[Τελος]Πρωτη συναντηση με Επαναστατες

Η βροχη επεφτε δυνατα και ο ανεμος ταρακουνουσε την βαρκα μου.Μεγαλα κυματα σηκωνοντουσαν ποτε ποτε δυσκολευοντας ακομα περισσοτερο την πλοηγηση.Ειχαν περασει δυο μερες απο τοτε που εφυγα απο το Micqueot.Εκει ειχα συναντηση εναν πολυ δυνατο πειρατη,τον Raziel,ο οποιoς μου εδωσε το εναυσμα για να δημιουργησω το δικο μου πληρωμα και με ενεταξε στην συμμαχια του.Ηταν ενας πανισχυρος φιλος και συμμαχος και ετσι οταν εφυγα απο το νησι ενιωθα πολυ τυχερος.Ομως η τυχη μου φαινοταν πως με ειχε εγκαταλειψει και πλεον παλευα με τα κυματα για να επιβιωσω.Ενας κεραυνος εσκισε την νυχτα και πολυ κοντα στα βορεια φανηκε ενα νησι.Αν καταφερνα να φτασω μεχρι εκει θα την γλιτωνα.Εβαλα ολη μου την δυναμη και προσπαθησα να οδηγησω την μικρη μου βαρκα προς τα εκει και τελικα υστερα απο εικοσι λεπτα εντονης παλης με τον καιρο τα καταφερα.Ενα τεραστιο κυμα που στην αρχη εδειχνε οτι θα ειναι το τελευταιο πραγμα που θα εβλεπα στην ζωη μου ηταν αυτο που τελικα με εσωσε.Καταφερα χωρις να ξερω πως να το καβαλησω και με την φορα που ειχε με ξεβρασε στην παραλια.

Eπεσα με δυναμη και τρανταχτηκα ολοκληρος.Μετα ακουσα ενα δυνατο γδουπο και ειδα την βαρκα μου να σκαει στην παραλια.Διαλυθηκε σκορπωντας τριγυρω ολες τις προμηθειες μου.Ενιωσα ενα μικρο σφιξιμοο στην καρδια.Με αυτην την βαρκα ειχα ξεκινησει το ταξιδι μου και ηταν πιστος μου συντροφος σε ολες τις περιπετειες μου.Τωρα επρεπε να αποκτησω μια καινουργια.Ευτυχως ειχα καταληξει σε ενα νησι αρα λογικα θα εβρισκα καποιο μαγαζι για να αγορασω μια.Κοιταξα γυρω μου και το θεαμα δεν ηταν ενθαρρυντικο καθως το μονο που φαινοταν ηταν δεντρα.-Ισως να ειναι ακατοικητο σκεφτηκα.Ωστοσο επρεπε να δοκιμασω να περασω το δασος με την ελπιδα οτι στην αλλη μερια θα εβρισκα κοσμο.Ετσι,μ'αυτη την σκεψη στο μυαλο μου χωθηκα στο δασος.

Η βλαστηση ηταν πυκνη και δυσκολευε την κινηση μου ενω και το πηχτο σκοταδι της νυχτας μειωνε τρομερα την οραση μου.Ημουν αρκετα εξαντλημενος και δεν μπορουσα να συγκεντρωθω τοσο ωστε να χρησιμοποιησω τις δυναμεις του φρουτου μου και να φωτιζω λιγο το μερος.Προχωρουσα εχωντας το ενα σπαθι στο χερι και κοβωντας οτι εμποδιο εμφανιζοταν μπροστα μου.Το δασος φαινοταν ατελειωτο.Ξαφνικα ακουσα βηματα και φωνες καπου μπροστα μου.Πεντε σιλουετες εμφανιστηκαν και κινηθηκαν προς το μερος μου.
-Χαχαχα.Παιδια,φαινεται πως βρηκαμε καινουργιο θυμα ακουστηκε μια αγρια φωνη και γελια την ακολουθησαν.
-Επιτελους λιγη διασκεδαση.Περασε αρκετος καιρος απο την τελευταια φορα που ειχαμε καποιον για να παιξουμε ειπε καποιος.Ειχαν πλησιασει αρκετα κοντα μου πλεον και μπορουσα να διακρινω πιο καθαρα τα χαρακτηριστικα του.Αυτος που πηγαινε μπροστα και ειχε μιλησει πρωτος ηταν ενας αρκετα ψηλος τυπος που φορουσε κουκουλα και κρατουσε ενα σπαθι στο χερι του.Διπλα του στεκοταν ενας μεγαλοσωμος αντρας με μακρια μαυρα μουσια που κουβαλουσε ενα τεραστιο ροπαλο.Αυτος ηταν η δευτερη φωνη.Οι αλλοι τρεις δεν κρατουσαν καποιο οπλο και απλως στεκοντουσαν πισω περιμενωντας.

-Ποιοι ειστε και τι θελετε?τους ρωτησα.
-Καλη ερωτηση.Εφοσον εισαι το επομενο θυμα μας δικαιουσαι να ξερεις.Ειμαι ο Sieg the NightWalker και αυτη ειναι η συμμορια μου.Εχω αυτο το προσωνυμιο γιατι ειμαι ανικητος οταν πολεμαω νυχτα.Η κυβερνηση με εχει επικυρηξει με 30.000.000 belli και ετσι αναγκαστηκα με την συμμορια μου να κρυφτουμε σ'αυτο το δασος.Τελικα αυτο αποδειχτηκε πολυ καλη κινηση γιατι σκοτωνουμε ευκολα οποιον προσπαθει να το διασχισει και κανεις δεν καταλαβαινει τιποτα.Το τι θελουμε απο εσενα ειναι απλο.Να σε σκοτωσουμε.Δεν υπαρχει καποιος λογος για αυτο.Απλως ευχαριστιομαστε τον θανατο.Για αυτο αλλωστε εχω και τοσο υψηλο bounty.Τωρα που εμαθες οτι χρειαζοσουν εισαι ετοιμος να πεθανεις? Εβγαλα τα δυο απο τα σπαθια μου απο τις θηκες τους και πηρα σταση μαχης.
-Πανετοιμος του απαντησα.Ο Sieg γελασε δυνατα.
-Το χαιρομαι περισσοτερο οταν φερνουν αντισταση.Αντρες,δωστε σ'αυτο το παιδακι μια γευση απελπισιας φωναξε γλειφωντας τα χειλη του.Με το που ειπε αυτα τα λογια οι τρεις που ηταν πσιω του ετρεξαν καταπανω μου τραβωντας ταυτοχρονα τα σπαθια τους.Αυτος που ειχε το ροπαλο εμεινε διπλα στον αρχηγο του.Ο πρωτος που εφτασε ενιωσε την κοψη του σπαθιου μου στην κοιλια του.Ο επομενος προσπαθησε να μου κοψει το κεφαλι ομως τον απεκρουσα με το ενα σπαθι και με το αλλο του τρυπησα την καρδια.Ο τελευταιος πρωτα εφαγε μια αγκωνια στην μυτη και υστερα οταν βρεθηκε στα γονατα του εσκισα την καρωτιδα.Ο Sieg εκανε εναν μορφασμο αηδιας και υστερα μιλησε στον διπλανο του.-Ετσι κι αλλιως αυτη μας ηταν αχρηστοι.Τωρα πανε διελυσε αυτο το κουνουπι Mark.
-Αμεσως αφεντικο φωναξε ο Mark γεματος χαρα και υστερα μου ορμηξε.Οι κινησεις του ομως ηταν υπερβολικα αργες.Προσπαθησε να μου διαλυσει το κεφαλι με το ροπαλο του ομως το απεφυγα πολυ ευκολα.Ειδα την ζημια που εκανε στο εδαφος και καταλαβα οτι αν με πετυχαινε μια επιθεση του ημουν τελειωμενος.Δοκιμασε να με χτυπησει στο στομαχι ομως απεκρουσα την επιθεση του βαζωντας τα σπαθια μου σαν ασπιδα.Με εσυρε για λιγο πισω αλλα καταφερα να σταθεροποιηθω τελικα.Τραβηξα τα σπαθια απο την συγκρουση και πηδηξα ψηλα κανωντας δυο μεγαλες χαρακιες στο στηθος του αντιπαλου μου ο οποιος επεσε νεκρος.O Sieg με κοοιταξε οργισμενος.
-Αυτο θα μου το πληρωσεις αθλιε μου φωναξε και μου επιτεθηκε.

Hταν πολυ γρηγορος και απεφυγα την πρωτη του επιθεση με μεγαλη δυσκολια.Στην συνεχεια του εκανα ενα μικρο τραυμα στο χερι και σταμτησε.Κοιταξε την πληγη,πηρε λιγο αιμα με το δαχτυλο του και το εγλειψε.-Με τρελενει η γευση του αιματος μου ειπε και γελασε με εναν απαισιο τροπο.Με αηδιασε αυτη η κινηση του και αποφασισα να δωσω τελος στην ζωη του.Του επιτεθηκα και αφου αντισταθηκε για μερικα λεπτα τελικα επεσε νεκρος απο την λεπιδα μου.Εβαλα τα σπαθια μου στις θηκες τους,αφου σκουπισα πρωτα τα αιματα.Μετα ενιωσα καπως εξαντλημενος απο ολη την περιπετεια που ειχα προηγουμενως στην θαλασσα αλλα και απο την μαχη και τελικα αποκοιμηθηκα εκει,στην μεση του δασους.

Αισθανθηκα ενα ελαφρυ χτυπημα στα πλευρα και υστερα ανοιξα τα ματια μου τρομαγμενος.Ο ηλιος βρισκοταν ηδη ψηλα και μερικες ακτινες του τρυπουσαν τον πυκνο δασος.Aπο πανω στεκοταν μια ομαδα ανθρωπων και με κοιτουσαν ολοι καπως περιεργα.Ενας απο αυτους βρεθηκε μπροστα μου και με βοηθησε να σηκωθω δινωντας μου το χερι του.Ηταν περιπου στο ιδιο υψος με μενα,στην ηλικια μου, με κοντο κοκκινο μαλλι και πολυ προχειρα ντυμενος.Στην αρχη διστασα αλλα τελικα του εδωσα το δικο μου.Αν ηθελαν να μου κανουν κακο θα το ειχαν κανει ηδη σκεφτηκα διχως ομως να πω τιποτα.Με βαλαν στην μεση και αρχισαμε να προχωραμε ολοι μαζι.Δεν ειχα ιδεα που με πηγαιναν ή τι θελαν απο μενα αλλα τους ακολουθησα αμιλητος.Προχωρησαμε για αρκετη ωρα και κανεις δεν ελεγε τιποτα.Εβλεπα το δασος γυρω μου που με το πρωινο φως φαινοταν πολυ ομορφοτερο.Ειχε μεγαλη ποικιλια φυτων και ζωων που εβλεπα πρωτη φορα..Ξαφνικα η ομαδα που με μετεφερε σταματησε σε ενα μικρο ξεφωτο.

Αυτος που φαινοταν να ειναι ο αρχηγος τους σηκωσε το κεφαλι του κοιτωντας δυο ψηλα δεντρα μπροστα μας και υστερα εβγαλε μια κραυγη πουλιου.Ως απαντηση ακουστηκαν αλλες δυο φωνες απο το καθε δεντρο αντιστοιχα και υστερα δυο αντρες που κρατουσαν τουφεκια εμφανιστηκαν στα κλαδια τους.
-Επιτελους.Εχετε αργησει αρκετα και στον γερο δεν αρεσει να περιμενει ειπε ο ενας πολυ σοβαρα κοιτωντας μας.
-Αφου δεν ξυπνουσε με τιποτα του ανταπαντησε ο αρχηγος της ομαδας γελωντας.
-Το ξερω οτι εισαι χαλαρος τυπος Ray αλλα αυτη δεν ειναι ωρα για αστεια.Ειμαστε πολυ κοντα στο να κανουμε την κινηση μας και δεν πρεπει να κανουμε επιπολαιες κινησεις.
-Καλα καλα ηρεμησε του ειπε και υστερα γυρισε προς το μερος μου.Με ειδε να κοιταζω με μεγαλη απορια τα οσα συνεβαιναν μπροστα μου και αποφασισε να μου δωσει μερικες εξηγησεις.
-Απο εδω και μπρος δεν συνεχιζει κανεις το δασος χωρις την αδεια μας.Η περιοχη μπροστα ελεγχετε απο εμας.Τους Επαναστατες.Ετυχε χθες να δουμε την μαχη σου και οταν ενημερωσαμε τον αρχηγο μας εδειξε ενδιαφερον για σενα.Ειπε οτι θα μπορουσες να εισαι σημαντικη βοηθεια στην επιτευξη του στοχου μας,αν βεβαια το ηθελες.
-Και ποιος ειναι ο στοχος σας?
-Μα,να ριξουμε την παγκοσμια κυβερνηση φυσικα!!!μου ειπε γεματος ενθουσιασμο.Δεν απαντησα τιποτα.Χαμογελασα απλα και του εκανα νοημα να με οδηγησει στον αρχηγο του.

Προχωρησαμε στην περιοχη τους και εβλεπα στα δεντρα γυρω μου ξυλινες βασεις που ηταν κατελειμενες απο Επαναστατες.Μπροστα η περιοχη δεν ηταν τοσο δασωδης και η διαβαση μας ηταν πιο ευκολη σε σχεση με πριν.Μπηκαμε αρκετα βαθια στο δασος οταν ειδα μπροστα μου καπνο να σηκωνεται.Στην αρχη ανησυχησα αλλα ο Ray με καθησυχασε λεγωντας μου οτι εκει βρισκοταν ο καταυλισμος τους.Περπατησαμε μερικα λεπτα ακομα και σιγα σιγα σε αποσταση πεντακοσιων περιπου μετρων εκαναν την εμφανιση τους μερικες σκηνες.Οσο πλησιασαμε ο αριθμος τους μεγαλωνε και οταν τελικα φτασαμε ειδα οτι αρκετες ωστε να φιλοξενησουν τουλαχιστον 100 ατομα.Πρεπει να ειχαν καποιο πολυ σοβαρο στοχο για να μαζευτουν τοσοι πολλοι.Περπατησαμε αναμεσα τους και σταματησαμε μπροστα στην μεγαλυτερη η οποια φυλασσοταν απο δυο πανοπλους φρουρους.Ο Ray μου εκανε νοημα να προχωρησω μεσα και οι φρουροι καναν στην ακρη ανοιγωντας μου την εισοδο.

Η σκηνη μεσα ηταν σχεδον αδεια.Μονο μια βιβλιοθηκη και ενα μεγαλο ξυλινο γραφειο γεμιζαν καπως τον χωρο.Ορθιος,κρατωντας ενα βιβλιο στεκοταν ενας αντρας.Ηταν αρκετα ψηλος,με ασπρο μακρυ μαλλι και καπνιζε ενα πουρο.Δεν μου εδωσε σημασια και συνεχισε να διαβαζει ανενοχλητος.Περασαν καποια δευτερολεπτα απολυτης ησυχιας μεχρι που εκλεισε αποτομα το βιβλιο και γυρισε προς το μερος μου.Η ματια του ηταν διαπεραστικη και ενιωσα σαν να μπορουσε να διαβασει ολες μου τις σκεψεις.Μου θυμησε καπως τον Harumasa,τον γερο που μου εμαθε τοσα στο Pingtan Island.Φορουσε ενα μακρυ κοκκινο κιμονο στολισμενο με διαφορα σχεδια απο μυθολογικα ζωα.Καθισε στην καρεκλα του γραφειου του και συνεχισε να με παρατηρει.
-Εσυ εισαι λοιπον αυτος που σκοτωσε τον Sieg?με ρωτησε με βαθεια φωνη που υποδεικνυε σοφια.
-Μαλιστα του απαντησα χωρις να ξερω τι αλλο να πω.
-Πως ονομαζεσαι νεαρε?
-Swiftblades Jim
-Ειμαι ο Hitaci και ειμαι ο αρχηγος των Επαναστατων σ'αυτο το νησι.Οι αντρες μου λενε οτι εισαι δυνατος και οτι θα μπορουσες να μας βοηθησεις.Αλλωστε το εχεις ηδη κανει σκοτωνοντας αυτον τον μπ@%^&δο.Εξ'αιτιας της συμμοριας του η κυβερνηση εστελνε συνεχεια νεες δυναμεις και αυτο δυσκολευε το εργο μας.Προσπαθησαμε πολλες φορες να τακτοποιησουμε την υποθεση μονοι μας αλλα ηταν πολυ συσκολο να εντοπισουμε τα ιχνη του καθως κινειται μονο το βραδι.Οποτε οπως καταλαβαινεις μας εκανες μεγαλη χαρη.Οποτε τι θα ελεγες να συνεχιζες να μας βοηθας?Πως θα σου φαινοταν να εμπαινες στον στρατο μας?
-Λυπαμαι αλλα πρεπει να αρνηθω.Θα παραμεινω πειρατης για ολη μου την χωη.Ωστοσο αφου η μοιρα με εφερε εδω θα σας βοηθησω οπως μπορω.Και οπου αλλου συναντησω Επαναστατες θα τους προσφερω παντα ενα χερι βοηθειας.
-Το φανταστηκα μου ειπε ο Hitaci σαν να περιμενε την απαντηση μου.-Aφου ομως εισαι προθυμος να βοηθησεις τοτε σιγουρα ηρθες κοντα μας σε καλη περιοδο γιατι ειμαστε σχεδον ετοιμοι να καταφερουμε ενα σημαντικο πληγμα στην Κυβερνηση.

Aρχισε να μου εξηγει το σχεδιο τους και εγω τον κοιτουσα γεματος ενδιαφερον.Μαζευαν δυναμεις εδω και μηνες και πλεον τους ελειπαν ελαχιστα πραγματα για να χτυπησουν.Ειχαν πληροφοριες οτι σε δυο μερες θα ερχοταν μια νεα δυναμη marines και μαλιστα θα εφερναν κανονια μαζι τους.Το σχεδιο τους ηταν αρχικα να τους στησουν ενεδρα ωστε να τους σκοτωσουν και να τα παρουν και στην συνεχεια να επειτεθουν στην βαση που ειχαν στην πρωτευουσα του νησιου.Φαινοταν να ειναι πολυ καλα πληροφορημενος και προετοιμασμενος.Οταν τελειωσε την αναλυση μου προσφερε ενα ποτο και υστερα με ρωτησε τελικα τι θα εκανα.
-Το σχεδιο σου φαινεται εξαιρετικο και ο στρατος σου ικανος.Δεν ειμαι σιγουρος αν μπορω να βοηθησω ιδιαιτερα.Παρολα αυτα θα κανω οτι μπορω του ειπα ευθυμα και αυτος γελασε με ικανοποιηση.
-Ωραια λοιπον!!!θα μεινεις μαζι μας και σημερα θα το γιορτασουμε φωναξε και υστερα σηκωθηκε απο την καρεκλα του.Βγηκαμε μαζι απο την σκηνη και μου εδειξε τα κατατοπια ενω παραλληλα εδινε εντολες για την γιορτη που θα στηνοταν το βραδι.

Μολις νυχτωσε ξεκινησε το μεγαλο γλεντι.Αντρες και γυναικες ολων των ηλικιων μαζευτηκαν στα τραπεζια που ειχαν στηθει γυρω απο μια μεγαλη φωτια.Κρεατα ψηνοντουσαν συνεχως και η μπυρα ερεε αφθονη.Μουσικοι επαιζαν χαρουμενες μελωδιες και πολοι απο τους Επαναστατες χορευαν πιασμενοι χερι χερι.Εγω καθομουν στο κεντρικο τραπεζι διπλα απο τον Hitaci ενω απο την αλλη πλευρα του βρισκοταν ο Ray.Τους γνωρισα σχεδον ολους και ο καθενας τους ειχε μια ενδιαφερουσα ιστορια να μου πει.Υπηρχαν ανθρωποι απο ολες τις θαλασσες.Ακομα και απο την Grand Line.Υπηρχαν ατομα ακομα και απο το νησι μου.Μολις τους συναντησα ενιωσα μια νοσταλγια.Ειχαν περασει περιπου δυο μηνες απο τοτε που ξεκινησα το ταξιδι μου και μου εχει λειψει ο τοπος μου.Οι φιλοι μου,η μητερα μου.Σταματησα να κανω αυτες τις σκεψεις γιατι πλεον ηταν αργα για να γυρισω πισω.Καταναλωσα μεγαλες ποσοτητες μπυρες και τραγουδησα δυνατα ωστε να ξεχαστω μεχρι που η γιορτη τελειωσε λιγο πριν ξημερωσει και ολοι ξεραθηκαμε στον υπνο.

Οταν τελικα ξυπνησαμε το μεσημερι ολοι ειχαν τα ιδια συμπτωματα.Τρομερο πονοκεφαλο και ζαλαδες ενω ελαχιστοι ηταν αυτοι που θυμοντουσαν τι ειχε συμβει.Φαγαμε ελαχιστα και ηπιαμε μονο νερο και οταν νυχτωσε ειχαμε πλεον συνελθει.Ο Hitaci καλεσε εμενα,τον Ray και μερικους αλλους Επαναστατες στην σκηνη του και αρχισαμε τις ετοιμασιες για την ενεδρα που θα στηναμε την επομένη.
-Λοιπον,συμφωνα με τις τελευταιες μας πληροφοριες οι marines αυτη την φορα θα στελουν μια σχτικα μικρη δυναμη για να ενισχυσει την ηδη υπαρχουσα στο νησι.Θα βασιζονται πολυ στα κανονια που θα παραλαβουν αυτιο.Αρα οπως καταλαβαινετε αυτο δεν πρεπει να συμβει.Θα ειναι γυρω στα 25 ατομα και ενας Lieutenant Commander και εξι κανονια.Ο αριθμος τους ειναι μικρος και πιστευω οτι οι αντρες σου με την βοηθεια του πειρατη φιλου μας θα ειναι αρκετοι Ray.
-Αφου το λες εσυ αρχηγε κατι θα ξερεις του απαντησε καπως περιπαιχτικα.Ο Hitaci εκανε εναν μορφασμο αγανακτησης αλλα τελικα ηρεμησε και συνεχισε.-Αν ολα πανε καλα και παρουμε τα κανονια στην κατοχη μας τοτε θα μπορεσουμε να χτυπησουμε επιτελους τον στοχο μας.Μετα απο τοσο καιρο προετοιμασιων ειμαστε μολις ενα βημα μακρια.Μολις παρουμε τα κανονια θα μπουμε στην πολη και θα ριξουμε το οχυρο των marines!!!φωναξε και τα ματια του πεταγαν φλογες.Κανεις μας δεν μιλησε.Συμφωνησαμε ολοι βουβα αναγνωριζωντας την σοβαροτητα της καταστασης.

Mειναμε ξυπνιοι περιμενωντας το ξημερωμα.Η ακριβης ωρα αφιξης των marines ειχε παραμεινει αγνωστη και ετσι επρεπε να παμε απο νωρις στο σημειο που θα στηναμε την ενεδρα.Με το που εκαναν την εμφανιση τους η πρωτες αχτινες φωτος ο Ray εξαφανιστηκε και εμφανιστηκε λιγο αργοτερα με την συνοδεια 12 αντρων.Τους κοιταξα γεματους περιεργεια.
-Ποιοι ειναι αυτοι?
-Αυτοι ειναι η ειδικη ομαδα μου μου απαντησε γεματος σιγουρια.
-Απ'οτι θυμαμαι ο Hitaci ειπε πως οι marines θα ειναι γυρω στα 25 ατομα και εμεις θα παμε μολις με 12?
-Σου ειπα οτι ειναι ειδικη ομαδα ειπε απλα και τελειωσε εκει την κουβεντα μας.Τους ξανακοιταξα αυτη την φορα πιο προσεκτικα.Φαινοντουσαν ολοι αρκετοι εμπειροι και δυνατοι.Αλλα και παλι οι αντιπαλοι μας ειχαν τον διπλασιο αριθμο.Αποφασισα να εμπιστευτω την κριση τους και δεν εφερα νεες αντιρρησεις.Εβγαλα το αγαπημενο μου σπαθι,με την λευκη λαβη που κατεληγε σε κεφαλι δρακου,απο την σκαλιστη θηκη του και το κοιταξα.Ενιωθα οτι θα μου προσφερε ιδιαιτερη βοηθεια εκεινη την μερα.Το εβαλα πισω,ισιωσα το καπελο στο κεφαλι μου και προχωρησα μπροστα.Ο Ray γελασε λιγο και υστερα με ακολουθησε με την ομαδα του.

Στην διαδρομη παραμειναμε αμιλητοι.Προχωρουσαμε προσεκτικα προσπαθωντας να κανουμε οσο περισσοτερο ησυχια γινοταν καθως οποως με ενημερωσε ο Ray υπηρχαν και αλλες συμμοριες ληστων στο δασος εκτος απο αυτη του Sieg,και δεν θελαμε να χασουμε δυναμεις σε περιττες αψιμαχιες.Μετα απο αρκετη ωρα περπατηματος ο Ray σταματησε και μου εδειξε την κορυφη ενος λοφου.Εκει ηταν που θα στηναμε καρτερι στους marines.Πηγαμε στο σημειο και πηραμε θεσεις.Απο οτι μπορεσα να υπολογισω απο την θεση του ηλιου η ωρα πρεπει να ηταν γυρω στις οχτω.Δεν υπηρχε κανενα σημαδι των εχθρων μας.'Η ειχαμε ερθει πολυ νωρις ή πολυ αργα.Περιμεναμε ασαλευτοι στις θεσεις μας και οι ωρες περνουσαν.Και τοτε μετα απο δυο ωρες υπομονης επιτελους εμφανιστηκαν.Ηταν μακρια μας ακομα αλλα απο την οργανωση τους φαινοταν οτι ηταν marines και οχι πειρατες ή ληστες.Πλησιασαν και μετρησαμε 26 σιλουετες και 6 κανονια.Ενυπωσιαστηκα απο το ποσο σωστη ηταν η πληροφορηση που ειχαν οι Επαναστατες.Φτασαν αρκετα κοντα μας και τοτε ο Ray εδωσε το συνθημα.Η μαχη ξεκινουσε.

Καταλαβα αμεσως γιατι ο Ray εδειχνε τοση εμπιστοσυνη στους αντρες του.Πυροβολησαν και οι 12 απο μια φορα και την επομενη στιγμη 12 marines επεσαν νεκροι.Πριν καλα καλα καταλαβαουν τι τους ειχε χτυπησει οι Επαναστατες ειχαν πεταξει τα τουφεκια τους και ετρεχαν προς το μερος τους με τα σπαθια τους στο χερι.Τους σφαξαν ολους σε ελαχιστο χρονο ενω εγω και ο Ray απλως παρακολουθουσαμε.Τοτε ομως και ενω ολα πηγαιναν καλα μπηκε στην μαχη ο αξιωματικος τους μαζι με τα δυο ατομα που αποτελουσαν την προσωπικη του φρουρα, και οι στρατιωτες μας τα βρηκαν δυσκολα.Εριξαν πολους κατω τραυματισμενους και ο Ray και εγω τρεξαμε για βοηθεια.Τον ειδα να πηδαει προς τους εχθρους μας και με μια κινηση του σπαθιου του οι φρουροι βρεθηκαν στο εδαφος.Εγω ετρεξα προς τον Lieutenant Commander τους και προσπαθησα να του ανοιξω το στομαχι αλλα απεφυγε την πρωτη μου επιθεση.Ευτυχως ομως δεν τα πηγε το ιδο καλα και με την δευτερη προσπαθεια μου.Με μια ταχυτατη κινηση του εκοψα πρωτα το χερι που κρατουσε το σπαθι του και στην συνεχεια το κεφαλι.Η μαχη ηταν πολυ συντομη αλλα αρκετα βιαια.Τα κανονια ειχαν μεινει ανεγγιχτα και πλεον ηταν δικα μας.Η ενεδρα ειχε απολυτη επιτυχια.

Πηραμε μερικες ανασες και αμεσως μετα ο Ray εβγαλε απο την τσεπη του το ιδιο περιεργο μαραφετι που ειχα δει να χρησιμοποιουν οι marines στο Ferum Island.Τωρα που το παρατηρουσα καλυτερα ηταν πραγματικα αξιοπεριεργο.Ηταν ενα σαλιγκαρι!!!.Δεν αντεξα και ρωτησα τον Ray.
-Μπορεις να μου εξηγησεις τι ειναι αυτο?
-Αχαχαχα...δεν γνωριζεις?Λοιπον αυτο ειναι ενα Den Den Mushi.Eιναι ενας τροπος για να επικοινωνουμε απο μακρια.Ειναι μεγαλη βοηθεια για εμας ειπε και υστερα αρχισε να μιλαει σ'αυτο.
-Αρχηγε!!!Ολα πηγαν καλα.Τα κανονια ειναι δικα μας πλεον και ολα ειναι ετοιμα για την τελικη φαση του σχεδιου.Θα σας περιμενουμε εδω.Υστερα εκλεισε το Den Den Mushi και καθισε στο εδαφος.Τον αντιγραψαμε και οι υπολοιποι και καθισαμε για να χαλαρωσουμε.Αλλωστε το μονο που μπορουσαμε να κανουμε πλεον ηταν να περιμενουμε.Οι υπολοιποι Επαναστατες θα βρισκοντουσαν μαζι μας σε λιγο και τοτε η πραγματικη μαχη θα ξεκινουσε.Πραγματι πριν περασει μιση ωρα τους ειδαμε να ερχονται με τον Hitaci να τους οδηγει.Δεν ειχαν ερθει μαζι απο την αρχη για την περιπτωση που κατι δεν πηγαινε καλα.Αλλα ευτυχως ολα λειτουργησαν ρολοι και ενωθηκαμε μαζι τους και ξεκινησαμε την πορεια προς την πολη.

Προχωρουσαμε οργανωμενο σε σειρες ενω ειχαμε βαλει μπροστα μας μερικους να κουβαλανε τα πολυτιμα καινουργια οπλα μας.Φτασαμε στα συνορα της πολης οταν ειχε μεσημεριασει και καναμε μια ομολογουμενως εντυπωσιακη εισοδο.Οι πολιτες κλειστηκαν στα σπιτια τους φοβουμενοι για την ζωη τους.Η αληθεια ομως ηταν οτι κανεις μας δεν θα εκανε κακο σε αθωους πολιτες.Οι δρομοι αδειασαν γρηγορα και μονο ο ανεμος διεσχισε τα στενα της πολης.Ξαφνικα μπροστα μας σταθηκε ενα ψιλολιγνος τυπος με ενα μικρο μουστακι και ντυμενος στην τριχα.
-Τι...τι θελετε εδω?τραυλισε.
-Φυγε απο μπροστα μου Maikon.Δεν εχουμε σκοπο να πειραξουμε ουτε εσενα ουτε τους τοσο πολυτιμους πολιτες σου.Αντιπαλος μας ειναι οι marines και η Παγκοσμια Κυβενηση και το ξεριες πολυ καλα αυτο.Ποτε δεν σας εχουμε προκαλεσει προβληματα του απαντησε ο Hitaci ψιλονευριασμενος.O αλλος αντρας δεν ειπε τιποτα και απλως συρθηκε μακρια μας.Τωρα πλεον τιποτα δεν μας χωριζε απο το φρουριο των marines.

Την ιδια στιγμη στην βαση των marines
Ενας marine κοιταζει μεσα απο τα κυαλια του τον στρατο που ετοιμαζεται να επιτεθει.Ειναι τρομαγμενος καθως ο αριθμος του εχθρου ειναι αρκετα μεγαλος και μπορει να προκαλεσει σοβαρη ζημια.Ομως αυτο πυ τον ανησυχει περισσοτερο ειναι τα εξι κανονια που ειναι στην πρωτη γραμμη.Αυτα ειναι τα δικα τους κανονια.Αυτα τα κανονια θα επρεπε να βρισκονται στην βαση εδω και αρκετη ωρα με την συνοδεια 25 ναυτων και ενος Lieutenant Commander.Το οτι βρισκονται στην κατοχη των Επαναστατων σημαινει μονο ενα πραγμα.Οι συναδελφοι του ειναι νεκροι.Αυτο τον νευριαζει αλλα παραλληλα αυξανει και την ανυσηχια του.Ξανακοιταζει πιο προσεκτικα.Βλεπω ολες τις γνωστες φατσες που ειχε αντιμετωπισει πολλες φορες παλιοτερα.Πρωτος,πισω απο τα κανονια ειναι αυτος ο βρωμογερος ο Hitaci και διπλα του.το δεξι του χερι ο Ray.Δυνατοι και υπολογισιμοι αντιπαλοι.Ομως δεν αναγνωριζει τον αντρα που βρισκεται στα αριστερα του Ηitaci.Ειναι ντυμενος στα μαυρα και εχει...εχει τρια κατανα δεμενα στην μεση του.Κατι του θυμηζει αυτο αλλα δεν μπορει να καταλαβει τι και ετσι αποφασιζει να ενημερωσει τον Commodore Raigi.

-Commodore Raigi.Oι Επαναστατες καναν την κινηση τους.Σε λιγα λεπτα θα ειναι σε θεση βολης.Εχουν τα κανονια μας!!!φωναζει ο marine με φανερη την ανησυχια στα λογια.Ο αντρας στον οποιον απευθυνεται παραμενει καθιστος στην καρεκλα του και αρχιζει να γελαει με ευχαριστηση.
-Ηitaci...παλιοσκυλο.Αργησες πολυ μα τωρα εφτασε η ωρα σου.Ετοιμαστειτε για μαχη.Ακομα και χωρις τα κανονια μπορουμε να τους κρατησουμε.
-Μαλιστα κυριε.Περα απο τους Επαναστατες ομως υπαρχει και κατι ακομα που με ανησυχει.Μαζι τους ερχεται καποιος που βλεπω για πρωτη φορα ομως η εμφανιση του μου θυμιζει κατι.Σας παρακαλω,ελατε μαζι μου να τον δειτε.Ο Commodore σηκωνεται βαριεστημενα και ακολουθει τον ναυτη.Βγαινουν απο το γραφειο και στεκονται στο τοιχος του οχυρου.Ο marine του δινει τα κυαλια του και αυτος κοιταζει προσεκτικα μεσα τους.Μολις βλεπει τον αγνωστο αντρα,ανησυχια τον κατακλυζει.Αν ειναι αυτος που νομιζει πως ειναι τοτε τα πραγματα ισως να μην ειναι καλα.

Σταματησαμε μερικα μετρα μακρια απο το φρουριο.Τα κανονια μπορουν να προκαλεσουν μεγαλη ζημια απο αυτη την αποσταση χωρις οι marines να μπορουν να ανταποδωσουν.Ολα ηταν ησυχα.Ο ανεμος φυσηξε ελαφρα σηκωνοντας σκονη και κανωντας τις σημαιες του οχυρου να κυματιζουν.Τοτε ο Hitaci εδωσε το συνθημα και η πρωτη ομοβροντια ακουστηκε.Τα βληματα ειχαν ολα βρει τον στοχο τους και μεγαλοι ογκολιθοι γκρεμιστηκαν απο το οχυρο.Ομως ουτε μια φωνη δεν ακουστηκε.Ουτε ενας πυροβολισμος δεν ηρθε ως απαντηση.Ακολουθησε και δευτερη ομοβροντια αλλα και παλι τιποτα απο τους αντιπαλους.Και τοτε ενω τα κανονια ετοιμαζοντουσαν να ηχησουν για τριτη φορα,ακουστηκαν σαλπιγγες απο παντου γυρω μας και απο ολες τις πλευρες ξεχυθηκαν marines που επεσαν επανω μας σαν κυμα.Ηταν ενα πολυ εξυπνο σχεδιο.Κανεις δεν ειχε μεινει στο οχυρο μολις ειδαν οτι εχουμε τα κανονια.Η διακοισυνη τους μπορουσε να αντεξε αν μερικες πετρες γκρεμιζονταν αλλα οχι και αν πεθαιναν τοσοι στρατιωτες.Πλεον τα κανονια μας ηταν αχρηστα καθως ο εχθρος ερχοταν για μαχη σωμα με σωμα.

O Hitaci παρεμεινε εντελως ψυχραιμος και απλως κοιτουσε το πεδιο της μαχης σαν να εψαχνε κατι.
-Που εισαι παναθεμα σε?ψιθυρισε καποια στιγμη αλλα οταν εγω και ο Ray τον κοιταξαμε δεν ειπε τιποτα.Εξ'αιτιας του αιφνιδιασμου οι marines μας ειχαν στριμωξει για τα καλα και αρχισαμε να οπισθοχωρουμε σε ολα τα μετωπα.Τοτε ο Ray μαζι με τις αντρες του μπηκε στην μαχη για να βοηθησουν οπου τους χρειαζοντουσαν περισσοτερο.Τραβηξα τα σπαθια μου και ετοιμαστηκα.Εκεινη την στιγμη ενας marine πηγε να χτυπησει πισωπλατα τον Hitaci.Πεταχτηκα μπροστα του και με το ενα σπαθι απεκρουσα την επιθεση του ενω με το αλλο τελειωνα την ζωη του.Ο Hitaci με ευχαριστησε και υστερα με εστειλε στην μαχη για να βοηθησω.Ετρεχα και θεριζα οποιον βρισκοταν μπροστα μου.Πρωτη φορα βρισκομουν σε τοσο μεγαλη μαχη και παροτι τα πραγματα ηταν επικυνδυνα αισθανομουν περιεργα χαρουμενος.Ηταν ενα τεστ για τις δυναμεις μου.Ειμασταν περικυκλωμενοι ομως αντεχαμε.Οπου η γραμμες μου εσπαζαν ο Ray ή εγω τρεχαμε για βοηθεια.Και την στιγμη που τα πραγματα αρχισαν να δειχνουν καλα για μας η βαρια ξυλινη πορτα του οχυρου ανοιξε.

Απο μεσα βγηκε μια μικρη ομαδα marines οι οποιοι διεφεραν απο τους υπολοιπους.Ηταν πιο μεγαλωσομοι και κουβαλουσαν μεγαλα μπαζουκας στους ωμους τους.Ομως αυτος που προκαλεσε μεγαλυτερο φοβο στις ταξεις μας ηταν αυτος που τους οδηγουσε στην μαχη.Ηταν ενας αντρας φυσιολογικου μεγεθους με σοβαρο υφος και στολη αξιωματικου.Ειχε μακρια μωβ μαλλα και μια ουλη στο αριστερο του μαγουλο ενω κρατουσε ενα πανεμορφο κατανα.Μολις τους ειδαν να βγαινουν οι υπολοιποι marines τραβηχτηκαν πισω.Μετα,με ενα νευμα του αντρα με το μωβ μαλλι οι marines που τον ακολουθουσαν αρχισαν να ριχνουν οβιδες προς το μερος μας προκαλωντας τεραστια ζημια.Κοιταξα προς την μερια του Hitaci και τον ειδα να τραβαει το δικο του σπαθι.Μετα ορμηξε προς τον αξιωματικο των marines σχεδον πετωντας.Αυτος παρεμεινε ψυχραιμος και μολις ο Hitaci τον εφτασε,εβαλε το σπαθι του και απεκρουσε την επιθεση του.Η συγκρουση τους προκαλεσε ενα μικρο ωστικο κυμα και πολλοι αντρες βρεθηκαν στο εδαφος.Ολοι σταματησαν να κινουνται και εστρεψαν την προσοχη τους σ'αυτη την μεγαλη μονομαχια.

-Επιτελους Raigi.Μομιζα οτι δεν θα βγεις ποτε.Η ουλη που σου "προσφερα"στην τελευταια μας μαχη σου παει πολυ.
-Χαχα...παραμενεις ιδιος βρωμογερε.Ομως πιστεψε με ειμαι πολυ διαφορετικος απο την τελευταια φορα ειπε γεματος διγουρια.-Τοτε ειμουν απλος Commander.Τωρα πλεον ειμαι Commodore!!!Δεν εχεις καμια ελπιδα συνεχισε και του επιτεθηκε.Ο Hitaci προλαβε τελευται στιγμη να αποφυγει την επιθεση του κανωντας μερικα βηματα πισω.
-Μπορω να πω σιγουρα οτι εισαι πολυ πιο γρηγορος.Ισως να εισαι πραγματικη προκληση αυτη την φορα του ειπε ο Hitaci και ετρεξε πανω του.Ο Raigi εμεινε ακινητος και ενα πολυ μοχθηρο χαμογελο σχηματιστικε στο προσωπο του.
-Ωρα να το τελεισουμε αυτο.Σε ενα πραγμα εχεις δικιο γερο.Ειμαι σιγουρα πολυ πιο γρηρορος.SORU!!!φωναξε και χαθηκε απο τα ματια μας.

Μειναμε ολοι να κοιταμε στο σημειο οπου βρισκοταν πριν απο ελαχιστες στιγμες και τωρα υπηρχε μονο χωμα και σκονη.Πολυ ξαφνικα εμφανιστηκε πισω απο τον Hitaci ο οποιος δεν προλαβε να κανει απολυτως τιποτα.Σηκωσε το χερι του με απλωμενο τον δεικτη του.-Shigan ειπε σχεδον ψιθυριστα.Ειδαμε με μεγαλη εκπληξη το δαχτυλο του να τρυπαει την καρδια του Hitaci σαν να ηταν καρφι.Ο Hitaci επεσε νεκρος με τον τρομο ζωγραφισμενο στο προσωπο του.Οι Επαναστατες παγωσαν αρχικα και υστερα αρχισαν να κλαινε.Αυτος που φαινοταν να ειναι σε χειροτερη κατασταση ηταν ο Ray.Ηταν φανερο οτι δεν μπορουσε να πιστεψει αυτο που μολις ειχε συμβει.Εβγαλε μια κραυγη γεματη οργη και υστερα σηκωθηκε και ορμηξε σαν αφηνιασμενο ζωο πανω στους marines.Οι υπολοιποι Επαναστατες ακολουθησαν τα παραδειγμα τους.Παροτι ειχα γνωρισε τον γερο-Επαναστατη μολις πριν απο λιγες μερες μπορουσα να καταλαβω οτι ηταν μεγαλος ηγετης και ετσι η αντιδραση των στρατιωτων του μου φανηκε απολυτα λογικη.Χωθηκα και εγω μαζι τους ξανα στην μαχη αλλα αυτη την φορα ο στοχος μου δεν ηταν οι απλοι marines αλλα ο Commodore Raigi.

Γυρω μου παντου επικρατουσε χαμος.Οι Επαναστατες μετα τον θανατο του αρχηγου τους ειχαν καταληφθει απο μαινος και κινουντουσαν ατακτα.Στην αρχη αυτη η τακτικη λειτουργησε γιατι οι marines δεν περιμεναν η επιθεση να συνεχιστει και ετσι βρεθηκαν προ εκπληξεως.Ομως οσο η ωρα περνουσε ανασυντασονταν και αμυνονταν σθεναρα.Κυριως εξ'αιτιας της ηγετικης παρουσιας του Commodore.Αν πεθαινε τοτε οι marines θα παραδινοταν.Και ενω ανοιγα δρομο αναμεσα στους εχθρους για να τον φτασω και να τον προκαλεσω ειδα τον Ray να του ορμαει.Ο Raigi ομως τον ειδε εγκαιρα και με μια πολυ δυνατη μπουνια τον εστειλε πολλα μετρα μακρια.Ετοιμαστηκε να κινηθει προς το μερος του για να τον αποτελειωσει και τοτε πεταχητκα μπροστα του.
-ΩΣ ΕΔΩ!!!του φωναξα και αυτος οπως και ολοι οι υπολοιποι σταματησε.
-Για να δουμε αν εισαι αξιος αντιπαλος ειπε απλα και χαθηκε αποτομα απο μπροστα μου χρησιμοποιωντας την ιδια τεχνικη με προηγουμενως.Ενιωσα κατι να μου τρυπαει τον ωμο και υστερα ακουσα την ανασα του.Ουρλιαξα απο τον πονο αλλα δεν τον επηρεασα καθολου.Γυρισα το κεφαλι μου και τον ειδα να ξανασηκωνει το δαχτυλο του ετοιμος να μου δωσει το τελειωτικο χτυπημα.