[τέλος] The bloodlust never ends (μέρος 2ο)

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t5888-topic (ferum)

"Περίληψη Προηγούμενων":

Τώρα βρισκόμουν μέσα στο αχανές δάσος του Ferum, μόλις είχα γλιτώσει απο την ενέδρα δυο λύκων..Τον ένα τον σκότωσα με τα μαχαίρια μου, ενω τον άλλο τον σκώτωσε ένας απ τους δυο κυνηγούς, οι οποίοι είχαν στήσει τις σκηνές τους λιγο μακρυά απ το περιστατικό..
Οι στιγμές που ακολούθησαν, ήταν αμήχανες..Δεν ήξερα τι να τους πω..Απο την μια μου έσωσαν την ζωή, αλλα απ την άλλη έπρεπε να τους σκοτώσω καθώς με είδαν να κουβαλάω δυο πτώματα..Έτσι άρχισα να τους πλησιάζω.
-Ευχαριστώ ..είπα κοφτά..Πως καταλάβατε τι γινόταν μεσα στην νύχτα, και ήρθατε να με σώσετε??
Ο ψηλός με το τόξο απάντησε
-Είμαστε κυνηγοί νεαρέ..Με εμπειρία στο δάσος που πιθανόν να ξεπερνάει τα χρόνια σου..
Συνέχιζα να πλησιάζω..Αυτή τη φορά με τα χέρια ατην ζώνη.
-Μηπως τυχαίνει να ήρθατε απο εκείνη την κατασκήνωση? είπα δείχνοντας προς το μέρος με την φωτιά
-Ναι.. απάντησε ο δεύτερος..
-Εντάξει . είπα τότε..Γυρίζοντας την πλάτη μου, ισα ισα για να μπορώ να βγάλω τα μαχαίρια μου..
-Ένα λεπτό ξένε.. ακούστηκε η φωνή του ψηλού
Γύρισα μονο το κεφάλι μου, ενώ είχα γυρισμένη την πλάτη μου προς αυτούς..
-Παρακαλώ...
-Πριν απο λίγο σε είδαμε να κουβαλάς δυο πτώματα..

-Ναι ε? ρώτησα..Ποσα θέλετε για να μην πείτε πουθενά τίποτα..?
-Όσα έχεις πάνω σου..απάντησε εκείνος με τα μούσια.
-Πω, πω, πω....Παζαρεύεται σκληρά..με το δεξί μου χέρι (με το οποίο κρατούσα και ένα μαχαίρι) ξέδεσα το πουγκί απ την ζώνη μου...Έφερα το χέρι μου μπροστά και τους το πρόσφερα. Ο άντρας με το τοξο βγήκε μπροστά και ερχόταν προς το μέρος μου για να παραλάβει τα χρήματα.Μόλις το χέρι του άγγιξε τον στόχο του, με το αριστερό μου χέρι, κάρφωσα το δικό του..
Οι κραυγές πόνου του άντρα, άρχισαν να αντηχούν σε όλο το δάσος.
Με το δεξί χέρι, άφησα το πουγκί να πέσει, και αμέσως μόλις έφυγε απ το χέρι μου, ζύγισα το μαχαίρι, και το πέταξα στον αλλο άντρα, πετυχαίνοντας τον στο στέρνο..
Ύστερα, χτύπησα τους καρπούς μου στο σώμα μου ωστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός με τα μαχαίρια που έχω στους καρπούς μου
(φοράω έναν μηχανισμό στους καρπούς τον χεριών μου, τον οποίο δημιούργησα ενισχύοντας την ελαφριά πανοπλία μου που φορούσα στα χερια)

Τα μαχαίρια βγήκαν.. Οι λεπίδες τους ήταν απο το μέρος της παλάμης, ανάμεσα απο τον παράμεσο και τον μέσο..Με τα δυο αυτά δάχτυλα "αγκάλιασα " τις λεπίδες (σε εκείνο το μέρος, είχα φτιάξει την λεπίδα πιο πλατιά ωστε να μην τραυματίζονται τα δάχτυλα μου )
Στάθηκα επάνω απο τον άντρα με το πληγωμένο χέρι έτοιμος να τον χτυπήσω..Ήταν τοσο αξιολύπητος ...
-Σε παρακαλώ..Μην με σκοτώσεις..Έχω γυναίκα και δυο παιδιά.!
Έσκυψα πάνω απο το κεφάλι του
-Μην ανησυχείς..Σε λίγες μέρες θα έρθουν να σε βρούν..Είπα και ένα σατανικό γέλιο σχηματίστηκε στο στόμα μου..
Με το μαχαίρι δεξιού μου χέριου, τον κάρφωσα στο πίσω μέρος του κρανίου, αφήνοντας τον στον τόπο.
Αφου ο πρώτος άντρας έπεσε στο έδαφος, σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς τον άλλο..
ήταν πεσμένος στο έδαφος και ψυχορραγούσε
-Σου έλειψα?
Έσκυψα απο πάνω του...Κοιτούσα το μαχαίρι με το αίμα.
-Βλέπεις φίλε μου.....πρέπει να παζαρεύεις μόνο όταν έχεις το πάνω χέρι
Ο άντρας βαριανάσαινε, έτοιμος να πεθάνει
-Και αυτήν την φορά, δεν είχες το πάνω χέρι ...
Λέγοντας αυτό, του χάρισα έναν γρήγορο θάνατο

Μόλις τελείωσα με αυτούς τους δύο, τους σήκωσα και τους έβαλα κοντά κοντά με τα πτώματα του enrico και του pickman , όπως επίσης και τα δυο των λύκων..Σκούπισα τα μαχαίρια μου στην μπλούσα του ενώς κηνυγού και άρχισα να κατευθύναι προς την κατασκοίνωση κρατώντας τα πτώματα δυο απο τους 4 άντρες στους ώμους μου..
Φτάνωντας εκεί , είδα πως υπήρχε μια σκοινή, μια αναμένη φωτιά, και διάφορα τρόφιμα τριγύρω .Πέταξα τα πτώματα των δυο αντρών στην πυρά και αμέσως μετά πήγα για να φέρω και των άλλων δυο, οπως και έγινε..Οι σάρκες τους άρχισαν να καίγονται..Δεν κάθισα παραπάνω απ όσο χρειαζόταν για να μαζέψω τα τρόφιμα και τα πολίτιμα αντικείμενα των κηνυγών και έφυγα απο εκεί.
5 για σήμερα , είπα γελώντας σατανικά..Όχι και άσχημα για την πρώτη μέρα
Μετά απο μια ώρα περπατήματος, έφτασα στην καλύβα μου...Είχε αλλάξει αρκετά.. Σημάδια εγκατάλειψης είχαν κάνει σαφή την έλλειψη κατοίκου..όμως αυτό ήταν η τέλεια κάλυψη για τον Alexander....Αυτός ο άντρας ξεπερνά τις προσδοκίες μου ..

Κατευθύνθηκα στο παράθυρο του σπιτιού με προσοχή...Ήταν ανοιχτό..Μπήκα μέσα..Υπηρχε μια πολύ δυσάρεστη μυρωδια μέσα στο σπίτι..Πρέπει να ήτα η μυρωδιά του ξεραμένου αίματος και της αποσύνθεσης..."Δουλεια του Alexander" είπα κατευθείαν.Ξάφνου, η φωνή μιας κοπέλας ακούστηκε απ το υπόγειο.
-Είδα κάτι ποντίκια! Πολλών ειδών ποντίκια!..Αμέσως ετρεξα κάτω, ανοίγοντας αργά την πόρτα του υπογείου..Στάθηκα στις σκάλες και άκουσα την απαντηση του Alexander..
-Που ήταν?
-Πάνω σ ένα καράβι!
Η απαντηση με παραξένεψε, όμως συνέχησα να ακούω χωρις να κανω. θόρυβο
-Ήσουν πανω στο καράβι?
-Ναι
-Και που πήγαινε το καράβι?
-Υποτίθεται στο νησί Kenzan
-Α...ξέφυγε ένα επιφωνημα απο τον Alexander..Και ποια χρονιά ήταν?-4 έτη μετα τον θάνατο του Roger, του βασιλειά των πειρατων.]
-Απο που ξεκίνησε το καράβι?
-Απο την toroa της West blue
-Πόσο χρονων ησουν?
- δεκαοκτώ
-Κατάλαβα..Ποιος άλλος ήταν μαζί σου σε αυτο το πλοίο? Η μητέρα σου? μήπως ο πατέρας σου?
-Κανένας..Ήμουν μόνη μου
-Πωςγινεται να ταξίδευες μόνη?
-Ήμουν υπηρέτρια
-Ποιανού?
-Δεν θυμάμαι
-Δεν θυμάσαι?
-Οχι
Αμέσως μετά ακολούθησε μια κραυγή απο την κοπέλα, η οποία σύντομα έληξε με έναν δυνατό γδούπο.

Κατέβηκα στο υπογειο και αντίκρυσα μια αλυσοδεμένη κοπέλα..ο Alexander την είχε αποκεφαλίσει..Γύρισε το κεφαλι του προς το μέρος μου, με κοίταξε και έβγαλε το ξίφος του απειλητικό..
-Ποιος είσαι και τι γυρεύεις εδώ?
- Ezio......
Αμέσως τα ματια του γούρλωσαν..
-Γύρισες επιτέλους...Πάνω που άρχισα να πιστεύω πως ήσουν νεκρος..
-Θα το ηθελες?
-Οχι φυσικά...Άλλωστε μου είχες υποσχεθεί κάτι...
-Το θυμάμαι. είπα και κοίταξα το πτώμα .Φρόντισε να ξεφορτωθείς το πτωμα, θα μείνουμε εδώ για λίγο καιρο και δεν θελω να βρομίσει..
-Μάλιστα αφέντη Ezio είπε κάνοντας μια υπόκλιση
-Μην με λες αφέντη...Σκέτο Ezio.
-Εντάξει τοτε..
Έφυγα απο το δωμάτιο και ανέβηκα επανω. στο δικό μου..Έκανε δροσιά εκείνη την νύχτα...Οσο ήμουν ξύπνιος σκεφτόμουν το τι θα μπορούσα να κάνω,. για να κάνω την Black Claw να ζητησει την βοήθεια μου....Τι θα μπορούσα να κανω....?
Τοτε μια έξαλη ιδέα πέρασε απο το μυαλό μου.
"Θα φωναξω τους Marines...Ναι αυτο θα κανω...Αν υπάρχει δύναμη των Marines στην πόλη του Ferum τότε ο Juon και η Black Claw δεν θα μπορούν να δράσουν όπως τους καπνίζει... Τοτε θα παίξω εγώ το κομμάτι μου..Θα αρχίσω να κάνω φόνους, αφήνοντας παντού το όνομα μου..Σίγουρα οι αντρες της Black Claw θα γνωρίζουν αυτο το όνομα και θα ζητήσουν να τους βοηθήσω για να τους σκοτωσουν όλους..έτσι και κοντα στην Black claw θα πάω, αλλα θα είμαι σε θέση να κλέψω την πυρίτιδα και τα εκρηκτικά απο το πλοίο των Marines..."

Την επόμενη μέρα , σηκώθηκα νωρις απ το κρεβάτι.. Τότε συνηδητοποίησα πως να φωνάξω τους Marines, ήταν κάτι το απίθανο, αφου δεν ήξερα τον τρόπο...Έπρεπε να τους κάνω να έρθουν αυτοί...Και ήξερα ακριβώς τον τρόπο..
-Alexander, ξύπνα..Φώναξα δυνατα..
-Που είναι η πυρίτιδα που ζήτησα?
Εκείνος μου έδειξε ένα μικρο πουγκί..
-Και τα σπίρτα?
-Διπλα ακριβως..
Τα πηρα και πριν βγω απ το σπιτι του είπα..
-Θα γυρίσω αργα το βραδυ, η αύριο.
Προχωρούσα μες το αχανές δάσος. Έδεσα το πουγκί της πυρίτιδας στην ζώνη μου και έβαλα τα σπίρτα σε μια τσέπη του πατνελονιού μου..Μετα απο λίγη ώρα βρέθηκα στην κατασκοίνωση..Είχαν μείνει μονο στάχτες..Την προσπέρασα επιδεικτικά και συνέχισα την πορεία μου προς την πόλη....
Οταν εμφανίστηκε μπροστά μου, κοίταξα προς το πέρος του βρώμικου κτιρίου που αποτελούσε το παλάτι του Juon...Κατευθύνθηκα προς αυτο..Θα έβαζα φωτιά σε κάποιο μέρος του και θα σκότωνα μερικούς φρουρους του για αρχη, όλα αυτά όμως, όταν πέσει η νύχτα.. Τώρα διέτρεχα κίνδυνο εαν έβαζα σε άμεση εφαρμογή το σχέδιό μου.
Στο τετράγωνο που ήταν το παλάτι υπήρχαν φρουρές οι οποίες περιπολούσαν τον δρόμο ανα τακτά χρονικά διαστήματα..Οι πολίτες όμως ήταν αρκετοι..

Περίμενα προσποιούμενος τον ζητιάνο για μερικές ώρες...
Ήταν σχεδον βράδυ...Οι περισσότεροι πολίτες ηταν σπίτια τους..Είχα παρατηρίσει πως οι φρουρα περνάει ανα δεκαπέντε λεπτά..Στον δρόμο τώρα , υπήρχαν μονο δυο γυναίκες και οι φρουροί, οι οποίοι μόλις έστριψαν στο τέλος του δρόμου για να φύγουν...Μετα απο πέντε λεπτά αποχωρισαν και οι γυναίκες..Σηκώθηκα γρηγορα όρθιος και έτρεξα προς το απέναντι σπίτι, του οποίου η σπιτοσειρά (η ευθεία στην οποία είναι χτισμένα πολλά σπίτια)είχε απο πίσω το παλάτι..Χτύπισα τρεις φορές την πορτα και μόλις κατέβασα το χέρι μου το εβαλα στην ζώνη, πιανοντας ένα μαχαίρι.
Η πόρτα άνοιξε βαρια, εμφανίζοντας απο πίσω της μια μεσήλικη γυναίκα...
-Τι θα θ....
Σήκωσα αστραπιαία το χέρι μου και έκοψα με το μαχαίρι την κεντρική της αρτηρία στον λαιμό..Το σώμα της έπεσε προς τα πίσω, αφου΄ την κλώτσησα για να μπω...Έκλεισα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το πάνω πάτωμα...Εκεί βρήκα έναν άντρα με μια μετσέτα, ο οποίος μόλις είχε βγεί απ την τουαλέτα ..

-Ποιος είσ....
Η τύχη του ήταν η ίδια με της γυναίκας του ... η λεπίδα του μαχαιριού μου΄χτύπησε και έκοψε τον λαιμό του άντρα , στο σημείο της αρτηρίας, ..Δεν πρόλαβε να αντιδράσει, η επίθεσή μου ήταν πολύ γρήγορη.
Δεν έχασα άλλο χρόνο. Προχώρησα κι άλλο μέσα στο σπίτι για να βρω την σκάλα που οδηγεί στην οροφή του σπιτιού..
Αυτή ήταν στο τέλος του διαδρόμου στον οποίο βρισκόμουν.Ανέβηκα σιγά σιγά και άνοιξα το ξύλινο καπάκι της οροφής ..Αυτό με έβγαλε ακριβώς επάνω στην οροφή, δίπλα απο την καμινάδα του σπιτιού. Απο εκεί μπορούσα να διακρίνω απέναντι την κάθε λεπτομέρεια ακόμα και του παλατιού...Στην πύλη υπήρχαν δυο φρουροί, και η περίπολος μόλις φαινόταν απο την γωνία..''ελάχιστηστρατιωτική δύναμη'' σκέφτηκα..Δεν θα αποτελέσουν πρόβλημα..Περίμενα υπομονετικά ωστε να δω τις αλλαγές τις φρουράς και πόσο χρόνο θα έχω στην διάθεσή μου για να εκπληρώσω το πρώτο στάδιο του σχεδίου μου, πριν πάρουν χαμπάρι οι φρουροί οτι κάτι δεν πάει καλά..ήταν 5 λεπτά ο χρόνος που είχα..5 λεπτά έκανε η περίπολος μέσα στο κτίριο κατα την δειάρκεια της αλλαγής...5 λεπτά όμως ήταν αρκετά για μένα

Περίμενα υπομονετικά ως που να περάσουν 9 λεπτά και να υπάρχουν 6 διαθέσιμα λεπτά για να κατέβω απο εδω πάνω και να πάω στην γωνία..Μόλις έφτανα εκεί θα είχα 5 λεπτά στην διάθεσή μου ,
Μόλις είδα την φρουρά να ξεπροβάλει απ την γωνία πετάχτηκα απ την θέση μου και ξεχύθηκα προς την σκάλα ..Δεν την κατέβηκα, αλλα πήδηξα κάτω..Έτρεχα προς την έξοδο σαν μανιακός, δεν έπρεπε να χάσω δευτερόλεπτο ..
Άνοιξα την πόρτα και κλείνοντας την χάραξα ένα μεγάλο 'Ε'
Αμέσως μετά άρχισα να τρέχω προς την γωνία..Ο δρόμος ήταν άδειος και ο ουρανός σκοτεινός, δίχως σύννεφα..Ένα ελαφρύ αεράκι με χτυπούσε στο πρόσωπο καθώς έτρεχα.
Έφτασα στον προορισμό μου,κοίταξα προς την μεριά τς φρουράς.. Λίγο πριν κλείσει η πόρτα του πύργου, άρχισα να προχωρώ προς την κεντρική πύλη ...Δευτερόλεπτα μετά, η προσωχή των φρουρών ήταν επάνω μου καθώς ήμουν ο μοναδικός που κυκλοφορούσε εδώ ..
- Μείνε μακρυά απ το παλάτι πολίτη , διέταξε ο ένας φρουρός..Τον αψήφησα και σταμάτησα μπροστά απ την πόρτα, ανάμεσα απο τους δυο άντρες.
-Καλησπέρα σας κύριοι..
-Φύγε σου λέμε.. μην κάνεις τον χαζό
-Χμ..αναρωτιέμαι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις αν παριστάνω τον χαζό ...

-Μην μας προκαλείς
Έβαλα τα χέρια μου στην ζώνη
-Οι ..Μακρυα τα χέρια απ τις τσέπες.
-Οκ , εσύ το είπες. Σήκωσα τα χέρια μου κρατώντας δυο μαχαίρια, με τα οποία πίεσα τα κουμπιά στους καρπούς μου και ενεργοποι΄θηκε ο μηχανισμός που βγάζει τα μαχαίρια κάτω απ τους καρπούς..Αστραπιαία, τα πε΄ταξα προς τους φρουρούς, ένα προς τον καθε ένα..Το ένα βρήκε τον στόχο του, όμως το άλλο όχι ..Το δεύτερο το απέκτουσε με την ασπίδα του ο άλλος.. Έφερε το ακόντιο του κάθετα για να με χτυπίσει, όμως το απέκρουσε με το μαχαίρι του αριστερού χεριού, και με το δεξί χέρι του έπιασα το δόρυ.
Εκείνος δεν έχασε στιγμή και πήγε να με χτυπίσει με την ασπίδα, όμως πάτησα μα το πόδι μου γερά κάτω (ωστε να βγεί το μαχαιράκι τυο παπουτσιού, και τον κλώτσησα στο πόδι, καρφώνοντας το μαχαιράκι εκεί με δύναμη .Πριν προλάβει να βγάλει κραυγή, κάρφωσα το μαχαλιρι του αριστερού μου χεριού, κάρω απ το πιγούνι του, ωστε και να τον σκοτώσω, και να μην μπορεί να ανοίξει το στώμα του για να φωνάξει.Πριν φίγω,έβγαλα τις πάνω πανοπλίες των αντρών και χάραξα στο σώμα τους το γράμμα ''E''

Άνοιξα την πύλη της αυλής με γρήγορες κινήσεις και κατευθύνθηκα γρήγορα προς το οπλοστάσιο..Εκεί έριξα την πόρτα με μια κλωτσια και έριξα μέσα την μισή πυρίτιδα..Αφού έδεσα το πουγκί αναψα ένα σπίρτο και το πέταξα μέσα...Οι φλόγες άρχισαν να ξεπιδούν καθώς εγώ έτρεχα προς την έξοδο....Με ένα απο τα μαχαίρια μου, πριν φύγω, έκοψα έναν φρουρό και στον απέναντι τοίχο έγραψα με το αίμα του

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΟΥΝ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ

''Ε''
Σπόιλερ:

Με το τέλος της λέξης ακολούθησε μια μεγάλη έκριξη απο την μεριά του οπλοστασίου..Σίγουρα αυτό θα τραβούσε την προσοχή όχι μόνο των φρουρών και του Juon αλλα και του λάού, ο οποίος θα ζητούσε δραστικά μέτρα, και εκείνος θα αναγκαζόταν να καλέσει την βοήθεια των Marines

Δεν κάθησα άλλο μες την πόλη.. ήταν επικύνδυνο πλέον. Έτσι ανέβηκα στον λόφο, απο εκεί μπορούσα να δω τα πάντα... Λίγα λεπτά αργότερα, είδα πως στο σημείο της σφαγής επικρατούσε μεγάλος πανικός .Κάθησα οκλαδών και περίμενα να δω την εξέλιξη..όμως ακούστικε μια φωνή απο πίσω μου
-ήταν πολύ πιασάρικο αυτό που έκανες
Γύρισα το κεφάλι μου
-Alexander, τι κάνεις εδώ? ρώτησα με απορία
-Σε παρακολουθούσα..΄΄Εχεις βελτιωθεί αρκετά μπορώ να πω...τίποτα λιγότερο δεν θα περίμενα απο εσένα αφέντη
-Σου είπα να μην με λές έτσι..Λέγε με Ezio προς το παρών...Σε λίγο καιρό θα με λές καπετάνιο...Θα δημιουργήσω ένα πλήρωμα..Τώρα έλα εδώ ..Ας απολαύσουμε το θέαμα
Έτσι και έγινε...Εγώ καθιστός οκλαδών και ο Alexander όρθιος απο τα δεξιά μου, παρατηρούσαμε τις εξελίξεις..Οι πολίτες είχαν σχηματίσει έναν μανιασμένο όχλο, και οι φρουροί προσπαθούσαν να τους ηρεμίσουν

Φωνές και ανησυχία ήταν το μόνο που άκουγε κανείς.. Μερικοί φρουροί μάζευαν τα πτώματα , άλλοι είχαν φράξει με τα κορμιά και τις ασπίδες τους την πύλη και άλλοι προσπαθούσαν να σβήσουν την φωτιά...ήταν όμως μικρή η δύναμή τους...Το σύνθημα των πολιτών ήταν ένα
''Φέρε τους Marines''Πάνω στο γεγονός οτι ο Juon καταπατεί την δικαιοδοσία που του δίνει η εξουσία του βασίστηκε ένα μεγάλο μέρος του σχεδίου μου...Ο juon είχε διώξει τους μαρινς γιατί υποστήριζε πως οι φρουροί του , είναι αρκετοί με στόχο να κάνει ότι θέλει στην πόλη, σε συναργασία με τους black claw...Αυτό που έκανα, ήταν η σταγώνα που ξεχείλησε το ποτήρι..
-Τελικά οι άνθρωποι είναι πολύ προβλέψημοι..Συμφωνείς?
-Φυσικά ...
Με ΄μια γρήγορη κίνηση σηκώθηκα και πάτησ γερά στα πόδια μου

-Που πάμε?
-στο λημάνι..
-Γιατί?
Γύρισα και τον κοίταξα με ένα σατανικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου
-Για να συνεχίσουμε το σόου φυσικά
Ο alexander γέλασε
-Δεν λέω τίποτα άλλο..Θα ακολουθήσω πιστά το σχέδιό σου..Ξέρω πως θα με ανταμείψει η κατάληξη του είπε ενώ συνέχισε να γελάει..
Η διαδρομή μέχρι το λημάνι δεν ήταν τόσο ευχάριστη για μένα, όσο και αν ήθελα να διασκεδάσω την επιτυχία αυτού του μέρους του σχεδίου μου.. Ο λαός σίγουρα ζητούσε τους marines, όμως ο juon δεν θα τους έφερνε μόνο και μόνο επειδή το ζητούσαν και επειδή αυτός ο μυστήριος φονιάς ο ''E'' σκότωσε 2 άντρες της black claw, ένα αντρόγυνο και 2 φρουρούς του..Θα τους έφερνε μόνο εαν τα οικονομικά του ήταν κατώτερα των προσδοκιών του..Έτσι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να του κάψω τα πλοία .μια μικρή προσθήκη στο σχέδιό μου η οποία θα εφερνε τις επιπτώσεις που περίμενα..
-Alexander,΄έχεις το ξίφη σου μαζί σου?
-φυσικά, όπως πάντα..
-Πιθανών να μας χρειαστούν ..
-μην ανησυχείς Ezio.. ότι και αν γίνει εγώ θα είμαι μαζί σου..Το καλό που μου είχες κάνει δεν το ξεχνώ
-Εντάξει τότε .

Επισκέπτης

Όνομα: Ezio Auditore
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 26.000
Bounty/Fame Points: 4.000.000
Παρατηρήσεις: Keep on killing!!! Me gusta..!

» [Τέλος] The bloodlust never ends (μέρος 1ο)
» [Τέλος] The bloodlust never ends (μέρος 3ο)
» [Τέλος] The bloodlust never ends (μέρος 4ο)
» The sharks do bite (A Μερος)[ΤΕΛΟΣ]
» Υπνωτισου... Μερος Ι[Τελος]