Ο Θάνατος Μου[Τέλος]

Θέμα: Ο Θάνατος Μου[Τέλος] Πεμ Μαρ 01, 2012 11:23 am

Προηγουμένως:Αφού είχα δύο μεγάλες μάχες στο νησί Barrie και Ohara κατέληξα στο Toroa για να ξεκουραστώ και να αναρρώσω. Εκεί γνώρισα μία πολύ όμορφη κοπέλα, την Melissa την οποία και ερωτεύτηκα. Περάσαμε πολύ ωραία μαζί και έκατσα αρκετές μέρες στο νησί. Λίγο πριν φύγω και ενώ ακόμα αναρωτιόμουν για την επόμενη μου στάση βρήκα ένα πολύ περίεργο πόστερ. Για φωτογραφία είχε ένα μαύρο φόντο και έγραφε Ilusia. Αφού ρώτησα κάποιον τι νόημα έκρυβε μου είπε πως φήμες κυκλοφορούν για ένα φρικιαστικό πλάσμα στην Ilusia. Έτσι αποφάσισα αν το ερευνήσω γιατί αν το έβρισκα τα λεφτά ήταν πολύ καλά. Πήγα λοιπόν στο Ilusia όπου και γνώρισα τον John Marshall. Στην αρχή με παρέτεινε να φύγω και πως είναι επικίνδυνα εκεί για μένα αλλά εγώ δεν τον άκουσα και έκατσα. Όμως υπήρχαν κάποιες κακές εξελίξεις. Με μπουζούργιασε ο βασιλιάς του νησιού Thalassa Lucas επειδή με θεωρούσε υπεύθυνο για κάτι φόνους. Εγώ το έσκασα κρυφά και μετά από ώρα πήγα λίγο έξω από την περιοχή του Ιερού Δέντρου όπου και πολέμησα με μερικούς φύλακες. Ο βασιλιάς μας σταμάτησε και μου ζήτησε σαν χάρη αλλά με ένα αντίτιμο εννοείται, να τον βοηθήσω σε κάτι. Αυτό ήταν να σταματήσω το τέρας το οποίο είχε πλέον ελευθερωθεί. Για κάποια χρόνια είχαν φυλακίσει τον Hiku σε ένα κλουβί το οποίο όμως ένας άγνωστος άντρας το παραβίασε. Εγώ έκανα τη δουλειά μου και το σκότωσα. Όταν έφυγα από αυτή την περιοχή έμαθα πως αυτό τον άντρα τον είχε βάλει o Stroud να ελευθερώσει αυτό το πλάσμα προκειμένου να απασχολήσει αρκετούς στρατιώτες χωρίς όμως να υπολογίζει εμένα όπου και του χάλασα τα σχέδια. Ο Stroud είχε χάσει πριν πολύ καιρό τον πόλεμο για τη διεκδίκηση του στέμματος και γύρισε πίσω για να πάρει εκδίκηση. Ο άντρας που έκανε όλη τη βρομοδουλειά ήταν ο Hairy Jack τον οποίο είχα πολεμήσει και στο barrie Island σαν τον καπετάνιο των Red Crown Pirates. Όμως τον πολέμησε ο John Marshall. Εγώ είχα μια νέα αποστολή από τον βασιλιά Να ανατινάξω το πλοίο του εχθρού για να σταματήσω την τροφοδοσία με όπλα και τρόφιμα. Ύστερα πήγα στο παλάτι όπου εκεί πρόλαβα τον Stroud λίγο πριν σκοτώσει τον βασιλιά Αυτός είχε φάει το Hone Hone no Mi. με είχε νικήσει και λίγο πριν αποκεφαλίσει τον βασιλιά ο John κάνει ξαφνικά την εμφάνιση του και τον σταματάει. Μετά τον στείλαμε στην απομόνωση για πάντα. Έτσι άφησα πίσω μου το Ilusia για να συνεχίσω τις περιπέτειες μου.

Τώρα:Είμαι ξαπλωμένος στη καινούρια μου σχεδία και αγναντεύω τον απέραντο, καταγάλανο ουρανό παίζοντας ένα ωραίο και χαρούμενο τραγουδάκι με την κιθάρα μου...

Μέχρι τώρα οι Marines έχουν κρατήσει την υπόσχεση τους και δεν με έχουν ενοχλήσει για κανένα θέμα. Προορισμός μου είναι το νησί Cytherea αν και έχω ένα προαίσθημα πως δεν θα καταλήξω εκεί σύντομα. Αφήνω τη θάλασσα να αποφασίσει για μένα και να διαλέξει που θα με ξεβγάλει. Οι γλάροι πετάνε ελεύθεροι στον αέρα χωρίς να έχουν σκοτούρες στο μυαλό τους. Όλη μέρα λιάζονται, τρώνε. Πόσο τους ζηλεύω.
-Μακάρι να είχα και εγώ τέτοια ζωή!
Καθώς περνάει η ώρα βλέπω ένα κομμάτι στεριάς να ξεπροβάλει από τα βάθη του ορίζοντα. Αλλά δεν βλέπω καμία πόλη παρά μόνο ένα μεγάλο και πυκνό δάσος.
-Αν καταφέρω και πιάσω κανά "γεματούλη" ζώο θα φάω πολύ καλά. Μια χαρά θα την βγάλω.
Αφού φτάνω σε αυτό το νησί και παρκάρω τη σχεδία μου, πηγαίνω να το εξερευνήσω. Μπαίνω μέσα στο καταπράσινο δάσος. Γύρω μου πάρα πολλά είδη ζώων από έντομα μέχρι και πάνθηρες να πηδάνε από δέντρο σε δέντρο. Είναι ένα φανταστικό θέαμα που δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λόγια. Τα πολύχρωμα λουλούδια αλλά και τα περίεργα σχήματα που έχουν πάρει τα δέντρα προσφέρουν μια ογκώδη ομορφιά σε αυτό εδώ το μέρος. Το απαλό αεράκι κάνει τα φύλλα να χορεύουν και να τραγουδάνε σιωπηλά με μια υπέροχη φωνή. Όπως ρίχνω μια ματιά βλέπω ένα παράξενο φυτό που δεν το έχω πετύχει πουθενά αλλού και ούτε έχω διαβάσει για αυτό σε κανένα βιβλίο. Είναι μοβ ανοιχτό, στο κέντρο έχει κίτρινες με κόκκινες αποχρώσεις και είναι τόσο μεγάλο που δεν χωράει στην αγκαλιά μου. Το πλησιάζω αργά-αργά και τότε ξαφνικά ανοίγει το στόμα του και πηγαίνει να με δαγκώσει. Πρέπει να είναι ένα σπάνιο είδος σαρκοφάγου. Αμέσως πετάγομαι προς τα πίσω και ευτυχώς του ξεφεύγω. Φοβήθηκα αρκετά επειδή δεν έχω κάποιο σπαθί μαζί μου και η καραμπίνα μου είναι άδεια. Με το που θα φτάσω στην επόμενη πόλη πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσω πυρά. Προχωράω στο δρόμο και φτάνω σε έναν τεράστιο κενό λάκκο όπου είναι ξεραμένος και δεν έχει καθόλου χλωρίδα ή πανίδα. Απλά ένας απομονωμένος χώρος από τη φύση. Ακούω φωνές και κάποιοι άνθρωποι έρχονται προς αυτό το μέρος.
-Μα καλά ζουν εδώ άνθρωποι; Εγώ νόμιζα πως υπήρχε μόνο ζούγκλα εδώ...

Τρέχω και κρύβομαι πίσω από κάτι δέντρα για να μην καταλάβουν πως βρίσκομαι εδώ. Αυτοί ντυμένοι με καφέ μανδύες και φορώντας ασπρόμαυρες μάσκες, προφανώς για να μην αναγνωριστούν, συγκεντρώνονται στο κέντρο της άγονης περιοχής. Ένας από αυτούς πηγαίνει στο κέντρο και οι άλλοι τον παρακολουθούν καθηλωμένοι.
-Λοιπόν άντρες ξέρετε γιατί μαζευτήκαμε όλοι εδώ; Είναι το μόνο μέρος που δεν πρόκειται να μας ενοχλήσει κανένας στρατιώτης της βασιλικής φρουράς. Από ότι γνωρίζετε σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει μια μεγάλη επανάσταση και εντολή του αρχηγού μας Monkey D. Dragon είναι να βοηθήσουμε τους αδικημένους νησιώτες.
Δεν το πιστεύω αυτό που ακούω. Από ότι φαίνεται αυτό το νησί δεν είναι ακατοίκητο. Κάπου θα υπάρχει μία πόλη και ένας πόλεμος πρόκειται να ξεσπάσει. Αν ανακατεύεται και ο Monkey D. Dragon τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Αυτοί οι επαναστάτες δεν έχουν καλές προθέσεις. Πρέπει να πάω να ειδοποιήσω τους πολίτες για να προετοιμαστούν. Αν τους βοηθήσω ίσως πάρω πολύ καλά χρήματα από αυτήν μου την προσφορά. Καθώς πάω να φύγω καταλάθος πατάω με το πόδι μου ένα κλαράκι και σπάει κάνοντας όλους τους άντρες να κοιτάξουν προς το μέρος μου.
-Ποιος είναι εκεί;
Γίνομαι καπνός σε χρόνο ρεκόρ ενώ κάποιοι από αυτούς με ακολουθούν για να με πιάσουν. Έμαθα αρκετά για τα σχεδία τους και μάλλον θα προσπαθήσουν να με σωπάσουν. Έχω χαθεί μέσα στο δάσος αλλά χωρίς να έχω σταματήσει ούτε για μια στιγμή να τρέχω. Από εκεί που δεν το περιμένω ένας δικός τους εμφανίζεται μπροστά μου κρατώντας στα χέρια ένα δόρυ.
-Για που το έβαλες εσύ; Νόμιζες ότι θα μας ξεφύγεις;
-Όχι με παρεξηγήσατε. Εγώ περαστικός ήμουνα και έτυχε να πέσω πάνω σας. Δεν άκουσα απολύτως τίποτα.
-Πιστεύεις ότι μπορείς να μας κοροϊδέψεις;
-Μα δεν σας λέω ψέματα. Για τι λέγατε; Για τη μόδα;
-Ότι και να λέγαμε δεν σε αφορά. Ετοιμάσου να πεθάνεις.
-Περίμενε να το συζητήσουμε το θέμα. Ας μην βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα.
-Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε καθόλου. Ξέρω τι οφείλω να κάνω...

Πριν ακόμα προλάβω να αρθρώσω λέξη αυτός μου ορμάει σημαδεύοντας το στήθος μου με το δόρυ. Κάνοντας ένα μικρό πήδημα στα αριστερά τον αποφεύγω αλλά πρέπει να του διαφύγω γιατί χωρίς όπλο ή σφαίρες δεν θα τον κερδίσω. Πιάνω στη χούφτα μου λίγο χώμα και ενώ αυτός έρχεται πολύ κοντά μου για να με χτυπήσει γυρνάω απότομα και του ρίχνω το χώμα στο πρόσωπο.
-Αααα! Δεν βλέπω τίποτα. Μόνο και σε πιάσω, να ξέρεις πως θα σε σπαράξω στο ξύλο.
-Χαχαχα! Κρίμα αλλά δεν θα μπορέσεις να μου κάνεις τίποτα.
Με τις δυνατές γροθιές μου καταφέρνω και τον τραυματίζω έτσι ώστε να μην μπορέσει να με πάρει από πίσω. Στόχος μου τώρα είναι να φτάσω στην πόλη του νησιού και να πω στους πολίτες για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Θα τηλεφωνήσω και στην βάση των Marines της Wset Blue Sea για να ζητήσω να στείλουν ενισχύσεις. Μετά από ώρα κουραστικού περπατήματος φτάνω πάλι στην παραλία.
-Πωωω. Δεν το πιστεύω. Χάθηκα γαμώ τη γκαντεμιά μου. Τώρα άντε να βρω την πόλη.
Αποφασίζω αυτή τη φορά να πάω παραλιακά για να είμαι σίγουρος πως θα καταλήξω εκεί που θέλω. Είναι μεσημέρι πλέον και ο ήλιος με έχει κάνει να ζαλίζομαι λιγάκι. Η θάλασσα είναι πολύ ήρεμη. Ευτυχώς που υπάρχει ένα απαλό αεράκι για να με δροσίζει που και που.
-Επιτέλους!
Φτάνω έξω από μία πόλη η οποία "στέκεται" πάνω σε έναν κόλπο. Βλέπω αρκετά πλοία να είναι αραγμένα στο λιμάνι αλλά κανένα πειρατικό, έχασα την ευκαιρία να βγάλω λίγα λεφτά. Στην αγορά ένας μεγάλος αριθμός καταναλωτών και πωλητών δημιουργούν μια οχλαγωγία. Μανάβηδες, ψαράδες, χασάπηδες, φούρναροι όλοι φωνάζουν προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Καθ'ως περιπλανιέμαι στο λιμάνι του νησιού συναντάω στο δρόμο μου ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει πιστόλια, σφαίρες και άλλα συναφή.
-Άντε να αγοράσω καμιά σφαίρα για την καραμπίνα μου για να μπορώ και εγώ να μάχομαι. Μην νομίζουν οι αντίπαλοι μου πως είμαι και κανένας χέστης...

Με το πατάω το πόδι μου στο μαγαζί ο καταστηματάρχης με αρπάζει από τα μούτρα και μου λέει για καλές προσφορές, πως δεν θα βρω πουθενά αλλού καλύτερη ποιότητα.
-Μισό λεπτό φίλε. Εγώ θέλω σφαίρες μεγέθους πέντε και μύτης εννιά.
-Περιμένετε και θα σ;ας στις φέρω αμέσως. Δεν αγοράζουν πολλοί τώρα τελευταία αυτή τη συγκεκριμένη μάρκα και θα τις έχω στο πατάρι μάλλον. Πάω να ψάξω.
-Ναι, ναι με την ησυχία σου. Δεν βιάζομαι εξάλλου.
Σκέφτομαι για το πως θα συναντήσω τον άρχοντα του νησιού και να του αναφέρω όλα αυτά που άκουσα. Μέσα στο κατάστημα μπαίνει ένας περίεργος άντρας με το άγριο, τρομακτικό βλέμμα του να πέφτει πάνω μου. Η ματιά μου παγώνει σε αυτόν. Όπως με κοιτάει θέλω πάρα πολύ να τον πλακώσω στο ξύλο αλλά δεν έχω όρεξη για φασαρίες. Αργούν πολύ γαμώτο αυτές οι σφαίρες. Καλά όταν τις έχω στα χέρια μου δεν θα τολμάει να μου μιλάει κανένας. Μπουαχαχαχα!
-Συγγνώμη κύριε. Κύριε με ακούτε;
-Εεε, ναι πείτε μου τι είναι. Βρήκατε αυτό που ήθελα;
-Ναι ορίστε. Επειδή σας συμπάθησα θα σας κάνω την καλύτερη τιμή που μπορείτε να βρείτε οπουδήποτε. Χίλια Beli μόνο.
-Πολύ ωραία. Πάρτε και είμαστε εντάξει. Ευχαριστώ πολύ. Γεια σας και καλές δουλειές.
Γεμίζω το όπλο μου και αισθάνομαι πανέτοιμος για την επόμενη μου μάχη. Την τοποθετώ στην πλάτη μου μαζί με την κιθάρα μου και ξεκινάω για να βρω τον βασιλιά του νησιού. Προς τα που πρέπει να πάω όμως;;; Ξέχασα να ρωτήσω τον άντρα νωρίτερα. Κάποιοι στρατιώτες περιπολούν την είσοδο της πόλης και ελέγχουν τα στοιχεία οποιουδήποτε θέλει να εισέλθει σε αυτήν. Τους πλησιάζω και τους ρωτάω που μπορώ να βρω τον βασιλιά αυτού του νησιού.
-Εσύ ποιος είσαι πάλι; και για ποιο λόγο ζητάς να δεις τον άρχοντα μας;
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας πω. Είναι μεγάλη ανάγκη να τον δω...

-Ονομάζομαι Hajime Busuzima και είμαι ένας Bounty Hunter.
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σου επιτρέψω να περάσεις αν δεν γνωρίζω το σκοπό της επίσκεψης σου.
Ακούγεται ένας ήχος από σάλπιγγα και οι φύλακες στέκονται προσοχή χωρίς να μου δίνουν καμία σημασία πλέον. Ένας πλούσιος άντρας καβάλα σε ένα άλογο και γύρω του πεζοί(πολύ τούμπανα )να τον συνοδεύουν. Όλοι οι κάτοικοι βγαίνουν από τα σπίτια τους για να υποκλιθούν. Βάζει τη φρουρά του να πάρει από όλους χρήματα. Ένας πατέρας περιμένει σε στάση υπόκλισης μαζί με τη γυναίκα του αλλά και τα εφτά παιδιά του λέει πως δεν έχει να πληρώσει. Τότε οι φύλακες ύστερα από διαταγή του βασιλιά τους τον σαπίζουν στο ξύλο και τον αναγκάζουν να πάει μαζί τους. Η οικογένεια του κλαίει και κανένας από τους υπολοίπους δεν κάνει κάποια κίνηση για αν τον βοηθήσει. Ο μεγαλύτερος γιος δεν μπορεί να αναχθεί άλλο αυτή την κατάσταση και σηκώνεται όρθιος αντιμιλώντας στον βασιλιά κατακρίνοντας τον τρόπο που εφαρμόζει την εξουσία. Αλλά δεν έχει και διαφορετική τύχη από τον πατέρα του. Και οι δύο δεμένοι χειροπόδαρα έχουν πέσει κάτω ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε. Προσωπικά δεν μπορώ να αντέξω αυτό το πράγμα που συμβαίνει τώρα και έτσι παίρνω την πρωτοβουλία να εναντιωθώ στον άδικο, σκληρό και ανήθικο άρχοντα.
-Μα καλά γιατί τους φέρεσαι έτσι; Δεν φταίνε αυτοί αλλά εσύ που βάζεις υψηλούς φόρους.
-Εσύ ποιος είσαι; Γιατί δεν με προσκυνάς σαν τους άλλους;
-Συγχωρέστε μας. Δικό μας λάθος που δεν τον διώξαμε αμέσως.
-Καλά θα τα πω μετά μαζί σας. Αλλά αφήστε τον να μιλήσει.
-Σαν βασιλιάς που είσαι δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεσαι σε έτσι στους πολίτες σου. Πρέπει να τους αγαπάς και να τους φροντίζεις!(Δεν πιστεύω πως τέτοια λόγια βγήκαν από το στόμα μου)
-Χαχαχα! Αγάπη και αηδίες. Τα λεφτά μετράνε και τίποτα άλλο. Αν έχεις πολλά μόνο τότε θα είσαι ευτυχισμένος.
-Μα τι είναι αυτά που λες;
-Λοιπόν όσο μίλησες, μίλησες. Στρατιώτες σκοτώστε τον...

Οι φύλακες που βρίσκονται δίπλα μου ανυψώνουν τα κοντάρια τους και πάνε να με τραυματίσουν. Με γρήγορες κινήσεις τραβάω την καραμπίνα μου και τους πυροβολάω, τον έναν με δύο σφαίρες στο στήθος και τον άλλον με μία τον πετυχαίνω στο κεφάλι. Κανένας από τους δύο δεν γλιτώνει από τον θάνατο. Ο άτιμος "ψευτο"βασιλιάς δίνει διαταγή σε όλους να με αποκεφαλίσουν και ότι όποιος τα καταφέρει θα πάρει προαγωγή. Λέει πως προσέβαλα την εντιμότητα του και την κυριαρχία του σε αυτόν εδώ τον τόπο. Εγώ αρχίζω αμέσως να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ γιατί θα είναι υπερβολικά δύσκολο έως ακατόρθωτο να τους "φάω' όλους μαζί. Για αυτό λοιπόν η καλύτερη λύση είναι να χαθώ πάλι μέσα στο δάσος και ύστερα να δω τι να κάνω για να ελευθερώσω το νησί από την τυραννία αυτού του άντρα. Παρότι βρίσκομαι μέσα στην ζούγκλα μικρής έκδοσης οι στρατιώτες δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να έρχονται από πίσω μου. Μετά από μερικά λεπτά φτάνω στο σημείο όπου είναι ένας λάκκος χωρίς καθόλου πράσινο. Αυτοί όμως δεν πατάνε το πόδι τους εκεί και με κοιτάνε με φοβισμένα μάτια. Σαν να είδανε φάντασμα ή λες και είμαι κάποιο τέρας. Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά πρέπει να το εκμεταλλευτώ. Ένας προσπαθεί να έρθει προς εμένα αλλά οι άλλοι τον εμποδίζουν λέγοντας του πως ξέρει τι θα πάθει αν πατήσει στην απαγορευμένη περιοχή. Φεύγουν όλοι απειλώντας με όμως πως σίγουρα θα με βρουν και θα με σφάξουν ζωντανό. Συνεχίζω να περιπλανιέμαι μόνος μου μέσα στο δάσος και να έχω για παρέα μόνο κάποια ζώα. Ένα ανακόντα καταβροχθίζει ένα ελάφι σαν να είναι ροδάκινο, με τόσο τεράστια ευκολία. Μαϊμούδες κάνουν ακροβατικά κόλπα ενώ πιο δίπλα δύο ρινόκεροι παίρνουν τον απογευματινός τους ύπνο. Ακόμα βρίσκομαι ολομόναχος στο δάσος και πλέον η νύχτα έχει πέσει για τα καλά σκεπάζοντας όλο το νησί. Το σκοτάδι σε συνεργασία με το βραδινό, λαμπερό φως του φεγγαριού δίνει μια διαφορετική πινελιά στην ατμόσφαιρα. Βρίσκω μια κουφάλα κάτω από ένα δέντρο και ξαπλώνω εκεί για να περάσω την υπόλοιπη νύχτα μου. Αύριο με περιμένει μια μεγάλη μέρα. Μου φαίνεται πως; η άφιξη μου σε αυτό το μέρος δεν ήταν τυχαία. Τελικά κάποιος σκοπός κρύβεται πίσω από όλα...

Το πρωινό ξύπνημα είναι το χειρότερο. Πάνω στα μάτι μου πέφτει το φως του ήλιου και με αναγκάζει να σηκωθώ. Αφού βάζω τα αντικείμενα μου στην πλάτη μου και ρίχνω ένα χασμουρητό αναχωρώ για το άγνωστο. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να σκεφτώ. Το βρήκα!!! Αν βρω τους επαναστάτες που είχα δει στην αρχή στον μεγάλο λάκκο θα μπορέσουν να με βοηθήσουν. Τελικά αυτοί ήταν οι σωστοί της υπόθεσης και όχι ο βασιλιάς. Αλλά που να ψάξω; Δεν γνωρίζω τα κατατόπια του νησιού αυτού. Θα έχει πολλή δουλειά αλλά δεν έχω άλλη λύση. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα καταλήγω έξω από το δάσος αλλά σε μια απομονωμένη περιοχή όπου υπάρχει μόνο ένα σπίτι και όλο το άλλο είναι μια απέραντη κοιλάδα. Με αργά βήματα φτάνω στο σπίτι και χτυπάω την πόρτα. Δεν απαντάει κανένας και επαναλαμβάνω την πράξη μου. Αλλά και πάλι καμία ανταπόκριση. Κάνω έναν κύκλο γύρω από το κτίριο αλλά τα παράθυρα είναι κλειστά.
-Μάλλον θα είναι εγκαταλελειμμένο. Δεν θα ζει κανείς πια εδώ!
Όμως ξαφνικά ένας τυπάκος, νεαρό παιδί σκάει μύτη από το δάσος κρατώντας κάτι χαρτιά και ένα σπαθί στα χέρια του. Έχει άσπρα μαλλιά και φοράει ένα καφέ παντελόνι με ένα λευκό σακάκι να καλύπτει τον κορμό του σώματος του. Έρχεται κοντά μου και μου πιάνει αμέσως την κουβέντα.
-Τι δουλειά έχεις εσύ στο σπίτι μου;
-Τυχαία κατέληξα εδώ. Είμαι από άλλο μέρος και δεν ξέρω καλά να κυκλοφορήσω σε αυτό το νησί.
-Αν είσαι ξένος να φύγεις. Δεν έχεις καμία δουλειά εδώ. Αν θέλεις το καλό σου άκουσε με.
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Έχω μια αποστολή που πρέπει να βγάλω εις πέρας.
-Αποστολή; Ποιος είσαι εσύ;
-Το όνομα μου είναι Ηajime Busuzima και είμαι ένας Bounty Ηunter. Εσύ ποιος είσαι;
Αυτός πετάγεται αμέσως προς το μέρος μου και μου κάνει μια χαρακιά στο στήθος.
-Sugi Yakamano, αυτός που πρόκειται να σε σκοτώσει...

ΜΑΧΗ ΜΕ ΜΠΟΣ

-Τι συμβαίνει; Γιατί μου επιτέθηκες; Δεν καταλαβαίνω.
-Πας να μου ρίξεις στάχτη στα μάτια Bounty Hunter. Μην μου παίζεις εμένα τον αθώο και πως δεν ξέρεις τίποτα.
-Μα στο ορκίζομαι. Δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς.
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορείς να με παραπλανήσεις. Ξέρω ποιος ο λόγος που ήρθες σε αυτό το νησί και θα σε σταματήσω εδώ και τώρα.
Κάνοντας γρήγορες και τυχαίες κινήσεις καταφέρνει να φτάσει δίπλα μου και επιδιώκει να με κόψει χρησιμοποιώντας το σπαθί του. Εγώ βάζοντας την καραμπίνα στα πλάγια αποκρούω την προσπάθεια του να με χτυπήσει. Επειδή έχω περισσότερη μυική δύναμη τον τινάζω λίγα μέτρα μακριά και αυτός πέφτει κάτω στο έδαφος. Δεν έχω λόγο αλλά ούτε και επιθυμία να του ρίξω με το όπλο μου και για αυτό ζητάω εξηγήσεις γιατί μου φαίνεται πως εδώ έχουμε γίνει μαλλιά κουβάρια.
-Θα μου πεις τώρα για τι μιλάς; Εγώ δεν ήρθα εδώ να προκαλέσω φασαρίες και δεν θέλω να παλέψω μαζί σου. Αλλά εσύ γιατί μου όρμισες χωρίς να ξέρεις την αιτία που βρίσκομαι εδώ;
-Πάρτο χαμπάρι πως δεν με πείθεις. Είσαι ένας κυνηγός επικηρυγμένων, σωστά;
Ναι ακριβώς αλλά αυτό τι σχέση με την συμπεριφορά σου απέναντι μου;
-Στόχος σου είναι να εμποδίσεις την μεγάλη επανάσταση που πρόκειται να αρχίσει εντός ολίγων ημερών.
-Και εγώ γιατί να θέλω να είμαι εναντίων σας;
-Έτσι ξέρω. Ο Baron Alchein προσέλαβε μία ομάδα BH για να καταπιέσει την επανάσταση, να φοβίσει τον λαό και να εξολοθρεύσει τους υπεύθυνους που το άρχισαν όλο αυτό.
-Ποιος είναι αυτός; Πρώτη φορά στη ζωή μου ακούω αυτό το όνομα.
-Δεν σε πιστεύω. Και τότε τι σε φέρνει σε αυτό εδώ το νησί;
-Σου είπα περαστικός ήμουνα.
-Όση προσπάθεια και να καταβάλεις δεν μπορείς με τίποτα να με κοροϊδέψεις. Ήρθε η ώρα να πεθάνεις. Πες αντίο στην ανθρωπότητα...

Ο Sugi ορθώνει το ανάστημα του απέναντι μου και συνεχίζει να μου κάνει επιθέσεις. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω προς το παρόν είναι να τον αποφεύγω καθώς αυτός έχει θολώσει και δεν με ακούει.
-Σταμάτα να μιλήσουμε λίγο.
-Όχι. Ξέρω ότι θέλεις να με σκοτώσεις και να τελειώσεις τη δουλειά σου για την οποία πληρώθηκες.
Ενώ εγώ του εξηγώ΄πως έχει άδικο και αυτά που λέει δεν στέκουν αυτός φαίνεται να μην δίνει καμία απολύτως σημασία στα λόγια μου αγνοώντας με. Καθώς πάει να μου προκαλέσει ζημιά εγώ του πιάνω τα δύο του χέρια με τα δικά μου και έτσι τον εμποδίζω.
-Σύνελθε ρε. Δεν είμαι εγώ ο εχθρός σου. Άλλος είναι αυτός που πρέπει να αφανίσουμε αν θέλεις το καλό των νησιωτών.
-Και ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;
Πριν του απαντήσω, του βάζω τρικλοποδιά και τον πετάω χάμω. Το σπαθί του φεύγει από το χέρι και το πιάνω εγώ. Το στρέφω προς αυτόν και το ακουμπάω στο λαιμό του.
-Βλέπεις πως αν ήθελα θα μπορούσα να σε είχα σκοτώσει. Αλλά εγώ δεν θέλω να κάνω αυτό. Άσε με να σου εξηγήσω και μετά βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα.
-Ωραία λέγε. Σε ακούω. Αλλά κοίτα μην κάνεις καμιά παράξενη κίνηση γιατί θα το μετανιώσεις πικρά.
-Όχι σου δίνω το λόγο μου. Πριν μίλησες για μια επανάσταση. Τι εννοούσες;
-Δεν μπορώ να σου πω. Βλέπεις δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν αν δεν γνωρίζω πολύ καλά τον χαρακτήρα του και τις πεποιθήσεις του.
0Θα σου πω τότε όλα αυτά που μου συνέβησαν από όταν βρέθηκα εδώ και μετά αποφασίζεις τι θα κάνεις.
-Για να ακούσω τι έχεις να δηλώσεις....

Του εξηγώ όλα αυτά που μου συνέβησαν και ο Yakamano πραγματικά έχει μείνει άναυδος.
-Μάλιστα, κατάλαβα. Από ότι φαίνεται αν και στην αρχή είχες σκοπό να κατέστρεφες την επανάσταση μας τώρα μάλλον είσαι με το μέρος μας.
-Αυτό ήθελα να σου πω τόση ώρα αλλά δεν με άκουγες.
-Πρέπει όμως πριν έρθεις μαζί μας να σου πω μια ιστορία. Αυτόν που είδες εσύ δεν είναι ο βασιλιάς του νησιού. Είναι ο Baron Alchein, ένας βαρόνος και τωρινός τύραννος της πόλης Gaarnar. Ο κανονικός άρχοντας αυτού του νησιού είναι ο Herald Ignis, ο οποίος όμως είναι βαριά άρρωστος και δεν έχει την κατάλληλη αντοχή για να διακυβερνήσει ο ίδιος.
-Κατάλαβα και έχει βάλει τον Alchein στη θέση του και αυτός το εκμεταλλεύτηκε για να κερδοσκοπήσει από τους κατοίκους.
-Ακριβώς. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Στην αρχή εγώ εναντιώθηκα αλλά όταν δικάστηκα με εξόρισαν σε αυτό το μέρος και μου αφαίρεσαν το δικαίωμα να ξαναπατήσω στην πόλη.
-Και οι άνθρωποι γιατί δεν αντιδράν;
-Φοβούνται. Δεν έχουν το απαραίτητο θάρρος. Εξάλλου τώρα ο Alchein ελέγχει τα πάντα. Όλες οι εξουσίες έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια του. Δεν μπορεί κανείς να του φέρει αντίρρηση ή να του αρνηθεί κάτι γιατί θα καταλήξει στην κρεμάλα.
-Και οι επαναστάτες που είδα; Η επανάσταση για την οποία μίλησες;
-Θα σου πω αλλά μόνο αν ορκιστείς να έρθεις με το μέρος μας.
-Στο υπόσχομαι. Αν και είμαι Bounty Hunter και θα έπρεπε να είμαι αντίπαλος με τους επαναστάτες δεν μπορώ να αντέξω την αδικία στον κόσμο. Ακόμα και να χρειαστεί να πολεμήσω Marines θα το κάνω προκειμένου να αποκατασταθεί η αληθινή δικαιοσύνη. Δεν θα γίνω σκυλάκι κανενός. Αν εσείς είστε οι αδικημένοι να με θεωρείτε σύμμαχο.
-Μου άρεσαν πολύ τα λόγια σου. Λοιπόν θα σου πω. και ετοιμάσου για μια μεγάλη μάχη που όμοια της δεν θα έχει υπάρξει ξανά...

-Εγώ αφού με εξόρισαν ορκίστηκα πως θα έπαιρνα εκδίκηση. Έτσι έφυγα και πήγα να βρω ένα πλήρωμα που θα με βοηθούσε στο να ανατρέψω την τυραννία. Έπεσα πάνω σε επαναστάτες και αφού τους ζήτησα να με βοηθήσουν δέχτηκαν αμέσως αφού τους υποσχέθηκα ένα χρηματικό πόσο. Εδώ και τόσα χρόνια μαζεύω λεφτά και επιτέλους πλέον έχω όλα όσα χρειάζομαι. Περίπου και διακόσιοι πολίτες είναι με το μέρος μου οι οποίοι πως και πως κάνουν για να ξεσπάσουν. Σε λίγο θα ξεκινήσει η απελευθέρωση του νησιού μας.
-Και ο βασιλιάς γιατί δεν κάνει κάτι για αυτό;
-Δεν μπορεί. Είναι βαριά άρρωστος και επιπλέον ο Alchein του λέει ψέματα.
-Λυπάμαι. Οι νησιώτες πρέπει να έχουν περάσει τρομερά δύσκολες στιγμές τα πρόσφατα χρόνια.
-Δυστυχώς. Μέσα στο παλάτι έχω βάλει έναν δικό μου ο οποίος παρακολουθεί τις κινήσεις του βαρώνου. Έτσι έμαθα πως έχει προσλάβει μία ομάδα Bounty Hunter. Και για αυτό σου επιτέθηκα μόλις έμαθα τι δουλειά σου.
-Εντάξει δεν πειράζει. Περασμένα ξεχασμένα. Και τώρα τι κάνουμε;
-Θα μαζευτούμε όλοι μαζί στην μαύρη τρύπα για να συζητήσουμε.
-Που είναι η μαύρη τρύπα;
-Ένας λάκκος στο κέντρο του δάσους όπου δεν ζει τίποτα εκεί πέρα. και ούτε πρόκειται να πατήσει κανείς από το υπόλοιπο νησί.
-Και γιατί αυτό;
-Υπάρχει ένας μύθος πως εκεί ζουν δαίμονες και φαντάσματα. Ακόμα και οι φύλακες που κατάγονται από εδώ δεν τολμούν να πατήσουν το πόδι τους εκεί. Εγώ όμως δεν τα πιστεύω αυτά. Και για αυτό το λόγο μαζευόμαστε εκεί πέρα. Δεν θα μας ενοχλήσει κανείς.
-Τώρα κατάλαβα γιατί δεν με ακολούθησαν όταν βρέθηκα στην μαύρη τρύπα.
-Είσαι έτοιμος να πάμε;
-Ναι φύγαμε...

Καθώς πάμε να φύγουμε ένας άντρας ντυμένος σε μαύρο μανδύα και ασπρόμαυρη μάσκα κάνει την εμφάνιση του τρέχοντας προς το μέρος μας.
-Yugi έχουμε άσχημα νέα. Πολύ άσχημα νέα!
-Μα καλά τι συνέβη; Γιατί ακούγεσαι τόσο αναστατωμένος;
-Πλησιάζουν τρία πλοία του ναυτικού. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο κατάσκοπος που είχαμε στείλει στο παλάτι μας πρόδωσε και τους αποκάλυψε όλα όσα ήξερε. Αυτό για το ότι θα ερχόντουσαν κυνηγοί επικηρυγμένων στο νησί ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Δεν ξέρουμε όμως ακόμα τι τους ανάγκασε να το πουν αυτό.
-Απίστευτο! Δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου. Ενημέρωσες τον Delibouri για αυτό το θέμα;
-Ναι το ξέρει. Μάλιστα είπε να μην καθυστερούμε καθόλου και να ξεκινήσουμε αμέσως τώρα την επανάσταση και όχι σε δέκα μέρες όπως υπολογίζαμε.
-Μα δεν είμαστε καθόλου οργανωμένοι. Είμαστε σκορποχώρι. Είμαστε χαμένοι από χέρι αν ξεκινήσουμε αυτή τη στιγμή.
-Δεν πειράζει. Σιγά-σιγά θα οργανωθούμε και εμείς. Αν φτάσουν οι Mairnes θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για εμάς. Και δεν απέχουν πολύ από το νησί.
-Ωωωωωωωωωωωωωωωωω!!! Ο τύπος από το δάσος. Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;
-Χαχαχα! μην τον παρεξηγήσεις. Είναι με το μέρος μας πλέον. Αφού είδε τον Alchein και έκρινε τις πράξεις του αποφάσισε να μας προσφέρει τη βοήθεια του.
-Εγώ όμως και πάλι δεν τον εμπιστεύομαι. Δεν τον ξέρουμε καθόλου καλά.
-Δεν πρόκειται να σας κάνω τίποτα κακό. Με το μέρος σας είμαι.
-Να ξέρεις έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα. Θα καρφωμένος πάνω σου για αυτό να προσέχεις τις κινήσεις σου...

Αμέσως φεύγουμε για το δάσος όπου εκεί θα μαζευτούμε όλοι μαζί για να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στον τύραννο του νησιού. Με το που φτάνουμε όλοι οι επαναστάτες αλλά και κάποιο από τους νησιώτες που είναι με το μέρος μας περιμένουν το σύνθημα για να αρχίσουν, κρατώντας τα όπλα στα χέρια.
-Λοιπόν άντρες είσαστε έτοιμοι;
-ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!
-Δεν σας ακούω!
-ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!
-Ωωωωω... Ξεφύγαμε μου φαίνεται. Λοιπόν σήμερα έφτασε η μέρα για την απελευθέρωση αυτού του νησιού. Ο Yugi ζήτησε την βοήθεια μας και εμείς του την προσφέραμε. Δεν πρέπει να τον απογοητεύσουμε. Σκοπός μας είναι να εξολοθρεύσουμε όλους τους στρατιώτες και να αποκεφαλίσουμε δημοσίως τον τωρινό άρχοντα του νησιού. ΠΑΜΕ!
Ξεκινάμε όλοι για την Gaarnar φωνάζοντας διάφορα συνθήματα και φράσεις. Τα πλοία του ναυτικού έχουν πλησιάσει πολύ και τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ για εμάς. Μετά από ώρα φτάνουμε έξω από την πόλη. Δεν κυκλοφορεί ψυχή και το θέαμα θυμίζει σε εγκαταλελειμμένη πόλη. Προχωράμε κάποια μέτρα και τότε από τα αμέτρητα στενάκια ξεπροβάλλουν περίπου εκατό στρατιώτες. Όσοι είμαστε και εμείς πάνω-κάτω. Μία αιματοχυσία ξεκινάει και οι πρώτοι νεκροί είναι αρκετοί. Ο Delibouri σταματάει για λίγο τη μάχη για να ανακοινώσει κάτι και στις δύο παρατάξεις.
-Λοιπόν τύραννε του Doom Island. Άκουσε με προσεχτικά και δώσμου μια θετική απάντηση. Θα σταματήσουμε την μάχη αν παραδώσεις τον θρόνο σου στον λαό και φύγεις ήρεμα από το νησί.
Πίσω από τους στρατιώτες καβάλα σε ένα άλογο εμφανίζεται ο Alchein.
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν είσαι σε θέση να μου λες τι να κάνω. Έτσι και αλλιώς σε λίγη ώρα θα είσαι νεκρός.
-Αν αυτή είναι η απάντηση σου τότε έχω ένα πράγμα να πω. Μαχητές της δικαιοσύνης επίθεση!!! Μην δείξετε καθόλου έλεος...

Ο Alchein το σκάει σαν βρεγμένη γάτα παρατώντας τους πιστούς του στρατιώτες πίσω. Κάποιοι πολύ υπάκουοι σε αυτόν μας φέρουν αντίσταση. Άλλοι όμως γεμάτοι θυμό, οργή και αισθανόμενοι προδοσία έρχονται με το μέρος φωνάζοντας:Πίσω ο παλιός βασιλιάς!!! Ο Yugi μου πετάει ένα κατάνα και αυτός χάνεται μέσα στο πλήθος που παλεύει. Ένας φύλακας μου την πέφτει άγρια αλλά καταφέρνω και τον καρφώνω στην καρδιά. Ο Delibouri χρησιμοποιεί ένα σπάνιο είδος δύναμης. Πρέπει να έχει φάει φρούτο του διαβόλου. Το σώμα του κιτρινίζει και υγροποιείται. παίρνει τη μορφή ενός πολύ πηκτού υγρού και τη μυρωδιά τυριού, Logia έχει φάει προφανώς.
-Chizu Chizu no Kureijīmausu. Το λιωμένο τυρί μου θα σας εξοντώσει όλους.
Πολλοί από τους εχθρούς μας βυθίζονται στο κίτρινο τυρί και κολλάνε πάνω του χάνοντας την δυνατότητα να κινηθούν. Συνεπώς είναι ευκολότεροι στόχοι για εμάς και τους σκοτώνουμε γρηγορότερα.
-Μην κοιτάς καθόλου εσύ. Πήγαινε αμέσως πίσω από τον Alchein. Θα αναλάβουμε εμείς τους Μarines.
-Έγινε. καλή τύχη και να προσέχεις.
Αμέσως εγώ πηγαίνω πίσω από τον τύραννο προκειμένου να τον σταματήσω. Φτάνω έξω από το παλάτι και μου ορμάνε κάμποσοι φύλακες αλλά ευτυχώς για μένα είναι όλοι πολύ αδύναμοι και τους πλακώνω πολύ εύκολα. Μπαίνω μέσα και αντικρίζω μία βίαιη εικόνα. Ο Alchein έχει δέσει τον πραγματικό βασιλιά υποθέτω και έχει βάλει ένα μαχαίρι στο λαιμό του. Μου λέει πως αν κάνω ένα βήμα παραπάνω θα τον σφάξει. Εγώ μένω άγαλμα και σκέφτομαι τι να κάνω. Καμία λύση μέχρι τώρα.
-Φύγε! Μην κάθεσαι άλλο εδώ. Δεν έχεις καμία δουλειά στο νησί μου.
-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
-Φύγε καλέ μου άνθρωπε. Γκουχ, γκουχ. Δεν χρειάζεται να σπαταλήσεις τη ζωή σου εδώ...

Μετά από μια πολύ σκληρή μάχη πέθανα αφήνοντας αυτόν τον κόσμο στην μοίρα του.

The End!!!

» [ τελος ] <Θάνατος στη silverstate>
» Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ[ΤΕΛΟΣ-ΠΑΡΕΛΘΟΝ]
» [Αρχή] Η επανάσταση και ο θάνατος του καλύτερού μου Φίλου
» [ΑΡΧΗ-ΠΑΡΕΛΘΟΝ] Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]