[Τέλος] Ένα δυσαρεστημένο νησί.

Έφτασα πιο γρήγορα από αυτόν, όταν ξαφνικά σταμάτησε λίγα μέτρα μπροστά μου.
-Liger Hybrid!
Τότε άρχισε να μικραίνει και να παίρνει το φυσιολογικό ανθρώπινο ύψος του, αλλά ο όγκος του ήταν κάπως μεγαλύτερος απ'τον κανονικό. Επιπλέον, τα χαρακτηριστικά του έμοιαζαν πολύ με αυτά του λύγκα. Ήταν μια ικανότητα που είχαν όσοι ήταν χρήστες Zoan, είχα δει και τον Jester να το κάνει και δεν ήμουν ανήξερος πάνω στο θέμα. Με αυτή τη μορφή οι ικανότητές ανθρώπου και ζώου ενώνονταν, με αποτέλεσμα να είναι μια απόλυτη φονική μηχανή. Έπιασα μια οβίδα με το χέρι μου και σηκώνοντάς την με τις δυνάμεις μου, την έστειλα κατά πάνω του. Ήταν πολύ κοντά για να την αποφύγει και πράγματι, η οβίδα προκάλεσε μια έκρηξη στο σημείο που στεκόταν. Δεν υπήρχε περίπτωση να είναι ζωντανός μετά από αυτό. Αυτό που είδα αφού έφυγε ο καπνός όμως με άφησε έκπληκτο. Ο Nizou στεκόταν μπροστά μου με τα δυο του χέρια σε χιαστό σχήμα μπροστά απ'το πρόσωπό του. Η οβίδα είχε χτυπήσει πάνω του, αλλά φαινόταν άφθαρτος πέρα από το μαυρισμένο τρίχωμα των χεριών του και μια μικρή πληγή που προκλήθηκε.
-Δεν περιμένεις να με κερδίσεις έτσι ε?
-Για την ακρίβεια, δεν σκοπεύω καν να σε κερδίσω. του είπα σκουπίζοντας τον ιδρώτα μου και βλέποντας το καράβι να σαλπάρει. Τότε σήκωσα όλες τις οβίδες που υπήρχαν στην κούτα και έριξα τις μισές προς τον Marine. Οι εκρήξεις που έγιναν, δημιούργησαν ένα μεγάλο κύμα καπνού, το οποίο εκμεταλλεύτηκα για να τρέξω προς το πλοίο. Καθώς έτρεχα όμως, ένιωσα ένα ισχυρό χτύπημα στην πλάτη μου, το οποίο με εκσφενδόνισε προς κάτι κουτιά, δίπλα στο θαλασσινό νερό.
-Πας κάπου? Μη ξεχνάς ότι τα ζώα χρησιμοποιούν καλύτερα τις άλλες αισθήσεις τους απ'την όραση.

-Ευχαριστώ για τη βοήθεια! του είπα, ενώ στάθηκα στα πόδια μου με μερικές οβίδες να αιωρούνται πάνω απ'το κεφάλι μου. Ο Nizou μου όρμισε τείνοντας τα νύχια του προς το στέρνο μου. Τότε απώθησα τις οβίδες κατά πάνω του, δημιουργώντας μια σειρά από εκρήξεις. Μου έδωσαν αρκετό χρόνο για να τρέξω προς το πλοίο που απομακρυνόταν απ'το ναυπηγείο. Ο Squalo δεν μπορούσε να το επιβραδύνει περισσότερο, τουλάχιστον είχε ρίξει την ανεμόσκαλα στο πίσω μέρος, ώστε να πιαστώ πριν βγει στον ωκεανό. Λίγο ακόμα και θα την έφτανα, όταν ξαφνικά κοίταξα πίσω μου και είδα ένα τεράστιο κουτί να έρχεται κατά πάνω μου. Δε θα προλάβαινα να το αποφύγω, αλλά μια έκρηξη το μετέτρεψε σε κομμάτια. Ο Squalo στεκόταν στο σημείο του πηδαλίου και μου έδωσε την ευκαιρία να πιαστώ απ'την ανεμόσκαλα λίγο πριν βγει το πλοίο απ'το ναυπηγείο. Την ανέβηκα και πάτησα το πόδι μου δίπλα στο πηδάλιο, ενώ ο Squalo έτρεξε να ανοίξει τα πανιά. Τότε ακούστηκε ένας βρυχηθμός απ'το κτήριο και εντόπισα μια μικρή ομάδα Marines να μας στοχεύει με μουσκέτα απ'το λιμάνι. Ήμασταν όμως πολύ μακριά για να μας φτάσουν.
-Ευχαριστώ Squ-chan!
-ΨΟΦΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!! Πώς πάμε στο Terra Village τώρα?
-Δεν έχω ιδέα. Προς το παρόν πάμε λίγο πιο βαθιά για να ανεβάσουμε τα πανιά και να ελέγξουμε αν όλα μας τα πράγματα βρίσκονται εδώ.
Μου έκανε ένα καταφατικό νεύμα και αφού ανεβάσαμε τα πανιά, τρέξαμε στις καμπίνες μας, τα υπόλοιπα δωμάτια και το αμπάρι. Συναντηθήκαμε λίγο αργότερα στο κατάστρωμα.
-Όλα ήταν στη θέση τους.
-Και εκεί που κοίταξα εγώ. Προφανώς το έψαξαν, αλλά δεν το έκαναν εκτεταμένα.
-Κλασσικά ζώα. Πάντα ψάχνουν και μετά "καθαρίζουν". Εγώ πάντα έκαιγα τα πάντα.
-Μπορώ να καταλάβω γιατί έφυγες...

-Πάμε! Θα στείλουν ομάδα καταδίωξης λογικά.
Έγνεψα καταφατικά και έτρεξα στο πηδάλιο για να κάνω τους απαραίτητους υπολογισμούς, ενώ ο Squalo έτρεξε να ανοίξει τα πανιά. Αφού έστρεψα το πλοίο στην κατάλληλη κατεύθυνση, άφησα τον άνεμο να κάνει την υπόλοιπη δουλειά. Ο καιρός ήταν αίθριος και το ταξίδι δε θα διαρκούσε πολύ. Η πρύμνη είχε δεχθεί αρκετή ζημιά και χρειαζόταν άμεσα επισκευή. Ένας γνώριμος ήχος ακούστηκε και τότε ένιωσα λίγο νερό να με βρέχει. Κοίταξα πίσω μου και είδα 3 πλοία των Marines να μας ακολουθούν, αλλά ήταν πολύ μακριά για να μας πετύχουν με κανόνια.
-Squalo, έχουμε παρέα.
-Το άκουσα ηλίθιε, δεν είμαι σαν εσένα. είπε καθώς ετοίμαζε τα κανόνια του καραβιού.
-Τι ακριβώς κάνεις?
-Δεν έχω πολλά εκρηκτικά ακόμα και αναγκαστικά θα τα κρατήσω για ώρα ανάγκης. Σε περίπτωση που μας πλησιάσουν πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε!
-Και τι ρόλο παίζω εγώ?
-Α... σε ξέχασα. απάντησε βάζοντας τα κανόνια στη θέση τους.
-
Έστριψα το πηδάλιο καθώς υπήρχε μια εξοχή, κάτι που σήμαινε ότι οι Marines θα είχαν την ευκαιρία να μας ρίξουν όσο θα βρισκόμασταν πλάγια. Πράγματι, ότι πλέαμε παράλληλα με την στεριά, εκείνοι μας έριξαν. Μια ορδή από οβίδες ερχόταν προς το μέρος μας, πριν χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου τουλάχιστον. Οι οβίδες σταμάτησαν λίγο πριν αγγίξουν το καράβι μου και στέλνοντας μαγνητικά κύματα, τις απώθησα πίσω στους Marines, προκαλώντας τους σοβαρό πλήγμα. Στα δύο απ'τα τρία πλοία, το κεντρικό κατάρτι κατέρρευσε, ενώ το άλλο δέχθηκε δύο οβίδες αρκετά χαμηλά για να αρχίσει να γεμίζει νερό.

Αυτό θα μας έδινε αρκετό χρόνο μέχρι να φτάσουμε στην παραλία του Terra. Ο ήλιος ήταν πάνω απ'το κεφάλι μας κάτι που με έκανε να συμπεράνω ότι ήταν μεσημέρι. Θα ήμασταν εντός της ώρας που είπαμε στον Reiji, άρα θα μας περίμενε στην παραλία λογικά. Πέρασε λίγη ώρα όταν φάνηκε η παραλία. Όταν φτάσαμε, ο Squalo φρόντισε να ρίξει την άγκυρα, ενώ ο Reiji περίμενε στην παραλία διαβάζοντας την εφημερίδα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Με το που μας είδε την άφησε κάτω, πήρε τα εργαλεία του και κατευθύνθηκε προς το μέρος μας. Μπήκε ως τη μέση στη θάλασσα και κοίταξε τη ζημιά που είχε πάθει το πλοίο.
-Θα μου πάρει πάνω από μέρα να το φτιάξω.
-Μία μέρα!?
-Λυπάμαι αν σας καθυστερώ, αλλά και μόνο το ξύλο που θα χρειαστώ...
-Κατάλαβα, θα σε βοηθήσουμε όπου μπορούμε. Πάρε τα μέτρα σου, εμείς στο μεταξύ θα πάμε στο δάσος να φέρουμε ξύλα.
-Φροντίστε να είναι γερά! Έχω στο σπίτι τα εργαλεία.
Έτσι, πήγαμε στο σπίτι του μηχανικού, πήραμε δύο τσεκούρια και σπάγκο και κινήσαμε προς το δάσος. Δεν έπρεπε να αργήσουμε, γιατί μια περιπολία απ'τους Marines ήταν αναμενόμενη μετά από αυτό που συνέβη νωρίτερα. Φτάσαμε στο δάσος και αφού βρήκαμε μερικά γερά δέντρα, αρχίσαμε να κόβουμε μερικά κομμάτια που θεωρήσαμε πιο εύκολα να επεξεργαστούν για να προσαρμοστούν στα κατάλληλα μεγέθη. Πέρασε περίπου μία ώρα από τότε και είχαμε ξεκινήσει προς την παραλία. Εκεί βρήκαμε τον Reiji να μετράει με μια μεζούρα την πρύμνη και να σχεδιάζει μερικά πράγματα σε ένα χαρτί.

-Α, φέρατε τα ξύλα. Ωραία, είναι πολύτιμη βοήθεια. Παρόλα αυτά, η ζημιά που προκλήθηκε ήταν μεγαλύτερη απ'όσο περίμενα, άρα ο χρόνος που σας είπα δεν αλλάζει.
-Κατάλαβα.
-Σε λίγο θα έρθει ο Loyd, είναι ο ξυλουργός του χωριού.
-Ωραία, άρα η δουλειά θα προχωρήσει. Όσο πιο γρήγορα τελειώσεις τόσο το καλύτερο. Είχαμε θέμα με τους Marines.
-Το φαντάστηκα. Μήπως πολεμήσατε με έναν χρήστη Φρούτου? Ήρθε πρόσφατα στο νησί.
-Ναι, τον Nizou.
-Χαίρομαι που είστε καλά. Είναι γνωστός για την απανθρωπιά του.
Η ώρα περνούσε με εμάς να κοιμόμαστε στην παραλία, τον Loyd (τον οποίο δεν προλάβαμε να δούμε επειδή κοιμόμασταν) να επεξεργάζεται τα ξύλα που φέραμε και τον Reiji να επισκευάζει την πρύμνη του πλοίου. Τα μάτια μου άνοιξαν όταν ο ήλιος είχε πλέον δύσει και η νύχτα ετοιμαζόταν να απλώσει το πέπλο της. Ο ήχος του σφυροκοπήματος και του πριονιού ήταν το μόνο πράγμα που ακουγόταν. Κάθισα σταυροπόδι ξύνοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού και βγάζοντας ένα χασμουρητό. Έμεινα να κοιτώ το έργο των δύο αντρών, ενώ παράλληλα ο Squalo άλλαξε πλευρό. Είχαν ανάψει μια μικρή φωτιά ανάμεσά τους, η οποία μου προκαλούσε ένα περίεργο συναίσθημα που με έκανε να χαθώ στις σκέψεις μου. "Τι έπρεπε να κάνω τώρα? Πού να πάω μετά?" Στη συνέχεια όμως, ένα άλλο ερώτημα ήρθε στο μυαλό μου που με έκανε να σφίξω τις γροθιές μου με μίσος, "γιατί με νίκησε ο Nizou!?"

Μετά από λίγη ώρα έπεσα ξανά στην άμμο και έκλεισα τα μάτια μου. Με το πέρασμα τις ώρας ο θυμός μου άρχισε να περνάει και με πήρε ο ύπνος. Άνοιξα τα μάτια μου όταν με χτύπησαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου και ανακάθισα. Ο Squalo έκανε το ίδιο, ενώ οι ήχοι απ'τα εργαλεία των δύο αντρών δεν είχε σιγάσει στιγμή. Ο Loyd πρέπει να είχε κόψει κι άλλα ξύλα το βράδυ μιας και του είχε μείνει μισός κορμός ακόμα. Το πλοίο μας ήταν σχεδόν ολοκληρωμένο. Το κοίταξα με χαρά και με μια αίσθηση ανακούφισης. Δεν ένιωθα όμορφα όταν ταξίδευα με το καράβι μου γεμάτο ζημιές. Όπως και να είχε το πράγμα, ήταν σύντροφός μου στο ταξίδι μου και χάρη σε αυτό κατάφερνα να μετακινούμαι.
-Vooii!! Θα έρθουν, είναι σίγουρο.
-Το ξέρω. Το θέμα είναι πότε.
Ο Squalo στάθηκε στα πόδια του και τεντώθηκε. Μετά έβγαλε δύο επιδέσμους από πάνω του και έκανε χαλαρές διατάσεις για να ξυπνήσει. Σηκώθηκα και εγώ και πήγα στο σπίτι του Reiji, όπου ετοίμασα ένα πρόχειρο πρωινό για όλους και 4 φλιτζάνια καφέ. Τα πήγα στην παραλία και τα άφησα δίπλα στον καθένα. Περίπου μια ώρα αργότερα, όταν πλέον εγώ κι ο Squalo είχαμε τελειώσει το πρωινό, τον καφέ μας και τα αποφασίσει σε ποιο νησί θα πάμε μετά, ο Reiji κατέβηκε απ'το πλοίο μας και πήρε το πιάτο στα χέρια του. Έφαγε με λαιμαργία και αφού πήρε μια ανάσα μας είπε τα χαρμόσυνα νέα.
-Το πλοίο σας είναι έτοιμο!
Τον ευχαρίστησα και του έδωσα το λόγο μου ότι θα έστελνα την επιστολή στους ανωτέρω μου για να βοηθήσουν με την κατάστασή τους. Μετά, ανεβήκαμε στο πλοίο και ανοίξαμε τα πανιά. Χαιρετήσαμε τους δύο άντρες και ανοιχτήκαμε στον ωκεανό. Καθώς απομακρυνόμασταν, 5 πλοία του ναυτικού μας πλησίαζαν απ'την ανατολή.
-Καλώς τους.
-Με την πρύμνη μας επισκευασμένη θα τους ξεφύγουμε γρήγορα.
-Μα γιατί να τους ξεφύγουμε?
-Όντως, γιατί? είπα γυρνώντας προς το μέρος των πλοίων με ένα χαιρέκακο χαμόγελο και χτυπώντας τη γροθιά μου στην παλάμη μου.

[Τέλος]

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 10
Beli: 55.000
Bounty: +2.000.000
Παρατηρήσεις: Aλλη μια πολυ καλη ιστορία