[Τέλος] Προδοσία και αμαζόνες?! (part 1)

Link προηγούμενης ιστορίας:

Μια μικρή περίληψη των προηγούμενων ιστοριών:

Πλέαμε στην θάλασσα. Είχα αφήσει τον Mukuro στο πηδάλιο και είχα πάει στην κουζίνα. Είχα ανοίξει τον χάρτη της South Blue, που πήραμε μαζί με τα λάφυρα από το Clockwork Island, και τον κοιτούσα. Είδα αρκετά νησιά που είχαν κάποιο ενδιαφέρον, όπως π.χ. το Karate Island που ήταν υπό την προστασία της παγκόσμιας κυβέρνησης. Τώρα όμως βρισκόμασταν πιο κοντά στο Bliss Kingdom και στο Centaurea. Στο δεύτερο είχα ακούσει ότι έχει επαναστάτες και έχουν καταλάβει το νησί. Το πρώτο ήταν ένα ήσυχο νησί αλλά με μεγάλη και πλούσια, από εμπορεύματα, αγορά. Χρειαζόμασταν μερικά πράγματα για την συνέχεια του ταξιδιού μας οπότε αποφάσισα να πάμε στο Bliss Kingdom.

Όπως πήγα να βγω στο κατάστρωμα για να πω στον Mukuro να αλλάξει πορεία για να πάμε στο Bliss Kingdom, ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε και ταρακουνήθηκε το καράβι. Μόλις βγήκα έξω είδα ότι ένα άλλο καράβι μας χτύπησε από το πλάι. Δεν είχε κάποια σημαία στο κατάρτι του οπότε δεν ήξερα τι μπορεί να ήταν.
Ξαφνικά, από το καράβι εκείνο, πετάχτηκε στο καράβι μας μια τύπισσα που έμοιαζε με αμαζόνα.

Σπόιλερ:

-Τι στο δ****ο γίνεται εδώ πέρα? σκέφτηκα.
-Θα μου παραδώσετε ότι έχετε πάνω στο καράβι σας αλλιώς θα σας σκοτώσω!
-Τι λέει αυτή η σαλεμένη?! συνέχισα την σκέψη μου.
-Θα μας σκοτώσεις? Εσύ? Ας γελάσω... Δεν υπάρχει περίπτωση...
-Δηλαδή αρνείσαι να μου δώσεις ότι έχετε? Θες να πεθάνετε?
-Δεν κατάλαβες καλά! Εσύ είσαι αυτή που θα πεθάνεις εδώ πέρα αν δεν φύγεις!
-Μ' αρέσει που μου φέρνεις αντίσταση! Ελπίζω να είσαι δυνατός για να διασκεδάσω!
-Το ίδιο μπορώ να πω για εσένα! Ετοιμάσου να χάσεις!
Ετοιμαστήκαμε και οι δυο μας για μάχη! Έβγαλα τα σπαθιά μου από τις θήκες τους και όρμισα!

Αυτή άρπαξε το μαστίγιο που είχε στη μέση της και ήταν έτοιμη για την επίθεσή μου. Έσφιξα με δύναμη τα σπαθιά στα χέρια μου και τα σήκωσα στον αέρα. Μόλις έφτασα αρκετά κοντά της, τα κατέβασα με δύναμη πάνω της, με κατακόρυφη πορεία. Αυτή έσκυψε και πήδηξε προς τα πίσω και απέφυγε τα σπαθιά μου. Έπειτα, έπιασε το μαστίγιο με το ένα της χέρι και το εξαπέλυσε εναντίον μου. Χτύπησε το ένα μου σπαθί που πετάχτηκε από το χέρι μου και καρφώθηκε στο κατάρτι. Πριν καν τραβήξει το μαστίγιό της πίσω, πήγε να κάνει το ίδιο με το δεύτερο σπαθί αλλά τράβηξα απότομα το χέρι μου και το μαστίγιο βρήκε αέρα και το μάζεψε πίσω.

Έπιασα το σπαθί μου με τα δύο χέρια και όρμισα κατά πάνω της. Αυτή άρχισε να γυρίζει το μαστίγιό της και ήτανε σαν έλικας. Το σπαθί μου βρήκε στο μαστίγιο και από την δύναμη της κρούσης έφυγε από τα χέρια μου και πετάχτηκε και αυτό, κάπου κατά πίσω, πάνω στο κατάστρωμα. Αφού δεν είχα κάποιο άλλο αντικείμενο πάνω μου για να της επιτεθώ, μετατράπηκα σε σκοτάδι και πήγα από πίσω της να την χτυπήσω. Αυτή, χωρίς δεύτερη σκέψη, σταμάτησε να γυρίζει το μαστίγιό της και το έπιασε με τα δυο της χέρια. Το έβαλε μπροστά στην γροθιά σκοταδιού, με την οποία πήγα να την χτυπήσω, και απέκρουσε το χτύπημά μου.

Έκπληκτος εγώ, μου απέκρουσε το χτύπημά μου, έφυγα πίσω και πήρα την κανονική μου μορφή.
-Πως απέκρουσες το χτύπημά μου?
-Μάντεψε από τι είναι φτιαγμένο το άκρο του μαστίγιού μου! Πως νομίζεις ότι κυνηγάω και σκοτώνω τους πάντες χωρίς αποτυχία?!
-Zehahahahaha. Ενδιαφέρον. Αυτή η μάχη τελικά δεν θα είναι βαρετή! Για να δούμε την δύναμή σου.
-Δεν μπορείς να χτυπήσεις όμως κάτι που δεν βλέπεις και κινείται στα σκοτάδια!
Μετατράπηκα σε σκοτάδι και άπλωσα σκοτάδι σε όλο το κατάστρωμα γύρω μας. Ο Mukuro με κοιτούσε με ένα βλέμμα που δήλωνε ότι δεν ήταν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Εγώ αντιθέτως ήμουν σίγουρος ότι θα κατατρόπωνα αυτή την αμαζόνα και θα είχα άλλη μία νίκη στο διάβα μου ενάντια σε όσους με εναντιώνονται.

Όπως ήταν καλυμμένο όλο το πεδίο με σκοτάδι, έγινα ένα με αυτό και χάθηκα μέσα του. Η αμαζόνα καθόταν στην θέση της και περίμενε την στιγμή που θα έκανα κίνηση για να αντιδράσει. Φαινόταν πολύ συγκεντρωμένη και σίγουρη ότι θα κατάφερνε να αποκρούσει όποια κίνηση και να έκανα. Αυτό όμως δεν με πτοούσε. Εγώ ήμουν σίγουρος ότι είχα το πάνω χέρι χάρη σε αυτό που έκανα και ήξερα ότι δεν θα αποτύγχανα στο χτύπημα που ετοίμαζα. Ξαφνικά εμφανίστηκα πίσω της και αυτή χτύπησε αυτό που είδε αλλά αυτό ήταν απλά ένας κλώνος από σκοτάδι.

Ο κανονικός μου εαυτός εμφανίστηκε από το πλάι της και την χτύπησε στο πλευρό της. Άνοιξε μια μεγάλη πληγή και το αίμα της άρχισε να τρέχει. Μετά εξαφανίστηκα ξανά στο σκοτάδι. Αυτή έπιασε την πληγή της και γονάτισε.
-Zehahahahaha! Απ' ότι φαίνεται τα δεδομένα άλλαξαν και έχω εγώ το πάνω χέρι!
Έσκισε λίγο ύφασμα από το φόρεμά της και έδεσε το στομάχι της στο σημείο που ήταν η πληγή. Αυτό θα βοηθούσε, έστω και ελάχιστα, στο να σταματήσει να τρέχει τόσο πολύ αίμα η πληγή της. Έπιασε το μαστίγιο, που είχε αφήσει στο έδαφος, και το χτύπησε με δύναμη στο έδαφος.
-Τώρα τα πράγματα θα σοβαρέψουν! Έλα αγοράκι να σε δω!

Ο τόνος της φωνής της και ο τρόπος που το είπε με εξόργισαν απίστευτα. Αυτό με έκανε να χάσω την ψυχραιμία μου και θολώσω. Δεν έβλεπα τα πράγματα καθαρά και άρχισαν οι απερίσκεπτες και απρόσεκτες κινήσεις. Το πρώτο κιόλας χτύπημα, που επιχείρησα μετά από αυτό, το απέκρουσε εύκολα. Την δεύτερη φορά απέφυγε και τα δύο χτυπήματα που πήγα να της κάνω. Το χειρότερο ήταν την τρίτη φορά που την στιγμή που πήγα να την χτυπήσω απέφυγε το χτύπημά μου και με χτύπησε με την άκρη του μαστιγίου στην πλάτη. Αυτό με επανέφερε στην κανονική μου μορφή.

Το σκοτάδι που είχα απλώσει μαζεύτηκε πάλι μέσα μου. Το χτύπημά της στην πλάτη μου ήταν τόσο δυνατό που με έκανε να παραλύσω για λίγα δευτερόλεπτα. Πήγε να με ξαναχτυπήσει αλλά πρόλαβα και μετατράπηκα σε σκοτάδι και έφυγα από εκεί. Απομακρύνθηκα λίγο και πήρα την κανονική μου μορφή. Το αποτέλεσμα της μάχης είχε φανεί την στιγμή που με εξόργισε και έχασα την ψυχραιμία μου. Δεν αντιδρούσα με καθαρό μυαλό και ο Mukuro το είχε καταλάβει. Όσο εγώ πολεμούσα με την αμαζόνα αυτός ετοίμαζε κάτι αλλά δεν τον είχα δώσει και πολύ σημασία.

Όπως στεκόμουν και κοιτούσα την αμαζόνα, αυτή εξαφανίστηκε ξαφνικά από το οπτικό μου πεδίο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε φύγει από την θέση της και είχε βρεθεί μπροστά μου. Με χτύπησε στο στομάχι χωρίς να προλάβω να κάνω το οτιδήποτε. Κάτι είχε κάνει. Δεν ήταν δυνατόν κάποιο απλό άτομο να έκανε μια τόσο γρήγορη κίνηση. Δεν πρόλαβα ούτε καν να αντιδράσω. Είχε χρησιμοποιήσει σίγουρα κάτι και κινήθηκε πολύ γρήγορα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο. Έπιασα το στομάχι μου και από τον πόνο έπεσα κάτω.

Ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω στο οτιδήποτε από τον πόνο εκείνη την στιγμή και η αμαζόνα το εκμεταλλεύτηκε αυτό. Άρπαξε το μαστίγιό της και άρχισε να με κοπανάει στο πίσω μέρος του σώματός μου που ήταν εκτεθειμένο. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ένα πλάσμα πίσω μας και η αμαζόνα τραβήχτηκε. Εμφανίστηκε μια περίεργη ομίχλη σε όλο το μέρος. Το πλάσμα όρμισε πάνω στην αμαζόνα και αυτή πήδηξε στο καράβι της. Η περίεργη ομίχλη που είχε απλωθεί στο κατάστρωμα, κάλυψε όλο το καράβι μας και χαθήκαμε από το οπτικό πεδίο της αμαζόνας.

Το καράβι άρχισε να κινείται. Όλα αυτά, λογικά, ήταν δουλειά του Mukuro με τις ψευδαισθήσεις του. Από τον πόνο των χτυπημάτων που δέχθηκα δεν μπορούσα να σηκωθώ, οπότε έμεινα ξαπλωμένος στο κατάστρωμα. Στο πηδάλιο ήταν ο Fran και ο Mukuro χρησιμοποιούσε τις ψευδαισθήσεις του για να μας κρατήσει "αόρατους". Το καράβι ήταν περικυκλωμένο από ομίχλη και ήταν σαν να μην υπήρχε στον ωκεανό, για αυτούς που κοιτούσαν από έξω. Ήταν η τέλεια κάλυψη και το τέλειο κόλπο για να ξεφύγουμε από την αμαζόνα. Έχασα την μάχη μου μαζί της και έπρεπε να αναρρώσω τώρα για να ανακτήσω τις δυνάμεις μου.

Αφού απομακρυνθήκαμε και χαθήκαμε εντελώς από το οπτικό πεδίο της αμαζόνας, σύμφωνα με τον Mukuro, η ομίχλη γύρω από το καράβι μας χάθηκε. Ο Mukuro πήγε να ξεκουραστεί και να αναπληρώσει τις δυνάμεις που ξόδεψε για να μας σώσει. Ο Fran ήταν στο πηδάλιο και εγώ είχα καθίσει στο παγκάκι του καταρτιού στο κατάστρωμα. Ξαφνικά, όπως καθόμουν στο κατάστρωμα, είδα στον ορίζοντα ένα νησί.
-Fran, στεριά. φώναξα.
-Πάνε ενημέρωσε τον Mukuro ότι φτάνουμε στον προορισμό μας.
-Έφυγα.
Πλησιάζαμε στο Bliss Kingdom επιτέλους. Το μόνο που ήθελα στο νησί αυτό, για αρχή, ήταν να ξεκουραστώ.

Τουλάχιστον μέχρι να ανακτούσα τις δυνάμεις μου και να κλείνανε οι πληγές μου, δεν ήθελα να συναντήσω κάτι αναπάντεχο και να αναγκαστώ να πολεμήσω με ανοιχτές πληγές. Είχα σκοπό να πάω στο νησί και να άραζα μέχρις ότου ήμουν έτοιμος να συνεχίσω το ταξίδι μου. Στην μεγάλη αγορά του Bliss Kingdom θα αγόραζα μερικά πράγματα για την συνέχεια του ταξιδιού, όπως μπαρούτι, κανονιόμπαλες, τρόφιμα, κάνα χάρτη, καμιά πυξίδα, κλπ κλπ. O Fran βγήκε από την καμπίνα του Mukuro και μου είπε ότι τον ξύπνησε και πως θα βγει σε λίγο.

Πλησιάζαμε στο λιμάνι και ήμασταν έτοιμοι να ρίξουμε άγκυρα. Φώναξα τον Fran να μαζέψει τα πανιά και αμέσως έφυγε να το κάνει. Εγώ ήμουν στο πηδάλιο και μας οδηγούσα στο λιμάνι. Αφού φτάσαμε, σταμάτησα το καράβι σε μια προβλήτα και έριξα την άγκυρα. Ο Fran αφού μάζεψε τα σχοινιά, και όλα τα συναφή, πήρε τον σάκο του και ήταν έτοιμος να κατέβει. Εκείνη την στιγμή βγήκε και ο Mukuro από την καμπίνα του και αφού του είπα ότι ήδη αράξαμε στο λιμάνι πήγε πήρε τα πράγματά του και αυτός. Πήγα και εγώ με την σειρά μου στην καμπίνα μου και πήρα τον σάκο μου με τα απαραίτητα και κατεβήκαμε από το καράβι. Πλέον βρισκόμασταν στο νησί.

Όνομα: Raziel
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 21.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Μικρα ποστ!! Ισα ισα στις 5 γραμμες, αλλα λογικο... Περαν αυτου καλη αποδοση μαχης! περιμενω μια εξισου τεραστια ιστορια-τιμωρια!