Death in Warship Island[Τελος-Quest]

Προχωρησα για αρκετη ωρα μεσα στην απολυτη υσηχια του δασους, ειχα τα αυτια μου "τεντομενα" για τυχων φωνες ή θορυβους, ετσι ωστε να μπορεσω να υπολογισω την θεση των υπολοιπων αντιπαλων μου. Τοτε ηταν που ακουσα μια γνωριμη φωνη, ηταν η κραυγη του δρακου που ειχα ακουσει την μερα που εφτασα στο Warship Island... Κατευθυνθηκα σχεδον τρεχωντας προς το μερος, απο το οποιο ακουστηκε η φωνη και συντομα βρεθηκα σε ενα ανοιγμα, σχεδον στο κεντρο του δασους. Μπροστα μου εξελισσοταν μια σκηνη που δεν ειχα ξαναδει ποτε στη ζωη μου, ο δρακος επιτεθοταν στους υπολοιπους κυνηγους, κυριολεκτικα διαμελιζοντας τους, εναν εναν... Συντομα δεν ειχε μεινει καποιος απο τους κυνηγους και ο δρακος στραφηκε προς το μερος μου και αρχισε να με πλησιαζει απειλιτικα...
Οχι παλι τα ιδια, περασα απο την κολαση για να μπορεσω να σας σωσω... Οποτε σκασε και κατσε υσηχα...! του ειπα κοιτωντας τον καταματα, τοτε εγινε κατι που δεν περιμενα, ο δρακος κοκκαλωσε και λες και με καταλαβε, εκατσε ξανα στο εδαφος, διπλα στην Apis...
Διχως να το ψαξω και πολυ, ηξερα πως δεν θα με πειραζε απο εδω και περα και ετσι με σιγουρια κατευθυνθηκα προς το μερος τους, η Apis ηταν ακομα δεμενη, ετσι ξεκινησα απο το να την λυσω.
Ειχα μια μεγαλη απορεια, για το πως επιτεθηκε ο δρακος στους αλλους κυνηγους, αλλα η ασφαλεια της Apis προειχε. Ετσι αφου την ελυσα, την πηρα στην αγκαλια μου και με τον δρακο να με ακολουθει κατευθυνθηκα προς την σπηλια που με ειχε παει στην αρχη η Apis...

Υστερα απο αρκετη ωρα και πολλες στασεις για ξεκουραση, φτασαμε τελικα και παλι στην κορυφη του βουνου και μπροστα μας βρισκοταν η σπηλια που εμενε ο Ryuuji. Μπηκε στην σπηλια και μεχρι να μπω και εγω ειχε ξαπλωσει και παλι στην φωλια του, εκατσα διπλα του και αφησα την Apis, που ηταν ακομη αναισθητη, στο εδαφος... Λιγα λεπτα αργοτερα συνηλθε και μας κοιταζε σαστισμενη, αλλα με ενα χαμογελο στα χειλι, το μονο που μου ειπε ηταν πως "ηξερε πως θα τους εσωζα".
Της χαμογελασα και την ρωτησα, αν θυμαται κατι απο ολα οσα εγιναν, αφου τους ειχαν πιασει οι Κυνηγοι Επικυριγμενων. Μου ειπε πως τους οδηγησαν στο ξεφωτο στο κεντρο του δασους και πως εκει ο Erik τους ειχε διαταξει να παραμεινουν στασιμοι και πως αυτος θα πηγαινε στο πλοιο για να ελεγξει την κατασταση με τον Borgan. Τοτε ηταν που θυμηθικα πως εδω ηταν και ο πρωτος μου αντιπαλος, πεταχτηκα πανω και ετρεξα στο σημειο που τον ειχα αφησει αναισθητο, ομως δεν βρηκα τιποτα, το σωμα του ειχε εξαφανιστει, πραγμα που σημαινε πως κατα πασα πιθανοτητα ειχε ξαναβρει τις αισθησεις του και ηταν καπου μεσα στο δασος.
Επεστρεψα στην Apis και την ενημερωσα για την ολη κατασταση, εκεινη βγηκε εξω απο την σπηλια, σηκωσε το χερι της και ενα πουλι ηρθε και εκατσε, του μιλησε λες και ηταν ανθρωπος, ζητωντας του να κανει μια βολτα ολο το νησι και να την ενημερωσει αν δει τον Borgan καπου...
Το πουλι εκανε εναν ηχο, το οποιο μου ακουστηκε λες και συμφωνουσε με αυτο που του ζητησε η Apis και υστερα πεταξε και εξαφανιστηκε απο τα ματια μας. Λιγα λεπτα περασαν και το πουλι που ειχε στειλει η Apis σε αυτην την "αποστολη" επεστρεψε και εκανε αλλον ενα ηχο.
Η Apis γυρνωντας σε μενε, μου ειπε πως ο Borgan ηταν σε μια σχεδια και εφευγε απο το νησι, ειχε βρει τους σκοτωμενους του συντροφους και ειχε αποφασισει να εγκαταλειψει την αποστολη του...

Δεν ξερω γιατι αλλα για καποιο λογο αυτα που ακουσα μου φανηκαν λογικα, παρολο που προερχονταν απο εναν γλαρο...
Ετσι λοιπον με ενα λιγοτερο βαρος στο μυαλο μου, συνεχισα την κουβεντα μου με την Apis για το τι ειχε γινει απο την ωρα που τους ειχαν απαγαγει ο Erik και οι κυνηγοι του...
Υστερα απο αρκετες ωρες, ημασταν και παλι στο χωριο της Apis, ενα γλεντι ειχε ξεκινησει για ακομη μια φορα. Ο παππους της και αρχηγος του χωριου, καθε λιγο και λιγακι ερχοταν για να με ευχαριστησει που βοηθησα αλλα πανω απο ολα που προστατεψα την εγγονη του. Οι υπολοιποι κατοικοι απο την αλλη, ηταν τοσο ευτιχισμενοι που τους ειχα επιστρεψει τα υπαρχοντα τους, που σχεδον ολη την ωρα μου εφερναν μικρο δωρα και κερασματα απο καθε λογης φαγητο και ποτο...
Ηταν μια ωραια αισθηση που δεν ενιωθα πολυ συχνα στην ζωη που ζουσα και ετσι προσπαθουσα να την ευχαριστηθω στο μεγιστο που μπορουσα... Το παρτυ κρατησε σχεδον ολο το βραδυ στους ιδιους δυνατους ρυθμους, μια μεγαλη φωτια εκαιγε στο κεντρο του χωριου και γυρω ολοι επιναν, γελαγαν, ετρωγαν και χορευαν, λες και τιποτα απο τα γεγονοτα των δυο τελευταιων μερων δεν ειχε συμβει. Αλλα δεν με πειραζε η ολη κατασταση, αντιθετως μετα απο ολα αυτα που ειχα περασει τις δυο αυτες μερες, χρειαζομουν σιγουρα, μια μερα ηρεμιας και ξεγνοιασιας...

Ουτε που καταλαβα πως περασε η ωρα και συντομα η πρωτες ακτινες του ηλιου μας ελουζαν με το ζεστο φως τους. Ημουν πτωμα απο την κουραση, αλλα συγχρωνος και παρα πολυ χαλαρωμενος, το παρτυ της προηγουμενης νυχτας, ηταν κατι που το χρειαζομουν και εγω αλλα και οι χωρικοι με τοσες κακουχιες που τους ειχαν τυχει τον τελευταιο καιρο. Χαιρετησα οσους ηταν ακομα ξυπνιοι και κατευθυνθηκα προς το σπιτι που μου ειχαν παραχωρισει η Apis και ο παππους της, για να ξεκουραστω λιγο. Με το που ακουμπησα στο κρεβατι αποκοιμηθηκα, δεν ξερω ποσες ωρες κοιμομουν αλλα μαλλον ηταν παρα πολλες μιας που οταν ξυπνησα, ενιωθα το στομαχι μου εντελως αδειο...
Σηκωθηκα σιγα σιγα, το κεφαλι μου ποναγε απο το πολυ ποτο, τρεκλιζωντας σχεδον, πηγα στο νηπτιρα και αφου "εχωσα" το κεφαλι μου απο κατω εμεινα εκει, με το κρυο νερο να τρεχει και να με ηρεμει... Συντομα ημουν και παλι μια χαρα, ετσι αφου ντυθηκα και ετοιμαστηκα, μαζεψα τα πραγματα μου και βγηκα απο το σπιτι, δεν ειχα αλλο λογο να σπαταλησω και αλλο χρονο στο νησι αυτο, πολλες περιπετειες με περιμεναν στα επομενα. Εφτασα στην κεντρικη πλατεια του χωριου, οπου με περιμεναν ολοι αφου τους χαιρετησα, πηρα μερικες προμηθειες και με την παρεα της Apis αποχωρησα απο χωριο. Στο δρομο η Apis απευφεγε να αναφερθει στο θεμα της αποχωρησης μου, προσποιουμενη πως δεν την πειραζε που θα εφευγα. Οταν ομως φτασαμε πλεον, μπροστα απο το πλοιο μου και εβαλα τα πραγματα μεσα, ετρεψε και μπηκε στην αγκαλια μου. Της χαιδεψα το κεφαλι και της ειπα πως θα επεστρεφα σιγουρα στο μελλον, εκεινη μου χαμογελασε και μου εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο. Υστερα απομακρυνθηκε λιγο και εγω μπηκα στο πλοιο μου, ανοιξα πανια και απομακρυνομενος σηκωσα το χερι μου και την χαιρετησα και παλι..!

Μου φωναζε πως θα περιμενει την επιστροφη μου και πως μεχρι τοτε θα προσεχει το Ryuuji, υστερα σηκωσε και αυτη το χερι της και με χαιρετουσε μεχρι που σταματησα πλεον και να την ακουω και να την βλεπω. Γυρισα το βλεμμα μου μπροστα και ειδα την ανοιχτη και καταγαλανη θαλασσα, σκεφτομουν το πληρωμα μου και τον καπετανιο μου...
"Μερικα πραγματα μου μενουν ακομα και μετα θα επιστρεψω κοντα σε κεινον και το πληρωμα μας!" σκεφτηκα και χαμογελασα. Ημουν πολυ ενθουσιασμενος με ολα αυτα που ειχαν γινει, ναι μεν περασα καποιες δυσκολες μερες στο Warship Island αλλα σιγουρα αξιζαν το κοπο...
Στερεωσα το πηδαλιο του πλοιου μου και ξαπλωσα, δεν ειχα καποιον συγκεκριμενο προορισμο στο μυαλο μου, μονο καποιους αντιπαλου που θα ηθελα να "επισκευτω". Ενας απο αυτους ηταν και ο Saga, μπορει να με ειχε νικησει δυο φορες μεχρι τωρα αλλα σιγουρα δεν θα συνεβαινε το ιδιο και την τριτη φορα, με την τεχνικη που εμαθα αντιγραφωντας τον Borgan, ημουν σιγουρος πως θα μπορουσα να κανω πολλα περισσοτερα. Ομως ηξερα πως ηθελα ακομη πολυ προπονηση, ειχα γινει δυνατος, αλλα οχι τοσο ωστε να μπορω να προστατεψω τον καπετανιο και τους συντροφους μου οταν με χρειαστουν...
Με αυτες τις σκεψεις, εφυγα απο το Warship Island, ο ηλιος με χαιδευε στο κεφαλι και συντομα το μυαλο μου ηρεμισε και ο υπνος με πηρε... Προορισμος μου ειναι αγνωστος, αλλα σιγουρα θα εχει ενδιαφερον...!


Τελος του Quest Βαθμιδας 5

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: 5
Player of the Month Points: 9
Beli: 54.000
Bounty/Fame Points: 2.000.000
Παρατηρήσεις: Η ιστορια σαν ιστορια πολυ ωραια. Σε μερικα σημεια σκυλοβαρεθηκα γιατι ειχες μονο περιγραφη και οσο να ναι δεν περνουσαν ευκολα τα ποστ. Στα σημεια ομως που αρχισε η δραση μου αρεσε υπερβολικα πολυ. Μου αρεσε η περιγραφη της μαχης και ειδικα ο τροπος που πεθαινει ο Erik. Ηταν κατι αρκετα ρεαλιστικο. Επιπλεον σιγα σιγα εχεις αρχισει να κατανοεις την δυναμη του φοινικα και ειναι κατι που μου αρεσει αρκετα