυτό!?
-Βαριέμαι να συζητάω μαζί σας!
Τράβηξα το σπαθί μου απ'τη θήκη στην πλάτη μου και με μια περιστροφή έκοψα στο στήθος τον έναν. Οι άλλοι 2 με κοιτούσαν έκπληκτοι και μη ξέροντας τι να κάνουν. Τότε ο ένας πήρε το θάρρος και μου πέταξε το σπαθί του, το οποίο σταμάτησα με τη χρήση των δυνάμεών μου, και έβγαλε απ'τη ζώνη του ένα όπλο. Το σπαθί βρισκόταν μετέωρο λίγα εκατοστά μπροστά μου και ο πειρατής αφού με στόχευσε, πάτησε την σκανδάλη, αλλά η σφαίρα δε με έφτασε ποτέ. Όπως το σπαθί, έτσι και η σφαίρα σταμάτησε. Ο Akisu κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια τη μονομαχία, ενώ είχε κρυφτεί πίσω απ'το τραπέζι.
-Τι στο καλό είσαι!?
-Θα πω κάτι κλισέ. Ο χειρότερός σας εφιάλτης!
Με μια κίνηση των χεριών μου, η σφαίρα και το σπαθί εκσφενδονίστηκαν κατά πάνω τους. Ο πειρατής που μου πέταξε το σπαθί έπεσε νεκρός στο έδαφος, αφού και τα 2 όπλα καρφώθηκαν στο στήθος του. Ο άλλος αναζήτησε τη σωτηρία του στη φυγή και πράγματι θα τα κατάφερνε, αν δεν ήμουν χρήστης Φρούτου. Πριν περάσει την πόρτα του μαγαζιού, έλεγξα την σφαίρα που είχε ρίξει ο προηγούμενος πειρατής και την έστειλα στο κεφάλι του δειλού αντιπάλου μου. Το μισό του σώμα είχε βγει στον δρόμο και το επεισόδιο δε θα αργούσε να βγει παραέξω. Πλησίασα τον μαγαζάτορα και έπιασα τον λαιμό του για να ελέγξω τον παλμό του. Ευτυχώς ήταν ακόμη ζωντανός, αλλά χρειαζόταν άμεσα περίθαλψη. Ένας περίεργος ήχος ακούστηκε και γυρνώντας, πρόσεξα μια γυναίκα να στέκεται στην πόρτα.

Ήταν πολύ όμορφη. Ψηλή, ξανθιά, με κόκκινα σαρκώδη χείλη. Φορούσε ένα μεγάλο λευκό φόρεμα με υπερυψωμένο γιακά και στα αυτιά της κρέμονταν 2 ασημένια σκουλαρίκια. Ο ήχος που είχε ακουστεί νωρίτερα προερχόταν απ'τις λευκές γόβες τις και καθώς στεκόταν, παρατηρούσε τι είχε συμβεί.
-Να μαντέψω ότι εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτό?
-Ποιος άλλος? Είσαι η επικεφαλής τους?
-Επικεφαλής? Μη με μειώνεις! Είμαι η Honey Queen, η βασίλισσα του νησιού και σύζυγος του Bear King. Η αθλιότητα σου πρέπει να τιμωρηθεί.
-Δε μου αρέσουν οι μάχες με γυναίκες, αλλά αν επιμένεις. της απάντησα και έστρεψα το σπαθί μου προς το μέρος της.
Εκείνη άρχισε να γελάει και άπλωσε τα χέρια της, σαν να μου έλεγε "σκότωσέ με αν μπορείς". Η υποτίμηση του αντιπάλου σου όμως, πάντα δεν οδηγεί σε κάτι καλό. Πατώντας πάνω σε μια καρέκλα, πήδηξα κατά πάνω της και με μια περιστροφή του σπαθιού μου την αποκεφάλισα.
-Ανόητη γυναίκα. Μην υπερεκτιμάς τις ικανότητ...
Ο λόγος μου διακόπηκε όταν γυρνώντας είδα το σώμα της να έχει μετατραπεί σε υγρό και να ενώνεται ξανά με το κεφάλι της. Μετά από αυτό, στεκόταν με το ίδιο επιβλητικό της ύφος μπροστά μου κοιτώντας με υπεροπτικά.
-Αυτό ήταν όλο εισβολέα?
-Logia ε? Πολύ της μόδας έχουν γίνει τελευταία. Μία ο Smoker, μία ο Shouichi και τώρα εσύ... έχω βαρεθεί να χρησιμοποιώ το δίχτυ μου! αναφώνησα και έβγαλα απ'την πίσω θήκη του παντελονιού μου το δίχτυ από Kairoseki.

Άρχισα να το περιστρέφω, ενώ η Honey Queen με κοιτούσε με το ίδιο υπεροπτικό βλέμμα.
-Δεν έχει σημασία ότι κι αν κρατάς! Δεν μπορείς να με νικήσεις!
-Μαζί με εσένα, έχω νικήσει 3 Logia. Μου φαίνεται ότι πρέπει να φτιάξω λίστα.
-Κοίτα αρχικά να μάθεις να περιστρέφεις το δίχτυ και μετά προσπάθησε να με πολεμήσεις. Μα τι λέω... θα σου πάρει αιώνες μέχρι να το μάθεις και δε σου δίνω πάνω από 1 λεπτό ζωής.
Την επόμενη στιγμή μετατράπηκε σε υγρό και με μεγάλη ταχύτητα μεταφέρθηκε πίσω μου. Παίρνοντας εν μέρει την ανθρώπινη μορφή της, με κλότσησε στα αχαμνά. Μετά από μια κραυγή πόνου, έπεσα στο πάτωμα. Ο πόνος ήταν αφόρητος και ένιωθα ότι τα "κοσμήματα" μου είχαν λιώσει. Κυλιόμουν στο έδαφος για λίγα λεπτά, ενώ η γυναίκα γέλαγε.
-Για αυτό εσείς οι άντρες είστε πιο αδύναμοι από εμάς.
Τότε έπιασε το δίχτυ και έχασε τις δυνάμεις της. Ο τρόμος την κυρίευσε και πέταξε το δίχτυ μακριά της.
-Τ..Τι στο καλό είναι αυτό!?
-Ηλίθια... δεν ξέρεις ότι οι χρήστες Φρούτου του Διαβόλου έχουν αδυναμία στο θαλασσινό νερό?
-Φυσικά και το ξέρω. Τι σχέση έχει το θαλασσινό νερό με το δίχτυ?
-Το δίχτυ περιέχει θαλασσινό μέταλλο σε ορισμένα σημεία, γνωστά και ως Kairoseki. Πόσο άσχετη παίζει να είσαι? της απάντησα, ενώ επιτέλους στάθηκα στα πόδια μου.
Έπιασα το δίχτυ με το αριστερό μου χέρι και με το δεξί σχημάτισα μια μικρή σφαίρα από μεταλλικά αντικείμενα.
-Όπως βλέπεις, είμαι και εγώ χρήστης. Ελέγχω το μαγνητισμό! Λυπάμαι, αλλά τυχερά χτυπήματα δεν επαναλαμβάνονται.

Με μια κίνηση του χεριού μου, η σφαίρα εκσφενδονίστηκε και λίγο πριν έρθει σε επαφή μαζί της διαλύθηκε, στέλνοντας τα "μέρη" της σε τυχαία σημεία του σώματός της, γεμίζοντάς την τρύπες. Όσο το υγρό κάλυπτε το κορμί της, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για να ρίξω το δίχτυ, το οποίο την κάλυψε ολόκληρη. Εκείνη γονάτισε και έβγαλε μια κραυγή αγωνίας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να βγάλει από πάνω της το δίχτυ. Την πλησίασα και το πάτησα ώστε να μην μπορεί να δραπετεύσει και πλαισίωσα το σπαθί μου στο λαιμό της.
-Πραγματικά, πόσο ηλίθια παίζει να είσαι για να μη ξέρεις για την ύπαρξη των όπλων από Kairoseki?
-Δεν έχω πολεμήσει πολλές φορές!!! Μη με σκοτώσεις! Θα κάνω ότι θες!!!
-Δελεαστικό. Κρίμα όμως... ξέμεινα από έλεος εδώ και καιρό.
Με μια γρήγορη κίνηση την αποκεφάλισα και αφού σκούπισα τη λεπίδα του katana μου, το έβαλα στη θήκη του. Το κάλυψα με τον μανδύα μου και σήκωσα το δίχτυ για να το βάλω με τη σειρά του στη θέση του. Όλην αυτή την ώρα, ο Akisu, παρακολουθούσε τη μάχη πίσω απ'το τραπέζι. Φαινόταν περισσότερο έκπληκτος παρά φοβισμένος. Καλύτερα για μένα. Του έκανα νόημα να φύγουμε και ήρθε κοντά μου. Πέταξα 25 belli στο τραπέζι και παίρνοντας το μπουκάλι με την μπύρα, βγήκα απ'το μαγαζί με τη συνοδεία του μικρού. Έξω απ'το εστιατόριο είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος, ο οποίος κοιτούσε τρομαγμένος αυτό που συνέβη. Στη θέα μου παραμέρισαν και αφού τους προσπεράσαμε, κατευθυνθήκαμε στο κοντινότερο στενό.
-Kuran-san, λογικά θα έρθουν ενισχύσεις. Θα πρότεινα να φεύγαμε από εδώ...
-Το φαντάστηκα. Δε φοβήθηκες από αυτά που είδες πριν?
-Έχω συνηθίσει να βλέπω νεκρούς και μάχες. Δεν πάνε πάντα όλα σύμφωνα με το σχέδιο.
-Δεν είδα κάτι τέτοιο όταν αποπειραθήκατε να μας ληστέψετε...

-Συμβαίνουν κι αυτά... Είπες ότι είσαι χρήστης Φρούτου ε? Και αυτό είναι Kairoseki ε?
-Ναι... πρώτη φορά βλέπεις?
-Ναι!
-Αχα! Μπορώ να κάνω αυτό! του είπα και βγάζοντας μερικές σφαίρες τις έκανα να κινούνται κυκλικά γύρω απ'το χέρι μου.
- Τι άλλο μπορείς να κάνεις???
-Αν είμαστε άτυχοι θα δεις. Λοιπόν, πού πάμε τώρα?
-Θέλατε να επισκεφτείτε το Clockwork Castle σωστά?
-Ναι αλλά ο Squalo και ο Borodo δεν είναι μαζί μας.
-Δεν μπορείς να τους νικήσεις μόνος σου?
-Πότε είπα ότι θέλω να τους νικήσω...
-Όπως και να χει, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα οι Trump Siblings Pirates θα σας κυνηγούν όσο βρίσκεστε στο νησί.
-Όντως...
Όση ώρα συζητούσαμε, είχαμε διασχίσει μεγάλη διαδρομή και είχα περάσει πολλά στενά. Στο επόμενο δρομάκι, βγήκαμε σε μια μεγάλη αλάνα. Από εκεί μπορούσες να διακρίνεις ένα πελώριο κάστρο με μια ηλίθια σημαία με νεκροκεφαλή στην κορυφή του. Ήταν ξεκάθαρο ότι εκεί κατοικούσαν οι πειρατές και από εκείνο το μέρος επέβαλαν τις τυραννικές τους τάσεις. Το αίσθημα του Επαναστάτη με κατέκλυσε. Απ'την στιγμή που είχαν πάρει με τη βία την εξουσία και φέρονταν με αυτόν τον τρόπο στους πολίτες δεν είχα άλλη επιλογή απ'το να τους εκθρονίσω. Έπιασα απ'τον ώμο τον Akisu και σκύβοντας στο ύψος του, του είπα: Πάμε να βρούμε τον Squalo με τον πατέρα σου. Θα τους επιτεθούμε αμέσως μετά!

-VOOOOOOOOOOOOIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!!!
-Μάλλον δε χρειάζεται... μας βρήκαν αυτοί.
-Τρέξτε σκουπίδια!!! ούρλιαζε ο Squalo καθώς ξεπρόβαλε στο στενό ακολουθούμενος από αμέτρητους πειρατές.
-ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ!? φώναξα και άρχισα να τρέχω στρίβοντας δεξιά.
-Δε φταίω εγώ! Κατά λάθος έφτασα στο παλάτι!
Τρέχαμε στα διάφορα στενά της πόλης, καθοδηγούμενοι απ'τον Borodo και τον Akisu. Κάποια στιγμή εντόπισα μια σιδερένια πόρτα και χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις μου, την έριξα προς του πειρατές για να τους καθυστερήσω. Το επανέλαβα δυο φορές ακόμη και απ'ότι αποδείχθηκε είχε επίδραση. Μας έχασαν από το οπτικό τους πεδίο, δίνοντάς μας χρόνο να σκαρφαλώσουμε σε ένα κοντό σπίτι και να κρυφτούμε. Όταν τα πράγματα ηρέμησαν, στράφηκα εκνευρισμένος προς τον Squalo.
-Πόσο ηλίθιος είσαι? Γιατί έφτασες στο παλάτι?
-Δε φταίω εγώ, ο βλάκας δε με ενημέρωσε.
-Τι λες? Στο είπα 7 φορές να μην πας από εκείνον το δρόμο...
- Squalo, νομίζω ότι οι απλές αγγαρείες στο πλοίο δεν αρκούν.
- Όχι εντάξει... δε θα επαναληφθεί.
-Λοιπόν, θα επιτεθούμε στο παλάτι των Trump Siblings Pirates, γιατί πολύ απλά με εκνευρίζουν. Υπάρχουν ενστάσεις? Χαίρομαι! Πάμε.~~
-Εεεμ.. νομίζω ότι εδώ εμείς αποχωρούμε. Με βάση τη συμφωνία...
-Με βάση τη συμφωνία, "αν δεν έχω θέμα θα σας αφήσω". Τώρα έχω. Τι γίνεται αν κλείσουν τον ανελκυστήρα? Θα χρειαστώ κάποιον να με οδηγήσει στις σκάλες.
-Μα δε γνωρίζουμε πού είναι οι παγίδες...
-Borodo, νομίζω ότι πρέπει να τους ακολουθήσουμε. Ο Kuran πάντως ήταν πολύ φιλικός μαζί μου.
-...Δε φαίνεται να έχω άλλη επιλογή.
-Ωραία, ξεκινάμε. Borodo, εξήγησε πώς μπαίνουμε χωρίς να μας αντιληφθούν!
-Δεν υπάρχει τρόπος να μη μας αντιληφθούν, υπάρχει όμως για να φτάσουμε γρήγορα στην κορυφή.
-Δε μου κάνει. Πάμε απ'την κεντρική είσοδο τότε.
-Τι στο καλό τρέχει με εσάς...

Περπατήσαμε για λίγη ώρα στην αλάνα και ύστερα βρεθήκαμε μπροστά στη σιδερένια βαριά καγκελόπορτα. Στέλνοντας μαγνητικά κύματα, την έκανα σταδιακά να λυγίσει και αμέσως μετά την έκανα να ξεκολλήσει απ'τους πέτρινους τοίχους που ήταν σφηνωμένη. Ως αποτέλεσμα, η πόρτα έπεσε κάνοντας φοβερό θόρυβο στον πέτρινο διάδρομο που οδηγούσε σε μια μεγάλη ξύλινη πόρτα, πίσω απ'την οποία ξετυλιγόταν το παλάτι. Ο Borodo και ο Akisu κοιτούσαν αγχωμένοι τον περίγυρο, αλλά κανείς δεν ερχόταν. Βαδίσαμε προς την πύλη με εμένα να προπορεύομαι και τον Squalo να ακολουθεί διψασμένος για μάχη. Όταν περάσαμε τον πέτρινο διάδρομο, παράλληλα στον οποίο διαγραφόταν ένας κήπος, ο Squalo κούνησε την λεπίδα του εκσφενδονίζοντας τα μικρά εκρηκτικά. Αυτά διέλυσαν την πόρτα ρίχνοντας τα διάφορα μέρη της στο έδαφος. Οι μικρές εκρήξεις προκάλεσαν αρκετό θόρυβο και 5 πειρατές εμφανίστηκαν στο χολ του κάστρου. Όταν μας είδαν τράβηξαν τα σπαθιά τους και μας όρμισαν.
-Squalo, θέλω να δείρω μόνο τον βασιλιά, άρα οι υπόλοιποι δικοί σου.
-Έλα τώρα... ήθελα να...
-Squalo, ξέρεις πόσες αγγαρείες υπάρχουν διαθέσιμες στο πλοίο?
- ΚΑΛΑ!!!!
Τότε επιτέθηκε στους άμοιρους πειρατές και με μερικά γρήγορα και θανατηφόρα χτυπήματα, τους έριξε νεκρούς στο μαρμάρινο πάτωμα. Στη συνέχεια εισήλθαμε όλοι στο χώρο και μείναμε έκθαμβοι απ'τη χλιδή που επικρατούσε. Τόση πολυτέλεια σε ένα παλάτι που κατοικείται από πειρατές ήταν πραγματικά κάτι αξιοπερίεργο και αρκετά ύποπτο. Τα λόγια εκείνου του πειρατή απ'το εστιατόριο πέρασαν απ'το μυαλό μου, "...Το απογευματάκι περάστε κι απ'το παλάτι, ο βασιλιάς σας θέλει να δουλέψετε!". Πιθανότατα έτσι τα απέκτησαν όλα, κλέβοντας και αναγκάζοντας τους πολίτες να τους τα χτίσουν. Άνανδρο και απαίσιο.

Το χολ ήταν πελώριο. Ένα χαλί δέσποζε απ'το σημείο της πόρτας έως μια σειρά από σκάλες, οι οποίες οδηγούσαν στο πάνω όροφο. Στα δεξιά και αριστερά μας, υπήρχε αρκετός ανοιχτός χώρος. Στους τοίχους υπήρχαν πορτρέτα κάποιου άντρα και άλλα της Honey Queen, ενώ 2 πόρτες διακρίνοντας στην αριστερή μεριά και 1 απ'τη δεξιά. Τότε απ'τις πόρτες στα αριστερά ξεχύθηκαν περίπου 20 πειρατές και ετοιμάστηκαν να μας επιτεθούν.
-Θα έλεγα να χωριστούμε πάλι.
-Όντως, είναι καλύτερο για όλους.
Έτσι, εγώ με τον Akisu ανεβήκαμε τις σκάλες για τον επόμενο όροφο, ενώ ο Squalo θα αναλάμβανε τους ανιαρούς πειρατές. Το σίγουρο ήταν ότι η μάχη τους δε θα διαρκούσε πολύ. Ήταν αδύνατο να συγκρίνω τις μαχητικές ικανότητες ενός κορυφαίου ξιφομάχου με αυτές μερικών άχρηστων πειρατών. Όταν φτάσαμε στο τέλος της σκάλας, οι φωνές είχαν ήδη αρχίσει και πολλές έσβηναν σιγά-σιγά.
-Akisu, ξέρεις το δρόμο μέχρι τον τελευταίο όροφο? είπα στον μικρό, καθώς 3 πειρατές ήρθαν μπροστά μου.
-Ναι.
Έβγαλα 5 σφαίρες και με τη χρήση των δυνάμεών μου τις εκσφενδόνισα προς το μέρος τους, διαπερνώντας τα κρανία τους και σκοτώνοντας τους ακαριαία. Όταν φτάσαμε στο τέλος του διαδρόμου, το τοπίο άλλαζε. Η άφθονη χλιδή έδινε τη θέση της σε μια πιο ήπια μορφή κάστρου. Υπήρχε ένας ανηφορικός διάδρομος με σκάλες σε πολλά σημεία που κυκλικά οδηγούσε στην κορυφή. Περίεργη κατασκευή, αλλά αρκετά έξυπνη για να αμυνθεί κανείς.

Δεν είχα σκοπό να χάσω κι άλλο χρόνο κι έτσι ξεκίνησα να ανεβαίνω τις σκάλες με τον Akisu να με ακολουθεί. Όσο ανεβαίναμε δεν είχα προσέξει κάποιον πειρατή, άρα ή τους είχαμε σκοτώσει όλους ή υπήρχαν παγίδες. Εννοείται ότι σκέφτηκα το 2ο κι έτσι είχα το νου μου στους τοίχους για ενδεχόμενες "κρυφές επιθέσεις". Όσο κι αν προχωρούσαμε όμως, δεν υπήρχαν πουθενά παγίδες. Τότε από ένα μικρό κενό που υπήρχε στον τοίχο, εμφανίστηκε ένας χοντρός άντρας. Φορούσε ένα σκούφο-γουρούνι στο κεφάλι του και πολλά μέρη του σώματός του ήταν καλυμμένα με γούνα γουρουνιού.
-Δε θα σας αφήσω να περάσετε!!!
-Ποιος είσαι εσύ πάλι?
-Είμαι ο...
-Boo Jack-sama!!! Χρειαζόμαστε βοήθεια στο χολ!!!
-Και αυτοί!? Ε...Ε... Καλά... Καλά έρχομαι!!! Συγγνώμη...
Τρέχοντας επιχείρησε να μας προσπεράσει, αλλά απλώνοντας το πόδι μου του έβαλα τρικλοποδιά, με αποτέλεσμα να στριφογυρνά ασταμάτητα, μέχρι που έφτασε στην αρχή της σκάλας. Οι πειρατές άρχισαν να βλασφημούν, αλλά δεν τους έδινα σημασία. Ήμουν σίγουρος ότι ο Squalo είχε απορροφηθεί απ'τη μάχη του στον κάτω όροφο που είχε βγει εκτός ελέγχου και κατέστρεφε τα πάντα. Πόσο χρήσιμος ήταν μερικές φορές... Η πορεία μας συνεχίστηκε ακάθεκτα, μέχρι που τελικά φτάσαμε μπροστά σε μια σιδερένια πόρτα. Προσπάθησα να την ανοίξω ευγενικά σαν άνθρωπος, αλλά ήταν κλειδωμένη. Νιώθοντας ικανοποιημένος απ'τον εαυτό μου που έδειξα λίγη ανθρωπιά, χρησιμοποίησα τις δυνάμεις του Φρούτου μου και η πόρτα αφού λύγισε μέχρι αηδίας, σωριάστηκε στο έδαφος. Μπροστά μου πλέον απλώθηκε μια νέα αίθουσα, μικρή σε σύγκριση με το χολ του πρώτου ορόφου, αλλά δεν έπαυε να είναι ευρύχωρη. Στο κέντρο της υπήρχε ένας θρόνος και ένας πελώριος άντρας είχε καταλάβει τη θέση εκείνη πίνοντας ένα κόκκινο υγρό, που λογικά ήταν κρασί.

Πίσω απ'τον άντρα υπήρχε ένα τεράστιο κανόνι, ενώ αντί για τοίχους η αίθουσα περιβαλλόταν από τζαμαρία. Όταν με είδε σηκώθηκε απ'τη θέση του και σφίγγοντας το χέρι του έσπασε το ποτήρι που κρατούσε. Με κοίταξε με την πιθηκίσια φάτσα του και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έγιναν μοχθηρά.
-Ώστε εσύ είσαι αυτός που μας προκαλεί φασαρίες!?
-Όχι. Ο μικρός από δω τα έκανε όλα. Με ανάγκασε να πράξω έτσι...
-Πφφ... όχι μόνο φόνευσες τη Honey Queen, αλλά έχεις το θράσος να με χλευάζεις κι από πάνω!?
-Το μόνο που με νοιάζει αυτήν την στιγμή, είναι να σε εκθρονίσω. Δεν αντέχω την τυραννία!
Ένα μοχθηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Bear King και μου όρμισε. Το ύψος του ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. Ξεπερνούσε τα 2 μέτρα και ήταν ογκώδης. Ύψωσε το χέρι του και επιχείρησε να μου ρίξει γροθιά, αλλά οι κινήσεις του ήταν πολύ αργές μπροστά στις δικές μου. Κάνοντας ένα βήμα στο πλάι απέφυγα το χτύπημα και ανταπέδωσα ρίχνοντάς του κλοτσιά στα πλευρά. Εκείνος παραπάτησε, αλλά κατά τ'άλλα δεν έπαθε τίποτα. Ήταν σκληροτράχηλος άντρας και αυτό ήταν εμφανές.
-Είσαι γνωστός για τις ικανότητές σου, Kuran Kaname.
-Χαίρομαι που με ξέρεις, αν και κρίνοντας απ'το πεσμένο Wanted Poster πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπες το πρόσωπό μου. Εγώ αντιθέτως δε σε έχω ακουστά, άρα μην περιμένεις κοπλιμέντο.
Την επόμενη στιγμή τράβηξα το σπαθί μου και πήρα αμυντική στάση. Ο εκνευρισμός ήταν φανερός στο πρόσωπο του Bear King, κάτι που με χαροποιούσε. Ο Akisu παρατηρούσε τη μάχη σε σχετικά κοντινή απόσταση και του έκανα νόημα να μεταφερθεί σε απόσταση ασφαλείας. Ο Bear King, όντας πειρατής αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αυτή για να επιτεθεί.

Έβαλα το σπαθί μου παράλληλα με τους ώμους, αλλά η γροθιά του δε φάνηκε να σταματάει. Συνέχισε κανονικά μέχρι που συγκρούστηκε με το katana μου. Το χέρι του δεν κόπηκε, αντίθετα ένιωσα να ασκείται μια εξωφρενική δύναμη και κρατώντας με πείσμα το όπλο μου, εκσφενδονίστηκα μερικά μέτρα προς τα πίσω.
-Δεν μπορείς να με κόψεις.
Ακούγοντας το τελευταίο σηκώθηκα και έβγαλα μερικές σφαίρες απ'την τσέπη μου. Τις απώθησα με τεράστια ισχύ, στέλνοντάς τις με τεράστια ταχύτητα προς τον καπετάνιο τύραννο. Αντί να τον διαπεράσουν όμως, χτύπησαν στο στέρνο του και έπεσαν κάνοντας θόρυβο στο έδαφος.
-Δεν μπορείς να με κόψεις! Δεν μπορείς να με διαπεράσεις! Δεν μπορείς να με νικήσεις!
-Πολύ ομιλητικός είσαι... πολέμα και σκάσε...
Του όρμισα με το σπαθί μου στο ύψος των ώμων, αλλά αυτός παρέμενε ακίνητος. Κάνοντας μια περιστροφή, το σπαθί προσγειώθηκε στο αριστερό μέρος του λαιμού του, δίχως όμως να τον κόψει. Βρισκόταν μπλοκαρισμένο και όση δύναμη κι αν έβαζα δεν είχε επίδραση. Το χαμόγελο του Bear King μεγάλωσε ακόμα περισσότερο.
-Πραγματικά δε ξέρεις πότε να τα παρατάς έτσι?
-Γιατί να παρατήσω μια δική μου μάχη?
Άρχισε να γελάει δυνατά και απομάκρυνα το σπαθί μου απ'τον λαιμό του. Τότε ύψωσε ξανά το χέρι του και επιχείρησε να με χτυπήσει, αλλά ήταν αργός. Πηδώντας στο πλάι απέφυγα την επίθεσή του και άφησα το katana να πέσει απ'τα χέρια μου.
-Yarazu no Ame!
Το κλότσησα στη λαβή και ενισχύοντας την πορεία του με τις δυνάμεις μου, το έστειλα προς το αριστερό μέρος του στέρνου του, στοχεύοντας την καρδιά του.

Παρόλα αυτά, το ξίφος εξοστρακίστηκε και καρφώθηκε στο έδαφος. Η όλη κατάσταση είχε αρχίσει να με εκνευρίζει. Τι είδος αντιπάλου δε δεχόταν ζημιά και ταυτόχρονα ήταν ικανός να σε διαλύσει με ένα χτύπημα!?
-Τι Φρούτο του Διαβόλου έχεις φάει?
-Kachi Kachi no Mi. Μπορώ να σκληραίνω το σώμα μου όποτε θέλω.
-Έτσι εξηγείται. Απ'ότι φαίνεται δεν μπορώ να σε υποτιμήσω. Ο μαγνητισμός μου δε θα χάσει από εσένα.
-Για να σε δούμε!
Άπλωσα το χέρι μου και έλκοντας το σπαθί μου, ήρθε στην κατοχή μου. Ήταν ώρα να δω τα όρια του Φρούτου του. Έτρεξα κατά πάνω του και ξεκινώντας την κίνησή μου από κάτω αριστερά, επιχείρησα να τον κόψω στα 2.
-Samidare!
Στα ενδιάμεσα της πορείας του, άφησα το σπαθί μου να πέσει απ'το δεξί μου χέρι, ενώ παράλληλα συνέχισα την κίνησή του για να αποσπάσω την προσοχή του αντιπάλου μου. Έπιασα ταυτόχρονα το σπαθί με το αριστερό μου χέρι και με ένα κούνημα τον έκοψα στην κοιλιά. Δεν είχε σταματήσει όμως να σκληραίνει το σώμα του, με αποτέλεσμα η επίθεσή μου να μην έχει επίδραση. Ήλπιζα ότι θα είχε κάποιο χρονικό όριο στην ικανότητά του ή ότι θα την σταματούσε όταν έβλεπε το δεξί μου χέρι, αλλά η αντίδρασή του με διέψευσε. Πέρα από αυτά ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Στεκόμουν μπροστά στον γιγάντιο αντίπαλό μου δίχως να έχω πετύχει απολύτως τίποτα και όντας ανυπεράσπιστος. Το χαμόγελο στο πρόσωπο του Bear King δεν είχε φύγει στιγμή και αμέσως με έπιασε απ'το λαιμό με το αριστερό του χέρι και με σήκωσε στον αέρα.

-Οι αφελείς πράξεις πληρώνονται νεαρέ Επαναστάτη.
-Ακριβώς! του είπα για να δείξω ότι είχα κάποιο σχέδιο, αν και δεν ίσχυε ένα τέτοιο σενάριο.
Φάνηκε προβληματισμένος με το τελευταίο μου σχόλιο, αλλά δεν σταμάτησε αυτό που έκανε. Με σήκωσε στο ύψος του κεφαλιού του και ύψωσε το δεξί του χέρι. Οι μύες του σφίχτηκαν και έκανε να μου ρίξει γροθιά. Τότε, άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα από οποιοδήποτε σημείο γύρω μου, δημιουργώντας μια μικρή κυκλική ασπίδα, η οποία όμως μπλόκαρε το χτύπημα. Η ενέργεια που κατανάλωσα για να την μπλοκάρω όμως ήταν πολύτιμη. Ο Bear King ενοχλήθηκε και έσφιξε το λαιμό μου ακόμα περισσότερο, δυσκολεύοντας το έργο μου να ανασάνω.
-Απ'ότι φαίνεται πρέπει να σου δείξω την πραγματική δύναμη του Φρούτου μου!
Μετά από αυτό, το αριστερό του χέρι άρχισε να θερμαίνεται και το χρώμα του γινόταν όλο και πιο κόκκινο. Η αλλαγή της θερμοκρασίας σύντομα θα μου δημιουργούσε πρόβλημα. Έπρεπε να ξεφύγω απ'τη λαβή του και γρήγορα μάλιστα. Στέλνοντας μαγνητικά κύματα στα μεταλλικά αντικείμενα, κατασκεύασα ένα ακόντιο πίσω του. Την επόμενη στιγμή άρχισα να το έλκω και εκείνο καρφώθηκε στην πλάτη του. Αυτή τη φορά όμως τον διαπέρασε, κάνοντάς τον να φτύσει αίμα και να με ελευθερώσει απ'τη λαβή. Έπεσε στα γόνατα, ενώ εγώ ξεκίνησα να βήχω προσπαθώντας να πάρω βαθιές ανάσες. Οι κραυγές πόνου του καπετάνιου των πειρατών ήταν πλέον το μόνο πράγμα που ακουγόταν στην αίθουσα. Αφού οι ανάσες μου επέστρεψαν στο φυσιολογικό τους, στάθηκα στα πόδια μου και κοίταξα τον άντρα.
-Μάλλον το Φρούτο σου δεν ήταν όσο ισχυρό όσο περίμενα. Μία απ'τις δύο φύσεις του υπερισχύει πάντα. Είτε δηλαδή θα είσαι μια ανθρώπινη πανοπλία, τέλεια για άμυνα και επίθεση ή αλλάζοντας τη θερμοκρασία των διαφόρων μερών του σώματός σου καταφέρνεις να προκαλέσεις εξωφρενικές ζημιές στους αντιπάλους σου.

Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά φρόντισε να παραμείνει στο έδαφος κουνώντας το ακόντιο με τις δυνάμεις μου και προκαλώντας του αφόρητο πόνο.
-Λύσε μου μια απορία τώρα, γιατί κάποιος με ένα τέτοιο Φρούτο χρειάζεται ένα κανόνι τέτοιου μεγέθους?
Μια δυνατή έκρηξη ακούστηκε απ'τον κάτω όροφο και δεν μπορούσα να υποψιαστώ κανέναν άλλο πέρα απ'τον Squalo. Ο Akisu εν το μεταξύ στεκόταν μπροστά από μια τζαμαρία και μας παρακολουθούσε.
-Δεν έχω λόγο να σου πω...
-Έχεις. του απάντησα και διέλυσα το ακόντιο όσο βρισκόταν ακόμα στο σώμα του, τραυματίζοντάς τον ακόμα περισσότερο. Δυστυχώς δεν μπορώ να βγάλω το ακόντιο όσο δε βρίσκεσαι σε άθλια κατάσταση, άρα πρέπει να φτάσεις σε αυτήν.
Μετά την καταστροφική για τον Bear King επίθεση, μετακίνησα τα μεταλλικά αντικείμενα από κοντά του και έκατσα σταυροπόδι μπροστά του για να πάρω τις πληροφορίες που ήθελα.
-Σκέψου θετικά, μετά από την τρύπα που έχεις κοντά στο στομάχι σου θα μπορώ να περνάω οτιδήποτε μεταλλικό αντικείμενο θέλω. Συμπέρασμα? Μου απαντάς σε ότι σε ρωτώ και ίσως σε αφήσω να ζήσεις.
Όσο ανόητος κι αν φαινόταν, είχε διαπιστώσει ότι βρισκόταν στη χειρότερη πιθανή κατάσταση κι ότι δεν είχε άλλη επιλογή απ'το να κάνει ότι του πω. Έσφιξε τα δόντια του και χαμηλώνοντας το κεφάλι του αποδέχθηκε τη μοίρα του.
-Χαίρομαι που λογικεύτηκες. Πρώτον, για πιο λόγο υπάρχει ένα κανόνι εδώ πάνω και μάλιστα 5 φορές μεγαλύτερο από ένα φυσιολογικό?
Ο καπετάνιος κοίταξε προς τη μεριά του Akisu φοβισμένος και ύστερα εμένα. Δίσταζε να μιλήσει για κάποιον περίεργο λόγο.
-Είναι εντάξει Bear King, πες του. ακούστηκε η φωνή του Akisu κάτι που με εξέπληξε.

Ο Akisu προχώρησε προς το μέρος μας και σταμάτησε λίγα μέτρα παραπέρα κοιτώντας με ένα περίεργο βλέμμα τον Bear King. Εκείνος τον κοιτούσε έντρομος και δίσταζε να μιλήσει.
-Akisu, τι εννοείς?
Δε μου απάντησε, αλλά ένα πλατύ απόκοσμο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό του. Ο Bear King τότε άρχισε να μιλά ψελλίζοντας.
-Είναι ένα όπλο... μαζικής καταστροφής.
-Πες μου κάτι που δεν είχα καταλάβει. Για πιο λόγο το χρειάζεστε!
Έπιασε το κεφάλι του τρομοκρατημένος και συνέχισε να μιλά.
-Σκ...Σκοπεύουμε να κυριαρχήσουμε στην South Blue και ύστερα τον κόσμο...
-Και για την επίτευξη αυτού του έργου χρειάζεστε μόνο ένα κανόνι? Ποιον κοροϊδεύεις?
-Μα δε ψεύδεται Kaname-san. είπε ο Akisu πλησιάζοντας τον καπετάνιο των πειρατών με το ίδιο χαμόγελο.
-Akisu τι συμβαίνει? Φέρεσαι περίεργα.
-Bear King, ήσουν πραγματικά ένα εξαίρετο υποχείριο, αλλά δε μου είσαι χρήσιμος πλέον.
-Ό..Όχι!!! Όχι Akisu-sama!!! Σε παρακαλώ! Έλεος! Δείξε έλεος!!! ούρλιαξε ο πειρατής.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε. Τι ρόλο έπαιζε σε όλο αυτό ο Akisu και γιατί άλλαξε έτσι η συμπεριφορά του? Γιατί ο Bear King τον φοβόταν και πιο περίεργο, ποιος ο λόγος να τον φωνάξει κύριό του? Τότε ο μικρός άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και αφού χαμήλωσε λίγο το σώμα του, κλότσησε με εξωφρενική δύναμη τον άντρα, διαλύοντας την τζαμαρία και στέλνοντάς τον προς την πόλη. Μετά από αυτήν την πράξη, άρχισε να γελά μανιασμένα.
-Akisu τι έχεις πάθει?
-Δε φαίνεται να καταλαβαίνεις ε? Δε σε αδικώ όμως, δεν περίμενα κάτι παραπάνω από σένα.

-Όλως τυχαία καθώς ερχόσουν στο Clockwork συνάντησες δυο ληστές που δεν μπορούσαν να σε σκοτώσουν, μετά μαθαίνεις την καταθλιπτική ιστορία τους και τελικά σταματάς στο νησί για να βοηθήσεις το δύστυχο παιδί και να σώσεις τους κατοίκους. Πολύ συγκινητικό για να είναι αληθινό δε νομίζεις?
-Δεν είσαι πολύ μικρός για να είσαι ο "εγκέφαλος"?
-Αν θες το πιστεύεις!
Άλλη μια έκρηξη ακούστηκε απ'τον κάτω όροφο και τότε έφτασαν στα αυτιά μου κραυγές και ξιφασκίες. Για κάποιο λόγο ο Squalo ερχόταν προς εμένα.
-Οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν το περίμενα. Για να είμαι ειλικρινής εξεπλάγη! Για μικρό παιδί όμως έχεις υπερβολική δύναμη. Ούτε εγώ δε θα μπορούσα να τον κλοτσήσω έτσι. Είσαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου?
-Μη με ρίχνεις στην ίδια κατηγορία με εσένα! Είμαι κάτι πολύ ανώτερο, αν και οι δυνάμεις μου έχουν ορισμένες ομοιότητες με τα Φρούτα.
Τα μάτια μου έκλεισαν και έμοιαζαν πλέον με δυο σχισμές. Δε μπορεί να εννοούσε...
-Ω ναι, είναι αυτό που σκέφτεσαι. Αν δεν κάνω λάθος πέρασες απ'την Ohara και το Soul Island πριν έρθεις εδώ, σωστά?
-Πώς το ξέρεις αυτό?
-Έλα τώρα... τι κάνει ο Mukuro και ο Fran, είναι καλά?
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ενστικτωδώς άρχισα να εκπέμπω μαγνητικά κύματα για ενδεχόμενες επιθέσεις.
-Δε χρειάζεται να παίρνεις αμυντική στάση. Δεν πρόκειται καν να με δεις να έρχομαι. Είδες τις ικανότητες του Fran στην Ohara?
-Πώς γίνεται!? Είσαι υπερβολικά νέος για να μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις τεχνικές!!!
-Δεν τίθεται θέμα ηλικίας εδώ, αλλά ικανοτήτων και το Kyokudo no sokudo είναι η πιο εύκολη απ'τις 10 τεχνικές.
-Μην το κάνεις, μην σπαταλάς τη ζωή σου άδικα! Ο Kuni μου είπε...
-Ο Kuni είναι ο πιο αδύναμος απ'τους 3 ζωντανούς χρήστες και δεν έπρεπε να τις γνώριζε εξαρχής. Όπως και να χει όμως, αυτά δε σε απασχολούν. Δε θα ζεις για να τα θυμάσαι έτσι κι αλλιώς.

Έβγαλα μερικές σφαίρες απ'την τσέπη μου και ετοιμάστηκα να επιτεθώ. Η ικανότητα που θα χρησιμοποιούσε, θα τον καθιστούσε τόσο γρήγορο που δε θα ήμουν σε θέση ούτε να τον βλέπω. Έπρεπε λοιπόν να δράσω γρήγορα. Τότε μια σειρά από μικρές εκρήξεις εμφανίστηκαν στην αίθουσα και από τον καπνό που είχε δημιουργηθεί ξεπρόβαλε ο Squalo με ένα αρκετά εκνευρισμένο ύφος. Απ'το δεξί του χέρι έσταζε αίμα, ενώ φάνηκε να κουτσαίνει.
-VOOOOIIII!!!! Πόσα ζώα είχαν μαζευτεί εκεί κάτω... και αυτός ο Boo Jack!!! ΘΑ ΤΟΝ ΣΦΑΞΩΩΩ!!!! Πώς τόλμησε και έτρεξε!!! Δε με άφησε καν να τον πολεμήσω!!!!
-Squalo... έχε το νου σου.
-Γιατί θες να επιτεθείς στο μωρό?
-Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω Squalo-kun.
-Akisu! Πόσο χαίρομαι που είσαι καλά. φώναξε ο Borodo, ο οποίος έτρεξε και αγκάλιασε τον Akisu.
Φαινόταν να μη γνώριζε για τις ικανότητες του παιδιού και σε τι ήταν μπλεγμένο. Τον αγκάλιαζε τρυφερά σαν να ήταν δικό του παιδί και φάνταζε ιδιαίτερα χαρούμενος που δεν είχε χτυπήσει.
-Voi, πού είναι ο καπετάνιος?
Του απάντησα δείχνοντας την σπασμένη τζαμαρία και ένα κύμα απογοήτευσης τον κατέκλυσε.
-Να πάρει. Ήλπιζα ότι θα σε έδερνε και θα τον έσφαζα εγώ μετά.
Κοίταξα τον Akisu, ο οποίος συμπεριφερόταν όπως αρχικά. Φαινόταν σαν ένα φυσιολογικό παιδάκι που χαιρόταν με την αγάπη που του έδειχνε ο πατέρας του. Τι έπρεπε να κάνω τώρα? Αν μάθαινε ο Borodo για τη φύση του Akisu, σίγουρα δε θα με πίστευε και θα στρεφόταν εναντίον μου. Η μόνη μου επιλογή, ήταν να συνεχίσουμε σαν να μη συνέβη ποτέ και να εκμεταλλευτώ την κατάλληλη ευκαιρία για να τον σκοτώσω αργότερα.

Έκανα νόημα στον Squalo να με πλησιάσει και εκείνος το έκανε.
-Έχε το νου σου στο παιδί. Έχει την ίδια δύναμη με τον Fran, το Kyokudo no sokudo.
-Πώς!? Αυτός ο μπέμπης?
-Ναι, έχε το νου σου. Δεν μπορούμε να τον σκοτώσουμε τώρα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή.
-Τς.. καλά, θα το κάνω εγώ όταν πρέπει.
-Εντάξει. Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε παιδιά! Δεν υπάρχει λόγος να καθόμαστε εδώ, οι Trump Siblings Pirates νικήθηκαν και έτσι οι κάτοικοι θα είναι μια χαρά. Ελπίζω να αισθάνεσαι κάπως καλύτερα μετά από αυτό, ε Akisu?
-Ναι Kaname-san, σε ευχαριστώ πολύ! είπε, ενώ με κάρφωσε με το δαιμονικό του βλέμμα.
Έτσι ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες με τον Squalo να προηγείται, τον Akisu με τον Borodo να προχωρούν στη μέση και εμένα να βρίσκομαι στο τέλος για να ελέγχω τις κινήσεις του επικίνδυνου νεαρού. Σύντομα κατεβήκαμε τις σκάλες και βγήκαμε στο χολ, αντί για τη χλιδή που είχαμε αντικρίσει όταν είχαμε μπει όμως, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα μέρος που νόμιζες ότι είχε πυρποληθεί.
-Τι ακριβώς έκανες...
-Ενθουσιάστηκα, τι να κάνω.
- Δεν μπορεί να είσαι άνθρωπος...
- Δεν είσαι κάποιος που πρέπει να μιλάει...
Περάσαμε απ'τα πτώματα των πειρατών και τις πολλαπλές ζημιές που είχε υποστεί το ισόγειο του πελώριου κτηρίου και βγήκαμε στο φως του ηλιοβασιλέματος. Περπατήσαμε στην τεράστια αλάνα και λίγο αργότερα φτάσαμε στην πόλη.
-Θα πάω να το πω στους κατοίκους! Εσείς τι θα κάνετε?
-Μάλλον θα φύγουμε.
-Ωραία, τότε να σας συνοδεύσουμε μέχρι τον ανελκυστήρα.