[Τέλος] Machines? What machines?!

Link προηγούμενης ιστορίας:

Μια μικρή περίληψη της προηγούμενης ιστορίας:

Είχαμε φύγει από το Holger Island και τους ninja. Ο τύπος που πολέμησα ήταν δυνατός για απλός άνθρωπος αλλά αδύναμος απέναντί μου. Ο αρχηγός τους από την άλλη φαινόταν πολύ δυνατότερος αλλά δεν πίστευα να με αντιμετώπιζε αν τον έλεγα. Έτσι πήρα απλά ότι ήθελα και έφυγα από εκεί. Πλέαμε πλέον στην θάλασσα. Είχα ανοίξει τον χάρτη, στο τραπέζι της κουζίνας, και κοιτούσα να βρω κάποιο νησί που να ενδιέφερε. Είδα στον χάρτη ένα νησί με το όνομα Soul. Αυτό ήταν το νησί από το οποίο είχα πάρει τον Mukuro και τον Fran μαζί μου. Προς στιγμήν σκέφτηκα να περάσουμε από εκεί για να τους αφήσω από εκεί απ' όπου τους πήρα αλλά ο Mukuro μου είπε ότι δεν είχε κάτι άλλο να κάνει στο νησί εκείνο. Έτσι συνέχισα να ψάχνω στον χάρτη.

Εκεί που κοιτούσα τον χάρτη ακούστηκε ο Fran, από το κατάστρωμα, να φωνάζει:
-Νησί ευθεία μπροστά! Έχει νησί μπροστά μας! Ελάτε γρήγορα!
Έριξα μια γρήγορη ματιά στον χάρτη, πριν σηκωθώ, για να δω ποιο νησί μπορεί να ήταν αλλά δεν υπήρχε κάποιο νησί στο χάρτη.
-Τι στο καλό συμβαίνει εδώ πέρα?... σκέφτηκα.
Μαζί με τον Mukuro σηκωθήκαμε και βγήκαμε στο κατάστρωμα. Πλησιάζαμε όντως σε νησί. Σύμφωνα με τον χάρτη δεν έπρεπε να υπάρχει κάποιο νησί εκεί παρά μόνο θάλασσα. Μου φαινόταν απίστευτο το γεγονός αυτό και σχεδόν αδύνατο να μην ήταν σωστός ο χάρτης. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ότι ο χάρτης ήταν πάρα πολύ παλιός. Και πάλι όμως, για να δημιουργηθεί ένα νησί πρέπει να περάσουν αιώνες ολόκληροι. Δεν έβγαζε νόημα όλο αυτό...

-Τι κάνουμε τώρα Raziel? με ρώτησε ο Mukuro.
-Θα πάμε στο νησί. Θέλω να δω τι υπάρχει στο νησί αυτό και να ανακαλύψω γιατί δεν βρίσκεται στον χάρτη.
-Ok. Εσύ αποφασίζεις.
-Fran, ετοίμασε τα πράγματά μας! Θα πάμε στο νησί για εξερεύνηση!
-Αμέσως, master!
Πήγα και εγώ στην καμπίνα μου και πήρα τα σπαθιά και τον σάκο μου. Έπειτα βρήκα στο κατάστρωμα και πήγα στο πηδάλιο. Ήταν ώρα να αναλάβω και να μας βρω ένα μέρος να αφήσουμε το καράβι. Πλησιάζαμε με σταθερή ταχύτητα στο νησί και από την πλευρά που ήμασταν δεν έβλεπα κάποιο μέρος για να αφήσουμε το καράβι. Έτσι άλλαξα την πορεία και κινούμασταν παράλληλα με το νησί για να βρούμε το κατάλληλο μέρος.

Καθώς πλέαμε παράλληλα στο νησί, βρήκαμε μια παραλία και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Λίγο πριν φτάσουμε άρχισαν να πετάγονται βέλη προς το μέρος μας, από την παραλία. Άνοιξα μια μαύρη τρύπα μπροστά μας και τα ρούφηξα όλα. Ο Fran πήγε στα κανόνια και έριξε στην παραλία. Έγινε μια θορυβώδες έκρηξη και η παραλία καλύφθηκε από καπνό. Σε ένα σημείο που ο καπνός δεν ήταν τόσο πυκνός, διέκρινα μια σκιά να φεύγει από την παραλία προς το εσωτερικό του νησιού. Αυτό σήμαινε ότι στο νησί υπήρχε κάποιος και αυτός ο κάποιος δεν μας ήθελε εκεί πέρα. Για αυτό κιόλας μας έριξαν με βέλη.

Ρίξαμε άγκυρα και κατεβήκαμε στην παραλία. Ο καπνός είχε εξαφανιστεί πλέον και είδαμε τι πραγματικά ήταν αυτό που μας έριξε τα βέλη και γιατί μόνο ένα άτομο έφυγε από εκεί. Μηχανικοί τοξότες μας έριξαν. Προφανώς κατασκευάσματα αυτού που έφυγε. Πρώτη φορά έβλεπα τέτοιο μηχάνημα. Αυτός που το έφτιαξε το είχε το θέμα της μηχανικής. Φαινόταν ότι δεν ήθελε επισκέπτες στο νησί από την επίθεση που μας εξαπέλυσε. Αυτό σήμαινε ότι κάτι έκρυβε ο τύπος αυτός! Ενδιαφέρον ροή είχε πάρει η περιπέτεια αυτή! Πλέον ήθελα να μάθω ποιος ήταν αυτός που μας επιτέθηκε και τι κρύβει και δεν θέλει επισκέπτες στο νησί!

-Mukuro, Fran. Πάμε να βρούμε αυτόν μου μας επιτέθηκε. Θα ανακαλύψουμε τι κρύβει και θα του δώσουμε να καταλάβει ότι δεν τα βάζει μαζί μας και μετά γλυτώνει!
-Kufufu! Επιτέλους λίγη δράση!
-Master, εγώ μπορώ να κοιμηθώ?
-Πάλι νυστάζεις?!
-Ναι...
-ΟΧΙ! Να κοιμηθείς όταν τελειώσουμε. Για αυτό φρόντισε να κάνεις καλή δουλειά αν θες να κοιμηθείς γρήγορα.
-Φύγαμε! Θα χωριστούμε όμως γιατί το νησί είναι μεγάλο. Όποιος βρει κάτι, κάνει με κάποιο τρόπο σινιάλο στον άλλο. Εσείς οι δύο πάτε μαζί και εγώ πάω μόνος μου.
Πήραμε ο καθένας τα πράγματά του και φύγαμε από την παραλία.

Στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού απλωνόταν ένα δάσος. Οπότε είχαμε για μια ακόμη φορά, εξερεύνηση στο δάσος. Πριν φύγουμε από την παραλία, είδα τριγύρω για να δω που θα κατευθυνόμουν. Τελικά ο προορισμός μου ήταν η κορυφή του νησιού. Από εκεί πέρα θα μπορούσα να δω ολόκληρο το νησί. Περπατούσα μέσα στο δάσος για αρκετή ώρα χωρίς να συμβεί το παραμικρό.
-Κάτι δεν μου κάθεται καλά εδώ πέρα... σκέφτηκα.
Τόση ώρα και δεν είχα δεχθεί ούτε κάποια επίθεση από άτομο, ούτε από ζώο αλλά ούτε καν μια παγίδα δεν υπήρχε. Όσο περνούσε η ώρα το σκεφτόμουν όλο και περισσότερο και ήμουν σε επιφυλακή για τα πάντα!

Τελικά δεν συνέβη τίποτα απολύτως μέχρι να φτάσω στην είσοδο μιας σπηλιάς. Μπήκα μέσα και ακολούθησα το μονοπάτι. Ήταν φωτεινή από το φως που έμπαινε από το τέλος της αρκετά πιο πάνω. Αυτό σήμαινε ότι η έξοδος εκείνη ήταν στην κορυφή του νησιού αλλιώς κάπου εκεί κοντά ή τουλάχιστον έξω από το δάσος. Συνέχισα να περπατάω στο μονοπάτι το οποίο οδηγούσε προς τα πάνω. Έφτασα στην έξοδο και βγήκα. Τελικά η έξοδος αυτή οδηγούσε στην κορυφή του νησιού. Εκεί πέρα υπήρχε ένας ναός. Είχε πολλά περίεργα σύμβολα που δεν καταλάβαινα, οπότε δεν έδωσα σημασία. Κοιτούσα το νησί για να δω τι υπάρχει πάνω σε αυτό. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν όντως ένα δάσος. Κάπου όμως λίγο πιο κάτω από εδώ πέρα, σε μια ανοιχτή πεδιάδα, υπήρχε ένα τεράστιο κτήριο. Εκεί λογικά θα ήταν αυτός που μας επιτέθηκε.

Τώρα το μόνο που έμενε ήταν να κάνω σινιάλο στον Mukuro και στον Fran για να έρθουν. Αυτό για να γινόταν έπρεπε να προκαλέσω έναν δυνατό θόρυβο που θα τους τραβούσε την προσοχή. Αυτό που σκέφτηκα κατευθείαν ήταν να πάω στο κτήριο εκείνο και να βρω την μπαρουταποθήκη. Για να μας επιτέθηκε λογικά θα είχε και μπαρούτι. Οπότε έπρεπε να πάω εκεί και να πάρω μερικά πράγματα από την αποθήκη έτσι ώστε να προκαλούσα μια έκρηξη που θα έκανε τον Mukuro να καταλάβει ότι αυτό είναι το σινιάλο έτσι ώστε να ερχόταν κατά εκεί. Η πλαγιά του βουνού δεν ήταν απότομη οπότε μπορούσα να κατέβω από εκεί και να το πάρω όλο ευθεία κάτω για να φτάσω πιο γρήγορα. Βέβαια, υπάρχει πάντα η χρήση του φρούτου αλλά δεν ήθελα να κάνω αισθητή την παρουσία μου.

Κατέβηκα λοιπόν την πλαγιά και πήγα στο κτήριο. Έψαχνα για κάποια είσοδο όταν είδα ένα ανοιχτό παράθυρο. Μετατράπηκα σε σκοτάδι και εισχώρησα μέσα. Ξαναπήρα την κανονική μου μορφή και κοίταξα τριγύρω. Παντού έβλεπα σίδερα και μηχανές. Δεν ήταν το δωμάτιο που ήθελα, οπότε έφυγα. Δίπλα ακριβώς από αυτό το δωμάτιο είχε ένα άλλο. Άνοιξα την πόρτα διακριτικά και μπήκα μέσα. Εκεί μέσα έκπληκτος είδα τον Mukuro και τον Fran.
-Τι κάνετε εσείς εδώ?!
-Ψάχναμε για μπαρούτι για να σου κάναμε σινιάλο να ερχόσουν. Απ' ότι φαίνεται όμως είναι περιττό.
-Έτσι φαίνεται. Βρήκατε τίποτα περίεργο όσο ήσασταν εδώ?
-Αυτό είναι το πρώτο δωμάτιο που μπήκαμε, οπότε δεν ξέρουμε τι υπάρχει στο υπόλοιπο κτήριο.
-Ωραία, αφού είμαστε όλοι εδώ ας πάμε να μάθουμε τι υπάρχει λοιπόν.

Μόλις βγήκαμε από το δωμάτιο είδαμε 3 άτομα να στέκονται πέρα στο βάθος του διαδρόμου. Τότε είπε ένας από αυτούς:
-Τολμάτε και εισβάλετε στο κάστρο μου! Θα το μετανιώσετε! Ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσετε την οργή και την δύναμη των μηχανών!
-Εσύ είσαι λοιπόν αυτός που φτιάχνει τις μηχανές. Θα σε πιάσω γρήγορα και θα σε μάθω τρόπους! Κανείς δεν με επιτίθεται και την βγάζει καθαρή!
-Φτάσε με πρώτα και μετά το συζητάμε. είπε και χάθηκαν και οι τρεις τους από το οπτικό μας πεδίο.
-Παιδιά πάνω τους! Ο καθένας αναλαμβάνει από έναν! Όποιον βρει πρώτο, τον καθαρίζει!
-Φύγαμε!

Αρχίσαμε να τρέχουμε στον διάδρομο με εμένα μπροστά. Από το πουθενά πετάχτηκαν κάτι μαχαίρια κατά πάνω μας. Εγώ μετατράπηκα σε σκοτάδι και πέρασαν από μέσα μου και οι άλλοι δύο πήδηξαν προς τα πίσω και τα απέφυγαν. Τα μαχαίρια αυτά προήλθαν από τους τοίχους.
-Μια παγίδα. Λογικά θα υπάρχουν και άλλες. Στο εξής να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα! είπα στους άλλους δύο και συνεχίσαμε.
Σε κάποιο σημείο ο διάδρομος χωριζόταν στα τρία και χωριστήκαμε. Ακολουθήσαμε τρία διαφορετικά μονοπάτια ο καθένας μας με ελπίδα να οδηγεί το καθένα, στο τέλος τους, σε έναν από τους τρεις τύπους που είδαμε πριν.

Πολλές παγίδες σε όλη την πορεία. Μαχαίρια, βέλη, πέτρες, τρύπες και άλλα πολλά. Καμία όμως δεν κατάφερε να με σταματήσει. Ήμουν σε επιφυλακή συνέχεια και προσπέρασα κάθε παγίδα. Έφτασα μπροστά σε μια πόρτα. Την άνοιξα και είδα ότι οδηγούσε στο εξωτερικό του κτηρίου. Βγήκα έξω και εκεί είδα τους δύο από τους τρεις άντρες που είδαμε πριν. Από λίγο πιο πάνω έπεσε δίπλα μου ο Mukuro, από ένα σωλήνα. Σηκώθηκε και στάθηκε δίπλα μου. Τότε αυτός που μιλούσε και όταν τους είδαμε στον διάδρομο είπε στον άλλο:
-Καθυστέρησέ τους, Maji. Πάω να ετοιμάσω το μεγάλο θηρίο!
-Μάλιστα αρχηγέ! Άφησέ το πάνω μου!
Πήγα να μιλήσω στον Mukuro για να του πω ότι θα κυνηγήσω τον αρχηγό αλλά αυτός δεν είχε χάσει καιρό. Έφυγε ο ίδιος να τον κυνηγήσει. Ο άλλος πήγε να τον σταματήσει αλλά με μια μαύρη τρύπα τον τράβηξα προς το μέρος μου και τον σταμάτησα. Αυτή την φορά ας έπαιρνε ο Mukuro το "μεγάλο ψάρι". Ήλπιζα μόνο να το διασκεδάσω λίγο με αυτόν εδώ.
-Εγώ είμαι ο αντίπαλός σου! Ελπίζω μόνο να με διασκεδάσεις αρκετά ώστε να σου χαρίσω την ζωή. είπα και του όρμισα!

Έφαγε μια γερή γροθιά στο στομάχι που τον πέταξε αρκετά μέτρα πίσω. Σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να τρέχει προς το μέρος πίσω του. Τον ακολούθησα από πίσω. Δεν υπήρχε περίπτωση να έφευγε. Βρέθηκε σε κάτι ράγες. Τότε άκουσα έναν δυνατό θόρυβο μηχανής και γυρνώντας στο πλάι είδα ένα μηχανικό κατασκεύασμα με πάρα πολλά όπλα να έρχεται κατά πάνω μου, από τις ράγες. Περίμενα μέχρι την στιγμή που με έφτασε αρκετά και μετατράπηκα σε σκοτάδι. Αυτός πέρασε από μέσα μου και ξαναπήρα την κανονική μου μορφή. Σταμάτησε το μηχάνημα και βγήκε από μέσα του. Άρπαξε μερικά όπλα του και όρμισε κατά πάνω του. Εγώ μετατράπηκα πάλι σε σκοτάδι και δεν κουνήθηκα καν. Αυτός όμως συνέχιζε να προσπαθεί να με χτυπήσει μέχρις ότου εξαντλήθηκε εντελώς.
-Τελείωσες? Ώρα να σε αποτελειώσω! του είπα και του έδωσα μερικές γερές γροθιές στο στομάχι και στο κεφάλι με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει. Τον άφησα εκεί και γύρισα στο σημείο που χωριστήκαμε με τον Mukuro.

Άκουσα μια δυνατή έκρηξη από το κάτω μέρος του κτηρίου. Την έκρηξη αυτή επακολούθησε το τράνταγμα του κτηρίου και στο τέλος η ρήξη του. Μετατράπηκα σε σκοτάδι και αιωρούμουν στον αέρα για να κατέβω σιγά-σιγά στο έδαφος. Είδα τον Fran να στέκεται πάνω σε μια κατεστραμμένη μηχανή και τον τρίτο, από τους αντιπάλους μας, να είναι αναίσθητος στο έδαφος.
-Πάλι τα κατάφερε καλά ο Fran. σκέφτηκα μιας και αυτός ήταν που προκάλεσε την έκρηξη.
Αφού κατέβηκα κάθισα με τον Fran και περιμέναμε τον Mukuro. Αυτός δεν άργησε να φανεί. Όταν ήρθε και είδε το κτήριο εντελώς κατεστραμμένο ρώτησε τι έγινε.
-Ο μικρός από εδώ του έδωσε και κατάλαβε. του είπα δείχνοντας τον Fran.
-Ο άλλος που κυνήγησες τι απέγινε?
-Δεν θες να μάθεις. Κάτι ασυναρτησίες για μια τεράστια χελώνα μου έλεγε αλλά δεν έδωσα σημασία. Τον αποτελείωσα και να 'μαι.
-Ωραία... Το μόνο που καταφέραμε εδώ πέρα, ήταν απλά να κατατροπώσουμε μερικούς ηλίθιους και τα μηχανήματά τους. Ας φύγουμε να πάμε αλλού μπας και βρούμε τίποτα το ενδιαφέρον τουλάχιστον. τους είπα και σηκωθήκαμε να πάμε στο πλοίο.
Έπειτα από λίγη ώρα περπάτημα, φτάσαμε στο καράβι μας και ανεβήκαμε πάνω. Σηκώσαμε άγκυρα, ανοίξαμε τα πανιά και σαλπάραμε στο πέλαγος!

Όνομα: Raziel
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 17.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Μια απλή γρήγορη ιστορία. Πήγες, έκανες σαματά, έφυγες. Βάλε λίγο πλοκή.