Ένα Αιματηρό Παρελθόν[Αρχή]

Και έτσι ξεκινάει η ιστορία μας...

Ήταν μια ήρεμη, ήσυχη μέρα με τον ήλιο να λάμπει και να κάνει την άμμο να καίει. Οι κάτοικοι του νησιού διαρκώς έψαχναν έναν ίσκιο να ξαποστάσουν, να δροσιστούν. Ο ιδρώτας έτρεχε στα πρόσωπα τους και εξαιτίας της ζέστης η δουλειά τους γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Οι μόνοι που φάνηκε να μην είχαν επηρεαστεί καθόλου από τις καιρικές συνθήκες ήταν τα μικρά παιδιά, τα οποία έτρεχαν ανέμελα παίζοντας ένα σωρό παιχνίδια. Εγώ βρισκόμουν στο δρόμο για το σπίτι από το χωράφι στο οποίο εργαζόμουν. Η οικογένεια μου δεν ήταν και από τις πιο πλούσιες και έτσι αναγκάστηκα από μικρή ηλικία να μπω στη βιοπάλη. Καθώς διέσχιζα την πλατεία η οποία βρισκόταν στο κέντρο της φτωχής μεριάς της πόλης άκουσα μια φωνή να με καλεί.
"Έι, Shen! Περίμενε!"
Γύρισα και αντίκρισα τον Eric ,τον καλύτερο μου φίλο, να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου έχοντας μία έκφραση ενθουσιασμού. Ξαφνικά σκόνταψε σε ένα σπασμένο πλακάκι και έπεσε στο έδαφος με έναν τόσο γελοίο τρόπο που όλοι όσοι ήταν παρόντες στο σκηνικό άρχισαν να γελάνε και να τον κοροϊδεύουν. Ακόμα και εγώ δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και ξέσπασα στα γέλια. Ο Eric ήταν αρκετά επιπόλαιος και ατζαμής, έτσι είχα συνηθίσει σε τέτοιου είδους συμβάντα. Αλλά αυτή τη φορά όσο και αν το επιθυμούσα δεν μπόρεσα να πείσω τον εαυτό μου να μην γελάσει. Ο Eric αφού σηκώθηκε όρθιος και τίναξε τα ρούχα του για να απαλλαχτεί από τη σκόνη και τη βρωμιά, έφτασε δίπλα μου και έβγαλε από την τσάντα του μία μικρή, κιτρινοπράσινη μπάλα...

"Τι είναι αυτό;" τον ρώτησα γεμάτος απορία.
"Είναι η καινούρια μου εφεύρεση, με την οποία θα μπορούν όλοι να πιάνουν πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά διάφορα πτηνά ή ψάρια." μου αποκρίθηκε με ένα έντονο συναίσθημα χαράς και ικανοποίησης να διαγράφεται στο πρόσωπο του.
"Τι εννοείς;" τον ρώτησα προσδοκώντας να μάθω περισσότερα για τη λειτουργία του αντικειμένου.
"Όταν κάποιος θα θέλει να αιχμαλωτίσει για παράδειγμα ένα πουλί αλλά αυτό πετάει αρκετά ψηλά τότε θα πατάει το κίτρινο κουμπί και θα ρίχνει την μπάλα προς τη μεριά του πουλιού. Αυτή μετά από μερικά δευτερόλεπτα, θα ανοίγει αυτόματα και από μέσα της θα ξεπετάγεται ένα ισχυρό, σκληρό δίχτυ, από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει."
"Και είσαι σίγουρος ότι δουλεύει;" είπα έχοντας τεράστιες αμφιβολίες.
"Ναι, άσε με να σου δει-"
Και πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση του η μπάλα καταστράφηκε με μία αδύναμη έκρηξη να μας ρίχνει κάτω στο έδαφος. Για μια στιγμή γίναμε ο περίγελος του κόσμου, αλλά δίχως να έχουμε τα μούτρα σκυμμένα σηκωθήκαμε και χαράξαμε πορεία για το σπίτι του. Ο μόνος πιστός, έμπιστος και γενναιόδωρος φίλος που είχε ο Eric ήμουν εγώ. Και αυτό γιατί από τότε που αποφάσισε να αφοσιωθεί στην επιστήμη όλα του πάνε στραβά. Σχεδόν όλες του οι εφευρέσεις έχουν αποτύχει και μάλιστα πολλές από αυτές είχαν και θύματα. Συνεπώς, κατέληξε να σπρώχνεται συνεχώς στο περιθώριο από τους νησιώτες. Παρόλα αυτά, ο ίδιος δεν τα παράταγε ποτέ και πάντα προσπαθούσε να δημιουργεί νέες φιλίες άσχετα αν δεν τα κατάφερνε. Ποτέ δεν πτοούταν αλλά συνέχιζε να κατασκευάζει νέα και ενδιαφέροντα πράγματα προκειμένου να βελτιώσει τον τρόπο ζωής των κατοίκων του νησιού...