[Αρχή]Profession: Bounty Ηunter!!

Στην προηγουμενη ιστορια:
Αφου ξεφυγα απο το Tequila Wolf με τα 2 μικρα παιδια που ειχα παρει μαζι μου, πηγα στην ShellTown, ελπιζοντας να κανω τα χαρτια μου για Bounty Hunter. Φυσικα εφυγα με την απογοητευση υστερα ζωγραφισμενη στο προσωπο, υστερα απ οσα ακουσα απο τον Captain Morgan. Αφου ειχαν ερθει ετσι τα πραγματικα αποφασησα να παω στην LogueTown για να αφησω τα παιδια στην οικογενεια τους. Βεβαια λογω ελειψης προμυθειων, αναγκαστικα να κανω μια σταση στο πατιρκο μου, το Gecko Island. Εκει αντιμετωπισα 2 τσιρακια του πληρωματος Black Cat Pirates, που ειχαν μεινει στο νησι σε αντιθεση με το υπολοιπο πληρωμα το οποιο ειχε ξεφυγει. Παρ ολα αυτα επιασα τον εναν απο αυτους και τον πηρα μαζι μου , για να τον παραδωσω στην LogueTown. Τοτε λογικα θα εκανα επισημα τα χαρτια μου και θα γινομουν Bounty Hunter....


Βρισκομασταν καταμεσης της θαλασσας, περιπου 3 ημερες , αφου φυγαμε απο το Gecko Island. Οι συνθηκες ηταν σχετικα καλες για ταξιδι και ολα κυλουσαν ομαλα. Δεν ειχε συμβει κατι το ιδιαιτερο, αλλα παρολο που το ταξιδι ηταν βαρετο, ημουν ευχαριστημενη, με το οτι ολα ηταν καλα. Υπολογησα οτι το επομενο πρωι θα φταναμε επιτελους στην LogueTown...
Τελικα οι υπολογισμοι μου βγηκαν σωστοι και νωρις το επομενο πρωι, ειδαμε την LogueTown να αχνοφαινεται απο μακρυα. Θα ηθελαμε βεβαια λιγες ωρες ταξιδιου για να καλυψουμε αυτη την αποσταση, αλλα ενοιωθα ασφαλεια που ειχαμε βρει το νησι. Οσο να ηταν δεν ειχα εξοικειωθει παρα πολυ με τους χαρτες, αλλα δεν τα πηγαινα και ασχημα. Στο μεταξυ καναμε τις κλασικες αγγαρειες για να αφησουμε το πλοιο στο λιμανι. Αυτο σημαινε καθαρισμα, να μαζεψουμε την καμπινα και οταν φταναμε κοντα στο λιμανι να μαζεψουμε τα πανια. Πλεον ειχαμε συνηθισει σε κατι τετοια και μεχρι να φτασουμε στο λιμανι τα ειχαμε τελειωσει ολα και μαλιστα στην ωρα μας. Αφησα το πλοιο μου σε μια κενη θεση που υπηρχε και εδωσα καποια χρηματα στον φοροεισπρακτορα του λιμανιου για να μπορεσω να αφησω το πλοιου μου στο λιμανι. Πηρα οτι χρειαζομουν και αποβιβαστηκαμε απο το πλοιο...

Σχεδον αμεσως εβγαλα το χαρτι με το ονομα της οικογενειας του John, τον πατερα δηλαδη των παιδιων. Μου ειχε πει οτι δεν ιδιαιτερα γνωστη οικογενεια και οτι οσο ηταν στην LogueTown ειχαν μια ταβερνα, η οποια αποτελουσε οικογενειακη επιχειρηση. Αρχικα ηθελα να βρω την οικογενεια των παιδιων και στην συνεχεια να βρω ενα πανδοχειο για να περασω το βραδυ. Αν ειχα χρονο στην διαρκεια της ημερας θα πηγαινα να παραδωσω και τον γατουλη στις αρχες...
-Ειναι πολυ μεγαλη πολη...ειπε η Jessi , η οποια κοιτουσε τα μεγαλα κτηρια με δεος. Η αληθεια ηταν οτι ολοι μας πανω κατω την ιδια αντιδραση ειχαμε. Στο μεταξυ καθε λιγο και λιγακι, να μου πουν που θα μπορουσα να βρω την ταβερνα της οικογενειας. Δυστυχως ειχε περασει αρκετη ωρα και δεν ειχα καμια απαντηση, καθως επεφτα πανω σε τουριστες. Παρ ολα αυτα δεν απογοητευομουν και συνεχισαμε να ψαχνουμε ενω ταυτοχρονα καναμε και μια βολτα μεσα στην πολη. Με τα πολλα ομως βρηκαμε καταφεραμε να βρουμε καποιον που γνωριζε που βρισκοταν ακριβως η ταβερνα...
-Θα πατε περιπου 5-6 στενα δρομο, θα στριψετε δεξια , μετα στο στενο αριστερα, θα συνεχισετε ευθεια..(ακολουθησαν πολλα αλλα στενα που επρεπε να στριψουμε δεξια και αριστερα)..μετα θα πατε αριστερα και εκει θα το βρειτε...
-Οκ... ..ειπαμε με μια μκουβεντα και ξεκινησαμε μηπως φτασουμε ποτε στην ταβερνα. Η πολη ηταν τοσο μεγαλη που ανετα μπορουσε να χαθει καποιος...

Μετα απο 3 ωρες.....

Καθησμενοι και οι 3 σε ενα παγκακι προσπαθοντας να ξεκουραστουμε απο τοση ωρα ποδαρδρομο. Βεβαια το κερασακι στην τουρτα ηταν οτι δεν ειχαμε βρει την ταβερνα, ακομα...
-Νομιζω οτι εχουμε χαθει...
-Νομιζω οτι πρεπει να στριψουμε δεξια πριν....ή αριστερα...ή επρεπε να συνεχισουμε ευθεια και να στριψουμε στο επομενο....ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ...εχουμε χαθει....
Δεν μπορουσαμε να αρνηθουμε την αληθεια και τα ειχαμε κανει μανταρα. Σε καμια ομως περιπτωση δεν περιμενα να ηταν τοοσ δυσκολο να βρω μια ταβερνα μεσα σε μια μεγαλουπουλη. Αρχισα να σκεφτομαι μηπως θα ηταν καλυτερα να βρουμε σημερα ενα πανδοχειο να μεινουμε και να βρουμε αυριο την ταβρενα. Ειχε σχεδον απογευματιασει και δεν ειχαμε φαει τιποτα. Αρχισαμε λοιπον να χαχνουμε ενα μερος για να φαμε...
-Συγνωμη μηπως θα μπορουσατε να μας βοηθησετε γιατι εχουμε χαθει?
-Ναι κοπελια πες μου...ειπε ενας ανδρας, οπου ετυχε να περναει εκεινη την στιμγη απο το στενο...
-Ψαχνουμε ενα πανδοχειο για να μεινουμε και μια ταβερνα...
-Χμμμ...πανδοχειο θα βρεις μονο στο κεντρο...εδω εισαι ανατολικα της πολης και δεν θα βρεις και τιποτα...παρ ολα αυτα υπαρχει μια ταβερνα εδω κοντα...ακολουθηστε με μια και παω προς τα εκει...
-Μηπως τυχενει το ονομα της ταβερνας να ειναι Jeikov Family?
-Ναι...εκει δουλευουμε εγω και τα αδερφια μου....ειπε με ενα χαμογελο. Αμεσως τοτε γουρλωσαν τα ματια μου. Οκ ναι δεν περιμενα σε καμια περιπτωση να ερθουν τα πραγματα ετσι...

Αμεσως κοιταξα τα παιδια τα οποια μαλλον ειχαν καταλαβει οτι ειχαν μπροστα τους καποιο συγγενη του πατερα τους. Εκεινος μας εκανε νοημα να τον ακολουθησουμε. Μπηκαμε μεσα απο μερικα στενα για να κερδισουμε χρονο. Στον δρομο καθως πηγαιναμε προς την ταβερνα σκεφτομουν πως να αρχισω συζητηση για το θεμα. Πως θα τους παρουσιαζα οτι τα παιδια που ηταν μπροστα του ηταν καταβαθος ανηψια του? Τελικα ομως αποφασησα να κανω συζητηση με ολη την οικογενεια οταν θα φταναμε στην ταβερνα. Οταν στριψαμε στο στενο ειδαμε την ταβερνα και κατευθυνθηκαμε προς τα εκει...
-Το ονομας σας?ρωτησα τον ανδρα που μας ειχε φερει μεχρι εδω...
-Το ονομα μου ειναι Dreik...απαντησε με ενα χαμογελο...
-Θα μπορουσα να απασχολησω για λιγο την εσας και την οικογενεια σας...?
-Ευχαριστως...μισο να τους φωναξω...ειπε οταν μπηκαμε μεσα στην ταβερνα και εκεινος τοτε πηγε προς την κουζινα. Υστερα απο λιγα λεπτα εμφανηστικαν μια γυναικα, ενας ακομα γεροδεμενος ανδρας και μια γιαγιουλα που υπεθεσα οτι θα ηταν η μητερα τους. Μου εκαναν τοτε νοημα να παω να καθησω μαζι τους. Εκεινοι μας ρωτησαν αν θελαμε κατι να μας προσφερουν, αλλα τους ειπα οτι αυτο μπορουσε να περιμενει...
-Θα ηθελα να σας μιλησω για τον αδερφο σας τον Spike....
-Ειναι καλα...?Εχεις νεα του?
-Πιστευω πως ναι...τον ειδα περιπου 2,5 βδομαδες πριν....ειναι στο Tequila Wolf και δουλευει κατω απο απανθρωπες συνθηκες. Αλλα ο λογος που εχω ερθει εδω δεν ειναι αυτος. Ειναι αυτα τα 2 παιδια. Καλως ή κακως ο αδερφος σας, γνωρισε εκει μια γυναικα και μαζι της εκανα αυτα τα 2 πανεμορφα παιδια...ειπα ενω γυριζα το βλεμμα μου προς τα παιδια.....

Στα προσωπα τους σχηματιστηκε η αναμενομενη εκπληξη που περιμενα. Το να ακουσει κανεις οτι ο χαμενος αδερφος σας που ειναι στην φυλακη εκανε 2 παιδια και τωρα τα παιδια αυτα ηρθαν εδω , δεν ηταν σιγουρα οτι πιο φυσιολογικο θα μπορουσε να ακουσει κανεις.....
-Το καταλαβαινω οτι σας ειναι καπως αυτο θα ζητησω...αλλα εκεινος προτεινε να ερθουν ως εδω...δεν ειχα καποιο κερδος για να τα φερω ως εδω...το εκανα επειδη το ηθελα. Καλως ή κακως θελησε ο ανθρωπος ενα καλυτερο μελλον για τα παιδια του...
-Απλα φαντασου οτι δεν ειχαμε εδω και πολλα χρονια νεα του...τον θεωρουσαμε νεκρο σε εκεινο το αθλιο μερος...και ξαφνικα μαθαινουμε οτι ειναι ζωντανος και εχει και παιδια...ειναι μεγαλη η χαρα μας και εννοειται οτι θα κανουμε αυτο που πρεπει να κανουμε...αλλα η αληθεια ειναι οτι χαιρομαστε πιστεψε με. Αδερφος μας ειναι στο κατω κατω...απλα θα μας παρει λιγο καιρο να το συνηθισουμε...
-Τοτε να σας γνωρισω τον Mike...ειπα ενω εδειχνα τον γιο...και απο εδω η Jessi..ειπα ενω εδειχνα την μικρη...
-Γεια σας παιδια...ειμαι Dreik...o θειος...ειπε γελωντας...
-Εγω ειμαι ο Markeiv...ειπε ο γεροδεμενος κυριος που καθοταν πισω απο ολους...
-Μην το βλεπετε ετσι σκληρο...καταβαθος ειναι καλουλης...ειπε γελωντας ο Dreik....
-Αααα απο δω λουλου....ειπε ο Markeiv γελωντας....
-Εγω ειμαι Markella και απο εδω η γιαγια σας η Jessica....ειπε η κυρια καθοταν διπλα στην γιαγια. Η γιαγια παρ ολα αυτα ειχε βαλει τα κλαματα. Νομιζω οτι μπορουσα να την καταλαβα. Ναι ο γιος της οχι μονο δεν την ξεχασε...αλλα εδωσε και στο παιδι του το ονομα μας της....

Τα παιδια στην αρχη ηταν λιγο επιφυλακτικα, αλλα με την ωρα εδειξαν να συνηθιζουν την παρουσια της οικογενειας του πατερα τους. Ευτυχως η οικογενια του πατερας τους ηταν αρκετα φιλικια και για να ειμαι ειλικρινης δεν περιμενα να ηταν τοσο καλα τα πραγματα. Πιο λογικο θα μου φαινοταν να με εδιωχναν μαζι με τα παιδια, ενω ταυτοχρονα δεν θα με πιστευαν...
Αυτο μου εκανε εντυπωση ηταν οτι τα παιδια γνωριζαν για την οικογενεια του πατερα τους , μαλλον απ τον ιδιο τον πατερα. Η οικογενεια τελικα αποδειχθηκε πολυ καλη και ταυτοχρονα ανακουφηστικα γιατι θα αφηνα τα παιδια σε σιγουρα χερια. Μπορει να μην τα ηξερα και πολυ καλα, αλλα και παλι ειχα αρχισει να νοιαζομαι αρκετα για αυτα. Αυτοι οι συναισθηματισμοι καποια στιγμη θα επρεπε να μου κοπουν. Το μονοπατι που ειχα διαλεξει, εν μερη θα ηταν δυσκολο , οποτε επρεπε να γινω "σκληρη". Απ την αλλη ηταν στην φυση της γυναικας να συγκινειται σχετικα ευκολα , αλλα και παλι θα επρεπε να προσπαθησω εστω και λιγο να το περιορισω....
Περασαν αρκετες ωρες , μεσα στις οποιες τα παιδια γνωριστηκαν ακομα καλυτερα με την οικογενεια του πατερα τους. Επιπλεον η οικογενεια μας εκανε το τραπεζι και καθησαμε και φαγαμε ολοι μαζι. Μου εκαναν διαφορες ερωτησεις, αλλα ολη την προσοχη την τραβουσαν τα 2 μικρα. Ειλικρινα χαιρομουν που θα ηταν καλα μαζι με την οικογενεια, τους δικους τους ανθρωπους. Καθησα στο μαγαζι μεχρι που βραδιασε. Εκεινη προσφερθηκαν να με φιλοξενησουν, αλλα δεν ηθελα να ειμαι αλλο βαρος...
-Θα περασω να σας δω αυριο...και αν εχουμε την ευκαιρια να δουμε την πολη...
-Χωρις να χαθουμε... ειπαμε με μια φωνη και οι 3 μας...

Στην συνεχεια αφου πηρα οδηγιες για το πως θα μπορουσα να φυγω απο εδω, χωρις να χαθω και να καταφερω να παρω τα παιδια το επομενο πρωι για να παμε να δουμε την πολη. Απ οτι μου ειπαν ειχε μερικα ενδαφιερον μερη για να επισκεφτει κανεις και δεν εχανα τετοια ευκαιρια μιας και ηταν η πρωτη φορα που ερχομουν στο νησι....
κουτσα στραβα καταφερα να φτασω μεχρι το κεντρο που ηταν ολα τα πανδοχεια μαζεμενα. Μπηκα σε εκεινο που μου εκανε καλυτερη αντιπωση και ζητησα ενα δωματιο για μερικες μερες. Δεν γνωριζα ποσες μερες θα εμενα, οποτε για καλο και για κακο προτειμησα να κλεισω για λιγες μερες παραπανω το δωματιο. Ο παχνδοχεας τοτε μου ζητησε σε τι ονομα θα εκλεινε το δωματιο και στην συνεχεια μου εδωσε το κλειδι. Το πρωτο πραγμα που εκανα με το που μπηκα στο δωματιο ηταν μια βουτια στο κρεβατι. Ενας αναστεαγμος ευχαριστησης εσπασε την σιωπη του δωματιο, ενω ταυτοχρονα ισιωνε η μεση μου. Η τοσες ωρες ποδαροδρομο και γενικα ολα οσα ειχαμε κανει σημερα με ειχαν κουρασει αρκετα θα ελεγα. Παρ ολα αυτα πιεσα τον εαυτο μου να σηκωθει και να κανω επιτλεους ενα μπανακι για να πεσω καθαρη στα σεντονια. Οταν τελειωσα το μπανιο επλυνα και τα ρουχα μου , οπου τα απλωσα διπλα στο παραθυρο για να στεγνωσουν πιο γρηγορα....
Το τι εγινε μεταξυ εμου και του κρεβατιου στην συνεχεια ηταν αναμενομενο. Μπηκα μεσα στα σκεπασματα και ξαπλωσα. Φυσικα δεν αργησα να παραδωθω στην αγακλια του Μορφεα, οπου κοιμηθηκα...σαν πουλακι ας πουμε...

To επομενο ξυπνησα σχετικα αργα και για ολα εφταιγε το παπλωμα φυσικα και οχι εγω. Πιεσα ομως τον εαυτο μου και σηκωθηκε για να ετοιμαστω. Επλυνα το προσωπο μου και ετοιμαστηκα, αφου πρωτα πηρα τα απαραιτητα. Στην συνεχεια πηρα τον δρομο προς την ταβερνα , οπου θα επερνα και τα παιδα για να παμε βολτα. Στον δρομο βεβαια περασα απο εναν φουρνου για να παρω πρωινο και ετρωγα στον δρομο. Βεβαια επικρατουσε παντου πολυ κινηση και ολοι ειχαν βγε στους δρομους, πραγμα φυσιλογικο για αυτους που ζουσαν σε μεγαλουπουλεις, οχι ομως για εμενα που δεν ειχα συνηθησει...
Καθως εστριβα στο στενο που ηταν για να παω να παρω τα παιδια ειδα ενα μεγαλο κτηριο με το σημα των Marine. Μεσα σε ολα αυτα ειχα βρει την βαση των Marine. Σκεφτηκα οτι η ολη φαση για να κανω τα χαρτια μου για Bounty Hunter δεν θα μου επαιρνε παραπανω απο μια ωρα, οπτοε σκεφτηκα να καθυστερησω λιγο την βολτα μου με τα παιδια και να ξεμπερδευω με αυτη την ιστορια, πριν αρχισω να βαζω τον εαυτο μου παλι σε διληματα για το αν πρεπει να γινω κυνηγος....
Πηρα τοτε μια βαθυα ανασα και πηγα προς τα εκει. Φυσικα , οπως ολες οι βασης Marine ετσι και και αυτη ηταν αρκετα επιβλητικη. Το κτηριο βεβαια ηταν μεγαλυτερο απο εκεινο της ShellTown ,αλλα και στις 2 περιπτωσεις με επιασε ανατριχιλα οταν εφτασα στην πορτα. Σε αντιθεση με την βαση των Marines στην ShellTown, επικρατουσε ταξη μεσα. Οι Marines μπορει να ετρεχαν, αλλα ολα ηταν νορμαλ, πραγμα που μου εκανε εντυπωση. Ρωτησα τοτε που θα μπορουσα να κανω τα χαρτια μου για να γινω Bounty Hunter και εκεινοι μου ειπαν να βρω τον Commander Smoker, ο οποιος ηταν στο γραφειο. Αφου μου ειπαν πως θα εφτανα στο γραφειο του, τους ευχαριστησα και αρχισα να ανεβαινω σκαλες...πολλες σκαλες...

Μετα απο περιπου 5 λεπτα ειχα φτασει στον τελευταιο οροφο. Το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ηταν να βρισω τον πρωτο περαστικο, για την δομη του κτηριου. "Περισσοτερες σκαλες δεν μπορουσε να εχει?"...σκεφτηκα απο μεσα μου. Τοτε ειδα μια μεγαλη πορτα στο βαθος του διαδρομου και υπεθεσα οτι αυτη θα πρεπει να ηταν το γραφειου του Smoker, ή οπως τον ελεγαν τελος παντων. Οαν εφτασα κοντα χτυπησα την πορτα και μια βαρια φωνη εσπασε την σιωπη που επικρατουσε. Πηρα μια βαθυα ανασα και μπηκα μεσα στο γραφειο...
-Ευχομαι η αναφορα που θα μο...ειπε ενω γυριζε το κεφαλι του προς το μερος μου...εεε ποια εισαι εσυ?
-Καλημερα σας...ηρθα να κανω τα χαρτια μου για κυνηγος...
-Οκ ναι...αυτο και αν ειναι εκπληξη...αλλα θα πρεπει να περιμενεις λιγακι γιατι προσπαθω να βρω ενα πιθανο μερος που κρυβεται αυτο το καθαρμα....
Σκεφτηκα να μπω αμεσως στο ψητο και να δωσω τις πληροφοριες που ειχα για τους Black Cats Pirates.
-Δεν γνωριζω για ποιο απο ολα τα καθαρματα μιλατε....αλλα ξερω οτι μπορω να σας βοηθησω με ενα πειρατικο πληρωμα που σας ξεφυγε...ειπα γεματη αποφασηστικοτητα..."Το πληρωμα αυτο ειχε παει στο νησι , οπου γεννηθηκα και αφησε πισω του 2 τσιρακια. Σκεφτηκα οτι ο ενας και μονος ισως να ηταν αρκετος για να σας δωσει τις πληροφοριες που θελετε..."
-Δειξε μου μικρη...αν και δεν βλεπω να εχεις καποιον μαζι σου...ευχομαι μονο να μην χανω τον χρονο μου εδω μιλωντας σε εσενα...
Εκεινος τοτε με κοιταξε γεματος απορια. Βεβαια η εκπληξη του ηταν ακομα μεγαλυτερη οταν με ειδε να βγαζω τον γατουλη(Sam-Gecko Island), απο μεσα μου, o οποιος ηταν αναισθητος μεσα σε μια τεραστια ποσοτητα βαλτου....

-Ενας ακομα φρουτο του διαβολου...ενδιαφερον...ειπε ο Smoker με γουρλωμενα ματια ενω κοιτουσε τον γατουλη πεσμενα στο εδαφος....για να δουμε τι εχουμε εδω...
-Ειναι μελος του πληρωματος...σκεφτηκα οτι επιανα αυτον...ισως μπορουσε να σας οδηγησει στο υπολοιπο πληρωμα, οπως σας ειπα...
-Τα υπολοιπα αφησετα πανω μου...αλλα πραγματικα δεν περιμενα να δω αυτη την δυναμη...τι σοι φρουτο ειναι αυτο...??
-Numa Numa No mi....Logia-type...ειπα με ενα χαμογελο ικανοποιησης. Σε αντιθεση με τον Morgan o Smoker εδειχνε πολυ περισσοτερο ενδιαφερον. Βεβαια αυτο λογικα θα εγινε γιατι δεν του ειχα παραδωσει τον Sham, ή επειδη δεν ειχε δει την δυναμη μου...
-Η δυναμη που εχεις αν εχεις καταλαβει καλα ειναι πολυ σπανια...δεν υπαρχουν και πολλα Logia... επιπλεον το μονοπατι που διαλεγεις ειναι επικιδυνο...
-Πιστευω απλα οτι ειναι ενας τροπος να το αξιποιησω...ειπα με σιγουρια...
-Εσυ ξερεις καλυτερα...εγω το μονο που μπορω να κανω ειναι απλα να συμπληρωσω τα χαρτια σου....το ονομα σου?
-Anna Valerious...ειπα με ενα χαμογελο....
Εκεινος εψαξε μια λιστα ολοκληρη αρχικα και μου ανακοινωσε οτι ημουν ηδη γραμμενη ως bounty hunter. Δεν περιμενα να ημουν ηδη γραμμενη και θελησα να μαθω πως...
-Ηρθε επιστολη την περασμενη βδομαδα απο την Sakura Erlic...μαλλον σε γνωριζει και δηλωνει οτι εχεις γινει κυνηγος. Οριστε και η επιστολη...
-Παντως δεν περιμενα να ειστε τοσο καλος απεναντι σε αγνωστους...ποσο μαλλον σε γυναικες...
-Απ την στιγμη που δεν εχεις κανει κατι δεν χρειαζεται να με φοβασαι...ποσο μαλλον τωρα που με βοηθησες. Το γατο στον πανω μου...ειπε ενω τραβιξε μια μεγαλη τζουρα απο το πουρο του που ειχε μαζι του....και τελος μην υποτιμας τον εαυτο σου...υπαρχουν γυναικες που εχουν υψηλοτερη θεση απο εμενα αναμεσα στους Marine...ειπε ενω γελουσε...

-Στην επιστολη σου στειλε και ενα γραμμα , που γραφει απ εξω το ονομα σου...
Εκεινη την στιγμη χτυπησε η πορτα και αμεσως γυρησαμε και οι 2 τα κεφαλια προς τα εκει. Μεσα μπηκε μια κοπελια περιπου στην ηλικια της δικια μου και ισως και λιγο μεγαλυτερη με κοντα μαυρα μαλλια και γυαλια..
-Πανω στην ωρα Tashigi...εφερες την αναφορα...
-Οριστε διοικητα Smoker...ειπε ενω τα αφηνε διακριτικα πανω στο γραφειο του....
Τοτε γυρησε το κεφαλι της προς τον Sham, οποιος ειχε μια ποσοτητα βαλτου και ηταν ακομα αναισθητος...
-ΑΑΑΑΑΑΑΑ....ενα πτωμα.... ειπε ενω πεταχτηκε πανω μου...
-Δεν ειναι αυτο που νομιζεις...ηρεμησε...της ειπα ενω προσπαθουσα να την ηρεμησω...ειναι απλα αναισθητος...
Ο Smoker απλα βαρεσε με την παλαμη του το κεφαλι του(Facepalm), και κοιταξε την αναφορα που του ειχε φερει μολις η Tashigi , οπως την ειχε αποκαλεσει. Η Tashigi παρ ολα αυτα πηγε λιγο κοντα στον Sham, ο οποιος για καποιο περιεργο λογο ανοιξε αποτομα τα ματια του και σηκωθηκε τρομαγμενος...
-Ειναι zombieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee........
-Δεν θα το ελεγα...ειπα ενω κοιτουσα τον Smoker, ο οποιος κοιτουσε τον Sham....
Ο Sham απ την αλλη οταν με ειδε γλυστρησε ενω πηγε να φυγει προς τα πισω. H Tashigi απ την αλλη ειχε ερθει διπλα μου και κοιτουσε με γουρλωμενα ματια στον Sham....
-Μεινε μακρια μου τερας...ειπε ενω με εδειχνε με το δαχτυλο του...
-Εσυ εισαι το τερας..μην ξεχνιωμαστε...
-Tashigi..ΣΤΑΜΑΤΑ!! ...φωναξε ο Smoker που εδειχνε να τα εχει χαμενα. Εγω παλι προσπαθουσα να μην βαλω τα γελια. Ο Sham τοτε μεσα στην ταραχη προσπαθησε να πηδηξει απ το παραθυρο. Βεβαια το οτι ηταν στον 5ο οροφο, δεν το περιμενε, οποτε σταματησε καπως αποτομα πριν προσπαθησει να φυγει εκτος παραθυρου.....

-Μην ανησυχειτε...δεν μπορει να παει και πολυ μακρυα...ειπε με ανεκφραστο προσωπο ο Smoker... "Tashigi...δωσε τα χαρτια στην Valerious...ειναι επισημα Bounty Hunter..."ειπε ενω πηγαινε προς τον Sham, o οποιος κοιτουσε τον Smoker λες και ηταν τερας. Πριν προλαβει ομως να κανει και πολλα βηματα ο Smoker για καλη τυχη του Sham, χτυπησε το Den Den Mushi που ηταν πανω στο γραφειο του και σταματησε τον βιματισμο του και το σηκωσε αμεσως...
-Πειρατες κανουν επιθεση στην πολη...διοικητα Smoker!!
-Κρατηστε τους στο λιμανι...ερχονται ενησυσχησεις...ειπε ενω κοιταξε την Tashigi...
-Παω να ενημερωσω τους υπολοιπους..ειπε η Tashigi, σαν να ηξερε τι θα της ελεγε ο Smoker...
-Θα τα ξαναπουμε...Valerious...ειπε ενω επαιρνε ενα περιεργο οπλο μαζι του και πηγε προς το παραθυρο..
-Μα τι...ειπα ενω γουρλωνα τα ματια μου, με την κινηση που εκανε. Ο Sham με το που περασε ο Smoker απο διπλα του εγινε κυριολεκτικα ενα με τον τοιχο. Ο Smoker τοτε εκανε ενα μεγαλο σαλτο απο το παραθυρο και εγινε καπνος...
-Μην ανησυχεις...ειπε η Tashigi, η οποια πηγε προς τον Sham και με μια πολυ γρηγορη κινηση τον εδεσε και μου εκανε νοημα να την ακολουθησω....
-Μολις πηδηξε απο το παραθυρο και χαθηκε στο κενο...
-Ειναι χρηστης φρουτου του διαβολου...ειναι το στοιχειο του καπνου...
Τοτε σκεφτηκα απο μεσα μου οτι μαλλον ηταν και εκεινος χρηστης Logia. Εξαφανιστηκε απο τα ματια μου και εγινε αυλος, πραγμα που εκανα και εγω με το φρουτο μου. Ειχε μια λογικη τουλαχιστον...
Η Tashigi στο εν το μεταξυ φωναζε στους διαδρομους να μαζευτουν οι Marines στο προαυλιο οσο πιο γρηγορα γινοταν...

-Εδω ειναι τα χαρτια σου...ειπε με ενα χαμογελο οταν φτασαμε στο γραφειο της....Και τωρα με συγχωρεις ομως γιατι οπως ειδες προεκυψε δουλεια...
-Σε ευχαριστω...ειπα με ενα χαμογελο....
-Θα τα ξαναπουμε καποια στιγμη...ειπε ενω πηρε το σπαθι της και αρχισε να τρεχει...
Καθως περπατουσα προς την πορτα της εισοδου ,δηλαδη απο εκει που ειχα μπει μεσα στο κτηριο, αρχισε να σχηματιζεται ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο. Ειχα επιτελους καταφερει να γινω μια Bounty Hunter και τελικα δεν ηταν τοσο δυσκολο οσο εδειχνε να ειναι. Τοτε θυμηθηκα οτι ηταν ωρα να παω επιτελους στα παιδια και να παμε εκεινη την βολτα. Εβαλα τα χαρτια μου μεσα στην τσαντα μου και μου εμεινε στα χερια το γραμμα της Sakura Erlic που μου το ειχε δωσει πριν απο λιγο ο Smoker...
-Κατσε να δουμε τι μας γραφει....

Αγαπητη Anna...

Συγνωμη για το μπερδεμα μου εγινε στην Shell Town, αλλα ηδη κυνηγαω ενα πειρατικο πληρωμα. Ειναι αρκετα γνωστοι στην East Blue και λεγονται Black Cat Pirates. Παλιοτερα ειχαν εγκατασταθει στο πατρικο σου , αλλα ξεφυγαν και τωρα του κυνηγαω. Ανεφερα στον Smoker οτι εισαι προθυμη να γινεις κυνηγος και του εστειλα τα στοιχεια σου. Δεν του εχω δωσει περισσοτερα στοιχεια, γιατι δεν ηξερα τι θελεις να μαθουν να για σενα. Παρ ολα αυτα υπολογιζω οτι θα κανω μια σταση ακομα στο Commi Island για ανεφοδιασμο μεσα στον επομενες 2 βδομαδες. Περιμενε με εκει.Να προσεχεις και καλη αρχη ως κυνηγος...!!

Sakura Erlic

Μαθαινοντας τουλαχιστον νεα της ηρεμησα λιγο γιατι ειχα πανω απο 3 βδομαδες να μαθω για αυτην. Σκεφτηκα οτι με την πρωτη ευκαιρια θα μπορουσα να ξεκινησω και το κυνηγι μου επιτελους. Φυσικα δεν νομιζω να εκανα τιποτα σε αυτη την πολη, αλλα ολο και καποιον θα εβρισκα για να παραδωσω στις αρχες...

Βεβαια ειχε σχεδον μεσημεριασει και δεν ηξερα αν ειχα αργησει. Παντως ειχα μια πολυ καλη δικαιολογια για τον λογο που αργησα. Ημουν σιγουρη οτι τα παιδια θα ενθουσιαζονταν με το γεγονος οτι εγινε επιτελους κυνηγος. Με ειχα υποστηριξει αρκετα ολο αυτο το διαστημα και ειδικα μετα απο ολα οσα μου ειχε ο Morgan. Δεν αργησα ιδιαιτερα να φτασω στην ταβερνα μιας και αυτη την φορα ηξερα τον δρομο τουλαχιστον και δεν χρειαστηκε να κανω για αλλη μια φορα την ζωη μου δυσκολη. Οταν μπηκα μεσα στην ειχε ιδιατερη πελατεια το μαγαζι και τα περισσοτερα ατομα της οικογενειας ηταν καθισμενα σε τραπεζι και ειτε συζητουσα, ειτε επαιζαν ταβλι, ειτε γελουσαν...
-Σορρυ που αργησα αλλα σας εχω καλα νεα...
-Εκανες τα χαρτια σου Αννα?
-Τα χαρτια της για να γινει κυνηγος δεν εννοειται ρε παιδια?...ρωτησε ο Dreik ο οποιος προσπαθουσε να καταλαβει τι συζητουσαμε...
-Ναι επιτελους καταφερα να γινω...και συντομα θα βρεθω παλι με μια συναδελφο , με την οποια μαλλον και θα ταξιδεψω μαζι...ειστε ετοιμοι να παμε την βολτα που λεγαμε?
-Σας πειραζει να ερθω και εγω σαν μικρο...παιδι...ειπε ο Dreik με αστειο τροπο...
-Κανενα προβλημα...ειπα με ενα χαμογελο..
-Ωραια θα σας δουμε αργοτερα παιδιαααααααααα...ειπε ο Dreik ενω εκτοξευτικε προς την πορτα...
-Εεεειιιι...γυρνα πισω...εχουμε δουλεια στο μαγαζιι.....
-Τον λουφαδορο..... ειπαμε ολοι με μια φωνη. Παρ ολα αυτα χαιρομουν που θα ερχοταν μαζι μας ο Dreik. Ηταν ενας τροπο να γνωρισω και λιγο την οικογενεια των παιδιων. Στην τελικη θα τα αφηνα εκει για το υπολοιπο της ζωη τους και ηθελα να ειχα την συνειδηση μου ησυχη..

Με τα πολλα βρεθηκαμε στους δρομους και αρχισαμε να κανουμε επισημα τουρισμο στην πολη. Το γεγονος οτι ειχε ερθει μαζι μας και ο Dreik δεν μας χαλασε καθολου, αφου αυτος ηταν ο ξεναγος μας. Στον δρομο καθως πηγαιναμε ο Dreik , επισημανε μερικα σημεια που θα επρεπε να αποφευγουν τα μικρα γιατι συχναζαν ληστες...
Στην διαδρομη ειδαμε αρκετα αρχοντικα και ομορφα σπιτια. Μας εξηγησε πως ηταν χωρισμενη η πολη και τελικα αποδειχθηκε οτι δεν ειχαμε δει ουτε το ενα τεταρτο της πολης. Ηταν τεραστια σε σχεση με ολες τις υπολοιπες που ειχα δει μεχρι στιγμης....
-Κατι που δεν πρεπει να δειτε σιγουρα ειναι την πλατφορμα εκτελεσης του Βασιλια των Πειρατων....ειπε με ενθουσιασμενο. Ψηλοανατριχιασα στην ιδεα. Ειχα ακουσει για αυτον τον ανδρα μονο παππουδες που μου διηγοντουσαν διαφορα γεγονοτα του παρελθοντος. Οι ιστοριες φυσικα ηταν αρκετα παλιες και ειχαν γινει πολυ πριν γεννηθω. Παρ ολα αυτα, οσο ημουν στο πειρατικο πληρωμα που βρισκομουν στο παρελθον, ο καπετανιος μου, μου ειχε πει πως εξαιτιας αυτου του ανδρα ξεχυθηκαν στις θαλασσες ολοι οι πειρατες προσπαθοντας να βρουν τον θυσυαρο του. Απ την στιγμη που δεν ειχε βρεθει ακομα παντως , μαλλον δεν θα επρεπε να υπηρχε και ηταν χασιμο χρονου, σκεφτηκα απο μεσα μου....
-Ειναι στο επομενο στενο...
-Ειναι αρκετα μεγαλη?ρωτησε η Jessi...
-Ειναι ακριβως στο κεντρο της πολης και ειναι τεραστια. Ειναι κτισμενη στην μεγαλυτερη πλατεια της πολης και ειναι ενας μερος που τραβαει πολλους, οποτε οταν φτασουμε να εχετε το νου σας για να μην χαθουμε....

Πραγματι γινοταν πανικος οταν φτασαμε στην πλατεια και ολοι σχολιαζαν με θαυμασμο την πλατφορμα. Απο μεσα μου σκεφτηκα οτι και να μια κοινη πλατφορμα θα ηταν και οτι απλα υπερβαλαν. Βεβαια αυτες οι σκεψεις κοπηκαν μαχαιρι οταν την αντικρισα. Μια ανατριχιλα διαπερασε την σπονδυλικη μου στηλη και με εκανε να μεινω και να κοιταζω το θεαμα σαν χαζη. Διαφορες σκεψεις περασαν εκεινη την στιγμη , προσπαθοντας να ζωντανεψω την στιγμη την εκτελεσης. Στις ιστοριες ελεγαν οτι χαμογελουσε κατα την διαρκεια της εκτελεσης. Ποσο τρελος θα μπορουσε να ηταν για να χαμογελαει καποιος κατα την διαρκεια της εκτελεσης του....?
-Ελατε να παμε πιο κοντα να δειτε καλυτερα...ειπε ενω μας εκανε νοημα...
Τα παιδια εδειχναν να ειναι ενθουσιασμενα και χαρουμενα. Αυτο με εκανε ιδιαιτερα ευτυχισμενη και τους το εδειχνα. Τελικα τα πηγαινα καλα με τα παιδια γενικα και ας μην μου φαινοταν. Τελικα ισως να ημουν και εγω ενα παιδι και απλα αρνιομουν να το παραδεκτω....