Shall we dance?[Τελος]

Προηγουμενη Ιστορια


Μια μικρη περιληψη της προηγουμενης:
Μαζι με την Creastfall ειχα παει στο Clockwork Island,εκει με βοηθησε να πολεμησω και να νικησω τον Bear King και τα τσιρακια του. Ομως πανω στην ροη της μαχης η Creastfall βρηκε τραγικο θανατο στα χερια του Bear King, με βασικη μου δυναμη τον θυμο μου καταφερα και τους νικησα. Υστερα απο την ταφη της Creastfall, αποχωρησα απο το νησι με προορισμο μου το Mirror Ball Island.

Σημερα:
Ημουν πλεον στον δρομο προς τον επομενο προορισμο μου, ειχα ακουσει πως στο Mirror Ball Island γινοταν καθε χρονο ενα καρναβαλι. Ετσι αποφασισα να το επισκευτω, αλλωστε χρειαζομουν λιγες μερες χαλαρωσης και ξεγνοισιας, υστερα απο ολα αυτα που ειχα περασει. Το μονο προβλημα ηταν το ταξιδι, ο προορισμος μου βρισκοταν στην East Blue, πραγμα που σημαινε πως θα ειχα ενα μεγαλο ταξιδι μπροστα μου, μεχρι να φτασω...!

Εβλεπα πλεον καθαρα μπροστα μου το Mirror Ball Island, ηταν πραγματικα ενα θεαμα που δεν εβλεπες συχνα. Μια μεγαλη μπαλα της ντισκο ηταν στον ουρανο λες και ηταν στερεωμενη εκει πανω, ολο το νησι φαινοταν σαν ενα τεραστιο μαγαζι, μια τεραστια ντισκο. Οσο πιο πολυ πλησιαζα τοσο περισσοτερο μπορουσα να ακουσω φωνες απο το νησι και τραγουδια, ηταν προφανες πως το παρτυ στο νησι αυτο δεν σταματουσε ποτε... Οτι ακριβως ηθελα αυτον τον καιρο, ηθελα να ηρεμησω και να ξεχασω ολα οσα εγιναν στο Clockwork Island, ειχε ερθει ο καιρος για ολοημερο παρτυ και ποτο.... Βεβαια δεν θα με πειραζε να βρω και καναν αξιο αντιπαλο στο νησι, αλλα πολυ αμφιβαλα αν θα ημουν σε θεση να πολεμησω. Ειχα πλεον φτασει στο λιμανι, εδεσα το πλοιο μου και κινησα για το κεντρο του νησιου, συντομα βρηκα ενα μπαρ, μπηκα μεσα να πιω ενα ποτο, στο μπαρ γινοταν ενας μικρος χαμος απο κοσμο. Κοιταξα γυρω για καποιο γνωστο προσωπο αλλα δεν ειδα καποιον που να ξερω, απο την αλλη, ολοι οσοι ηταν μεσα στο μπαρ φανηκαν να καταλαβαν ποιος ημουν εγω, αλλωστε το να εχεις 67.000.000 στο κεφαλι σου, δεν ειναι και μικρο πραγμα...!

Εκατσα λοιπον με τα πολλα σε ενα τραπεζι και παραγγειλα ενα ποτο να πιω, το προσωπο μου εκρυβε ελαφρως μια κουκουλα απο την καπα που ειχα στην πλατη μου. Κοιτουσα γυρω μου λες και ημουν σιγουρος πως θα δω κατι που να με ενδιαφερει... Πραγματι μετα απο μερικα λεπτα ειδα κατι πολυ ενδιαφερον, μια κοπελα ξανθια με μεγαλο στηθος αλλα ακομα μεγαλυτερο bounty!! Δεν ηταν αλλη απο την γνωστη σε ολους τους πειρατες Sakura, καθοταν σε ενα τραπεζι στην αλλη γωνια του μαγαζιου και τα μπεκροεπινε με εναν λευκοντυμενο τυπο με ενα κερατο στο κεφαλι του... Τους παρατηρουσα αρκετη ωρα, μεχρι που ο ιδιοκτητης του μαγαζιου τους πηγε κατι να τσιμπησουν, απο οτι φανηκε ηταν χαλασμενο μιας που ο τυπος σηκωθηκε εξαλλως και ετρεξε στην κουζινα φωναζοντας. Λιγα λεπτα αργοτερα η Sakura εκανε μπρατεφερ με εναν τυπο και αφου τον νικησε, καποιος την βαρεσε με ενα μπουκαλι και την εριξε αναισθητη στο πατωμα...

Παρακολουθουσα την ολη σκηνη με αρκετο ενδιαφερον, ειχα δει διαφορα πραγματα να συμβαινουν, αλλα το να τα βαλει καποιος εντελως ασημαντος με μια πειρατηνα του βελληνεκους των 74.000.000 δεν το ειχα ξαναδει. Εν το μεταξυ, ο αντρας που ηταν μαζι της ειχε πλεον εξαφανιστει, "μαλλον ειναι ακομα στην κουζινα και μαλωνει με τον μαγαζατορα", σκεφτηκα... Πριν καλα καλα τελειωσω την σκεψη μου, το ειδα να πηδαει πανω απο το μπαρ και κατευθυνεται προς την πεσμενη Sakura, μαλλον την ειδε μιας που εκανε μια προσπαθεια να ανοιξει τα ποδια του για να μην την χτυπησει, αλλα για κακη του τυχη πατησε ενα πεσμενο τηγανι και γλιστρωντας εκανε σπαγκατο και χτυπησε... την οικογενεια...
Γελασα με το ολο γεγονος, ομως εκεινος σαν να μην εγινε κατι, μαζεψε το κουραγιο του και σηκωθηκε ορθιος, υστερα πηρε στην πλατη του την ακομα αναισθητη Sakura και το κλειδι ενος δωματιου και κατευθυνθηκε προς τα πανω που ηταν τα δωματια...

Την υπολοιπη βραδια δεν εκανα κατι, συνεχισα να πινω το ποτο μου και αρκετα αργα, οταν πλεον το μπαρ εκλεισε, βγηκα απ'εξω και περασα απεναντι τον δρομο, βρηκα ενα αρκετα σκοτεινο μερος και αφου εκατσα εκτος οπτικου πεδιου, χαλαρωσα για να κοιμηθω λιγακι. Την ηρεμια μου ομως διεκοψαν μερικα ποδοβολητα, ανοιξα τα ματια μου και επιασα γρηγορα αλλα και αθορυβα το μαχαιρι μου, ειδα μια μικρη ομαδα απο μαριν να κατευθυνεται προς το μερος μου, πρεπει να ηταν γυρω στους δεκαπεντε, ομως δεν εδειχναν και πολυ δυνατοι και σιγουρα δεν εδειχναν να με εχουν παρει χαμπαρι. Αντιθετως ολοι τους κοιταζαν προς το μπαρ, με προσπερασαν και εφτασαν στην πορτα του μαγαζιου, ο μαγαζατορας βγηκε και τους ανοιξε...
"Καθικι, θα τους δωσεις? Ακομα και αν ειναι αντιπαλος μου, δεν μπορω να ανεχτω τετοια προδοσια..." σκεφτηκα, σφιγγωντας το μαχαιρι στο χερι μου, αν μου δινοταν η ευκαιρια, κατα πασα πιθανοτητα θα σκοτωνα τον μπαρμαν...

Ωστοσο αποφασισα πως θα ηταν καλυτερα να παρακολουθησω την ολη σκηνη και υστερα να κανω την κινηση μου. Αλλωστε μπορουσα ανετα να τον καθαρισω οτι ωρα ηθελα, ετσι λοιπον περιμενα για λιγη ωρα στην σκια μου. Ενα φως αρχισε να παιζει στον πρωτο οροφο, φαινονταν σκιες, λες και γινοταν μια μικρη μαχη εκει μεσα, ομως οι μαριν ηταν ακομα στην εισοδο του μαγαζιου και μιλαγαν με τον μπαρμαν... Εκεινος φιανοταν να τους εξηγει κατι, υστερα απο λιγο μερικοι μαριν μπηκαν στο κτηριο, ενω οι υπολοιποι κινησαν προς την πισω μερια... Μπηκε και ο μπαρμαν μεσα, κοιταξα για μια ακομα φορα το φως στον πρωτο οροφο, ομως πλεον δεν φαινοταν καμια σκια. Μερικα δευτερολεπτα αργοτερα ο τυπος που ηταν με την Sakura, πεταχτηκε σαν αστραπη απο το μαγαζι και κρυφτηκε σε ενα σοκακι λιγο πιο κατω. Στην πλατη του για μια ακομη φορα κουβαλουσε το αναισθητο κορμι της αντιπαλου μου...
"Τι θα γινει με αυτη την κοπελα? Ειναι ντροπη για τα 74.000.000 που εχει, να βγαινει τοσο ευκολα εκτος μαχης..." σκεφτηκα...

Μερικα λεπτα αργοτερα εμφανιστηκαν ξανα στο φως του φεγγαριου, η Sakura φαινοταν αρκετα αναστατωμενη... Ηταν προφανες πως ειχε ερθει η ωρα να κανω την εμφανιση μου, σηκωθηκα και λες και δεν συνεβαινε τιποτα, κατευθηνθηκα προς το μερος τους... Εκεινη με ειδε και εκανε μια κινηση να πιασει το σπαθι της...
Αν ηθελα, θα σας ειχα σκοτωσει ηδη.... της ειπα με σταθερη αλλα απειλητικη φωνη...
Ο αλλος γυρισε και με κοιταξε ξαφνιασμενος, με καταλαβε σχεδον αμεσως και εκανε ενα βημα πισω...
Σε ξερω εσενα... Εισαι ο πειρατης με τα 67.000.000 στο κεφαλι του, πρωην καπετανιος των Espada Pirates και ενα απο τα καινουργια και δυνατα μελη του πληρωματος του Rikkido Metaru, Roni D. Razor...!
Ααα ωστε με ξερεις μικρε!!! Πολυ ωραια αυτο θα κανει τα πραγματα αρκετα πιο ευκολα... ειπα εγω με ενα χαμογελο αυταρεσκιας ζωγραφισμενο στο προσωπο μου!!!

Ηταν φανερο πως η Sakura με κοιταγε με ισως τον χειροτερο τροπο, ηξερε πως ειμαι ενας αρκετα δυνατος αντιπαλος και πως δεν θα επρεπε να με παρει χαλαρα... Επεισης ηξερε πολυ καλα, πως οπως και αυτη, ετσι και εγω ημουν χρηστης φρουτου...
Τι ακριβως θελεις εδω Grimmjow? Ειχα μαθει πως ησουν σε εντελως διαφορετικη θαλασσα...
Ειχα καποια ατυχη γεγονοτα και ειπα να ερθω να πιω, να γιορτασω και πανω απο ολα να ξεχασω... της ειπα με ενα εντελως ανεμελο υφος... Καταλαβε αρκετα γρηγορα πως δεν αποτελουσα απειλη, ωστοσο δεν ειχε κατεβασει εντελως τις αμυνες της...
Κοιταζομασταν για μερικα λεπτα, ζυγιζοντας ο ενας τον αλλο... Αλλα τελικα της ειπα πως δεν προκειτε να τους ενοχλησω... Ωστοσο σκοπευα να παιξω λιγο με τους Μαριν που ειχαν εμφανιστει στο νησι...

Γυρισα την πλατη μου στους δυο και προχωρησα προς το μερος που ειχαν κατευθυνθει οι Μαριν, ωστοσο ουτε το ενστικτο μου αλλα ουτε και η δυνατη τυχη μου με βοηθησαν στο να τους εντοπισω... Συντομα βρεθηκα να περπαταω σε εναν εντελως σκοτεινο δρομο, δεν εβλεπα τιποτα μπροστα μου... Προχωρησα λιγο ακομα κανοντας υσηχια για να μπορεσω να ακουσω και τον παραμικρο ηχο ή να καταλαβω την παραμικρη κινηση... Τιποτα ομως, ειχα αρχισει να νευριαζω, αρχισα να φωναζω και να κανω φασαρια για να τραβηξω πιθανους "κατοικους" της περιοχης πανω μου... Ουτε και αυτο ομως δεν ειχε καποιο ιδιαιτερο αποτελεσμα, σειρα ειχε το φρουτο μου, διχως να σκεφτω πως μαλλον ηταν πολυ κακη ιδεα το να τυλιχτω στις φλωγες μου και να αρχισω να πεταω, δειχνοντας το ακριβες μερος που βρισκομαι....

Την στιγμή που μετατράπηκες σε φοίνικα όμως, συνειδητοποίησες ότι ήταν μεγάλο λάθος σου, καθώς η μικρή σου πτήση διακόπηκε από ένα δίχτυ κατασκευασμένο από θαλάσσιο μέταλλο. Στιγμιαία οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειψαν και σωριάστηκες στο έδαφος γεμάτος πόνους. Επιχειρώντας να σηκωθείς, στηρίχτηκες στα χέρια σου, αλλά κάποιος σε κλώτσησε στα πλευρά και στη συνέχεια σου πάτησε το κεφάλι στο έδαφος.
"Ει παιδιά, για δείτε τι πιάσαμε σήμερα, ένα καναρίνι." ακούστηκε η φωνή ενός άγνωστου άντρα και το σχόλιό του ακολουθήθηκε από αρκετά γέλια.
"Δεν περιμένουμε να μας γνωρίζεις Roni D. Razor, στην τελική, όταν κάνουμε κάτι το κάνουμε επιτυχημένα και μυστικά. Θέλω να φανταστώ ότι δεν αποτελούμε την πρώτη σου συνάντηση με Κυνηγούς Επικηρυγμένων, έτσι;" πρόσθεσε μια άλλη αντρική φωνή και ο τύπος στάθηκε μπροστά σου φανερώνοντας τα χαρακτηριστικά του.
Φορούσε λιτά ρούχα με αρκετά ανοιχτή μπλούζα που τόνιζε ένα περίεργο τατουάζ, το οποίο φιλοξενούσε στο αριστερό του στέρνο. Στο κεφάλι του υπήρχε μια μπαντάνα, ενώ το πρόσωπό του χαρακτηριζόταν από το αξύριστο μούσι του. Οι νέοι στα μάτια σου Κυνηγοί φάνταζαν αρκετά επικίνδυνοι και ικανοί, ώστε να τους χαρακτηρίσεις άξιους αντιπάλους. Ο άντρας με την μπαντάνα τράβηξε το μαχαίρι του και άρχισε να σε πλησιάζει, ενώ εσύ έψαχνες μανιωδώς κάποιον τρόπο διαφυγής.

Υστερα απο αρκετη προσπαθεια καταφερα να σηκωθω, ενιωθα αρκετο πονο σε ολο μου το σωμα, αυτο το διχτυ αποροφουσε τις δυναμεις μου, ετσι ουτε μπορουσα να πεταξω αλλα ουτε και να γιατρευτω...
Τι διαολο ειναι αυτο το πραγμα που μου εριξες?? Τραβαει τις δυναμεις μου... Παλιο...
Σταματα να μιλας δεν σου επιτρεπω... Πλεον εισαι στην κατοχη μας, θα εισπραξουμε μια καλη αμοιβη απο το κεφαλι σου!! Οσο για το διχτυ ειναι φτιαγμενο απο Kairoseki και εχει την δυνατοτητα να αποκλειει τις δυναμεις των φρουτων του διαβολου...
Τις αποκλειει? Εννοεις πως μου πηρες τις δυναμεις?
Ααα εισαι χαζος μου φαινεται... Απλα τις κλειδωνει και δεν μπορεις να τις χρησιμοποιεις για οση ωρα εχεις επαφη με το Kairoseki...Δεν στις κλεβει, αλλα και παλι δεν μπορεις να τις αξιοποιεις... Βαλτε του χειροπεδες! Θα τον παμε στη βαση μας... ειπε γυρνωντας προς τους αλλους...

Μεσα σε δευτερολεπτα μου ειχαν βαλει μια χειροπεδα που απο οτι καταλαβα ηταν φτιαγμενη απο το ιδιο υλικο, μιας που ακομα δεν μπορουσα να γιατρεψω τις πληγες μου. Με σηκωσαν και με οδηγησαν στην βαση τους, τα χερια μου ηταν δεμενα πισω απο την πλατη οποτε δεν μπορουσα να κανω και πολλα... Ετσι απλα τους ακολουθησα, σε ολον τον δρομο ο αρχηγος των κυνηγων καυχιοταν για τον τροπο με τον οποιο με ειχαν πιασει και με ειχαν δεσει... Ελεγε συνεχως για το ποσο "δυνατη" ηταν η ομαδα των κυνηγων του, προσπαθουσα να τους προσεχω για πιθανες πληροφοριες αλλα και να κοιταω οσο καλυτερα μπορουσα γυρω μου για να αποθηκευσω στο μυαλο μου την διαδρομη που θα επρεπε να ακολουθησω για να επιστρεψω στην πολη αφου τους καθαρισω...

Με πηγαν στο στρατοπεδο τους και με εκλεισαν σε ενα κελι, τα χερια μου συνεχιζαν να ειναι δεμενα πισω απο την πλατη μου, αλλα πλεον ειχα ενα πλεονεκτημα, ειχα και τον χωρο αλλα και την απολυτη ελευθερια να ετοιμασω το σχεδιο μου. Αρχικα περασα τα χερια μου κατω απο το σωμα μου και σιγα σιγα, με την βοηθεια της ευλυγισιας μου καταφερα να τα περασω μπροστα μου. Τωρα ολα φαινονταν πιο ευκολα, μπορει να μην μπορουσα να χρησιμοποιησω τις δυναμεις του φρουτου μου, αλλα ουτως ή αλλως οι μαχητικες μου ικανοτητες, στηριζονταν βασικα σε πολεμικες τεχνες οποτε μπορουσα και παλι να δραπετευσω, σκοτονωντας καθε ατυχο κυνηγο που θα εβρισκα....

Εβαλα το χερι μου στην τσεπη μου και επιασα ενα κομματακι συρματος που ειχα αποθηκευμενο στην ραφη, για τετοιου ιδους "ατυχηματα". Πλησιασα την πορτα και πειραξα λιγο την κλειδαρια, οι γνωσεις που ειχα αποκτησει απο τις αταξιες των παιδικων μου χρονων εβγαιναν στην επιφανεια θριαμβευτικα! Μετα απο μερικα λεπτα, ενα κλικ ακουστικε και η πορτα πλεον ηταν ξεκλειδωτη. Εβγαλα το συρματακι απο την τρυπα και προσπαθησα να πειραξω και τις χειροπεδες μου, ομως ηταν ματαιο, το συρμα ειχε φαγωθει και το οπτικο μου πεδιο δεν μου επετρεπε και πολλα πραγματα. Ετσι ανοιξα προσεχτικα την πορτα και αφου ειδα πως δεν υπηρχε καποιος τριγυρω, βγηκα απο το κελι μου και κατευθηνθηκα προς μια τυχαια κατευθηνση, αλλωστε δεν ηξερα πως με ειχαν φερει εδω, μιας που φορουσα κουκουλα απο την ωρα που μπηκαμε στο κτηριο...

Περπατουσα αρκετα γρηγορα, αλλα σχεδον εντελως αθορυβα, μπροστα μου υπηρχε μια πορτα, επιασα το πομολο και την ανοιξα εντελως αθορυβα. Ειδα εναν φρουρο να λαγοκοιματε, μπροστα του βρισκονταν τα οπλα μου, ευτυχως αναμεσα τους ηταν και το μικρο σπαθι που μου ειχε δωσει ο Raikou οταν εφευγα απο το Lyneel, δεν ειχα χρησιμοποιησει ποτε, αλλα παντα το κουβαλουσα πανω μου για να μου φερνει τυχη και για να εχω κατι απο τον πατερα μου μαζι μου. Πλησιασα τον φρουρο και "τσιμπησα" το σπαθι που ειχε ακουμπησμενο διπλα του, το σηκωσα στον αερα και του εκοψα το κεφαλι με μια κινηση.

Εψαξα το νεκρο πλεον σωμα του φρουρου και βρηκα μερικα κλειδια, δυστιχως δεν ηταν τα κλειδια που θα ανοιγαν τις χειροπεδες μου, ομως ειχαν πανω ενα μικρο μπρελοκ με τον αριθμο 4.
Μαζεψα τα κλειδια στην τσεπη μου, ημουν σιγουρος πως ολο και καπου θα μου χρειαζοντουσαν, υστερα μαζεψα τα οπλα μου και αρχισα να ψαχνω γυρω γυρω στο δωματιο για τον ντουλαπι με τον αριθμο 4. Αντιθετως βρηκα μια μικρη ξυλινη πορτα που πανω εγραφε "Προς Αποθηκη", την ανοιξα και κατεβηκα τα σκαλια που εκρυβε πισω της, βγηκα σε ενα αρκετα μεγαλο και μισο σκοτεινο δωματιο, ειχε πολλα μικρα ντουλαπια με αριθμους, αρχισα να ψαχνω ενα ενα, μεχρι που βρηκα αυτο που ηθελα. Εβγαλα τα κλειδια και το ξεκλειδωσα, οταν ανοιξε ειδα πως πολλα κλειδια κρεμασμενα μεσα του, καθε ενα ειχε και ενα διαφορετικο ονομα. Πηρα τα κλεδια που εγραφαν "Χρηστες", ηξερα πως αναφεροταν σε χρηστες φρουτων, πραγματι μετα απο μερικα δευτερα, ημουν και παλι ελευθερος να χρησιμοποιησω τις δυναμεις μου!

Ωντας πλεον και παλι ελευθερος να χρησιμοποιω το φρουτο μου, φροντισα πρωτου κανω καποια κινηση, να γιατρεψω τις πληγες μου. Υστερα κατευθυνθηκα προς το πανω μερος της βασης, ξαναμπηκα στο δωματιο με τον νεκρο φρουρο και βγηκα και παλι στον διαδρομο. Προχωρησα αρκετα, μεχρι που βρηκα μια μεγαλη πορτα, πισω απο την οποια ακουγονταν αρκετες φωνες. Διχως να καλοσκεφτω τις κινησεις μου, την ανοιξα διαπλατα με μια δυνατη κλωτσια, μπηκα μεσα με φορα και αντικρισα καμια δεκαπενταρια κυνηγους να με κοιτανε αλλοι ετοιμοι για μαχη και αλλοι μπερδεμενοι.
Εσυ? Πως? πως λυθηκες? ειπε ο αρχηγος τους με τρεμαμενη φωνη...
Διχως να του δωσω σημασια, εβγαλα το πιστολι μου και καρφωσα τεσσερις σφαιρες σε τεσσερα διαφορετικα κεφαλια. Ολοι ειχαν μεινει αναυδοι, ετσι διχως να χασω ευκαιρια ξεχυθηκα στην μαχη, σκοτωνοντας εναν εναν τους κυνηγους. Συντομα ηταν ολοι τους νεκροι, εκτως απο εναν μικροκαμμωμενο τυπο.

Θα σε αφησω να ζησεις, μονο και μονο για να πεις στους Μαριν που υπαρχουν στο νησι, ποιος ειναι υπευθυνος για την σφαγη αυτη. Θελω ολος ο κοσμος να μαθει, πως μονος μου διελυσα μια ολοκληρη οργανωση απο κυνηγους.... του ειπα καθως τον προσπερασα και πλησιαζα τον αρχηγο του.
Εισαι τρελος? Νομιζεις πως μπορεις να επιβιωσεις αν μαθουν ολοι τι εκανες? Το Bounty σου θα ανεβει κιαλο... Ολοι οι κυνηγοι θα σε κυνηγανε, οι Μαριν θα σε πολεμανε οπου σε πετυχουν... Συντομα θα εισαι νεκρος βρωμοπειρατη...
Το προσωπο μου σκοτεινιασε και ενα σατανικο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλει μου...

Σπόιλερ:

Νομιζεις πως δεν το ξερω? Πως πιστευεις πως πηρα αυτο το Bounty? Ηρθε η ωρα να δειξω στον κοσμο ποσο κακος μπορω να γινω... Θα ξεκινησω απο εσενα πρωτα!!! ειπα και τον κολλησα στον τοιχο. Ετρεμε απο τον φοβο του, εγω επιασα το μαχαιρι μου και το εβγαλα απο την θηκη του.
Και τωρα αντιο... ειπα και τον καρφωσα στην καρδια, το αιμα του πεταχτηκε και εκεινος αρχισε να εχει σπασμους. Τον καρφωσα για μια ακομα φορα και τοτε επεσε νεκρος, γυρισα προς τον ανθρωπακο που ειχα αφησει ζωντανο και του ειπα να πει ολα οσα εγιναν εδω περα στους Μαριν.

Βγηκα απο την βαση και προχωρησα προς τον δρομο που με ειχαν φερει μεχρι εδω, σιγα σιγα αρχισα να θυμαμαι το μερος και ετσι αρκετα λεπτα αργοτερα ημουν και παλι στην αρχη της πολης. Δεν ειχα ιδεα τι ειχαν απογινει η Sakura και ο αγνωστος αντρας, αλλα ουτε και τι ειχαν απογινει οι Μαριν...
Κατευθυνθηκα προς το λιμανι και βρηκα το πλοιο μου, μπηκα μεσα διχως δευτερη σκεψη και αρχισα σιγα σιγα να απομακρυνομαι απο το Mirror Ball Island, ειχα βρει την ηρεμια που εψαχνα, τελικα το να σκοτωνω και να μην σκεφτομαι τιποτα, ηταν κατι που μου εβγαινε φυσικα, ετσι αποφασισα να επιστρεψω στις παλιες "καλες" μου συνηθειες... Ο κοσμος απο εδω και περα θα εβλεπε πραγματα που δεν ειχε ξαναδει, θα φροντιζα ετσι ωστε ολοι να μαθουν να με φοβουνται...!

http://www.onepiecegr-rpg.com/t5961-topic#194856

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 24.000
Bounty/Fame Points: 3.000.000
Παρατηρήσεις: Και το περιεχόμενο των ποστ σου είναι καλύτερο από ότι στις προηγούμενες ιστορίες αλλά και το μέγεθος έχει βελτιωθεί γενικά. Το ποστ του τέλλερ φάνηκε πιο πολύ να σε τραβάει πίσω από ότι να σου δίνει ώθηση αφού από εκείνο το ποστ και μετά τα ποστ σου γενικά μίκρυναν αισθητά και σε έκαναν να χάσεις μερικά χιλιάρικα.