Καναρινι στο κλουβι[τελος]

Περπατουσα στο δασος με προορισμο την παραλια, η περιεργη κοπελα μπροστα μου ολο γελουσε και ετρεχε δειχνοντας μου τον δρομο. Για καποιο περιεργο λογο ομως δεν μπορουσα να την προφτασω οσο γρηγορα και αν κινωμουν... Επιτελους βγηκα στο ξεφοτο, ειδα μπροστα μου τα καταγαλανα νερα της παραλιας, διχως δευτερη σκεψη βουτιξα...(στα ρυχα γιατι πιο μεσα θα πνιγομουν)

Επιτελους ηρθε πιο κοντα μου, κατι μου ελεγε αλλα ακομα δεν μπορουσα να την ακουσω, ηρθε λιγο ακομα πιο κοντα.. Τιποτα... Οταν πλεον με ειχε φτασει μου ψιθυρισε στο αυτι:
Ξυπνα σκουλικι σε λιγο φτανουμε...!!!
Ανοιξα τα ματια μου και ειδα μια σκυλοφατσα να με κοιταζει με μισο ματι...
Ποιος? Που πηγε η κοπελα? Που ειμαι?
Χαχαχα εεε Joe, εφαγε τοσο ξυλο που δεν θυμαται τι εγινε...

Nanda?????

Δυστυχως για μενα οι Μαριν μου ειπαν πως εν ολιγεις ειχα χασει πανηγυρικα απο τον Saga και πως το πλοιο αυτο ειχε προορισμο του την φυλακη υψιστης ασφαλειας, Impel Down...! Παρολα αυτα δεν πτοηθηκα και τοσο και ετσι υστερα απο λιγο συνεχισα να τους κοροιδευω και να προκαλω μικρο προβληματα...
Μεχρις οτου ο ενας απο τους δυο νευριασε και...
και εγω μετα καθομουν υσηχος υσηχος...

Με τα πολλα φτασαμε στον προορισμο μας, Impel Down, το μονο μερος που εχω ακουσει τοσα πολλα για αυτο... Και το μονο μερος που δεν ηθελα για κανεναν λογο να παω, τουλαχιστον δεν ηθελα να παω μονος μου, τωρα ηταν μια διαφορετικη περιπτωση...!
Σηκω ζωο, φτασαμε...
Καποια μερα θα σε πεταξω κατω χοντρε, και δεν θα ξανασηκωθεις ποτε σου...

Πας γυρευοντας για δευτερο χερι ετσι???

Ελα μωρε τωρα... Μια πλακα καναμε και μεις... Αμαν πια, αμεσως...!
Βγηκαμε απεξω απο το πλοιο, οπου προς εκπληξη μου με περιμενε ο Maggelan. Ο ανθρωπος που κατειχε το φρουτο του δηλητηριου, επεισης ηταν και ο Warden της φυλακης, πραγμα που τον εκανε ισως τον πιο δυνατο ανθρωπο εκει μεσα... Οποτε τι ηθελε και ασχολιοταν μαζι μου? Τοσο πολυ με φοβοταν η κυβερνηση πια?

Με κοιταξε με ενα βλεμμα απεχθειας αλλα δεν μου απαντησε, μαλλον δεν με θεωρουσε αρκετα αξιολογο... Ετσι λοιπον αποφασισα να του αλλαξω γνωμη, οσο καιρο θα εμενα εκει μεσα... Αν και προσωπικα δεν σκοπευσα να κατσω πολυ, με την πρωτη ευκαιρια που θα εβρισκα θα εξαφανιζομουν απο εδω μεσα... Το μονο που με κραταγε ακομα ηταν οι χειροπεδες που μου ειχαν βαλει, μου τραβαγαν ολες μου τις δυναμεις, πραγμα που σημαινε μονο ενα πραγμα... Ειχαν Kairoseki μεσα...

Αρκετα συντομα με ειχαν οδηγησει στο κελι μου, ανημπορος να κανω κατι με τις χειροπεδες στα χερια μου απλα αποδεχτηκα την κατασταση...! Κλεινοντας την πορτα μου ακουσα τους φρουρους να λενε πως το κελι μου θα φυλασσοταν 24ωρες το 24ωρο...
"Υπεροχα! Μονο αυτο μου ελειπε για να ολοκληρωθει η καλη μου τυχη!!" σκεφτηκα καθως επεξεργαζομουν τον χωρο γυρω μου...

Η επομενη μερα αργησε πολυ να ερθει μιας που ο χρονος στη φυλακη δεν περναγε με τιποτα, ολα ηταν τοσο ιδια και τοσο μονοτονα... Η μονη "επικοδομιτικη" ασχολια που ειχα βρει ηταν το να μετραω τις πλακες στο τοιχο του κελιου μου...Ευτυχως ομως προς απαντηση στη βαρεμαρα μου η πορτα ανοιξε...
Roni D. Razor, παρουσιασου στο φως... ειπε ενας Μαριν με βαρια φωνη...
Ακολουθησα την εντολη του και βγηκα στο σημειο που ειχε φως, ωστε να με βλεπει...
Λεγε...!
Συνεχιζεις να εισαι αυθαδης??!!!
Θα θε θκοτοθω καποια θτιγμη εθενα...

Γελασε ειρωνικα και μου πεταξε ενα πιατο φαι μπροστα μου, το περισσοτερο επεσε στο πατωμα αλλα δεν με ενοιαζε... Ηταν το πρωτο "γευμα" μου υστερα απο τρεις ολοκληρες μερες, δεν θα το αφηνα να παει χαμενο... Αρχισα να τρωω οσο πιο γρηγορα μπορω, ο Μαριν με κοιταζε για λιγο και υστερα γυρισε να φυγει λεγωντας μου...
Μπραβο μπραβο, εισαι καλο σκυλι... Βρωμο-πειρατη...!!! Αχαχαχαχαχα
Δεν απαντησα αλλα ειχα παρει την αποφαση μου, προτου αποδρασω θα τον σκοτωνα βασανιστικα...!!!

Επιτελους εφτασε το βραδυ και επεσα να κοιμηθω, ημουν σιγουρος πως ετσι θα περναγε λιγο η ωρα και ισως αν ημουν λιγο τυχερος να αλλαζε η κατασταση την επομενη...
Δυστυχως βεβαια ειχα δικιο, η κατασταση αλλαξε προς το χειροτερο, πρωι πρωι οι φυλακες ηρθαν στο κελι μου και με πηραν σηκωτο... Μου ειπαν πως ηταν ωρα να δουλεψω για το φαι μου, με πηγαν σε ενα σημειο που γινονταν εργα και υστερα απο λιγο ειχα ενα φτυαρι στα χερια και εσκαβα το χωμα...

Δυστυχως η φυλαξη των κρατουμενων που δουλευαν ηταν ιδιαιτερα μεγαλη και ετσι οι πιθανοτητες για να ξεκινησει καποιος μια αποδραση ηταν απο ελαχιστες μεχρι και μηδαμινες... Ετσι λοιπον εκατσα ησυχος και ασχολιομουν με το σκαψιμο μου, ομως για καποιο λογο ο διπλανος κρατουμενος πεταγε το χωμα που εσκαβε πανω μου...
Εεε ξυπνα ζωο... Με λερωνεις...!
Τι ειπες ψαρα??? Ξερεις ποιος ειμαι εγω?
Ξερω ποιος θα εισαι εσυ αν δεν προσεξεις τι κανεις... Θα εισαι ενας τυπος που εφαγε πολυ ξυλο...

Προς απαντηση μου, μου επιτεθηκε με το φτυαρι που κραταγε στα χερια του. Αν και οι χειροπεδες δεν μου επτρεπαν να χρησιμοποιησω το φρουτο μου τα αντανακλαστικα μου ηταν ακομα σε τελεια κατασταση... Πηδηξα στο πλαι αποφευγοντας το χτυπημα ενω συγχρωνος το φτυαρι μου κατευθυνοταν προς το προσωπο του, το χτυπημα ηταν αρκετα δυνατο μιας που συνδυαστικαι με την ταχυτητα του αντιπαλου μου... Επεσε κατω κρατωντας το ματωμενο του προσωπο, τον κοιταξα με ενα υποτιμητικο υφος...
Σιγα τον αντιπαλο, ειναι καποιος αλλος που εχει προβλημα μαζι μου? ειπα στους υπολοιπους που μας κοιταζαν, αλλα κανενας δεν απαντησε, ειχα αποδειξει την δυναμη μου...

Υστερα απο την δουλεια με ξαναπηγαν στο κελι μου οπου και με επισκευτικαι ο Maggelan...
Ακουσα πως εκανες φασαρια σημερα Razor...
Φασαρια? Οχι λαθος κανεις... Απλα γνωριστηκα με τους συγκρατουμενους μου...

Μαλιστα, προσεχε μικρε...Γιατι το τελος σου μπορει να ερθει λιγο πιο γρηγορα εδω μεσα, απο οτι λεει η αποφαση για την εκτελεση σου...
Στο ξανα ειπα χοντρε... Δεν προκειτε να κατσω να με εκτελεσετε... Θα αποδρασω με την πρωτη ευκαιρια...
Δεν θα εχεις καποια ευκαιρια πιτσιρικο...!!!Θα το φροντισω ο ιδιος...

Χαχα! Καλως θα το δουμε... Μην εισαι και τοσο σιγουρος παντως...
Δεν ειπε κατι αλλο, μου γυρισε την πλατη του και εφυγε, κλεινωντας δυνατα την πορτα πισω του...
Ειναι βαρεμενος αυτος ο ανθρωπος... συνεχισα να λεω αλλα παρατηρησα πως ημουν και παλι μονος μου οποτε σταματησα...
Βαριομουν τοσο πολυ που θεωρησα εξυπνη ιδεα να αρχισω να παιζω σαν παιδακι κανωντας κολοτουμπες...!

Συντομα ομως η επιδραση του παλιμπαιδισμου που με διακατηχε περασε και ετσι βρεθηκα και παλι να κοιταω τον τοιχο μπροστα μου σκεφτομενος τροπους αποδρασης... Τιποτα ομως δεν μπορουσα να βρω, ή τουλαχιστον τιποτα το οποιο να μου εδινε καποιες ελπιδες επιτυχιας... Δυστυχως ο Maggelan ειχε δικιο, η φυλακη αυτη ηταν ισως η πιο σιγουρη απο ολες, πραγμα που ειχε αρχισει να με ανυσηχει...

Αλλη μια βαρετη μερα περασε αργα και βασανιστικα, λιγο πριν να σουρουπωσει ενας φυλακας μπηκε στο κελι μου και μου ανακοινωσε πως ειχε πλεον οριστει η τελικη ημερομηνια για την εκτελεση μου... Θα γινοταν την επομενη μερα σε ενα νησι κοντα στην Impel Down, μου ειπε πως η κυβερνηση αποφασισε να τελειωσει γρηγορα τα παρε δωσε μαζι μου...

Η υπολοιπη μερα δεν καταλαβα για ποτε ειχε περασει, ημουν συνεχως χαμενος στις σκεψεις μου...Δεν μπορουσα να πιστεψω πως το ταξιδι μου θα τελειωνε εδω περα, ειχα πολλα ακομα να κανω και ομως αν δεν γινοταν ενα θαυμα γρηγορα την επομενη μερα θα με εκτελουσαν... Το βραδυ εφτασε και ξαπλωσα στο κρεβατι μου αλλα δεν μπορουσα να κοιμηθω ουτε λεπτο, σκεφτομουν πυρετοδως αλλα δεν εφτανε σε καποια εξυπνη λυση στο "προβλημα" μου...

Η επομενη μερα εφτασε, δυο φυλακες μαζι με τον Vice-Warden ηρθαν στο κελι μου να με παραλαβουν και να με συνοδεψουν στην εξοδο οπου με περιμενε ενα πλοιο με Μαριν που θα με πηγαινε στον τελευταιο μου προορισμο... Δεν εφερα καμια αντιρησση στο ολο θεμα, ειχα εξουθενωθει απο τις σκεψεις μου ολο το βραδυ που πλεον δεν ειχα δυναμη να αντισταθω σε κανεναν...! Φτασαμε στην πορτα, ενας Commander των Μαριν εκανε δυο βηματα μπροστα και με παρελαβε απο τον Vice-Warden...
Κανατε καλη δουλεια...Εχω ακουσει πως ειναι διαολος, αλλα καταφερατε να τον δαμασετε...
Θα ηθελες πολυ, βρωμο-Μαριν... ψιθυρησα αλλα δεν φανηκε να με ακουσε...

Μπηκαμε στο καραβι το οποιο ξεκινησε ευθυς αμεσως προς τον προορισμο του, οι Μαριν με εδεσαν στο καταστρωμα απλα και μονο για να κανουν το ταξιδι προς τον θανατο μου πιο επωδυνο... Ο ηλιος ηταν δυνατος εκεινη την μερα και ετσι αρκετα συντομα δεν ενιωθα και τοσο καλα... Ολα κυλουσαν κανονικα, δεν μπορουσα να βρω ουτε εναν τροπο αποδρασης, βεβαια οι Μαριν δεν μου εδιναν καποια ιδιαιτερη σημασια... Ηταν αρκετα απασχολημενοι διασχιζοντας την Calm Belt... Οταν επιτελους βγηκαμε απο αυτην την καταραμενη περιοχη ο καιρος αλλαξε εντελως... Ειχαν δικιο λοιπον για οσα λεγανε για την Calm Belt, ηταν η μονη περιοχη που τα νερα της ηταν τοσο υσηχα, θανατηφορα ησυχα... Προχωροντας και αλλο προς τον προορισμο μας, ξαφνικα δημιουργηθηκε φασαρια στο καραβι, δεχομασταν επιθεση αλλα δεν μπορουσα να δω κανεναν... Ενας ενας ολοι οι Μαριν επεφταν νεκροι στο καταστρωμα μεχρις οτου ειχα μεινει μονο εγω και ο περιεργος αορατος αναβατης πανω στο πλοιο... Ακομα και ενας Commander των Μαριν δεν μπορεσε να τον νικησει, πως να νικησεις αλλωστε κατι που δεν μπορεις να δεις? Τα δεσμα μου λυθηκαν και οι χειροπεδες βγηκαν απο τα χερια μου, συντομα ενιωσα την δυναμη μου να επανερχεται... Κοιταξα ξανα γυρω μου να δω ποιος ηταν ο σωτηρας μου αλλα δεν μπορουσα να δω τιποτα...
Δεν χρειαζεται να μαθεις ποιος ειμαι... Εισαι ελευθερος...Εξαφανισου απο εδω περα...

Δεν χρειαστηκα κατι αλλο, μονομιας μεταμορφωθηκα και πεταξα, δεν ηξερα ποιος ειναι ο προορισμος μου, πηγαινα εντελως στην τυχη, αλλα ημουν ελευθερος και πανω απο ολα ζωντανος...!

Ελεύθερος να φύγεις...Οmatsuri is your destination...