[τέλος] The heroes of the Organ island!

Είχαν περάσει λίγες μέρες απο τότε που βρέθηκα στο Commi Island οπου μετα απο διαταγές του Captain Smoker , νίκησα τον ψαράνθρωπο Arlong και έστειλα στην φυλακή του impel Down τον ίδιο και τους ψαρανθρώπους του...Αυτό μου το κατόρθωμα μου έδωσε τον βαθμό του Lieutenant κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα! Το μόνο " πρόβλημα " που υπήρχε , ήταν πως δεν είχα ακόμη την στολή ...
Έτσι ο Smoker μου είπε που να παω για να την παραλάβω ...Μαζί όμως με αυτό μου έδωσε και μια αποστολή... Την στολή θα την παραλάμβανα απο ένα πλοίο με 50 Marines που βρίσκονταν υπο τις εντολές του lieutenant commander Raki, με τους οποίους θα ένωνα την δύναμή μου για να νικήσουμε τους Buggy pirates που έχουν καταλάβει την προτεύουσα του Organ island και έχουν διώξει τους πολίτες απο αυτήν...
Βρισκόμουν πάνω στο πλοίο μου, ξαπλωμένος δίπλα στο πυδάλιο απολαμβάνωντας τον λαμπερό ήλιο...Πάνω μου είχα το μαχαίρι το οποίο είχα πάρει απο τον ψαράνθρωπο Chew όταν τον σκότωσα , και το γεμάτο πιστόλι μου.

Το katana μου δεν το είχα μαζί μου καθως δεν υπήρχε απειλή τριγύρω... Έτσι απολάμβανα παραπάνω τον ήλιο και το τσιγαρο που μόλις είχα ανάψει ...Έκλεισα τα μάτια μου για να ξεκουραστούν λίγο όμως αυτό δεν κράτησε πολύ....Ακουσα απο κάπου πάνω απ το κεφάλι μου ενα κροξιμο απο έναν γλάρο...Αμέσως μετά δυο απανωτα πράγματα έπεσαν πάνω μου...Η εφημερίδα στο κεφάλι , ρίχνοντας στο ξύλινο πάτωμα του πλοίου , το τσιγάρο, και κάτι ακόμα που έπεσε απαλά στην στολή μου και για την ακρίβεια ανάμεσα απο το στηθος και τους κοιλιακούς....
Τα μάτια μου τα είχα κλειστα , όμως ενα προαίσθημα μου έλεγε οτι μόλις συνέβει μια γκάφα....Απο την μια δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου για να δω ,. όμως απ την άλλη, η περιέργεια δεν με άφηνε στην ησυχία μου..Έτσι τα άνοιξα...
Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα , ήταν μια κουτσουλιά, μεγάλου μεγέθους ,. που είχε γίνει σαν στάμπα στο μπροστα μέρος της μπλούζας.....

Δεν έχασα την ψυχρεμία μου...Απο ξαπλωμένος που ήμουν, κάθησα στην ξαπλωστρα και πάτησα το τσιγάρο κατω για να σβήσει...Απο το τραπεζάκι που υπήρχε δίπλα ακριβως, πήρα το πακετο με τα τσιγάρα που ειχα πανω, οπως επισης το den den mushi, τα σπιρτα και τον μικρο καδο που ειχα για τα αποτσιγαρα και τις σταχτες και τα έβαλα πάνω στην ξαπλώστρα.......Αμέσως μετά , πεταξα το τραπεζι στη θαλασσα απο τα νεύρα μου
Ο γλάρος είχε καθήσει σε ένα απο τα ξυλα του πλοιου διπλα απο εκει που ημουν , περιμένοντας πληρωμή...
Εγώ έβγαλα το πιστόλι και πυροβόλησα προς το μέρος του, όμως εκείνο πρόλαβε και πέταξε προς ενα άλλο ξυλο
-Που πας σκ@@@@τοπούλι???? Δεν θες την πληρωμή σου??

Το πουλι άρχισε να πετάει απο εδω και απο εκεί και εγω να πυροβολώ συνέχεια προς το μέρος του χωρίς να βρίσκω στόχο......Μόλις εξαφανίστηκε απο τα μάτια μου , έβγαλα την στολη και την πέταξα και αυτήν στην θάλασσα....Έτσι έμεινα γυμνός απο πάνω...Ξαφνικά,άκουσα βήμματα απο πίσω και μετά ένα επιφώνημα έκπληξης..Ήταν η πριγκίπισσα Εona του νησιού Illusia..Μια πολύ όμορφη κοπέλα......Τα μαλλιά της ήταν καστανά , εκτός απο λίγες ξανθες ανταύγιες...Τα μάτια της έχουν το χρώμα του ζαφειριού ..Όμως εκείνη την στιγμή είχε διαγραφεί κάθε άλλο συναίσθημα που είχα για την Eona...
-Οοοοο Vergil kuuuun~ έχεις πολύ ωραίο σώ....
-Σταμάτα και γύρνα στην κουζίνα
Όπως ήταν λογικό...Άρχισε τα κλάματα και ξεκίνησε να τρέχει προς την κουζίνα...Μετά απο λίγη ώρα, πρόσεξα πως στον ορίζωντα υπήρχε ένα πλοίο των Marines...Αυτός θα ήταν ο προορισμός μου λογικά

Η απόσταση ήτσν μεγάλη και έτσι είχα αρκετό χρονο για να ετοιμαστώ..Έτσι , κατέβηκα στο δωμάτιό μου για να πάρω το katana μου και το καπέλο jokey , των marines...Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα...Μόλις έδεσα το katana στην ζώνη μου και φόρεσα το καπελο των marines , το den den mushi άρχισε να ηχει...Αμέσως , το έβγαλα απο την τσέπη μου και άρχισα να μιλάω...
-Lieutenant Vergil,παρακαλώ...
-Ο Smoker είμαι...Που βρίσκεσαι μικρέ?
-Σε μικρή απόσταση απο το καράβι που με στείλατε κύριε...
-Μάλιστα...Έχω να σου πω κάποιες νέες οδηγίες σχετικά με την αποστολή... Οι πηγές μου, λένε πως ο Buggy και οι πειρατές του έδιωξαν τους πολίτες απο την Orange Town..Βρίσκονται σε μια μικρή φυλακή φτιαγμένη απο τους πειρατές ,πάνω στον λόφο...Βρες τους, ελευθέρωσε τους , και οδηγησε τους στο καραβι πριν αρχισεται την επίθεση στην πόλη..

Φρόντισε να είναι όλοι ασφαλεις...Ενημέρωσα και τον Lieutenant Commander Raki για να μιλησει και στους άλλους Marines..
-Μάλιστα κύριε..
Ετσι το κλείσαμε...Μετα, ανέβηκα στο κατάστρωμα..Είδα πως είχα φτασει πολύ κοντά στο καράβι..Όπως είχα μαντέψει , ήταν πλοίο των Marines...Έδεσα το πλοίο μου στην πρύμνη του αγκυροβολιμένου πλοίου και αμέσως μετά άρχισα να σκαρφαλώνω προς το κατάστρωμα , απο μια σκάλα που μου είχαν πετάξει 2 ναύτες...

Μόλις έφτασα επάνω, είδα περίπου 40 μαζεμένους Marines να ακούν με προσοχή τις εντολες και τα λεγόμενα του βαθμοφόρου άντρα που βρισκόταν μπροστά τους...Αυτος πρέπει να ήταν ο Raki....Άρχισα να περπατώ προς το μέρος τους καθως δεν με είχαν πάρει χαμπάρι ακόμα...

Όταν έφτασα κοντά στις γραμμές των Marines , η ομιλία σταμάτησε..Οι Marines με κοιτούσαν απωρρημένοι...Μόλις σήκωσα το βλέμμα μου και είδαν το πρόσωπό μου, όλοι τους με χαιρέτησαν...Ανταπέδωσα τον χαιρετισμο και πήγα προς τον Lieutenant Commander...
-Καλησπέρα σας Lieutenant Vergil, μου είπε
-Καλησπέρα κύριε Lieutenant Commander...Λάβατε τις νέες οδηγείες απο τον Smoker?
-Ναι..Πριν απο λίγο με καλεσε και τώρα μόλις τελείωσα να τις λεω στους ναύτες, είπε δείχνοντάς τους..
-Ωραία...Το πρώτο στάδιο του σχεδίου είναι η απελευθέρωση των κρατουμένων πολιτών..Θα πάω εγω εκει και θα τους μεταφέρω στην άλλη μερια απο την οποία είναι χτισμένη η πόλη...Απο εκεί θα τους παραλάβεται και μετά θα πάω στην πόλη για να πιάσω τους πειρατές
-Θα έρθει μαζί σου και ο νεοσύλεκτος Apprentice Marine, Luke Sykpe ωστε να σε βοηθήσει...Luke, έλα εδω σε παρακαλώ.

Ναι;, απάντησα εγώ.
Αυτός είναι ο Lieutant Vergil. Θα πας μαζί του σε μια αποστολή, στο organ island. Θα σου εξηγήσει ο ίδιος τις λεπτομέρειες της αποστολής όταν αποβιβαστείτε στο νησί.
Μάλιστα!, απάντησα εγώ.
Έχεις μία ώρα να ετοιμαστείς και μετά φεύγετε με το πλοίο του Vergil.
Πάω να μαζέψω κάτι πράγματα., είπα εγώ κι έφυγα.
Έτρεξα στην καμπίνα. Σήκωσα από κάτω το σακίδιό μου, το οποίο είχε πέσει με το κούνημα του πλοίου, σήκωσα από κάτω το σπαθί μου, που προφανώς είχε πέσει με τον ίδιο τρόπο, το πέρασα στη ζώνη μου και κάθισα να ξεκαθαρίσω το περιεχόμενο ου σακιδίου μου...
...Πέρασε η ώρα. Ένας marine μπήκε μέσα στο δωμάτιό μου.
Σε θέλει ο Lieutant commander, στο κατάστρωμα., μου είπε κι εγώ σηκώθηκα και πήγα αμέσως...

Μόλις έφτασα στο κατάστρωμα και με είδε ο Lieutant commander, μου μίλησε.
Ήρθε η ώρα για την αποστολή σου. Θα σου εξηγήσω κάποιες λεπτομέρειες τώρα, πριν ξεκινήσεις.
Είμαι έτοιμος, ακούω., απάντησα εγώ.
Ωραία, αρχικά, η αποστολή ήταν να εξοντώσουμε τις δυνάμεις του πειρατή Buggy, ελευθερώνοντας το νησί από το πλήρωμά του και την τυραννία τους., μου είπε.
Ναι, ο θυμάμαι που μου το είπατε εχθές., απάντησα.
Με εντολές του κυρίου Smoker, όμως, η αποστολή άλλαξε λιγάκι. Βασικά, πρέπει κάτι να γίνει πριν αρχίσει η αποστολή. Πήραμε πληροφορία πως οι πειρατές κρατούν τους κατοίκους της πόλης Orange σε μία φυλακή στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται στο κέντρο του νησιού. Είναι παρακινδυνευμένο να επιτεθούμε κατά μέτωπο στον Buggy, τη στιγμή που κρατάει τόσους ομήρους.
Ναι, το καταλαβαίνω., έγνεψα εγώ καταφατικά.

Ωραία, χαίρομαι που καταλαβαίνεις την αποστολή γρήγορα, είναι καλό σημάδι.
Ευχαριστώ., είπα αμήχανα.
Στο θέμα μας τώρα. Εδώ είναι που κολλάτε εσύ κι ο Vergil. Θα πάτε στην κορυφή του βουνού, θα ξεφορτωθείτε τους άντρες του Buggy που φυλάνε τη φυλακή και θα ελευθερώσετε τους κατοίκους. Μετά από αυτό θα τους κατεβάσετε με ασφάλεια από το βουνό, από την αντίθετη πλευρά απ' αυτή της πόλης, γιατί εκεί έχετε τις λιγότερες πιθανότητες να σας εντοπίσει κάποιος πειρατής, και θα τους φέρετε με ασφάλεια στο πλοίο. Τότε θα ξεκινήσει η αποστολή. , είπε τέλος.
Κατάλαβα. Οπότε τώρα περιμένω τον Vergil;, ρώτησα εγώ.
Όχι, είναι ήδη στο πλοίο του και περιμένει. Πήγαινε κι εσύ.
Εντάξει., είπα τέλος, άρπαξα το σακίδιό μου και πήγα προς το πλοίο του Vergil. Πήδηξα μέσα στο πλοίο, όπου με περίμενε έτοιμος για να ξεκινήσουμε......

Μετά την συζήτηση μου με τον Lieutanant commander επέστρεψα στο πλοίο μου περιμένωντας να ετοιμαστεί ο Marine με τον οποίο συνεργαζόμουν ...Μετά απο λίγη ώρα , καθώς κατέβαζα την σημαία των Marines απο το πλοίο μου για να μην υπάρξει πρόβλημα στην περίπτωση που μας έβλεπαν οι πειρατές, άκουσα έναν γδούπο απο πίσω μου...Dafuq is this???σκέφτηκα και γυρισα να δω...
Ήταν ένας τύπος με στολή των marines, το katana του περασμενο στην θηκη του και ένα σακιδιο στην πλάτη να έχει πέσει στο κατάστρωμα...
-Mother of god!! Πες μου οτι πήδηξες απο εκει πάνω?!?!
Εκείνος σηκώθηκε τινάζωντας την στολή του και αρχισε να μιλάει αφου πρωτα με χαιρετησε βαρωντας προσοχή
-Κύρις Lieutenant Vergil,σας αναφερω...Τοτε τον έκοψα
-Ασε τα κύριε ρε αδερφε! Στην ιδια ηλικια είμαστε!..Λεγε με σκετο Vergil.....Είσαι ο Luke σωστα?
-Ναι!
-Έχω ενα σχεδιο στο μυαλο μου που νομίζω θα το βρεις λογικο.. Λεω να περιμένουμε μέχρι να νυχτώσει πριν απελευθερωσουμε τους πολίτες γιατι αν δεν γίνει αυτο , έχουμε τουλάχιστον 50% παραπάνω πιθανότητες να μας δουν... Επίσης σκέφτηκα οτι ήταν καλό να φοράμε αυτές τις μαύρες κάπες με τις κουκούλες πανω απο τις στολες μας ωστε να μην φαινόμαστε μες την νύχτα, είπα δείχνοντας του τις καπες...

Ναι, το σχέδιο μου ακούγεται άκρως λογικό., είπα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος αν οι κάπες θα μας βοηθήσουν και πολύ. Οι πειρατές έχουν έχθρα μεταξύ τους...μόνο με το πλήρωμά τους είναι μονοιασμένοι., πρόσθεσα.
Ναι, αλλά θα μας βοηθήσουν να τους αιφνιδιάσουμε., αντέτεινε εύστοχα.
Εδώ πάω πάσο, σαφώς και θα μας χρησιμεύσουν παραπάνω από τα ρούχα του marine!, είπα εγώ και γελάσαμε. Πήρα την κάπα μου και τη φόρεσα.
Μου ταιριάζει γάντι., είπα...
..Είχαν περάσει κάποιες ώρες. Ακόμα περιμέναμε να βραδιάσει για να ξεκινήσουμε την επιχείρηση, όταν πρόσεξα κάτι άσπρο στο μεσαίο κατάρτι. Κοίταξα πιο προσεκτικά και είδα ένα γλάρο, ο οποίος είχε δεμένο στο πόδι του ένα πουγκί, το οποίο περιείχε χρήματα.
Ε, Vergil, κοίτα στο κατάρτι..., είπα.
Τι; Α, ένας γλάρος, και;, ρώτησε αυτός.
Μήπως ξέχασες να πληρώσεις καμία εφημερίδα, τελευταία;, τον ρώτησα.
Ε;, απόρησε και μετά κοίταξε πιο προσεκτικά και είδε το πουγκί.
ΤΟ ΒΡΩΜΟΠΟΥΛΙ!!!!!, αναφώνησε τραβώντας το πιστόλι του...

Μόλις το πουλί τον είδε να τραβάει πιστόλι, το αναγνώρισε, έριξε στον Vergil ένα βλέμμα θυμωμένο και τρομαγμένο μαζί και άρχισε να πετάει γύρω-γύρω, για να μην το πετύχει. Ο Vergil πυροβολούσε, αλλά το πουλί ήταν πολύ γρήγορο. Εγώ είχα σκάσει στα γέλια...
Μα καλά, τι σου έκανε ο γλάρος;, απόρησα εγώ.
Ξέχασε την πληρωμή του!, απάντησε ο Vergil κοιτώντας το πιστόλι του με νόημα.
Κατάλαβα...έκανε τη "δουλειά" του πάνω στην μπλούζα σου..., γέλασα.
Ακριβώς., είπε αυτός σημαδεύοντας το πουλί, το οποίο είχε κάτσει πάνω σ'ένα ξύλο, κουρασμένο καθώς ήταν να πετάει γύρω-γύρω τόση ώρα.
Χα! Σ' έπιασα τώρα!, είπε τραβώντας τη σκανδάλη του πιστολιού. Δεν πυροβόλησε όμως, παρά μόνο ακούστηκε ένας υπόκωφος ήχος.
Ξέμεινα από σφαίρες..., είπε αυτός. Αλλά δεν το βάζω κάτω! Θα πάρεις την πληρωμή σου., αναφώνησε τραβώντας το σπαθί του. Το πουλί, που είδε την κοφτερή λεπίδα να έρχεται απειλητικά προς το μέρος του, άνοιξε τα φτερά του κι έφυγε από το πλοίο, πετώντας προς το νησί Organ...

Ο Vergil κατέβασε στα γρήγορα μία βάρκα και το πήρε στο κυνήγι.
Γιατί δεν κολυμπάς πίσω του; Απόρησα.
Έχω φάει φρούτο...
Α τώρα κατάλαβα., είπα.
Αλλά επειδή δεν κολυμπάω δε σημαίνει πως θα μου ξεφύγει!!!!, είπε κι άρχισε να κάνει πολύ γρήγορα κουπί. Βέβαια δεν ήταν αρκετά γρήγορος για να φτάσει το πουλί, αλλά δεν το έχανε με τίποτα.
Σε λιγάκι θα βραδιάσει...καλύτερα να τον ακολουθήσω να πάμε κατευθείαν στην αποστολή..., μονολόγησα. Ούτως ή άλλως πήρε μαζί του τη βάρκα με την οποία θα κατεβαίναμε στο νησί...Οι κάπες είναι μαζί του., είπα και πήρα το σπαθί μου. Πήρα φόρα και μ'ένα σάλτο βρέθηκα στη θάλασσα, να κολυμπάω προς το νησί. Μέχρι να φτάσω είχε ήδη βραδιάσει. Μόλις βγήκα στην παραλία είδα τον Vergil να κάθεται και το πουλί να κοιτάζει κοροϊδευτικά πίσω του καθώς κατευθυνόταν μακριά από το Organ island...

-Vergil? τι έγινε?Με ρώτησε ο Luke..
Εγω με βαριά ανάσα καθώς ήμουν κουρασμένος απο το κουπί, του απάντησα..
-Μου....Μου ξέφυγε Τέλος πάντων...Η αποστολή μας είναι μεγαλύτερης σημασίας απο τις προσοπικές μου διαμάχες...έλα να τραβήξουμε το πλοίο στην στεριά....
Μόλις αυτό έγινε, του είπα να ετοιμαστούμε για την αποστολή..Πλέον το σκοτάδι είχε απλωθε'στον ουανό...Η νύχτα ήταν πολύ όμορφη καισχετικά ζεστή...Μόλις έβαλα την κάπα και έδεσα καλύτερα το κατανα μου στην ζώνη, έβγαλα μερικά πυρομαχικά και γέμισα στο πιστόλι μου...Αμέσως μετά προχώρησα προς το καράβι και έβγαλα απο ένα βαρέλι , δύο καραμπίνες και ένα ακόμα πιστόλι, ώπος επίσης και τα πυρομαχικά που χρειάζονταν...ύστερα απ αυτό προχώρησα προς τον luke, δίνοντας του ένα πιστόλι και 1 καραμπίνα...
-Ξέρεις πως να τα χρησιμοποιείς με ακρίβεια?Αν όχι τότε χρησιμοποίησέ τα μόνο απο κοντά και άσε την σκοποβολή σε εμένα.Άν χρειαστεί βέβαια να γίνουμε και σκοπευτές

Σκοποβολή; Μπα, δεν είναι το φόρτε μου. Αλλά σε περίπτωση που χρειαστεί ένα πιστόλι καλό θα ήταν., είπα παίρνοντας το πιστόλι και φορώντας την κάπα. Αλλά η καραμπίνα θα πήγαινε χαμένη στα χέρια μου...
Εντάξει. Λοιπόν, να ρίξουμε μία τελευταία επανάληψη στο σχέδιο. Μόλις φτάσουμε στην κορυφή θα κάνεις ένα μικρό αντιπερισπασμό. Όχι πολλά πράγματα, αλλά μη σε δουν, να νομίσουν ότι ήταν ζώο όταν δεν σε βρουν., είπε.
Θα μπορούσα να πετάξω δυο-τρεις πέτρες..., πρότεινα.
Καλό θα ήταν., είπε. Λοιπόν, με τον αντιπερισπασμό θα μου δώσεις χρόνο να δω πόσοι είναι. Αν είναι λίγοι, θα τους επιτεθούμε. Αν είναι αρκετοί θα προσπαθήσουμε να τους πείσουμε πως είμαστε από το πλήρωμά τους, κι όταν βρούμε την ευκαιρία θα τους επιτεθούμε, εκμεταλλευόμενοι το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
Κατάλαβα., επιβεβαίωσα εγώ και ξεκινήσαμε.
Ανεβαίναμε το βουνό κατευθυνόμενου προς τα φώτα στην κορυφή, τα οποία υποθέσαμε πως ήταν η φυλακή...

Κατα την διάρκεια της διαδρομής παρατηρούσα οτιδήποτε περνούσε απο τα μάτια μου μια και δυο φορές, για την ακρίβεια ότι μου επέτρεπε η όρασή μου... Το νησί ήταν αρκετά μικρό, τόσο που έκανε αυτόν τον ψηλό λόφο να μοιάζει με παρατηρητήριο..Στα αριστερά μου, μπορούσα να διακρίνω ίγα φώτα , και αυτά μόνο απο ένα κτήριο..Στα δεξιά μου διαγραφόταν η σιλουέτα του battleship που είχε σβηστό κάθε φως η κερί για ευνόητους λόγους..
Μόλις φτάσαμε κοντά με τον Luke κρυφτήκαμε πίσω απο κάτι θάμνους..Τώρα μπορούσαμε να δούμε καθαρά την προχειροφτιαγμένη φυλακή, και δύο μισοκοιμισμένους τύπους απ έξω..Αν έκρινα απο τα άδεια μπουκάλια που υπήρχαν τριγύρω , πρέπει να ήταν υπο την επήρεια του αλκοολ..Κοινώς τύφλα στο μεθύσι ....

-Φαίνεται οτι το έργο μας είναι ευκολότερο..Είπα στον Luke με χαμηλή φωνή..Μην χρησιμοποιήσεις το πιστόλι γιατί υπάρχει περίπτωση να στείλουν περίπολο εδω και να ακουστεί ο πυροβολισμός.Ετοίμασε το σπαθί σου...
Έτσι με αργά βήματα, αρχήσαμε να περπατάμε προς την πύλη της ξύλινης φυλακής..
-Εγώ αυτόν στα δεξιά, είπα ..Πιάσε το στόμα του ωστε να μην ακουστεί τίποτα όταν θα γίνεται η δουλειά..
Έφτασα πίσω απο τον στόχο μου με ιδιαίτερη ευκολία..Μόλις βεβαιώθηκα οτι είναι πειρατής, και οτι το ίδιο έχει κάνει και ο Luke, έπιασα αστραπιαία με το αριστερό μου χέρι το στόμα του , και με το δεξί , με το οποίο κρατούσα το κατανα, του έκοψα τον λαιμό ..Το πτώμα του άντρα αυτού έπεσε στο έδεφος μαλακά καθώς τον κράτησα ωστε να μην γίνει ο παραμικρός θόρυβος

Αμέσως μετά τρέξαμε προς τις πόρτες!Τις ανοίξαμε και μέσα είδαμε τους πολίτες.άλλους να κοιμούνται, και άλλοι να είναι ξάγρυπνοι...όμως όλοι τους ήταν σε άθλια κατάσταση ..όταν τους ξυπνήσαμε όλους, και αρχίσαμε να βγαίνουμε, άρχισα να μιλώ στον Luke...
-Να τους πας όλους με ασφάλεια στο πλοίο.Μόλις τελειώσει η μεταφορά, πάτε στην πόλη και βομβαρδήστε την αν δεν έχει ακουστεί μια κανονιά απο την πόλη...
-Μα ,δεν θές να σε βοηθήσω?
-Αυτό που θα κάνεις, θα με βοηθήσει αρκετά...Θα ξέρω οτι οι πολίτες είναι υπο την προστασία ενώς καλά εκπαιδευμένου μαριν όσο εγώ θα κανονίζω τους πειρατές..
-Μα..
-Ασε τα μα Luke...Δεν έχεις την εμπειρία στις μάχες που έχω εγώ..Μπορείς να χτυπηθείς άσχημα αν μπεις στα βαθιά κατευθείαν...

-Οι αντίπαλοι είναι οι Buggy pirates, όχι ερασιτέχνες πειρατές...Πες μου..έχεις αντιμετωπίσει ποτέ κάποιον χρήστη φρούτου του διαβόλου?
-εμ...όχι..
-Έστω...Κάποιον που έχει επικήρυξη 15.000.000?
-Ούτε, είπε με χαμηλωμένο βλέμμα..
-Τώρα πιστεύω οτι καταλαβαίνεις για ποιον λόγο δεν σε παίρνω μαζί μου...Παρακούω εντολές αυτή τη στιγμή που ίσως μου στερήσουν την θέση ..
-Ε...Ευχαριστώ..Είπε με ύφος που δήλωνε σεβασμο..
-Λοιπόν..Καλή τύχη προς το παρόν...Πάρε αυτό το den den mushi και κάλεσέ με όταν φτάσεις...Επείσης μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να με καλείς στο μέλλον..Θα χαρώ να συνεργαστούμε...Εις το επανείδιν!
Είπα περπατώντας προς την orange town

Μετά απο λίγη ώρα περπατήματος, μπήκα μες την πόλη..Εκείνη ήταν εντελώς άδεια και δεν υπήρχαν καθόλου φώτα στα σπίτια...Έτσι έβαλα ως προορισμό, το μόνο σπίτι στην πόλη στο οποίο υπήρχαν φώτα...Μόλις έφτασα σε εκέινο, άκουγα φωνές και μουσική...Πρέπει να το διασκέδαζαν οι πειρατές, σκέφτηκα, όμως όχι για πολύ.. Στην είσοδο είδα 2 φρουρούς..Περπάτησα αγέρωχος προς το μέρος τους..Δεν με ενδιέφερε αν με δουν..Οι φωνές και η μουσική που προερχόταν απο την οροφή , θα κάλυπτε τις φωνές τους...Μόλις με αντιλήφθηκαν, τράβηξα το σπαθί μου , και τους όρμησα..
ittoryu iai Karasu o arekuruu (one sword style, raging raven)
.Άρχισα να στροβιλίζομαι μαζί με το σπαθί, δημιουργώντας έναν ανθρώπινο κυκλώνα ..Το σπαθί μου χτύπησε τους δυο άντρες και τους απέφερε ένα βαθύ κόψιμο στην περιοχή της κοιλιάς...Μόλις τελείωσε με αυτούς, τίναξα το σπαθί μυο για να φύγει το αίμα, και άρχισα νε περπατώ μέσα στο κτήριο, με σκοπό να ανέβω στην ταράτσα.Εκεί, είναι σίγουρα ο captain buggy

Μόλις έφυγε ο Vergil, γύρισα προς τους κατοίκους.
Λοιπόν, θα σας οδηγήσω με ασφάλεια στο πλοίο των marine, λίγο πιο πέρα από το νησί. Υπάρχει εδώ κάποιος που να ξέρει να χειρίζεται βάρκα; Ψαράς, πλοηγός ή κάτι τέτοιο;
Εγώ., απάντησε ένας γεράκος.
Ωραία, εσύ θα οδηγήσεις τους υπολοίπους στο πλοίο.
Συγγνώμη, αλλά δεν μπορείς εσύ;, με ρώτησε.
Αυτό δεν γίνεται. Είστε πάρα πολλοί και θα χρειαστούν δύο, ή μπορεί και τρεις διαδρομές μέχρι το πλοίο για να πάτε με τη βαρκούλα.
Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως μπορείς κι εσύ να πας...
Μην ξεχνάς, είμαστε σε περιοχή πειρατών. Δεν μπορώ ν'αφήσω τους ανθρώπους στο νησί, χωρίς προστασία και να πάω εγώ με τη βάρκα. , απάντησα...

Καταλαβαίνω, συγγνώμη για το πείσμα μου.., απολογήθηκε ο ψαράς.
Δεν είναι ανάγκη ν'απολογήσται. Η δουλειά μου είναι να σας βοηθάω. , απάντησα.
Ώρα να ξεκινάμε, πριν μας βρει ένας από τους άντρες του Buggy., δήλωσα και ξεκίνησα να περπατάω. Οι άλλοι με ακολούθησαν υπάκουα. Καθώς κατεβαίναμε το βουνό κάποιος από το πλήθος με ρώτησε:
Εμείς τι θα κάνουμε τώρα; Που θα πάμε;
Για την ώρα, θα σας τακτοποιήσουν οι marine στο πλοίο., απάντησα.
Μα δεν μπορούν να μας κρατούν εκεί για πάντα!, είπε μια γυναίκα.
Μην ανησυχείτε, είμαι σίγουρος πως μόλις καθαρίσει το νησί απ'αυτούς θα γυρίσετε στα σπίτια σας., είπα εγώ παίρνοντας το καθησυχαστικό μου ύφος.
Δηλαδή όλα αυτά είναι προσωρινά;, ρώτησε η ίδια...

Ναι. Όλα γίνονται για την ασφάλειά σας. Ο Buggy και το πλήρωμά του είναι αδίστακτοι πειρατές. Δεν νομίζω να σας κρατούσαν για πολύ ακόμα κρατούμενους..., είπα εγώ. Φτάνουμε στην παραλία. Από εκεί θα φύγουμε., πρόσθεσα. Μόλις φτάσαμε στην παραλία την είδαμε ακριβώς όπως την αφήσαμε εγώ με τον Vergil, δηλαδή κανείς δεν είχε βρει και πάρει από εκεί τη βάρκα μας.
Πρώτα οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά!, είπα εγώ σπρώχνοντας τη βάρκα στο νερό. Ένας ένας οι ηλικιωμένοι του νησιού έμπαιναν στη βάρκα, με πρώτο τον γέρο ψαρά.
Πρόσεχε, γιατί είναι σκοτεινά. Θα στείλω σήμα στο πλοίο ν'ανάψουν ένα φως για να τους δείς., του είπα. Γύρνα πίσω να πάρεις κι άλλους όταν αφήσεις αυτούς., πρόσθεσα.
Εντάξει., μου είπε αυτός. Έβγαλα το den den mushi μου και ειδοποίησα το πλοίο. Σε λίγο είδα ένα μικρό φως στον ορίζοντα. Προερχόταν από ένα και μοναδικό αναμμένο κερί.
Ακολούθα σταθερή πορεία προς το φως. Καλή τύχη., του είπα...

Ευχαριστώ., μου είπε εκείνος και ξεκίνησε. Εγώ πήγα κι έκατσα σ'ένα βράχο στην παραλία. Κοίταξα πάνω στο βουνό. Είδα μια σκιά μπροστά από τη φυλακή. Ήταν μεγάλη κι έμοιαζε με κάποιο ζώο. Κοίταξα πιο προσεκτικά. Αυτή τη φορά είδα και μια μικρότερη, ανθρωποειδή σκιά, δίπλα στην προηγούμενη.
Μαμά, τι είναι αυτό;, άκουσα να λέει ένα παιδί. Κοίταξα προς το μέρος του. Έδειχνε κι αυτό τη σκιά πάνω στο βουνό.
Δεν ξέρω παιδί μου...αν θέλεις μπορείς να ρωτήσεις τον κύριο που κάθεται εκεί, μήπως ξέρει., είπε η μητέρα του, και το παιδάκι άρχισε να τρέχει προς εμένα.
Να σας ρωτήσω κάτι, κύριε;, μου είπε ευγενικά.
Τι είναι, μικρέ;, ρώτησα εγώ.
Ξέρετε τι είναι αυτό;, μου είπε δείχνοντάς μου την κορυφή του βουνού.
Αυτό; Είναι..., πήγα να πω αλλά σταμάτησα. Όχι, δεν ξέρω...συγγνώμη., απάντησα τέλος.