The Wine and The Dwarf[Τελος]

Λινκ προηγουμενης:

Στην προηγουμενη:
Εφτασα στο πλεουμενο εστιατοριο Baratie, με σκοπο να ζητησω την βοηθεια των μαγειρων και του ιδιοκτητη Zeff, ωστε να μπορεσω να πολεμησω τον ψαρανθρωπο Slardar που ειχε αναπτυχθει στην περιοχη. Τελικα εμαθα πως ο Slardar δεν λεηλατουσε πλοια για τα λαφυρα τους, αλλα γιατι απλα μισουσε τους ανθρωπους... Ετσι αποφασισα να του δωσω ενα μαθημα αλλα να μην τον σκοτωσω, εν αντιθεση τον αφησα αναισθητο και τον εδωσα στους μαγειρες του Baratie ετσι ωστε να τον παραδωσουν στους Μαριν...
Τωρα:
Αλλη μια περιπετεια ειχε φτασει στο τελος της, και εγω ημουν ηδη στο ταξιδι της επιστροφης στην ομορφη North Blue. Προορισμος μου, αρχικα ηταν το νησι του Micquet το οποιο ηταν αρκετα κοντα στην East Bue, ετσι αφου θα εκανα μια σταση εκει θα πηγαινα προς την West Blue, με στοχο να επισκευτω το ιστορικο νησι της Ohara... Ισως το μονο μερος που θα ερχοταν στο μυαλο καποιου αν ανεφερε την φραση "Buster Call". Ετσι ειχε κατεστραφει και η Ohara, οι επιστημονες που εμεναν εκει ειχαν βρει καποια γεγονοτα για τον "Μαυρο Αιωνα" και η κυβερνηση θεληση να τους κλεισει το στομα... Ομως αυτο θα γινοταν στο μελλον, προς το παρον, σχεδον μπορουσα να μυρισω την γλυκια μυρωδια του μοναδικου κρασιου του Micquet...

Το νησι του Micquet το ηξερα αρκετα καλα μιας που ειχα ξαναπερασει απο εδω περα στο παρελθον, ετσι λοιπον οταν εφτασα στο λιμανι, εδεσα το πλοιο μου και κατευθυνθηκα προς το γνωστο μεγαλο μπαρ του Igor, γνωστο σε ολο τον κοσμο για την μεγαλη ποικιλια κρασιου που ειχε... Το μπαρ ηταν λιγο μακρια απο το λιμανι, ετσι αποφασισα να προχωραω σιγα σιγα, κοιτωντας παραλληλα στα μαγαζια, μηπως και δω κατι που να με ενδιαφερει... Ο κοσμος ειχε ψιλοκοψει αυτη την ωρα, ολοι ετρεχαν στα μπαρ και στα πανδοχεια για φαγητο και κρασι, ετσι τα περισσοτερα μαγαζια, ειχαν ηδη κλησει και αλλα εκλειναν... Αποφασισα να φαω κατι και αφου βρω ενα μοτελ να περασω το βραδυ μου, να εβγαινα το πρωι για μια μικρη βολτα και για να κανω τα ψωνια μου...!

Υστερα απο ενα σχετικα συντομο χρονικο διαστημα, βρισκομουν μπροστα στην πορτα του μπαρ που εψαχνα... Μια γλυκια αναμεικτη μυρωδια κρασιων ερχοταν απο την μεσα μερια, διχως δευτερη σκεψη πηγα να μπω... Ομως ενας ανθρωπος τρεχοντας επεσε πανω μου και με πεταξε κατω... Σηκωθηκα και ειδα εναν νανο να με κοιταει νευριασμενος, πηγα να τον ρωτησω για ετρεχε ετσι αλλα εκεινος αρχιζε να φωναζει και να με βριζει...
Γιατι... επεσες πανω μου ρε??? χικ χικ... ελεγε συνεχως...
Η ανασα του βρωμαγε κρασι και φαινοταν απο μακρια πως ηταν μεθυσμενος, αποφασισα πως δεν υπηρχε λογος να ασχοληθω μαζι του και ετσι αφου του ζητησα συγγνωμη εκανα να μπω μεσα στο μαγαζι... Εκεινος εκανε μια κινηση και εβγαλε ενα τσεκουρι που ειχε δεμενο στη ζωνη της μεσης του...
Δεν θα χικ... την γλυτω... χικ... σεις τοσο ευκολα...! μου ειπε ενω κουναγε το τσεκουρι προς το μερος μου...

Οι δεν ηρεμεις καλυτερα λεω εγω, δεν εχεις ελπιδα απεναντι μου και ιδιαιτερα μεθυσμενος...
Προσπαθουσα να τον μεταπεισω, δεν ηθελα να μπλεχτω σε καποιον καβγα απο τωρα, μολις ειχα πατησει το ποδι μου στο νησι. Περαν αυτου δεν εβλεπα και τον λογο να πολεμησω εναν μεθυσμενο ανθρωπο, καλα καλα δεν μπορουσε να σταθει στα ποδια του και εγω θα τον πολεμουσα? Εκανα ηρεμα μερικες κινησεις προς τα πισω, αλλα μαλλον δεν εκανα καλα, εβγαλε μια φωνη και μου επιτεθηκε με το τσεκουρι του... Ισα που προλαβα να αποφυγω το χτυπημα, αν και δεν ηταν τοσο γρηγορο, με ξαφνιασε...! Εκανα στο πλαι και συνεχισα να προσπαθω να τον μεταπισω με λογια, αλλα δεν καταλαβαινε...
Οι μικρε, μην προσπαθεις να τον μεταπεισεις, αν μεθυσει και τον ενοχλησει καποιος τον βλεπει σαν θανασιμο εχθρο!!! ακουστηκε μια φωνη πισω μου, συνοδευομενη απο μερικα γελια...

Γυρισα και ειδα μια παρεα αντρων να εχουν κατσει πανω σε εναν φραχτη και να απολαμβανουν το θεαμα...
Αφου εχετε τοση ενεργεια δεν μου λετε και πως να τον ηρεμησω...?? τους φωναξα θυμωμενος, εκεινοι απο την αλλη συνεχισαν τα γελια, πραγμα που με νευριασε ακομα περισσοτερο... Ο νανος απο την αλλη συνεχιζε να μου επιτιθεται και να προσπαθει να με κοψει στα δυο με το τσεκουρι που ειχε στα χερια του... Η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρρητο, οσο και αν δεν ηθελα να τον βαρεσω στην κατασταση που ηταν, επρεπε. Κινηθηκα γρηγορα προς το μερος του και αφου απεφυγα ενα ακομα χτυπημα, του εδωσα μια δυνατη γρωθια στο σαγωνι, σηκωθηκε για λιγο στον αερα και υστερα επεσε φαρδυς πλατυς κατω... Τον κοιταξα απορωντας αν τον ειχα αφησει αναισθητο ή αν τον ειχα σκοτωσει, αλλα υστερα απο λιγο τον ειδα να ανασαινει κανονικα, ευτυχως ηταν απλα αναισθητος... Γυρισα την πλατη μου στους αλλους και κατευθυνθηκα προς το μπαρ...
Φροντιστε να τον μαζεψετε απο εκει περα... τους φωναξα...!

Μπηκα στο μπαρ αφηνωντας τον ευκολονικημενο-πιωμενο αντιπαλο πισω μου, η ατμοσφαιρα ηταν ιδιαιτερα φιλικη, κανεις δεν εδειχνε να ειχε δωσει σημασια στο τι γινοταν εξω πριν απο μερικα λεπτα... Διαφορες παρεες επιναν τα κρασια τους, αλλοι ετρωγαν, αλλοι απλα μιλαγαν και αλλοι επαιζαν χαρτια... Επιασα ενα μικρο τραπεζακι προς το κεντρο του μαγαζιου και παραγγειλα κατι να φαω και μια μικρη ποικιλια κρασιων να δοκιμασω, η εξυπηρετηση ηταν ιδιαιτερα γρηγορη παρα τον τοσο κοσμο που υπηρχε στο μαγαζι. Ρωτησα το γκαρσονι που με σερβιρε αν ηξερε καποιο καλο και σχετικα φτηνο μερος για να περασω το βραδυ μου, την προηγουμενη φορα που ειχα ερθει ημουν καλεσμενος στο παλατι και ετσι δεν μου χρειαζοταν να ψαξω για δωματιο...

Εμαθα πως λιγο πιο κατω υπηρχε ενα μικρο ξενοδοχειο, αρκετα καλο και σχετικα φθηνο στο οποιο θα μπορουσα να περασω την νυχτα μου. Ευχαριστησα το γκαρσονι για τις πληροφοριες που μου εδωσε και συνεχισα να απολαμβανω το κρασι μου μεχρι που σχεδον ολος ο κοσμος ειχε φυγει απο το μπαρ. Σηκωθηκα και αφου αφησα το αναλογο ποσο αυτων που ηπια, βγηκα απο το μπαρ και κατευθυνθηκα προς το μερος που μου ειχε υποδειξει το γκαρσονι... Προς μεγαλη μου εκπληξη το αναισθητο σωμα του νανου που μου ειχε επιτεθει ελειπε απο εκει που το ειχα αφησει, πραγμα που μπορει να σημαινε δυο πραγματα... Ειτε τον μετακινησαν πραγματι οι αντρες που μας παρατηρουσαν καθολη την διαρκεια της "μαχης", ειτε απλα συνηρθε και σηκωθηκε και εφυγε μονος του...!

Κατευθυνθηκα προς το ξενοδοχειο και μετα απο μερικε λεπτα το βρηκα, μπηκα μεσα, ηταν πραγματικα πολυ καλο, οπως το ειχε περιγραψει ο σερβιτορος. Ο ανθρωπος που κραταγε τις κρατησεις των δωματιων με ρωτησε τι ειδους δωματιο ηθελα, εκλεισα το πιο μικρο και το πιο φθηνο. Δεν θα εμενα πολυ αλλωστε, οποτε γιατι να παρω κατι ακριβοτερα? Υπεργραψα σε ενα βιβλιο που ειχε εκει περα και πηρα το κλειδι μου, ανεβηκα στον πρωτο οροφο και εστριψα δεξια. Η τεταρτη πορτα στο αριστερο μου χερι ηταν το δωματιο μου, μπηκα και εκλεισα την πορτα πισω μου, αφησα τα πραγματα μου και υστερα απο ενα χαλαρωτικο μπανιο, ξαπλωσα στο κρεβατι και αποκοιμηθηκα. Ημουν αρκετα κουρασμενος αν και δεν ειχα κανει κατι το ιδιαιτερο, ομως λιγο το μεγαλο ταξιδι, λιγο η "μαχη", λιγο το κρασι, ενιωθα το σωμα μου να ειναι πολυ βαρυ...!

Το πρωι σηκωθηκα αρκετα αργα, δεν ειχα και τιποτα να κανω αλλωστε. Ετοιμαστηκα με την υσηχια μου και υστερα απο καμια ωρα κατεβηκα στον κατω οροφο και βγηκα μια βολτα στην ομορφη πολη του Micquet. Το καλο με το νησι αυτο, ηταν πως ειχε παρα πολυ κοσμο, πραγμα το οποιο σημαινε πως κανεις δεν σε κοιταγε περιεργα αν ειχες καποιο Bounty γιατι πολυ απλα δεν σε θυμοταν... Ετσι περπατουσα ανεμελως στους δρομους της πολης, κοιτωντας σε διαφορα μαγαζια, μηπως και βρω κατι που να με ενδιαφερει, αλλα δεν εβρισκα κατι, απο την αλλη ομως δεν ημουν και σιγουρος πως χρειαζομουν κατι απο ολα αυτα... Τα περισσοτερα μαγαζια, ειχαν κοσμηματα και αλλα τετοια αντικειμενα, αλλα μαγαζια πουλουσαν τροφιμα, εκει θα πηγαινα την μερα που θα εφευγα απο το νησι, δεν ειχα καποιο λογο να αγωρασω απο τωρα τις προμηθειες μου...! Αυτο που θα με ενδιεφερε να βρω θα ηταν ενα οπλοπωλειο, να δω αν μπορουσα να βρω ενα ακομα μαχαιρι, αλλα δεν ειχα δει καποιο μεχρι εκεινη την ωρα...!

Συνεχιζα ηρεμος την βολτα μου, μεχρι που ειδα μια πεταμενη εφημεριδα, ασυναισθητα την σηκωσα και ειδα πως ηταν σημερινη. Βρηκα ενα σκιερο και ηρεμο μερος να κατσω και αρχισα να την διαβαζω, δεν ειχε καποιο ενδιαφερον αρθρο, απο οτι φαινεται δεν ειχε συγκινηθει η κυβερνηση απο τις κακες μας πραξεις... Το μονο πολυ ενδιαφερον που διαβασα ηταν πως ενας ανθρωπος που θα ηθελα να συναντησω οταν θα εμπαινα και εγω στη Grand Line ειχε πεθανει... Ο λογος για τον Vergil, τον πρωην πιστο Μαριν και υστερα αιμοδιψη πειρατη, λογους θανατου δεν εγραφε, μονο πως ανθρωποι της κυβερνησης βρικανε το πτωμα του στο Longring Island της Grand Line...
"Τς τς, κριμα και ηταν ενας αρκετα δυνατος πειρατης..." μονολογησα, η αληθεια ηταν πως τον σεβομουν αρκετα τον Vergil και θεωρουσα σημαντικο το οτι ηταν με το μερος μας...

Αν εξαιρουσες τον καπετανιο μου και τον αλλον δυνατο SuperNova TeoMessi, ο Vergil ηταν ισως ο τριτος πιο δυνατος πειρατης που υπηρχε αυτη την εποχη... Οπως και να εχει δεν τον ηξερα οποτε περασα το αρθρο του σχετικα γρηγορα, η υπολοιπη εφημεριδα ηταν "αδεια", δεν εγραφε ουτε για τις κινησεις αλλων πειρατων ουτε τιποτα...Βρηκα ενα πολυ μικρο αρθρο για τον Raziel, εναν απο τους σοβαρους αντιπαλους μου, ειχε παει στο Mecha Island και σχεδον το κατεστρεψε... Το αρθρο τελειωνε ετσι αποτομα οποτε υπεθεσα πως δεν ειχαν καποιες αλλες πληροφοριες περι αυτου... Γυρνωντας σελιδα ειδα με ικανοποιηση πως ειχα γινει και παλι θεαμα, ενα μικρο αρθρο ελεγε για την μαχη μου με την Minazuki, δεν ηταν μεγαλο, αλλα ακομα και αυτο εδειχνε πως τους ειχα μπει στο ματι!Το Bounty μου ειχε αυξηθει σημαντικα, ειχα πλεον 64.000.000 στο κεφαλι μου, ποσο οχι και τοσο μικρο...!

Η εφημεριδα εγραφε με μια μικρη αναφορα στην Mia, με ευχαριστηση διαβασα για τις τελευταιες τις μαχες και κατορθωματα! Ειχε παρει και αυτη μια μικρη αυξηση στο Bounty της, ειχε πλεον 23.000.000 στο κεφαλι της...
Δεν ειναι και ασχημα μικρη!! Συνεχισε ετσι!! ειπα χαμογελωντας...
Δεν ειδα κατι αλλο ενδιαφερον στην εφημεριδα και ετσι την εκλεισα και την εβαλα στο σακιδιο μου για να εχω κατι να διαβασω και πιο μετα... Ξαναβγηκα στην κινηση και συνεχισα την μικρη μου βολτα, ρωτησα εναν ντοπιο για το που θα μπορουσα να βρω ενα οπλοπωλειο αλλα μου ειπε πως τα περισσοτερα εχουν κλεισει, γιατι δεν ειχανε δουλεια... Δεν ειχε και αδικο, το Micquet ειναι ενα ηρεμο και πλουσιο νησι, που κατα κυριο λογο ασχολιοταν με τα κρασια, πανω απο ενα εκατομυριο αμπελωνες βρισκοταν στο νησι, ετσι οι ανθρωποι που ερχονταν αλλα και που εμεναν δεν ειχαν λογο να ειναι οπλισμενοι...

Αποφασισα να το κοψω για σημερα και να βρω κατι να φαω, μπηκα στο πλησιεστερο εστιατοριο και εκατσα σε ενα τραπεζι, υστερα απο μερικα λεπτα ειχα ηδη παραγγειλει και περιμενα το φαγητο μου... Αφου εφαγα και πληρωσα, βγηκα απο το μαγαζι και πηγα προς το ξενοδοχειο μου, ειχε ηδη μεσημεριασει, σκεφτηκα πως καλο θα ηταν να κατσω και το μεσημερι και να εφευγα το απογευμα απο το νησι... Υστερα απο αρκετο περπατημα βρισκομουν και παλι στο δροσερο δωματιο μου, εριξα εναν ωραιο μεσημεριανο υπνο και νωρις το απογευμα σηκωθηκα και μαζεψα τα πραγματα μου για να φυγω σιγα σιγα...Ολα ηταν πλεον ετοιμα, το μονο που εμενε ηταν να κανω μια σταση σε ενα μαγαζι με τροφιμα καθως θα κατευθυνομουν προς το λιμανι του Micquet οπου και ειχα το πλοιο μου.

Φωρτομενος με τα πραγματα μου, κατεβηκα στον κατω οροφο και αφου πληρωσα για το δωματιο βγηκα στον δρομο και κατευθυνθηκα προς το λιμανι... Υστερα απο μερικα λεπτα ειχα ηδη βρει ενα απο τα πολλα μαγαζια με τροφιμα που υπηρχαν στο νησι, μπηκα και αγορασα οσες προμηθεις μου χρειαζονταν μεχρι τον επομενο προορισμο μου... Συνεχισα να πηγαινω χαλαρα χαλαρα προς το λιμανι, εφτασα και βρηκα το πλοιο μου, ανεβηκα και εβαλα τα πραγματα μου στις αναλογες τους θεσεις, υστερα ελυσα το σχοινι με το οποιο το ειχα δεσει και σιγα σιγα βγηκα απο το μεγαλο λιμανι του Micquet, ο καιρος προς το παρον ηταν καλος και ευνοικος, δεν ειχα αποφασισει ακομα που θα πηγαινα μετα απο εδω, αλλα δεν με πηραζε και τοσο, αρκει εκει που θα πηγαινα να ειχε ενδιαφερον!!!

Χαλαρωσα και σκεφτομουν τα γλυκοπιοτα κρασια του Micquet, εννοειτε πως ειχα αγορασει καναδυο μπουκαλια μαζι με τα υπολοιπα τροφιμα που ειχα παρει... Στο μυαλο μου ξεπεταχτηκε η Μια, αυτο το πιτσιρικι ηξερε τι επρεπε να κανει για να κερδισει τα ματια της κυβερνησης, μεσα σε ενα πολυ συντομα χρονικο διαστημα ειχε κερδισει ενα αρκετα σεβαστο ποσο στο κεφαλι της...
Χαμογελασα και κοιταξα μπροστα την απεραντη θαλασσα να με φωναζει, ενιωθα πολυ περηφανος που ημουν πειρατης και ζουσα ελευθερος εξω απο τους νομους και τα θελω της κυβερνησης... Εστριψα λιγο το πηδαλιο μου και υστερα το στερεωσα, ετσι οπου και αν με εβγαζε η τυχη, εκει θα ηταν ο επομενος προορισμος μου...!


Τελος Ιστοριας...!

Λινκ επομενης:

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 4
Beli: 12.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: -