[Αρχή-Παρελθόν] The swordsman

Πληροφορίες για την βοήθεια των αναγνωστών !

Σπόιλερ:

Άφησα τα σπαθιά μου να βυθιστούν στην άμμο.Δεν ήταν η ενδεδειγμένη κίνηση, όμως ο αφόρητος πόνος στο στομάχι με ανάγκασε να διπλωθώ στα δυο...,Είδα τον δάσκαλο τις ξιφασκίας Uran να σέρνει απειλητικά τα γυμνά του πόδια προς το μέρος μου και να παίρνει θέση για το σαρωτικό χτύπημα
Κάθε φορά που μονομαχούσα μαζί του , ένιωθα να παραλύω απο τον φόβο, σαν α ήτα ο enel η κάποιος απο τους 4 priest του που εισέβαλαν και κατέκτησαν τον τόπο μου πρι χρόνια...Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά..Αυτός ο πόνος δεν ήταν σαν τους άλλους, ήταν πόνος πριν απο αιμορραγία..Μήπως δεν είχα διαβάσει σωστά τα άστρα όπως οι πρόγονοί μου? Ήταν πιθανό να έχω ξεχάσει καθώς είχα αρκετά χρόνια απο τότε που είχα φύγει μαζί με μερικούς άλλους τυχερούς skypieans απο την πατρίδα μας..

''Τι κάνεις εκεί μικρέ?'' με ρώτησε
Σήκωσα τα μάτια μου...Ο Uran είχε πάρει θέση μάχης και τα δυο ξίφη του ήταν έτοιμα για το διαγώνιο κόψιμο που θα μου έπαιρνε το κεφάλι..Τα δάχτυλά του τυλίχτηκαν σφιχτά γύρω απο τις λαβές.ήξερα πόσο ήθελε να ολοκληρώσει την κίνηση του και να απαλλάξει την σχολή απο αυτό το ''τέρας'' για πάντα..
όμως δεν τολμούσε...
''Κουράστηκες απο τώρα?''Ρώτησε επιτακτικά..''Ο τρίτος σου σχηματισμός ήταν χειρότερος απο κάθε άλλη φορά''
Κούνησα το κεφάλι αρνητικά κι έσφιξα τα δόντια, πασχίζοντας να καταπνίξω άλλη μια κράμπα.
'Δεν είναι τίποτα sensei''..ίσιωσα το κορμί μου , με τα σπαθιά στραμμένα στο έδαφος.Ο Uran χαλάρωσε τ στάση του σώματός του κι έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω.

''Δεν είσαι έτοιμος για την τελετή''είπε..''Ποτέ δε θα σαι έτοιμος.Δεν μπορείς καν να ολοκληρώσεις την ακολουθία της προσέγγισης''.Γύρισε προς τους υποψηφίους που περίμεναν γονατιστοί στο τελείωμα την άμμου, και τους αγριοκοίταξε..''Οι σχηματισμοί σας πρέπει να είναι αψεγάδιαστοι αν θέλετε να προσεγγίσετε τους ανωτέρους σας και αυτομάτως να γίνεται επίσημα αναγνωρισμένοι πολεμιστές της πόλης μας.Καταλάβατε όλοι σας?''
'Μάλιστα sensei'' ήχησαν έντεκα κραυγές.
''Αν μου επιτρέπεται sensei, θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω'' είπα κοπιάζοντας..Μια τρίτη κράμπα διαπέρασε το κορμί μου, όμως δεν κουνήθηκα..
-Όχι Jack -san... Πήγαινε πίσω στον κύκλο''
Είδα τους υπόλοιπους υποψήφιους να με κοιτάζουν αμήχανα..

Περπατούσα σκεπτόμενος τον ρατσισμό που βίωνα όλα αυτά τα χρόνια στην σχολή ξιφασκίας κυρίως απο τους διδάσκοντες ... Βέβαια..Κάποιος με φτερά δεν μπορούσε να θεωρείτε φυσιολογικός και πρέπει να τον υποβάλουν σε σκληρότερες δοκιμασίες ...Δεν μπορούσα να τους καταλάβω, όμως δεν τους ανταπέδιδα την κακία ..Κρατούσα για τον εαυτό μου ότι συναίσθημα και αν είχα.. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα του χαρακτήρα μου. Γνωρίζω οτι θα έρθει κάποτε η ώρα που θα πάρω την εκδίκησή μου ..
Τον ίδιο ρατσισμό βίωναν και άλλα 2 μέλη της σχολής , οι Figaldo και Sharky.. Αυτοί οι δυο ήταν ψαράνθρωποι, απόγονοι μεγάλων πολεμιστών που αγωνίστηκαν στο πλευρό του θρυλικού ψαρανθρώπου Fisher Tiger...Μου είχαν διηγηθεί αρκετές φορές διάφορες ιστορίες που άκουσαν απο τος πατεράδες τους πριν αφήσουν το νησί τους ...Είχαν αποφασίσει να εμπιστευθούν τους ανθρώπους , όπως τους είπε η βασίλισσά τους Otohime ...Εκείνοι ,όπως και εγώ το μετανιώσαμε , όμως σε εκείνους έγινε απο επιλογή, εμένα απο ανάγκη